Unlucky Cupid
Chapters 1 to 30
Help :)
Press Ctrl + F and type the
chapter for easy navigation
chapter for easy navigation
➶ Prologue
★ ★ ★
She is smart,
HE's intelligent.
She's gorgeous,
HE's sizzling hot.
She's popular,
HE has huge resemblance to a world-wide known teen-age superstar.
She's snob but somehow nice,
while HE is the gentleman every girl will die for.
Will rivalry cross their fate? Or Love will play their lives?
He was always mistaken for the popular singer, whom She really hates.
Will Her high school life end up just like those typical one's? Or will He make the best or even worst out of it?
She is smart,
HE's intelligent.
She's gorgeous,
HE's sizzling hot.
She's popular,
HE has huge resemblance to a world-wide known teen-age superstar.
She's snob but somehow nice,
while HE is the gentleman every girl will die for.
Will rivalry cross their fate? Or Love will play their lives?
He was always mistaken for the popular singer, whom She really hates.
Will Her high school life end up just like those typical one's? Or will He make the best or even worst out of it?
➶ Chapter 1: Interference
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
First day of school, sigh. Simula na naman ito ng hectic schedule, little time, less fun, and whatsoever bothersome school works. Pero first day of school sometimes is not that bad, kasi usually pupunta ka lang sa unahan at magpapakilala. Orientations, introductions, chit-chats - yeah, that's pretty much it. Kaya on second thought, I'm going to enjoy this first day lalo na dahil makikita ko na ang aking mga hmm, how should I describe my friends? Loud speaker-like? Loquacious? Nah, pero siguro ganyan nga sila - love ko naman. Ew, korni ko.
I guess back na kami sa routine namin. Si Lindsay, medyo brat, madaldal (as I've said), okay naman pag dating sa academics, mabait, at sabihin na nating medyo war-freak. Di sya close sa parents nya gawa ng wala lagi sa bahay nila. So ayun, siguro yun ang dahilan kung bakit parang naging "Play Girl" itong si Lindsay, in other way. Hindi naman talaga. Pero all in all she's one of a kind. Si Lindsay din ang laging sumusundo sa amin ni Yna, my other friend. Since wala pa akong sariling ride, nag-insist sya.
My other friend, Alyna—Yna as we call her, loud-speaker din ito eh. She's the funny one. Loyal sya pagdating sa amin, so kahit ano kaya nyang ipag-palit dahil lang sa friendship. I'm one heaven of a lucky girl for having them, right?
*Beeeeeeeeeeeep!*
May bumusina sa labas, and I'm guessing that it's Yna and Lindsay. I kissed my parents good bye at tsaka dali nang lumabas.
"Hey, Kath!" bati ni Yna as I opened the car's door.
"Oh, Hi." yan lang nasabi ko, halatang di ako nakatulog ng maayos kagabi. Umupo na ako sa passenger seat sa unahan ng sasakyan ni Lindsay.
"Oh? Mukhang inaantok ka pa yata? O baka naman may problema ka?" tanong sa akin ni Lindsay.
"Ahh, eh. Wala naman." Ngumiti nalang ako.
Binuksan ni Lindsay ang radio ng kanyang sasakyan at ayun jamming silang dalawa ni Yna sa kanta ng isang famous heart throb na si Jake Flynn—teka Jake Flynn nga ba? I'm not sure. Miske pangalan nung singer, ayokong maalala eh. Bleurgh!
"Lipat mo nga ng radio station yan. Nakakairita yung kumakanta e!" Ayoko kasi kay Jake Flynn. Ayaw na ayaw! Mukha namang play boy yan eh, drug-addict, attention-seeker at nagpapaimpress lang sa harapan ng mga tao. Pero siguro pag wala ng media e lumalabas na ang kanyang tunay na ugali. Lahat naman ng artista o singer ganyan diba? I think.
"Ayoko nga! Maki-kanta ka nalang kase." sabi ni Lindsay in between of singing the obnoxious lyrics of that obnoxious singer.
"Tama! Kasi naman, hindi naman lahat ng celebrity ay katulad ng iniisip mo." diin ni Yna
"Eh teka, paano mo naman nasabi yan Alyna ha? Nakilala mo na ba sya?" I raised an eyebrow at them two.
"Hehehe! Sabagay. Pero hinde! Love na love na love na love namin yan e. Kaya no doubts." Nagpatuloy lang sila sa pagkanta. "Pero teka, bakit ikaw nakilala mo na ba si Jake para sabihan mo ng ganyan?" Dagdag nya.
"There's nothing wrong with stating a hypothesis, right? No, scratch that—a theory maybe." I uttered silently. Tss. Ayoko ng makipag-talo. Para naman kasi akong nagiging against the world kapag yang teenage singer na yan ang topic eh.
Nilabas ko nalang iPod ko at nag-soundtrip magisa, pero nilakasan pa ng sobra ni Lindsay ang radio nya. TCH! Konting tiis nalang Kath, malapit na sa school.
Wala pa namang naa-assign na seating arrangement kaya kanya-kanyang upuan muna. As usual sa may likod kami pumwesto para hindi daw sila makita pag nagdadaldalan. SACRIFICE!
Yna, Lindsay, Ako, vacant. Yan ang pwesto namin sa second to the last row ng room.
May pumasok na teacher. Nakataas ang buhok at may salamin. Mukhang matanda na ah. Sana wag strict katulad nung mga napapanuod ko sa TV. Wag naman po!
"Good Morning, class. I am Ms. Lady Ramos. I will be your adviser for this school year. I'll also be your teacher-in-charge for the English subject."
"Ms.? Ibig sabihin, matandang-dalaga pala itong si Ma'am. Ang taray!" sabi ni Yna sabay tawa nila ni Lindsay.
"What's the commotion all about there, Miss..." hindi nya pa naman kami kilala kaya tinuro nalang nya. "You!" Si Yna ang itinuro. Gahd, wag naman sana akong madamay dito. I want to make a good impression, first day of school pa naman.
"Nothing, ma'am." nagsmile nalang kami sa kanya, innocently.
Ma'am Ramos carried on. "Since it's our first day and I don't know all of you at all, I want you to go straight here in front, introduce yourself. And as much as possible, use the English language."
What?! Kailangan talaga English noh? Pero ok lang naman, I guess.
"Grabe naman itong si ma'am oh. Kabuong umaga papaduguin ilong natin. Tch!" bulong samin ni Yna.
"Shall we start? YOU!" tinuro si Sharlyn, na nakaupo sa first seat ng first row. "Let's start with you and you, then next you, and so on. Clear?"
"Yes, Ma'am." sabay sabay naming sagot, kahit sa kaloob-looban namin ay masakit. Psh. Haha.
Halos mali-mali ang grammars ng mga classmates namin na nauna nang magpakilala. Kinabahan tuloy ako. So kailangan talagang ipahiya na mali ang grammar noh? Gash. Tumahimik nalang ako kesa sa pakinggan yung mga nagpapakilala, e kilala ko na kasi, konti lang naman ang bago samin. Huminga ako ng malalim, then I started to compose my words.
"Eeeep! Ako na susunod!" Sigaw ni Yna. Nawala tuloy ako sa concentration ko. Tch!
Mukhang kinabahan si Yna, pero nakaraos na rin sya. Si Lindsay na tapus ako. Pressure much?
"You may now sit down Ms. Lindsay, Next!" Gash, next na daw sabi ni Ma'am.
Tumayo na ako, medyo nanginginig. Bakit ganito? Siguro ayoko lang kini-criticize ang grammars ko. Eh ano naman kasi kung mali-mali, pwedi namang mapag-aralan diba? Pero kung tutuusin dapat nga medyo maayos na kami pagdating sa mga ganyan, third year na eh.
"Top of the morning, everyone! As you can see, many of you knew me already. But since some of you just transferred here, I might as well continue. Hi, I'm Katherine Villanueva. But Kath will do. I am—" Napatigil ako ng may lalaking kumatok sa pinto.
"Excuse me, ma'am. Is this room Twenty A.?" tanong nung lalaking bigla nalang sumulpot sa gitna ng pagpapakilala ko. Bakit sakin pa? Panira naman to oh!
Nagtilian yung mga girls sa room. Halos lahat, kasama na sila Yna at Lindsay. Well, except me! No man deserves my scream after interfering my moment!
"Ang pogi nya!"
"Oo nga, single pa kaya?"
"Siguro yan. At kung hinde, edi pag-break-in natin. HAHAHA"
"May kamukha sya!"
"Si JAKE FLYNN!"
"OO NGA! Kaso blonde si JF e. Pero pwedi na rin sya. Kamukha naman ng Prince Charming ko e."
"ANO? Akin si JF!"
"NOOO. Akin!"
Mga pinagtatalunan ng girls sa room. Pero I kinda agree dun sa sinabi nilang medyo kamukha nya si Jake. E ano naman? As I've said, ayaw ko kay JF.
"Yes, why?" tanung ni ma'am Ramos.
"Dito po kasi ako. Sorry for being late, I got lost. I'm new here." sabi nung lalaki. In fairness, ang cute magsalita ng tagalog, halatang hindi ito sanay.
Nag-chit-chat muna sila ni Ma'am. Umupo na ako, syempre alangan namang magmukha akong weirdong nakatayo sa unahan na nag-aantay ng kung ano.
"Uyyy, ang pogi nun ah. Ang bongga nga lang at sa moment mo pa sya nag-interfere. Hahaha!" asar sakin ni Lindsay.
"Oo nga. Haha! Pero medyo bagay kayo, kung tutuusin." sabi naman ni Yna.
"Woy! Grabe kayo ha? Ewan ko sa inyo." I rolled my eyes.
"Class, seems like you have another classmate. Since he's standing here in front already, might as well introduce yourself now, hijo." sabi ni ma'am.
"Sure po, ma'am." at nagpunta na sya sa gitna. "Pleasant day to all of you!" tapos ngumiti sya. Grabe lang. Pamatay! "I'm Kenneth, by the way. From Los Angeles, but moved here a week ago. I don't speak Tagalog much. But I already knew some words. And I can understand some when it's uttered slowly. Hope we could all get along together." Nagsmile nanaman na nagbigay ng urge sa mga babaeng tumili. But not me!
"Thank you, Kenneth. Go find yourself a seat. Next!" utos ni Ms. Ramos
Teka, sa lapit ko nalang vacant ah. 'Sana may iba pang vacant! Sana may iba pang vacant!' - Paulit ulit kong sinasabi sa utak ko ng bigla naman syang lumapit sa harapan ko. He's smiling. Naman! Ngitian ko din ba? Wag na! Tss.
"Excuse me, is this seat taken?" He's reffering to the seat beside me. Wala kayang nakaupo oh, edi malamang hindi taken. Shush! Sobrang nakakainis na ngayong araw. Tapus dumating pa itong nilalang na to na nagpapaalala sakin sa isang obnoxious singer. Err. Kainis!
Hindi nalang ako nagsalita, I shook my head instead. Then umupo na sya sa tabi ko.
"Psst!" Sinit-sitan ako ni Yna, "Ikaw ha? Ka-first day first day nanlalalaki ka kaagad." sabay silang tumawa ni Lindsay, pero syempre mahina lang.
"Baliw ba kayo? Alam nyo namang walang appeal sa akin ang mga ganitong klaseng lalaki. So alam nyo na naman siguro kahit pogi tong kalapit ko eh wala tong binatbat." binelatan ko nalang sila.
"Sus! Ewan namin sayo, if I know..." I glared at Lindsay kaya di na nya tinuloy pero tinawanan pa rin nila ako.
Tapus nang magpakilala ang lahat. Medyo natagalan din dahil sa pagko-correct ng grammar ni Ma'am. NapakaPerfectionist.
"As I was saying, this is your first day. I do not have anything for you to do, yet. So I'm giving you permission to go outside and wander around the campus. Just here inside the school premises. Are we clear?"
Sumigla ang buong klase nang nai-announce yun. Nag-deal naman kami kay ma'am, kaya yun nai-dismiss na kami.
Teka, nawawala ata CP ko? Hala!
"Ano Kath, let's go?" Tanong ni Lindsay.
"Sige una na kayo ni Yna, may hahanapin lang ako." umuna naman na sila.
Nasaan na ba cellphone ko?! The hell, first day of school mawawalan agad ako ng gamit? Ang lucky ko naman. SOBRA!
Habang naghahanap ako sa paligid, napansin kong nandito pa pala yung Kenneth na yun at kausap si Ma'am. Pinakinggan ko naman. Hahaha!
"So, I guess you need a guide Kenneth." Narinig kong sabi ni Ma'am Ramos kay Kenneth.
"Yeah, I think so po." He replied. Wow! Magalang ha? Marunong magsabi ng 'po'.
"How about you, Ms. Villanueva," Oh sheet of paper! Nakita ako ni ma'am na nakatingin sa kanila. "Come over here, Katherine."
Lalapit ba ako or tatakbo o ano? WAAAA! Lumapit na rin ako, baka bungangaan pa ako eh.
"Yes, ma'am?" tanong ko, smiling. Syempre dapat good impression.
"I need you to guide Mr. Verge in this school. He's not yet familiar, obviously. So that's your first assignment." utos nya sakin. Ang swerte ko naman, gagawing yaya? Yaya?
"But ma'am—" I tried to protest.
"No buts. Go on. I dismiss you two." Hindi na nya pinakinggan kung ano mang gusto kong sabihin. Nakakaasar.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 2: I'll take you Home
Lumabas na kami. Pero nawawala pa din ang cellphone ko. GAH!
Pinagkaguluhan sya ng mga babae. Tch. Desperate people. Pero di ko nalang pinansin, syempre dahil nawawala ang phone ko. Ano pa bang mas uunahin ko? Malamang phone. Pero ayan na, papasin na. Lumapit na sya sakin leaving his GIRLS behind. Naman eh! Ayoko nga sabi ng attention, or anywhere within it.
"Are you ok, miss? You look kind of worried." tinanong nya ako. It took me a couple of second para mag sink-in sakin yung tanung nya.
OO! Kanina fine pa ako. Nung lumapit ka, patay na!
"Ah. Yes, I'm fine. I think." sagot ko habang tumitingin sa daan, hoping na makita ko na iPhone ko.
"Are you looking for something, Miss?" nagtanung nanaman sya.
"Ang tanung tanung mo rin noh?"
"Sorry, I didn't catch that." sabi nya, looking confused.
"Uhm," How should I start this ba? Tsk! "Yes, I am looking for something, my phone."
"Maybe I can help you?" Then he smiled yung pamatay. Pumayag din naman ako sa huli, hindi naman ako papayag mawala ang aking pinakamamahal na iPhone.
"Oh, and by the way please call me Kath." Miss kasi sya nang miss. Nakakainis! Haha. Rhyme nanaman.
***After hours;
"Seems your phone is nowhere to be found." sabi nya sakin. Teka! Joke yun, right? Tsk.
"It's ok, I can find it myself. You can go wherever you want now. Go back to your girls." I rolled my eyes at him, pero in a friendly way. Yung hindi masyadong harsh tapus ngumiti na rin ako nang konti. Basta ganun na yun.
Hindi pa rin sya umalis sa tabi ko, ano kayang problema nito? Ay! Nga pala, ako ang guide nya. Ano to, nagto-tour sya? Sosyal naman ng tour guide nya. Eh! Teka muna, asan na ba talaga phone ko?!
Papaiyak na ako nang...
"Kaaaaath!"
Tumigin ako sa likod ko, si Lindsay lang pala yun. Lumapit sya samin, baka may isipin itong mga ito. Naku naman. Hala.
"Here's your phone, naiwan mo sa sasakyan ko kanina." binigay nya sakin, "Ikaw naman kasi, wag kang pabaya. First day na first day eh—Oh! Hello Kenneth." Nakita na nya si Kenneth sa likod ko, naku patay na. Baka naman kung anong isipin nitong dalawang ito.
"Hmmm? I think I smell something fishy." Yna shot a confusing look at me.
"Oh really? Wala po tayo sa pala-isdaan, Yna. Wake up! Tara na nga." Bigla ko na lang iniba ang topic.
"Teka! Mukhang tumatakas ka ah, hindi mo manlang ba kami ipapakilala dyan sa... sa ano mo." Lindsay wiggled her eyebrows. Halatang nang-aasar na sya. Naman eh!
"Ha? Bakit pa? E kilala nyo nanaman sya. At isa pa, classmate nyo RIN yan." Mukhang naging defensive naman ako dun ah. I turned to look at Kenneth, "Kenneth, kindly explain to them why we're together?"
"Oh, that. You see, the reason why Kath and I are together is because... she likes me." tumawa sya, tapus napatili naman yung dalawa.
So I glared at Kenneth and he eventually stopped laughing and now looking innocent.
"I'm just kidding, guys. She was assigned to tour me around the campus. I'm sorry if I'm ruining your first day by having her the whole day with me and—" Bigla ko syang siningitan.
"Wait! Whole day?" Nanlaki ang mga mata ko. Whole day ba naman e, ano ba to! "You've got a map. You can go on by yourself." then I crossed my arms.
Pumunta sa likod ko si Lindsay, hinawakan ako sa dalawang balikat tapus bumulong, "Ano ka ba naman, pagkakataon mo na to!" Ha? Anong pagkakataon?
"Nababaliw ka na ba Lindsay? Anong pinagsasasabi mo dyan?" Pabulong kong sinabi pero may konting pagsigaw pa rin sa tono.
"Chance mo na para magka-boyfriend.” tapos tumawa naman siya. “May pa-NBSB ka pa kasing nalalaman dyan e. Plus kamukha pa ni Jake Flynn."
"Salagay ayoko e, wala na namang matinong lalaki dito sa mundo. Meron ba? Ay meron, syempre si Daddy dahil pinanganak nya ang isang nilalang na tulad ko. At isa pa ayoko nga dun sa jake flynn diba?!” Psh. Kainis!
Tumawa nang malakas si Lindsay, yung hindi na pabulong. "HAHAHA! Baliw ka na talaga, nanay mo kaya nag-luwal sayo. At ano naman kung ayaw mo kay JF? E kamukha lang naman nya yan. Pati blonde si JF e medyo brown ang hair nyan, kaya wag mong pagbuntunan ng galit si Mr. Pogi. At isa pa, pogi naman ang JF namin ah, ba't ba ayaw mo dun?"
"Eh kasi nga, una—“
"Hep hep! Tigil na, alam ko nanaman yang isasagot mo e. Baka abutin pa tayo ng linggo-linggo dito pag sinagot mo pa. Oh sya!" pigil sakin ni Lindsay. Alam nanaman nya kasi kung bakit ayaw ko dun.
"So, Kenneth. You can have her." sabay nag-grin si Lindsay at tinulak ako papalapit kay Kenneth.
"That's not nice of you Lindsay!" I exclaimed pero tumawa silang tatlo. So, ano ako? Alien. Nako!
"Bye, guys! Enjoy your day together!" Sabi ni Yna, emphasizing the word together. Ang saya, yipeee. Shet, sarcasm.
"Teka lang!" I tried to stop them, kaso mga tumakbo na papalayo. Saan naman kaya pupunta ang dalawang yun?
Eto na, eto nanaman, kaming dalawa nalang ulit.
"They've found your phone. Now, can you give me your number?" tanung nya sakin nang nakangiti.
"Why should I?" Nagtaray ako syempre. Kailangang maging hard. Pati, di naman ako nagre-register sa unlimited texting eh. Wala naman akong mapapala dun diba?
"Because you're my tour-guide." He protested.
"Will you quit that tour-guiding thing? It's kind of getting into my nerves." Feeling ko namula ako sa inis. I've never done this before. Etong ako yung nag-gui-guide sa mga new students. Plus, bakit pa kasi ako? Pwedi namang yung iba nalang dyan. Ayyy! Nga pala, dahil sa hinahanap ko ang phone ko. Naman oh, gusto ko na tuloy itapon tong iPhone e. Pero wag na pala, love ko to eh. Sariling allowance ko ang ginamit ko para bilin to.
"Oh, I'm sorry." Sabi nya na para bang bata na pinapagalitan.
"Alright, here's my number." Binigay ko naman sa kanya. Kawawa naman e. Syempre joke lang. And then he gave his.
Nai-tour ko na si Kenneth sa loob ng Campus. Sa Auditorium, Lobby, Gym, Oval, Theater at kung saan-saan pa. Nakakapagod, kaya bumili na rin kami ng mga snacks sa Cafeteria at nagpunta sa Garden ng school. Tahimik dito, medyo konti lang kasi ang mga dumadaan. Umupo kami sa damuhan habang kinakain ang binili naming snacks, though lunch na ngayon. Tinignan ko sya, nage-Enjoy naman sya sa pagkain ng cupcakes. Iba daw kasi yun sa mga nakakain nya back in L.A. Nakaka-amuse rin syang panuoring kumain. Err, what am I saying? Tch.
"So, Kenneth, tell me about yourself." Request ko sa kanya bago ako mag-sip sa coke-in-can na mabilis kong binili kanina, dahil bigla nalang nya akong hinigit na para bang may humahabol sa kanya kanina. Weird lang. Hinga, Kath, hinga! -o- -.- -o- -.-
"I already did introduce myself in front of the class this morning, didn't I?" sagot nya, emotionless pero ang masculine pa rin ng boses nya.
"Oh-kay. Then tell me something aside those things about you that you've mention earlier."
"Why should I?" Sungit na pero nakangiti pa rin? Ayos ha! No, wait. Wala namang pagsu-sungit sa voice nya, pero yung sagot mismo yung nagsa-sound na masungit. Hindi ko na sya sinagot. Nakakairita! Pwede namang sabihin nalang na ayaw nya e.
Tahimik. *cough*
"Fine, I'll tell you something." After what felt like a gazillion years, nagsalita na rin sya. "What do you want to know?" Dagdag nya.
"Why did you move here? I mean, here in the Philippines? I always thought that education in states is much better than—"
"It's not about the education, ok?!"
Oh?! Anu nanamang nangyayari sa kanya? Parang nagbibigay lang ng opinion e. Talo mo pa ang nagme-menopause.
Tumahimik nalang ako ulit.
"I'm sorry. I didn't mean to. It's just that... That... you know," Pilit nyang kinukumpleto yung gusto nyang sabihin habang tumitingin-tingin siya sa paligid, siguro nag-hahanap ng alibi.
"It's okay. You don't need to continue. Besides, I know it's rude for me to contravene into one's life since I already got mine." Nagsmile nalang ako sa kanya. Mukha namang may problema sya at kaya hindi nya masabi ng diretso.
"Salamat!" He responded, smiling.
"Ha?!" Nagulat ako! Marunong pala siyang magtagalog?! Kainis naman oh. Nagpapakahirap magEnglish dito yung tao e.
"Marunong ka palang magtagalog? Mokong ka rin ah." tsaka ko sya tinawanan. Pero hindi sya nakitawa, tinitigan nya lang ako and that made me stop.
"I can't quite understand what you're saying. I only know some basics that are spoken slowly, and clearly as well."
Ay. Ano ba naman to. Akala ko makakapag-tipid na ako sa tissue, hindi pa pala. Ayos naman ako sa English, hindi lang talaga ako fluent pagdating sa pagsasalita. Mas ok pa pag written.
Natapos na ang lunch break. Pero nandito pa rin kami sa garden. Kanina pa nakahiga si Kenneth, nakatulog na ata.
"Kenneth!" Tinatapik-tapik ko yung braso nya. Nakatulog nga sya. "Kenneth!!! Are you awake?"
Ano ka ba naman, Kath. Tulog nga oh, alangang sumagot yan tapus tatanungin mo? Ayyy! Mukhang wala naman kaming gagawin buong araw dito sa school kaya hinayaan ko nalang muna syang matulog.
***Thirty minutes passed... 1:32pm;
"Are you awake now? Get up! They might be doing something now!" Actually, wala naman siguro. Sinabi ko lang para tumayo na sya. Kaso parang antuk na antok siya ah.
Tinitigan ko lang sya. Ayos ah, kamukha nya nga si Jake Flynn. Kung hindi nga ba naman mapaglaro ang tadhana, eh noh? Talagang may ipinasok pa dito sa school na to—na classmate ko—na tour-guide ako dito sa school kong ito. Tsk! Nakakainis ka...
"JAKE FLYNN!"
Napakalakas yata ang sigaw ko at nagising si Kenneth. Di ko rin alam na maisisigaw ko iyun. Siguro sa sobrang inis. Ay! Sana may makaintindi nalang din sa akin sa nararamdaman kong pagka-inis.
"Huh? Jake Flynn? Who is he? I don't know what you're talking about." Bigla-bigla nalang sabi ni Kenneth. At napaupo sya sa kinahihigaan nya. Ang weird din nya sa totoo lang. Pero a good weird naman. Nakakapagtaka nga lang, bakit naman kaya nya sasabihin yun agad? Wag mong sabihing...
Nababading na rin sya kay Jake Flynn? Oh noeess! Pero what can I say? Talagang maraming gwapong lalaki na gustong maging ganap na babae. Hahaha!
"Hahh! Don't mind me." sabi nya. Tumayo na rin sa wakas at nag-unat. Yung muscle oh. Gadh! Eeep! Look away! Look away!
Pabalik na kami sa room, baka nga may ginagawa na sila. Kaya naman hinawakan ko na ang kamay ni Kenneth at hinigit ng mabilis papunta room. Ang hirap nyang higitin ah, ang bigat ng katawan nya, para kasing tulog pa eh. Ayun hihikab-hikab sa likod ko habang higit-higit ko pa rin yung kamay. In fairness, ang smooth.
"Chansing. Is that what you're doing to me right now?" sabi nya nang malapit na kami sa room. Nakuha mo pang tumawa ha? Hampasin kaya kita! Ang kapal lang! Asa sya. Hindi porket may kamukha syang artista eh sasantuhin ko na sya. Plus, ayoko rin naman kay JF eh. Mukhang babaero, at wala na akong balak pa na dumagdag sa JF's GF. Oh diba, sounds pathetic?
"What?! Chansing mo yourself! Bahala ka na nga dyan." Binitawan ko agad yung kamay nya. Bigla bigla naman syang pinagkaguluhan ng mga babaeng galing nowhere. Paki ko?!
"Hey! Wait up!" sigaw nya from behind, tinatakasan yung mga babae nya. Kainesss!
Pagkapasok ko ng room. Wala namang tao, asan kaya sila Yna at Lindsay? Maitext nga.
Me
Hey! Asan na ba kayo? Ni hindi ko manlang kayo nakasama ngayong first day. Iniwan-iwan nyo pa kasi ako. Ano? Asan na kayo?
*Message sent!*
Lumabas muna ako sa corridor at umupo sa may railing.
Alyna
Di ka naman atat girl noh? Ako na nagreply, nagpaparty si Lindsay, kasama boyfriend nya. Ay ewan ko pala kung boyfriend nya nga yun. Kani-kanina lang kasi, kaya ako loner ngayon dito. TT.TT
Ano ba naman yan. Tinatanung kung asan sila tapus napaka-ganda ng sagot. Psh. Nai-dial ko na yung number ni Yna. Sinagot nya in first ring. Mukhang loner nga talaga.
“Hoy! Samahan mo naman ako dito. Loner na talaga ako. Nakakaasar naman kasi itong si Lindsay, hindi manlang ako hinanap ng someone I can call mine.” sabi agad ni Yna pagkasagot niya.
"Can call mine ka dyan, ewan ko sayo Yna. Ang landi nyo lang." tinawanan ko sya nang malakas. Siya naman itong umaangal. "Oh, e asan na ba talaga kayo?"
“Promise mo munang pupuntahan mo ako dito?”
Mukhang may kutob na ako kung asan sila ah. NO WAY!
"Che! Kung nasa bar o club man kayo, bahala kayo dyan. Tsaka hindi pa tapus ang school hour ah, bakit kayo umalis ng Campus?"
“Iiiihhh! Punta ka na dito. Mapilit kasi itong si Linds, party daw at wala ang parents nya.”
"Bahala kayo dyan. Hindi kita pupuntahan. Oh kaya balik ka nalang dito sa school. Iwan mo na si Linds dyan."
“Papatayin ako nun. Eh! Sige na, wag ka nang pumunta. Gawa lang siguro ni Kenneth kung bakit ayaw mong umalis noh?”
"Yung mokong na yun? In his face! Sige na, I'll hang-up."
Kahit kelan talaga itong si Lindsay. Nagiging wild pag wala ang parents nya.
"HEYYY!"
Lumingon ako, naku po naman. Ready ko na tissue ko. Humarap ako sa kanya, "Oh? What's your problem Mr.?" nasungitan ko tuloy.
"Nothing.” at ngumiti lang siya. Naman oh?! Wag mo akong daanin sa ganyan.
Tinalikuran ko na sya. Pupunta sana akong parking lot ng maalala kong wala na nga pala sila Linds dito sa school. Yung sasakyan nya, wala din. Naku naman! Kamalasan ba itong araw na to?! I swear, pag nakuha ko na ang student's license ko. TCH!
Lakad ako nang lakad, and guess what? Alam na! Sinusundan pa din ako nitong mokong na to.
"What?!" napatigil sya.
"Nothing." walang expression yung mukha at boses niya.
Eh? Nag-iba ang expression? At nothing nanaman? Nako. Baka kung anong magawa ko sa kanya eh. Wag, baka hindi na magka-girlfriend kawawa naman. De, joke!
"Will you please mind your own business? I'm having trouble with mine, so will you quit adding so much more to it?" I spat sarcastically. E nakakainis na e. Kung nasa bahay na lang ba ako ngayon, nagbabasa. Yes! Reading, running for Valedictorian, remember?
"I'm sorry! I'll go now." he looked down but smiled weakly. Eh ano naman? As a matter of fact, hindi ako maawain sa mga lalaki. Kaya nga ba naging ganon si Lindsay e, gawa ng ex nyang manloloko. Lagi naman, ano pa bang pinagkaiba.
Hay Cupid! Sana lang wag na pana ang gamit mo para magawa ang iyong match-making stuff. Nakakarindi na sa utak e. Papana-panain mo with a wonderful feeling at the start, yun pala ang kapalit ay isang bitter ending. Kaya nga ba hindi ako basta mai-in love, pwedi na sakin ang maging madre.
Umalis na nga sya. At wala na akong balak alamin kung saan man sya pupunta. May sarili akong problema, wala akong sasakyan pauwi. Ayokong mag-commute for pete's sake!
Lumabas na ako ng school gate. Nag-aantay ng milagro. Kuya Kevin naman, kung kelan kita kailangan e. Ano ba namang buhay itech! Hindi high-tech. Haayy. Walang connect, I know. Para lang mag-rhyme. Chos. Grabe kasi, isang oras na ako nag-aantay dito. Five pm na. Hala!
"Hija, bakit hindi ka pa nauwi? Mag-gagabi na ah?" tanung sakin ni Manong Guard.
Ayun! Baka matulungan ako ni Manong Guard. "Ahhh, ehh. Manong, pwedi nyo po ba akong ihatid sa amin?" And then I wore my puppy-dog eyes.
"Hindi pwedi hija. Tawagan mo nalang ang iyong boypren. Malang naman siguro meron ka eh." tsaka tumawa si Manong Guard, "Sige, mauuna na ako. Darating na rin naman yung kapalit ko rito maya maya lang." Paalam nya sakin.
Six na, mapapatay ako nila Mommy. I know maagap pa, pero hindi naman ako yung tipong pa-party-party lang. Mas nae-Enjoy ko pa ang pagbabasa. It's my kind of drug. Anyway, I'm really doomed! Dito nalang kaya ako matulog?
Naupo muna ako sa may waiting shed na malapit sa school entrance, nang may bumusina sa harap ko. Bumukas yung bintana nya, lumantang ang mukha ng isang gwapong nilalang.
"I'll take you home."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 3: Conceited Monkey
Instead of having to respond, I just stood there.
"I get it, you want me to open the door for you. Alright!" lumabas sya sa kanyang Silver Porsche Carrera GT. Ok, edi si Kenneth na ang may ganyang sasakyan at my student's license.
Binuksan na nya yung pintuan ng sasakyan nya. Take note, sa likod! Likod, hindi sa passenger seat sa unahan. Maiirita ba ako o matutuwa dahil may maghahatid na sakin sa bahay?
I walked automatically towards Kenneth. Shet naman oh, bakit lumapit pa ako?! Ayos lang. Bayad na nya to sa pagto-tour ko sa kanya this morning. Swerte nya! Bago nya isara yung pintuan, nilapit nya muna yung mukha nya sa may tenga ko at bumulong, "And now we're even."
Bakit kailangan pang bumulong? Gumaganon? Sus. So Tinuro ko na yung direction pauwi sa amin. Ang bilis nyang magpatakbo, muntik na tuloy kaming magkaligaw-ligaw. Di kasi bagalan ng hindi magkamali sa pag-turn eh.
"Right!—No, left!"
"Make up your mind, missy."
"Turn left then right again, then another right, left and then lastly left. That's it!"
"Huh?"
Napatigil sya pagda-drive ng makita nyang may tumawag sa kanya, na-shock ata. He turned to look at me and then spoke, "Get out and walk." seryoso yata sya, mukhang galit pero hindi halata sa mukha at boses nya. Kaya naman nagmatigas ako.
"No! You offered me a ride home, and then you're taking it back? You simply can't afford the rules of keeping promises." tumalikod na sya sakin. Mukhang kumalma na sya at sinagot yung tawag.
"Hey!—WHAT?!"
Nagulat ako, bigla ba namang sumigaw eh. Well ako naman itong si eavesdropper at medyo lumapit ng konti para makakuha ng inside-scoop. Mehehehe.
"Don't do it!—NO BUTS! I swear if that happens, I won't really come back, do you understand? - I ASKED, DO YOU UNDERSTAND?!" sumigaw na talaga sya sa tono, pero mahina pa rin ng boses nya. Yung para bang sinusubukan mong magalit pero hindi lang talaga halata sa boses mo, dahil hindi mo nature yung ganung ugali.
Lumigon sya sakin, nahuli nya akong nakatingin sa kanya. Gee! Baka ako naman ang sigawan nito, kaya tumigin agad ako sa paligid na kunwaring hindi nakinig sa usapan nila. Pero pagkatingin ko ulit sa kanya, I was suprised to see him wearing a weak smile.
"I'm sorry if you get to hear that."
Woah? Nag-sorry. Sabi na eh, hindi sya siguro sanay magalit ng ganun. Don't get me wrong, nagiging observative lang.
"It's okay. Your voice is kind of divine though you're trying to be angry, so it didn't mind me." did I blurt that out? Kaya naman I looked away. Hindi ko naman talaga dapat sasabihin yun eh, wala akong balak. Ok, tatangkad na siguro nang sobra ang kanyang ego, for sure yan. Psh.
He chuckled. Gosh! Pati ba naman pagtawa ay angelic din? Anghel ka ba? No! Of course not.
"I... uhh. I'm just going to walk home." Nagprisinta na ako, ang awkward na kasi ng ambiance.
"No, let me take you home, I insist."
"It's okay, my house is just blocks way from here. Thanks again." pero ang totoo ang layo layo pa. Ang dami pang lilikuan.
Bago pa sya makasagot, lumabas na ako ng sasakyan. Mage-eight na pala ng gabi ng makarating ako sa bahay. Lagot na ako. I took all of my remaining courage and headed to dining room. Dinner na, at alam ko namang I have to face the consequences sooner or later. Pero I chose the sooner one, at isa pa gutom na rin ako.
Pagpasok ko ng dining room, parang wala lang. Nagtatawanan lang sila. Si Lyka, ang first year kong kapatid, ay nagblu-blush. Siguro binu-bully nanaman ni Kuya Kevin. Eh eto namang sila mom at dad panay tawa lang.
HELLO?! I'm already here. Hindi nyo pa ba ako pagagalitan? Naiinip na ako, bilis na! Nang mawala na tong kaba ko.
At last, tiningnan na nila ako. Hindi pa rin nawawala yung ngiti sa mukha nila.
"Isa pa yan oh, mukhang nakahanap ng ka-date kaya late ng umuwi." Biro sakin ni Kuya Kevin. Tawa naman silang apat.
"Mukhang meron na nga, third na oh." Sabi naman ni mom.
I glared at them. Pero hindi pa rin sila tumitigil. Ano ba, pagalitan nyo na ako. Swear, hindi ako magagalit. Wow! Ang lakas ng fighting spirit ko at ako pa ang may ganang magalit if ever.
Umupo na ako sa lapit ni Lyka. Hindi ko na napigilan, tinanung ko na talaga, "Ehh. Mom, dad. Hindi nyo pa ba ako pagagalitan?" Tanung ko ng mahina.
"Bakit naman kami magagalit? Masyado ka ng subsob sa pagaaral, eh hindi ka naman namin pine-pressure. It's time to take a break, anak. I-enjoy mo na habang may time ka pa. Madaling tumanda, pero hindi na pweding bumalik sa pagkabata." Lecture sakin ni Dad.
I couldn't be happier. Na-realize nila na hindi na ako bata. Yay!
"Pero being on top of my academics is my choice, dad. At nage-enjoy naman po ako ah. So what do you mean my your 'Enjoy'?"
"Fall in love, anak." Mom
Natawa lang ako, "Ew, mom. Alam nyo namang wala sa vocabulary ko yang Love na yan, except ang pagmamahal ko sa inyo."
"Ang corny mo ate! Nakaka..." - Lyka
"Ewan ko sayo. Magsama kayo ni Kuya!"
Panay tawa lang kami ngayong dinner. Far more enjoyable than our past dinners. Pinayagan na ako ng parents ko about that nonsense love thing. Isa nalang ang problema,
Si Heart. Ayaw talaga eh. Masisisi mo ba? Hayy hypothalamus.
Umakyat na ako at pumunta sa terrace ng kwarto ko. Ang gaganda ng mga stars. Sana naging isa nalang din ako sa kanila. Maiba naman ako...
"Cupid. Kung naririnig mo man ako. Sana tulungan mo naman ako. Tulungan mo akong mahanap kung sino ba talaga ang makakapagpatibok ng puso ko. Ew. Ang korni ko.” Natawa nalang ako. “Ang tagal tagal ko ng walang love interest. Kahit sign lang, ok na ako." Sinabi ko na parang may kinakausap lang eh. Pero nakatitig lang ako sa mga stars.
Pumasok na ako. At may nakita akong kulay red na medyo pink na small envelope sa kama ko. Ano kaya ito? Ang cute naman. Inamoy ko, ang bango bago din. Heart-shaped sticker na may nakasulat na CC ang seal ng envelope. Binuksan ko at binasa.
***
It shall be love;
"The guy who'll take you anywhere, is whom you'll need just like air."
***
Ha? Akala ko naman love letter na to. Pero sino naman kaya maglalagay nito dito sa kwarto ko, ay hindi! More like sino ang magbibigay? Pati ano kayang ibigsabihin nito? Gahd Katherine! Sa pagka-genius mong yan eh hindi mo malaman kung anong meaning? WAAAHHH! Eh hindi ko talaga magets e.
Hinalungkat ko ang loob ng envelope, hoping to find another note.
Wala. As in wala na.
Anyway, I'll keep this. Sayang naman ang kinaganda ng letter.
Tinabi ko na sa pangatlong drawer ng study table ko ang cute na letter, at bumalik na sa daily-schoo-routine. Ano pa? Edi mag-aral kahit wala pang assigned assignments or task. Mauuna na ako, para pagdating ng college ay hindi ako hirap. Dalawang year nalang din naman ang pagtitiisan ko.
Sya ang first love ko, ang pag-aaral. Yuck ba? Eh sa gusto ko eh. Wala naman akong ibang pagbubuntunan ng pagmamahal ko. Dito nalang ako sa pag-aaral, hindi pa ako masasaktan. Mahihirapan, oo. Pero iba pa rin yun, kasi once I got the solution, it's easy to leave my depression. Di katulad sa love, aabutin ka pa yata ng new era bago makapag-move on.
***Next Day;
As usual sinundo ulit ako nina Lindsay at Yna.
Ang ingay, ang ingay sa classroom. Palibhasa tatlo lang ang bagong lipat sa klase namin kaya wild pa rin silang lahat. Eh ako? Eto umiiwas ng tingin dito sa kalapit kong mokong.
"Could you stop that?!" Umiiwas pa din ako ng tingin.
"Why, is there something wrong?" Tapus nag-smirk pa sya. Urgh!!!
"Stop it Kenneth! You're freaking me out. Go stare at someone." Nakakailang kaya.
"But you are someone." Ngumiti naman. Shemay naman oh!
"I meant, someone ELSE! Just shut up! I'm trying to review here!" Ayos yun. Ayos na palusot yan.
"Review? But the class haven't even started?"
Hay, oo nga. Eh ano naman?! Hindi pa nga pala nya alam na ako ang running for Valedictorian.
"I'm rank one, and I tend to maintain it. So if you could just please zip your mouth shut, the valedictorian is reviewing." Take that monkey!
"Valedictorian, huh? A challenge. I want it too."
Want it to? Yun lang pala—WANT IT TOO?!!! He's nuts!
"You have got to be kidding me!!!" Nanlaki mata ko sa sinabi nya. Halata naman eh.
"Yes! I mean no! Yes and no. Yes because I want it too, I love challenges. And no, I'm not kidding."
Sheet of paper from trees! Nakuha pa nyang ngumiti ha?! Nawawala na ba sya sa mundong ito? Taga-Mars ba sya? HAYYY!
"Sure, say or do whatever you want. But there's no way you can beat me Mr. I won't let you!" Ako naman ang nag-devil smirk sa kanya. HAH!
"Mister huh? I like it. Miss No. Two!" Nag-smirk din sya. So ganon? Smirk-an lang kami ng smirk-an? Teka! Number TWO?! No way. I'm always number one. I am number ONE! You've done it, man. You. Have. Insulted. Me!
"Number two?!!! You monkey!" Napatayo na ako sa sobrang inis. And guess what? Saktong pasok ni Ms. Ramos. Biglang upo ko naman. Nakakahiya, sana hindi ako nakita.
Nagstart na ang klase. Sya palang siguro ang unang mago-open ng lesson sa klase namin. Karaniwan kasi two to three days after first day nagbibigay ng gawain ang ibang mga teachers. Ayos lang. Mukhang mas lalo akong nacha-Challenge mag-Aral. Well challenged naman ako dati, kaso nagpapatalo lang talaga si Sharlyn. Haha. Totoo naman eh. Pero kahit ganun e hindi pa rin naman kami nagaaway pagdating sa Academics, I mean oo naglalabanan kami sa pwesto, pero never pa kaming nagaway nyan Physically. And I thank her for being an innocent foe. Scratch the foe part.
"A handsome Monkey, I am." Bulong sakin ni Kenneth. Pangasar lang eh!
"Conceited!" Sinigaw ko nang mahina.
***
Lumipas na ang one month sa Sermounth University. Aral pa din ako nang aral. Ayokong matalo sa isang conceited monkey na kamukha ng isang smug, probably arrogant, stubborn, flirt and heart-throb-wannabe na si Jake Flynn. Anyway, enjoy naman ako sa pagaaral. Kaya lagi akong nandito sa College Library, para walang ibang makakita sa akin na co-highschool ko. Hah! Wait, Nage-enjoy nga ba ako?
"WAAAHHH!"
Hala ano yun? Bakit sumisigaw mga tao dito sa LIBRARY?! Lumilindol ba? May sunog? May namatay, nahimatay? ANOOOO?! Tumayo na ako at hinanap kung asan man yung mga maiingay. Nasa may entrance ng Library.
"Ano bang meron dito?" Tanung ko sa kalapit kong babae na sobrang pula ang mukha. Napano kaya ito?
"AHHH! SI KENNETH VERGE NANDITO EH!"
Shemay naman, kailangan pang sumigaw? Hayy! Yun lang pala eh, akala ko naman kung ano ng nangyari. Eh teka, teka! Why the hell is he here? Bahala na nga sya! Bumalik nalang ako sa may History Books section ng library, tutal wala naman akong magagawa sa ingay na rinudulot ni conceited monkey. Nasan ang Librarian? Ayun nakikigulo din imbis na pigilin yung ingay. Kainis! Kumuha na ako ng books at naghanap na ng upuan. Tinawag ako ni Kenneth, pero syempre deadma lang.
*Walk*
*Walk*
*Walk*
"KATH!"
*Snob, walk*
*Snob, walk*
Papalayo pa sana ako ng may kumapit sa balikat ko. Tiningnan ko at, "WHAT THE?!" Sino pa nga ba? Si Monkey na kasunod ang lahat ng girls sa likod nya. Kainis! Tinalikuran ko nalang ulit sya at umupo na. Umupo pa rin sa tabi ko. Shemay!!! Hoy! Umalis ka na pwedi ba?! Sama mo tong mga babae mo! Di ako makapag-concentrate eh!
"Why the hell are you here?" Tanung ko ng medyo cold ang tono.
"To study, what else?"
"No! I mean, HERE! There's a High School Library. Go and suit yourself there!" Sabay snob at basa ulit.
"No! I like it in here."
"Then please maintain DISTANCE!" Tinulak ko sya palayo. Dang! He's strong. Sa may abs nya ko pa yata sya nahawakan.
Tinawanan lang nya ako. Naman eh! Umalis ka na. Please?! With girls around him giggling, A SINGLE WORD CAN'T EVEN SINK IN MY BRAIN!
"Kenneth! Do you have a girlfriend?"
"Yeah, do you?"
“If you don't, I am single"
"I'm single too!"
"Me too!"
Tanong ng mga babaeng flirt na nasa harapan namin, or more like ni Kenneth. Hindi naman sya umiimik. Hayy! Hindi na ako nakapagpigil. Tumayo na ako at lumayo sa library dala yung books na hiniram ko nalang muna. Sinubukan ulit akong sundan ni Kenneth, pero thanks to his annoying fan girls eh nakatakas naman ako. Eh bakit nga ba nya kasi ako sinusundan? Epal sya!
Nandito ulit ako sa Garden ng school. Buti naman talaga at wala masyadong tumatambay dito. PEACE AT LAST!
Makalipas ang ilang minuto...
May nagsasalita. Kenneth nanaman?! Nasa may likod sya ng barrier na malapit sa entrance ng Garden. Lumapit ako nang konti.
"I will never get back to LA! NEVER!—If you could just give me a break!—WHY IS EVERYONE BEING SO ANNOYING?! I think I want to quit the—"
"Is there something wrong?" Tanung ko nalang bigla bigla sa kanya. Gulat na gulat na humarap sa'kin si Kenneth. Bakit ko pa kasi natanung?! Edi halatang nakinig ako? Sensya naman. Concern lang. Woah. Marunong na pala akong maging concern sa mga lalaki ngayon?
Binaba na nya yung phone. "It's none of your business."
Sungit! Nagtatanung lang naman eh. Bakit parang pag may kausap sya sa phone eh lagi nalang syang galit? Or nadadala ng galit? Ang gulo nya!
"Oh, okay." Sabay walk-out ako.
"Look! I'm sorry, Katherine."
Bakit ba sya laging nagsosory after every of his phone calls? Whatever! Bumalik nalang ulit ako sa damuhan na inupuan ko kanina at nagbasa nalang ulit. Sinuot ko ang white reading glass ko. Ayos naman sakin e.
"Woah! You look like my grand ma. HAHAHA!" Sabi ni Kenneth na nakaupo na sa harap ko. Kainis ha?! Grand ma your face!
"What the hell?! It looks good on me."
Tumawa sya habang hinahalungkat yung mga books na hiniram ko sa library.
"What's all this?" Tanung nya.
"Books!" Hindi ba obvious, Kenneth?
"I know."
Tatanung-tanong pa kasi eh.
"It's your turn now." Ha? Anong turn ko na?
"What do you mean?"
"To tell about yourself. I haven't asked about it, but that doesn't mean you couldn't share. Right? And I barely know you so... It's your turn now."
"Why should I tell you something about myself?"
"Because I already did. And you haven't. It's not fair you know."
"But can't you see? I'm busy."
"Dude, don't you know it rhymes. HAHAHA!" Ewan ko sayo Kenneth. Kainis ka!
"Ok, I'll tell. Just to shut your mouth." Binaba ko na yung book ko at tinanggal muna yung reading glass. "I'm Katherine. Just Kath! Fourteen years of doing mischiefs. I love music, digital arts, reading, and I guess you could add singing to the list. Hear this, if there's one thing I hate the most..." Tinignan ko muna sya nang masama.
"...It is BOYS!"
I was kind of hoping that he would be scared. My infamous death glare works all the time, but it seemed to be just like a joke to him. MALAS! At tumawa pa siya. Tch!
"Why do you hate boys so much?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 4: Aminan Part One
"It's none of your business!" He's much more inquisitive than I thought he was.
"Oh c'mon. Answer it."
"Why is that you want to know it that bad?" ayan, natigilan sya. Buti nga!
"Because if you do, I'll let you ask me any question and answer it honestly." humirit pa. Eh ano namang itatanong ko sa—AHA! Oo nga. Alam ko na!
"Fine. I hate boys because they're the most stupid thing a girl can have."
"But we are the ones who are giving you that cloud-nine feeling." Sabat nya.
"A feeling that doesn't last long!" Take that!
"Yes, because we have so much more in store for you girls."
"But it's not enough. You'll probably run out of it anytime soon. And when you did, you'll leave us girls for some other one that haven't experience any of your charms. And then repeat. That's your cycle! Right?!"
"No. We never get tired of having girls to feel like they're the one. The one that we'll share the rest of our life with. You just girls are so dumb enough to think such absurd things. Girls never let guys explain. Girls rarely appreciate our sweat that dripped because of the thousand things we've sacrificed for you."
Nadadala na ako sa kanya. Mukhang may point sya. Pero ewan ko, how am I suppose to understand love, if me myself haven't experienced it yet? Ahh ewan! Pero di ako papatalo sa kanya. Member ako ng Debate team. AJA!
"Well, we wouldn't have to bombard you all with doubts if you guys just stick to one. One second your eyes are locked on us, but the moment someone better pass by you'll return our hearts with band aids!"
"Girls always think the most naive things! That statement made me realized that maybe, just maybe, the girls are the one's who doesn't seal a commitment with a trust. Forgive us boys but we're not perfect."
Naiinis na ako ha! Yung mga sagot ko mismo kasi nagbibigay ng point sa kanya. "Nobody else is perfect!" Yan lang ang nasabi ko. Ang haba lang. Tsss.
"Good then you've got my point. But I just want to let you know that every single imperfection of girls, are perfect in our eyes. We're just stupid enough to hide behind our shadows and not let our girls know that."
Kalma pa rin ang boses nya, pero ako kanina pa pikon. Kasi naman eh, kung pwedi lang bang bigyan nyo ako ng makakapag-iba ng point of view ko sa mga lalaki? Shemaay! Wala na akong masabi sa kanya. I guess there's one left thing to do at ito ang pinakang ayaw ko sa lahat. TCH!
"Fine! I forfeit!" Tsaka ko siya inisnaban.
Tumawa lang sya, this time hindi yung pang-asar. Yung bang parang may relief sa tawa nya. Eh teka, bakit ba parang ang expert nya? Nagka-girlfriend na kaya to? Malamang! Halata naman sa itsura eh.
Teka, time ko namang mag-ask sa kanya. Mouhaha. *Evil smirk*
"It's my turn to ask. You promised!"
"Ok, fine. Ask away!" Then he smiled. Wag kang ngumiti pwede ba?! Katunaw. Tch.
"What's with you and the phone attitude?"
"Huh? What do you mean?"
"Oh for heaven's sake! I mean, why do you suddenly get cold when you're having your phone calls?"
"That I cannot answer.” Nag-fade yung ngiti nya at tumungo sya. Gash! Anong ginawa ko? Wag kang iiyak! HAHAHA! Ang gay naman nun.
"Uhm. Okay. Let me ask a different one. Hmmm. What could it be—AHA! How may girl friends you already had?"
"One."
Ilang talaga? Kung totoo man yan, edi mali pala ako ng tingin sa kanya. Grabe lang. Kaso, mukha namang imposible eh.
"Look," Dagdag nya. "Being handsome doesn't make me a player ok? If that's what you're thinking." Ngumiti na ng malapad, yung nakakainis na ulit. Lanja! Binabawi ko na sinabi ko nung una. I'd rather date a devil than be with him.
"Whatever!"
Long pause. Eto nanaman, awkward na ulit.
***After ten minutes,
"Have you been in love?" Tanong nya. Nak ng! Anong isasagot ko? Wag kang sasagot mouth, wag kang sasagot! Wag kang...
"YES."Nasabi ko?
"Oh. With whom?"
"I'd tell if you'll tell yours."
"No. Ugh! Never mind." Problema nun? Bahala sya eh.
"Ok, I'll tell. I was in love with someone whom I know can't be mine." Ayan sinagot ko na sya. Pero hindi naman specific kaya ayos na.
"Really?! Who is it? Just tell his name. It's not like I know him. Right?" Nagpupumilit nyang sabi. Ok, wala naman masama kung magpapanggap akong in love or na-in love diba? As if he cares.
"You know him."
"Huh? Is he our classmate?
"Ew, no! I'm not into anyone in our class. I don't like PDA."
Choosy ko ba? Ganun talaga. Kadiri kasi yung, bleurgh! Basta! Basta kadiri ang PDA. Karaniwan kasing mga nagpPDA yung iba naming kaklase kaya pumasok sa utak ko yun.
"Don't over react. I'm just asking. Well, come on tell me." Kulit mong nilalang ka. Nakakainis!
"As I've said, I will tell you if--
"Yeah, I know. And fine, I will tell mine. Go start first."
Magpapanggap pa ba ako? Come to think of it, wala naman kasing dapat ikahiya ang hindi pa nakakaranas ma-in love. Haaay! Wala na eh, huli na. I already made my word. Kailangang may masabi ako sa kanya.
"Promise you won't tell anyone?" Nahihiya at naguiguilty na agad ako!
"I promise!"
Mukhang inosente naman kaya pagkatiwalaan na.
"He is...
Jake Flynn."
Tungo Kath! Tungo! May reason naman ako eh. Bahala sya! Hindi sya nagsalita. Inangat ko mukha ko para tingnan sya, at ANG LAPAD NG NGITI. Nakakainis ang itsura nya kahit pogi. Di tatalab ang charms nya sa'kin. Urgh! Buti na pipigilan ko pa sarili ko dito sa mokong na 'to.
"Why are you smiling like that?! You're such a creeper!"
"Oh it's nothing. From what I've heard, you hate the guy right? But why is that you're in love with him?"
"Correction, I WAS. Was in love with him." Medyo lumiit yung smile sa mukha nya. Oh? Anong meron?
"Oh. May I ask why?"
"Apparently, NO!"
Inayos ko na yung mga gamit ko at pinagpatung-patong yung books. Tumayo na ako hawak-hawak ang gabundok na books na hiniram ko.
"Let me help you." Kinuha ni Kenneth yung books na hawak ko.
"No thanks. I can handle this." Hinigpitan ko yung hawak sa mga books pero hinihigit pa din nya. "HEY! Didn't I say I can handle this?!"
"I insist, ok? Don't be such a brat."
Brat?! Brat pa ang itinawag sakit? Bwisit! Nagaagawan pa din kami. Pero mas malakas sya kaya nakuha nya pero nabitawan din naman kaya nahulog yung mga libro. Kaya ayun nagkalat. My gosh naman, hiniram ko lang yan.
Umupo ako at pinulot yung mga books. Tinulungan pa rin nya ako.
Pulot lang ako nang pulot hanggang sa...
Sabay naming nahawakan yung huling libro na nasa lapat. Ayokong magblush. Ayokong matulad dun sa napapanood ko sa movie na, err—basta 'yun. At isa pa, kamukha lang sya ni Jake Flynn. Kamukha lang. At isa pa, ayoko sa kanya. Ayoko sa kanilang dalawa. Inalis ko kaagad yung kamay ko kaya sa kanya napunta yung last book. I looked away quickly at nag-walk out na.
As usual sinundan pa rin nya ako hanggang nasa may hallway na kami kung nasaan ang locker ko. Walang katao-tao kasi matatapos na ang free period, kaya nagmadali na rin ako. There, ayos na. Binilisan ko na ang kilos ko baka mahuli pa ako at tsaka baka kung ano ng gawin sakin nina Lindsay at Yna, di ko manlang naitext.
"What?!" Bigla kong naitanong kay Kenneth na nakatayo lang sa gilid ko at nakatitig. Nagulat ako eh. Wooh. Hinga!
"Here." At inabot nya sakin yung books na napulot nya kanina. Nalimutan ko nga palang kunin. Gosh, pahiya tuloy ako.
"Thanks." Binuksan ko nanaman locker ko.
Hula ko susundan nanaman nya ako. Gee! Bilisan ko nga ang paglalakad. Epal naman kasi to!
Alone at last! Leche naman kasi oh, bakit pa kasi sa kabilang building pa ang ITC? Lakad lang ako ng lakad ng mabilis. Nakaliko na ako sa isang hallway at hindi ko na tanaw si Kenneth. Peace na!
[Star Says: ITC stands for Information Technology Center yung amin kasi.]
"OUCH!" nadapa ako. Ano ka ba naman Kath?! Katatanda mo na eh, nadadapa ka pa? Shemay na buhay naman to oh. I looked back at the hallway, may nakita ako... PANA? Nandito ba si Cupid? Kainis sya! Nadapa ako ng dahil sa arrow nya. Sinubukan kong tumayo. Pero Shet! Bakit ang sakit ng paa ko? Parang simpleng pagkakadapa lang eh.
Tulong namaaan oh!
Tumingin ako sa paligid, naghahanap ng tao. Kaso sa sobrang LUCKY ko eh walang tao. Great, JUST GREAT! Ugh! Sinubukan ko ulit tumayo. Nakatayo naman ako at sumandal sa isang, teka ano ba to? Ah! Isang maliit na puno na nasa batong paso. I know this thing won't support my weight much longer, kaya naglakad na ako. Pero hala!
I'M FALLING...
"HUH?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 5: Lift
Nasambot ako ni Kenneth? Pero paano sya nakapunta dito nang mabilis?
"Uhm, thanks. You could put me down now."
"No, I'll take you to class."
"Just like this?" buhat pa rin nya ako na parang bridal-style. GAHH! I'm mentally screaming at this point!
"Yep!"
Magsasalita pa sana ako pero tinakpan nya bibig ko. So isang kamay nalang ang sumusuporta sa katawan ko. Baliw ba sya?! Paano pag nahulog ako, edi mas malala pa?
Kaya bigla akong napayapos sa leeg nya. WALANG MALISYA! Nakarating na kami sa room. Late na nga kami, ayan pinagtitinginan pa.
"Sila na ba?"
"OMG! WAG!"
"Wag talaga! Pero paano nakatagal si Kenneth kay Kath? Eh diba allergic yan sa lalaki, kaya lahat ng lumapit sa kanya pinagtatabuyan nya?"
"Ang weird. Pero infairness may chemistry sila."
"Oo nga. Shet! Pero NO! Dapat sa atin lang si Kenneth!!!"
Narinig kong pinagbubulungan ng mga babae. Nako naman, wag nyong sabihing aawayin nyo ako dahil dito sa lalaking to? Edi inyo na! Tch.
"Sorry we're late, Sir. Kathy sprained her ankle, I think."
"You may sit now. However, you two will stay in my class much longer, for some extra works." Sabi ni Prof. Santos, prof. namin sa IT. Pumunta na kami sa likod, at syempre buhat pa rin nya ako.
"Kathy? My name's KATH. Exclude the -Y. Okay?"
"No. I'd like to call you that. It's better than Kath."
"Oh, so now you're questioning my name by having to change it? UGH!"
"I'm not changing it. Besides, I'll be the ONLY ONE who'll call you that."
HAY ANG KULIT.
"I don't want to sit here!" Nagpupumigwas na ako. "I want to sit next to Yna and Lindsay, of course. So let me go!"
Binitawan nya ako. At thankfully, hindi na masyadong masakit yung paa ko. Hanggang ngayon hindi ko pa rin malaman kung bakit sumakit ng ganoon yung paa ko. Sprained lang ba talaga? Hmmm. Pumunta na ako sa harapan ng isang computer na kalapit ni Yna.
"Hoy! San ka nanaman nanggaling? Di ka manglang nagtetext?" Yna
"Nagbasa nga lang. Sa library, ay hinde! Sa garden pala."
"Eh bakit kasama mo si Kenneth? Ayiiee! Edi in love ka na rin sa wakas!" Lindsay
"Pwe! Tigilan nyo nga ako. Bahala nga kayo dyan. Yang computer ang tutukan nyo." kinuka ko na yung paper works at tumutok na sa computer. Pero alam kong pinagbubulungan pa rin ako nitong dalawang to. Kainis lang eh.
Tapos na ang period na to. Kaso nga lang maiiwan nga pala kami ni CM. Conceited Monkey, kaya wag kayong magtaka.
"Una na kami ha? Good Luck! Hihihi." pang-asar ni Lindsay, sarap batukan eh. Pacute pa kung tumawa.
"Eh teka, aantayin nyo din naman ako diba? Sino nanaman maghahatid sa akin pauwi mamaya?"
"Eh sino bang naghatid sayo dati nung hindi mo ako sinipot sa club?" Yna
"Si ano... Si. Ano. Si..." teka hindi ko masabi. Psh!
"Sino nga kase?" Lindsay
"Oo na nga. Edi kung sino yung iniisip nyo. Kaya pwede wag nyo akong iwanan ha?"
"Ms. Lindsay and Yna. You may go now. Kenneth and Kath need some privacy." sabi ni Sir mula sa unahan ng room.
"Uyyy! Privacy daw oh, ano kayang—ARAY!" Yna
"Baliw ka! Kung ano anong iniisip mo! Umalis na nga kayo."
"Excited much Kath? HAHAHA!" - Lindsay
"Bwisit! Hinde. Sige na. Basta antayin nyo ako."
"Oo nga, oo na! Sige alis na nga kami para makuha nyo na ang inyong privacy at—ARAY NAMAN! Isa pang batok Kath, gagantihan na kita." Yna
"Ang soft kasi ng ulo mo eh, sarap batuk-batukan."
Nakakatawa yung dalawa. Umalis na tuloy. Ok, so nawala na yung tawa ko ng naalala kong kami nalang ni Kenneth ang magkasama dito sa room. Syempre kasama din si Sir.
"Sir, may I skip this offense? I really need to go. I have some important—"
"Sorry Mr. Verge. You have to keep tracks of your acts. I won't let this one pass."
"But this is just my first offense. And it's not my fault that—"
"Yes, Sir. It's not his fault. Please let him be excused." Siningitan ko na, mukhang may mahalaga syang gagawin eh.
"I see you're with him Kath. I'll let him go if you'll handle his works. It's a double work for you. Will you do it?"
Sacrifice, "Yes."
"Thank you Sir. And Kathy, thank you as well." nagtatalon na sya at ...
Nai-kiss nya ako sa cheeks. Chansing ka boy!
"Sorry. Ok, I gotta go. See you!"
At naglaho na sya na parang bula. Ginawa ko na ang paper works namin. I spent my three hours looking for graphic tutorials on the internet and then put them into works using Graphics software of course, oh and this video tutorials sucks! I have to do this. Kasalanan ko naman eh. Teka, hindi rin pala. Di ko naman kasalanan na nadapa ako ng ganun eh. Or is it?
Napahikab naman ako. Time check, 07:03pm...
Ang tagal tagal ko na palang nakatutok dito. Kasalanan din to ni kenneth eh! Kung hindi naman nya ako tinulungan kanina edi sana hindi sya nadamay at konti lang ang ginagawa ko ngayon. Wala na akong magagawa, nangyari na eh.
Sir, hindi nyo pa po ba ako paaalisin? PARANG NA-LATE LANG EH. Nagugutom na akooooooo.
"Ms. Villanueva." tawag sakin ni sir.
YAY! Papauwin na yata akooooo.
"I'm going home. Continue your work. And I expect that to be e-mailed to me immediately after you finished it." at lumabas na si sir. WAAAAAAHH! Wala kang awa sir! GUTOM NA GUTOM NA AKO EH.
Teka, SILA YNA AT LINDSAY?!
Inaantay pa rin ba nila ako? O iniwan na? Ay, malamang yan iniwan na ako. Tiningnan ko ang iPhone ko at oo! Oo nga, iniwan na ako. Nasa bar nanaman daw sila Yna at Lindsay. Lagi nyo nalang akong iniiwan. Wala na ba kayong awa sakin?
*Beeeeeeep beeeeeep!*
"Hello, Yna!"
“Oy Kath! Nasa school ka pa rin ba?”
"Pano mo alam?"
“Haaay! Basta alam ko, baka ka kasi magalit pag sinabi ko sayo na—Ay wala pala. Hehehe. Punta ka dito sa Bar sige na please?”
"Oo na sige. May pagkain ba dyan?"
“Malamang at syempre—WAIT?! PUPUNTA KA TALAGA?”
"Oh? Bakit ka gulat?"
“D-U-H, duh! Never ka pang pumunta sa mga ganitong place. Pero YAY! Bilisan mo dyan. Aantayin ka naming.”
"Okay, bye!" ang matipid kong sagot. Gutom eh.
At binaba ko na yung phone at inilagay ko na sa bag. May nakita nanaman akong letter na nakalagay sa envelope na katulad nung nakita ko sa kwarto ko.
Binuksan ko...
***
WEDD-nesday,
"The rules of love, he will truly abide. Just so forever he can treat you as his bride."
***
Ano ito? Promise hindi ko na magets. I REALLY GOT NO CLUE. Pangpasakit lang sa ulo to eh.
Though I really didn't fully understand the message of the letter, I still kept it. At bumalik na sa ginagawa hanggang sa nai-email ko na kay sir.
Yes! Tapus na. SA WAKAS, MAKAKAKAIN NA AKO.
***Sa Bar,
Teka! Nakikita ko ba ang nakikita ko?
BAKIT SYA NANDITO?!!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 6: She's gone and the mystery guy appeared
"Kenneth?" Bulong ko sa sarili ko. Maya maya may humawak sa balikat ko.
"Kath! Buti nakapunta ka." Si Yna lang pala.
"Uh, yeah. I think I... I..." Gusto kong umiyak sa totoo lang. Sabi ko na nga ba eh. Katulad lang din sya ng iba, si Kenneth I mean.
"Huy! Anung nangyayari dyan?" Lumapit na rin sa amin si Lindsay.
"Ewan ko nga dyan eh. Baka gutom lang? Hoy! Kath, tara dun sa upuan namin. Kain tayo?" Yaya sakin ni Yna.
"Sorry, I think I just lost my appetite. I'm going home." Tumalikod na ako sa kanila ng may tumawag sa akin.
"KATHY!!!"
Iisa lang naman ang tumatawag sa akin nyan. Bahala sya. Hirap na hirap ako kanina sa ITC, tinulungan ko pa syang makatakas kasi akala ko may mahalaga syang pupuntahan. YUN PALA! Yun pala dito lang. Tutulo na luha ko. NO! Ayoko! Wag! I don't want anybody to see me crying. They'll just think I'm weak. At hindi tama yun, dahil alam ko sa sarili ko na malakas ako. Hindi pa ako umiiyak sa harapan na kasi na sino. Miske kina Yna at Lindsay. Meron pala...
Yung school mate ko dati na... Basta ka-school mate ko, you get the point. Pero dati na naman yun. Lumakad na ako palayo. Sinabi ko kina Lindsay na pabayaan nalang muna ako.
"Kathy! Kathy!!!"
"Didn't I told you that MY. NAME. IS. KATH! Why the hell can't you understand a simple thing?!"
Nagsisimula ng mamasa ang mata ko. Hindi na ako makakita ng maayos, pero pinilit ko pa ring tumakbo papunta sa kabilang kalsada.
*BEEEEEEEEP!*
A-ang s-sakit!
/KENNETH'S PERSPECTIVE
I was about to go back inside the bar until I heard a car beeped loudly and bumped into someone. My effin' gad!
KATHY!!!
I ran towards the car and started to bombard the driver with cusses. Just so you know, I never cuss this bad, just this time. Gahd!
"HEY YOU MORON! ARE YOU EFFIN' BLIND?!!! LOOK AT WHAT YOU'VE DONE!!!" Then I start kicking the front wheel, inflating it a little.
Then the guy finally got out of his car. I saw a hint of schock and horror combined on his face.
"GOD! Si Kath ba to?" O.O He said while looking at Kathy. I just like calling her that. I think it's cute. Anyway...
HE KNOWS HER? I'm not pretty sure about what he said but it's obvious that he really knows her.
"Wait! You know her?" I still asked. You know, for confirmation.
"Yes. She is my--
"WAIT?! HOLD ON! YOU'RE GONNA PAY FOR THIS, B*ST*RD!"
I was completely shocked at the moment that I forgot about Kathy! I punched the guy's shoulder and then headed quickly to Kathy.
"Kathy!!! Kathy!!! Are you alright? PLEASE WAKE UP!" I didn't know what's gotten into me. I shed a tear. Man, that's so gay!
I carried her and was about to head straight to my car, I'm taking her to the nearest hospital.
"Wait," The guy stopped me. "Let me take my Kath to the hospital. I insist."
MY Kath?! HIS Kath?! The hell does that even mean? I felt my face burn. Who the hell is he?
"NO! I WILL TAKE HER MYSELF!!!"
"Dude, ako na nga magdadala sa kanya sabi eh!" The guy said. Oh sh*t! I'm not even sure if I understood it correctly. The only thing I'm sure of is, well, the dude part of course—Wait! On to reality...
"I'M NOT SURE ABOUT A WORD YOU'VE SAID, BUT PLEASE BACK THE HELL OFF!!!" I said with extreme anger.
I was about to walk away when he grabbed my shoulder.
"DUDE! GET YOUR HANDS OFF MY—“
He punched me and I lost my balance and fell off... while holding Kathy. Please kill me, just don't do anything to her. But no! I won't let the guy caught me off guard.
I stood up, leaving Kath on the ground, and punched him back harder. So hard that my hand hurts. Ouch! And don't you even think that I'm gay. It's just that I'm not really into this fight thing. But since this girl is worth fighting for-- WAIT?! What am I saying?
We exchanged foul movements until...
"Aaawh.” Kath forcingly uttered something and then she again lost her consciousness. Oh gad! I forgot about her.
I let go of this stupid guy and carried Kath again. But before I walk away, I threaten the guy, "DO NOT EVER COME NEAR ME OR HER AGAIN!"
He seemed unafraid. So instead of backing off, he stepped closer to me. His eyes were pierce, but mine was deathly.
"Watch me!" He said and smirked afterwards. I bumped my shoulder to his and finally got into my car. I rushed to the nearest hospital. It's a good thing that this hospital was just straight ahead from the bar. I'm not familiar with the country. I do not know any landmarks so if I were to roam around myself, I'd probably be lost and there's no way of getting back.
I immediately talked to the nurse at the front desk, or whatever you call it. I don't fancy Hospitals and it's groggy smell, who does? The nurse called some assistance. They confined and took care of Kathy.
We're on room 113. She still hasn’t fully recovered yet, but the doctor stated that she'll be fine and will gain her consciousness in to time.
I waited...
So, is this the NO time that the doctor was referring to? Oh, God. Please no.
Still, NOTHING.
No, Kathy?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 7: Playing Fair
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Ano ba itong nararamdaman ko? Gustong gusto kong gumalaw, pero sobrang nahihirapan ako. Gustong gusto kong imulat ang mga mata ko, pero natatakot ako na baka may kung anong sumilaw sa akin. Pinilit ko ng mag-mulat. Ang sakit! Ang sakit ng liwanag. Asaan ba ako? Ang huli ko lang naalala ay nabundol ako ng sasakyan.
Oo tama! At kasalanan lahat iyun ni KENNETH!!! Pag nakita ko sya, ay talgang ah!
Nung umaliwalas na ang paningin ko, nakita ko si Kenneth. Nakatungo sa tabi ng kama ko. Tulog ata. Ang himbing himbing, para syang anghel na—TEKA! KENNETH?! Diba sabi ko pag nakita ko tong mokong na to baka hindi ko mapigilan sarili ko?! Anak ng!
Tatabigin ko na sana sya ng kamay ko, kaso yung isa may dextrose. Ano? Para san naman yun? Hayyy! At yung isa naman ay medyo nanghihina pa. Ang sakit sakit ng buong katawan ko. Buti nalang hindi ako namatay. *tok* *tok* *tok* Mumultuhin ko talaga sya pag natuluyan ako.
"KATH?!" Oh? Ano't mukhang gulat itong mokong na to?
"OH?"
Niyayakap nya ako?
Susubukan ko sana syang itulak, kaso wala pa nga pala talaga akong lakas. Swerte sya at nakakachansing sya. Upakan ko nalang sya pag malakas na ako.
"Great, now you're awake! I'm really really glad!" Then he smiled.
Anong ngiti yan? So hindi na ako nagsalita. Kaso naiilang ako eh, tinititigan nya ako. Ang tyan ko naman ay tumunog. Haha. Tumunog talaga. Hindi pa nga pala ako nakakakain.
"Kenneth."
"Yes?"
"I'm starving."
"Yeah, I thought so. You've been unconcious for about two days and—"
"Woah, woah, woah?! TWO DAYS?" Tumungo at tumango lang sya.
"Uhh. Okay." Wala na akong iba pang masabi. At ano namang sasabihin ko? Thank you?! Thank you dahil nagsinungaling ka, pinahirapan mo ako, muntik mo na akong paiyakin, at dahil sayo nabundol ako ng sasakyan? YAN BA?! One... Two... Three...
Ayan, kalma na ang isip ko.
"Here." Tinapat nya yung spoonful of rice porridge sa bibig ko. Sige kakainin ko yan dahil gutom ako, but it doesn't mean na ok na at napatawad ko na sya.
Sinubuan nya lang ako hanggang sa naubos na yung nasa bowl. Ang sarap sarap. Ang galing ng nagluto ah, san kaya nya binili to? Makabili din sometime.
"You want more?"
"No. I'm full." Kahit gusto ko pa, tumanggi ako kasi baka sabihin nyang inaabuso ko sya. At hindi pa rin ako magth-thank you. Nek nek nya! HAHAHA!
"Well, I'm going home for a while. I've got to change my clothes." He caressed my head for a second and then left.
Ayoko ng magisip ng kung ano. Ayoko muna. Teka, wala akong kasama dito? Ganun ganun nalang yun? Sila Yna at Lindsay, hindi manlang ba nila ako dinalaw?
Ay, kasi pala class hours pa. Ang dami ko ng na-miss na class. Baka matalo pa ako ni Kenneth sa pagiging Valedictorian. Every grading kasi sa school namin ay merong nagaganap na Recognition, kaya apat na beses akong pweding maging Valedictorian. Ganito school namin eh. Enjoy ko naman kasi syempre ako ang first. Pero... baka magbago na yun.
Eh, sila Mommy? Daddy, Kuya Kevin at Lyka? Wala ba silang pakielam sakin? Mukhang forever alone na ako dito.
Bubuksan ko sana yung TV, kaso malayo sakin yung remote kaya matutulog nalang ako.
"AHHHH! KATHERINE!"
HUH? Nagising tuloy ako. Si Lindsay lang pala. ano ba yan.
"FRIEND, OK KA NA BA?" Yan ang bati sakin ni Yna.
"Pwede wag sumigaw?"
"Oh, em, gee! Ang sungit na nya." Lindsay
"Oo nga. Baka hindi na nya tayo nakikilala. Baka may amnesia na sya? HUHUHU!" Iyak ni Yna.
"Oo nga." Isa pa rin namang umiyak itong si Lindsay.
"Tapos, tapos... Baka may butas na ang brain nya. Tapus bukas baka wala na sya, tapos—ARAY!" Binatukan ni Lindsay si Yna.
HAHAHAHA! Nakakatuwa sila. Teka, makikilaro nga ako sa kanila.
"Sino ba kayo? At anong ginagawa nyo dito? Ang iingay nyo eh, pwedi ng lumabas." At tsaka ko sila tinaasan ng kilay. Psh. Di yata bagay sa'kin.
"OMG! Mukhang tama ka nga Yna. Wala na ang memory nya, tapus bukas, bukas... WAAAAHHH!" Umiyak na yung dalawa. At pinipigilan ko naman ang tawa ko.
Maya maya ay bumukas yung pinto. At pumasok si Kenneth. Kenneth nanaman?! Mas ayos pa pag wala yang mokong na yan eh.
"Oy Kenneth, bakit ka nandito?!" Tanong ko sa kanya. At tumahimik si Yna at Lindsay sa kanilang iyak na wala namang mga luha. Mga loko lang eh.
"Teka... Kung naaalala mo si Kenneth, bakit kami hindi?" Tanong ni Yna. Nako patay. Hindi ko na mae-enjoy ang mga nakakatawang mukha nila. Hahaha.
"Aha!" Dagdag ni Yna. "Siguro lagi mo lang iniisip si Kenneth bago ka maaksidente kaya sya lang ang naaalala mo?"
Binatukan ulit ni Lindsay si Yna. "Tangerks! Baliktad ka naman eh. Dapat kung sino yung hindi maalala eh yun ang laging iniisip." Yan, tama yan Lindsay. Pagtanggol mo ako.
"Pero sige, we'll make an exception in Kath's case."
Ouch naman! Akala ko pa naman pinagtatanggol ako ni Lindsay. Shemay Siomai!
"Heh! Tumigil na nga kayo! Joke lang yun ano ba. Wala namang masakit sa ulo ko eh. Katawan meron!"
"Oh, sya! Kelan ka pa makakaalis dito sa hospital?" Tanong ni Yna.
"Well, she still has to stay here for about two days or so." Si Kenneth yung sumagot. Hinayaan ko na, di ko rin naman kasi alam isasagot ko.
Teka?! Bakit ba alam nya? Ang pakielamero pala nitong lalaking ito.
"Bakit mo alam yang— I mean, how did you know that?! WAIT! Don't tell me you work here Kenneth?" Nakakatawang tanong ni Yna kay Kenneth. HAHAHA! Eh sa nakakatawa eh.
"No. I'm just... Just...
Nevermind."
Walanja! Napakahaba ng dramatic pause mo, tapus ayan lang ang sasabihin? What a creeper!
"Teka, Kath. Ang dami mo nang na-miss na subjects." Sabi ni Lindsay. Oo, alam ko. Kailangan pa talagang ipa-mukha eh, noh?
"Oo nga. Pero wag kang mag-alala kasi nan—" Hindi naituloy ni Yna yung sinasabi nya kasi tinakpan ni Lindsay yung bibig nya.
Bakit? Anong meron? Ang ayoko pa naman sa lahat eh yung magsasabi ng kung ano tapus hindi naman pala itutuloy. Kainis lang eh!
"Ah, eh Kath. Wala lang iyun. HEHEHE!" Tumawa pa ng obvious na defensive si Lindsay. Bahala na nga sila.
" 'Kay."
Matutulog na sana ulit ako nang nagpaalam na sila.
"Kath. Alis na kami ha? Alam mo naman, class hours. Dumalaw lang kami kasi eto nga, gising ka na." Paalam ni Lindsay. Peace at last!
Nakalabas na ng kwarto si Lindsay at Yna. Pero... bakit hindi pa din umaalis si Kenneth?
"Why are you still here? You're going to miss classes."
It took him a couple of seconds before responding.
"Uhh. Because..." He snapped his fingers at, "Yeah! You know, because I'm playing fair. That's right!"
Playing fair ka dyan? AAHHH! Gusto nya nga palang palitan ako bilang Valedict. Gusto nya sya nalang pumalit dito sa kalagayan ko ngayon eh. Buwisit lang.
"Creeper! Go to school." Sabi ko at nagtalukbong na ng kumot. Matutulog na ulit ako.
"I'll stay here. I'll—jdosfdkskj..."
Hindi ko na narinig yung sinabi nya sa huli dahil tinulugan ko na siya.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 8: Flashback Part I
Dalawang araw na rin ang nakaraan. Wala ding masyadong naganap dito sa hospital. Paulit-ulit lang naman kasi. Matutulog, kakain. Dadalaw si Kenneth pati na rin sina Lindsay at Yna. At kasama ko naman lagi dito sa hospital si Kuya Kevin. Wala sila mom at dad, busy as usual.
Sa wakas, makakaalis na rin ako dito sa hospital. Nandito na naman si Kenneth. Kung WALA lang syang kinalaman sa pagka-confine ko dito eh baka may naisip na akong kung ano dahil sa mga kinikilos nya.
"I'll just carry you instead." Sabi ni Kenneth habang inaalalayan ako pag-baba sa kama.
Sinusuportahan nya ako pagbaba sa kama habang nakakapit ang isa nyang kamay sa waist ko at yung isa naman sa kamay ko.
Wala na akong magagawa. Pabababain ko muna ang pride ko. Mahina pa katawan ko pero kaya ko na naman sigurong makapaglakad. Pero all in all, wala itong malisya. Wala!
My heart is thudding fast, but I know this thing won't last. Sigh.
Pagkatapos kong makababa sa kama. Binuhat na nya ulit ako ng pa-bridal style. No choice eh. Woah, déja vu?! Parang naulit lang ah. And hey! Hindi ko nae-enjoy ito ha? NO WAY!
Si Kenneth lang nag-uwi sa akin sa bahay. Sabi kasi nila kuya eh busy daw sila, at naiintindihan ko naman. Nang makarating na kami sa bahay, ang tahimik. Wala yatang tao?
"Thanks, Kenneth. You can go home now." Sabi ko sa kanya nang nai-upo na nya ako sa couch. And I smiled as a thank you. There, I gave him a hint of my thank you. Words won't be blurted out, take note. Tch. Ayaw ko eh.
"Oh," Sabi nya na walang expression sa boses nya. "Ok, I'll go. Take care of youself." Dagdag nya at lumabas na. Parang ang sama ko naman yata. Inalagaan na nya ako't lahat pero hindi ko pa rin sya magawang imbitahan manlang mag-stay dito kahit sandali lang. Pero, KASALANAN naman kasi nya eh.
Pumunta na akong kitchen at nakitang nandoon sila kuya at sila Linsay at Yna rin.
"KATH!" Bati sakin nina Lindsay at Yna habang papalapit.
"Na-miss ko kayo. Sobra!" I exclaimed, sabay yakap sa kanila. Medyo masakit pero tiniis ko nalang, dahil bumisita nga sila sa noon eh kaso sobrang panandalian lang naman.
"Namiss daw? Parang ilang araw lang nasa hospital eh. Oh e kamusta ka naman? Totoo ba namang na-miss mo kami ha?" Tanong at pang-aasar ni Lindsay.
"Nako! If I know hindi yan. Kasama nya palagi si Kenneth. Kaya no doubt, kay Kenneth lang umiikot ang isip nya. HAHAHA!" Sabat ni Yna. Kahit kelan talaga itong babaeng ito.
And na-uh! NEVER PANG UMIKOT LAGI ANG ISIP KO KAY KENNETH NOH!
Okay! Pero siguro SLIGHT lang. WAH! At dahil iyun sa PAGKA-INIS. Ok?! Wala ng iba.
"Heh! Ewan ko sa inyo. Ang sakit!" Biglang may sumakit sa tyan ko. "Ang sakit! Shet." Pabalik-balik ang sakit na nararamdaman ko sa tyan. Mawawala ng sandali tapus babalik nanaman. "Ang sakit!" Eto nanaman, nakakairita na ah!
"Ang OA naman Kath! Pwede namang sabihin nalang 'aray' eh." Pang-asar ni Yna.
Yan ang mabuting kaibigan. Imbes na maging concern eh nagbiro pa. Pero napatawa din naman ako. But this laugh is concealed by two emotions; a bit of jolliness and hatred. Kasi, ayoko lang naman talagang sinasabi ang salitang 'Aray'. Masyadong maraming memorya ang nakatanim dito.
*FLASHBACK*
Grade six kami noon ng una akong makaroon ng crush. Pero paghanga lang ito at hindi pa ako bitter noon pagdating sa love. I'm like any other girls when it comes to crushes back then. Tumitili pag dumaan o kaya naman nakita si crush, naglalaro ng kung anong games including crush's name or whatsoever about him.
Nagsusulat ako sa papel noon. Naglalaro ng flames, at syempre name ko at name ni Crush ang isinulat ko.
***
KATHERINE C. VILLANUEVA
♥
JAKE ANTHONY T. PERIÑO
***
Iyan din ang dahilan kung bakit ko sinabi kay Kenneth na na-inlove ako kay Jake Flynn. Kasi ang totoo, ayoko talaga kay JF at never pa akong nahumaling sa kanya. Kaya naman ang tinutukoy ko sa Jake na sinabi ko kay Kenneth noon ay si Jake Anthony Periño, na JAP ko kung tawagin. Sinabi ko lang na si JF yun dahil wala na akong iba pang maidahilan at ayoko nang magtanong pa sya tungkol kay Jap.
Nakita ako ni Lindsay na nagsusulat.
"Ano iyan?" Masayang nyang tanong sa akin. At masaya ko rin naman itong ipinakita. Pero pagkakita nya sa papel ay lumungkot ang mukha nya. Nagtaka naman ako. Nangingilid na ang mga mata nya habang binalik nya sa akin ang papel na pinagsulatan ko. Bakit naman kaya?
Umalis sya ng classroom. Ano bang problema nya? Darating na ang next subject teacher namin ah?
Lumapit sa akin si Yna at nagtanong. "Kath, nakita mo ba si Lindsay?"
Umiling lang ako dahil miske ako ay tinatanong ko sa sarili ko kung nasaan na ba sya. "I-excuse mo nalang ako kay ma'am mamaya pag dumating ha? Lalabas lang ako ng room."
"Wait lang! Anong sasab—" Pahabol na tanong ni Yna, pero hindi ko na rin narinig yung kaduktong ng sinabi nya dahil nagmadali na akong lumabas.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 9: Flashback Part II
Hinanap ko na kung nasaan si Lindsay. Una kong pinuntahan ang CR, na lagi nyang tambayan pag magulo ang buhok nya o kailangan nyang mag-refresh ng sarili. Hayyy.
Wala sya dito. Puntahan ko kaya sa may third floor ng building B? Dun naman kasi ang lagi naming taguan o laging pinupuntahan pag gusto naming mga mag-solo.
AYOS! Nandito ata? Kaso hindi ko makita. May nakaharang na kahoy, mukhang tinakpan ata ang daan para may privacy?
May nagsasalita...
Pero lalaki?
Sino naman kaya?
"Totoo? Gusto mo ako?" Tanong nung lalaki.
"Hindi lang kita gusto. Mahal na kasi kita!" Sagot naman nung babae.
"Pero alam mo namang gusto ko ang kaibigan mo diba? Bakit hindi ka pa sumuko?"
"Kasi alam ko na kapag pinagpatuloy ko ito ay may posibilidad na magustuhan mo din ako. Hindi ba? Pwedi naman yun diba? Matututunan mo din naman akong mahalin, diba?" Sunod-sunod na tanong nung babae. At narinig kong umiyak na sya.
"Pero sa tingin ko hindi. Siguro, io-open ko nalang ang puso ko sa iba kung malalaman kong ayaw sa akin ng kaibigan mo. Pero sa ngayong hindi ko pa alam kung ano talagang nararamdaman nya, eh wala akong choice kundi sabihing...
I'm sorry."
Patuloy na umiyak yung babae. Mas lumakas pa ito nung papaalis na ako. Hindi naman siguro si Lindsay iyun diba? Hindi sya ganyan sa isang lalaki alam ko. At isa pa, kung may maghahabol man, ay yung lalaki iyun. Karanasan kasi si Lindsay ang hinahabol ng mga lalaki dito sa school namin. Umalis na ako at bumalik na sa room. Natapos ang afternoon classes ng wala si Lindsay. Hinanap ulit namin sya nang nag-bell, ibigsabihin dismissal na.
"Ano, nakita mo na ba si Lindsay?" Tanong ko kay Yna.
"Hindi eh. Saan-saan ka na ba pumunta?"
"Nako! Nilibot ko na ata ang buong school. Teka, baka naman umuwi na?" Tumalikod ako at nakita na si Lindsay. Medyo namamaga ang mata. Hindi kaya sya yung babae sa third floor kanina? Wag naman sana. Nilapitan namin sya. Pero dumistansya sya ng konti. "Lindsay, saan ka ba nag-punta? Bakit ganyan ang mata mo? May nang-away ba sayo?" Sunod sunod kong tanong sa kanya.
"Ah, wala ito. Napuwing lang talaga. Eh kinamot ko ng sobra kaya eto sumakit at napaiyak ako." Sabi nya ng may konting ngiti sa labi nya.
Alam kong hindi sya ok. May nangyari, kaso hindi ko alam kung may karapatan ba akong magtanong. Pero since kaibigan ko naman sya, at kaibigan naman nya ako eh itatanong ko na talaga. "May nangyari ba, Lindsay?" Tanong ko with an extreme sincerity.
Tumungo lang sya. "Eh paano kung sabihin kong OO, pero wala naman kayong magagawa?" Tumutulo na ang luha sa kanyang mata.
"Sabihin mo nalang Lindsay. Siguro naman may maitutulong kami kahit paano." Sabi ni Yna.
"Oo nga." Nag-agree naman ako dun.
"Wala. Wala kasi kayong magagawa. Sige, guys una na ako." Lumakad na palayo samin si Lindsay.
Sinubukan ko syang sundan pero pinigilan ako ni Yna. "Kath, siguro mas mabuting mapag-isa muna sya. Pag okay na sya baka sabihin na nya sa atin kung anong problema."
Tama naman si Yna. Kaya hindi ko nalang muna sya sinundan.
Isang linggo na ang lumipas. Pero bakit ganun, hindi ako pinapansin ni Lindsay? May nagawa ba ako, mukhang wala naman ah?
Sinubukan ko syang i-PM sa facebook, ym, skype, msn at nagpost din ako sa wall nya. Sa dami daming chat services na yan eh ni isang reply wala talaga. Miske mga messages ni Yna ay hindi din nya pinapansin. Ano ba kasi talagang nagawa namin sa kanya?
"Tingnan mo si Lindsay oh, kasama ni Lindsay sila Frixie. Eh parang nung isang araw lang eh hate na hate natin si Frixie ah. Ano kayang nangyari kay Lindsay?" Sabi ni Yna.
"Oo nga eh. Kausapin na kaya natin ng personal?" Suggestion ko.
"Sige. Mamayang break para wala masyadong tao dito sa room."
Itong subject nalang at pagkatapos nito ay lunch break na. Makakausap na namin si Lindsay, well hopefully.
"Class, did you understand?" Tanong saamin ni ma'am pagkatapos mag-discuss.
"YESSSS!" Sagot namin kahit halata namang wala kaming naintindihan. Normal lang yun diba? Haha.
May kumatok sa pintuan ng room namin. OMG! Si Jake Anthony Periño.
"Excuse me, ma'am. Can I go out?" Tanong nya kay ma'am.
Go out? Eh first year sya ah, grade six lang kami. Di kami magkaklase pero bakit dito sya nagsasabi kay ma'am ng ganyan? Pero ok lang, nakasilay na naman ako. Eeeeep! Di ko mapigilan ang sarili koooooo!
"What, Mr. Periño?"
"Can I go out," Ulit nya. "...With Katherine." Sabay tingin sa akin. Okay, so kinikilig na talaga ako ng sobra sobra.
At naghiyawan naman ang mga kaklase ko. Halos lahat sila ay nadala sa sinabi ni Jake Anthony Periño. Parang yung sa commercial lang ah, pero para sa akin eh mas sweet ang pagkakasabi nya.
*Thud-thud thud-thud*
Tumawa naman si ma'am at tumango nalang sya. "Sure, you can."
Naman?! Bakit pumayag si ma'am. Gusto ko nga si Jake Anthony Periño, kaso lang crush lang naman eh. Crush lang talaga, di pa to love. I've never been in love.
Pumunta sa may upuan ko si Jake at inaalok ang kamay nya, causing my classmates to burst into 'awwws'. Kinuha ko naman at sabay kaming lumabas ng room. Ewan ko kung bakit ako sumama sa kanya, pero feeling ko kailangan ko talaga.
Nang nasa may terrace na kami sa third floor, umusap na sya. "Hi, Katherine."
Ang pogi ng boses nya. Sheet of paper from trees talaga. Wala akong masabi, pero pinipilit kong magsalita. Ayokong ma-bore sya sakin. "Uh, eh... Hi Jake Anthony Periño." OMG! Ang OA ko na. Full name pa kasi nasabi ko. Pasensya, kinikilig eh.
Tumawa sya ng napakapoging tawa. "Kailangan talaga full name?" Tumawa ulit sya.
"Uh, eh kasi..." Di ko na alam ang sasabihin ko, hiyang hiya na ako.
"It's okay. Tawagin mo nalang akong Jap." :)
"Ah. Sige." Ano ba naman itong ngiti ko, wagas eh noh? Hahaha. Sorry naman, kinikilig lang talaga eh.
"May sasabihin sana ako sayo eh." Tinitigan nya ang mga mata ko. Mukhang kinakabahan ako ah. Hindi na sya nagantay pa ng sagot ko. "Gusto kita."
Tama ba naririnig ko? GUSTO NYA AKO? OMG! PULA NA AKO!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 1o: Flashback Part III
Gusto nya nga ako? Matutuwa ba ako o hindi? Pero parang may mali, hindi ko nga lang maproseso kung ano. Nang hindi ako nakasagot agad sa sinabi nya, nagsalita ulit sya. "Gusto mo rin ba ako?"
May halong kaba sa mukha nya. At hindi ko naman alam kung anong isasagot ko talaga. Crush ko sya, oo. Pero ayokong mauwi ito sa seryosong bagay. Hindi pa ako handa sa mga ganoon.
"Oo."
Hindi ko akalaing masasabi ko yan. Pero pagkasabi ko ng aking OO ay ngumiti si Jap ng sobra. Nakakadala naman, kaya't napangiti din ako.
"Hindi muna kita pipiliting maging tayo, kahit gustong gustong gustong gusto ko na talaga. We'll take this one step at a time." Sabi nya.
WAAAAAH! Gusto nya talaga? Tama na. Ayoko munang kiligin. Baka maging permanenteng pula na itong mukha ko eh. Haha! De, joke.
Nag-usap lang kami hanggang sa matapos ang subject period namin before lunch. Ang bait ni ma'am ngayon ha, karaniwan kasi strict sya. Pero bakit kanina eh pinayagan nya si Jap? Hayaan nalang. Haha. Inihatid na ako ni Jap sa may labas ng room namin at hinalikan ang kamay ko. NAMAN EH? Ang sagana ko na sa kilig ngayon. Haha.
Pagpasok ko sa room eh nagkukumpulan sila sa may gilid ng room. Bakit naman kaya? Lumapit ako at sumingit sa mga classmates ko.
"Teka lang, ano ba kasing nangyayari?" Sinabi ko na nang hindi talaga ako makasingit sa loob ng kinagigitnaan nila. Pero ayan, isa isa na silang umalis. Pero bakit ganun?
Umiiyak na naman si Lindsay?
Nilapitan ko sya at hinaplos ang likod nya. "Anong problema Lindsay? Please naman oh, sabihin mo na."
Pinunasan na nya ang luha nya. "Ah, wala lang to. Masakit lang siguro ulo ko kaya naaapektuhan ang mata ko. Pero wala talaga ito." Akala ko sisigawan nya ako o ano, pero kalma sya at ngumiti pa sya. Niyakap ko sya. God, I missed this. I missed her. Umalis na rin ang mga etchosera kong classmates para mag-lunch.
"So, ok na tayong tatlo?" Tanong ni Yna.
"Oo naman." Sabi ni Lindsay.
Ang saya ko. Pinapansin na ulit kami ni Lindsay, kaya sabay sabay kaming nag-lunch sa cafeteria. Masaya kaming nagtatawanan. Kwentuhan ng kung ano. Pinagtri-tripan kung sino man ang makita. Hahaha! Ganyan kami magaliw. Pero tumahimik kami nang lumapit sa amin si Jap. Kinikilig na naman ako. Hahaha. Kainis! Bigla-bigla tuloy bumalik ang mga sinabi nya sa akin nung nasa third floor kami.
"Hindi muna kita pipiliting maging tayo, kahit gustong gustong gustong gusto ko na talaga."
"Hindi muna kita pipiliting maging tayo, kahit gustong gustong gustong gusto ko na talaga."
"Hindi muna kita pipiliting maging tayo, kahit gustong gustong gustong gusto ko na talaga."
Paulit-ulit sa utak ko eh. I snapped back at reality nang nagsalita si Jap.
"Lindsay," Tinawag nya si Lindsay, pero nakita kong may bakas ng lungkot sa mukha nya. "Pwedi ko muna bang mahiram si Kath?" Tanong nya.
Pero bakit kay Lindsay lang sya nagpaalam? Bakit hindi kay Yna? At bakit pa sya nagpapaalam? Ang dami kong tanong, pero alam kong oras at panahon lang ang makakasagot nito.
"Why don't we ask her, shall we?" Medyo cold na pag-sagot ni Lindsay kay Jap.
"Anong ibig mong sabihin?" Tanong naman ni Yna.
Oo nga, ano kayang ibig sabihin nya dun? Kinabahan yata ako ah.
"You choose Kath. Friends, or dork guys?!" Tanong ni Lindsay. At HUH?! Bakit sya nagkakaganito? May problema ba kay Jap?
"Of course," Bago pa man ako sumagot eh tiningnan ko muna sila Lindsay at Yna, at si Jap. Bakit naman nya ako pinapa-pili? Pero syempre ang pipiliin ko ay ang mga kaibigan ko. Kaso baka naman magalit sa akin si Jap. Siguro naman hindi. Kaya eto na, isasagot ko na. "Syempre kayo Lindsay."
Natahimik kaming apat. And it was Jap who broke the silence.
"WHAT'S WRONG WITH YOU LINDSAY?!" Pasigaw na tanong ni Jap.
I almost jumped. I was startled. Ngayon ko lang narinig na sumigaw iyan sa tagal ko ng pinagmamasdan at sinundan sya. Oo, parang ngang stalker na ang ganap ko eh.
Lindsay smirked. "Oh, it's nothing."
At mukhang naiinis na itong si Jap. May issue ba between them? Ayaw ba nila sa isa't isa?
"TEKA! Ano ba kasing meron Lindsay? Bakit kapag parang may connection kay Jap ang nangyayari eh parang nag-iiba ka?" Tanong ko. Ayoko na! Ayoko na kasing mabaon pa sa pagtataka.
"Gusto mo talagang malaman?" Sinabi ni Lindsay ng kalma pero may pagsusungit sa boses nya.
Tumango lang ako at inihanda ang sarili sa kung ano mang pweding sabihin ni Lindsay, at maririnig ko.
"Alam ko nandoon ka sa third floor last week. At alam ko ding narinig mo ang pag-iyak at pag-confess ko kay Jap. Pero bakit parang tino-tolerate mo pa rin sya, HA?!" Pag-amin ni Lindsay.
HALA! Si Lindsay nga yung babae? Like I knew.
"Hindi ko alam na ikaw pala iyung—"
"HINDI MO TALAGA ALAM?! GOSH KATH!" Exclaimed Lindsay.
"Tama na, Lindsay!" Pag-awat naman ni Yna.
Ayoko nang magaway-away pa ulit kami. Hindi ko kaya.
"TAMA NA NGA TALAGA!" Sigaw ko. Nararamdaman ko ding namumula na ako sa galit. "KUNG GUSTO MO SI JAP, LINDSAY, EDI SAYO NA. WALA NAMAN AKONG BALAK PA NA ITAAS PA ANG TINGIN KO SA KANYA EH. CRUSH LANG NAMAN ANG TURING KO SA KANYA. PERO KUNG MAHAL MO NA TALAGA SI JAP. SIGE NA, MALAYA KANG GAWIN ANG KUNG ANONG GUSTO MO."
Natahimik naman silang tatlo, habang humihinga ako ng malalim. Ngayon lang ako sumigaw ng ganito na hindi ko naman akalaing magagawa ko.
"Pero sabi mo gusto mo din ako, Kath? Pero anong nangyari?" Usap ni Jap.
"Hanggang paghanga nalang siguro yun, Jap. At hindi ko magagawang sirain ang isang pagkakaibigan nang dahil lang sa isang lalaking hindi ko naman alam kung sincere sya sa mga pinapakita nya sa akin." Kalma kong sagot.
May tumulong luha mula sa mata ni Jap. This time, parang may parte sa akin na gustong maniwala kay Jap na seryoso sya. Pero may isa ring parte sa akin na ang iniisip lamang ay ang kapakanan ng pagkakaibigan namin.
Umalis na si Jap. Eto na naman ang awkward silence. Hindi ko alam kung sino ba ang dapat unang magsalita. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin. Pero alam ko naman sa sarili ko na tama lang naman ang ginawa ko eh, tama lang na mas pinili ko ang mga kaibigan ko. Ang crush, it won't last long.
Nabibingi na ako sa katahimikan at nagpasyang ako na ang maunang umusap. "Lindsay,"
Tumingala naman sya at tumingin sa akin. "I'm sorry." Dagdag ko. Tama nang ako ang humingi ng tawad. Teka, tama nga ba iyun? Eh hindi ko naman talaga kasi alam ang mga nangyayari. Kung sinabi lang ba nya ng maagap edi sana naagapan na ang lahat.
"Hindi, dapat ako talaga ang magsorry." Sabi ni Lindsay at tumungo ulit sya. "Pasyensya na kung sinira ko kung ano mang meron sa inyong dalawa. Pero masisisi mo ba ako kung desperado na ako sa pagmamahal nya? Mahal na mahal ko na yata sya talaga eh. Pero sa totoo lang, naisip ko na rin dati na sirain na lang ang friendship between us para lang makuha ko si Jap. Alam mo bang gusto ka nya eversince grade three palang tayo?"
Umiling lang ako. Hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi nya.
"Ang cute lang diba? Akala ko puppy love lang yun, pero nung nalaman kong hanggang ngayon gusto ka pa din nya eh talagang nasaktan na ako. Ako lang ang nakakaalam noon dahil sa akin nagoOpen-up si Jap. Pinapakinggan ko naman sya nun kahit ang sakit na. Alam ko ring bata pa lang ako noon para malamang mahal ko na si Jap, pero this time alam kong sya na talaga. Sya na talaga itong nilalaman ng puso ko na kahit hindi nya tanggapin ay pagmamayari na nya."
"Naiintindihan kita. Kaya nga ipinapaubaya ko na si Jap sayo kahit hindi ko naman sya pag-aari." Sabi ko sabay ngiti ng konti.
"Salamat talaga Kath ha? Bilib na bilib ako sayo dahil pinili mo pa rin ang friendship natin over Jap. Kaya simula ngayon, kahit masaktan pa ako kung may magaganap pa man, eh ako nalang din ang magpapaubaya. Just promise me na akin nalang muna si Jap? Sounds desperate, right? I told you so."
Natawa naman ako dun. Iba palang mag-mahal itong si Lindsay. Iba pala talaga ang nagagawa ng pag-ibig, may maganda at may masaklap din pala.
Magiisang buwan na rin nang naging si Jap at si Lindsay. Hindi ko alam kung papaano, pero ayoko ng tanungin. Dahil may konting kirot din akong nararamdaman kapag magkasama sila. Normal ba ito sa crush? Pero sa ngayon eh, alam kong konti konti ng nawawala ang paghanga ko kay Jap, at mabuting bagay ito.
Lumipas na rin ulit ang tatlong buwan, at sigurado na akong wala na akong nararamdamang paghanga kay Jap.
Pumasok ng pintuan si Lindsay ng namumula ang mata nya, nanaman? Er, Lindsay and Jap? They've been fighting a lot. Hindi ko lang mawari kung ano ba ang dahilan.
"Ano na namang nangyari Lindsay?" Tanong ni Yna.
"We...
Broke up."
ANO?! They broke up?! O.O Parang kapag magkasama lang sila eh lagi silang sweet ah? L*ntek! talaga iyung Jap na yun. Katulad din pala sya ng iba. Edi siguro kung pinili ko man si Jap edi wala na akong mga kaibigan at ako umiiyak ngayon.
"Guys, pwedi bang iyakan ko muna kayo? Kahit ngayon lang." Sabi ni Lindsay habang pinipigilan ang paglakas ng kanyang iyak.
"Iiyak mo lang yan. Masama ang pinipigilan ang sarili sa pagiyak. Nandito lang kami." Sabi ko.
Hinahaplos ni Yna ang likod ni Lindsay, habang hawak ko naman ang kamay nya.
"Bakit ganun?! Binigay ko naman lahat sa kanya ah?! Ginawa ko naman ang best ko para lang maging mabuti at maging almost perfect girlfriend sa kanya. Hindi pa ba sapat yun? KAYA KONG IBIGAY LAHAT SA KANYA. Kaya ko. Kaya ko. Kaya ko." Lalong lumakas ang pagiyak nya at lalong dumami ang luhang pumapatak mula sa mata nya.
Pwedi ko na sigurong suntukin yung Jap na yun eh! Leche lang naman oh?! Kaya kong magpakalalaki para lang maiganti ang mga kaibigan ko! At dapat nilang TANDAAN yan.
"Ang sakit sakit! ARAY!
ARAY talaga.
Wala nang mas sasakit pa dito, wala na.
ARAY!"
Yan ang dahilan kung bakit ayaw na ayaw kong sinasabi ang salitang iyan. Dahil iyan din ang huling salitang narinig ko nung araw na iyun mula kay Lindsay. HULI talaga.
Kinabukasan...
Nakasalubong ko si Jap. Iniwasan nya lang ako nung sinubukan kong tawagin sya.
"HOY! JAP! TUMIGIL KA DYAN! KAUSAPIN MO AKO." Sigaw ko, pero hindi pa din sya nakikinig at tuloy pa rin sya sa paglakad. Bingi na ba tong taong to? Ganun na ba ang nagagawa ng heart break? NO! Hindi naman sya yung nasasaktan at nasaktan eh, kaya siguro ganyan nalang sya makaasta. Nakakainis!
Sinundan ko pa din sya kung saan man sya papunta. Wala na akong pakielam sa first subject namin, basta ba maiganti ko lang si Lindsay eh okay na kahit bumagsak pa ako sa Honors List.
Patakbo na ang ginawa kong paghabol sa kanya dahil ang bilis na nya talagang maglakad. Papunta yata ito sa third floor? Juice ko, wag naman. Ayoko!
At tama nga ako. Nandito na kami sa third floor, kung saan narinig ko ang pagamin ni Lindsay sa kanya.
"HOY, JAP! HINDI MO PA RIN BA AKO PAKIKINGGAN?"
May tinanggal sya sa tenga nya at mukhang napasin na ako. "Ano ulit yun?"
Leshe naman oh, may earphones palang nakasuot sa tenga nito. Eh papaano nga ba talaga ako maririnig nito. Kainis! Tinanggal ko ang sapatos ko at binato sa may dibdib nya. Wala din akong pakielam kung masaktan man sya, at least hindi puso yung sasakit sa kanya. Kung tutuusin, kulang pa nga iyun eh. Dapat babatuhin ko pa sana sya gamit ang isa ko pang sapatos kaso,
Niyakap nya ako. OH NO! Wag, ayoko! Bitawan mo ako. Nanghihina ako. At ayoko nitong nararamdaman ko. Hindi pweding bumalik ang pagka-crush ko sa kanya, dahil mas magiging magulo lang ang lahat. MAS!
"Please, Kath? Ten seconds lang."
Pinipilit ko syang itulak, kaso hindi ko magawa dahil ang higpit ng pagkakayakap nya at nakakulong ang dalawa kong kamay sa kanyang yakap. "No, Jap. Tigilan mo na to! Pwede ba?"
Yumuko sya sa balikat ko at naramdaman ko ang luha nya. "Please lang, five seconds nalang. Four seconds... three... two...
Ayoko, Kath. Akin ka nalang, akin ka nalang kasi. Pwedi naman yun diba?" Lalong nabasa ang balikat ko sa mga luha nya.
Naiiyak na rin ako. Hindi ko alam kung bakit, pero siguro masyado lang akong nadadala sa emosyon nya. Pero bakit ganito nararamdaman ko? NO! I have got to fight this. I have a soft heart, but this is definitely the right time for it to become hard as a rock.
Binitawan na nya ako, pero nakayuko pa rin sya sa harapan ko. "I'm sorry Kath. SORRY! Hindi ko sinadyang saktan ang kaibigan mo. Sadyang hindi ko lang talaga kayang magpanggap pa."
"Anong ibig mong sabihin?"
"Ang totoo nyan kasi eh," Tumingin na sya sakin. "Nagpanggap lang ako na gusto ko si Lindsay para matigil na ang gulo. Pero it turned out na mas napalala ko pa. Will you give me another chance?"
"Of course not!" Nagulat ako sa tanong nya. "Dahil kung bibigyan kita eh mas lalong gugulo ang lahat, naiintindihan mo ba?" Patuloy pa rin ang pagiyak ko. Nasasaktan na rin ako. Siguro nasa stage na ako ng pagiging truly in love kay Jap noong pumagitna si Lindsay sa lahat. Haay, ewan. Ang gulo na!
"Lubayan mo muna ako, at kung maaari pati na rin si Lindsay. And don't you even think about getting close to Yna as well! GOOD BYE!" Tumalikod na ako at naglakad, pero may nakalimutan akong sabihin sa kanya. "And oh, please treat me as if we never met each other. Treat me as if we're strangers. Understand?" At tuluyan na akong nag-walk out.
THIS IS THE FIRST TIME THAT I CRIED IN FRONT OF SOMEONE, AND WORST OF ALL? HE'S A BOY! I will be in love, NO MORE. I promise that to myself. NEVER.
Natapos ang elementary year namin ng masaya. Pilit na kinakalimutan ni Lindsay si Jap, pero nahihirapan daw sya. Kaya naman sabi ni Yna na lumipat nalang kaya kami ng school para makapagsimula ulit.
At eto na nga kami ngayon, nasa Sermounth University. Masayang namumuhay. Pero... masaya nga ba talaga?
*END OF FLASHBACK*
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 11: The transition of knowing the truth and lies
"Eh basta, ayokong sabihin ang salitang iyan. Paki nyo ba?"
"Sungit naman neto!" Sabi ni Yna.
"Joke lang. Oh sige na, gutom na ako oh. Hindi nyo pa ba ako pakakainin?" tanong ko. Gutom na ako sobra. And news flash, ayoko ng mga pagkain na binibigay nila sa hospital. Ang gusto ko lang kainin nung time na naka-confine ako eh yung mga dinadala ni Kenneth. Don't get me wrong, pero masasarap kasi talaga.
"Oo na po, prinsesa." Sabi naman ni Lindsay.
"Prinsesa? Ano ako, si ate Charlotte ni Kuya Ervin?"
"Sino naman yun?" Tanong ni Lindsay.
"Edi yung characters sa isa sa favorite TV Series ko, yung Forever I'll be your Prince, and Forever You'll be my Princess. Naman! Kaibigan nyo ba talaga ako at hindi nyo alam iyan? Psh. Nasira tuloy yung poise ng sinabi ko." Then poker face.
"Nako naman. Kumain ka na nga lang, baka mamaya kung saan pa magtransform ang pagkatao mo." Lindsay
Ngumiti lang ako at pupunta na dapat sa kitchen. Pero pinigilan muna ako ni Yna.
"Teka, Kath. "
"Bakit?" Gutom na nga ako sabi diba?
"Hindi mo manlang ba yayayaing magstay dito si Kenneth?" tanong nya.
"Bakit pa? Kasalanan naman nya lahat ng mg—"
"Yan ka nanaman eh, lagi mo nalang syang sinisisi."
"Oo nga naman Kath." Pag-agree ni Lindsay kay Yna.
"Eh bakit? Totoo naman ah?"
"Naman, Kath! Sayang naman yung mga efforts na ginawa nya para sayo. Hindi mo ba alam—?"
"Teka, anong efforts naman yan?"
"Alam mo bang nagpaturo sya sa amin mag-luto ng mga pagkain?" Sabi ni Lindsay.
Okay, I was stunned! Di kaya sya yung nagprepare lahat ng pinakain nya sakin?
"Totoo yun, effort na effort nyang gawin yun ha? At ang bilis nyang matuto. So mukhang pursigido talaga syang ipagprepare ka." Dagdag naman ni Yna.
Hindi ako makausap. Totoo kaya yun? Kung totoo nga, edi parang ang inconsiderate ko naman ng lagay na 'to.
"Huy! Magsalita ka naman oh." Pang-gulat sakin ni Lindsay, pero hindi pa rin ako natinag.
Sobrang na-appreciate ko naman yung ginawa nya. Swerte sya at nagawa ko pang ma-appreciate yun. At sa tingin ko naman swerte din ako, dahil alam kong bihira lang ang lalaking nage-effort magluto para sa babae.
"Nako. If I know, hindi lang yan makapaniwalang ginawa yun ni Kenneth sa kanya." Sabi ni Yna, at dahil dun natinag na ako.
"Huy, hindi noh." OO, HINDI TALAGA AKO MAKAPANIWALA. "Teka lang ha? Sige mauna na kayo sa kitchen, lalabas lang ako."
"Sa wakas!" Sabi nilang dalawa. At siguro na-gets na nila kung anong gagawin ko.
Lumabas na ako ng bahay, at thankfully, or more like unfortunately eh nandun pa din si Kenneth. Nai-start na nya yung kotse nya.
"KENNETH! WAIT!" sigaw ko, pero umandar na yung kotse nya. Hala! Hahabulin ko pa ba? Sakit pa din kaya ng katawan ko.
Hinabol ko pa din sya. Ngayon, ako naman ang mage-effort, kahit ayaw ko. Hinabol ko nang hinabol yung kotse nya hanggang sa makarating na kami sa may intersection sa may kanto ng street namin. Ang layo din ng tinakbo ko ha? Yun ang tinatawag nating effort. Diba? :DD
At sa wakas, tumigil na rin yung kotse nya.
"What the hell, Kathy?!" Sabi nya agad agad nung bumababa sya ng kotse nya.
Naku po, eto na naman tayo sa Kathy-name.
"KATH!" Syempre nai-correct ko ulit.
"No, Kathy!" Ngiti ngiti ka pa dyan eh. "So, what are you up to?" Tanong nya sakin habang tinitingnan ako na parang concerned.
"I, uh..." Imbitahan ko pa ba sya? Parang naman napahiya ako sa paghabol sa kanya. Tch. Pero sige, itutuloy ko na. "Could you stay in our house for a while?" Hindi muna sya nakasagot, parang lang hindi sya makapaniwalang inalok ko sya. Pero tama lang, hindi ako nagiimbita ng kung sino lang sa bahay namin. "Well, if you don't want to th—"
"I thought you'd never ask." Then he hugged me softly. Grabe! I felt my face heated up.
So, pinasakay nya ako sa kotse nya. And this time, SA UNAHAN NA. Yay! Syempre joke lang, as if namang big deal sa akin ang pag sakay sa unahan ng isang sasakyan.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 12: Kenneth's Main Perspective
/KENNETH'S PERSPECTIVE
Hi, I'm Kenneth Verge. I haven't fully introduced myself. But you'll get to know me better sooner or later. Anyway, you all know that I'm from L.A and that my appearance was like Jake Flynn's, the young hot singer. We're both from LA, of course. We have the same hazel brown eyes, same skin tone, same birthday, same voice, same parents, same everything. Because in my other world...
I'M JAKE FLYNN.
I moved here in the Philippines because of some stupid thing I have agreed on. That's the most ridiculous thing I have ever done in my entire life. I used to stay here in the Philippines when I was little. My mom is a Filipina and a gorgeous, loving one. We moved in LA when I was six because I got discovered. And now I'm back here to hide from something I do not want to put a sight on, my so-called girl friend.
I don't even like her. The reason why I'm steady with her is because of some showbiz businesses. They said I have to maintain my good impression to raise my popularity, and that dating a co-celebrity will put much more fame into my name. Yes, I love music and sharing mine to people, but the attention they're giving me was epic. The first time I entered this crazy world was wild, but then I got tired of it, so I did the stupid thing that a celebrity can do.
That is to run off from my career to start a normal life that every teenager has. I flew back here in Phil without letting anyone know about it, even my parents. I knew they will notice me gone, so I am not astounded about their frantic scolds. My parents knew that I got bored about the fans thing. It's because that I do not want people obsessing over me, I'm not worth it. I'm just a simple guy with a cool voice. I don't want to sound cocky, but I myself agreed that I have an awesome voice. So my parents let me stay here in Philippines until I compose myself to be ready to get back in business.
So yeah, I enrolled here in Sermounth University. And as expected, people were wild! Gee! I'm starting to think that maybe, just maybe, that even if I didn't get discovered, I will still be popular. Hahaha! :P
At first day, I was lost in the school. The university was great. It really met my standard. It's not like the ordinary university where I went back then. This definitely outnumbered other university's qualities. My interest about the school grew bigger as my, so-called tour guide showed me around the campus and said a lot of awesome facts about the university. She's cool, even though she's a snob. Her friends are cool, too.
I gave Kathy a ride home after school because her friends left her. And I think that's pretty cool. Cool because we might have some time for a bonding. I'm not into Kath. She's just unique. She doesn't like Jake Flynn, and that's luck! And unfortunately, my cousin, Max called me while I'm driving. My blissful mood shifted into a gloomy one. Max said that my manager wants me back badly. But I declined the call immediately as soon as I realized that I'm still with Kath. I apologized for my rudeness that time. I suck! REALLY. She went out of my car and walked home instead. Ouch!
So the day went on and on. Month passed, I challenged her on school academics. And just so you know, this is my first time that I went into a REAL SCHOOL. I was home-schooled eversince. And I'm really glad that my parents agreed with me on this one. Katherine studies really hard. She doesn't even go to the High School Library. So, I followed her in the College Library. I want to annoy her. Hahaha!
The time I got in front of the Library's entrance, girls already surrounded me. Gee! Talk about handsome man right in front of them. Kidding!
I saw she came near the girls around me, but then walked away quickly.
"KATH!" I yelled, calling her. But still, she ignored me.
I ran fast towards her and grabbed her shoulder. She still ignored me and sat down, burying her head in books. I can see that she can't focus on what she's reading because of the girls shrieking in front of us. And I was right! Kath stood up and stomped out. I was about to follow her but the girls surrounded me again, taking pictures of me. Oh, gad!
Luckily, I tricked the girls. I ran fast towards nowhere. I reached the back of the school, which I think is the garden. So peaceful here.
My phone vibrated.
Max
Calling...
Decline | Accept
My cousin is calling again. Ugh! I have no choice but to answer his call. This may be urgent or something.
"Hey! Jake! You have got to get back here in LA! Manager's getting wild now and--"
I felt my face redden in anger. "I will never get back to LA! NEVER!"
"You have no choice, cousin! QUIT BEING SO STUBBORN! FLY BACK HERE--"
"If you could just give me a break!"
"Hey! Look, listen to me! If you won't be back here in just a couple of months, your manager will be announcing to the press that you went missing. Now, do you want that?! Well whatever! Presenting that to the press will give less effort to us. People will be looking for you, investigating about you, or whatever! They'll surely find you when the press knew about that. Now tell me, huh? Do you want that?!"
"Why is everyone being so annoying?!” I yelled. “I think I want to quit the—"
I stopped when somebody behind me asked, "Is there something wrong?"
My eyes widened in shock as I glanced back and saw Kath. Did she hear everything? Oh, God. No! Here comes my mood swing again.
"It's none of your business." I said while I hung up the phone, not caring if Max is still on the line. I snapped back in reality, and soon realized that I'm again rude to her. Therefore I apologized, "Look! I'm sorry, Katherine."
I followed her as she sat on the grass. We talked little. Then I asked why she did never like boys, and that's where Jake Flynn entered. I felt myself smiled wide. Then that's it.
I won't continue anymore about what happened. But this accident made me thought again for a second. We were in ITC at late hours when my manager texted me.
Manager
I'm here in your condo unit. You should be here after your classes! UNDERSTAND? NO CLUBBING, NO GIRLS HUNTING, NO PARTY! Go straight here. I repeat, UNDERSTAND?"
Geez! But I can't, Kath and I still has to say because of our punishment. I can't also say no to my manager, He's going to kill me if I do. So I begged my professor, and luckily Kathy helped me. She's such an angel, and that made me accidentally hugged her.
Then I drove straight home.
"Kenneth!" My manager hugged me.
"Dude! Don't hug me, it looks so gay." I still managed to throw a joke at this state. Well my manager, Louie, is also like a brother to me.
"What have you done?!" Now he's yelling. Talk about bi-polar MAN. And now, here we go...
"I just want to have some fun okay?" I said while I jumped at the couch, opening the TV.
"What do you mean fun? Aren't you having fun with your career? Of course you are. So you need to get back in L.A, PRONTO!"
"No, I won't." I said with my expressionless voice, and completely ignoring his frantic tone. "And by fun, I mean... I want to have fun like other teenagers. I want to go outside the town without fans following me. And obviously, I don't want people being so obsessed over me. That I don't want."
"That's it?"
I looked at Louie, completely bewildered by his question. What does he mean? It sounded like it's not a problem. "Yep." I said, popping the 'P'
"We can always hire body guards, and we can ALWAYS request your privacy." He said while tapping my back. Clearly, he didn't understand what I meant.
"NO! It's not that. And there's this one thing that I'm dying to do for the rest of my life." I looked down.
Louie went silent.
"I want to...
Fall in love."
I looked up once again, and saw Louie forcing himself not to let out a chuckle. This man is really weird.
"But you've got Tricia, your girl friend."
"The reason I'm only going out with her is because you all want me to. I don't even care about her, you see! I NEVER DID. I never liked her, neither does love. Loving someone does not include force, for love shoots two people to get attach with their hearts open. Love will come unexpectedly, so don't even dare say that she's my girl friend."
Louie looked down. "Oh, alright! But hey! Just come back in L.A and then we can get rid of her."
That's it, I can't help it. I laughed. "But no, I think I found the one."
"What do you mean?"
"Oh it's nothing. I found the one... The channel. 'The ONE' channel." Then I stuck my tongue out.
"I'll give you twelve months to decide. And I'm sure we can do something about your career and fans."
"Ugh! Could you just please let that showbiz business out of your mind for a day or two? It's really getting into my nerves." I spat sarcastically.
"It's really in your nerves you know." He laughed. Ugh! "Okay, let’s go clubbing?"
"No." I refused.
"Why? Come on let's go." Louie put on his jacket.
"Because I shouldn't be enjoying while I left someone in misery."
"Whoever that is, he or she will be okay. So let's go." I had no choice but to go. Louie already pulled me outside.
As we entered the bar, loud music surprised me. I blinked three times, and I'm not wrong... I saw Yna and Lindsay, Kath's friend. What do I do?
They approached me and we talked for a while and then left. Hours passed and I can't seem to make up my mind if I'm going to have fun or not. But it's settled, I'm not going to. Maybe I should go back to school for Kath?
Hey! Is that Kath? I narrowed my eyebrows to get a clearer sight. And yes, it's her.
"Kathy! Kathy!"
I followed her.
"Didn't I told you that—MY. NAME. IS. KATH! Why the hell can't you understand a simple thing?!"
She's mad. But a cute mad. Haha! She can't take my crazy antics anymore that she walked out of the bar. And she got bumped by the car, I cussed, I met a mysterious and odd-looking boy, and the rest was history.
I asked Yna and Lindsay to teach me how to cook foods for patients. And luckily they agreed. I did everything as I'm told. And yes, I managed to cook without flaws. And after that I always cook for Kath. That's the least I can do.
And now we're on our way to their house. It did flatter me that she followed me while she's in the state of recovery, just to invite me to stay for a while in their house. Really, my face lightened up after hearing her invitation.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 13: Aminan Part II
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Nakakainis! Bakit ko pa kasi siya niyaya dito? Tch!
Kumain na ako. Tutal gutom na rin naman ako. Nung nabusog ako, medyo nawala na yung inis ko. Nandito kami sa garden. Nilipat nila Kuya Kevin yung mga pagkain dito nung nalaman nilang dito kakain si Kenneth ng lunch. So ganon, kung hindi sya kakain dito edi sa loob lang kami ng bahay at hindi lobster ang ulam namin ngayon? Kainis ha!
"Do you want more?"
Nako Kenneth, parang ginagawa mo naman akong baby nito? Eh ayan din yung tanong mo sakin nung nasa hospital eh. Parang naman hindi ko kayang kumain ng kusa. Iihhh!
"No. I'm full." This time, busog na talaga ako.
"Kath! Okay ka na ba talaga, papasok ka na ba bukas?" tanong sakin ni Kuya Kevin.
"Oo naman. Hindi ko na kayang magmukmuk dito ng walang ginagawa. And besides sobrang nagsawa na ako sa katahimikan sa hospital. I need noise." pero joke lang yan. Gusto ko lang ng masayang ambiance.
"Edi good. Nandyan na si Kenneth oh."
"Tangerks Yna! Lagi naman nadyan sa tabi ni Kath si Kenneth eh. Kelan pa ba nawala?" tapus nag-wink sa akin si Lindsay.
Eto talagang dalawang to. Kainis lang! Tumayo na ako, at pumunta muna sa may pool side. Inalis ko ang sandals ko at nilublob yung paa ko sa tubig.
"Do you want to swim?"
HALA! Nagulat ako! Naman Kenneth! Wag kang ganyan, nasa may pool ako oh?! Paano nalang pag nahulog ako dito? Sheet of papers!
"NO!" Tumayo na ako at kinuha ang sandals ko. Lumayo ako pero sinundan pa rin nya ako. Gosh, ang kulit talaga nitong nilalang na ito. Naiinis na talaga ako kaya tumakbo ako kahit basa ang paa ko. At as expected, nadulas ako. Masakit ha!
"Hahaha! That's what you get."
Tinawanan mo pa ako ha? Sobra na. Tumayo ako pero parang na-sprain ulit yung ankle ko. Naman?! Dèja vu na naman oh. Paulit-ulit! Hayyy! Tumayo ako magisa. Nakakainis lang kasi, kaylangan pa talaga nya akong tawanan eh ako na nga itong nadulas. Hindi gentleman!
Papalayo na sana ulit ako nang hinawakan nya kamay ko. SO?
"Let's stay here, please?" tinignan ko sya. "Just for a minute. Again, Pleaaaaseeeeeee?" para syang bata eh, kung maka-please.
Osige na nga. "Oh, alright."
Bumalik ako sa dati kong pwesto kanina nung bago pa sya dumating. Umupo ulit ako sa gilid ng pool ang sinipa-sipa yung tubig.
"So..."
"Yeah?"
"Nothing."
Si Mr. Nothing. Ayyy! Puro nalang nothing itong lalaking ito. Nakakainis! Hindi manlang magopen ng topic na pweding mapagusapan. Nakaka-bore na eh! Wala rin naman akong masabi. Hmmm. Think, think! Teka, bakit ba ako ang nag-iisip, eh sya nga itong nangkumbinsi na dito muna kami. Ano kaya yunnnnn?
"What do you like about boys?"
Nagulat naman ako sa tanung nya, aanhin nya? Nako! Chismoso ito eh!
"Huh? Why?"
"I'm just cur—NO! Hehehe!" Napakamot sya sa ulo nya. "I mean, my friend... he likes you. So yeah, he wants me to help him and you know, I want to... uh... just answer the question, please?"
Naman ha? Napakadefensive mo, Kenneth.
"I don't want guys! So just tell your friend to back off."
"Oh, c'mmon. Okay, hear this. I won't tell him or even give him a hint. Just tell me, you know. I'm your friend now, right?"
Is he my friend already? Osige na nga. Telling him won't even hurt right? So... here it goes.
"Okay I'll tell. Wait, what was your question again?" Hah! Play dumb muna. Lol.
"You know..." Tinignan nya ako, no! More like a playful glare. Okay, sige na. Cute na nga sya!
"Hahaha! Okay fine." I took a heavy sigh first. "First, I want guys who's... you know, loyal even though I haven't been involve in some kind of relationships, that's important I guess. Second, I'm totally turned on with sporty guys. Yeah, they rock! Specially those who are in basketball teams. But you know, it's different. I'm only in love with guys in movies."
"Is that all?"
"No."
"Then continue."
"Inquisitive much?" pang-asar ko. Natawa naman siya.
"You got me. Go on, continue already."
"Dying to know?" Galing kong mag-segue diba? Kasi naman eh. May interview portion pa.
"Psh!"
"Okay okay. Uhm, where was I... ah, yes! Third, I like guys who wear cologne of my type. Fourth, he shall not be a braggart and of course not a jerk. Fifth, has a great voice. I love music, just so you know. Oh! And sixth, I'm not going for a serious one, I like guys who make me smile and laugh. They're a total turn on. And last...
Definitely fluent in filipino language."
Joke lang yung huli. Kasi syempre, para maasar sya. Teka, don't get me wrong ulit ha, wala lang kasi. Wala lang yung huli. Bigla nalang lumabas sa bibig ko eh, mababawi ko ba pa? =))
"Oh, have you found this guy already?"
Nahanap ko na nga ba? Hmm. Not really, siguro medyo ganyan si Jap. Pero sobrang NOT REALLY. Ang gulo diba? Nako naman kasi. "I haven't."
There was a long pause.
"AHHHHH!"
Bigla kong tiningnan ng masama ni Kenneth. "Bakit mo ako binasa?!"
"Kah-se gus-too koo?" At bigla syang tumawa.
HA?! NAGTAGALOG SYA? Cool ha? His voice in this accent is cute. Ang cute nyang magtagalog. OK?! PERO BOSES LANG NAMAN YAN. Pero hindi ko na rin napigilan tumawa. Pero syempre ginantihan ko sya. :)) I'M EVIL!
"Uyyyy! Anong meron dito, Yna? Mukhang ang daming langgam ah?"
"Oo nga, Lindsay. Take note ha, hindi lang langgam kundi antik pa ha? Ang taray!"
"Tama! Apir!"
Sila Lindsay at Yna nga. Gosh! Nage-eavesdrop ba sila? Nako naman!
"Shut up guys! Naguusap lang naman kami."
"Oo nga naman, naguusap lang DAW sila, Lindsay. Pero with matching lambingan pa ha?"
"I know right!" Nag-apir ulit silang dalawa. "Tara na nga Yna baka masira pa natin ang kanilang ROMANTIC MOMENTS."
"Whatever guys! Shoo-shoo!"
They left giggling. Psh! Parang nagbabasaan lang eh. So eto na naman ang awkward silence. Ano kayang pweding ma-- AHA! HAHAHAHA! I'm evil nga diba, so eto na...
Gagawin ko na. Humanda ka Kenneth!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 14: Did I just say that?
Pero teka, di ko pa din magawa. Alam kong alam nyo na ang balak kong gawin. Hahaha! Teka, pinipigilan ko pa kasi ang tawa ko. Hahahaha! Ewan ko ba, sa tagal tagal kong naging seryoso eh ngayon nalang yata ulit ako naging bungisngis. Natutuwa na ako.
"Why are you holding your laugh?" Ha? Nahalata nya? Grabe naman oh. Tiningnan ko sya ng pinipigilan pa din ang tawa ko. Pinipilit kong maging seryoso. Kaso wala eh. Hahaha! "Heyy! It's pretty obvious that you want to laugh. You can burst it out." Sabi nya, pero nakangiti.
'Kay? Ano bang meron sa akin at ganito nararamdaman ko? Hmmm? Think, think! Ah siguro dahil lang sa kinain ko kanina. Pero imbis na ituloy ko ang balak na pagtulak sa kanya sa pool eh tumayo na lang ako. Wala naman akong mapapala kundi magkaroon lang ng basang Kenneth, diba? Mamaya pagbayarin pa nya ako sa ginawa ko eh.
Hinawakan ako ni Kenneth sa kamay. "Where do you think you're going, Miss?"
Balik na naman tayo sa Miss-miss na ito. Nakakainis lang eh! "Let go! I'm going inside."
Tumayo na rin sya sa kinatatayuan nya habang hawak pa din ang kamay ko.
Niyakap nya ako at sabay kaming nahulog sa pool. Bakit nya ginawa yun? Kainis! Lumubog kami parehas at sabay din naman kaming nakaahon mula sa ilalim.
"What the hell were you thinking?!" I exclaimed while panting.
Tumawa sya nang malakas, as in. "Nothing."
KAINIS! Talagang isa pang sabi ng nothing nitong si Kenneth ay talagang iiwanan ko na to dito eh! Tch. Tumagal kami sa pool ng magkadikit ang katawan namin, pero wala kaming malay. Nalaman nalang namin nang magkatitigan kami.
Hindi ko mapigilan. Hindi ko agad maialis ang mata ko sa muka nya. Brown eyes pala sya? That's a total turn on! Ang tangos ng ilong, tapus ang kinis kinis ng muka. Talo pa yata ako eh noh? Kahit kelan talaga panira ng moment itong si brain. TEKA! ANONG MOMENT ANG PINAGSASASABI KO? Nooooo!
I looked away and maintaned a distance from him. Pero ramdam kong nakatitig pa din sya sa akin. Ano ba kasing meron? Ayoko sa lahat kasi ay yung tinititigan ako... Lalong lalo na kapag KUMAKAIN ako. I know na hindi ako kumakain ngayon, pero syempre naiilang lang talaga ako kapag may nakatitig sa akin.
"Bakit ka ba kasi nakatitig? Nakakainis lang. Titigan din kita dyan ng matunaw ka eh." Sabi ko ng mahina. Eh, okay lang din naman ilakas kasi alam kong hindi nya maiintindihan kahit anong gawin nya.
"Go on. Stare."
Ayoko naaaaa! Bakit nya alam yun? WAAH! Tatanong ko na. "Huh? How did you—"
"Of course I know. Didn't I say that I already knew some basics?"
"Yeah you said it alright. But when we're at the garden last time... uhhh, you know."
"Ohhh! That! The time you called me a mow-khong or something? Yeah, I didn't know that."
Mow-khong? Teka, processing... Processing... Loading...
One hundred percent complete. Ohhh. Mokong pala. Naman kasi, napaka-slang ng boses. So hindi pala nya alam yun. Malamang, Kath, malamang.
"Ohh. Sorry."
Ayan! Pwedi na akong magtagalog kapag kasama or kausap ko sya. Buti naman. I want to speak my native language. Okay, that is so ironic.
"You're kind of goofy today." He said, smiling as usual.
"Huh? What do you mean?" I raised an eyebrow.
"You mostly snob me, even ignored my hilarious jokes. But now, look at you, smiling... or more like laughing in front of me." Then he wiggled his eyebrows. "Tell me, am I doing a pretty good job?"
"Pretty good job ka dyan?! CHE!" Anong ibig sabihin nya? Joker ba sya? Pero kung oo, siguro tama nga sya. He's doing an awesome effect on me. "Wag mong sabihin hindi mo na ulit naiintindihan ang sinasabi ko? Good luck nalang." Tapus binelatan ko sya
.
"No, I can. Actually." he stuck his tongue out, too. Gaya gaya. Psh!
Nagbasaan at nagtampisaw lang kami sa pool hanggang sa napansin naming dumidilim ang sky. Pero kahit na umulan pa okay lang, kasi basa na naman kami eh.
So there, the next thing we knew is that rain is pouring heavily on us.
"Let's go na Kenneth. We'll be soaked." I joked.
"Let's stay. Please?"
"Ano ka ba, ang lamig kaya ng rain water."
"Then I'll hug you."
"Baliw ka na b—"
Hinug na nya ako. I felt my cheeks burn. Ayoko na kasi Kenneth. You're always catching me off guard. Lagi na lang kasi! At unti unti... nararamdaman ko na mas lumalamig na yung tubig sa pool. Feeling ko in any second ay manginginig na ako sa lamig.
"Can I hug you back?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 15: Boys' Bonding
DID I JUST SAY THAT? Or more like asked? Yeah whatever. Pero bakit ko tinanong? Spell nakakahiya?
"Kidding! Hehehe." sabi ko nung umalis sya sa pagkakahug sa akin at nung nakatingin na sya sa akin. If I were an ice, I already melted.
"You can." then he hugged me again.
Ang init ng katawan nya. Warm enough to keep me comfortable in this heavy cold rain. But hey, kagagaling ko lang kaya sa sakit and I'm still in the state of recovery, you know? So I pulled away.
"Kenneth pasok na tayo sa loob."
So he pulled away. He grabbed my hands, and then we got out off the pool. The wind blew even colder winds, making me shiver. Ang lamig na, sobra!
Nang makapasok na kami sa loob ng basa, pinagtinginan kaming dalawa.
"Sabi na eh! Nagmo-moment yung dalawa kanina eh."
"Oo nga. Iniwan pa kasi naten eh! Sabi ko mag-eavesdrop nalang tayo, para kuha natin lahat ng details."
"Sorry naman, Lindsay ha? Sorry! Ugh."
Okay! So tama nga ako na nakikinig yung dalawa kong echoserang kaibigan. Psh! Malaking OK. Wala namang moment na naganap diba? Diba, wala? Siguro nga meron. Pero sandali lang naman, and I didn't feel anything. Or, did I?
NO!
"Pero guys, wala talaga." sabi ko ng mahinahon. What's the point of being exaggerated? Edi lalo lang napaghalataang defensive, diba?
"It's true guys. Wah-luh tah-la-gah." said Kenneth. Bakit naman biglang napa-Tagalog sya? Naks! Mukhang nahahawa na agad sa pagtatagalog ko ah? Oh yes! I'm a good teacher. Joke lang.
"OK, Kenneth and Kath." sabi ni Yna, then she smirked and winked at Lindsay.
Whatever! I won't mind them na. Think all they want, pero basta walang nangyari. Nothing, wala, rien, amugeosdo. Basta, wala!
Niyaya ni kuya Kevin sa kwarto nya si Kenneth para bigyan ng damit at para makapag-palit na rin. Ako naman, pumunta sa kwarto ko to do the same thing. Di kaya mapano ulit ako? Kagagaling ko lang sa sakit ah, tapus mababasa ng ganun? Hayaan na nga, wala na namang magagawa eh nangyari na.
Pumasok ako sa loob ng CR para magpalit, dala-dala ko na rin yung damit ko. Naligo muna ako. I turned the heater on and undress myself. The heat of the warm water traced my body, making me feel relieved from the cold rain water. I rubbed soap all over my body, and then applied shampoo afterwards. Ang sarap sa feeling. Usually kasi, sponge bath lang yung nagagawa ko sa hospital. Okay lang naman din, kasi hindi naman ako pinagpapawisan dahil centralized ang hospital kung saan ako na-confine.
Nang matapos na akong magshower. Narealize ko na nasa labas pala ng kwarto ko yung bath towel ko. Bath robe lang yung nadito sa loob ng CR. And ayokong lumabas, dahil naiwan kong bukas ang aircon sa kwarto ko. I never turn it off since sobrang init na nga ng panahon. So kung lalabas ako, lalamigin ako ng sobra. Hmmm. What to do? Stay na lang muna ako dito sa loob hanggang sa matuyo ako. Tama! Ganito na nga lang.
/KENNETH'S PERSPECTIVE
...Definitely fluent in Filipino language.
Is Kath serious about that? How can I learn to speak Filipino language in just a snap? Err, but of course I'll try. I myself am confused about how I'm that inquisitive about Kath's turn ons. Well, whatever. She's just a friend. I guess, I just want to please her, that's all.
I never talked Filipino in years, but I can understand few. But as far as I can remember, I seriously CAN talk fluent Tagalog way back when I was six years young. My parents usually converse with me in Filipino language even if we're in L.A, but since I'm this stubborn kid, I always answer them in English.
But now, it's decided. Magta-tuh-talowg na akoh. That's a pretty nice start, isn't it?
"So, Kenneth." said Kevin, starting a conversation. "Gah! How could I start this. Uhh..."
"S'okay. You can speak Tagalog if you want to, bro. I can understand." I said assuringly, and then flashed him a smile.
"No, it's not that. It's just..." He eyed me suspiciously. And I think I know where this chat is heading to. "May something ba sa inyo ng kapatid ko?"
"What?!" I blurted out. I composed myself before answering, "There's nothing. Uhh, you know. We're just friends." I gave him a smile, again. I want to make a good impression—Wait?! What am I thinking?
"If you say so." Then Kevin continued to find clothes for me. "Here." He threw me a Lacoste blue t-shirt and a cargo pants. Woah, this guy has some awesome male fashion sense, too.
"These are neat. Did you choose these yourself?" I asked while slipping the clothes on.
"Nah. Sinasama ko lagi si Kath pag bumibili ako ng damit. I like her style."
"Style?" I muttered to myself. Is he...
"Don't you even think I'm what you're thinking, okay?" Then he chuckled. "What I mean is, medyo maganda rin syang pumili ng mga damit kahit mapa-panglalaki man. See? She's very versatile." He said while he laid himself down his bed.
Kath really amused me. Is there anything she CAN'T do? She's a complete package, isn't she?
I wander around Kevin's room. He's a gadget-collector, I can tell. "Are you collecting gadgets, dude?" I still asked.
"Not really. I just buy stuff, you know, pag boring o kaya pag walang magawa."
"Cool, you have x-box 360!" I said excitedly. I haven't laid my hands on one for two years.
"You want a game?" I nodded. "Then bring it on!"
We played Call of Duty: World at War via split screen for at least an hour. The winnings of the game are pretty tight. This dude really rocks. I like Kevin. Don't get me wrong but I want a brother like him. Kath must be so lucky.
"Awesome game, dude. Lagi mo 'tong nilalaro?"
"Nope." I said popping the 'p'. "I haven't touched my x-box for what seemed like a million of years ago."
"So, yan pala yung matagal ng hindi nakakagamit ha? Haha. Ikaw na expert." He teased while poking me lightly on my chest.
I laughed instead, shrugging it off. We talked some more before heading out of Kevin's room. Lindsay and Yna are in the living room. I noticed that SHE is not around. Where could she be?
"Where's Kathy?" I immediately asked.
"Eto naman oh, parang nawala lang sandali namimiss agad." Teased Yna.
"No, Yna. It's been one and a half hour since pumasok ng kwarto si Kath ah?"
"Oo nga. Gah! Baka may nangyari kay Kath sa loob?" She guessed in anxiety.
"Wait here! I'll check her out." I commanded in my serious voice. How could I not? She's still weak, I think. So there's a possibility that she might get on to something troubling.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 16: Another Moment
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Nakalipas na ang one and a half hour, I think. At medyo tuyo na rin ako. Tss! This is definitely a bad idea. Mas lalo lang akong nilamig eh, nanghina pa ako. Inalis ko na yung robe ko, basa na kasi. Tatakbuhin ko nalang sa labas yung towel ko. Papalabas na ako ng banyo nang nadulas ako gawa ng sabon na nahulog pala.
"Aray ko!" TCH!
Sumakit yung likod ko nang sinubukan kong tumayo. Nake naman oh! Ba't ngayon pa? Tss. Wala naman sa oras at lugar ang pagiging clumsy ko. Err. Sinubukan ko ulit tumayo, pero ang sakit talaga ng likod ko. Napaka-swerte ko nga naman pag dating sa mga aksidente, noh? Gusto mo share tayo? I'd be happy to spare you half of mine. Tsk!
*Knock* *Knock*
"Paso—" Wait! Bakit ko papapasukin nang ganito ang itsura ko? Err, I flinched at the thought. Sinubukan ko ulit tumayo. Nakakainis naman kasi yung soap na yan. I curse the day they made the thing slippery. Ugh!
"Kathy!"
Si Kenneth? Ano ba yan! Sa lahat ng pweding pumunta, ba't siya pa? Gee. Umalis ka na, please?!
"Go away."
"No. Open the door. Are you okay in there?"
Nakita kong gumagalaw yung door knob. Siguro pinipilit mabuksan ni Kenneth from outside. Tch! Di ba nya alam na bathroom to? Malamang pwedeng 'I'm naked' dito, tapus gusto nyang pumasok? Ugh. Pervert yata ito eh. TSS!
Kumapit ako sa lalagyanan ng shampoos na naka-attach sa wall. Unfortunately, nahulog lang ito.
"Holy cow! Kathy!"
Pagtingin ko, nakabukas na ang pinto.
Oh my freaking gosh!
I felt my cheeks turned scarlet. Isinara ko mata ko para hindi makita ang reaksyon ng lalaking nasa harapan ko ngayon. Hindi ko alam kung anong iniisip nya, pero sana walang masamang pagiisip na kasama doon.
Maya-maya, naramdaman kong may parang bumagsak sa akin na bagay. Nang hinawakan ko ito, texture ng isang towel ang naramdaman ko. Pag-mulat ko, nakita ko ang bath towel ko na nakalatag sa ibabaw katawan ko.
"U-Uhh, I-I'm s-sorry. I'm going outside now." He said without looking at me even if I'm already covered. Mali ako, siguro malinis naman ang isip nya. Salamat naman. Phew!
Lumabas na sya at nagpunas na ako ng ayos. Isinuot ko na ang bathrobe ko at inilagay ko naman ang bath towel ko sa buhok ko. At lumabas na rin ako ng bathroom. Nakita ko si Kenneth na nakaupo sa kama ko, nakatungo siya. Di ko maipinta mukha nya. Bakit naman kaya? Diba dapat ako yung mahiya dito? Err. Awkward.
"I'm sorry, Kath. I didn't mean to barge in... I mean—"
"It's okay." I smiled at him. "I think." I added. Syempre di ko naman kasi alam kung okay lang sa akin yung nangyari.
"Oh, okay. I'll be outside, in case you need anything."
Nakatungo siyang lumabas ng kwarto ko. Nagbihis na ako ng ayos. Pero hindi pa rin maalis sa isip ko yung nangyari kanina. First time ba nyang nakakita ng ganun? Eh diba liberated naman ang mga teenagers abroad? Yung tipong sobrang liberated na pati ang "Sin Activity" ay nagagawa nila? Tch. Pero kung hindi pa sya nakakakita, oh my gosh! Ano nalang magiging dating ko sa kanya? Gusto ko nang maiyak, kaso alam kong wala namang magagawa ang luha ko kaya I will stay firm na lang.
Pumunta na ako ng sala. Bahala na kung anong mga susunod na mangyayari. Pero sana naman hindi naikwento ni Kenneth yung napaka-awkward and mortifying scene kanina. SANA HINDI! At kung naikwento nya ay talagang lagot sya sa akin!
Nakaupo sila, walang umiimik at nakatingin lang kung saan saan. Ano kayang meron dito sa mga 'to?
"Anong meron sa inyo? Ba't kayo tahimik?" walang sumagot sa kanila. "Para kayong mga ano ah.” tumawa ako at fortunately, tumawa din sila.
"Here, Kath." May iniabot sa akin si Kenneth. Bag na kulay white. Teka, bag ba ito? Ewan.
"What's this?" tinanong ko, pero kinuha ko pa rin naman.
"Notes yan Kath. Oh diba, ang bait ni Kenneth?" singit ni Yna.
"Oo nga. Doble doble yung pagsulat nya para lang sayo. Isn't that sweet?" Sabi naman ni Lindsay.
Pinagsulat nya talaga ako? Gusto ko sanang kiligin, pero mali. Bakit naman ako kikiligin? Di ko naman sya gusto, ni crush or admiration nga wala eh. Okay, pero sige—meron na nga, pero konti lang. Nakakadala kasi eh. Gentle man, tapus medyo (Okay, sobra) pogi. Pero wala lang ito. Ang dami ko namang "Pero", kaya tama na nga 'to.
"Sweet kayo dyan! Tch." I turned to look at Kenneth. I gave him a smile, that's all I can give as a response.
Nagkwentuhan at jamming lang kaming apat. Nakisama na samin si Kuya Kevin. Okay lang naman. He's a fourth year student sa school din namin. Mga around seven PM, nagdinner na rin kami. At umuwi na rin sila Lindsay, Yna at Kenneth afterwards.
Humiga ako sa kama ng iniisip pa din yung mga nangyari kanina. TCH! Hindi talaga maalis sa isip ko. Paano ba naman, sa ganung pangyayari sino ang hindi mapapahiya at mabibigla?
Tumayo ako at kinuha yung mga notebooks ko na binigay ni Kenneth kanina. Pagbuklat ko sa isa kong notebook, may nahulog na papel.
Ay! Envelope pala. Yung katulad nalang ng natanggap ko dati. Si Kenneth ba nagbibigay nun? Psh. Impossible.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 17: FB ( Facebook or Fake Boy )
Binuksan ko ang envelope. And as usual parang poetry na naman yung nakasulat.
***
"A man who's determined to prepare a dish,
Surely your worries he will not unleash."
***
Can somebody please tell me kung sino ba 'tong taong nagbibigay sa akin ng letter. Impossible talagang si Kenneth. I'm telling you... I-M-P-O-S-I-B-L-E.
Nilapag ko muna yung mga notebooks ko sa study table. Mag-Open muna ako ng facebook at makapagtanong about school updates.
I posted a new status; "What's new in school? Is everything still cool?"
*Lindsay Gonzales commented on your status*
"Nga pala Kath. May long quiz tayo sa Geom tomorrow. Tingnan mo nalang yung sinulat ni @Kenneth Verge sa notebook mo. :"">" (14 likes)
"Wow! Salamat ha? Nai-tag pa si Kenneth. Tsss. =___=" (5 likes)
Grabe naman ang schoolmates ko. Hanggang facebook ba naman eh sinusundan ako at ang mga rumors about me and Kenneth. Kulang nalang eh kumuha ako ng loudspeaker at iannounce sa lahat ang gusto kong sabihin. Kainis!
Speaking of Kenneth, di ko pa sya friend ah? May facebook rin pala 'to. Mai-click nga yung profile nya. I'm going to stalk. No! I mean iv-view ko lang, but I'm not going to add him. Dapat siya mauna. Joke.
I clicked the link. Unfortunately, private ang profile nya. Tch. Wag na lang. I'm not going to add him just because of viewing purposes.
*One new friend request notification*
Kenneth Verge *Confirm* *Not Now*
(427 mutual friends)
Gee! Here it goes. Confirmed!
Hayan! Makaka-view na ako sa profile nya. >:D And just so you all know, I'm not stalking. I repeat, I'm not stalking.
Pinuntahan ko kaagad ang profile pictures nya. Grabe lang ang bawat pictures ha? Umaapaw ng likes. Tss! Girls will be girls. Pero patuloy pa din ako sa pagvi-view. Natapos ko na lahat ng nasa album nya na Profile Pictures, time to glide in to his other albums.
Kenneth Verge's Album: My world in L.A
Ayos ang album name ah. Pagka-view ko, nakita ko ang bahay nila sa L.A. Malaki, mala-palasyo. At may nakita din naman ako dun na picture nya na kakaahon lang nya sa pool. Half-naked—I mean, naka-trunks lang siya. Oh my gosh. Ano ba 'tong nakikita ko. Eyesore! Close close close!
Pero bago ko pa mai-close, may nakita akong picture. May kasama siyang girl. And I was surprised, kasi...
Blonde dito si Kenneth. At sobrang kamukang kamuka nya dito si Jake Flynn. Di kaya si Kenneth si Jake? Grabe! Pampasakit lang ng ulo ito. Pero teka, diba si Tricia Savery yung kasama nya? Si Tricia yung sikat din na artista, na love-team ni Jake Flynn. Baka namang posibleng si Jake ay si Kenneth? Grabe! Kung nagkataon, lalayuan ko si Kenneth. Argh!
Magko-comment ako. Tss!
"Kenneth, is this Tricia Savery? Is it possible that you're really Jake Flynn? O.O"
Nai-enter ko na kaagad. Masyado bang straight-forward yung tanong ko? Tch. Di lang talaga ako makapaniwala sa nakita ko. Nag-view pa ako ng ibang pictures. Pictures ni Kenneth or Jake na kasama si Tricia or kung siya talaga yun.
Nagbrowse muna ako homepage ng facebook habang inaantay yung comment ni Kenneth. Tiningnan kung sino ba sa mga nagsend ng friend request ang mga kakilala ko, at nakipag-chat na rin kung kani-kanino.
Mga thirty minutes ko ding inantay yung reply nya. Nakita kong online naman siya. Di kaya walang notification na dumating sa kanya? Or sa akin walang dumating? Nai-view ko ulit yung profile nya, at pumunta sa photos.
Nakita kong wala na yung album nya na My World in L.A. Bakit nya nai-delete? So, totoo nga yun? Ano ba yan!
I'm going to chat him na...
Katherine Villanueva: Kenneth!
Kenneth Verge: What? :)
Katherine Villanueva: Why did you delete your album?
Kenneth Verge: ...
Okay. Conversation killer. Kainis! Nag-off na ako. Makapag-review nalang sa Geometry. I turned off the computer then sat in front of my study table. Err, ngayon lang ako nakaramdam ng pagkatamad sa harap ng books. Woah. Ang creeper ko talaga.
While flipping the pages of my Geom notebook, a note fell... AGAIN. Ang tyaga naman ng nagbibigay sa akin ng letters. Anytime, anywhere. Next time hindi na siguro ako mabibigla. Hayy.
The letter says;
***
"You look like an angel in every of your angle."
***
Woah. That was epic. I'm completely oblivious. Did someone oblivate my intelligence quotient. Tsk. I finished reviewing at around eight PM. Nag-online ulit ako. Facebook. Tumblr. Twitter. Always those sites nalang. Wala na bang ibang magandang site?
I was scrolling down my facebook homepage nang may makita akong post— wattpad (dot) com. I clicked it since may word na 'pad'. Book worm here, remember?
And I was directed to a profile. What's this wattpad site anyway? I explored more and knew that this is a site for writers and readers. Ayos! Okay, I'll wander here. Nalibang ako ng sobra at nalamang ten PM na pala. Time really flies when you're having fun.
Kinabukasan, mga nagulat classmates ko dahil pumasok na ako. So what am I? Some kind of martian? Parang sandali lang naman nawala eh. Pati ano ba kasing meron?
Nagstart na ang classes. Nasagutan ko na din naman ng maayos ang quiz namin sa Geom. Then the rest of the class before lunch went the usual way. May three classes pa kami after lunch. Kapagod!
"Alright class. Since we're into classic stories. I will require you to present a mini-play." announced Ms. Ramos, our English teacher and as well our adviser.
"Awww!" Sabay sabay na sagot ng mga kaklase ko. I agree dun sa kung ano mang gusto nilang iparating. Mini play is just trouble-some. Tch!
"I'll consider it as your project. Don't try and complain!" Sabi ni ma'am. Natahimik naman kami dahil sa takot. Ang terror kasi nya ah. Then she continued. "I'll be grouping you. And each group will be assigned to a specific story to play." Then she started calling out names. Di ko ka-group si Yna at Lindsay. Kill me now! Tch.
"Then Ms. Villanueva, you're in group three."
Kill me more! Ka-group ko si Kenneth! Ayaw ko naaaaa!
"Now, let's proceed to the stories." Tapos nag-flip na si ma'am ng pages ng book. Sana madali lang yung amin. *cross fingers*
"Group one, Swan in Love by Marcel Proust. Group two, Jane Eyre by Charlotte Bronte."
"And lastly, group three, Romeo and Juliet. The greatest love story ever told."
"WHAT?!" napatayo ako sa kinauupuan ko.
"Is there something wrong?" terror teacher asked. I shook my head at umupo nalang ulit. I guess the play won't be bad kung hindi ako yung magiging Juliet diba? Phew. Then the rest of the time was given to us to plan our play.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 18: I'm not Juliet
"Ano ba yan guys! Ayoko ngang mag-portray kay Juliet! Tch!" I crossed my arms. Nakakainis! Sabi't ayokong maging lead character eh. Kainis talaga! Sinasabi ko na nga ba eh. Tsk tsk!
"Eh sino pa bang ibang gaganap?" tanong ni Sharlyn.
"Malay ko. Basta wag ako! Please?" Ayoko talaga. Please no no no!
Isa nalang ang tanging paraan para makaiwas sa gulong 'to.
"Guys! Ako na lang ang leader ha? Wala nang aangal." I announced. Dahil pag ako ang leader, wala silang choice sa mga ipapagawa at sasabihin ko. Kailangan nilang sumangayon without hesitation. Iba na talaga pag mautak. Heaven to the yes!
"Akala ko ba ako?" sabat ulit ni Sharlyn.
"Tsk! Ako na nga eh. Tapus ikaw na lang si Juliet." magsasalita pa sana siya kaso siningitan ko kaagad. "Hep, hep! Wag kang kokontra. Or else..." I shot her a playful glare. Di ako masungit, fyi. :)
"Okay, sige sige." halata sa muka ni Shar ang pagka-inis. I understand naman, kasi kung ako nga ayaw din eh. Pero no choice siya, ayoko kasi talaga eh. "Pero dapat mataas ang grades ko dito ha? Kaya pag-igihin mo ang pag-direct, Kath." dagdag nya. Iba na talaga pag Salu. Tch.
"Oo na. Ako pa." then nag-pogi sign ako. Yes. I'm pogi, got a problem?
Napagusapan na din namin kung sino ang Romeo. And as expected si Kenneth yun. Tss! Ano pa bang magagawa ko? Alangan namang makipag-talo pa ako dito sa mga fangirls ni Kenneth. Ano ba yan, may sariling fans pang nalalaman eh!
Since araw araw naman kaming may English period, nagiging maayos naman yung play namin. At the end yung magiging resulta daw ng play namin ang magiging grade namin sa periodical test namin, kaya naman lahat kami sobrang busy. Sa paulit-ulit naming pagre-rehearse eh nakakabisado ko na yung lines ng mga characters lalo na yung kina Romeo at Juliet. Paano ba naman kasi, maya't maya gustong mag-rehearse ni Sharlyn. Mukhang may nasesense ako ah.
"No! Not like that Kenneth. Ayusin mo naman. Okay?" pagsaway ko kay Kenneth. Para kasing nawiwindang si Kenneth ah. Spaced-out sya masyado. Tch.
"I can't do this." nakatungong sabi ni Kenneth.
"Anong problema?" tanong ni Sharlyn kay Kenneth, pero hindi naman sumagot. Tiningnan ako ni Sharlyn na para bang tinatanong kung anong meron. I just shrugged, I don't know either. "Katherine Villanueva naman kasi! Sabi nang hindi bagay sakin maging Juliet eh. Ikaw nalang kasi!"
"Na-uh!" I shook my head. A-yo-ko! Pati, anong di bagay sa kanya? Okay nga yung projection ng voice nya eh, yun nga lang sumasablay minsan sa gestures. Pero all in all okay naman, wala masyadong mali. "Okay lang kaya Shar. At wag ka nang mag-inarte dyan Kenneth. Lahat tayo dito nahihirapan okay? Kaya nga GROUP presentation, diba? Now, umayos na. Pwede?" sumunod naman sila lahat.
"Act two, scene one. Action!" To the highest level ang pag-career ko sa pagiging director, oha!
"Can I go forward when my heart is here? Turn back, dull earth, and find thy centre out." Exclaimed Romeo—este ni Kenneth. Kung tutuusin, nakaka-in love ang boses nya. Boses lang naman, kaya sana naging boses na lang siya. Swerte ng taong kakantahan nito. Eeeep! Back on the scene.
Sumunod naman na lumabas sa scene sila Benvolio at Mercutio na naipo-portray ng dalawang makulit naming classmate. Pero in this play, ang seryoso nila. Wooh! Lucky to have them like this.
"Next scene!" Umalis na yung dalawa. My favorite part na! "Act Two, scene two; Capulet's Orchard. Action!" I yelled.
"But, soft! what light through yonder window breaks? It is the east, and Juliet is the sun." entered Kenneth.
Patuloy lang siya sa pagsasalita, ang ganda talaga nang pagkakabigkas nya. Mapa-tono man o accent, kuha nya. Pwede ng next Leonardo DiCaprio. Infact, he's much better than the actor. And that's a compliment. Yaan na, ngayon lang naman.
"...See, how she leans her cheek upon her hand! O, that I were a glove upon that hand, that I might touch that cheek!"
"Ay me!" Pag-pasok naman ni Sharlyn na si Juliet.
Maayos naman 'tong scene na ito. Ayos na ayos. Ang galing ko talaga! Nyeh, conceited. Eto nalang; ang galing talaga ng teamwork namin. I gave Sharlyn and Kenneth a smile as a sign of their good work. Tapos na ang favorite part ko. Actually, dapat nga may kissing scene dyan si Romeo at Juliet eh, kaso syempre aayaw nilang dalawa. Sus! Pakipot pa itong si Sharlyn, siya na nga itong binibigyan ko ng pagkakataon eh.
At since mahaba ang play, nag-cut din kami ng ibang scenes like yung kung papaano namatay si Mercutio at Tybalt. At dahil usually na magugulo ang mga lalaki, sa scenes na lang ni Romeo at Juliet kami hindi masyadong nag-cut.
"Take five, guys."
Nagpahinga na muna kami. Grabe kapagod. Kung hindi lang grade ang nakasalalay dito, nung una palang nag-give up na ako eh.
"I can't do this."
Nagulat ako. Bigla nalang sumulpot si Kenneth.
"Anong sinasabi mo?!" pagtataray ko. Sorry, pagod lang eh. Bukod sa pagdi-direct, meron pang costumes and props na kailangang ayusin.
"I can't..." tumungo ulit siya. "Act. I've never done this before."
Natawa naman ako dun. Hahaha! At sa muka ni Kenneth, nagtataka siya.
"Seriously?" Natatawa ko pa ding tanong. "Bakit mo naman seseryosohin 'to? Miske naman sila oh," Tinuro ko yung iba naming ka-group na lalaki. "Hindi din sila marunong but they're trying." I patted Kenneth's back at lumabas muna ng room. Lalanghap lang ng preskong hangin.
***
After four days of rehearsal, bukas na ang general rehearsal namin though sa monday pa ang play. Ang intense talaga nitong play na 'to. Palibhasa strict and terror si ma'am at nage-exert ng effort ang lahat, pero mabuti na din yun at least everybody has cooperation.
"Kath! Sa bahay na lang kaya namin tayo mag-rehearse mamaya?" Charmaine offered. Classmate ko rin yan.
"Oo nga, tapus sleep over na din tayo!" excited naman na sinabi ni Eril, ang gay naming classmate. Tss. If I know, gusto lang nyang maka-chansing sa boys naming classmate.
"Hold your nose bakla!" singit naman ni Charmaine. Magbest friend yang dalawang yan. May itsura naman si Eril, sobrang sayang nga lang kasi nga— ganyan sya. "Pero come to think of it, magandang idea yan ah. Ano, okay ba Kath?"
I gave them thumbs up. Siguro ayos na din. Sawang sawa na din naman akong matulog sa kwarto ko.
"Ayos!" Then Eril and Charmaine exchanged high fives.
After classes, dumiretso muna ako ng bahay para kumuha ng mga gamit. Nang matapos na ako, bumaba ako para magpaalam kina mommy.
"Kuya, asan si mommy?"
Tumayo si Kuya sa kinauupuan nya at humarap sakin. "At bakit?!" tinaasan nya ako ng kilay. Hahaha! Nakakatawa ka Kuya Kev!
"Para kang chicks kuya ah! Dali na kasi. Asan na?"
"At bakit muna?!" this time nakahawak na yung kamay nya sa waist nya. Tss. Parang ano lang ah.
"Dali na! Tch! Aalis ako. Overnight sa classmate ko."
Umalis sa harap ko si Kuya at bumalik sa harap ng TV without saying a word. Nilapitan ko at pinalo-palo yung balikat nya. "Asan na kasi? Aalis ako ehh."
Nag-fake cry ako na parang bata habang patuloy pa din ang paghampas sa balikat nya. Kainis! Ang manhid nitong lalaking to. TCCCHH!
"Makaalis na nga!" tumayo na ako, kaso nahawakan ako ni Kuya sa kamay.
"Hep hep!"
"HORRAY!"
"Baliw kang bata ka." tsaka ako kiniliti. Sino kaya mas parang bata samin? Sya nga itong nangingiliti eh. Tumatawa naman ako.
"Haha-h-aha~ Sto--hahaha!" Pinilit kong umalis ako sa pagkakakapit ni kuya, at nagawa ko naman. "Asarness din noh?" Tsaka ako nang-isnab. Kainis! Di makausap ng maayos eh. Anong meron dito?
"Di ka pweding umalis. Dito ka lang." seryoso na ang boses ni Kuya.
"At bakit?"
"Line ko yan eeehhh!" Ayan, naging parang pam-bata yung boses. Hahaha! Kainis, na-aaning na ata itong si kuya eh.
"Che! Aalis na ako. 'Kay thanks bye!"
"Di ka nga sabi pweding umalis eh. Dito ka lang, umupo ka." utos nya.
"Kainis naman oh! Ako ang leader ng group namin, at malapit na ang presentation namin."
"Hindi pwede!"
"Ang kulit mo kuyaaaaaaaaaaaa!" sigaw ko. Paano na lang ang grupo ko? Paano na lang si grades? Waaahh!
"Bakit ba kase?!"
"Una, walang maghahatid sayo."
"Kaya ko ang sarili ko." nga pala, di ko alam ang bahay nila Charmaine. Hala!
"Pangalawa, delikado."
"May kasama akong lalaking classmates."
"Pangatlo, boys!"
"Anong meron dun? Eh diba sila nga yung proprotekta samin? Tch. Naman, kuya eh!" nangigigil na ako at natatawa. Ako yata ang baliw ah.
"Si Kenneth lang dapat sayo."
"ANO?!" Anong meron kay Kenneth, nagayuma ba nya si Kuya? Gee! "May kaklase ako, lalaki. Bakla nga lang, would you consider him?"
"Gay nga diba? Lalaki pa ang tawag mo dun?" pang-asar ni Kuya.
"Naman!" Kainis!
*Beep - beep*
Tumayo ako para tingnan kung sino yung nasa labas.
"Ako na." tumayo si Kuya tapos nai-higit naman ako paupo sa couch. At kelan pa sya naging over protective?
Nagantay ako ng mga ten minutes. Ang tagal naman ni kuya. Papatayo na sana ako nang bumukas ang pinto. Ano ba kasing meron kada tatayo ako? Nakakagigil na ah!
"Hey Kathy!"
Oh no!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 19: Two Kiss
Si Kenneth.
"Bakit ka nandito?" tinaasan ko sya ng kilay.
"Sih-nu-sun-doh kee-tah." he's trying to speak in Tagalog. Ang cute lang boses eh.
"No need. Meron akong sariling sa—" Napatigil ako. Wala pa akong sariling sasakyan. I'm gonna die!!
"You're saying?" pang-asar na tanong ni Kenneth. Kainis to ah! Tss!
"Wala wala. Sabi ko ihahatid ako ni Kuya sa bahay nila Charmaine." Tiningnan ko si Kuya, "Diba nga Kuya?" Hindi naman umusap si Kuya Kev at nag-smirk lang siya kay Kenneth. Kainis lang!
"Sige Kenneth, Kath tataas muna ako." he winked at Kenneth. Okay, para saan naman yun? Ang weirdo ng kuya ko aba!
"Kevin! Di mo ba ako ihahatid?" pasigaw kong sabi. Nakakainis eh. Pagalitan na kung pagalitan, wala nang magagawa nasabi ko na. Hala!
Napatigil sa paglalakad si Kuya. "Ano ulit yun?"
"Ah, eh. W-wala. Hehehe. S-sige na, sasabay nalang ako kay K-Kenneth." pinilit kong maging inosente ang boses ko.
"Good." sabi ni Kuya. Tiningnan niya si Kenneth na para bang may sinasabi nang pa-mata lang, then Kenneth nodded. Sus! Mga lalaki talaga!
"Let's go?" tanong sakin ni Kenneth habang ino-offer ang kamay nya. Sus! Para namang ikakabit ko ang kamay ko sa braso nya. Tss.
"Tch." yan lang ang nai-react ko at tuluyan nang lumabas.
Nang makasakay na kaming sasakyan, walang umiimik. Nilabas ko nalang ulit ang iPod ko at nag-soundtrip tutal wala naman akong sasabihin. Nakakabingi ang katahimikan! Oo, may ganun.
"CRAP!"
"What?!" biglaang tanong ni Kenneth.
"A-ahh. H-hehe. Wala wala." napakamot ako ng braso ko. Ang kinatataka ko naman, eh bakit may kanta ni Jake Flynn dito sa iPod ko? Never pa akong nag-download nito ah!
"Tell me Kathy, what is it? A-noh ng-ngah?" he asked in his cute accent. He's really into this learning-Tagalog-thingy, huh? Bakit naman kaya? Oblivious na kung oblivious.
"Jake Flynn." yan lang nasabi ko.
"Oh." mukhang nagulat si Kenneth. "What about him?" At nag-concentrate na sya sa pagd-drive.
"His song just played. I can't stand it."
Natawa naman siya. "Then why'd you download it in the first place?"
"I didn't, okay? Mag-drive ka na nga lang dyan. Hindi yang ini-English mo ako."
Tinawanan nya ulit ako. "You can hate the singer, but never the song."
Whatever. Pero kung tutuusin, maganda talaga yung kanta ni JF eh. Naaalala ko pa nga dati, nagtago ako sa library dala-dala yung iPod ni Yna para lang mapakinggan yung kanta. Well, ayoko lang kasing nakikita nila akong nakikinig sa music ni JF, baka sabihin nilang fan pa ako eh. Kaya NO WAY!
Pagkadating namin sa bahay nila Charmaine, lahat sila nasa sala at mga nagkukulitan.
"Here's our KayVee na pala eh!"
"Woooh!"
"Anong KV guys? Kilig Vibes?" tanong ko. Ano naman kasing KV yung pinagsasasabi nila?
"KayVee Kath. Pero okay na din ang Kilig Vibes kung gusto mo." at nagtawanan at naghiyawan sila. Ang kukulit lang eh.
"Eh, hey guys. What's that KayVee or KV thing?" asked Kenneth and looking confused.
"Kayong dalawa yun noh." sagot ni Eril. Walang umimik samin ni Kenneth. Di ko parin gets, at mukhang mas lalong hindi gets ni Kenneth. "Ano ba kayo! Tss. Look, diba parehas letter K ang unahan ng name nyo, then parehas ding V?" we nodded. "Kaya naging KV. Kaya lang naman naging KayVee eh gawa nitong si Matt. Ang bading bading lang eh!"
"O-oy! Anong bading bading ka dyan?" singit naman ni Matt. "Halikan kita dyan eh." pabulong nyang sinabi. Eeeek! Nakaka-goosebumps silang dalawa.
"Go! Ohh, look!" ngumuso naman si Eril.
"Yuck! Guys itigil nyo nga yan! Nakakadiri lang eh!" nandidiring sabi ni Charmaine.
"Sus! Gusto mo lang ikaw halikan ko dyan eh. Selos ka noh?" pang-asar naman ni Matt kay Charmaine.
"In your dreams!" sabay isnab naman ni Charmaine.
"Okay guys!" singit ko naman sa kanila. "It's time."
"Rehearsal na agad?"
"Yep."
"Awww!" They all grunted.
"Sige na guys. Sige, mamayang nine na. Kaso gagabihin tayo, ano?"
Mas pinili naman nila ang magrehearse nang maagap para maagap din ang tapos. Ang kaninang mga makukulit na sila Matt, ngayon ay seryoso na. Mga eleven PM kami natapos at ayos lang naman dahil bukas ay Saturday and the next day is Sunday and today is Friday. Tss! Lesheng Friday song na iyan!
"Haaay!" pagod na sabi ni Matt pagkahiga nya sa couch sa sala.
"Wala ka ngang ginawa run kundi kainin yung snacks. Tapos ikaw pa 'tong mukhang pagod na pagod?! Tch!" sabi ni Charmaine kay Matt. Ang kulit nitong dalawang 'to ah.
"Sus! Lumapit ka nalang dito sakin oh, dali!" tinuro naman ni Matt yung space sa tabi nya.
"No way! Mahawa pa ako ng katamaran mo eh! Wag na lang, dun nalang ako sa kwarto ko!" Sabay cross arms ni Charmaine.
"Sama ako!" napatayo si Matt.
"CHE!" at inisnaban nya si Matt. "So, Kath. Guest room ba kayo or dito tayo matulog sa sala para lapit lapit?"
"Girl! Dito nalang sa sala para..." singit ni Eril at sabay naman itong nag-smirk. "lapit-lapit." at nagtatalon naman ngayon.
"Ewan ko sayo bakla! Hindi ikaw tinatanong ko ha? Yung leader ha? Ikaw ba yung leader? Tch."
"Osige na, dito na tayo sa sala para masaya na si Eril." sabi ko at bigla akong nai-hug ni Eril dahil sa kanyang pagkatuwa.
"Thanks girl!" at tsaka siya tumawa nang nakakaloko. "Mwahahaha!"
"AAAHHH! RAAAAAPEEEE!" sigaw ni Matt at biglang tumakbo palabas.
"Kahit kelan talaga ang OA nung bading na 'yon." natatawang sabi ni Charmaine.
"Nako! Sundan mo na Charmaine at baka maligaw yun." sabi naman ni James, na classmate rin namin.
"Bahala siya! Maligaw ba naman eh, at saan naman? Psh."
"Maligaw sa puso ng iba." at sabay sabay kaming nag-hiyawan. Mukhang meron ngang something sa dalawa ah.
"CHE! Kainis. Sige na susundan ko na siya!" sabay alis ni Charmaine.
"Oh guys, ano nang gagawin natin? Di pa ako inaantok ah." sabi naman ni Ceska at biglang humikab ito.
"So yan pala ang hindi inaantok ha?" Pang-asar ko. Baliw talaga kahit kelan 'tong si Ceska.
"Eh kasi naman ho, ayaw ko pang matulog ho." Iba talaga punto nitong babaeng 'to. "AHA!"
"Anung aha?" tanong ni Eril.
"Let's play games." suggest ni Ceska.
"TAMA!" sabay sabay nilang sabi.
Okay, games wouldn't hurt, right? I'll join them. Napag-usapan nilang sa may garden na maglaro. Maganda talaga ang bahay nila Charmaine, there's a pool beside the flower patch. At may fountain naman sa gitna ng pool nila. Naupo kami sa grass in a circle formation.
"What now guys?" curious kong tanong. Sila lang naman nag-usap sa mga games na gagawin eh. Wala rin naman akong alam na kung ano kaya quiet nalang ako.
"Here's the drink guys!" biglang dating naman ni Eril na may hawak hawak na bote ng... wine? Or beer? Nako! I won't!
"What's that?" gulat kong tanong.
"Naman Kath. The Bar lang 'to. Di to nakakalasing, promise."
"'Kay fine whatever. I won't drink naman eh." I gave them smile at sila naman ang nagbigay sakin ng frown. "What?" para namang ngayon lang sila nakakita ng hindi umiinom.
"Aysus. Basta, it depends sa result ng game yun ha? Okay, let's start."
"Ay teka nga muna kasi. Ano bang game 'to?"
"The most common. Oh tara dali!"
"The most common? May game ba na ganun ang tawag? Ngayon ko lang narinig." sabay kamot sa braso. Ayaw ko sa ulo. That's so... uhh—yeah.
"Spin the bottle. Ano pa ba? Oh ano, game na?"
"Let's get in on!" excited na sabi nila. While I'm still emotionless.
First spin, kay Eril natapat.
"Truth or Dare?"
"Uhm." napaisip muna siya. "Truth."
"Nagka-girlfriend ka na ba?"
"Ano ba yan, teh! Nakaka-goose bumps naman yang tanong mo. Iba nalang! Eeeeh! Kadirs-dirs!"
"Ang arte arte mo! Sagutin mo nalang kasi yung tanong. Bawal mag-inarte okay? Di bale sana kung maganda ka!" Charmaine.
"Oo! Bakit, may angal ka? Talo pa ng skin ko ang face mo oh! Tch."
"Sagutin mo nalang kasi Eril." Matt
"Okay okay, fine." he sighed first. "Meron na kasi okay. Meron na. Inaamin ko, tatlo sila noon. Sabay sabay. Okay na kayo? Eeeh! Kadiri talaga!" Eril was disgusted. Haha. Baliw talaga 'to.
"Grabe namang dami nyan ah! Mas chickboy ka pa sakin." Matt
"Edi inamin mo ring chickboy ka! Sinasabi na eh! Tch." sabi ni Charmaine then she crossed her arms. Selos ba 'to?
"Oo. Dalawa sila ngayon." pag-amin ni Matt. Yumuko lang si Charmaine at natahimik. "Si Charmaine at si Li." dagdag ni Matt. I can see Charmaine's eyes lit up. Eh iisa lang naman kasi si Charmaine at Li.
"Sus! Kilig ka naman Char." Eril
"CHE! Osige sige, next na!"
Second spin, tumapat kay Sharlyn.
"Truth na din ako."
"Okay. Since puro aral ka lang naman lagi Shar, may naging crush ka man lang ba?" believe me, they're so curious about this girl, Sharlyn. Napakatahimik at mahinhin nya. Wag naman sana syang matulad dun sa ibang babae na kung sino pa yung mahinhin, siya pa yung wild.
"Wala." She looked away. "Pero ngayon, meron na."
"WOOOOH!" sabay nilang sigaw.
"Sino naman?" Ako na nagtanong. I'm not curious, it's just that—okay I'm slightly curious.
"Wag kang magagalit, Kath ha?" Nahihiya nyang sabi.
"Ha? Bakit naman ako magagalit? Saakin ka ba may crush? Okay lang. Kaya kong maging lalaki for you. Hahaha!" First time that I laugh this week. Sobrang stressed eh.
"Kath ikaw yan? O baka alien na 'tong kasakasama natin? Gawd!" Charmaine
"Sus! Parang tumawa lang eh. Ikaw nalang ang tumawa Char, liliwanag pa ang puso ko." sabi ni Matt with matching sinasadyang-kilig gestures.
"CHE! Eto fifty, bumili kang light bulb!"
Tawanan naman kami. Masaya. Masaya silang kasama. If only Lindsay and Yna are here. I miss them already!
"Pero seriously, sino ba yun Shar?"
"Si..." she sighed. "Kenneth." at tuluyan na nyang binaon ang muka nya sa scarf nya.
"Sus. Yan naman pala eh. Bakit pa sinasabi mong magagalit ako? Pagmamay-ari ko ba sya?” biro ko sabay tawa.
Okay, what was that? I felt someone pinched my chest.
Tuloy tuloy na dun ang asaran. Sinasabi na nga ba eh. Di kami talo ni Kenneth. He's... okay fine I'll be honest, he's gentle man, matalino, mabait, creative, eh ewan. Parang lahat na eh. Pero no, I don't and won't like him. Itataga ko yan sa bato!
Mga nakailang spin na din sila ng bottle at fortunately hindi pa din ako natatapatan nito. Buti naman. Eleven na, hindi pa naman ako inaantok pero nagugutom ako. I need snacks. Tatayo na sana ako nang sa akin naman natapat ang end ng bottle.
"Oy, oy babaita! Bawal tumakas ha?"
"Okay fine whatever!" umupo na ulit ako.
"Oh, ano? Truth or Dare?"
Kailangang mag-ingat ako sa pagpili, baka kung ano lang ipatanong o ipagawa ng mga ito eh, delikado. Kung truth, siguro sa love life ang itatanong ng mga yan. Kung dare naman, sure ako na puro kalokohan lang ang ipapagawa sakin ng mga 'to.
"Truth—ay hindi! Dare nalang pala."
Dare? Wag!
"Wait—Truth nalang pala. Hehe."
Mas mahirap pang mamili dito kumpara sa multiple choices sa exam eh.
"Hay nako! Truth AND Dare na. Dali." Eril.
"HA?! Ang daya nyo! Bakit sakin parehas?"
"Malamang. Pabago-bago ka kasi, kaya ayan magtiis ka!" at tsaka ako binelatan ni Eril. Nakakainis! Sa sobrang pagiingat, lalo pang napasama eh. Tch!
"Oh sige, magtatanong na ako."
"Di ko din naman sasagutin." At ako naman ang dumila sa kanila.
"Pag hindi sumagot o ginawa ang mga inuutos, magsh-shot."
Shot? Ayoko. Tch. "Okay. Fine! Eeeeh! Kainis kayo ah!"
"Ganun talaga. Okay eto na ang tanong. May first kiss ka na ba?"
"Ang dali naman pala eh." akala ko kung ano ano pang ipagtatatanong nitong mga 'to. Yun lang pala. Sus. Ang dali dali. "Malamang wala pa."
"Yun naman pala eh. Dare na tayo. Go kiss Kenneth. Smack lang."
Nawala ata ako sa sanity ko nung narinig ko yun. "Are you out of your mind?! Eril naman eeeehh! Ayoko! matutulog na ako."
Hinawakan ako ni Kenneth sa braso at hinigit papalapit sa muka niya. At doon na nangyari ang first kiss ko. Ang lambot ng labi nya. Halos tumagal ang smack ng four seconds. I was stunned. Hindi ako makausap noong bumitaw na si Kenneth sa pagkakahalik nya sa'kin.
"WOOOOH!" sabay sabay nilang sigaw. At doon na ako natinag.
"WAAAAHHH! Nooooo! Ang first kiss koooooo." I faked a sob. Nakakainis! Bakit sa kanya pa?! Humarap ako kay Kenneth at tinaasan ko siya ng kilay. "At bakit mo naman ginawa yon?!"
"Gus-toh koh eh."
"Nababaliw ka na ba?! Makaalis na nga." I muttered the last phrase. Nakakainis! Paano nalang ako makakatulog ngayong gabi? Wala ang fave kong stuff toy. And hey, hindi lang sa mga bata ang teddy bears ha?
"Wait! Stay."
Hindi ko naman alam kung anong pumasok sa isipan ko at bumalik ako sa pwesto ko kanina nang walang sinasabi at hindi umiimik masyado. Patuloy pa din sila sa pangaasar nila, pero pinili ko nalang na magmukhang hindi affected kahit sa loob ko ay sobra akong nainis na natuwa na—wait?! Natuwa? WAAH! Makipanig ka brain sa pagkainis ko!
Nagsawa na kami sa mga kalokohang pinaggagagawa namin sa spin the bottle, kaya naisipan nilang mag-shot nalang. Ako naman hindi pumayag, nakaupo lang ako sa isang tabi na malapit sa pool. Nilabas ko nalang ang iPhone ko at naglaro ng Angry Birds. Tch! Nakakainis yung baboy na 'to! Ang sarap ibato ng iPhone eh. Kaso wag pala, sayang. Makapunta nalang ng sala, magpapaantok na ako. Wala naman akong gagawin dito eh, ayoko pa din namang mag-inum, wala sa vocabulary ko 'yun.
"Kathyyy!" lumapit sakin si Kenneth na parang hilong hilo siya. Hindi pala parang, hilo talaga siya.
Niyakap nya ako. Wala naman akong magawa kundi saluhin ang weight nya. Ang bigat bigat mo!
Waa! Ang bango mo Kenneth! Anong pabango mo? Wait. Stop it brain. Tch.
"Kenneth, umayos ka nga! Ang bigat mo!"
"It's kind of hot! Let's..." niyakap nya pa ako ng mas mahigpit at sinadya nyang mahulog kami sa pool. Ang lamig! Déja vu na naman.
"What the hell?!"
Nilapit nya muka nya sa'kin. Nanaman? "Will you love someone like me?"
Sa sobrang lapit ng muka nya sakin, amoy ko ang amoy ng alak na nanggaling sa bibig nya. Pinilit ko namang lumayo sa kanya, pero lapit pa din siya ng lapit.
"You're drunk. Let's get out, I'll take care of you." kahit labag sa kalooban ko.
"Let's stay. Let's dance!"
Ang kulit ni Kenneth. Kung ano anong sinasabi at ayaw papiit. Para syang bata dito ah.
"Ugh! You're so stubborn! Iwan na nga kita dyan!"
Hinawakan nya ulit ang kamay ko at pagkatingin ko sa kanya.
Doon na naglapat ang mga labi naming--Ulit.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 20: Man Pillow
Walang lips movement. Sadyang magkalapat lang ang labi namin.
I was stunned. I can't move. The electricity flowed through our lips made my knees weak. How should I react now? I don't have much strength to push him away. His lips were warm, and his touch gave me goose bumps. The heat inside his body is enough to warm up the icy water that's engulfing us.
He slowly pulled his face away from mine. I can feel my face turned scarlet even more.
Hindi ko alam kung mahihiya ba ako? Kung maiinis o magagalit ba? Ewan. Pero parang kinilig yata ako dun ah? WAHH! Ayoko. Tch. My virgin heart. Nooooo!
"K-Kenneth." I slowly uttered. Nahihiya ako na ewan. I'm feeling undefined now.
"Yeah?" sabi nya na parang walang nangyari. Ano ba 'to? May biglaan bang nag-obliviate sa kanya? Ang bilis mong makalimot. Or he's just this dumb to act like this? ARGH! Kainis.
Pero bakit nga ba ako naiinis at the thought na baka hindi nya naalala na—basta yung nangyari. I won't think of something else other than he's just numb.
"P-pasok na ako." umahon na ako ng pool nang hindi na pinipigilan ni Kenneth. Ano ba kasing nangyari kanina? He stole two…gad! I don't want to think about it!
Lumapit ako kagaad kay Charmaine at nagpasama sa bathroom nila. Nasabi ko na din sa kanya kung bakit ako basa. Nasabi ko lahat, well, except sa blank-part. Tch. I won't even dare to say it.
"Kath, parang namumula ka ata?" Curiously, Charmaine asked.
"H-ha?" Napapansin nya? WAH! Flashbacks, wag kang lalapit sa'kin. Wag! "W-wala ito."
"Sus! Wala daw. Eh teka nga muna, bakit ba kasi nahulog kayo ni Kenneth sa pool?"
"A-ah, eh... ano. Ewan ko nga din eh. K-kasi siya eh." Gad! Lupa, kainin mo na ako ngayon. Kainin mo na'ko!
"Anong kasi sya? May nangyari ba?" nag-grin sya at nai-wiggle ang eyebrows nya.
"W-wala nga k-kasi." nauutal kong sabi. Kung maka-interrogate naman 'tong si Charmaine. Tch. "Char, dali na. Nilalamig na ako."
"Oh dito. Guest room. If you need anything else, baba ka nalang ulit."
As if namang bumaba ulit ako. Ayoko. Makita ko pa yung mokong na yun eh.
"Will you love someone like me?"
Oo—este! Shemay siomai! Bakit nagf-flashback sa isip ko 'yun? Brain makisama ka!
Nagpalit na ako ng damit. Hanggang ngayon, parang wala pa din ako sa sarili ko. Naupo ako sa gilid ng kama, and the next thing I knew, hinahawakan ko na ang lips ko. Ang lambot ng labi ni Ken—WAH! Ayoko na. Nakakainis yung monkey na 'yun! Sana hindi nalang nya yun ginawa! Mako-control naman ang sarili diba kahit lasing? I don't know! Hindi pa ako nalalasing! Asar!
Makatulog na nga, ayoko nang maabala pa ng mga rude flashbacks.
*BANG!*
Napatayo agad ako. "ANO YUN?!"
May pumasok sa pinto. Teka, hindi ko makita. Ang layo ng light switch. Oh gad! Wag naman sanang multo!!!
"S-sino yan?" niyapos ko na ang kumot ko. Oo, kumot. "I-I've got p-pepper spray, and I'm not afraid to use it!"
Tch! Feeling ko maiihi na ako sa takot dito eh. Help me, Superman! HEEEEEELP!
Nararamdaman ko nang lumalapit sa'kin yung presence ng multo. WAHH! Eto na, malapit na yata sa may kama. Hindi ko na kaya! Kunin Nyo nalang po ako, hindi ko kaya ang ganito! WAAAAHH~!
*Snores* *Snores*
Naghihilik?
Kakaiba din 'tong multong ito eh. Tama ba namang dito sa lapit ko matulog at gambalain ako sa paghihilik nya? Gee! Kainis 'tong multong ito ah! TCH!
"H-hoy muh-muh!" Tapang-tapangan kong pagsabi. "U-umalis ka sabi dito eh! Hatid nalang kitang cemetery, okay na ba yun?" Okay lang, hahatid ko talaga si muh-muh, basta wag lang nya akong lapitan. WAAHH!
*Snores* *Snores*
Ang tindi pala talaga nitong multong ito. Talo pa ako sa sobrang pagod eh. Tch. Sipain ko kaya? Oo tama. Wag nya lang akong gagantihan.
*Sipa*
*Sipa*
Wala pa ding imik si muh-muh. WAAHH! Kainis 'to ah! Gusto ko sanang buksan na yung ilaw kaso... baka mamaya may humawak ng paa ko pag baba ko, o kaya may biglang sumalubong sa'kin na white lady, o kaya may biglang humawak ng kamay ko pag binuksan ko yung switch! GAD! The possibilitiesss!
AH! Wre-wrestling-in ko nalang 'to! AJA!
One... Two... Three...
"HI-YAAAA!"
Dinaganan ko si muh-muh tapus bigla kaming nahulog sa baba. Nakapikit ako habang na-realize ko na nakapatong pala ako kay muh-muh. Grabe! Ang epic nitong scene na 'to!
May biglang nagbukas ng pinto at ng ilaw. Nasilaw ako kaya hindi ako agad agad nakatayo. Nakapikit lang ako at nagaantay ng kung anong susunod na mangyayari.
"HUY! Kath? Kenneth?"
Gad! Sino yun? Kampon na ba yun ni muh-muh? WAH!
"S-sino ka?!" tanong ko habang nakapikit pa din.
"Malamang si Charmaine! Ano bang ginagawa nyo sa lapag ni Kenneth?"
Sino daw? Si Kenneth ba?
"OMG!" sigaw ng isang lalaking may maarteng boses. At malamang si Eril ito.
"Ang OA mo Eril. Tss. Eh teka nga muna. Kath, may..." tumigil muna sa pagsasalita si Charmaine. "Ginagawa ba kayo ni Kenneth?" Pabulong nyang tanong.
Ginagawa? Huh?
Namulat na ako ng di oras. Napatalon ako agad agad. HA? Si Kenneth nga! Anong ginagawa ng mokong na 'to dito? TCH! Kainis 'to ah! Tatakutin pa ako hanggang sa mamatay. TSS!
"W-wala! Tch. Akala ko nga kung sino 'to eh. Akala ko minumulto na ako."
"So ganyan pala ha? Kailangang pagsamantalahan ang gwapong multo? Iba ka din Katherine. Hahaha!" Eril
"CHE! Palipatin nyo na kasi 'to ng kwarto, dali!"
"Isang guest room na lang ang vacant dito, Kath."Charmaine
"Edi maige. Dali, ialis nyo na sa sight ko 'tong mokong na to."
"Sus! Kung maka-mokong naman 'to." Charmaine
"Naka! Parang hindi siya pag dating kay Matt ah." Eril
"Mamaya na kaya kayo mag-away, eh noh? Suggestion lang. Tch. Lipat nyo na muna ng kwarto 'tong si monkey para world peace na."
"Aysus." mang-aasar pa sana sila, pero I gave them deathly glares which eventually made them stopped. "H-hehe. Wala wala, Kath. Lilipat na nga namin. Right, Charmaine?"
"Teka, may problema kasi yung isang vacant na guest room."
"Ayos lang kung may problema. Hindi naman ako ang matutulog dun eh." I joked.
"Nakaw naman Kath. Maawa ka naman sa gwapo kahit minsan." Eril
"Tama na nga 'to. Oh ano ba kasing problema dun sa vacant?"
"Kasi ano, under construction pa kasi yun."
"Huh?"
"Bago pa lang kasi yung room na yun, so we'll never know kung may defects pa ang mga furnitures dun. Pero I guess wala na naman."
"Oh yun naman pala eh. Buhatin nyo na si Monkey."
Bubuhatin na sana namin si Kenneth, kaso biglang pumasok si James sa kwarto at sinabing umiiyak daw si Matt dahil sa hindi nila alam na dahilan. Sus. Madrama si boy. Hahaha!
"T-tara Eril!" kinakabahang sabi ni Charmaine.
"Sus. Nag-alala si bakla. Osya tara na."
At tsaka naman nagsi-takbo ang dalawa, leaving me and a lying monster behind. Paano ko siya dadalin dun sa isang kwarto? Eh! Mabigat ito! Kainis. Sinipa sipa ko siya para magising. Kumuha ako ng unan at pinalo palo naman siya. Kumanta na ako nang malakas, pero wa-epek pa din sa kanya. Ang tindi ng tama nitong bakulaw na 'to!
Sinubukan kong itayo siya at iakbay sa balikat ko. Ang dambuhala naman nitong monkey na 'to. Ape? Psh. Kaso ang bigat. Sobra! Dapat ako nalang nag-lasing para siya bubuhat sa'kin eh. Nyeh! Bad idea! Bad!
At eto na nga po kami, magka-akbay. Parang pasan ko ang mundo naman nito eh noh. Basa pa pala ang damit nitong mokong na 'to. Grabe lang. As if namang palitan ko siya! In his nightmare! Err. But despite of his heavy weight champion of the world— de, joke! Okay, despite of his hefty body, I still managed to bring him in front of the other room's door.
Teka, hindi ko mabuksan yung pinto. May sayad yata 'tong door knob na 'to eh. Tch! Mabukas ka na naman oh, ang bigat ng basang mundo. Err.
*TOK*
Tunog yun ng door knob, okay? Haha! Nabuksan ko na yung pinto at nai-switch on na yung ilaw. Bigla ko namang inihagis sa kalawakan si Kenneth. Joke! Syempre inihiga ko siya sa kama, pero hindi ko na siya inayos. Bahala siyang magka-stiff neck dun. Sadista ako eh, bakit ba. Belat!
*TOK*
Alam na kung ano yun. Oh sheet of paper! Bakit ayaw magbukas ng pinto? Sadista din pala itong pintuang ito eh. Napapaghalataang may sayad. Tch. Teka—under construction nga pala itong kwartong 'to. WAAH! Pero hindi naman mukhang ano eh, ang gaganda ng gamit at fully furnished na. Sadyang yung door knob lang talaga. Eeehh! Pampasira ng mood itong door knob na to! Tch. Saan na lang ako matutulog? Ang liit liit ng couch ah. Bahala na.
Tinulak ko si Kenneth pausod dun sa may kabilang gilid ng kama. Aba! Kailangan ko ding matulog. At isa pa, kasalanan nya din naman kung bakit ako nagambala sa tulog ko eh. Basta! Bahala siya, kahit mahulog pa siya, bahala ulit sya. Kahit magkasakit siya, aba'y bahala ulit siya! Basta bahala siya. Kampon ako kasi ni Hitler, note that.
Hinablot ko yung comforter at ikinumot sa'kin lang. Pinikit ko na ang mata ko at handa nang managinip ng matamis na panaginip. Eh, ayoko pala ng matamis—baka pasukan pa ako ng langgam sa tenga. Tch. Ang sakit lang kaya nun, mas matindi pa sa heart break. Parang nangaasar lang kasi yung langgam pag nasa loob na ng tenga tapus kinakagat kagat yung ear drums eh! Kung may drum stick lang ba ako, edi sana binulabog ko na yung langgam sa loob ng tenga ko eh. Anyway, basta pumikit lang ako at tumalikod kay monkey at tuluyan nang humimlay. Err, joke lang.
Eeek! Naalimpungatan ako. Nawala ang kumot ko. Tch. Naman oh! Ang lamig lamig eh! Asan na ba yun? Bahala na. Sa sobrang antok ko, hinayaan ko na lang mag-gala yung kumot ko. Wehehehe. Oo, tumatawa ako ng tulog. Pero bakit parang ang laki naman ng unan na nandito? Oohh la-la! Ang warm warm. Hihihi. I like this pillow. Wait, parang grabe naman yata itong unan na 'to? Gumagalaw? Epic! Wooh! Animated pillow? Astig. I never knew na may ganito pala sa mundong ibabaw. I definitely have to go and buy one of these. Well whatever, inaantok pa ako.
*BANG*
Pintuan yata ulit? Sorry, kakagising lang eh. Magkaiba ang pandinig ko sa umaga at sa gabi. Bipolar akong tao, kaya bipolar din ang lahat sa'kin. Wag ka't ako lang ang ganun. One and only ME.
Everybody look to their left,
Everybody look to their right,
Repeat! Repeat!
Everybody look to their left--
Sheet of paper! Naging si Kenneth yung pillow! WAAH! Chansing 'tong monkey na 'to ah! Kainis! Mangangain na talaga ako eh!
Tinulak ko siya palayo. At tumayo na sa kama. Nakita ko sila Charmaine sa may pintuan, looking shocked and confused at the same time.
"O-oy! Kung ano man ang iniisip nyo, hindi yan ang ano ha... H-hindi ano... B-basta hindi!" I defended then walked out from the room.
***
Since Saturday ngayon at wala naman kami masyadong school works, rehearse lang kami nang rehearse. As far as I can see it, ayos na ang lahat. Siguro yung props na lang talaga ang kulang. I gathered them all sa may garden ulit. Doon na kami nag-paint at nag-draw ng kung anu-anong mga gagamitin.
"HEEEYY!" sigaw ko. Bigla akong pinunasan ng paint ni monkey sa mukha. Kahit ba hindi ako maganda, syempre may pakielam pa din ako sa mukha ko.
"Hahahaha!" sige lang tumawa ka lang. Tch!
"Kainis ka ah! Eto sayo!" at ginantihan ko sya. And the next thing I knew, lahat kami nagpapahiran na ng paint. Buti na lang madali itong tanggalin.
"Kath! Ligo tayo sa pool?" yaya sa'kin nila Charmaine. I just nod. Ayos lang naman.
"Let's go guys! Yiiihee! This means pool games!" excited na sabi ni Eril.
Pool games? Ayoko. Ayoko ng pool games na ginagawa sa gitna. Ayoko pati sa malalim na part, may past kasi ako. Ayoko din namang maging kill joy, kaya lumusong na ako sa pool. Enjoy naman pala kahit papano, kaso napasimangot na ako nang hinigit nila ako sa dulong part ng pool.
I'M DEAD.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 21: Odd Text Message
Hinigit ako nila Eril sa gitna ng pool. Gravy! Ipakain nyo na ako sa ginormous bears, wag lang talaga ako ilalagay dito sa kinatatayuan ko ngayon. WAAH!
So ayun na nga, nilunod nila ako. Hindi ako makahinga... The end patay na ako.
Wahooo! Joke lang. Gusto ko pang maging amazonang stewardess. Bakit amazona? Kasi para kapag nagkaroon ng Snakes sa plane, edi ako ang aabante, at sila naman ang aatras. Chos. Ang gusto ko lang naman kasi talaga eh malibot ang buong mundo after I graduated from college. But that is another thing, ang iisipin ko muna ay kung papaano ba lumangoy.
Ariel of Atlantica, help me! Help! I need fins and tails and— sige kailangan ko na din ng tinidor. Ng trident, para makuryente ko na 'tong mga aning na to. Seriously!
Nalunod nga ako. Ilang minutes akong unconcious sa ilalim ng tubig. Walang sumasagip sa'kin. Walang tumutulong though I can see their silhouette above the water, completely ignoring my deathly presence. Mabuti na lang at hindi makalaon ang ilang minuto ay nagkaroon na ako ng mga fins at buntot. Nakalangoy ako ng maayos at nakakahinga na sa ilalim ng tubig. May nakita nga akong tinidor na kasing liit ng table spoon. Waa! Ang cheap mo naman Ariel! Psh.
Kinuha ko pa rin ito.
*BOOM!*
Wag ka't yun ay tunog ng triton. JOKE! Kinuryente ko sila at ayun, bam!
Ako'y nanginginig din? Huh?
"Uy! Uy! Kath!"
I felt someone poking me, and another hands on both of my shoulder shaking me as if she or he just lost his sanity. I coughed. I reluctantly got up with blury images facing me.
"A-anong n-na-nangyar-ri?" I asked in between my pant. "N-nalunod b-ba ak-ako?" I asked for the second time while catching my breath.
"Baklaita! Pinagalala mo kami ah. Akala ko ako na gagawa ng CPR sayo. Bleurgh."
I'm totally not myself yet, but I'm pretty much sure that it was Eril who said that. Talk about a sophistication in a man's husky voice.
Baliw talaga yang si Eril.
Inubo ko na ang lahat before I started talking. "Aning ka Eril! Haha. Bakit ba ako nalunod? Akala ko tuloy naging mermaid na talaga ako."
"Ang taas mong mangarap, teh!"
"Aysus. Parang ayun lang. Hayaan na't minsan lang makapanaginip ng ganun eh. Nga pala, paano na nga ba ako nalunod?!"
"Ewan nga eh. You're like spacing off, and the next thing we knew nasa ilalim ka na." Charmaine
"Eh ito naman kasing engot na 'to, umahon pa nung hindi ka nakita sa pool. Baka daw kasi umahon ka lang." Matt
Nabatukan ni Charmaine si Matt. "Baliw! Story maker! Pweding pwede ka na sa wattpad. Tch!"
"Ows talaga? Sige. Ik-kwento ko dun ang love story mo. Love story mo with your point of view expressing how much you love me. Wahahaha." pang-asar ni Matt.
"Heh! Leche flan ka."
"Meron ba sa fridge?" nagning ning ang mata ni Matt.
"Huo, meron! Dali! Takbo! Baka maunahan ka ni Sah-wa dun! Dalian mo."
At ito namang si uto uto, tumakbo nga.
"Sino namang Sah-wa?" tanong ni Eril. I was going to ask about it, too.
"Wala. Sawa, ahas. Pero joke lang yun. Yaan mo siyang magmukhang chenes dun."
Pumunta na kami sa loob para magpalit. Nasaan si Monkey?
*Hatching!*
That was my brain, itching. Err, bakit ko ba hinahanap si monkey? He's better off.
Nang nakapag-palit na ako ng damit at okay na, nagpaalam akong gagamit ng computer ni Charmaine. Habang nagi-internet ako, sila ay nandun sa labas. Malay ko kung anong mga pinag-gagagawa nila. Basta dito ako.
I opened my facebook. Online routine.
Check notifications, blah blah blah. Comment - Like - Birthday Greetings ritual.
Then, tsaka ko tinignan ang friend request.
Tingin, tingin. Who you? Who her? Who him? Who there? Who here? Haha. What a grammar!
I only accept those whom I know personally, or with my permission. Ayoko nung ia-add lang ako for viewing purposes. Most of them were, like, strangers? But one user caught my attention.
Andrea Louisse Hernandez *Confirm* *Not Now*
(138 mutual friends)
Yes, siya. I don't know her. Pero kasi yung picture nya parang may, I don't know, something? No! Someone pala. I viewed her profile, and unluckily, it's private. It left me no choice but to accept her. Gusto kong maka-view. Well this is a different case, siya naman yung nag-add eh hindi ako.
I clicked her profile pictures. Okay siya, maganda. I also discovered that she's a student from my elementary school. The school with lots of fire-starter memories. Nasa gym sya sa profile pic nya. May mga nagba-basket ball sa likod. One guy also grabbed my sight. He's… he's ano... familiar? Basta. He's familiar as far as I can remember.
Eh! Bahala na. I won't go shaking my brain cells para malaman kung sino yun. So there, I checked home page. Scroll down - Scroll up - scroll to the left - scroll to the right. Joke lang, napagtripan eh.
Moving on. Bigla namang nagtext si…
Conceited Monkey
Bakit ang lambot ng labi mo?
Syempre malambot kasi-- WAIT THE HELL OF AN ELEPHANT TRUNK! Nababaliw na ba talaga 'tong si Kenneth!? Kainis ah! Buwisit 'to! Eeeehhh! Umiinit ang dugo ko! PSH!
I stomped out of the room to get my fist up at Kenneth. Sadista, and amazona, I am!
Nakita kong nagtatawanan sila sa labas, sa garden ulit. Tambayan eh. Yung cellphone ni Kenneth, hawak nila James at Matt. Mga baliw talaga! Kainis. Yung iba naman naming ka-group nasa pool pa din together with Eril. Nilapitan ko sila Charmaine sa gazebo.
Hinablot ko bigla bigla ang cellphone ni Kenneth kila James.
At nabigla naman ako sa wallpaper nya.
Malay ko pero nanghina ata ako?
Dahil sa pagod or...
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
So ayun na nga, nilunod nila ako. Hindi ako makahinga... The end patay na ako.
Wahooo! Joke lang. Gusto ko pang maging amazonang stewardess. Bakit amazona? Kasi para kapag nagkaroon ng Snakes sa plane, edi ako ang aabante, at sila naman ang aatras. Chos. Ang gusto ko lang naman kasi talaga eh malibot ang buong mundo after I graduated from college. But that is another thing, ang iisipin ko muna ay kung papaano ba lumangoy.
Ariel of Atlantica, help me! Help! I need fins and tails and— sige kailangan ko na din ng tinidor. Ng trident, para makuryente ko na 'tong mga aning na to. Seriously!
Nalunod nga ako. Ilang minutes akong unconcious sa ilalim ng tubig. Walang sumasagip sa'kin. Walang tumutulong though I can see their silhouette above the water, completely ignoring my deathly presence. Mabuti na lang at hindi makalaon ang ilang minuto ay nagkaroon na ako ng mga fins at buntot. Nakalangoy ako ng maayos at nakakahinga na sa ilalim ng tubig. May nakita nga akong tinidor na kasing liit ng table spoon. Waa! Ang cheap mo naman Ariel! Psh.
Kinuha ko pa rin ito.
*BOOM!*
Wag ka't yun ay tunog ng triton. JOKE! Kinuryente ko sila at ayun, bam!
Ako'y nanginginig din? Huh?
"Uy! Uy! Kath!"
I felt someone poking me, and another hands on both of my shoulder shaking me as if she or he just lost his sanity. I coughed. I reluctantly got up with blury images facing me.
"A-anong n-na-nangyar-ri?" I asked in between my pant. "N-nalunod b-ba ak-ako?" I asked for the second time while catching my breath.
"Baklaita! Pinagalala mo kami ah. Akala ko ako na gagawa ng CPR sayo. Bleurgh."
I'm totally not myself yet, but I'm pretty much sure that it was Eril who said that. Talk about a sophistication in a man's husky voice.
Baliw talaga yang si Eril.
Inubo ko na ang lahat before I started talking. "Aning ka Eril! Haha. Bakit ba ako nalunod? Akala ko tuloy naging mermaid na talaga ako."
"Ang taas mong mangarap, teh!"
"Aysus. Parang ayun lang. Hayaan na't minsan lang makapanaginip ng ganun eh. Nga pala, paano na nga ba ako nalunod?!"
"Ewan nga eh. You're like spacing off, and the next thing we knew nasa ilalim ka na." Charmaine
"Eh ito naman kasing engot na 'to, umahon pa nung hindi ka nakita sa pool. Baka daw kasi umahon ka lang." Matt
Nabatukan ni Charmaine si Matt. "Baliw! Story maker! Pweding pwede ka na sa wattpad. Tch!"
"Ows talaga? Sige. Ik-kwento ko dun ang love story mo. Love story mo with your point of view expressing how much you love me. Wahahaha." pang-asar ni Matt.
"Heh! Leche flan ka."
"Meron ba sa fridge?" nagning ning ang mata ni Matt.
"Huo, meron! Dali! Takbo! Baka maunahan ka ni Sah-wa dun! Dalian mo."
At ito namang si uto uto, tumakbo nga.
"Sino namang Sah-wa?" tanong ni Eril. I was going to ask about it, too.
"Wala. Sawa, ahas. Pero joke lang yun. Yaan mo siyang magmukhang chenes dun."
Pumunta na kami sa loob para magpalit. Nasaan si Monkey?
*Hatching!*
That was my brain, itching. Err, bakit ko ba hinahanap si monkey? He's better off.
Nang nakapag-palit na ako ng damit at okay na, nagpaalam akong gagamit ng computer ni Charmaine. Habang nagi-internet ako, sila ay nandun sa labas. Malay ko kung anong mga pinag-gagagawa nila. Basta dito ako.
I opened my facebook. Online routine.
Check notifications, blah blah blah. Comment - Like - Birthday Greetings ritual.
Then, tsaka ko tinignan ang friend request.
Tingin, tingin. Who you? Who her? Who him? Who there? Who here? Haha. What a grammar!
I only accept those whom I know personally, or with my permission. Ayoko nung ia-add lang ako for viewing purposes. Most of them were, like, strangers? But one user caught my attention.
Andrea Louisse Hernandez *Confirm* *Not Now*
(138 mutual friends)
Yes, siya. I don't know her. Pero kasi yung picture nya parang may, I don't know, something? No! Someone pala. I viewed her profile, and unluckily, it's private. It left me no choice but to accept her. Gusto kong maka-view. Well this is a different case, siya naman yung nag-add eh hindi ako.
I clicked her profile pictures. Okay siya, maganda. I also discovered that she's a student from my elementary school. The school with lots of fire-starter memories. Nasa gym sya sa profile pic nya. May mga nagba-basket ball sa likod. One guy also grabbed my sight. He's… he's ano... familiar? Basta. He's familiar as far as I can remember.
Eh! Bahala na. I won't go shaking my brain cells para malaman kung sino yun. So there, I checked home page. Scroll down - Scroll up - scroll to the left - scroll to the right. Joke lang, napagtripan eh.
Moving on. Bigla namang nagtext si…
Conceited Monkey
Bakit ang lambot ng labi mo?
Syempre malambot kasi-- WAIT THE HELL OF AN ELEPHANT TRUNK! Nababaliw na ba talaga 'tong si Kenneth!? Kainis ah! Buwisit 'to! Eeeehhh! Umiinit ang dugo ko! PSH!
I stomped out of the room to get my fist up at Kenneth. Sadista, and amazona, I am!
Nakita kong nagtatawanan sila sa labas, sa garden ulit. Tambayan eh. Yung cellphone ni Kenneth, hawak nila James at Matt. Mga baliw talaga! Kainis. Yung iba naman naming ka-group nasa pool pa din together with Eril. Nilapitan ko sila Charmaine sa gazebo.
Hinablot ko bigla bigla ang cellphone ni Kenneth kila James.
At nabigla naman ako sa wallpaper nya.
Malay ko pero nanghina ata ako?
Dahil sa pagod or...
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 22: Half of my heart
Binigay ko na sa kanila yung cellphone ni monkey at bumalik na sa loob. Ako lang ang mahilig mag-stay sa loob. Buti na lang on vacation abroad ang family ni Charmaine.
A-ano ba yung nakita ko? Hay! ERASE! ERASE! Napakadaming tanong ang umiikot sa isip ko. It's time to settle things down.
***5 PM, Saturday;
Tinawag ko na ulit silang lahat for rehearsals. Kung ayaw nila, edi wag. Of course gusto nilang makakuha ng mataas na grade kaya sumunod naman. Yown ang powers!
"Guys! What scene ba ang naguguluhan kayo?" I asked them. None of them spoke. "Okay. So wala talaga?"
They all shook their heads.
"Sige. Uwian na."
"Nooo! Actually, alam mo, may problema si Sharlyn sa Act two, Scene two." Eril
"Sus! If I know, ayaw mo lang umuwi eh. Dinadamay mo pa si Shar."
"Actually, meron ngang problema." singit naman ni Sharlyn.
"Parang wala naman ah? Pero sige if meron nga, let's try and put remedies. Ano ba yun?"
"Wait. Dun tayo oh." tinuro ni Sharlyn yung dalawang swing.
Sumunod na lang ako sa kanya. Pero nagtataka naman ako bakit dito pa talaga namin kailangang mag-usap? Pwedi namang dun na lang. Nadito na eh, yaan na lang.
"So, what's the prob?"
"Yun ngang sa Capulet's Orchard."
"Ano ba dun? Ayos naman yun lahat ah."
"You want this play to be something the audience would clap about, right?" I nodded. Syempre. I am the director. Hihihi. "Then," she continued. "Let's do the kiss part."
Nanlaki mata ko dun ah. It seemed just like yesterday na sobrang ayaw niya ah. Oh, may gusto nga pala siya kay Kenneth. Pero hindi naman dapat siya lang yung nagd-decide about this manner, diba? Hindi lang naman siya gagawa ng kissing scene. As if namang halikan niya sarili nya. Ang epic naman nun pag nagawa nya yun. Hoooh! Hands down.
"Does Kenneth know about this?" kumunot ang noo ko. Malay ko kung bakit, siguro trip lang ng ulo ko.
"U-uhh. Yeah, yeah. Hehehe." she forced a fake chuckle.
"Okay. Settled. We'll do the kiss part." at ngumit ako nang nakakabaliw. Hohoho! This'll be fun. Malay ko ba kung pwedi 'tong kiss kiss thingy na 'to. Pero I'll take the risk. Bwahaha. Gosh, I'm evil and I'm loving it. Hohoho! Merry Kissing. :))
"T-talaga?" and Sharlyn's eyes sparkled like diamonds.
"Sure." I got up at bumalik na sa harapan ng group mates ko.
"Let's put remedies to some spoiled parts." then the rest was history. 'Kay, don't mind my words. Aning ako ngayon eh, bakit ba.
***
***Sunday;
"WAAHHH!" panicked, I yelled.
"Ang agap naman yata ng dramatic shriek mo, Katherine!" reklamo ni echuserang Eril.
"Eh kasi naman kasi, I can't find my other t-shirt. I'm pretty sure I brought three." I retorted without looking at them. As if namang um-attend ako ng mass nang kung ano ano lang ang suot. No way!
"Ba't naman kasi tatlo lang? Err, I'll let you borrow na nga. Sige na sige na. Eeek!"
"Ang arte mo. Che! As if namang hihiram ako sa'yo. Mahiya ka bakla. Psh."
"Ikaw ang maarte! Sige na sige na, I'll ask Charmaine for t-shirt that will surely, perfectly, gorgeously fit you." he—wait, She nalang pala. She said while making a weird dreamily gestures.
"Grabe ka naman! Parang walang damit ang babagay naman sa'kin sa sinabi mo ah. Nahiya naman ang balat ko."
He snobbed me, at umalis na ng room. At ako naman itong si hindi makapaligo dahil baka wala akong maisuot after my shower. Antay antay. Err, higa sa kama.
Gulong to the left, gulong to the right. Naa-aning na ako to the fullest. Ang tagal ni Eril. Male-late kami sa Mass eh. Tumayo ako para—oh! Bumukas ang pinto at nakita ko ang bakulaw na si Eril.
"Eto na oh." he flashed me a "nakakalokong" smile, while handling me a plain white shirt.
"Bakit ganyan ang mukha mo?"
"Oo na. Alam kong dati pa ako maganda. Kaya magbihis ka na. Tch!"
"Hindi pa ako naliligo. At tsaka ang feeler mo to the max, di ko reach! Bahala ka na. Labas! Shoo shoo!"
Pagkalabas ni Eril, agad agad na akong naligo. I sing: Brush, brush, brush three times a day. At tsaka, oohh yes sige pa sige pa. Hahaha! Wag ka't kanta yan ha. Wolo long. Masarap lang kasi sa feeling ang warm water.
After my concert-like shower session, I put on the plain t-shirt that Eril gave me, then slid on my skinny jeans and matched it with my chuck taylor. Gussied my hair, checked out myself then bam! I'm ready.
Dumiretso na ako sa sala. There I found them waiting. Pagkalapit ko sa kanila, iba't ibang expression ang suot suot nila. Pero sure ako sa isa, lahat ng mukha nila ay parang nanjo-joke. Ewan ko kasi eh, parang may something sa mukha nila. May kalokohang ginawa 'tong mga to. Tch!
"Okay guys, tell me what is it?" I raised them an eyebrow.
"It's naaaahh-thung!"
Ang tagal kong kinulit kung ano bang ginawa nila or something, but I sighed in defeat, aayaw talaga eh. Nang makarating kami sa Church, buti na lang wala pang masyadong tao. Ang laking space ang nasakop namin. Nakakainis nga eh, pinaglalapit kami ni Kenneth sa upuan. Tch! Typical moves! Psshh! Pero ayoko, baka mamaya magka-scandal kami dito sa church. So in the end, naging magkatapat na lang kami.
Sitting arrangement: Ibang ka groupmates, Eril, Matt, Charmaine, Ako, aisle, at sa katapat naman namin ay sila Kenneth, Sharlyn, James at iba pa naming group mates.
Ayos lang kahit katapat basta wag kalapit, at least makakapag-concentrate ako sa mass. Nag-start na yung mass, at wala namang nagaganap na kalokohan so far.
Nung nasa part na nang kakanta ng Our Father, every body should hold hands. TCH! Minamalas nga naman oh! Kailangan pang magdikit ng bawat tao sa isang row para maghawak kamay, leaving no space at the center. Wala namang malisya 'to eh, kaya sige lumapit na ako at nakipag—err, you get the point.
Nang nagdikit kami ni Kenneth at nag hawak-kamay, nagtawanan ng mahina ang mga ka-group mates namin na nakaupo sa likod. Psh. Parang eto lang eh. Hanggang sa matapus ang kanta, parang may pinaguusapan or pinagtitilian pa rin ang mga bakulaw sa likod. Grabe lang ha! Feeling ko may something. Kainis! Nasa church pa naman!
Tinapos ko muna yung mass bago ako magbigay ng mahabang speech slash sermon sa kanila. I've got the power. Haha.
Habang papalabas kami ng Church, grabe ang distansya namin ni Kenneth sa isa't isa. Parang lang kami nitong kambal-tuko sa lapit eh. Sus! As if naman gusto ko 'to, siksikan kasi. At eto namang mga baliw, pinaglalapitan pa kami ng sobra. Ehh! Tch. Pinaglalapit kami tsaka mga mang-aasar.
"Guys, kain tayo sa McDo?" yaya ni James.
"Ayoko, kayo na lang. Uuwi na ako samin." I announced.
"Ang KJ mo ah! Sumama ka na, libre ko. Joke!" ang aning nitong si Eril eh.
"Sige ha. Libre mo ako Eril, pag hindi talagang ah!" pumayag na ako, wala din namang magagawa ang powers ko sa ganto eh.
I texted Yna at Lindsay, miss ko na sila kahit ba ilang araw lang kaming di nagkikita. Syempre nakakamiss din naman yung kalokohan thingy with them. Niyaya ko sila na pumunta din sa McDo, pero busy din sila sa play nila. Okay, edi ang lahat na ang busy.
"Ang cute ng KayVee pag nakatalikod." sabi ni Charmaine at sabay tawa naman nila.
"Oo nga," pagsang-ayon ni Matt. "Sana lagi na lang silang nakatalikod. Hahaha!"
"Di hamak naman na mas bagay sayo Matt ang laging nakatalikod. Tch." I rolled my eyes.
"Yeah, what she said." Kenneth agreed. Wooh! Parang isang decade hindi nagsalita 'tong monkey na to ah.
"Sus! Nagkampihan ang love birds. Mag-order na nga kayo."
Habang sila ang bumibili ng pagkain, tumayo muna ako para pumuntang CR. Nagsigawan ulit sila nang tumalikod ako. Okay! Meron na ba akong 'red alert' para magsigawan sila? Wala naman siguro to. Grabe naman silang maka-react oh. I looked back at them and saw Kenneth blushing red.
"Ba't ka pula?"
"A-akohw?" he pointed at himself.
"Like yeah. May mali ba sa'yo?"
"W-waluh. Hehe." his forced laugh says it all. Anong problema nito? 'Kay, nuff about that, naiihi na ako.
Walang tao sa CR kaya mabilis akong nakaihi. Lakas-loob kong tiningnan ang likudan ko if any red spots are present. Wala naman eh. Ang tanging nakita ko lang ay ang design ng likod ng Tshirt ni Charmaine. Half siya ng heart, ang cute. Hihihi. Lumabas na ako para harapin ang matinding gutom. Joke. Not yet starving.
Okay! Alam ko na kung bakit sila mga nang-aasar.
TCH!
Nasa likod ni Kenneth yung kadugtong ng heart na naka-design sa back ng shirt ko. TCHH! Kainis! When will they ever stop?! BLEURGH!
Tawanan pa din sila kahit nakadating na ako sa table. I glared at them, but it didn't work. I relaxed my forehead, knowing that I could not defeat them at ease.
"Uuwi na talaga ako guys." I stood up.
"Sandali lang!"
Woah? It's Kenneth who said that. He blurted it out fluently, but keeping his signature accent. ORLY?
"U-ulit nga?" ako naman yung nautal.
"A-yow-kuh nah." then he stuck his tongue out.
"Ang arte mo! Sige, bye guys!”
"Wait kah-se. I'll say it n-na." He coughed as if getting his voice ready for a crucial announcement about the end of the world. "Please, mahg-stay ka mooh-na. Let's eat toge—"
"Wewe-wait! Eh English na yun eh."
"Okay, okay. I'll try my best." He heavily breathed before continuing, "Kuh-ma-een ta-yoh nang sah-bay." and he smiled.
He won.
I smiled in return. Anong magagawa ko, eh ang cute nyang magsalita ng tagalog. Hihihihi. What a disguting laugh at times like these.
"Yiiiiiieee." look who finally yelled their feelings out. Kainis lang! Pwedi namang manahimik na lang diba? Mang-aasar pa, edi lalo nang nailang yung dalawang tao. EHHH! May napansin ako. Si Sharlyn, mukhang tahimik. Dee, you, eych brain. Malamang nagseselos yan. If she ever cry, don't blame me. It's not like I wanted to be linked with this conceited monkey over here. Err, syntax error yata yun ah.
I signaled them to stop, and they eventually got what message I'm trying to send them.
***
Pagkatapus naming kumain, kinuha ko na ang gamit ko kila Charmaine at umuwi na though nag-stay pa ang iba. At ano namang gagawin ko dun, diba? Magbabasa na lang ako ng Fallen, malapit ko nang matapos eh.
Pagkapasok ko ng pinto, malalaking boxes ang sumalubong sa'kin. Who--
"Katherine!"
Si mom. Ngayon ko na lang sila ulit nakita ah. Di ako updated kung asan sila, busy din naman kasi ako. Eto kasing si Kevin (Haha. Walang galang eh) hindi sinasabi sa'kin ang whereabouts nila. We hugged each other and endearment entered. Nagkamustahan, nagtanungan kung ano bang mga happenings.
"Bakit di nyo manlang sinabi sa'kin na pupunta kayong New Zealand para sa ballet competition ni Lyka? Ang daya oh!"
"Pinasabi ko sa kuya mo, dear. Pinapatanung ko pa nga kung anong gusto mong ipabili o kung ano eh."
That's it! I shot Kuya Kev a million times deathly glare. Kainis! Kaya pala ayaw sabihin nito! EEHH! Edi wala na akong pasalubong? WAAHH! I crave for... well I don't know, chocolates? Kahit ano, I want things to grab me unexpectedly, well good ones, that is.
Pero meron din naman pala silang naibili sa'kin. I'm flattered. Haha. After that, nagpahinga na rin sila kahit five pm pa lang. They decided not to eat dinner dahil sa sobrang jet lag.
Pumunta na akong room, dala dala ang isang box na may laman na gamit na para lang sakin. Yay! But I left it untounched for the meantime. I fixed my things then wore my reading glass. Inayos ko ang unan ko in my preffered comfortable position when reading, then ayos na.
Everything's exciting! I fell in love with Daniel Grigori in a snap. Anong magagawa ko, eh kakaiba siya eh. Ibang iba sa mga lead male sa ibang story. Iba naman nga pala nag genre nito, pero basta! I need to get Torment soon. I'm not at the epilogue when a paper fell. As expected, malamang another letter 'to from... C.C?
Letter says;
***
Those passionate friendly kiss,
Will surely knock your heart at tease.
Confusion will leave your mind unplease,
And solutions probably won't come at ease.
***
I stuff the tiny paper back, and placed the letter to where the others are. I'm bewildered about what the next lines have in stored for me in the Epilogue of what I'm reading. Maybe I'll spare some time on those letters next time.
After several hours, I'm finished. I'm definitely getting Torment tomorrow. Sana lang maagap ang dismissal namin bukas para diretso fully booked or kahit na sa nearest book store. I checked the time, it's already eleven-thirty. I'm closing my eyes out, and…
*Toot* *Toot*
May nag-GM lang pala. Sus! Kagabi na eh nagg-GM pa. Tch.
3 messages received;
Matt
When your crush smiles at you for 3 seconds, surely you are going to spend your 23 hours, 59 minutes and 57 seconds thinking about it. :)
Good Night guys. :>> Charmaine, thanks for the place. Hihihi. :"">
Hope our play will come out in a spectacular blow.
**GroupMessage
Eril
I maybe gay, but I'm the sweetest gay you'll ever met in your entire life. :P Kahit may asim pa ako, syempre sweet din naman ako. Hihihi. O boys, wag kayong kiligin ha. :))
Charmaine, James, Kenneth, Matt, Kath, Sharlyn and our other groupmates, let's make tomorrow a blast. Hohoho. >:D< Thanks sa time nyo. Good Night. Ka-lerky ang araw ko ngayon. Err, ang dami ko ng tabs. T^T Anyways, I'll be having my beauty rest na. :""">
Good Night. <333 xoxo
^GroupMessage!^
At yung last ay kay mokong. Nag-GM ang unggoy? Woah.
Conceited Monkey
The impact your sweetest smile against mine, definitely made my day complete.—so complete that I'm asking more of it. I'll surely dream of you tonight. Don't forget to wear your killer smile even when your eyes were closed! Good Night! :)
Kakaibang mag-gm 'tong si monkey ah. Siguro ang dami ng babaeng natunaw sa message na 'to. Sus. Flirt yata ito eh. TCH! Kainis! Naalala ko na naman tuloy yung wallpaper ni Kenneth. Eh! May babae kasi yata siyang kasama dun? Baka yung girl friend nya? Who cares? Pero ayaw matulog ng diwa ko ngayon. Bakit ba kasi ehhh? I am not liking this feeling anymore.
Kill my senses now!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 23: Bad Vibes not Basketball Varsity
Kinabukasan, nalaman kong hindi naman pala kami makakapag-present dahil kukulangin kami sa oras sa subject na English. Syempre ang ibang group, pati na rin ang amin, nainis dahil ayos na nga ang lahat tapus hindi naman pala maipe-perform. Tch!
The next day, nagkaroon naman ng problema ang control room ng auditorium at matagal pa daw iyun bago maayos. Generalization; time and everything svcks at the moment and we'll perform next week. Nakakainis! Ugh! Pero hayaan na, wala na rin naman kaming magagawa eh.
"Kainis talaga noh?"
"I know right! Sana hindi na lang tayo ganong nag-rehearse ng ganong kaagap. Tch!"
"Oo nga! Nakakabugnot talaga!"
"Curse those—"
Blah. Blah. Blah...
Kanina pa ako nakakarinig ng mga reklamo dito, hanggang dumating na sa point na nainis na din ako sa mga protest and arguments nila. May magagawa ba yun? As if namang bigla nalang maayos ang controls sa auditorium gawa lang ng cusses nila. Tsk tsk!
Ayos na naman ang lahat para sa English, kaya hindi na kailangang magkakasama ang group mates for the play. Back to normal na ang everyday school life ko. Hoho! Kasama ko na ulit sila Yna at Lindsay. Hihihi. I missed them.
"Did you make rinig rinig of the latest announcement?" pasimula ni Yna.
"Alin?" sagot ni Lindsay.
"Magkakaroon ng basket ball try-outs tomorrow afternoon." sabay shriek pa ni Yna na sinabayan na din ni Lindsay. I am invisible. Err.
"Let's watch hotties. Hihihi."
"Bring it on babeey!"
I. AM. ALIEN. Tch. Ano namang mapapala sa pagba-Basket Ball na yan? Parang ish-shoot lang yung bola, then what? Anong napala nila? Sus! Pag may itsura, siguradong makakapasok yan. Pag naman wala, kailangan naman ng sobrang talent pag dating sa said sport. Biased much?
Kinaway ni Lindsay ang kamay nya sa harap ng mata ko. "Hey! Earth to Katherine."
I glanced at her the weird way, and raised my eyebrows. "Oh?"
"'Toh naman, maka-reply oh."
"Tss. Eh anong gusto mo bang isagot ko?"
"Miss Sunget! Tch. Sama ka bukas ha? Nood tayong try-outs. Hihihi." yaya nila.
"Three syllables." I answered.
"Ikaw na. Ikaw na talaga ang alien! Ano iyun huy?"
"The usual answer." I said flatly.
"Ano nga? Kasi naman eh. Ang hirap naman nyang sina-something mo!"
Ang saya nilang asarin. "A-yo-ko. Easy as three point fourteen sixteen." and then I winked to tease them even more.
"Aysus! Kainis 'tong babaing ito. If ever gusto mong makakita ng mga wi-weet guys, hohoho! punta ka lang sa gym bukas, mga three pm."
"As if." I've decided. I don't have a thing for balls. Hahaha!
Pumunta na kami sa next class namin, which is Art Edu. Shoot! Exam pala namin, ba't hindi ko manlang nalalaman? Gravy! Tss! Oh, well. Stock knowledge, I trust you!
The exam went well, I think. Psh. Logic lang pala. Di kailangang magtanung sa cheatmate. Hoho! Grabe naman yung iba sa likod, tinotorture yung notes nila eh.
Then, last class na; History. Bakit pa kasi pinagaaralan 'to eh? As if namang kumuha ako ng trabaho na kailangan ng greek terms, kung sino ba ang epic heroes ng specific land, kung anong pinagkaiba ng primitive living sa contemporary. Tch! Pagtiyagaan na. Psh.
After *insert over-reacted-massive-typed numbers here* years, natapus din ang sermon session ni Herodotus! Uwian na. Di pa pala panahon para magdiwang. Homeworks and projects, curse the two of you! Err.
Hinatid na ako nina Lindsay sa bahay.
"Don't forget tomorrow, Kath." Lindsay
"Ha? Ang alin?"
"Napaka-dense mo. Tch. Tomorrow. The Basket Ball try-outs, ha?"
"You need to be there. Hihihi." demanded Yna.
"Three syllables nga diba? Sige na. Ingat." I waved them good bye, and welcome their compulsive invitations no more.
Pagpasok ko ng bahay, malulungkot na mukha agad ang nakita ko. Si Kuya Kev, mom and dad at pati na rin si Lyka ay mukang depressed. Nilapitan ko sila nang may kaba.
"Is everything alright?" ewan ko pero napa-English ako eh. Oki. Serious time, baka mamaya ako rin ang mapasama nito.
"Si Lola," Kuya Kev spoke.
"What about her? Gumaling na ba sya sa sakit nya?" I asked. Love namin si Lola eh, kaya naman ako itong sobrang naniniwalang gumaling na siya sa sakit niya.
"Worst, Kath." Dad corrected.
"Ano pong ibig nyong sabihin?" I can feel my silly eyes tearing reluctantly. Di ko na alam ang mararamdaman ko.
I looked at them, waiting for an answer.
"She's on her way up now, dear." Mom forcingly said in between her sobs.
I was devastated but at the same time happy. Masaya na din ako dahil at least hindi na maghihirap si Lola sa mga operations na kinuha nya, pero hindi pa din maiiwasang mangibabaw ang pagkalungkot. She was our second mother. She used to play with us even in the middle of the rain because she believed in the quote "If you can't beat them, join them." That was a day to remember.
Kuya Kev accompanied me to my room while silently crying. I was happy yet other feelings were still unidentified. At times like this, I just stare out of space and think of completely nothing. That is my common remedy.
Brother hung his hand on my shoulder while I burried my face into his chest.
"Skip your day at school tomorrow."
Yes, Grand Ma passed away, but is it enough of a good reason to skip something that will continue with assurance? I mean, people come and go. I am very much aware that Grand Ma will leave soon, and that is at this very moment. Normally I would go berserk at situations like this, but I'm matured enough to expect the harsh possibilities of reality.
"Pupunta tayo ng province tomorrow morning. So Katherine, get yourself ready." he continued.
Alright, I will skip tomorrow's classes. Tinapik na ni kuya ang balikat ko at lumabas na siya ng kwarto. I'm pretty much sure he's grieving right now, too. Who wouldn't?
After few hours of letting that tragic incident sink in my mind, I convinced myself that it's time to be back to normal even just for now.
I opened the book Fallen and started reading it…again. Walang magawa eh. Actually, I cannot really consider this as reading because I'm completely out of its definition. Walang pumapasok sa isip ko, wala akong maintindihan na para bang ang lahat ng mga salita ay kailangan pang i-translate sa sarili kong lenguahe. Sinara ko ang libro at sinubukan nang matulog.
Pagkapikit na pagkapikit ko, ginustong magmulat ulit ng mga mata ko. Hinayaan ko lang, wala naman kasi akong iba pang magagawa eh. Tumayo ako at nagbukas nalang ng computer.
Sa Facebook,
8 Friend Requests
4 Unread Messages
23 Notifications
100+ Other Requests
Tamad akong tignan ang mga yan eh, pero naich-check ko naman paminsan. As usual notifs muna, friend requests at messages na.
Unread message from Alyna Santos
Kath, may exam nga daw pala bukas sa Geometry, Physics at Social Studies. Ayan ha, nai-inform na kita. Basta wag mo nalang akong tatanungin sa pointers to review, kilala mo na ako eh. Hihihihi. So there, don't forget tomorrow ha? BASKETBALL TRY-OUTS! :"">
Whatever that Basketball Try-outs, my major concern now is about those exams. Should I still skip? Napaka-strict pa naman ng patakaran sa skwelahan na 'to. Excuse letter is the most useful alibi. Pero unfair din kasi, kaya siguro susunod na lang ako bukas kina Kuya sa Province. Hindi ko muna sinabi kila Lindsay ang kalagayan ng family ko ngayon, I don't want them to worry. For the meantime, sa sarili ko na lang muna 'to.
Two unread messages from random friend. Ignore lang 'to, hindi naman important masyado eh. Next,
Unread message from Andrea Louisse Hernandez
Hi Miss Katherine. =)
Parang nung isang araw lang eh nacu-curious ako sa kanya ah. Anyway, next time ko na sya rereplyan, marami pa namang spare time.
Pagkagising na pagkagising ko kinabukasan, nag-ayos agad ako at nagsabi kina dad na susunod na lang ako sa kanila, at mabuti naman na pumayag sila. Hindi na ako nagpa-sundo kina Lindsay dahil maagap akong pupunta ngayon sa school compared to our usual time.
Nagreview agad ako pagdating sa school. Nahirapan din naman ako this time dahil sa sobrang antok. After exams, I'm planning to skip other classes.
"Excuse me, Ma'am Diggory. I have some announcement to the class." Ma'am Ramos entered the room with an announcement on her pocket. "The Classes for today are cancelled due to the upcoming School Basketball Teams Competition next month. Basketball try-outs will be held at the school's Gymnasium A at two-thirty pm, which is now. To those who are interested, you may now proceed to the Gym A. And to those who are not, you can now enjoy your free time. That is all."
Sabay sabay naghiyawan ang mga kaklase ko. Syempre, sino ba naman ang hindi matutuwa sa cancelled classes? At isa pa, sakto talaga 'tong Try-outs na 'to. I gained one reason to thank the Basketball Varsity Activity.
One PM. Medyo maagap pa naman, pero ang dilim ng langit. Mukang uulan ah. Kaylangan ko na talagang makahanap ng masasakyan papuntang probinsya. Sheeet! Di pa naman ako marunong mag-commute kapag mag-isa. Tch!
Kinuhit ko si Lindsay na nagtetext. "Uy, Lindsay. Friend. Best friend. Lovey!"
"Tigilan mo ako Katherine. Alam kong may kailangan ka. Lovey? Yuck naman oh. Haha! Oh, ano ba yun?"
"Kasi ano, kaylangan ko ng ride papuntang Vigan." at tsaka ako nag-puppy dog eyes. Hihihi.
"Sure."
"T-talaga?"
"Oo naman. Tomorrow pwedi ako."
"T-teka! Tomorrow? Ngayon ko kailangan Linds. Pleaaaaase?"
"Manunuod pa kami ng Try-outs. Gusto mo sumama ka then after that tsaka kita ihahatid."
I cupped my face with both of my hand. Naiiyak na naman ako, baka hindi na ako makapunta.
"Ba't ganyan muka mo Kath? Hahaha." tinawanan pa ako ni Yna. Kung alam lang nya eh. Tss.
"My grandma just passed away. Now, do you expect me to be laughing around at times like this?!" I blew it out.
"K-kath. I'm sorry." Yna apologized.
"S'okay." wala akong magagawa, kaibigan ko eh. Hayaan, pabayaan.
"Sige Kath, hahatid na lang kita." Lindsay smiled.
I returned the smile weakly. "Hindi na pala. Okay lang, hahanap na lang ako ng ibang pweding masakyan. Hehe. Punta na kayong gym baka nagsisimula na yun."
"Friends first, diba nga?" Yna
"Yep. At tsaka meron pa namang game proper para mapanuod ang hotties. Hihihi. Kaya tara na." Lindsay
"T-talaga?" Yes naman oh!”
"Oo naman. :)"
"Sama ako!" Yna
"Che! Dun ka sa gym. Hahaha!" Lindsay
"Eeeehhh! Tch. Tara na kasi."
"Sige, sige. Tara."
At pumunta na kaming parking lot. Ayos talaga ang may student's license. Sila na talaga. Tss! Bakit ba kasi napaka-careless driver-wannabe ko? Kainis lang!
But something came up.
Hindi na ako maiihatid ni Lindsay. Her parents just arrived from states at kailangan daw syang makita. Panira talaga ang mga nangyayari ngayon. Kainis!
"Sorry talaga, Kath. Hindi ko 'to ine-expect." kanina pa sorry nang sorry si Lindsay sa'kin. Eh para sakin, ayos lang naman.
"Sige na, baka mainip na kaiintay ang mom at dad mo. Pasalubong ha? Haha." I still joked.
"Kung meron man. Haha. Sige, alis na ako. See you two." at umalis na siya.
One-thirty na at wala pa din ako sa byahe. Nakakainis!
Bumalik muna kami ni Yna sa room dahil nagsisimula nang umambon. Ang ihip nga naman ng hangin oh, bad breath! Wooh! Epic lang eh, noh?! TCH!
"Paano ka na nyan Kath?" tanong ni Yna
"Ewan ko nga eh. Bahala na kahit hindi makapunta. Pero ang unfair naman nun kay Lola." sumikip na naman ang dib dib ko, siguro dahil sa kunsensya.
"What if..." nagisip si Yna.
"What if ano?"
"Magpahatid ka kaya sa IBA?" she emphasized the word 'iba'. Mukang masama 'tong idea ni Yna ah. Tch.
"Iba ka dyan. Tss."
"Kay ano... ano..." at saka siya nag-smirk.
"Ano ano? Wala akong kilalang ganun eh." then I rolled my eyes. Kasi naman eeehhh!
"Kay Kenneth." at tuluyan na siyang tumawa nang nakakaloko.
"Kainis 'to. Bahala na nga talaga."
Habang nakatingin kami sa kawalan, may narinig kaming naguusap not far away from the room.
"Uy! Ano, gwapo ba ang mga nasa gym ngayon?" tanong nung babae.
"OMG! OMG! YESSS!" sagot naman nung isa.
"Sino sino bang heart throbs ang magta-try out?"
"Uhm, let see, si James Ferrer nandun, si Matt Andrews, si ..." at kung sino sino pang sinabi nung girl. Pero nanlaki naman ata ang tenga ko nang narinig ko ang huli nyang sinabi. "At ang pinakang-gwapo sa buong school, si Kenneth Verge. Eeeeep! :""">"
At sabay nang kinilig yung dalawa. Eh?! Si Kenneth magta-try out? Grabe. Sporty ba sya? I really would like to see him shoot the ball, pero walang time. Eh! joke lang, ayokong makita siya. Sight's better off without him.
Pero totoo?
Si Kenneth, sasali sa Basketball Varsity?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 24: Determined
"Narinig mo ba yun?" tanong ko kay Yna.
"Ang alin ba?"
"Yung mga babae sa labas?"
"Hindi eh. Ano bang sabi?"
Sasabihin ko pa ba? Tch. Wag na nga, baka mag-isip lang 'to ng kung anu-ano eh. Pero curious talaga ako nang bongga eh. Sporty ba talaga si Kenneth at sasali siya? Or nagpapadagdag lang siya ng popularity? Tch.
"Si mokong daw."
"Tokong? Yung pambaba?"
"Bingi ka! Tss. Si Kenneth."
She smirked. "Ay ayun naman pala eh. Sasabihan pa kasi ng kung anu-ano. Oh, anong meron kay Kenneth?"
"Magta-try out daw?"
"Ah, oo. Sinabi na sa'min nya yan, kaya nga gusto naming manuod para may support kami sa soon to be boyfriend," Umubo siya. "Mo." she finished.
Parang nabilaukan naman yata ako dun ah. "Ang baliw mo! Ahh. Tara na nga sa labas, iba na ang ambiance dito sa loob."
Punta tayong gym A! Gusto kong makita si Kenne—MALI! Gusto kong makita ang gym. Ang tagal ko na kasing di nakakapunta dun. Hehehe.
"Tara ba sa gym, Kath?"
OO, TARA! :D
"Eh! Ayoko nga dun. Ayokong pumunta sa gym na amoy pawis noh!" I denied. Ayokong magpahalata, syempre. Hehehehehe! <— Ang aking defensive laugh.
"Sus! Tara na!"
No choice. Hinila ako ni Yna papuntang gym. Pagkadating namin sa may labas ng gym, madaming students. Kahit umaambon, may pumunta pa din pala. Kaso ang tanung lang, bakit sila nasa labas?
"Puno na ba ang loob?"
"Di ko alam eh. Pero ang alam ko limited persons lang ang makakapasok sa gym. Bawal daw mapuno ng mga manonood."
Ang arte naman oh. "Bakit?"
"Para daw hindi mailang yung mga magta-try out. Yun ang sabi." Yna shrugged.
Sayang naman. Di ko mapagtri-tripan si Monkey.
"Wag ka nang mag-pout. Makakapasok tayo, nako!"
Ha? Di ko namalayan, naka-simangot na pala ako. Tss! Malay ko ba. Anubey! Syempre bago kami nakipagsapalarang makapasok sa loob, nai-defend ko muna sarili ko. Gusto ko lang naman talagang maasar si Kenneth eh, that's all.
"Miss, bawal na pong pumasok sa loob. Sa mismong game na lang po kayo manuod." sabi yata nung guard kay Yna. Ay ewan, nakatalikod lang ako, bahala na si Yna dun.
"Sige na manong, kuya. Pogi ka naman eh. Hehehe."
Pogi yata ah? Hahaha. Pogi-ta! Joke!
"Sige na nga. Dahil honest ka hija, makakapasok na kayo."
Ako! Ako ang honest. Psshh.
Aysus pa nga. Si guard, napaka-gullible. Eek! Kami lang talaga ni Yna ang nakapasok kahit nagpupumilit yung iba. Konti nga lang ang nasa bleachers, pero majority ang third year and fourth years dito.
"Kath, tingnan mo oh." may taong tinuro si Yna.
"Nasaan ba? Si James ba?" I teased. Haha.
"Eep! No way ha! Ayun oh."
Sinundan ko nang tingin yung tinuturo nya. At nakita ko siya.
Si Kenneth.
I'll be honest. Ang hot nyang tignan, but that's it. And ang number ng jersey nya ay seven. Favorite number ko, kasi birth date ko eh. Hihihi.
"Go number fourteeeeeen!!!" sigaw nung mga babaeng nadaanan namin.
"Kath, talo ka pa nila oh. Cheer mo na din kasi si Kenneth. Hahaha!" pang-asar ni Yna.
"Baliw ka! Kaya na nya yan."
"Uyy. Yiiee! Nagtitiwala kay Kenneth."
"Che! That was more like of a who-cares phrase pa nga. Tss!"
"Whatever you say, Katherine. Hihihi."
So far, maayos naman yung try-outs. Kakainis pa nga! Walang sablay si Monkey. Wala na akong pang-asar sa kanya, wala na. Tss. Break time na nila. Mag-isa lang ako dito sa bleachers. Si Yna, nilapitan si Kenneth. Ayoko namang pumunta dun sa baba dahil wala naman akong ibang gagawin diba. Kaya eto ako, loner.
I glanced at my wrist watch. Patay! Four-thirty na! Anong gagawin ko?!
Nagmadali akong bumaba at nagpunta palapit kina Yna. Pagkadating ko naman sa place nila, biglang tumakbo paalis si Kenneth. Umiiwas ba yun? Aray naman. Tss. Wala naman akong kasalanan dun ah? Meron ba? Err. Well whatever, may iba akong problema. Waaaah!
"Yna..." I eyed her, at siguro naman na-gets na nya yung gusto kong sabihin.
"Ha? Eh. Wait lang. Labas na tayo ng gym, at magaantay tayo ng miracle."
"Che! Baliw ka na Alyna. Tss."
"Ito naman oh. Lika na nga, labas na talaga tayo, dun tayo mag-antay ng himala."
Bago pa ako makapag-react, nasa labas na kami. Magic daw eh. Joke! Nag-apparate kami dito. Ayos noh? Hoho!
Naupo kami sa isang bench na malapit sa exit gate, nagaantay. Five pm. Grabe! Tiningnan ko ang cellphone ko, lowbatt naman. Anong gagawin ko? Ang panahon nga naman oh. Kainis! Wala na akong magagawa, late na kung late. Kung uuwi naman ako sa bahay, wala akong kasama. Tss!
Maya maya may Porsche na pumarada sa harapan namin.
"Get in." si Kenneth.
"Kath, sakay na dali. Past five na oh."
"Ah, Fast Five? Yung movie?" Hahaha! Mang-asar muna.
"Che! Baka gusto mong hindi makapuntang Vigan ngayon?"
"Ehehehe. Joke lang naman, eh sa ganun ang pagkakarinig eh. Tss!" Hohoho! Echos.
"Osya! Sakay na dali!"
"Ikaw mauna."
"Aba! Ako ba ang pupuntang probinsya ngayon? Dalian mo na."
Bigla bigla namang lumakas ang ulan. Sheet!
"Paano ka?"
"Sasabay na lang ako kila James mamaya pag-uwi."
"Siguraduhin mo lang, Alyna ha?!"
"Opo NAY! Hahaha. Ingat kayo."
Teka lang, nahihiya ako. Bakit ganun! Pero sumakay na din ako dahil hindi na ako mapagbubuksan ng pintuan ni Kenneth sa sobrang lakas ng ulan.
"Uhm, hatid mo na lang ako sa'min. Ayos na yun."
"Yna said you have to be in Vigan. So, what's up?"
"My grandma passed away." napatungo ako.
"S-sorry"
"Okay lang. So sa amin mo na lang ako ihatid. Di pa tapus ang try-outs ah. Bakit ka umalis?"
"Someone needs me more than that Basketball thing." he winked. Tch! Conceited pa din oh. Tsss!
"Yeah, right."
"So, Vigan it is."
"You know the way?"
"Of course," he said with bright face, but suddenly fell. "Not." He continued.
Ewan ko pero natatawa ako. "You offered, pero di mo naman pala alam ang way." sabay tawa nang malakas na talaga.
"Help me?"
Nahimasmasan na ako sa katatawa. "Pero yung totoo, okay lang ba talaga sayo na ihatid ako? You'll miss the opportunity na makapasa sa varsity."
"Na, you're the--asdfghjkl…" konti lang narinig ko kasi more like pabulong na yung last words.
"Ano ulit?"
He smiled. "Nevermind. So, locator where are we now?"
So there, tinuro ko na yung way. Sobrang lakas ng ulan, buti na lang hindi masyadong mabagal ang pagdaloy ng trapiko. Mga past eleven na kami nakarating sa Vigan. Buti dito hindi masyadong malakas ang ulan, ambon na lang.
"Here we are."
Hindi naman kagandahan ang bahay ng mga lola ko dito, pang simple lang kaya walang garage. Sa medyo malayo sa tapat ng bahay nila lola nag-park si Kenneth. Bumaba na kami at pumasok sa bahay.
"Dad! Sorry!" I hugged him.
"Ayos lang. Buti nakarating ka, paano?"
Pumasok si Kenneth. My answer.
"Hinatid po ako ni Kenneth. Classmate ko po."
"Dalaga na si Ate. Hihihihi." biglang singit ni Lyka na kadadating lang sa sala.
"Che! Asan sila Kuya?"
"Kasama ng mom mo dun sa labas. Pupuntahan mo?"
"Maya maya na pala ng konti."
"Pahinga muna kayo. Son, salamat sa pag hatid kay Katherine dito ha?" Is my dad referring to Kenneth? What the heaven was that?! Son?!
"Sure po. Hehehe." At sumagot naman si mokong. Tch!
Umalis muna si dad at pumunta kina kuya para sabihing nandito na ako. Binati na din naman kami nila mom as soon as nasabi ni dad na nandito na kami. Kamustahan at tanungan portion. Tss!
"Kenneth, iingatan mo ang baby girl namin ha?" bilin ni mom. Tch!
"Baby yata ah? Eh what do you call me mom? Dapat ako ang baby eh!" Lyka complained.
"Che! Mom kasi, friends lang po talaga kami ni Kenneth." tiningnan ko siya. "Right, Kenneth?"
Hindi naman siya sumagot, nagsmile lang siya sa'kin. Kainis! Lalo tuloy naasar nila. Sumagot ka kasi Monkey! Psh. At around one-thirty, pinatuloy na kami ni Kenneth sa isang guest room. Kahit di kalakihan ang bahay nila lola, meron din naman silang spare rooms para sa guest. Actually para samin talaga 'to eh, pag bumibisita kami.
"Magkasama kami?!"
"Kath naman, dalawa ang kama oh. Wag kang maarte." sabi ni Kuya Kev.
"Phew! Ngayon ko lang nakita na dalawa na pala ang kama dito."
"Gusto mo tanggalin natin yung isang kama para lapit kayo ni Kenneth eh?" at nagwink pa siya kay Kenneth. Kaineeees!
"What the—?!!"
"Joke lang!" at natawa pa si great brother. Tss! "Sige, enjoy the night. Hahaha! Ooops! Sige pahinga na kayo. Kenneth, easy lang ha? Hahaha!" Lanja itong si Kuya, kung ano anong sinasabi eh!
"Don't worry, I got this bro." sagot naman ni Kenneth.
"Get out Kuya Kev!" tinulak ko na siya palabas ng room at sinara ang pinto. Kainis kasi. Iiiihh!
"What was that?!" I asked monkey.
"What?" he innocently answered, more like asked, too.
"Whatever! Ayun ang kama mo, and here's our division line. Don't you ever cross this, understand?"
Hindi naman siya natakot. Infact, he even chuckled. Annoying conceited monkey! He switch off the lights, pero ang liwanag pa din dahil sa ilaw na nanggagaling sa buwan.
♫ It's a quarter after one, I'm all alone and I need you now. Said I wouldn't call but I've lost all control and I need you now. ♫
Ano ba 'tong nakaplay sa iPod ko. Tss. Tinanggal ko na. Di talaga ako makatulog. Waaah!
"Kenneth?"
Tulog na kaya siya?
"Yes?"
Eeep! Sumagot. What now?
"Tulog ka na ba?"
"Talking while sleeping? Yeah, I don't possess such talent." And then he chuckled. Common sense nga naman Kath. Waah! Gusto ko ng kausap eh.
"Thank you."
He chuckled once more. "For what?"
"Sus! Alam na eh. Yung pag hatid mo sa'kin dito. Salamat talaga." At bigla bigla nalang akong napangiti. :)
"No problem."
"There is, actually."
"What?"
"Yung try-outs nga kasi, di pa tapus yun diba nung umalis tayo?"
"Yeah, so what's up?"
"Don't act oblivious when you're not. Gets mo na kaya yun."
He laughed softly. "Don't rub it in, Kath. S'okay. Mom told me when I was young to always put those who're important first, and not those which are temporarily crucial."
Important? Eh anu daw? Nabingi yata ako. Hohoho!
"You are important, Kathy."
Here we go again with the Kathy. Tss. "Kath!"
"Kathy." pagulit niya sabay tawa. Pero teka, ba't parang namula naman ata ako dun?! Psh. Hinde!
"Kathy, still up?"
Di na ako sasagot. Bahala siya. Mwahahaha!
"Katherine..."
"I'll do anything for you to like me."
Ano daw?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 25: Conclusion Observed
Kinabukasan, mga nine AM na ako nagising. Oh diba ang agap? Puyat at pagod eh. Dahil one storey house lang naman 'tong bahay nila Lola, hindi ko na kailangang pagurin ang binti ko pag-baba.
"Good morning, beautiful."
"Yes, thank y—" nasamid yata ang utak ko. Oo, ang utak ko. Kakaiba ako eh, bakit ba.
"Let's eat. They're waiting na s-sa dining room."
"Magsasalita lang kailangan TagLish pa. Tss." I murmured.
"Sorry, I didn't catch that. What was it again?"
I forced a fake smile, "Nothing. Tara?"
Nauna siyang pumunta sa dining area, at ako naman ay diretso sa may salamin na madadaanan bago mag kusina.
Beautiful, beautiful pa siyang nalalaman. Tss! The heaven I care?!
"Eeeek!" I shrieked. May muta pa ako. Liar talaga yung mokong na yun.
"Beautiful ba ang may muta?" I asked myself silently, mahirap na baka mapagkamalan pang nababaliw dito. "Beautiful ba ang hindi pa nagsisipilyo?" At sabay ko namang kinulong ang bibig ko at huminga, hohoho! Di mabaho, sarreh ka! Hahaha. "Beautiful ba ang mukhang haggard?" At sinampal sampal ko naman nang mahina ang pisngi ko.
"You are beautiful to me."
Napalingon naman ako.
"E-hehehe. B-bakit ka andito?"
TCH! Nakakahiya kaya yung ginawa ko, pang-baliw lang eh.
"Well," he paused to look down, "I cannot eat without you." at tsaka nya inangat ang mukha nya na may malapad na ngiti.
"I-ikaw ta-talaga. Li-lika na n-nga!" kainis, bakit ako nauutal?! Hinila ko siya papuntang dining area. Parang Déja vu lang ah?
"Chansing again, Kath? Haha!" he teased.
Kaya naman agad agad kong binitawan ang kamay nya. "Ang kapal mo! Dyan ka na nga!"
Masarap na pagkain, mapait na usapan...
Nakaka-yeah! Bakit ba kasi hindi maalis sa isang pamilya ang tuksuhan?! Yun bang kapag nakita ka lang kasamang lalaki, or opposite gender of yours, ay aasarin ka na. Nakakainis yun diba?! TCH!
"Mom!" pag-saway ko sa kanya. Oh diba, lume-level up na ako. De, joke lang.
"Why anak? You two look good together. You should be steady already." sabay tawa naman ni mom.
"Looks don't matter." I contradicted.
"Really, Kath?" Kenneth raised an eyebrow while he wore a 'makalaglag-panty' smile. Eeeep!
"What?"
"The mirror incident." Tumawa pa siya.
"Whatever." I rolled my eyes.
"Ate wag kang ganyan, mamaya mag-back out si Kuya Kenneth sa pagc-court sa'yo eh. Hahaha!" Lyka
"Ano ka ba, Lyka. Di kaya susuko si dude! Diba nga Kenneth?" tanong ni kuya Kev kay monkey. Ngumiti naman ang mokong at nag-wink sa'kin. Ang pangit! Hahahaha! Okay, okay—honestly, that was cute.
"Kilig naman si Katherine. Uyyy. Hahaha!" pang-asar ni Lyka. Walang galang ang bata aba. Tss!
Waah! Nakakapang-init na ng blood here. See, I'm conyo na.
Tumayo na ako nang hindi tinatapos ang pag kain, at dumiretso sa kwarto. Nawalan na din naman kasi ako ng gana eh. Maya-maya ay naligo na ako at nag-ayos ng sarili para naman makatulong ako sa labas. Thankful pa din ako dahil kahit ganito na nga ang sitwasyon ay nagagawa pa din naming magkasabay-sabay sa pagkain. Ang lolo ko nga pala ay nasa kwarto lang nya lagi, nanghihina na rin. Sana na lang ay hindi pa niya oras, dahil hindi namin 'to kakayanin.
Pumasok muna ako ng kwarto ni Lolo para makausap naman siya.
"Lo," tawag ko.
"S-sino k-ka?" Nanghihinang tanong ni Lolo. Ang sakit lang sa puso oh, </3 Kita mo?
"Si Kath-kath po. Hehe." I forced a laugh kahit may namumuo ng luha sa gilid ng mata ko.
"Oohh. Alagaan mo ang mga kapatid mo ha?" medyo nauutal niyang sinabi yan. Aalagaan? Di ba dapat si kuya? Pero hayaan na, matanda na eh.
"Ah, eh. Opo. Kamusta na po kayo? Alam nyo po bang na-miss namin kayo. Hehehe."
"Nakakapagod ang buhay." walang konek niyang sagot. Parang alam ko na ang gusto nyang sabihin.
"Lo. Wag naman po kayong ganyan." humihikbi na ako. Iyakin ako pag dating sa pamilya. Syempre, pamilya eh.
"Mag-iingat kayo." at pumikit na si Lolo.
Sobra sobra ang kabang nararamdaman ko. Tiningnan ko kung may pulso pa si Lo, at nakahinga naman ako ng maayos nang malaman kong ayos pa siya. Yung luha ko, epal lang eh, bumagsak na.
Lumabas ako nang mabilisan sa kwarto at gusto ko munang mapag-isa. Nakatungo lang ako dahil ayokong makita nila akong umiiyak. Iyakin diba ako pag dating sa pamilya, pero at the same time ay hindi ko naman ito pinapakita sa kanila. Lakad lang ako nang lakad hanggang sa may nakabangga akong taong mabango.
I lifted my chin up.
"Why are you crying?" concerned na tanong ni monkey.
"W-wala. I'm just sweating through my eye."
"Hah! Nice try Buford."
Tch. Nadali pa. "I thought you'd never know."
"I know of course P&F, so don't fool around." tumawa muna siya nang mahina. "Bak-keet ka na-mun umi-iy-ak?" His cute accent made me smile. "Nah, I won't try again, you're making fun of me." At umakto siyang parang batang nagtatampo, at ayun, natawa na ako.
"Haha. Hindi naman. Ang cute nga eh." napalo ko naman nang mahina ang bibig ko nun.
"Really? Well if that's the case then I'll speak Tagalog more often. Hahaha!"
"Tch." at nag-walk out na ako. Gusto kong pumunta sa palayan na pinaglalaruanan namin ni Kuya Kev nung bata pa kami. Nakaka-miss!
"S-saan ka pu-puhn-tah?"
Hihihi. Napangiti ulit ako, pero syempre hindi nya kita kasi nakatalikod na ako sa kanya. Hahaha! Wait! Ano ba ito! TSS! Poker face, Kath, po-ker face!
Ang sarap sarap ng simoy ng hangin dito. Naaalala ko tuloy yung dating kalokohan namin ni kuya. Dito lagi kami nagtatago dati kapag hinahanap kami nila mom. Hahaha! Dati kasi lagi kaming nandito pag summer vacation. Eh masyadong strict sila dad nun, kaya mga four-thirty pm ay pinapauwi na kami ng bahay, samantalang yung mga kalaro namin ay masayang naghahabulan pa din sa labas. Kaya naman napilitan kaming gumawa ng hide-out dito.
Pumunta naman ako sa likod ng pang-fourteen na puno mula sa una. May sinulat kasi ako dun. Naniniwala ako na yun taong makakabasa ng isinulat ko dun ay ang aking soul mate. Hahaha! Natatawa ako na ewan, kasi naman sabi ng iba corny daw ang mga taong naniniwala sa soul mate-soul mate thingee. Eh sa bata pa ako nun, walang magagawa.
Buti naman at hindi nakasunod si Kenneth sa'kin dito sa lugar na 'to, mahirap na. Phew. Humiga muna ako sa may mga tuyong dahon, ang peaceful dito at walang nakakatakot na pakiramdam, yung tipong ang mararamdaman mo sa lugar na 'to ay ligtas ka at walang ibang makakagalaw sayo.
Bandang... uhm, ewan ko lang yung oras, wala akong ibang dala eh, panyo lang. Malay mo mabahing ako diba. Hohoho! Pero medyo kumukulimlim na yung langit kaya di ko alam kung gabi na talaga or uulan lang.
"HALA!"
Umaambon na. Tss! Ang lamig ng tubig ulan. Oo, alam kong walang mainit na tubig na galing sa ulan. Papalakpak ang DALIRI ko kapag nangyari man yun, yung uminit ang tubig-ulan. Tumakbo na ako papalabas ng lugar na 'to na maraming puno. Nagmamadali pa din akong makauwi ng bahay kahit alam kong basa na ako.
Nakarating ako ng safe, paano naman kaya si
Kenneth?
Lalabas ulit sana ako ng bahay, kaso pinigilan ako ni mom.
"Katherine!" medyo strict na nag-aalala ang tono ng boses nya. "Go change your clothes now, at wag ka nang lumabas baka lumakas pa ang ulan."
Gusto ko na sanang sabihin na nasa labas pa si monkey kaso nakakatakot ah. Brrr!
Nagpalit na ako. Kinapa ko ang bulsa ko para tanggalin sana ang panyo kong alam kong basa na din, pero wala akong nahugot. Tss! Asan na kaya yun? Bahala na, panyo lang naman eh, pero favorite scarf ko yun. Ang sarap sa pakiramdam ng tuyo na ulit. Pero paano si Kenneth? WAAH! Baka hindi nya alam pabalik?
Anu ba yan, kanina pa ako nag-aalala. Tch! Tumingin ako sa bintana, at tinitigan yung labas.
"Kenneth, asan ka na ba kasi? Kainis naman oh. Tss!"
"Don't worry, I am now here."
Si Kenneth, basang basa.
"Magpalit ka na ng damit bilis! Baka magkasakit ka!" kinuha ko yung isa pang towel sa kama at pinunasan yung gwapo nyang-- basta yung muka nya. "Ayun ang CR dito, bilis na. Malamigan ka pa ng husto eh tapus—"
Hinawakan nya ang kamay ko, pinigilan ako sa pagpunas sa kanya. Nilapit niya yung mukha nya sa mukha ko. Close na close, hindi na open. Parang hindi yata ako makahinga. Waah! Anu ba 'to!
"You're concerned, aren't you?" he smirked.
"A-ako?" concerned nga ba? Nag-alala lang naman eh. Iba yata ang concerned sa nag-alala, iba nga ba? Hayy! Nawawala naman yata ang knowledge ko dito sa monkey na 'to! "I am not!" At kumawala ako sa pagkakahawak nya sa'kin, sabay distansya.
"Sa-bih mo eh." At tsaka siya tumawa.
"Eh! Pumasok ka na nga ng bathroom at magpalit. Ayokong maging baby sitter mo pag nagkasakit ka!"
At siya naman ay masunurin at pumasok na nga at nagpalit. Tumulong ako sa labas habang si Kenneth naman ay sunod lang nang sunod sa'kin, ginagaya ang bawat trabahong ginagawa ko. Tss! Pero salamat talaga sa kanya.
Kinabukasan, eto na, mawawala na nang tuluyan sa amin si Lola. Bandang one pm na naihatid IYUN sa huling hantungan dahil nag-mass pa nung umaga. Déja vu ulit, gawa nung holding hands thingy. Ayun, after nun, hindi ko na alam ang mararamdaman ko. Si Kenneth kasi eh. Nakakalito! Hindi ko na alam ang i-aakto ko pag kaharap si Kenneth. Kasi naman eehh!
*FLASHBACK*
Pagkauwi na pagkauwi namin, takbo agad ako sa bathroom. Eh sa hindi ko na mapigilan eh, masakit kasi. Lola ko yun, kapamilya, minsan ay naging matalik din naming kaibigan, at higit sa lahat ay naging ina din namin siya.
Ni-lock ko ang pinto dahil gusto kong mapag-isa.
"Kathy! Open this!"
Eto na naman siya. Hindi sa name calling, kung di sa pag-bukas lagi ng pinto ng bathroom. TSS!
"Gusto kong mapag-isa." I said in between my sobs.
"You can have my shoulder. Please Kathy, open this."
"No."
"Your tears are precious, don't waste it please?"
"It doesn't matter."
"It matters to me. It hurts me seeing you cry. This is the first, so please stop."
"I won't. You do not know how much it hurts."
"If only you knew." medyo lumungkot ang tono ng pananalita nya.
"Sorry. Just-- just go away."
"I won't. Not until you open this."
Nakakainis na ewan, kaya binuksan ko na. Nilapat ko ang toilet cover at umupo.
"Sorry, Kathy." Hinimas-himas nya ang likod ko.
"There's nothing for you to be sorry about. I'm sorry Kenneth."
"S'okay. Don't say sorry as well. Just stop crying. Shedding tears won't make your grandma—sorry. Just stop, okay?"
Sinubukan kong tumigil, pero hindi eh, di ko kaya. Mas lumakas pa ang iyak ko, mas bumuhos pa ang luha ko. I burried my face in my hands.
He hugged me, and I felt the electricity passed through. Now I can formulate a conclusion.
I cannot hug him back, because I'm engulfed in his. But know this Kenneth, I'm returning a hug. Thanks for everything.
I like you now, Kenneth.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 26.1: Let's PLAY
Thursday na nang makabalik kami galing Vigan. Ang dami dami naming na-miss na lectures and activities, pero excused naman kami. Kaso nga lang nagtataka sila kung bakit daw pati si Kenneth. Syempre doon na pumasok ang mga intriga, pero I remained silent. Hindi ko na din kasi alam kung ano bang tawag dito. May crush na ba ulit ako? Si Harry Potter, promise, crush ko—mali, love ko yun!
"Huy Kath! You're idling again." pag-gising sa akin ni Lindsay.
"Ah, eh. H-hehehe. Sorry ha. Ano nga pala ulit ang gagawin pagkatapos kunin ang standard deviation?" ang ewan lang ng tanong ko. Tss!
"Ang dali dali eh! Ano ba kasing iniisip mo, ha?"
"H-hehehe! Wala nga. Sadyang mahirap lang talaga." mahirap nga ba? Ay hindi ko nga alam kung anong topic na 'to eh, basta ang alam ko lang ay Statistics ito na napakadali naman.
"Sus! Di ako naniniwala sa alien talk mo, Katherine. Ano nga dali?" Yna
"Ang ano naman neto! Wala nga sabi eh. Ba't ba ang kulit nyo? Tss! Ako na nga lang magtuturo sa sarili ko." hinablot ko yung notebooks nila at lumipat sa likod. Hoho! Concentration, mix my motion, concentrate. Let's begin! De, joke lang. Di lang talaga ako makapag-aral nang maayos ngayon. Nakakawindang!
"Miss," a familiar voice called. "Can I sit here?"
I looked up.
"Tss!" si Mokong. "What?! Do you need something?" I asked dryly.
"Yeah."
"Continue."
"You!" sabay ngiti pa niya.
Am I freaking red?! I despise this! Why can't we just have junk foods in our stomach and not let any butterflies enter it? TCH.
"Hah-hah! Funny! Get lost. I'm doing something that matters here." pagsusungit ko. Ang gulo na nga ng utak ko, papaguluhin pa lalo. Kainis!
Umalis na si Kenneth at bigla namang dating ni Charmaine, "Kath, bukas na nga pala natin itutuloy yung mini-play sa English. Excused naman kayo eh, kaya pwedi pa nating ituloy. Sayang din ang grade noh!"
"Oh sige, sige. Kayo na bahala ha? Na-assign ko na naman kayo in specific tasks diba?"
"Aye. Good luck tomorrow." she winked and walked away.
Kinabahan na tuloy ako. Sana ay wala silang magulong balak, kung meron man may sapak din sila.
***
This is the day. Well wala na naman siguro akong proproblemahin, diba? What could go wro--
"Kaaaaaaaaaath!" sigaw ng kung sino.
Lumingon ako at nakitang may problema sa mukha nila Eril. Nilapitan ko sila nang kinakabahan.
"Anong meron?"
"Si ano kasi..." pagsisimula ni Eril.
"Ano kasi Kath..." si Charmaine naman.
"Ay nako, ako na nga!" singit naman ni James. "Katherine Villanueva, si ano kasi eh..."
"AY TAKTE! ANO NGA?!" naiinis kong tanong. Sino ba namang hindi? Tss!
"Si Sharlyn kasi eh."
"Ano ba naman 'to! Ituloy nyo na kaya!" kinakabahan ako sa suspense eh.
Eril let out a sigh, then continued, "May sakit kasi. Di yata makakapunta."
"Not a problem." cool kong pagkakasabi.
"Ha?!" sabay sabay silang nagulat.
"You'll portray Juliet, Charmaine." I announced.
"Ako ka dyan! Baliw ka. No!" she argued.
"Basta ikaw!"
"Kung papayag man ako, is it still possible? I mean, I can't learn lines and blocking in just less than twenty four hours! I don't have photographic memory for pete's sake!" she exaggeratedly said.
"Hala! May dot ka dun." so ako naman ang kawawa. Tss. T.T "Paano na 'to guys?"
"Eh kung ika--"
"Guys! Nagtext si Sharlyn." - James
"Anong sabi?" Please be good. Please be good!
"Makakapunta na raw siya. Medyo maayos na raw ang pakiramdam nya." YES!
"Seryoso ka ba dyan, dre?" maarteng tanong ni Eril. Sarap batukan eh! "Eh parang kanina lang siya inapoy ng lagnat ah? As if namang gumaling agad yung baklang yun!" naiinis na si Eril.
"Eh kung ikaw nalang kaya Eril ang mag-Juliet, ano?" Request lang naman eh. Malay mo, mas bagay pa pala siya.
"Pwedi ri-- CHE! Ikaw nalang kasi Kath!" and then he pouted.
"No matter what, a-yo-ko!" I raised an eyebrow. Wala na silang magagawa. Bahala na.
Maya maya ay pinag-ayos na kami ni Ma'am sa Auditorium. Oh diba, Hard core!
Ten minutes until curtain. Grabe! Di ko na alam gagawin ko. Wala pa din si Sharlyn. TCH! Mapuntahan na kaya sa bahay nila? I'm in panic now!
"James!" I called. "Puntahan na kaya natin si Shar sa kanila?"
"Wag na. Ano ka ba. Darating yun! Just trust, okay?" he tapped my head at bumalik na sa ginagawa nya kanina.
Pumunta naman ako kung nasaan si Eril.
"Hoy bakla! Samahan mo ako!"
"Kung sa CR yan, leshe, kaya mo na yan."
"Baliw!" mababatukan ko 'to eh. Haha. De, joke lang. "Kila Sharlyn, kasi. Wala pa siya oh, less than eight minutes nalang bago mag-simula."
"Nako naman. Can't you see, I'm busy?" hey, that was my line! Hahaha. Eh!
"Bading ka talaga! EH! Bading!"
"I know." he winked. Kainis!
Five minutes...
Four minutes...
Time left me no choice. Here I am, entering Juliet's dressing room. I glanced at the mirror and asked myself, "Can I do this?" I know this isn't a big thing, but the fact that I'm experiencing those wobbly sensations in front of the person who's portraying Romeo, definitely is not a good thing.
Hinawakan ko na ang damit na dapat susuotin ni Shar. Will this suit me? I don't want to be just like those wanna-be’s out there.
Eto na, sigh, isusuot ko na.
I was about to slide it on when somebody spoke.
"That's my dress, right? So, will you excuse me, DIRECTOR?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 26.2: Let's PLAY
Pagkatalikod ko nakita ko si Sharlyn. I ran towards her way, and hugged her. Ang init nya. Di bale na, kaya na naman nya yata 'to eh.
"It's a good thing you're okay." sabi ko. Showing a little care.
"Of course. I wouldn't miss this opportunity." umupo na siya sa harapan ng salamin at nagsimula nang mag-ayos.
"Sige. Iwan na muna kita." I smiled and left.
/KENNETH'S PERSPECTIVE
This is it! This is the time.
But, one problem. There's no Juliet? I heard that Sharlyn's having hard time because of her burning fever. That's a shocker.
Light bulb.
If Sharlyn's not present, then Kathy will be forced to Juliet's part. >:D She's, infact, the understudy. Or so I think she is. Another thing, if she'll play the part. I won't hesitate to do one thing. I know she'll get furious, but at the end of the day I know she'll be mild again.
This may sound weird, but I really do like her. I'm making a move. I sure hope that she won't be dense, but get a sight of everything I'll do instead. And I'll really start today, o'course I already started, but today's the start of an Epic Move.
Someone knocked.
"Hey man!" it's James. "Less then two minutes until curtain. Mag-ayos ka na." I nodded and he left.
Is the butterflies in your stomach a gay thing? Because if it is, then I would consider myself one. Kidding! I won't dare to deny. I'm experiencing it, maybe because of excitement and at the same time nervous. I took a deep breath before heading outside the dressing room. It's half of the school population that will be watching us. I don't know what's gotten into our English teacher that she invited that many students to watch.
Before I closed the door, I heard my cellphone rung. I hadn't got the chance to answer the call or what because someone already grabbed me away and lead me towards the back stage.
"Hoy Kenneth! Ayusin mo ha? Better treat your Juliet nice. Hihihihi." Eril winked.
"Yeah, whatever man." I smiled and rolled my eyes.
"Man ka dyan! TSS! Sinisira mo ang pagkababae ko!" and then he faked a sob.
"Shh." I pretended to care, though I know it looked like we're fooling around. He's fun. "You're gorgeous." I'm trying my best not to burst out my laugh.
"Ewan ko sayo! Basta ha? Sige, good luck papa Kenneth. Hihihi." he walked away.
***
It's now our part.
I did not look the whole first scenes. I still haven't seen Kathy in Juliet's costume. I bet she's really gorgeous in it, there's no doubt.
I entered the stage. Spot light on me.
I am now reaching for Juliet's hand, and there's no way I can mess this one up. No way, dude!
Act Two, scene two; Capulet's Orchard...
"...see, how she leans her cheek upon her hand! O, that I were a glove upon that hand, That I might touch that cheek!"
Here I am, in front of hundreds of people. I'm already used to this kind of thing because of my concerts and everything, but this seemed to be a lot more different. My knees are wobbling in not-so obvious way, I cannot utter words the way I did on rehearsals, I cannot look straight through the crowd. Am I THIS nervous? Oh, God.
It's now Kathy's turn. I can't wait to see her beautiful face.
"Ay me!" Kathy entered.
I glanced at--
Whatthegollycow?!
It's not Kathy. It's ONLY Sharlyn. I thought she couldn't make it? How come she's here? Playing Juliet, when it's Kathy's turn to shine, and most especially, when it's my turn to make a move?
I'm not mean to her or what, it's just that I have planned this already, and her showing up doesn't really help.
Now we have come to the part where we're supposed to kiss. And no, I am not going to continue what I thought I'd do. Everything was screwed. I can't do anything, so I might as well continue this until this end. I just hope time would pass by thousand times faster than the usual. I can't wait until this ends--
Sharlyn tried to kiss me?!!!
I was spacing out that I completely forgot that I'm still on stage! It's a good thing that I woke up before she could steal something. I cupped her face and… Gee! I'm not doing this! Tss. But I don't have an option at this moment. And... I kissed her only on her cheeks.
The scene was finished.
One hour left. The play was revised into Kathy's own version, so there was a slight changes to the other scenes. I was frowning the whole play. I couldn't help it.
Curtain call; At last, all was over.
"Let's give a round of applause to Romeo," The emcee, or my other groupmate announced. "Kenneth Verge!"And there was a roar of applause that welcomed me all the way to the center stage.
"And to Juliet," Sharlyn made her entrance. "Sharlyn Marquez!"
All the cast held hands and together, we bowed. There's one more thing left to do.
I borrowed the microphone from my groupmate to say something, "Now let's not forget about one person who made this all possible." I wandered my eyes to the side, hoping to find Kathy. She's there, on the left wing. She looked upset or something. But I hope this will change her mood. "Let's welcome, our director, and also our group leader, Katherine Villanueva!"
Loud applause finished the whole show. Everyone was busy congratulating each other. Even though this is not a real play sponsored by the school, we still enjoyed it. And just one clap from the audience took away all our tiredness.
Everyone's going home now. I cleaned my things, grabbed my back pack, and caught up to Kathy.
"Hey!" I smiled widely, but all I received was an upset face from her. What's up with Kathy? Isn't she happy that our play got sucessful? I'm sure we'll get high grades from this.
I placed my hand on her shoulder. She immediately sighed, more like she's shock. What's wrong?! I wanted to ask, but it seemed like her tongue was tied.
/KATHERINE’S PERSPECTIVE
Ayos! Si Sharlyn na ulit ang gaganap bilang Juliet. Ayos na ako, free'ng free na. Now I don't have to be bothered about anything because after all, I'm just the director.
But I was wrong. I was beyond bothered about what I just saw.
Nandito ako sa left-side ng stage, may harang naman kaya di pa din ako kita kahit magsasayaw ako ngayon dito. But I won't do that, especially not in this time. I feel weak.
Did Kenneth just kiss Sharlyn?
My knees wobbled. My heart skipped a beat as if it's trying to get out from me. Oh gosh! I'm going to call Repo Man right now. TSS!
After that scene I was not in the mood. Wala nga sa mood eh, bakit ba. Siguro dahil sa pagod? Malay ko, basta wala ako sa mood. I was quiet the whole play. Alangan namang magka-kanta ako dito diba? Parang ang weird naman yata pag ganun.
Huminga ako nang malalim. Curtain call na. Tapus na ang lahat. Tinawag ang mga cast by group, and the lead characters of the play one by one.
"Let's give a round of applause to Romeo, Kenneth Verge!"
"And to Juliet, Sharlyn Marquez!"
Magkalapit si Kenneth at Sharlyn sa gitna ng stage, at ako naman ay nandito pa din, stunned. Umalis na kaya ako? Wala na naman akong kwenta dito eh, plus, pupuntahan ko nalang sila Yna at Lindsay masaya pa siguro ako.
Pero hindi eh, nanigas ako dito sa kinatatayuan ko. Maya maya ay may nagsalita na naman sa mic.
"Now let's not forget about one person who made this all possible." Si Kenneth. "Let's welcome, our director, and also our group leader, Katherine Villanueva!"
And automatically, my feet lead me to the stage. Grabe! Claps filled my ears. I don't fancy this thing, I don't want attention. Ugh! Pagkatapos na pagkatapos ng curtain call, tumakbo na ako bigla sa back stage at inayos na ang gamit ko. Sila na bahalang mag-ayos sa iba pang gamit. Nang okay na ang lahat, lumabas na ako at uuwi na sana.
"Hey!"
Si Kenneth na naman. I gasped! Nagulat ako eh. Pero bakit ganun, sobra yung pagkagulat ko ngayon? I'm not usually like this, pero bakit ngayon iba?
"Uh, hi." yan lang ang nasabi ko. Feeling ko, wala akong dila ngayon para makapagsalita.
Binilisan ko ang lakad ko para makarating na agad kila Lindsay.
"Hey, Kathy. Where are you going?"
"Home." matipid na kung matipid.
"Let me take you."
"No, thanks. Lindsay will."
"Please? Just for this day."
Papayag na sana ako kaso lang,
"Kenneth!" tawag ni James. "Tawag ka ni coach. Gusto ka sanang bigyan ng second chance para sa team."
Nakita ko namang ngumiti nang sobra si mokong. Pero ako naman, parang naulanan at basang basa eh. Hindi na nya ako maihahatid, pero ayos lang. Eh! Ba't ba ganito ang naiisip ko. Tch.
"Nah. I gotta take Kathy home."
"I didn't approve of it yet."
"But you will right?" he wiggled his eyebrows the cute way.
"No." at lumakad na ako palayo.
"Wait up!"
Humarap ako sa kanya. "Look, Kenneth. This is your chance, don't waste. S'okay! You can take me home some other time."
Leche flan! Nasabi ko ba yung last sentence, or that was just some kind of mental joke?!
"Really?" he seemed a bit shocked. Now, he smirked. "Okay. I'll do that. I-ingat kah!" at umalis na siya kasama si James.
Sana nga maihatid mo ako sa bahay.
Yun bang tipong hindi na kita classmate lang.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
"It's a good thing you're okay." sabi ko. Showing a little care.
"Of course. I wouldn't miss this opportunity." umupo na siya sa harapan ng salamin at nagsimula nang mag-ayos.
"Sige. Iwan na muna kita." I smiled and left.
/KENNETH'S PERSPECTIVE
This is it! This is the time.
But, one problem. There's no Juliet? I heard that Sharlyn's having hard time because of her burning fever. That's a shocker.
Light bulb.
If Sharlyn's not present, then Kathy will be forced to Juliet's part. >:D She's, infact, the understudy. Or so I think she is. Another thing, if she'll play the part. I won't hesitate to do one thing. I know she'll get furious, but at the end of the day I know she'll be mild again.
This may sound weird, but I really do like her. I'm making a move. I sure hope that she won't be dense, but get a sight of everything I'll do instead. And I'll really start today, o'course I already started, but today's the start of an Epic Move.
Someone knocked.
"Hey man!" it's James. "Less then two minutes until curtain. Mag-ayos ka na." I nodded and he left.
Is the butterflies in your stomach a gay thing? Because if it is, then I would consider myself one. Kidding! I won't dare to deny. I'm experiencing it, maybe because of excitement and at the same time nervous. I took a deep breath before heading outside the dressing room. It's half of the school population that will be watching us. I don't know what's gotten into our English teacher that she invited that many students to watch.
Before I closed the door, I heard my cellphone rung. I hadn't got the chance to answer the call or what because someone already grabbed me away and lead me towards the back stage.
"Hoy Kenneth! Ayusin mo ha? Better treat your Juliet nice. Hihihihi." Eril winked.
"Yeah, whatever man." I smiled and rolled my eyes.
"Man ka dyan! TSS! Sinisira mo ang pagkababae ko!" and then he faked a sob.
"Shh." I pretended to care, though I know it looked like we're fooling around. He's fun. "You're gorgeous." I'm trying my best not to burst out my laugh.
"Ewan ko sayo! Basta ha? Sige, good luck papa Kenneth. Hihihi." he walked away.
***
It's now our part.
I did not look the whole first scenes. I still haven't seen Kathy in Juliet's costume. I bet she's really gorgeous in it, there's no doubt.
I entered the stage. Spot light on me.
I am now reaching for Juliet's hand, and there's no way I can mess this one up. No way, dude!
Act Two, scene two; Capulet's Orchard...
"...see, how she leans her cheek upon her hand! O, that I were a glove upon that hand, That I might touch that cheek!"
Here I am, in front of hundreds of people. I'm already used to this kind of thing because of my concerts and everything, but this seemed to be a lot more different. My knees are wobbling in not-so obvious way, I cannot utter words the way I did on rehearsals, I cannot look straight through the crowd. Am I THIS nervous? Oh, God.
It's now Kathy's turn. I can't wait to see her beautiful face.
"Ay me!" Kathy entered.
I glanced at--
Whatthegollycow?!
It's not Kathy. It's ONLY Sharlyn. I thought she couldn't make it? How come she's here? Playing Juliet, when it's Kathy's turn to shine, and most especially, when it's my turn to make a move?
I'm not mean to her or what, it's just that I have planned this already, and her showing up doesn't really help.
Now we have come to the part where we're supposed to kiss. And no, I am not going to continue what I thought I'd do. Everything was screwed. I can't do anything, so I might as well continue this until this end. I just hope time would pass by thousand times faster than the usual. I can't wait until this ends--
Sharlyn tried to kiss me?!!!
I was spacing out that I completely forgot that I'm still on stage! It's a good thing that I woke up before she could steal something. I cupped her face and… Gee! I'm not doing this! Tss. But I don't have an option at this moment. And... I kissed her only on her cheeks.
The scene was finished.
One hour left. The play was revised into Kathy's own version, so there was a slight changes to the other scenes. I was frowning the whole play. I couldn't help it.
Curtain call; At last, all was over.
"Let's give a round of applause to Romeo," The emcee, or my other groupmate announced. "Kenneth Verge!"And there was a roar of applause that welcomed me all the way to the center stage.
"And to Juliet," Sharlyn made her entrance. "Sharlyn Marquez!"
All the cast held hands and together, we bowed. There's one more thing left to do.
I borrowed the microphone from my groupmate to say something, "Now let's not forget about one person who made this all possible." I wandered my eyes to the side, hoping to find Kathy. She's there, on the left wing. She looked upset or something. But I hope this will change her mood. "Let's welcome, our director, and also our group leader, Katherine Villanueva!"
Loud applause finished the whole show. Everyone was busy congratulating each other. Even though this is not a real play sponsored by the school, we still enjoyed it. And just one clap from the audience took away all our tiredness.
Everyone's going home now. I cleaned my things, grabbed my back pack, and caught up to Kathy.
"Hey!" I smiled widely, but all I received was an upset face from her. What's up with Kathy? Isn't she happy that our play got sucessful? I'm sure we'll get high grades from this.
I placed my hand on her shoulder. She immediately sighed, more like she's shock. What's wrong?! I wanted to ask, but it seemed like her tongue was tied.
/KATHERINE’S PERSPECTIVE
Ayos! Si Sharlyn na ulit ang gaganap bilang Juliet. Ayos na ako, free'ng free na. Now I don't have to be bothered about anything because after all, I'm just the director.
But I was wrong. I was beyond bothered about what I just saw.
Nandito ako sa left-side ng stage, may harang naman kaya di pa din ako kita kahit magsasayaw ako ngayon dito. But I won't do that, especially not in this time. I feel weak.
Did Kenneth just kiss Sharlyn?
My knees wobbled. My heart skipped a beat as if it's trying to get out from me. Oh gosh! I'm going to call Repo Man right now. TSS!
After that scene I was not in the mood. Wala nga sa mood eh, bakit ba. Siguro dahil sa pagod? Malay ko, basta wala ako sa mood. I was quiet the whole play. Alangan namang magka-kanta ako dito diba? Parang ang weird naman yata pag ganun.
Huminga ako nang malalim. Curtain call na. Tapus na ang lahat. Tinawag ang mga cast by group, and the lead characters of the play one by one.
"Let's give a round of applause to Romeo, Kenneth Verge!"
"And to Juliet, Sharlyn Marquez!"
Magkalapit si Kenneth at Sharlyn sa gitna ng stage, at ako naman ay nandito pa din, stunned. Umalis na kaya ako? Wala na naman akong kwenta dito eh, plus, pupuntahan ko nalang sila Yna at Lindsay masaya pa siguro ako.
Pero hindi eh, nanigas ako dito sa kinatatayuan ko. Maya maya ay may nagsalita na naman sa mic.
"Now let's not forget about one person who made this all possible." Si Kenneth. "Let's welcome, our director, and also our group leader, Katherine Villanueva!"
And automatically, my feet lead me to the stage. Grabe! Claps filled my ears. I don't fancy this thing, I don't want attention. Ugh! Pagkatapos na pagkatapos ng curtain call, tumakbo na ako bigla sa back stage at inayos na ang gamit ko. Sila na bahalang mag-ayos sa iba pang gamit. Nang okay na ang lahat, lumabas na ako at uuwi na sana.
"Hey!"
Si Kenneth na naman. I gasped! Nagulat ako eh. Pero bakit ganun, sobra yung pagkagulat ko ngayon? I'm not usually like this, pero bakit ngayon iba?
"Uh, hi." yan lang ang nasabi ko. Feeling ko, wala akong dila ngayon para makapagsalita.
Binilisan ko ang lakad ko para makarating na agad kila Lindsay.
"Hey, Kathy. Where are you going?"
"Home." matipid na kung matipid.
"Let me take you."
"No, thanks. Lindsay will."
"Please? Just for this day."
Papayag na sana ako kaso lang,
"Kenneth!" tawag ni James. "Tawag ka ni coach. Gusto ka sanang bigyan ng second chance para sa team."
Nakita ko namang ngumiti nang sobra si mokong. Pero ako naman, parang naulanan at basang basa eh. Hindi na nya ako maihahatid, pero ayos lang. Eh! Ba't ba ganito ang naiisip ko. Tch.
"Nah. I gotta take Kathy home."
"I didn't approve of it yet."
"But you will right?" he wiggled his eyebrows the cute way.
"No." at lumakad na ako palayo.
"Wait up!"
Humarap ako sa kanya. "Look, Kenneth. This is your chance, don't waste. S'okay! You can take me home some other time."
Leche flan! Nasabi ko ba yung last sentence, or that was just some kind of mental joke?!
"Really?" he seemed a bit shocked. Now, he smirked. "Okay. I'll do that. I-ingat kah!" at umalis na siya kasama si James.
Sana nga maihatid mo ako sa bahay.
Yun bang tipong hindi na kita classmate lang.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 27: Jealousy Contravenes
Syempre bilang kaibigan naman na.
Nek nek nya. Haha. Syempre joke lang. Hay. My heart's beating abnormally. Bakit kaya? Di kaya may sakit na ako sa puso nito? GAH! Wag muna. Gusto ko pang maabot ang pangarap ko.
Dumiretso na muna ako sa classroom para i-meet sila Lindsay, doon na kasi sila naghintay at ayaw sa maraming tao. Ang arte. Haha. Pero nakakainis naman! Along my way towards the classroom, people started to greet me in the most annoying way. Err. Oo, nababati nga nila ako dati pa, pero iba na ngayon eh. Gawa ba ng play? Ang OA naman nila, parang iyun lang. Tss.
"Ang bongga naman ng lola mo!" at ayan ang bati sa'kin ni Yna.
"Yer, right." Lindsay
"Lola ko? Aray ha. Masakit." kunwari nasaktan ako. Haha!
"Ang OA mo Katherine. Di bagay sayo. Haha. Tara na!" Yna
"Saan tayo?" Lindsay
"Uuwi na ako." matipid kong sagot. Inaantok na ako eh. Pagod.
"Kahit kelan ang KJ nito! Party party naman tayo oh." Lindsay
"Kayo nalang. Pagod ako eh."
"Sus! Basta next time sama ka na samin ha?" Yna
"Sige sige." kahit hinde. Haha.
At hinatid na nila ako sa bahay. Bahala sila, I will enjoy myself with words. Hihihi. Read read and read. Makapag-wattpad kaya since wala pa akong Torment? Oo nga, tama.
Nag-open na ako ng computer at bam! Wattpad dot com na. Kinikilig ako nang sobra. Hihi. Pero syempre di ko pinapakita, hindi bagay sakin ang kinikilig. Haha. Nang tinamad akong magbasa sa harap ng computer, sa iPhone nalang, at nai-download ko ang wattpad app. Nahiga sa kama, then ayun, relaxed na.
*Phone rung*
Conceited Monkey
Are you free this Sunday, tomorrow?
Slide to view...
What should I reply?
Should I lie?
Or should I not?
Replying,
Me
I am not--
Erase! Erase! Ano ba kasing dapat kong sabihin? Wala naman yata akong gagawin bukas. Wait, magsisimba pala ako. I shall not tell lies. Excerpt from HP. Hihi.
Replying again,
Me
Going to Church tomorrow with Fam. Why?
Syempre kailangang tanungin kung bakit diba. Haha. After three minutes ayun, nagreply ulit siya.
Conceited Monkey
Nah. Nevermind. How about next Saturday? ;)
Me
I'm not sure. Why? Answer!
Conceited Monkey
Please please be with me this Saturday?
Anong drama kaya nitong mokong na ito? Bakit parang may nararamdaman akong kakaiba. Hala!
Me
Uhm, I'll try.
Conceited Monkey
Thanks. Can't wait. ;D
Can't wait his gorgeous face. Hah! Technically, I'll go. Pero syempre kapag may ibang plans or whatsoever, hindi na ako makakapunta. But, who knows. Bahala na.
***
"It's like a date!" Alyna shrieked.
"Hoy! Hinaan mo naman yung boses mo." sinabi ko sa kanila about dun sa text ni mokong. Friends eh, no secrets.
"Hihihi. Sorry." yan, she calmed down.
"So, date nga iyun?" tanong naman ni Lindsay.
"Ew. No. Date? Nah, never."
"Kung maka-decline naman ito, wagas eh noh?" Yna
"Eh kasi naman, gusto nya date na yun. Diba, diba? Hahaha." at nag-high five naman yung dalawa.
"Whatever guys! Sige una na ako. Punta muna akong library."
"Bye Mrs. Verge. Hihihi."
"Mrs. ka dyan! Tsk!"
***Library;
Ano na nga ba ulit yung book na hinahanap ko? Ahh! Hogwarts, A History. De, joke. Sana lang. Psh. Ayoko ng History. Grabe naman kasing daming kailangang tandaan eh. What happened to past is past? Kidding.
Oh. This is it. I pulled out a heavy book from the highest shelf. Shemay, ang kapal nung book. Err.
"Oh!" Muntik nang mahulog yung libro, buti nasalo ni...
Teka, sino ba siya?
"Thanks." I grabbed the book and engulfed it.
"No prob. Dapat nagpa-assist ka nalang sa'kin, ang taas taas nung pinagkunan mo oh." sabi ni unknown guy.
"Oh, sure. Next time, if there will be. Thanks again."
I walked passed him and sat to read this hefty book containing 'foreign' deep tagalog words. Err. Nakakadugo lang ng ilong eh.
"Miss, pakitaas naman po yung paa nyo. Wawalisan ko lang yung ilalim." sabi nung guy kanina. Mukha naman siyang student, pero ba't siya naglilinis? Ganon ba siya kasipag? OA much ha.
"Oh, okay." at itinaas ko naman. Hindi ako nakakapagconcentrate, kaya pinatapos ko muna siya bago ako nagbasa ulit.
Maya maya bumalik na naman yung guys. Ano ba to!
"Miss Katherine, pakitaas po ulit yung paa nyo. Ima-mop ko naman po." nakakainis na ha! Pero itinaas ko naman ulit yung paa ko.
Pero ba't niya ako kilala? OA naman talaga pag gawa 'to sa play ha.
"B-bakit mo ako kilala?"
Para naman siyang namutla sa tanong ko. May ano ba dun? Parang nagtatanong lang eh.
"Ah, eh. W-wala po. Sige, mauna na ako."
Ang weird naman nung lalaking iyun. Pero kung may part time job siya dito sa Library, ba't ngayon ko lang siya nakita? Ah, bahala na. I'll focus more on this, baka mamaya ma-fail pa ako't matalo ni monkey.
Nang dahil sa Research I namin, lagi na akong nasa library. Lagi ko na din nakikita itong si weird guy, at napapaka-weird nga sobra. Kung ano anong sinasabi, at weird din tulad nya.
"May sharpener ka po ba?" tanong niya. Kinuha ko naman yung sharpener ko at inabot sa kanya. "Salamat."
Maya maya, eto na naman siya.
"Eh may lapis ka po ba?"
Natawa naman ako dun.
"Ano pong nakakatawa?"
"Pano ba naman kasi, manghihiram ka kaagad ng pantasa eh wala ka pa ngang pencil." tumatawa pa rin ako.
"Sensya naman." nahawa naman siya.
Masaya naman palang kasama ito eh. Nakaaliw din. For the first time hindi naging boring ang stay ko sa library. He's like a talking Encyclopedia, not walking, talking nalang para weird din like him. Pero di ko pa din alam nya, bahala na. If he won't introduce himself, I better stick with it. Maybe he doesn't want me to know. Gumaganyan na ako ngayon.
Nagkwento din naman siya about sa buhay niya, pero di pa din niya sinasabi name niya. Hello?! Weird guy, makahalata ka naman.
"Kung meron kang ganyang kagandang sasakyan, ganoong kalaking bahay, para saan pa't nakaduty ka dito at sa garden para maglinis?" Tanong ko. Napaka-odd kasi eh.
"Ah, yun ba. Eh kasi naman, naibangga ko yung una kong sasakyan kaya yun binawasan ni dad ang allowance ko. Ako na ang reckless, kaya eto naghihirap mag-part time."
"Reckless nga, para kang si Bella." biro ko.
"Uy di ah. Kay Harry Potter mo nalang ako i-compare."
"Crush ko yun eh."
"Oh edi i-compare mo na nga ako sa kanya."
"Baliw ka."
Tawanan lang kami ng tawanan hanggang sa napagsabihan na kami ng librarian. Pero tumawa pa rin kami ng patago. Tapus biglang may nahulog na book.
"Huh? Ano yun, may iba pa bang tao sa section na 'to?" nagtataka ako. Paano naman kasi mahuhulog yun diba kung wala ng iba pang tao dito.
"Ewan, baka may multo?" Baliw talaga 'tong si weird guy. Pero nakakatawa siya. He's cute.
"Eh! Walang ganyanan."
"Joke lang. Ikaw naman. Syempre pro-protektahan naman kita kung meron nga diba." tumawa na naman siya.
Napakamasayahin talaga nitong weird cute guy na ito. "Baliw ka talaga. Tara na nga sa labas. Ay wait."
Napahinto naman siya. "Bakit?"
"Baka kasi may iba ka pang duty? Oh busy ka? Pauwi na din naman ako kasi eh." ayaw ko naman siyang istorbohin.
"Hatid na kaya kita?"
"Sure ka? Baka kasi mapaga—"
Hindi na nya ako pinatapos. "Akin na nga bag mo."
At eto hinatid na nga nya ako. This day is... I don't know, fun? I think.
/KATHERINE’S PERSPECTIVE
I was about to ask Kathy for some notes in History so I followed her. She entered again the College library, and so did I.
"Kat—"
Wait, I think I saw the book that our History teacher needs. So I stopped for a moment to find the book.
"May sharpener ka po ba?" A guy asked Kathy. Maybe he's just being friendly. And so my Kathy let him borrowed hers.
"Eh may lapis ka po ba?" the guy asked again. Doesn't he have his own school stuff? Ugh. What am I feeling?
Kathy laughed in unusual way. I've never seen her laugh like this. Ouch. Why’s that this guy gets to make her laugh like this, and not me? UGH!
"Uy di ah. Kay Harry Potter mo nalang ako i-compare."
"Crush ko yun eh."
Harry Potter? GEE! I'm more handsome than him!
Yes! Strike one, odd guy. The librarian scolded the GUY. Yes, only the guy and not my Kathy! They converse and laugh for several minutes. Is this the reason why Kathy is always here in the library? I sure hope not!
They continued to laugh that I unconsciously drop the book. I gasped and hide myself. I prepared to be unseen, or Kathy will think I'm a total weirdo. No. That guy IS.
"Hatid na kaya kita?" the odd guy offered.
Noooo! Don't accept it. Please don't!
"Sure ka? Baka kasi mapaga—"
Ouch.
"Akin na nga bag mo."
And then he grabbed her bag then they walked together towards the exit.
Three words, ten letters.
I am jealous!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ chapter 28: Interruption
/ALYNA’S PERSPECTIVE
After ng play nila Kath, pumunta muna kaming room para antayin siya. Pa-VIP si teh eh. Ayos lang, friends-friends eh. Hoho!
Nang makarating na si Kath sa room, ayun tinukso muna namin sandali. Bagay kasi talaga sila ni Kenneth. Sayang nga lang at nakarating pa si Sharlyn, kaya di natuloy yung plano ni Kenneth. Syempre naman boto kami sa kanya para kay Katherine. Biased na kung biased.
Hinatid na kami ni Lindsay pauwi. Hihi. Driver anywhere, anytime. I so so love her.
Ang agap pa pala. Wala namang magawa. Magsisikap na nga akong mapataas ang grades ko sa Geometry, kainis naman kasi yun eh. Aanhin ko ba ang figures sa trabaho? Di naman ako magiging Architech, ew, no. Puro math yun, right? Well whatever. Real life application nga. Tch.
Hinagilap ko ang Geom book ko at notebook. Shemay! Wala sa bag ko. Wala din sa study table.
"Oh GeoMeo, where art thou?" I acted goofily. Ano naman, ako lang naman magisa dito sa kwarto eh--
"Hoy, Alyna. Para kang engot dyan ah."
Walanjang kagulat! Si little brother lang pala.
"Ano naman. Tss!"
"Well whatever ate. Samahan mo akong school. May kukunin ako. Dali!"
"Kung maka-utos ka, Angelito parang ikaw ang matanda ah."
"Ew. Angelito ka dyan! Angelo nga kasi!"
"Angelito." Bleh. Hahaha! You know the feuds between siblings? Yeah, we do that a lot.
"Kainis ka naman oh. Dali na, samahan mo na ako habang maagap pa."
"Sige na, sige na. Tutal may kukunin din naman ako eh. Tara."
"Ulyanin ka ate. May nakalimutan pa. Hahahahaha!" lokong tumawa ito eh.
"Sus! Nagsalita ang hindi. Kainis! Tara na nga. Iwanan kita dyan eh!"
Parehas lang kami ng school syempre ni Angelito. Hahaha. Angelito talaga eh. Ang saya niyang asarin. First year lang din siya, pero kita mo naman ang ugali eh, ang baho. Hahaha! So there, iisa lang ang destinasyon namin. Nag-jeep na lang kami, di naman kasi kami maarte. At kung papahatid pa kami kay daddy ay sayang sa gas. Hihihi. Environmentalist, oooohh.
Nang makarating kami sa Sermounth University, nag-part ways na kami. Sana mawala si Angelito ng wala nang sagabal sa aking pamumuhay. Wahahaha! De, joke lang. Edi napagalitan naman ako.
"Hoy ate, huwag mo akong iiwan. Kung hindi, sasapakin talaga kita."
"Not if I got to do it first." I stuck my tongue out.
"Ewan ko sayo. Bye!"
Ang aking magalang na kapatid. Bow. Eeehh! Tch.
Humayo na ako sa daang papunta sa locker zone. Wow, humayo. Big wuuurd! Hahahaha. Bakit ba ang aning kong tao? Oki lang, at least walang problema.
Bukas ng locker, kalkal ng gamit. Hohoho. Kalkal talaga, eh noh. HAHA! Kuha ng book, kuha ng notebook. Done.
Asan na ba si Angelito? Kainis iyun ah! Napaka-tagal. Err. Limang minuto na ang nakalilipas at wala pa din siya, napaka tagal. Sensya't impatient ako pagdating dito sa bakulaw na to. Umupo muna ako sa bench at nagsimulang magbuklat sa libro. Aral dito, aral doon. Walang pumapasok sa tenga, pagod na ang mga mata. Tss. Ano ba 'to? Hindi ko maintindihan!
"Ay! Ano nga palang formula ng pagkuha ng circumference? Shemay! I need you, Kath!" Para akong engot dito na nagsasalita mag-isa. Okay lang magisa lang naman eh--
"It's two pi r." sagot ng isang tao. Shemay, siomai! Ba't ba lagi nalang akong nahuhuli ng kung sino kapag naguusap akong magisa? Epal lang.
Aba't kagwapo naman pala nitong epal na ito. Hihihihihi. Kinikilig yata ako. :""">
"Alam ko." Palusot ko. Syempre, pa-good impression kuno muna.
"Sorry, what?" nakangiting tanong ng gwapong nilalang. Medyo may accent siya ah. Kind of reminds me of Kenneth. Hindi naman mukang purong Filipino ito, siguro may halo. Halo-halo. Shake, shake. Yuuuum~! Hahahaha. Echos.
"You can't speak nor even understand Tagalog?"
"I wouldn't bother asking if I could, right?"
Pilosopo ka! Oki lang. Hihi. Cute ka naman eh, kaya palagpasin muna. :3
"Yeah, right." at insert pa-obvious-na-kinikilig laugh here.
"What's with your laugh? It's annoying, by the way." pero tumawa pa din siya.
"Uhh." napak-kunot namana ng noo ko. Aba't nakakainis naman pala itong lalaking ito ah! Kala lang niya, gwapo lang siya! "Okay, thanks bye." sabay tayo ko at umalis na palayo.
"W-wait!" tawag niya habang tumatakbo ako palayo. Hohoho. Takbo lang, Yna, takboooooo!
Aray.
Nadapa si ako. TCH! May sugat pa. Ang tanga naman kasi nung bato oh, hindi manlang tumabi!
"Careless." he muttered.
"I heared that."
"Okay, okay, fine. That was intentionally."
"Smug!"
"Smoking cocky." he argued.
"Do you have a disease?" I asked, completely annoyed. Shet! Napapa-english tuloy ako.
"Nope. But would you consider being hot a disease? If so, well then yeah. At exactly one hundred degrees celsius. Melting point. Oohh."
Aray ko po. Ang weirdo naman nitong gwapong nilalang na ito. Grabe lang. Edi siya na! Walanja.
"More like a severe mental retardation!" I half-yelled.
"Whatever, sweetie." he said sweetly. Sweetie yata ah! Pa-charm charm ka pa dyan. Di ako matatamaan niyan, boy! Pero ang pogi mo pa din. Hihihi. Wait, stop!
"Sweetie your face! Go away." naglakad ako ng paika-ika. May sugat pala ako sa tuhod, may dugo ng konti. Ayos lang, malayo naman sa puso eh. Haha!
"Wait. Let me at least put aid on your wound. I insist." he said calmly.
Napakasweet naman pala nitong lalaking ito eh. Hihihi. Kinikilig na naman akoooo. :”>
"Okay. Serves as your apology."
"Whatever you say my dear." he winked. Sheeeet! Natunaw ako!
Inupo niya muna ako sa isang bato. Kaso wala naman siyang dalang first aid kit. Epic fail naman nito oh. Inangat niya yung tuhod ko at tsaka naman itinali yung scarf niya around my left knee. Tinulungan niya akong makatayo hanggang sa ayos na ako.
"Oh gee. This is exaggerated."
"How come?"
"I won't die because of this, you silly! This won't even affect my heart or whatsoever crucial part of me."
"Heeeeyyyy!" he pouted. Shet. Sige, siya na ang cute. "At least I tried, okay? And better consider yourself lucky for you're the first girl I ever did that." and then he flashed his trademark cocky smile.
"Just to keep your mouth shut. Okay, I'm lucky." I rolled my eyes heavenwards. "I got to go. Bye." I did not bother waving at him. Just a simple walk out did everything.
"Wait!" here we go again.
Tumigin ako pabalik. "What?"
"I'm Max by the way."
"Oh." tumalikod ako at ngumiti. Sheez. Ang gwapo ng name.
"Well," I heard him shout. "Aren't you going to introduce yourself?"
"Maybe not this time. If we meet again, then I guess you're lucky as well." sinabi ko nang hindi tumitingin sa kanya at diretso lang sa paglalakad. Hihihi. Playing hard to get.
Sino kaya yun. Hindi naman siya mukang pure pinoy. Parang si Kenneth lang ah. Pero mas gusto ko naman si Kenneth sa paguugali, pero gwapo din yung mayabang na yun ah. Haha. Well whatever.
I'm looking forward to meeting him again.
/KATHERINE’S PERSPECTIVE
"Salamat sa pag hatid ha." I thanked the weird guy.
"Until next time."
Next time? Psh. Kakahiya na ah. "Haha. There won't be a next time, dude."
"Why not?"
Suddenly, I felt quite guilty. I don't even know why. "Look, thanks nalang ngayon. Pero sa tingin ko, this will be the first as well the last time." I smiled.
"Okay, if you say so. Pero if ever you need a ride, I'm here." ngumiti din siya. Pumasok na ako. I still don't know his name. He seems nice, but still I have to be careful.
Parang ang bilis lang ng araw ngayon. Friday na kaagad. Siguro kaya lang naging mabilis kasi wala, parang usual things lang yung nangyayari, at fortunately ay hindi masyadong busy ngayong week. Dadaan ulit ako sa library para magsauli ng libro. At dito, nakita ko nanaman ulit si weird guy. Grabe lang, I think I have such talent in giving names to people.
"Miss Katherine!"
May tumawag sakin. I looked back and saw Ms. Ramos.
"Ma'am, bakit po?"
"I need to give you an assignment this Saturday. Are you free?"
"Yes, I think so po. Ano po ba yun?"
"Since you're a top student, I need you to tutor someone from other section."
"Oh. Sige po, I'll try."
"Don't try. Do it."
She used again her terror voice. Kaya no choice akong i-cancel kung ano mang meron sa araw na iyun. Which is Kenneth's bonding invitation. I'm sure naman na we can do it some other time.
***
***Saturday; Library;
"Ma'am, asan na po ba yung itututor ko?"
"He's already waiting at the Reference section."
"Thanks ma'am."
"No. Thank you. Now, proceed."
At dali dali naman akong pumunta.
"Miss."
"Ay butiking libro!"
"Grabe naman, wala naman sigurong ganun noh?" at tumawa yung nagsalita.
Si weird guy.
"Ikaw lang pala. Psh."
"Bakit, sino ba ang ine-expect mo?"
"Ito naman oh, wala. Nagulat lang talaga ako sayo. Baliw ka talaga."
Nilabas ko ang phone ko para itext na din si Kenneth na hindi ako makakapunta, at next time nalang. Syempre nag-sorry din ako at nagexplain. Baka kasi iniisip niya na hindi ko siya gustong makasama or what. Pero gusto ko talaga, aamin ako.
So eto na nga, tutor thingy. Nagpaturo siya sa akin mostly Math. Mukhang may tinatago nga ito eh. Feeling ko naman alam na niya ang mga tinuturo ko sa kanya. Ang weirdo nya talaga, kasi nageexplain ako tas mayamaya pagkatingin ko sa kanya, di naman siya nakikinig. Instead, tinitignan niya ako. The last time I checked, wala namang mali sa mukha ko. Tss. Pero di pa din nawala ang pagtatawanan namin sa buong session. Masaya talaga siyang kausap. Kaya imbes na two hours lang dapat kaming magkasama dito, naging five.
"Tara na. Tapus na naman tayo eh." yaya ko sa kanya.
"Maya maya na kaya? Di ko pa alam to oh." tinuro niya ang isang scratch na papel na wala namang sulat, habang nakatingin sakin.
Natawa naman ako nang malakas. “Baliw ka. Tara na." naguiguilty na din ako eh.
"Sige na nga. Next time ulit ha?"
"Ayan ka nanaman sa next time-next time mo. Pero we'll see. Kailangan ko nang makauwi ngayon, sabi ni mom umuwi ako nang maagap eh. So, bye."
"Wait, hatid na ulit kita."
"Wag na. Wag na talaga. Sige, bye." sinakbit ko na kaagad yung shoulder bag ko at tumakbo na palayo.
***
Bakit ba hindi ako makatulog? Kaines naman 'tong feeling na ganito! It's already quarter to two, and I'm still wide awake. Am I in guilt? Sheez! Pinikit ko na ang mata ko, baka sakaling makatulog na ako ng tuluyan. Kahit pa may sunog sa labas, bahain kami, magkaroon ng dinosaur sa loob ng kwarto ko, o kahit magsalita ang lahat ng bagay dito, hindi pa rin ako mumulat.
Alright!
*Beeeeeep* *Beeeeep*
My phone vibrated. Bigla akong napatayo at kinuha ang cellphone ko. Mission failed, nakamulat na ako. Psh.
Conceited Monkey
Good bye, Katherine.
At that very moment, I felt like someone pinched my heart so hard. I was left petrified at almost a minute. Then suddenly, tears fell.
Bakit parang ang sakit makakuha ng paalam kay Kenneth? At to think na tinawag niya ako sa full name ko for the very first time?
No. Sana walang meaning 'to. </3
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 29: Hopeful Nextimes
/KENNETH’S PERSPECTIVE
***Saturday;
Max called. He said he'll be here in Philippines at lunch. What's he up to?
Max
Calling...
Decline | Accept
I answered, of course.
"Hey man, what's up?"
"I'm already here. Pick me up, dude."
"You're gay."
"Whatever. I still make a hot impression in both gender." he said smugly.
I laughed. "But seriously, I don't know how to get there."
"WHAT?! You're one hell of a coo coo brain, dear cousin. You left L.A, gone independently for so long, but you still don't know your place?!" he sighed.
I chuckled a bit. "Calm down. What I did back then was a very wise thing." I'm going to tease him first. "A very wise thing that made me a genius. A wise, intelligent th—"
"Knock it off dude. It's not funny anymore. Ha-ha!" he fake a laugh.
"Alright, first thing you need to do it to grab a pen and a paper."
"Uh-huh."
"Already got it?"
"Yeah, continue already." he's being impatient just like the usual.
"Then write things as I say it, okay? This will be very long so keep your ears open."
"How can I even close it? Ugh. Just continue!" I can tell he's irritated.
"In order for you not to get lost," I'm trying not to laugh here, this'll be a good one. Hahahaha! "You need to hire a taxi and head straight here."
"Then what?"
"That's pretty much it. You're done. Say hello to me." then I laughed so hard.
"You obnoxious cousin! You made me look like a fool here."
"Aren't you already. Just kidding. Why are you here, by the way? Are you going to visit your grand parents or something?"
"That's for later. Right now, I have to find you and kick your back. Later dude!"
And then he hung up. He's a great joke himself. Far more enjoyable irritating him than video games.
I took my afternoon siesta then the next thing I knew, someone's knocking wildly at my door. I opened it, and expectedly saw Max.
"Dude, don't break it. It's much more expensive than you yourself." I joked. "Welcome to my pad."
"Yeah yeah. I'm starving."
"Oh-kay."
"Aren't you going to prepare me something?"
"Be independent dude. It's time that you learn."
"Please?"
"Oh, alright."
I prepared him my left-over lasagna last night. He's not sophisticated, so he didn't complain at all, bonus!
I sat beside him. "Why are you here, could you tell me now?"
"Oh, that. Maybe later dude. I need to get some rest. You should, too."
"Why so?"
"Because you won't be hearing any good news from me. Take that as a caution." he looked very serious. "But right now, I have to get my handsome rest."
He laid himself down on my couch, and snored angrily. That made me laugh in this serious situation. Then my manager, Louie, came.
"So, monkey's already here." he joked. See, we really like annoying this boy. But he's really a good man, he's like my best friend ever since kid.
"I know." wait! He knows that he'll be arriving? "You didn't tell me!"
"Sorry, man. But it has to be that way."
"Alright, alright. I'll buy that. But could you please at least tell me why the heaven he's here?" If curiosity can kill, I'm already dying. No, wait. I am.
"That's why he's here right. I don't have the right words."
"No. You do! In fact, I know it's from you. I'm not that dense for pete's sake!"
"Stop being so stubborn. I'm going out for a while."
"Yeah right. Nice segue, man. Whatever. Go wherever you want."
***
"YAAAAHHH! I hate my life!" I shouted as I threw the biggest rock I found at the seaside.
Yes, I'm here at the seaside. I can't help but to run away after hearing the bad news from Max.
And the most awful thing about it is that I cannot do something to avoid such infamy. I'll not use euphemism since everything's gone wild. Ugh. I'm going to miss things I used to do here.
I grabbed my phone and started texting.
"Are you free this Sunday, tomorrow?" then I send it to Kathy.
After less than three minutes, she replied.
Kathy <3
Going to Church tomorrow with Fam. Why?
I wish I could come with you next time. (_ _)
Me
Nah. Nevermind. How about next Saturday? ;)
Please, please!
Kathy <3
I'm not sure. Why? Answer!
Me
Please please be with me this Saturday?
Gah! I'm desperate.
Kathy <3
Uhm, I'll try.
Please don't try. Be with me, it's not that hard, or is it?
Me
Thanks. Can't wait. ;D
I really can't.
***
***Next Saturday;
I'm so excited. I'll have my full day with Kathy. So I asked Max for a help with this one, since he felt sorry for my state right now. I really appreciate him this time.
"Are you sure everything's set, man?" I asked him, excitedly.
"Could you please pacify just a little bit? It'll ruin the mood." It wasn't a sarcasm, but more of a joke. I chuckled.
"Alright, alright. Thanks dude."
"Glad I could help. I owe you one."
"Wait? You owe me? Can I please hear the prime word again?" he rarely admits bewilderment, so that's kind of a shock.
"Funny dude!" he tapped my back. "I gotta go. I'm on a mission to find that girl again."
"Who?" I asked curiously.
"I can't tell you yet."
"How come?"
"I... uh..." He ruffled his hair, kind of looking embarassed or something. "Don't know her name."
I laughed. "Woah! I guess some girl really can resist your charms, cousin. Bad luck for you."
"No. She's just playing hard to get like my other girls. She'll be mine sooner. So gotta go. Good luck bro, you're gonna need it."
"Thanks dude, but I guess you need good lucks more than I do." I laughed as he walked out. He's a joke.
It's already three PM, and still, she's not here. Where the heaven could she be? I tapped my pocket hysterically. My phone's not here! How could I text her? Tss. Maybe I should just wait.
I stared at the surroundings. The setting's here at the back garden where we first converse thoughtfully. The dusky sky complimented the fascinating background, where lights were shining and sparkling in harmonious way.
I waited.
"May tao pa ba rito?" someone asked.
I almost jumped. "Y-yeah. Someone's still here."
Then I saw Mr. Janitor. "Oh. Hijo, bakit nandito ka pa? Gabi na ah."
"I'm waiting for somebody." I smiled.
"Baka hindi na iyun makakarating, tingnan mo na lang kung ano oras na oh. Hijo baka ika'y mapahamak ha. Magiingat ka."
"Opo." I know that word of course, form of giving respect to elders. "You too po."
"Oh sige, magmamadaling araw na. Ako'y uuwi na muna't kailangan pa ako ng pamilya ko. Sige, magiingat ka."
"Take care Manong Janitor. Watch your steps."
I looked up at the sky, it's getting fully dark. Did she just ditch me?
Does she hate me this much that she didn't get here without any hints?
Twelve AM. My tears shed. It hurts right here, my chest. All my and Max's effort gone wasted. It's all for her, but why the hell didn't she show up? Despite all of that, there's still a part of me that cannot be mad at her.
I stood up and hurried back in the parking lot. I got inside my car and abruptly looked for my phone. I checked my messages and there's nothing from Kathy.
Okay, I'll stop this time even if this is not easy, it's my fault anyway.
Me
Good bye, Katherine.
I sent the message. See you later.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 30: The Unknowns
/KATHERINE’S PERSPECTIVE
Sunday, please give me a great day.
"Ate Kat kat!" tawag ni Lyka from outside my room. Ganyan kalakas ang boses niyan.
"Go away!"
"Psssshhhh! Breakfast na dali! Male-late tayo sa first mass."
GAH! I forgot about that. How could I have forgotten about that when I didn't forget it's Sunday today? Tss. My head's spinning.
"Okay, tatayo na ako. Umalis ka na!" I shouted back.
After eating my breakfast, I took a warm bath. I just had my weirdest dream, I think. May date daw sana kami ni Kenneth, tapus kaso nga lang may school works na nag-interfere. I really don't know what's with my dream, at kung bakit 'kami' doon. Tss. Weird. Bahala na. I'll attend mass muna, sana makapag-isip na ako nang maayos after that.
***After the mass;
Nauna akong lumabas sa church at nagbabalak sila Lindsay at Yna na manuod ng movie. Habang tinetext ko si Lindsay, saying na sunduin nalang ako dito sa Church, a cute little boy approached me.
Ay hindi pala. Psh. Pero ang cute cute cute eh!
Nilapitan ko. "Hi, cute boy. What's your name?" minsan lang ako maging sweet sa bata ha, mind him. Kidding.
"A-koh po shi K-kenn-eth. Heeheehee." ang cute niyang tumawa. Kenneth ang name niya? Wow lang ha.
"Bakit ang cute cute mo? Hihi." I pinched his cheeks.
Then his guardian came afterwards. "Ay, sorry po. Hehe. Napansin ko pong wala siyang kasama kaya nilapitan ko po."
"Ayos lang, salamat ha. Nawawala kasi yung pusa niya eh, kaya siguro eto hinahanap at tumakbo sa'min."
"Ah ganun po ba. Sige po. Bye cute boy." I smiled sweetly at him.
"Wave at ate na, baby." His mother asked him.
"A-san mommy si Cat?"
Kath daw ba? Waa. Cat? Coincidence talaga oh. Si cute little Kenneth is finding his lost Cat? Grabe lang yun ha. Di ko kinaya eh.
"Mahahanap din natin yun. Say bye to ate..." her words seems to be missing something, my name. LOL.
"Kath." I smiled again. Walang hanggan na pag-ngiti na yata to dahil sa batang ito ah.
"Oh. Magba-bye ka na kay ate Kath, baby Kenneth."
"Awww. Ba-bye ate Kath." Then umalis na sila.
Parang feeling ko namimiss ko si Mokong. WAAH! Kaines!
***
***Mall;
"Ano bang movie ang papanuorin natin?" tanong ko sa kanila.
"Abduction." simpleng sagot ni Lindsay.
"Waaaaait." singit naman ni Yna. Tignin sa kanya. "Punta muna tayong Odyssey." sabay ngiti niya.
"Bakit naman?" tanong ko nanaman.
"Bibili lang ako nung dating album ni Jake Flynn. Hihihi." Yna
"Ano ba yan, late ka na." Lindsay
Sabay pout naman ni Yna. "Sensya naman. Tss. Tara na kase. Please?"
At ayun, pumunta nga kami doon. Alangan namang hindi-an namin to, baka magwala to dito.
♪ I can tell you're looking at me, I know what you see. Any closer and you'll feel the heat. GG! You don't have to pretend that you didn't notice me, every look will make it hard to breathe ♪
"♪ Bring the boys out! ♪" kanta ni Yna.
"Psst!" tinakpan ni Lindsay yung bibig ni Yna. "Manahimik ka nga. Nakakahiya oh."
"Ano naman? Nasa music store naman tayo eh." tinanggal nya yung kamay ni Lindsay. "Punta lang ako dun." tinuro niya yung CDs ni Jake Flynn. "Bring the boys out!" kanta nya na naman, sabay dila sa amin. Pang-asar eh!
Si Lindsay naman pumunta muna doon sa may labas ng store at tumingin ng magazines. Ako, naiwan dito. Tss. Makatingin na nga din ng kung ano dito.
♪ Soon as I step on the scene, I know that they'll be watchin' me, watchin' me. I'ma be the hottest in the spot, there aint no stoppin me, stoppin me. I know life is a mystery, I'm gonna make history.I'm taking it from the start. ♪
Shemay! Ang awesome ng The Boys! I think I'll purchase their newest album.
Tingin,
Tingin,
Aha! Here it is.
Pagkakuha ko dun sa isang CD, may humawak din na babae.
"Ah, hehe. Sorry, sige iyo na yan." I apologized.
"Ok lang." she smiled at me. She seems familiar. Parang nakita ko na siya.
"Oh. Have we met before?" I asked.
"No." matipid niyang sagot.
I smiled, at kumuha na ng ibang CD para bayaran sa cashier.
Nang matapos ko nang bayaran, di pa rin tapus tumingin si Yna, di ko malaman kung anong meron dun at napakatagal. Tss. Umupo muna ako sa isang upuan malapit sa exit. At dahil naiinip din naman ako, di ko naiwasang tignan yung taong nadito sa loob.
"Hala, nasan na ba yung wallet ko?" nagaalalang sabi ng isang babae. Pagkalingon ko, siya yung kaninang babae na nakausap ko.
"Miss, kukunin nyo pa ba 'to?" tanong nung cashier.
"Ah, oo. Wait lang ha, di ko mahanap yung wallet ko." sagot naman nung babae na hinahalungkat pa rin yung bag nya.
"Pakibilisan na lang ho oh. Marami pang nakapila." medyo naiinip na sabi nung cashier. Ang sungit lang ha, ang sayang ireport eh.
"Ahh, eh... Wag na nga lang. Pasensya na ha." humble na sagot nung babae.
Ewan ko kung anong naisipan ko at lumapit ako sa may counter. "Here's her cash. Bibilin nya yan."
The girl looked at me in confusion. "Ah, eh. H-hindi na. Next time ko nalang bibilin." Nginitian nya ako ng pilit, siguro nahihiya.
"Hindi, okay lang talaga. Sige na." I smiled, again.
"S-salamat ha."
"No prob." umalis na ako sa store, sa labas na ako naghintay.
♪ B-bring the boys out! Girls Generation make you feel the heat, and were doin it we can't be beat. B-bring the boys out! Were born to win, better tell all your friendsCause' we'll get it in, you know the girls. ♪
Rinig ko pa rin yung music mula sa loob. Shemay! Feeling ko mae-LSS ako rito eh.
Habang nagaantay, kumakanta na nga ako sa isip. Hihihi. Napatigil ako sa pagkanta nang may marinig akong dalawang lalaking nag-uusap.
"Pare ang laki naman ng halaga na nasa wallet na yan." Panget one.
"Oo nga eh, naka-jackpot ako." Panget two.
"Libre mo ako ha?"
"Nek nek mo! Ang hirap hirap kunin nito dun sa babae tapus ipanlilibre ko lang pala sayo? Wag na oy!" sabi ni panget two.
Napatayo ako at lumapit sa kanila. "HOY MGA PANGET!" sigaw ko sa kanila habang tinuturo sila. Napatingin naman sila, expressionless. Nakakaines ha. Hindi ba sila natatakot sa powers ko? TSS.
"Ibalik nyo yung wallet nung babae!"
Tumawa ang dalawang panget. "Bakit ko gagawin yun?" Sabat naman ni panget two habang medyo natatawa pa rin, "Ang hirap hirap kunin nito dun sa bab—"
"Tapus ibabalik mo lang?" sabat ko.
"Eh matalino ka naman pala eh." sabi naman ni panget one.
"I know right." tinaasan ko sila ng kilay. "Kaya, ayun oh si Anne Curtis!" tinuro ko yung nasa may likuran nila.
At ang mga panget naman lumingon at hinanap pa kung nasaan. Haha! Gullible. So nakuha ko na naman yung chance ko na makuha yung wallet dun sa kamay nung isang panget.
YES!
"O-oy! Ibalik mo yan sa akin." Panget two
"Amin yaaaan!" sigaw ni panget one.
"Ang kapal mo, akin lang yun!" sabi naman ni panget two.
Tumakbo na ako. Nakita naman nila ako kaya humabol din sila. Hingalin sana kayo sa kahahabol sakin. "Bleeeeeh!" Pang-asar ko sa kanila.
*Habol*
*Habol*
*Liko rito,
Liko roon*
HALA!
Nacorner na nila ako sa isang room. Wala na, wala nang pagasa ang bayan.
"Wala ka nang kawala bata." nagsmirk si panget one.
"Actually, adolescent na ako. Kaya hindi na appropriate itawag sa akin ang b—"
"Che! Ang daldal mong babae ka." inis na sabi ni panget two.
"Ayan, babae mas ayos pa." hindi ako nagpapanic. Bahala sila, ang panget naman nila eh. "Oy ikaw isang panget." Tinuro ko si panget one. "Dapat gayahin mo tong si panget two—"
"Anong panget two ka dyan?!"
"H-hehehe. As I was saying. Dapat gayahin mo si panget two, matalino oh." Sus. Joke lang yun, sana ma-flatter.
"Ano ba kasing panget ang pinagsasasabi mo ha?!" naiinis pa rin si panget two.
I tapped his shoulder. "Don't worry, matalino ka naman eh."
Namula si panget. Hahaha. Mas lalong pumanget ang panget. Ihh! Ang panget! Actually di naman sila panget eh. Mukha silang mga teenager pa lang, menor de edad ba. Pero mga nagmumukang gurang gawa ng mga piercings at panget na estilo ng buhok. Iih. Ka-suka, you know.
"Tama na nga iyan!" Singit ni panget one. "Ibigay mo nalang samin yung wallet kung ayaw mong masaktan!" Papalapit na sakin si panget. Juice ko po, ayoko!
Ayoko,
Ayokong maamoy ang mabaho niyang hininga. Ang lapit na ng mukha niya sakin. Grabe lang! Tinulak ko yung face niya, naghello naman sakin ang mga pimples ni koya. Eek!
"Teka lang, teka lang. Pause muna!" tumigil muna ako ng sandali at tumingin sa mata niya. Long silence.
"Nag-toothbrush ka ba?" seryoko kong tanong. "Kasi baka ma—Aray ko naman!" binatukan ako ni panget. Aba!
"Malamang! Three times a d—EH! Teka nga muna, ibigay mo nalang kasi yung wallet sa amin!"
Tinago ko sa likuran ko yung wallet, "Never. Pinagkahirap-hirapan ko tong kunin sa inyo tapus ibabalik ko lang?!"
"Gusto mo talagang masaktan ha."
"Ayoko. May sinabi ba akong gusto ko?"
"Pilosopo mong bata ka ah." inis na inis na si panget one. Si panget two naman ayun naga-iPod? Walang paki eh?
"PilosopA. Babae naman ako. And don't worry panget one, I'll take Philosophy." calm but irritating kong pagkakasabi, bahala siyang mawalan ng pasensya.
"Lintk ka! Sasaktan na talaga kita!"
*BOOOOG*
Chot. Di niya ako sinuntok. Yay. Hihihi. Jump to the left, and right, and front and...
Patay lang pala ang ilaw. Epic ha.
Maya maya may nagsalitang lalaki na boses lalaki.
"Iwanan niyo na siya." utos nung lalaking kadadating palang, eh di ako sure. Basta masculine yung voice kaya aakalain kong lalaki. Hihi. Sige na nga, homosexual nalang para sure. Haha. Chot.
"S-sino ka?" natatakot na tanong ni panget one.
Eh teka nga muna, bakit ba siya itong umaasikaso sa akin sa pagkuha ng wallet eh diba kay panget two yun? Ang gulo nga naman ng utak nitong dalawang to. Tss.
"Tss. Ang dilim dilim." rinig kong sabi ni panget two. "Hoy panget, aalis na ako ha. Bahala ka na, iyo na yang wallet na yan. Ic-charge ko pa ang iPod ko, lowbatt na eh. See ya."
Eh ang bongga naman pala ni panget two. Haha!
"See? Sabi ko sayo panget ka talaga eh. Pati kasama mo panget ang tawag sayo." pang-asar ko kay panget one.
"Manahimik ka nga!" sigaw niya sakin. "O-oy lalaki sa dilim!"
"Sino? Ako?" sagot naman nung isang lalaki.
"Eh sino pa nga ba?"
"Ikaw. Hindi ka ba lalaki?" tumawa siya. "Oh, okay. I get you, pare. Sige, ako lang lalaki dito. Game. Take two, ulitin mo yung sinabi mo kanina, dali. Nawala yung poise mo eh."
Natawa na rin ako. This is definitely an unusual kidnapping scene. Wait, kidnapping? Haha. Ang epic naman nilang mangkidnap nito. And no, di pala to kidnap. Di ko alam tawag kaya shutup nalang ako, papakinggan ko muna yung dalawa.
"Pilosopo ka rin ha! Eto sayo!"
"Ha? Ano yung ibibigay mo tol?" natatawang tanong nanaman nung lalaki.
"Suntok."
"Ayaw ko nyan. Iyo na."
"Tss. Sapak you want?" inis na sabi ni panget one.
"Hindi na. Ikaw nalang bibigyan ko, generous namana ko eh." seryoso na ang boses nung lalaki.
At yun, bam! Di ko na alam ang nangyayari, basta ako nakatayo rito. Bahala sila dun. Hmm. Natapus na ata silang magkilitian. Ayun, nawala na si panget. Di ko alam kung saan nagpunta. Tss. Di ko manlang nalaman kung nasaan yung exit dito. Tss. Baka hinahanap na ako nila Lindsay. Patay. Tch.
"Hoy." tawag ko. "Who you? Text back asap."
"Replying," sagot niya. Ang adik lang noh. "I'm your life saver."
"Weh? Life saver yata ah? Ba't parang di naman yata angkop?"
"Yaan mo na. Wala akong masabi eh. Haha."
"Eh sino ka nga ba?"
"I'm your knight in shining armor."
"Oh, edi nakasuot ka ng armor ngayon?"
"Hindi."
"Pero may damit ka?"
"Malamang."
"Kay thanks bye. Wait pala! H-hehe."
"Oh?"
"Who you?" Eh sa curious talaga ako eh.
Narinig kong tumawa siya. "Ang kulit mo pa rin. Ako nga kasi ang iyong knight who just save your life. Plus, I'm your...
Secret admirer from past."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Sunday, please give me a great day.
"Ate Kat kat!" tawag ni Lyka from outside my room. Ganyan kalakas ang boses niyan.
"Go away!"
"Psssshhhh! Breakfast na dali! Male-late tayo sa first mass."
GAH! I forgot about that. How could I have forgotten about that when I didn't forget it's Sunday today? Tss. My head's spinning.
"Okay, tatayo na ako. Umalis ka na!" I shouted back.
After eating my breakfast, I took a warm bath. I just had my weirdest dream, I think. May date daw sana kami ni Kenneth, tapus kaso nga lang may school works na nag-interfere. I really don't know what's with my dream, at kung bakit 'kami' doon. Tss. Weird. Bahala na. I'll attend mass muna, sana makapag-isip na ako nang maayos after that.
***After the mass;
Nauna akong lumabas sa church at nagbabalak sila Lindsay at Yna na manuod ng movie. Habang tinetext ko si Lindsay, saying na sunduin nalang ako dito sa Church, a cute little boy approached me.
Ay hindi pala. Psh. Pero ang cute cute cute eh!
Nilapitan ko. "Hi, cute boy. What's your name?" minsan lang ako maging sweet sa bata ha, mind him. Kidding.
"A-koh po shi K-kenn-eth. Heeheehee." ang cute niyang tumawa. Kenneth ang name niya? Wow lang ha.
"Bakit ang cute cute mo? Hihi." I pinched his cheeks.
Then his guardian came afterwards. "Ay, sorry po. Hehe. Napansin ko pong wala siyang kasama kaya nilapitan ko po."
"Ayos lang, salamat ha. Nawawala kasi yung pusa niya eh, kaya siguro eto hinahanap at tumakbo sa'min."
"Ah ganun po ba. Sige po. Bye cute boy." I smiled sweetly at him.
"Wave at ate na, baby." His mother asked him.
"A-san mommy si Cat?"
Kath daw ba? Waa. Cat? Coincidence talaga oh. Si cute little Kenneth is finding his lost Cat? Grabe lang yun ha. Di ko kinaya eh.
"Mahahanap din natin yun. Say bye to ate..." her words seems to be missing something, my name. LOL.
"Kath." I smiled again. Walang hanggan na pag-ngiti na yata to dahil sa batang ito ah.
"Oh. Magba-bye ka na kay ate Kath, baby Kenneth."
"Awww. Ba-bye ate Kath." Then umalis na sila.
Parang feeling ko namimiss ko si Mokong. WAAH! Kaines!
***
***Mall;
"Ano bang movie ang papanuorin natin?" tanong ko sa kanila.
"Abduction." simpleng sagot ni Lindsay.
"Waaaaait." singit naman ni Yna. Tignin sa kanya. "Punta muna tayong Odyssey." sabay ngiti niya.
"Bakit naman?" tanong ko nanaman.
"Bibili lang ako nung dating album ni Jake Flynn. Hihihi." Yna
"Ano ba yan, late ka na." Lindsay
Sabay pout naman ni Yna. "Sensya naman. Tss. Tara na kase. Please?"
At ayun, pumunta nga kami doon. Alangan namang hindi-an namin to, baka magwala to dito.
♪ I can tell you're looking at me, I know what you see. Any closer and you'll feel the heat. GG! You don't have to pretend that you didn't notice me, every look will make it hard to breathe ♪
"♪ Bring the boys out! ♪" kanta ni Yna.
"Psst!" tinakpan ni Lindsay yung bibig ni Yna. "Manahimik ka nga. Nakakahiya oh."
"Ano naman? Nasa music store naman tayo eh." tinanggal nya yung kamay ni Lindsay. "Punta lang ako dun." tinuro niya yung CDs ni Jake Flynn. "Bring the boys out!" kanta nya na naman, sabay dila sa amin. Pang-asar eh!
Si Lindsay naman pumunta muna doon sa may labas ng store at tumingin ng magazines. Ako, naiwan dito. Tss. Makatingin na nga din ng kung ano dito.
♪ Soon as I step on the scene, I know that they'll be watchin' me, watchin' me. I'ma be the hottest in the spot, there aint no stoppin me, stoppin me. I know life is a mystery, I'm gonna make history.I'm taking it from the start. ♪
Shemay! Ang awesome ng The Boys! I think I'll purchase their newest album.
Tingin,
Tingin,
Aha! Here it is.
Pagkakuha ko dun sa isang CD, may humawak din na babae.
"Ah, hehe. Sorry, sige iyo na yan." I apologized.
"Ok lang." she smiled at me. She seems familiar. Parang nakita ko na siya.
"Oh. Have we met before?" I asked.
"No." matipid niyang sagot.
I smiled, at kumuha na ng ibang CD para bayaran sa cashier.
Nang matapos ko nang bayaran, di pa rin tapus tumingin si Yna, di ko malaman kung anong meron dun at napakatagal. Tss. Umupo muna ako sa isang upuan malapit sa exit. At dahil naiinip din naman ako, di ko naiwasang tignan yung taong nadito sa loob.
"Hala, nasan na ba yung wallet ko?" nagaalalang sabi ng isang babae. Pagkalingon ko, siya yung kaninang babae na nakausap ko.
"Miss, kukunin nyo pa ba 'to?" tanong nung cashier.
"Ah, oo. Wait lang ha, di ko mahanap yung wallet ko." sagot naman nung babae na hinahalungkat pa rin yung bag nya.
"Pakibilisan na lang ho oh. Marami pang nakapila." medyo naiinip na sabi nung cashier. Ang sungit lang ha, ang sayang ireport eh.
"Ahh, eh... Wag na nga lang. Pasensya na ha." humble na sagot nung babae.
Ewan ko kung anong naisipan ko at lumapit ako sa may counter. "Here's her cash. Bibilin nya yan."
The girl looked at me in confusion. "Ah, eh. H-hindi na. Next time ko nalang bibilin." Nginitian nya ako ng pilit, siguro nahihiya.
"Hindi, okay lang talaga. Sige na." I smiled, again.
"S-salamat ha."
"No prob." umalis na ako sa store, sa labas na ako naghintay.
♪ B-bring the boys out! Girls Generation make you feel the heat, and were doin it we can't be beat. B-bring the boys out! Were born to win, better tell all your friendsCause' we'll get it in, you know the girls. ♪
Rinig ko pa rin yung music mula sa loob. Shemay! Feeling ko mae-LSS ako rito eh.
Habang nagaantay, kumakanta na nga ako sa isip. Hihihi. Napatigil ako sa pagkanta nang may marinig akong dalawang lalaking nag-uusap.
"Pare ang laki naman ng halaga na nasa wallet na yan." Panget one.
"Oo nga eh, naka-jackpot ako." Panget two.
"Libre mo ako ha?"
"Nek nek mo! Ang hirap hirap kunin nito dun sa babae tapus ipanlilibre ko lang pala sayo? Wag na oy!" sabi ni panget two.
Napatayo ako at lumapit sa kanila. "HOY MGA PANGET!" sigaw ko sa kanila habang tinuturo sila. Napatingin naman sila, expressionless. Nakakaines ha. Hindi ba sila natatakot sa powers ko? TSS.
"Ibalik nyo yung wallet nung babae!"
Tumawa ang dalawang panget. "Bakit ko gagawin yun?" Sabat naman ni panget two habang medyo natatawa pa rin, "Ang hirap hirap kunin nito dun sa bab—"
"Tapus ibabalik mo lang?" sabat ko.
"Eh matalino ka naman pala eh." sabi naman ni panget one.
"I know right." tinaasan ko sila ng kilay. "Kaya, ayun oh si Anne Curtis!" tinuro ko yung nasa may likuran nila.
At ang mga panget naman lumingon at hinanap pa kung nasaan. Haha! Gullible. So nakuha ko na naman yung chance ko na makuha yung wallet dun sa kamay nung isang panget.
YES!
"O-oy! Ibalik mo yan sa akin." Panget two
"Amin yaaaan!" sigaw ni panget one.
"Ang kapal mo, akin lang yun!" sabi naman ni panget two.
Tumakbo na ako. Nakita naman nila ako kaya humabol din sila. Hingalin sana kayo sa kahahabol sakin. "Bleeeeeh!" Pang-asar ko sa kanila.
*Habol*
*Habol*
*Liko rito,
Liko roon*
HALA!
Nacorner na nila ako sa isang room. Wala na, wala nang pagasa ang bayan.
"Wala ka nang kawala bata." nagsmirk si panget one.
"Actually, adolescent na ako. Kaya hindi na appropriate itawag sa akin ang b—"
"Che! Ang daldal mong babae ka." inis na sabi ni panget two.
"Ayan, babae mas ayos pa." hindi ako nagpapanic. Bahala sila, ang panget naman nila eh. "Oy ikaw isang panget." Tinuro ko si panget one. "Dapat gayahin mo tong si panget two—"
"Anong panget two ka dyan?!"
"H-hehehe. As I was saying. Dapat gayahin mo si panget two, matalino oh." Sus. Joke lang yun, sana ma-flatter.
"Ano ba kasing panget ang pinagsasasabi mo ha?!" naiinis pa rin si panget two.
I tapped his shoulder. "Don't worry, matalino ka naman eh."
Namula si panget. Hahaha. Mas lalong pumanget ang panget. Ihh! Ang panget! Actually di naman sila panget eh. Mukha silang mga teenager pa lang, menor de edad ba. Pero mga nagmumukang gurang gawa ng mga piercings at panget na estilo ng buhok. Iih. Ka-suka, you know.
"Tama na nga iyan!" Singit ni panget one. "Ibigay mo nalang samin yung wallet kung ayaw mong masaktan!" Papalapit na sakin si panget. Juice ko po, ayoko!
Ayoko,
Ayokong maamoy ang mabaho niyang hininga. Ang lapit na ng mukha niya sakin. Grabe lang! Tinulak ko yung face niya, naghello naman sakin ang mga pimples ni koya. Eek!
"Teka lang, teka lang. Pause muna!" tumigil muna ako ng sandali at tumingin sa mata niya. Long silence.
"Nag-toothbrush ka ba?" seryoko kong tanong. "Kasi baka ma—Aray ko naman!" binatukan ako ni panget. Aba!
"Malamang! Three times a d—EH! Teka nga muna, ibigay mo nalang kasi yung wallet sa amin!"
Tinago ko sa likuran ko yung wallet, "Never. Pinagkahirap-hirapan ko tong kunin sa inyo tapus ibabalik ko lang?!"
"Gusto mo talagang masaktan ha."
"Ayoko. May sinabi ba akong gusto ko?"
"Pilosopo mong bata ka ah." inis na inis na si panget one. Si panget two naman ayun naga-iPod? Walang paki eh?
"PilosopA. Babae naman ako. And don't worry panget one, I'll take Philosophy." calm but irritating kong pagkakasabi, bahala siyang mawalan ng pasensya.
"Lintk ka! Sasaktan na talaga kita!"
*BOOOOG*
Chot. Di niya ako sinuntok. Yay. Hihihi. Jump to the left, and right, and front and...
Patay lang pala ang ilaw. Epic ha.
Maya maya may nagsalitang lalaki na boses lalaki.
"Iwanan niyo na siya." utos nung lalaking kadadating palang, eh di ako sure. Basta masculine yung voice kaya aakalain kong lalaki. Hihi. Sige na nga, homosexual nalang para sure. Haha. Chot.
"S-sino ka?" natatakot na tanong ni panget one.
Eh teka nga muna, bakit ba siya itong umaasikaso sa akin sa pagkuha ng wallet eh diba kay panget two yun? Ang gulo nga naman ng utak nitong dalawang to. Tss.
"Tss. Ang dilim dilim." rinig kong sabi ni panget two. "Hoy panget, aalis na ako ha. Bahala ka na, iyo na yang wallet na yan. Ic-charge ko pa ang iPod ko, lowbatt na eh. See ya."
Eh ang bongga naman pala ni panget two. Haha!
"See? Sabi ko sayo panget ka talaga eh. Pati kasama mo panget ang tawag sayo." pang-asar ko kay panget one.
"Manahimik ka nga!" sigaw niya sakin. "O-oy lalaki sa dilim!"
"Sino? Ako?" sagot naman nung isang lalaki.
"Eh sino pa nga ba?"
"Ikaw. Hindi ka ba lalaki?" tumawa siya. "Oh, okay. I get you, pare. Sige, ako lang lalaki dito. Game. Take two, ulitin mo yung sinabi mo kanina, dali. Nawala yung poise mo eh."
Natawa na rin ako. This is definitely an unusual kidnapping scene. Wait, kidnapping? Haha. Ang epic naman nilang mangkidnap nito. And no, di pala to kidnap. Di ko alam tawag kaya shutup nalang ako, papakinggan ko muna yung dalawa.
"Pilosopo ka rin ha! Eto sayo!"
"Ha? Ano yung ibibigay mo tol?" natatawang tanong nanaman nung lalaki.
"Suntok."
"Ayaw ko nyan. Iyo na."
"Tss. Sapak you want?" inis na sabi ni panget one.
"Hindi na. Ikaw nalang bibigyan ko, generous namana ko eh." seryoso na ang boses nung lalaki.
At yun, bam! Di ko na alam ang nangyayari, basta ako nakatayo rito. Bahala sila dun. Hmm. Natapus na ata silang magkilitian. Ayun, nawala na si panget. Di ko alam kung saan nagpunta. Tss. Di ko manlang nalaman kung nasaan yung exit dito. Tss. Baka hinahanap na ako nila Lindsay. Patay. Tch.
"Hoy." tawag ko. "Who you? Text back asap."
"Replying," sagot niya. Ang adik lang noh. "I'm your life saver."
"Weh? Life saver yata ah? Ba't parang di naman yata angkop?"
"Yaan mo na. Wala akong masabi eh. Haha."
"Eh sino ka nga ba?"
"I'm your knight in shining armor."
"Oh, edi nakasuot ka ng armor ngayon?"
"Hindi."
"Pero may damit ka?"
"Malamang."
"Kay thanks bye. Wait pala! H-hehe."
"Oh?"
"Who you?" Eh sa curious talaga ako eh.
Narinig kong tumawa siya. "Ang kulit mo pa rin. Ako nga kasi ang iyong knight who just save your life. Plus, I'm your...
Secret admirer from past."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars