Unlucky Cupid
Chapters 51 to 65
Help :)
Press Ctrl + F and type the
chapter for easy navigation
chapter for easy navigation
➶ Chapter 51: The Openheim
Pinapapunta na naman kami ngayon sa auditorium para pagayusin. Mamaya na kasi ang recognition. Ang first year ay assigned maglinis sa school grounds. Second year ay sa gym, kaming third year dito nga sa auditorium at ang fourth year naman, since graduating, ay todo review nalang. Swerte. I don't even know kung bakit pinapaayos pa ang ibang zones eh dito lang naman sa auditorium ang venue ng recognition.
"Kath!" tawag sakin ni ate Myla. President kasi siya ng Fourth year, so parang siya yung supreme leader or something. "Pwedi bang kunin mo muna yung DLP? Wala kasing mga gustong kumuha. Puro mga busy daw, eh wala namang mga ginagawa."
"Ah sige. Saan ko ba kukunin?"
"Sa dean."
Shet. Bakit sa dean pa?
"Hala naman. Wala po ba sa faculty ng academic coordinator? O kaya ibang mahihiraman, wag lang sa dean!"
"Hay sabi ko na eh. Haha. Miske nga rin ako di ko makuha. Alangan namang utusan ko ang teacher. Sige sa iba nalang."
Papaalis na sana si ate Myla nang may biglang sumingit.
"I'll get it."
Okay. Edi siya na. Palibhasa nakuha niyang patawanin ang dean noon. Sus! Psh.
"Oh ayan na Kath. Samahan mo nalang si Kenneth kuhanin. Tapos pabigay nalang muna sa control room para safe for preparation na later." then umalis na rin sya.
Lumakad naman ako palayo. Kunin niya magisa. I'm not annoyed or what, ano lang kasi... Naiilang na ako. Pakiramdam ko dapat maayos na ang kilos ko pagkaharap siya. Crush ko eh. At NAKAKAINIS yung ganitong feeling. Ewan ba.
"Where are you heading to? Let's go." tsaka niya ako hinigit. No choice.
Lumakad na kami papunta sa dean's office. Tahimik lang naman ako. Si Kenneth naman ay panay tango lang sa mga bumabati sa kanya, halatang hindi interesado. Joke. Hindi ko alam pala, baka ako lang 'to. Nung nasa tapat na kami ng pintuan ay napahinto ako.
"Ikaw nalang kaya ang humiram. Tutal ikaw naman ang nag-volunteer eh."
"Oh come on. You wouldn't let me go in there alone. Would you?"
Napaisip naman ako. Sabay, "I would. Now go." tsaka ako kumatok then pinagpilitan siyang ipasok sa loob. I remained outside, and this is a relief.
And as predicted, nakuha nga nya yung projector. So naglakad na kami pabalik sa Auditorium. I'm keeping distance, kasi sobrang naiilang na talaga ako. Bakit? Eh dun sa sinabi nya kasi. Sino ba namang hindi mabibigla dun!
"Future with you."
Seryoso ba siya don? Oh talagang pinagttripan niya lang talaga ang feelings ko without even knowing that he's really doing it? Masyado na ba akong halata? Lumayo na ba ako?
"Don't. Come near me Kathy." bigla niyang sabi. Anu ba yon?! Mind reader? Naman eh! So no choice lumapit ako baka kasi sobrang mahalata pa diba.
"You look different today."
"Good or bad?" Hala naman.
"Always good." and he winked. Gahd!
Nang makarating kami, binigay na namin yung projector sa control room at after ay bumalik na kami sa gawain. Ako ay syempre lumapit sa part nila Linds at Yna. Nakita ko naman si Kenneth na dumiretso sa kina James at sa iba pang basketball players? Eh? Friends friends sila? Woah.
"Hoy Kath! Anong nangyayari sayo ha?" si Yna. "Natutulala ka na naman yata ha?"
"Sino bang tinitignan nyan?" Lindsay
Sinundan naman ng tingin nung dalawa yung direction kung saan ako nakatingin. And there, they saw Kenneth. Aba. I denied syempre. Parang napatingin lang naman nang sandali eh. Napatingin lang ba talaga? Psh.
"Si Kenneth naman pala eh. Hayaan na natin." Linds
"Pero hinay ka lang Kath ha. Pwedi pa bukas, alam mo yun?"
Tumawa lang sila. Kahit kelan talaga yung mga yan. Hindi nalang ako umimik. Ayokong makipagtalo. Pinauwi kami before lunch para makapagayos. Bigla naman akong kinabahan na ewan. Syempre kasi yung deal namin ni Kenneth. Sino kaya mas angat samin? Hala. Sana ako. Shet.
Pagkahatid sakin nina Linds ay kumain kaagad ako at nagayos nang konti. Like, ligo and fix clothes for later tapos umidlip nang konti. Si daddy nalang ang umuwi from work to attend recognition. Ayos lang naman. So bali dalawa ang pupuntahan ni daddy later. Ako at si Lyka. Kahit naman kasi luko-loko yang batang yan ay may alam din naman. Nagayos na rin ako kasi at around three-thirty ay magsisimula na.
"Dad, tara na. We'll be late!" narinig kong sigaw ni Lyka.
"Time freak!" sabay ko.
"Whatever! Tara na kase!"
Pumasok naman na si dad galing labas, garage perhaps. Ako naman eh chill lang kasi third year naman ako at paniguradong mauuna ang elementary. So why bother. Sorry nalang Lyka. Haha.
"The car broke down." sabi ni dad.
"Edi magc-commute nalang tayo—"
"What?!" sigaw ni Lyka. "Naman ehhh! Fix it dad!"
"Stop being a nagger!" nakakainis na kase. "Ano ba kasi't nagmamadali ka ha?"
"Wala!" sagot niya at nakita ko naman na parang namula siya. Ah! Alam ko na. Dahil yata kay Angelo. Haha.
Saktong labas ni dad ay may biglang bumusina. Tinawag naman ako at sabing may naghahanap sakin. So naiwang nagmumukmok si Lyka. Pagkalabas ko naman nakita ko ang Silver Porsche. Kay Kenneth ba 'to? And my question was answered when he stepped out of his car.
"Hey."
Teka lang kasi. Naiilang pa rin ako. Kaya naman hindi ako makatingin sa kanya nang maayos.
"Bakit ka nandito?"
"I'm here to give you this." inabot niya sakin yung papel. Pagkatingin ko naman ay yun lang palang recognition programme. "You forgot to grab one, so ma'am Ramos asked me to send it to you."
"It's not that important, you know." totoo naman eh. Wala akong pakielam. Just go with the flow lang ako kapag may ganito.
"Really? Wait 'till you—"
Bigla namang labas ni Lyka.
"Kuya Kenneth!!!" sabay lapit samin. "Kuya! Papunta ka na bang school?"
"Yes. Why?"
"Pasabay! Please? Please, please?" then she pouted.
"Arte oh." I murmured. "Wag na Kenneth. Dad's fixing the car kaya sige una ka na."
"Ohh? You sure?"
"Yah."
Nagalit naman sakin si Lyka nung nakaalis na si Kenneth. Sabi eh ayos na nga raw yun at para hindi na kami magccommute. Hindi ko nalang siya sana papansinin eh kaso nagsumbong ba naman kay dad. Nakakaiyamot! So sabi naman sakin ni dad na tama raw si Lyka. At kaibigan ko rin naman din daw si Kenneth. Dad! Kung alam mo lang talaga. So I ended up calling him and asking for a ride. Pumayag naman at here we are on the way to school. Si dad na yung nasa passenger seat sa unahan at kami ni Lyka sa likod.
I can tell na nagkakasundo yung dalawa kasi panay ang tawa. Ako naman itong nagffake ng ngiti kada tinatawag ako ni dad at tinutukso. Nakakainis aba. Pag ako nahulog nang sobra, isa ka dad sa sisisihin ko.
Nung nakarating na kami nagpasalamat syempre si dad kay Kenneth at may sinabing iba na hindi ko maintindihan kasi ang hina. Oh well, paki ko ba diba. Si Lyka muna ang sinamahan nya kasi sya naman yung una. Nakita ko na rin naman sina Lindsay at Yna. Lalapitan ko na sana kaso lang tinawag kaming may mga honors at may corresponding seats daw kami. Ano pa bang magagawa namin? Eh ang arte ng school. Psh.
Tinawag si Lyka as third honor. Tuwang tuwa naman ang bata. Tapos may parang binelatan siya, at pagkatingin ko naman si Angelo yata. Hala. Then after ng ibang year ay kami na. Kinabahan na naman ako kasi nga gawa nung deal or bet.
"Nervous?" tanong nya na kalapit ko na naman.
"Heaven yes." Hindi na rin ako umusap. Kasi nakakakaba talaga. I remembered my exam in Technology, baka kasi namali ako ng isa. Eh kapag pa naman nagkamali dun ay may possibility na mamali na sa lahat. Eh psh. Yun lang yun eh. Siguro naman tama yun.
Tapos nang bigyan ng award ang iba, so kami nalang ni Kenneth ang natitira.
"Don't be scared if I got the higher place." I threatened him.
"You wish." sagot nya na may pag-smirk. Kinabahan na naman ako kasi halata namang confident siya.
"Congratulations to our First Honors," ma'am Ramos announced. May mali ata?
Napa-cross finger nalang ako and hoped.
"Katherine Villanueva."
"YES!" napatayo naman ako bigla ang heard the applauses. Then umakyat na ako sa stage with my dad. Second lang si Kenneth. Bleh. Haha.
"And..." sabi ulit ni ma'am. "Kenneth Verge!"
Nagpalakpakan na naman ang tao, pero ako? NGANGA!
W-what?! Paano nangyari yun? Dalawa ang first? Psshh!
"Congratulations! Due to tight competency between these two, general average were found to be exactly alike. Inquisition of their academic records were done and found that it's just pure coincidence that they have the same average. First time in Sermount history that this had happened. Again, congratulations."
Pagkatapos ng stage ceremony, bumaba na kami syempre. Nganga pa in ako, not literally. Pero kase! Paano na 'to?!
"So this means that the bet is void, right?" I said.
"Nope."
"Eh ano na pala? It's useless anyway since we're both first."
"Let's just put it this way. You'll have your chance to order something to me, and I'll have mine." he explained. "Got it?"
"Tch. Eh ano pa nga ba. Bahala ka eh."
May announcement daw for third years kaya hindi muna ako umuwi agad. Kadalasan kasi ganun ako. Wala naman ang sa fourth years kasi nga diba graduating. So diretso announcement na agad.
"In partnership of the Sermount with other prestigious universities, there was a deal contemplated last year. The on-going construction of the most-talked Openheim University is now complete. Now, the decisions of the Pre-Uni are linked together. We're giving humongous opportunities to students who ranked first and second to every year." Announced the Sermount University President.
[Star's Note: Pre-Uni is short for prestigious universities. Openheim is pronounced as "Open-HAYM"]
Matapos ang introduction ay nagsimula nang magusap usap ang mga tao. Hindi pa rin ako makapaniwala. Prestige kasi ang Openheim sa pagkakaalam ko. Super exclusive lang daw yan. Nadadaanan namin yan dati kapag lumuluwas kami, ngayon completed na talaga. Ang laki nga ng opportunity na yan.
Ranked one and two for every year? So that means... I'M AUTOMATICALLY IN! Yes!
Maya maya ay nagflash na sa wall via projector ang Openheim University. Syempre inuna muna yung labas. Grabe lang ang securities, lalo na sa main gate. You have to be a VIP to enter. At syempre dahil protected nga ang inside ng Openheim, sulyap lang ng rooms ang pinakita. May resort na raw sa loob, food chains, library, mini-mall, medical zones, and most importantly, the condominiums.
Pagkatapos ng presentation ay nai-dismiss na ang program by the closing remarks of the Dean. Then lahat ng nagfirst at second every year ay pinaiwan along with their parents.
"Sayang ka!" pang-asar ko kay Lyka. Third lang kasi siya.
"Eehhh! Nakakaines!" sabay walk-out nya.
Dumiretso kami sa conference room para doon na daw i-discuss ang lahat. Buti naman at kumpleto lahat. Excited ako na ewan. Kinakabahan din.
"Good Morning parents and students. First and foremost, congratulations!"
And there, nagsimula na nang pageexplain kung ano bang mga plano at mangyayari.
"Since this is a deal within the Pre-Uni, two students were also picked from their university. So there won't be much high school students in the Openheim, only the chosen ones."
So may sa ibang university ay kumuha rin sila ng top two. So it'll be like the TOPS. Woah. Competition na ito. Mahirap na.
"The condominium and expenses, what about it?" tanong ng isang guardian.
Tama nga naman. Magastos din kasi.
"There will be a corresponding condominium for students in different university. One condominium will be freely utilized for the two chosen students. So if one has problem with the given one, there'll be other condominium for rent, but it'll be very expensive."
"What about in my daughter's state. The second honor is a boy, isn't that—"
"Mom!" sway naman nung babae sa mommy nya. Eh pero tama rin naman kase.
GAHD! I just realized we're the same. Kenneth and I were the chosen from third year. Halaaa!
"Since for every two students from every year has only one condominium, security cameras are provided. There's also a protected division line with a switch. If it's switched on, there will be a loud noise if one crossed it except for the one with permission."
Napa-oo nalang yung ibang magulang. Syempre gagawin ba naman nila itong ganitong deal kung hindi safe. I'm sure na pinagisipan nila 'to nang matagal and with certainty, mga professionals and highly-educated ba naman eh.
"Eh paano naman po kapag hindi kayang suportahan ang iba pang expenses?" tanong ng isang babae. As I can see it, simple lang siya and... You know it.
"And there will be no problem with that. Allowances will be provided in each students. As long as they can manage to spend it wisely, they'll be fine. And what's the use of choosing top two students if they can't figure out a way to survive Openheim." natawa nalang sila.
"My nephew has lots of agendas outside the school and further than that. Are they allowed to go outside the university?" yung tita ni Kenneth ang nagtanong. Yung mommy ni Gabe. Nasaan kaya ang parents ni Kenneth?
"As a matter of fact, they can." sagot naman ng president. I actually like Ms. Sermount, kasi siya ang nandito to explain everything. Di katulad nung iba na yung speaker nila ang pinapapunta sa mga conference like this.
"If so, is there a schedule for that?" tanong ulit ng tita ni Kenneth.
"It depends on their agendas inside. And it's strictly prohibited for students to go outside the university on school days, most especially on weekdays. Permission letter from parents and university director or to whom it may concern might work."
May nagtanong na naman ulit. "May iba pa po bang nag-aaral na doon?"
"Yes, there are already students staying there. Like your son and daughter, they were also carefully chosen. Some aren't Filipino but in other nationality. Openheim ought to be an international university. And the students from Pre-Uni has different curriculum and university zones."
"When will they leave?"
"As we formulated it, they have to be in Openheim this Wednesday."
It's too fast. Pero wala na rin naman kaming magagawa. Take it or leave it and now or never kumbaga ang approach.
At dahil medyo napatagal na ang meeting, naidismiss na rin kami. May ibibigay nalang daw na Handbook tomorrow. Lahat kaming students ay nae-excite na. Syempre eto na yung time na magiging independent kami, considering the fact na sa most prestigious university kami magsstay. Yung iba nga bakasyon na agad ang iniisip eh.
"Kath una na ako ha, hanapin ko lang si Lyka." tapos umalis na si dad. Di manlang muna tinanong kung uuwi na rin ako. Nakakainis. Wala naman akong ibang pupuntahan na eh.
"So, are you excited?"
My heart skipped a beat. Pwedi naman kasing tawagin muna ako eh.
"Yeah. Sino bang hindi?"
"Me."
"W-what? You're not?" nagtataka kong tanong.
"Well I have to consider some things before going." he sighed. "I'll get you home."
Nagpahatid na rin ako. Bukas ko na sasabihin lahat kina Lindsay at Yna. Pagkababa ko ay biglang binuksan ni Kenneth yung bintana.
"On the second thought, I'm excited for Openheim. I'm excited to LIVE WITH YOU." he winked at sinara na nya yung at umalis na.
What was that?
Oh that's just my heart beating extremely fast.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
"Kath!" tawag sakin ni ate Myla. President kasi siya ng Fourth year, so parang siya yung supreme leader or something. "Pwedi bang kunin mo muna yung DLP? Wala kasing mga gustong kumuha. Puro mga busy daw, eh wala namang mga ginagawa."
"Ah sige. Saan ko ba kukunin?"
"Sa dean."
Shet. Bakit sa dean pa?
"Hala naman. Wala po ba sa faculty ng academic coordinator? O kaya ibang mahihiraman, wag lang sa dean!"
"Hay sabi ko na eh. Haha. Miske nga rin ako di ko makuha. Alangan namang utusan ko ang teacher. Sige sa iba nalang."
Papaalis na sana si ate Myla nang may biglang sumingit.
"I'll get it."
Okay. Edi siya na. Palibhasa nakuha niyang patawanin ang dean noon. Sus! Psh.
"Oh ayan na Kath. Samahan mo nalang si Kenneth kuhanin. Tapos pabigay nalang muna sa control room para safe for preparation na later." then umalis na rin sya.
Lumakad naman ako palayo. Kunin niya magisa. I'm not annoyed or what, ano lang kasi... Naiilang na ako. Pakiramdam ko dapat maayos na ang kilos ko pagkaharap siya. Crush ko eh. At NAKAKAINIS yung ganitong feeling. Ewan ba.
"Where are you heading to? Let's go." tsaka niya ako hinigit. No choice.
Lumakad na kami papunta sa dean's office. Tahimik lang naman ako. Si Kenneth naman ay panay tango lang sa mga bumabati sa kanya, halatang hindi interesado. Joke. Hindi ko alam pala, baka ako lang 'to. Nung nasa tapat na kami ng pintuan ay napahinto ako.
"Ikaw nalang kaya ang humiram. Tutal ikaw naman ang nag-volunteer eh."
"Oh come on. You wouldn't let me go in there alone. Would you?"
Napaisip naman ako. Sabay, "I would. Now go." tsaka ako kumatok then pinagpilitan siyang ipasok sa loob. I remained outside, and this is a relief.
And as predicted, nakuha nga nya yung projector. So naglakad na kami pabalik sa Auditorium. I'm keeping distance, kasi sobrang naiilang na talaga ako. Bakit? Eh dun sa sinabi nya kasi. Sino ba namang hindi mabibigla dun!
"Future with you."
Seryoso ba siya don? Oh talagang pinagttripan niya lang talaga ang feelings ko without even knowing that he's really doing it? Masyado na ba akong halata? Lumayo na ba ako?
"Don't. Come near me Kathy." bigla niyang sabi. Anu ba yon?! Mind reader? Naman eh! So no choice lumapit ako baka kasi sobrang mahalata pa diba.
"You look different today."
"Good or bad?" Hala naman.
"Always good." and he winked. Gahd!
Nang makarating kami, binigay na namin yung projector sa control room at after ay bumalik na kami sa gawain. Ako ay syempre lumapit sa part nila Linds at Yna. Nakita ko naman si Kenneth na dumiretso sa kina James at sa iba pang basketball players? Eh? Friends friends sila? Woah.
"Hoy Kath! Anong nangyayari sayo ha?" si Yna. "Natutulala ka na naman yata ha?"
"Sino bang tinitignan nyan?" Lindsay
Sinundan naman ng tingin nung dalawa yung direction kung saan ako nakatingin. And there, they saw Kenneth. Aba. I denied syempre. Parang napatingin lang naman nang sandali eh. Napatingin lang ba talaga? Psh.
"Si Kenneth naman pala eh. Hayaan na natin." Linds
"Pero hinay ka lang Kath ha. Pwedi pa bukas, alam mo yun?"
Tumawa lang sila. Kahit kelan talaga yung mga yan. Hindi nalang ako umimik. Ayokong makipagtalo. Pinauwi kami before lunch para makapagayos. Bigla naman akong kinabahan na ewan. Syempre kasi yung deal namin ni Kenneth. Sino kaya mas angat samin? Hala. Sana ako. Shet.
Pagkahatid sakin nina Linds ay kumain kaagad ako at nagayos nang konti. Like, ligo and fix clothes for later tapos umidlip nang konti. Si daddy nalang ang umuwi from work to attend recognition. Ayos lang naman. So bali dalawa ang pupuntahan ni daddy later. Ako at si Lyka. Kahit naman kasi luko-loko yang batang yan ay may alam din naman. Nagayos na rin ako kasi at around three-thirty ay magsisimula na.
"Dad, tara na. We'll be late!" narinig kong sigaw ni Lyka.
"Time freak!" sabay ko.
"Whatever! Tara na kase!"
Pumasok naman na si dad galing labas, garage perhaps. Ako naman eh chill lang kasi third year naman ako at paniguradong mauuna ang elementary. So why bother. Sorry nalang Lyka. Haha.
"The car broke down." sabi ni dad.
"Edi magc-commute nalang tayo—"
"What?!" sigaw ni Lyka. "Naman ehhh! Fix it dad!"
"Stop being a nagger!" nakakainis na kase. "Ano ba kasi't nagmamadali ka ha?"
"Wala!" sagot niya at nakita ko naman na parang namula siya. Ah! Alam ko na. Dahil yata kay Angelo. Haha.
Saktong labas ni dad ay may biglang bumusina. Tinawag naman ako at sabing may naghahanap sakin. So naiwang nagmumukmok si Lyka. Pagkalabas ko naman nakita ko ang Silver Porsche. Kay Kenneth ba 'to? And my question was answered when he stepped out of his car.
"Hey."
Teka lang kasi. Naiilang pa rin ako. Kaya naman hindi ako makatingin sa kanya nang maayos.
"Bakit ka nandito?"
"I'm here to give you this." inabot niya sakin yung papel. Pagkatingin ko naman ay yun lang palang recognition programme. "You forgot to grab one, so ma'am Ramos asked me to send it to you."
"It's not that important, you know." totoo naman eh. Wala akong pakielam. Just go with the flow lang ako kapag may ganito.
"Really? Wait 'till you—"
Bigla namang labas ni Lyka.
"Kuya Kenneth!!!" sabay lapit samin. "Kuya! Papunta ka na bang school?"
"Yes. Why?"
"Pasabay! Please? Please, please?" then she pouted.
"Arte oh." I murmured. "Wag na Kenneth. Dad's fixing the car kaya sige una ka na."
"Ohh? You sure?"
"Yah."
Nagalit naman sakin si Lyka nung nakaalis na si Kenneth. Sabi eh ayos na nga raw yun at para hindi na kami magccommute. Hindi ko nalang siya sana papansinin eh kaso nagsumbong ba naman kay dad. Nakakaiyamot! So sabi naman sakin ni dad na tama raw si Lyka. At kaibigan ko rin naman din daw si Kenneth. Dad! Kung alam mo lang talaga. So I ended up calling him and asking for a ride. Pumayag naman at here we are on the way to school. Si dad na yung nasa passenger seat sa unahan at kami ni Lyka sa likod.
I can tell na nagkakasundo yung dalawa kasi panay ang tawa. Ako naman itong nagffake ng ngiti kada tinatawag ako ni dad at tinutukso. Nakakainis aba. Pag ako nahulog nang sobra, isa ka dad sa sisisihin ko.
Nung nakarating na kami nagpasalamat syempre si dad kay Kenneth at may sinabing iba na hindi ko maintindihan kasi ang hina. Oh well, paki ko ba diba. Si Lyka muna ang sinamahan nya kasi sya naman yung una. Nakita ko na rin naman sina Lindsay at Yna. Lalapitan ko na sana kaso lang tinawag kaming may mga honors at may corresponding seats daw kami. Ano pa bang magagawa namin? Eh ang arte ng school. Psh.
Tinawag si Lyka as third honor. Tuwang tuwa naman ang bata. Tapos may parang binelatan siya, at pagkatingin ko naman si Angelo yata. Hala. Then after ng ibang year ay kami na. Kinabahan na naman ako kasi nga gawa nung deal or bet.
"Nervous?" tanong nya na kalapit ko na naman.
"Heaven yes." Hindi na rin ako umusap. Kasi nakakakaba talaga. I remembered my exam in Technology, baka kasi namali ako ng isa. Eh kapag pa naman nagkamali dun ay may possibility na mamali na sa lahat. Eh psh. Yun lang yun eh. Siguro naman tama yun.
Tapos nang bigyan ng award ang iba, so kami nalang ni Kenneth ang natitira.
"Don't be scared if I got the higher place." I threatened him.
"You wish." sagot nya na may pag-smirk. Kinabahan na naman ako kasi halata namang confident siya.
"Congratulations to our First Honors," ma'am Ramos announced. May mali ata?
Napa-cross finger nalang ako and hoped.
"Katherine Villanueva."
"YES!" napatayo naman ako bigla ang heard the applauses. Then umakyat na ako sa stage with my dad. Second lang si Kenneth. Bleh. Haha.
"And..." sabi ulit ni ma'am. "Kenneth Verge!"
Nagpalakpakan na naman ang tao, pero ako? NGANGA!
W-what?! Paano nangyari yun? Dalawa ang first? Psshh!
"Congratulations! Due to tight competency between these two, general average were found to be exactly alike. Inquisition of their academic records were done and found that it's just pure coincidence that they have the same average. First time in Sermount history that this had happened. Again, congratulations."
Pagkatapos ng stage ceremony, bumaba na kami syempre. Nganga pa in ako, not literally. Pero kase! Paano na 'to?!
"So this means that the bet is void, right?" I said.
"Nope."
"Eh ano na pala? It's useless anyway since we're both first."
"Let's just put it this way. You'll have your chance to order something to me, and I'll have mine." he explained. "Got it?"
"Tch. Eh ano pa nga ba. Bahala ka eh."
May announcement daw for third years kaya hindi muna ako umuwi agad. Kadalasan kasi ganun ako. Wala naman ang sa fourth years kasi nga diba graduating. So diretso announcement na agad.
"In partnership of the Sermount with other prestigious universities, there was a deal contemplated last year. The on-going construction of the most-talked Openheim University is now complete. Now, the decisions of the Pre-Uni are linked together. We're giving humongous opportunities to students who ranked first and second to every year." Announced the Sermount University President.
[Star's Note: Pre-Uni is short for prestigious universities. Openheim is pronounced as "Open-HAYM"]
Matapos ang introduction ay nagsimula nang magusap usap ang mga tao. Hindi pa rin ako makapaniwala. Prestige kasi ang Openheim sa pagkakaalam ko. Super exclusive lang daw yan. Nadadaanan namin yan dati kapag lumuluwas kami, ngayon completed na talaga. Ang laki nga ng opportunity na yan.
Ranked one and two for every year? So that means... I'M AUTOMATICALLY IN! Yes!
Maya maya ay nagflash na sa wall via projector ang Openheim University. Syempre inuna muna yung labas. Grabe lang ang securities, lalo na sa main gate. You have to be a VIP to enter. At syempre dahil protected nga ang inside ng Openheim, sulyap lang ng rooms ang pinakita. May resort na raw sa loob, food chains, library, mini-mall, medical zones, and most importantly, the condominiums.
Pagkatapos ng presentation ay nai-dismiss na ang program by the closing remarks of the Dean. Then lahat ng nagfirst at second every year ay pinaiwan along with their parents.
"Sayang ka!" pang-asar ko kay Lyka. Third lang kasi siya.
"Eehhh! Nakakaines!" sabay walk-out nya.
Dumiretso kami sa conference room para doon na daw i-discuss ang lahat. Buti naman at kumpleto lahat. Excited ako na ewan. Kinakabahan din.
"Good Morning parents and students. First and foremost, congratulations!"
And there, nagsimula na nang pageexplain kung ano bang mga plano at mangyayari.
"Since this is a deal within the Pre-Uni, two students were also picked from their university. So there won't be much high school students in the Openheim, only the chosen ones."
So may sa ibang university ay kumuha rin sila ng top two. So it'll be like the TOPS. Woah. Competition na ito. Mahirap na.
"The condominium and expenses, what about it?" tanong ng isang guardian.
Tama nga naman. Magastos din kasi.
"There will be a corresponding condominium for students in different university. One condominium will be freely utilized for the two chosen students. So if one has problem with the given one, there'll be other condominium for rent, but it'll be very expensive."
"What about in my daughter's state. The second honor is a boy, isn't that—"
"Mom!" sway naman nung babae sa mommy nya. Eh pero tama rin naman kase.
GAHD! I just realized we're the same. Kenneth and I were the chosen from third year. Halaaa!
"Since for every two students from every year has only one condominium, security cameras are provided. There's also a protected division line with a switch. If it's switched on, there will be a loud noise if one crossed it except for the one with permission."
Napa-oo nalang yung ibang magulang. Syempre gagawin ba naman nila itong ganitong deal kung hindi safe. I'm sure na pinagisipan nila 'to nang matagal and with certainty, mga professionals and highly-educated ba naman eh.
"Eh paano naman po kapag hindi kayang suportahan ang iba pang expenses?" tanong ng isang babae. As I can see it, simple lang siya and... You know it.
"And there will be no problem with that. Allowances will be provided in each students. As long as they can manage to spend it wisely, they'll be fine. And what's the use of choosing top two students if they can't figure out a way to survive Openheim." natawa nalang sila.
"My nephew has lots of agendas outside the school and further than that. Are they allowed to go outside the university?" yung tita ni Kenneth ang nagtanong. Yung mommy ni Gabe. Nasaan kaya ang parents ni Kenneth?
"As a matter of fact, they can." sagot naman ng president. I actually like Ms. Sermount, kasi siya ang nandito to explain everything. Di katulad nung iba na yung speaker nila ang pinapapunta sa mga conference like this.
"If so, is there a schedule for that?" tanong ulit ng tita ni Kenneth.
"It depends on their agendas inside. And it's strictly prohibited for students to go outside the university on school days, most especially on weekdays. Permission letter from parents and university director or to whom it may concern might work."
May nagtanong na naman ulit. "May iba pa po bang nag-aaral na doon?"
"Yes, there are already students staying there. Like your son and daughter, they were also carefully chosen. Some aren't Filipino but in other nationality. Openheim ought to be an international university. And the students from Pre-Uni has different curriculum and university zones."
"When will they leave?"
"As we formulated it, they have to be in Openheim this Wednesday."
It's too fast. Pero wala na rin naman kaming magagawa. Take it or leave it and now or never kumbaga ang approach.
At dahil medyo napatagal na ang meeting, naidismiss na rin kami. May ibibigay nalang daw na Handbook tomorrow. Lahat kaming students ay nae-excite na. Syempre eto na yung time na magiging independent kami, considering the fact na sa most prestigious university kami magsstay. Yung iba nga bakasyon na agad ang iniisip eh.
"Kath una na ako ha, hanapin ko lang si Lyka." tapos umalis na si dad. Di manlang muna tinanong kung uuwi na rin ako. Nakakainis. Wala naman akong ibang pupuntahan na eh.
"So, are you excited?"
My heart skipped a beat. Pwedi naman kasing tawagin muna ako eh.
"Yeah. Sino bang hindi?"
"Me."
"W-what? You're not?" nagtataka kong tanong.
"Well I have to consider some things before going." he sighed. "I'll get you home."
Nagpahatid na rin ako. Bukas ko na sasabihin lahat kina Lindsay at Yna. Pagkababa ko ay biglang binuksan ni Kenneth yung bintana.
"On the second thought, I'm excited for Openheim. I'm excited to LIVE WITH YOU." he winked at sinara na nya yung at umalis na.
What was that?
Oh that's just my heart beating extremely fast.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 52: Start of other ways
I spent my Monday and Tuesday with Lindsay and Yna. I know hindi naman ako aalis papuntang ibang planeta or what, pero syempre kasi based on what I've heard it's strict there.
Kaming mga Tops ay hindi na syempre pinagklase while the other students did. Pinagready lang kami and all that. Ako naman itong si, "Ready for what?"
So I ended up with them at my room Monday and Tuesday night. Monday ay movie marathon lang kami, I suggested Harry Potter pero mas gusto nila ay horror and thriller so we're gone for The Woman in Black. I agreed in the first place, kasi si Radcliffe rin naman ang protagonist eh. They slept over and we did the same in Tuesday night. Pero ang kaibahan lang, nagparty-party kami. Haha. Like, being wild into the music and such. Pero nung kay Flynn na na music ang nag-play, I remained silent and mushy.
"Oh? Napano ka?" Yna
"Eh! Change song."
"Bakit ba kasi ang bitter mo?" Lindsay
Oo nga pala, hindi pa nila alam yung sa forced date thingy. Should I spill? Nakakahiya naman kasi. Baka sabihin eh ang feeler ko, lalo na't international star iyun. Baka magaya lang sila sa sinabi ni Kuya Kev. Pero dahil I realized na nagiging secretive na ako, and the fact na mga kaibigan ko naman sila, sige I'll tell.
"Well first of all, alam nyo na naman na ayaw ko talaga sa kanya. Kasi, ewan ko lang, di ko siya feel eh. Pero nung..." huminga muna ako nang malalim. "Nung kasing may mall tour siya, naalala mo yun Yna? Nung majejebs ka?" she nodded naman at natawa nalang. "At nasa hospital ka pa nun Linds. Ako kasi yung nagpa-sign sa album ni Yna. Nakakaines! Tapos ayun, para akong natulog at pagkagising ko eh may date na pala kami ni Flynn. Not just a date, but a forced date."
Nganga naman silang dalawa. See? Sabi na eh! Sabi na't mga hindi maniniwala! Tch.
"Date? Flynn? Nahihibang ka na ba?" sabi ni Yna.
"Oy possible naman kasi. Tingnan mo nalang ang alindog ni Kath." natatawang sabi ni Lindsay. Woah. Kakaiba siya ngayon ha.
"Che!"
Dahil makukulit nga sila, sinabi ko na rin lahat lahat. As in to the point na parang nagro-role playing na akong magisa. One-man act kumbaga. Nung matapos ko na yung pagkkwento hanggang sa end ng forced date, di na naman sila makausap.
"So kung hindi pala magaganap 'tong Openheim chuchu, eh hindi mo samin sasabihin yan?" Yna na parang medyo selos na ewan.
"Hindi naman sa ganun, pero—"
"Okay lang naman kasi. Hindi na ako magseselos." pahabol pa niya.
Our conversation continued until we realized it was time to pack my things. Syempre dadalhin ko yung mga necessary, and may stores naman within the university so it'll be fine, plus para hindi mabigat ang dalahin. This night ay umuwi sila kasi nga we don't have time to stay up late. Plus, pupunta naman muna kami sa school before leaving. Nandun daw yung fare para sa exclusives. Yan daw pala ang tawag. Exclusives. Nakakahiya naman.
Wednesday morning wasn't very pleasing. Ewan ko lang, pero I kind of feel sad already. I'm going to miss everything, but I also can't miss the opportunity, right? So ayun nga, may pep-talk thingy pa silang nalalaman at dramatic scenarios. Hay.
"Tama na nga. Baka mamaya mag-back out pa ako eh. Sayang naman." I joked. At ayun, this day ay family ko ang naghatid sakin sa school. Syempre moral support daw.
Nang nakarating kami, puros good luck lang ang sinasabi samin. Kumpleto na kami, except for one. Si Kenneth.
Akala ko ba excited siya? So, is he bailing? Psh. Coward.
Binigay na samin yung Handbook and guide in Openheim. Then sumakay na kaming exclusives sa private minivan. And the student body waved goodbye. I saw Lindsay, Yna and my family, and that made me feel like I was going into somewhere I couldn't escape. Pero the fact na paradise-like at for my benefit naman 'tong pupuntahan ko, I felt sudden relief.
Tumakbo na nga ang sasakyan nang wala si Kenneth. Wala akong kalapit ngayon, kaya para akong loner or something. Pero what if loner nga ako in the near days? Malamang, kasi new environment, new specie and all that. Bahala na. I guess I just have to indulge myself with things.
Almost three hours na ang nakalipas mula nang umalis kami sa Sermounth. And there, I'm seeing the great façade of the Openheim. It made my heart skip a beat, goosebumps all over, and excitement flows. It was humongous. Like, really. Talo pa yata nito ang three Sermount premises combined.
After we went through the massive main gate, there's another long way to reach the University for about ten minutes. And eto na nga, hindi masyadong marami ang studyante rito. Sabi nga nila, you have to be a chosen or exclusive to enter. At kitang kita naman na ang mga tao rito ay mga may-kaya and mostly mayaman. Psshh.
Kaming eight students from Sermounth ay dinala na sa grounds for the exclusives. Eto na raw yung sarili naming zone sa University. May isa pang gate para makapasok sa grounds na 'to, and we'll use our own identification cards to pass. Nang makapasok na kami, agad naman kaming pinadiretso sa another conference room.
Pagkapasok namin, nandito na rin pala yung ibang Exclusives from the Pre-Uni. Nakakakaba. Feeling ko hindi ko sila makakasundo. Kasi mukhang maaarte, spoiled rich kids, and mean girls. Well, feeling ko lang naman. Pero sana naman hindi.
Hindi ko muna nai-inspect and bawat student na nandito. Instead ay nakinig na muna ako sa professional-looking gentleman na nageexplain samin kung ano ba ang Do's and Don'ts dito. Since meron ngang Handbook, I didn't pay that much attention. Babasahin ko nalang yun sa room mamaya.
Speaking of room, which referred to condominium, eto na, dadalhin na kami isa-isa sa respective namin. Lahat daw kami ay sa isang building magsstay, with different unit and zones nga lang. Syempre for division at para madaling i-determine kung saang school galing.
Nandito na kami, and this is huge! Almost like a five-star hotel, dream alert! Sa ground floor, nandun yung food chains, mini-market at yung front desk. Pero sabi na outside the building ay meron pa rin naman daw na stalls, bigger one. I'm in awe. Para na tuloy kaming nasa isang city nito.
So eto na nga, umakyat na kami. Bawat floor ay may eight rooms. Since dalawang student by year and magsstay sa isang unit, eh dalawang school ang maguutilize ng isang floor. So sixteen students from two different schools ang naiwan na sa first floor. Another sixteen sa third, and so on. Eight school din yung nandito, kaya medyo marami rin kami. Napunta kami sa fifth floor, which is okay para hindi naman hassle ang Ups and Downs namin.
May isang guide na sumama sa'ming sixteen exclusives. Si kuya Jon daw. Siya rin daw ang assigned sa school namin at sa isa pang school na kasama namin.
"Hey guys! What's up?" bati niya samin nang patigilin muna kami sa waiting area ng floor namin. He's jolly. "How are you guys feeling?"
May syempre sumagot ng Excited, Gutom, Inaantok, at Inlove. Landi lang. Gwapo rin naman kasi si kuya Jon, pero he's more like a brother-looking to me.
"I'll be the assigned guide for the school of Sermounth University. Now let me see those hands." then ayun, tinaas nga namin. "Great! And the Monteza University." the raised their hands as well.
"Now, if you have questions ask them all now. I'm ready to fight." he clenched his fist, acting as if he's really on a fight. Natawa nalang kami.
"Ilan taon ka na kuya?" tanong ng group of girls doon sa kabila, sabay tilian.
Napakamot naman ng ulo si kuya. Haha. "I don't know." he sighed. "Too busy being so gorgeous that I forgot. HAH!" tumawa nalang din ulit kami.
Teka, nagtatagalog ba 'tong taong to?
"D'ya speak Tagalog?" tinanong ko na.
"That, my dear is..." napahinto siya. "Nakalimutan ko tuloy sasabihin ko. Pero oo naman, see? See?"
Haha. "You remind me of The Grinch."
"Uh-oh. Well that's favorable, but I'm not green. So just consider Jim Carrey."
"Hahahaha." tawanan lang kami. Okay naman.
"Wala talaga kayong itatanong concerning Openheim?" tanong niya. Buti naman at nagtagalog na.
"None." sagot naman namin.
"We'll ask sooner if we've stumble upon with a problem." sabi ko. Ganun naman kasi, di pa namin alam ang magiging dilemmas namin dito since bago pa lang.
"Alright! Let's get you to your rooms." pinatayo na niya kami at pinapila, by year and by school. And it sucks, wala akong kalapit. Nasan na kasi si Kenneth?
Sa room 3.SU kami na-assign ni Kenneth. 3 for third year and SU as Sermounth University. Ganun din sa iba, ang pingkaiba lang ay yung acronyms.
Pagkapasok ko. There's one thing that escaped my mouth.
"Woah."
Iniwan ko muna yung baggage ko sa may pinto. This place is incredibly awesome! Like heaven, ano ba talaga 'tong Openheim? Paradise. Grabe!
All white ang massive walls. And may second floor din, pero kita yung taas, parang elevated lang din yun. Dalawa yung stairs, isa sa left at isa sa right. Dito muna ako sa baba nag-wander. May malaking LCD TV sa gitna, may kitchen section, may library section, at syempre may sala. All in one room, pero ang gandang tignan. May bathroom ba rito? Hala. Nasaan? Pumasok ako sa isang pinto, turns out lumabas pala ako. Lumabas papuntang terrace.
And again, woah!
The view was gorgeous. Kitang kita ang premises ng university, kaso lang hindi lahat kasi malaki nga masyado. I just stayed there until I realized I have to fix my things. Pumasok na ako at dumiretso sa left upper floor. Meron railings kaya kapag dumungaw ako, kita ko yung center place sa baba. At ganun din naman yung sa upper right side, so magkalevel lang pero may distance. Perfectly amazing.
Natapos na rin akong magayos ng gamit ko. This is too good to be true. But hey, I'll enjoy this. Hihi. Maya maya ay may nag-door bell. Huh, door bell? Para naman pala talagang hotel suite ito.
Syempre bumaba ako para tignan kung sino. Binuksan ko na pala kaagad, wala nang tingin tingin pa.
"Hiii!" bati ni... Andrea?
"Andrea!" siya nga. "Why are you here?"
"Obvious ba? Exclusive. Hihi. So anyway, sino kasama mo rito?" tanong niya. Pinapasok ko naman muna siya bago kami magusap ulit.
"Classmate ko, basta si Kenneth. You'll know him when he gets--"
"So he's a HE? Woah. Same naman pala tayo ng state. Akala ko ako lang." tumawa naman siya nang mahina. "So, let's go outside?"
"Saan?" tanong ko.
"I don't know. Let's see!" at hinigit na niya ako palabas, all the way through the elevator and outside the Exclusive Condominium. Yan daw ang tawag sa building na 'to.
Nung nakalabas na kami, napatigil naman agad siya bigla.
"Bakit?" tanong ko naman.
"May nakalimutan ako."
"Ano yun?"
"Tayo pala. Tara balik muna tayo."
Tapos ayun bumalik nga muna kami. Sa lobby kami pumunta. Nakaupo lang na parang may inaantay.
"Akala ko ba may nakalimutan ka?" tanong ko na naman. Di ko lang talaga magets itong si Andrea. Pero I'm glad na may kakilala na akong makakasama... na babae, of course.
"Tayo nga. Kulit. Antayin lang natin, dadating din yun."
"Ha? Ba't mo kailangang antayin kung pwedi namang sunduin o kunin mo nalang?" sabi ko nalang bigla. Eh kasi, ano ba yung nakalimutan nya? Gulo naman neto.
"Sana lang." parang nagiba yung aura niya. Pero bumalik naman nang may nakita sya sa likuran ko. "Oy! Ang tagal mo naman."
"Sorry. Nagayos pa ako." sabi nung lalaking nakatalikod sakin.
"Oh, Tara na!" naunang tumayo at lumakad palabas si Andrea habang ako ay bago pa lang. Hindi siya excited eh, noh?
Nang tumayo ako, nabangga naman ako sa lalaki kanina.
"Oops. Sorry." sabi ko.
"Sorry." sabi naman din niya.
Pagkaangat ko. "Jap?!"
"Oh, parang gulat ka naman ata?" tapos natawa siya.
"Ha? Eh, wala lang. Exclusive ka rin?"
"Oo naman. Ako pa." tapos tsaka siya nag-pogi sign.
"Sus! Ikaw lang pala yung nakalimutan ni Andrea eh. Oh tara na."
Habang naglalakad kami, nagusap din naman. Syempre para maka-catch up sa kung ano mang takbo ng buhay namin ngayon.
"So it means third year ka palang? Diba dapat fourth year ka na?" tanong ko. Sa Room 3.MU, Monteza University, kasi siya nagsstay together with Andrea.
"Eh salagay bumagsak eh. Haha." sabi niya.
Ba't parang ang saya pa niya na bumagsak siya. Baliw din 'tong taong to eh.
"Bakit nga? Bumagsak, umulit, tapos ngayon exclusive? Grabe. Mukhang joke." -.-
Natawa naman siya nang malakas. "Eh basta. I'll tell you when I'm ready."
"Sus. Sasabihin lang yung reason kung bakit eh, aarte pa ng ganyan." pagbibiro ko. Natawa nalang din kami.
"It's... It's nothing." ngumiti nalang siya.
Naggala lang kaming tatlo, naligaw at kumain. Ang laki nga kasi masyado. And I don't want to continue this redundancy, so for the meantime of last time, I'll say again that this place is awesomely massive.
Some thought hit me, where's Kenneth? Nakakamiss yung presence niya. Shh nalang. Pero kasi totoo, nasaan na siya? Did he decide not to go or something? Sana manlang may paalam siya diba?
Pagkabalik namin sa condo, naghiwahiwalay na kami syempre. Wala pa rin si Kenneth. Medyo natatakot pa ako, kasi syempre bago at hindi ko naman kita ang lahat ng sulok ng pad. Around six in the evening ay tinawag na ulit kaming lahat, pinadiretso sa isang dining room, with long table just enough for all of us.
Una tahimik pa kami, pero syempre nung nagkakila-kilala na ay tawanan at jolly evening na ang nahanap. After dinner nagsialisan na kami. Pwedi naman daw munang magwander, basta babalik before curfew, eleven pm kapag weekdays. And one am kapag weekend.
Dahil wala naman akong kasama sa suite, lumabas muna ako ng building. Maggagalang magisa.
Ang ganda nga dito kapag gabi, filled with lights, at parang New York. Kasi hindi nawawalan ng tao ang labas kaya hindi mo maffeel ang loneness.
Umupo ako sa gilid ng fountain. It's great, more like the one in When In Rome. Makapaghulog kaya ng coin? Haha. Joke, baka mapagalitan lang ako.
"Natatawa ka yata?"
Nagulat naman ako. "Oh, Jap? Baliw ka! Kagulat 'to."
Natawa nalang siya. "Bakit magisa ka lang?"
"Eh bakit ka rin magisa lang?" binalik ko lang sa kanya.
"Oy hinde ah. Kasama ko sila." sabay turo nya sa mga naka-Monteza na uniform.
"Okay. Sensya naman."
"Haha. So, asan ang kasama mo?"
"Ewan ko. Iniwan na ako." nakakainis. Naalala ko na naman yung mokong na yun.
"Oh talaga? Buti pa ako hindi ka iiwan." seryoso nyang sabi, pero tinawanan ko nalang para hindi maging awkward yung ambiance.
"Baliw ka."
Umupo naman din sya sa tabi ko. "Kamusta naman ang buhay?" tanong nya.
"Okay naman. Masaya na."
"Aw. Eh si Lindsay?"
"Uyyy." tinukso ko muna. "Bumebwelo ka pa, si Lindsay naman pala ang kakamustahin. Okay naman siya. Huli ka na, may Nathan na siya."
"Nathan? Yun ba yung swimmer representative nung intramurals?"
"Kilala mo pala? Yes. Gwapo noh? Tapos magaling pang lumangoy, gentleman, at under kay Linds." tsaka ako tumawa. Pinagseselos ko lang siya, nang marealize manlang nya na Mali ang pagiwan Kay Linds.
"Weh? Mas gwapo naman ako diba?" tinaasan ko lang siya ng kulay. "At hey, ilang matanda na ang tinulungan kong makatawid sa kalsada. Swimmer athlete rin ako. At handang magpaunder say—kung sino man." sabay tawa niya nang mahina.
"Gwapo raw? Eheem. Haha. Pero sinasabi ko sayo, wag mo nang guguluhin ang buhay ng kaibigan ko kundi masasapak kita." pero syempre joke lang yun.
"Hindi na po. Ikaw nalang."
"Che!"
"Joke lang. Ito naman oh."
"Sus. Sino na ba ang ano mo ngayon?" tanong ko.
"Anung ano?"
"Yung ano mo." bakit ba di ko masabi? Haha. Parang baliw lang.
"Ano nga?"
"Gets mo na eh."
Napakamot naman siya sa ulo. Gwapo pa rin. Hala. "Hindi nga."
"Psh. Bahala ka nga."
"Ah wait," napaisip naman siya. "gets ko na. Kung meron ba akong girlfriend ngayon o nililigawan, yun ba?"
"Alam naman pala eh."
"Eh bakit ka ba interested?" tanong nya na may nakakalokong ngiti.
"Wala. Wag na nga!"
"Haha. Cute mo talaga." kinurot nya pisngi ko. Ouch. "Gusto mo ikaw?"
Pinalo ko braso nya. "CHE!"
Natawa na naman siya nang malakas. "Ikaw talaga! Syempre joke lang yun. For now."
"Ay nako! Bahala ka nga." tapos tumayo na ako.
"Aalis ka na?"
"Yeah. Inaantok ako, medyo pagod kasi."
"Sus. Dumating lang ako inantok ka na. Dito ka muna." tapos nai-tap nya yung inuupuan ko kanina.
"Gusto mong tulugan kita dyan?" sarcastically friendly kong pagkakasabi.
"Sige okay lang. Basta wag ka munang umalis."
"Kulet neto. Bahala ka na dyan." pagkahakbang ko palang, bigla nyang hinawakan braso ko.
"Oh she's not staying with you!"
Huh?
Kenneth?
Humawak naman siya sa free kong braso. Now para ako ang medium sa tug-of-war nila.
Hala.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Kaming mga Tops ay hindi na syempre pinagklase while the other students did. Pinagready lang kami and all that. Ako naman itong si, "Ready for what?"
So I ended up with them at my room Monday and Tuesday night. Monday ay movie marathon lang kami, I suggested Harry Potter pero mas gusto nila ay horror and thriller so we're gone for The Woman in Black. I agreed in the first place, kasi si Radcliffe rin naman ang protagonist eh. They slept over and we did the same in Tuesday night. Pero ang kaibahan lang, nagparty-party kami. Haha. Like, being wild into the music and such. Pero nung kay Flynn na na music ang nag-play, I remained silent and mushy.
"Oh? Napano ka?" Yna
"Eh! Change song."
"Bakit ba kasi ang bitter mo?" Lindsay
Oo nga pala, hindi pa nila alam yung sa forced date thingy. Should I spill? Nakakahiya naman kasi. Baka sabihin eh ang feeler ko, lalo na't international star iyun. Baka magaya lang sila sa sinabi ni Kuya Kev. Pero dahil I realized na nagiging secretive na ako, and the fact na mga kaibigan ko naman sila, sige I'll tell.
"Well first of all, alam nyo na naman na ayaw ko talaga sa kanya. Kasi, ewan ko lang, di ko siya feel eh. Pero nung..." huminga muna ako nang malalim. "Nung kasing may mall tour siya, naalala mo yun Yna? Nung majejebs ka?" she nodded naman at natawa nalang. "At nasa hospital ka pa nun Linds. Ako kasi yung nagpa-sign sa album ni Yna. Nakakaines! Tapos ayun, para akong natulog at pagkagising ko eh may date na pala kami ni Flynn. Not just a date, but a forced date."
Nganga naman silang dalawa. See? Sabi na eh! Sabi na't mga hindi maniniwala! Tch.
"Date? Flynn? Nahihibang ka na ba?" sabi ni Yna.
"Oy possible naman kasi. Tingnan mo nalang ang alindog ni Kath." natatawang sabi ni Lindsay. Woah. Kakaiba siya ngayon ha.
"Che!"
Dahil makukulit nga sila, sinabi ko na rin lahat lahat. As in to the point na parang nagro-role playing na akong magisa. One-man act kumbaga. Nung matapos ko na yung pagkkwento hanggang sa end ng forced date, di na naman sila makausap.
"So kung hindi pala magaganap 'tong Openheim chuchu, eh hindi mo samin sasabihin yan?" Yna na parang medyo selos na ewan.
"Hindi naman sa ganun, pero—"
"Okay lang naman kasi. Hindi na ako magseselos." pahabol pa niya.
Our conversation continued until we realized it was time to pack my things. Syempre dadalhin ko yung mga necessary, and may stores naman within the university so it'll be fine, plus para hindi mabigat ang dalahin. This night ay umuwi sila kasi nga we don't have time to stay up late. Plus, pupunta naman muna kami sa school before leaving. Nandun daw yung fare para sa exclusives. Yan daw pala ang tawag. Exclusives. Nakakahiya naman.
Wednesday morning wasn't very pleasing. Ewan ko lang, pero I kind of feel sad already. I'm going to miss everything, but I also can't miss the opportunity, right? So ayun nga, may pep-talk thingy pa silang nalalaman at dramatic scenarios. Hay.
"Tama na nga. Baka mamaya mag-back out pa ako eh. Sayang naman." I joked. At ayun, this day ay family ko ang naghatid sakin sa school. Syempre moral support daw.
Nang nakarating kami, puros good luck lang ang sinasabi samin. Kumpleto na kami, except for one. Si Kenneth.
Akala ko ba excited siya? So, is he bailing? Psh. Coward.
Binigay na samin yung Handbook and guide in Openheim. Then sumakay na kaming exclusives sa private minivan. And the student body waved goodbye. I saw Lindsay, Yna and my family, and that made me feel like I was going into somewhere I couldn't escape. Pero the fact na paradise-like at for my benefit naman 'tong pupuntahan ko, I felt sudden relief.
Tumakbo na nga ang sasakyan nang wala si Kenneth. Wala akong kalapit ngayon, kaya para akong loner or something. Pero what if loner nga ako in the near days? Malamang, kasi new environment, new specie and all that. Bahala na. I guess I just have to indulge myself with things.
Almost three hours na ang nakalipas mula nang umalis kami sa Sermounth. And there, I'm seeing the great façade of the Openheim. It made my heart skip a beat, goosebumps all over, and excitement flows. It was humongous. Like, really. Talo pa yata nito ang three Sermount premises combined.
After we went through the massive main gate, there's another long way to reach the University for about ten minutes. And eto na nga, hindi masyadong marami ang studyante rito. Sabi nga nila, you have to be a chosen or exclusive to enter. At kitang kita naman na ang mga tao rito ay mga may-kaya and mostly mayaman. Psshh.
Kaming eight students from Sermounth ay dinala na sa grounds for the exclusives. Eto na raw yung sarili naming zone sa University. May isa pang gate para makapasok sa grounds na 'to, and we'll use our own identification cards to pass. Nang makapasok na kami, agad naman kaming pinadiretso sa another conference room.
Pagkapasok namin, nandito na rin pala yung ibang Exclusives from the Pre-Uni. Nakakakaba. Feeling ko hindi ko sila makakasundo. Kasi mukhang maaarte, spoiled rich kids, and mean girls. Well, feeling ko lang naman. Pero sana naman hindi.
Hindi ko muna nai-inspect and bawat student na nandito. Instead ay nakinig na muna ako sa professional-looking gentleman na nageexplain samin kung ano ba ang Do's and Don'ts dito. Since meron ngang Handbook, I didn't pay that much attention. Babasahin ko nalang yun sa room mamaya.
Speaking of room, which referred to condominium, eto na, dadalhin na kami isa-isa sa respective namin. Lahat daw kami ay sa isang building magsstay, with different unit and zones nga lang. Syempre for division at para madaling i-determine kung saang school galing.
Nandito na kami, and this is huge! Almost like a five-star hotel, dream alert! Sa ground floor, nandun yung food chains, mini-market at yung front desk. Pero sabi na outside the building ay meron pa rin naman daw na stalls, bigger one. I'm in awe. Para na tuloy kaming nasa isang city nito.
So eto na nga, umakyat na kami. Bawat floor ay may eight rooms. Since dalawang student by year and magsstay sa isang unit, eh dalawang school ang maguutilize ng isang floor. So sixteen students from two different schools ang naiwan na sa first floor. Another sixteen sa third, and so on. Eight school din yung nandito, kaya medyo marami rin kami. Napunta kami sa fifth floor, which is okay para hindi naman hassle ang Ups and Downs namin.
May isang guide na sumama sa'ming sixteen exclusives. Si kuya Jon daw. Siya rin daw ang assigned sa school namin at sa isa pang school na kasama namin.
"Hey guys! What's up?" bati niya samin nang patigilin muna kami sa waiting area ng floor namin. He's jolly. "How are you guys feeling?"
May syempre sumagot ng Excited, Gutom, Inaantok, at Inlove. Landi lang. Gwapo rin naman kasi si kuya Jon, pero he's more like a brother-looking to me.
"I'll be the assigned guide for the school of Sermounth University. Now let me see those hands." then ayun, tinaas nga namin. "Great! And the Monteza University." the raised their hands as well.
"Now, if you have questions ask them all now. I'm ready to fight." he clenched his fist, acting as if he's really on a fight. Natawa nalang kami.
"Ilan taon ka na kuya?" tanong ng group of girls doon sa kabila, sabay tilian.
Napakamot naman ng ulo si kuya. Haha. "I don't know." he sighed. "Too busy being so gorgeous that I forgot. HAH!" tumawa nalang din ulit kami.
Teka, nagtatagalog ba 'tong taong to?
"D'ya speak Tagalog?" tinanong ko na.
"That, my dear is..." napahinto siya. "Nakalimutan ko tuloy sasabihin ko. Pero oo naman, see? See?"
Haha. "You remind me of The Grinch."
"Uh-oh. Well that's favorable, but I'm not green. So just consider Jim Carrey."
"Hahahaha." tawanan lang kami. Okay naman.
"Wala talaga kayong itatanong concerning Openheim?" tanong niya. Buti naman at nagtagalog na.
"None." sagot naman namin.
"We'll ask sooner if we've stumble upon with a problem." sabi ko. Ganun naman kasi, di pa namin alam ang magiging dilemmas namin dito since bago pa lang.
"Alright! Let's get you to your rooms." pinatayo na niya kami at pinapila, by year and by school. And it sucks, wala akong kalapit. Nasan na kasi si Kenneth?
Sa room 3.SU kami na-assign ni Kenneth. 3 for third year and SU as Sermounth University. Ganun din sa iba, ang pingkaiba lang ay yung acronyms.
Pagkapasok ko. There's one thing that escaped my mouth.
"Woah."
Iniwan ko muna yung baggage ko sa may pinto. This place is incredibly awesome! Like heaven, ano ba talaga 'tong Openheim? Paradise. Grabe!
All white ang massive walls. And may second floor din, pero kita yung taas, parang elevated lang din yun. Dalawa yung stairs, isa sa left at isa sa right. Dito muna ako sa baba nag-wander. May malaking LCD TV sa gitna, may kitchen section, may library section, at syempre may sala. All in one room, pero ang gandang tignan. May bathroom ba rito? Hala. Nasaan? Pumasok ako sa isang pinto, turns out lumabas pala ako. Lumabas papuntang terrace.
And again, woah!
The view was gorgeous. Kitang kita ang premises ng university, kaso lang hindi lahat kasi malaki nga masyado. I just stayed there until I realized I have to fix my things. Pumasok na ako at dumiretso sa left upper floor. Meron railings kaya kapag dumungaw ako, kita ko yung center place sa baba. At ganun din naman yung sa upper right side, so magkalevel lang pero may distance. Perfectly amazing.
Natapos na rin akong magayos ng gamit ko. This is too good to be true. But hey, I'll enjoy this. Hihi. Maya maya ay may nag-door bell. Huh, door bell? Para naman pala talagang hotel suite ito.
Syempre bumaba ako para tignan kung sino. Binuksan ko na pala kaagad, wala nang tingin tingin pa.
"Hiii!" bati ni... Andrea?
"Andrea!" siya nga. "Why are you here?"
"Obvious ba? Exclusive. Hihi. So anyway, sino kasama mo rito?" tanong niya. Pinapasok ko naman muna siya bago kami magusap ulit.
"Classmate ko, basta si Kenneth. You'll know him when he gets--"
"So he's a HE? Woah. Same naman pala tayo ng state. Akala ko ako lang." tumawa naman siya nang mahina. "So, let's go outside?"
"Saan?" tanong ko.
"I don't know. Let's see!" at hinigit na niya ako palabas, all the way through the elevator and outside the Exclusive Condominium. Yan daw ang tawag sa building na 'to.
Nung nakalabas na kami, napatigil naman agad siya bigla.
"Bakit?" tanong ko naman.
"May nakalimutan ako."
"Ano yun?"
"Tayo pala. Tara balik muna tayo."
Tapos ayun bumalik nga muna kami. Sa lobby kami pumunta. Nakaupo lang na parang may inaantay.
"Akala ko ba may nakalimutan ka?" tanong ko na naman. Di ko lang talaga magets itong si Andrea. Pero I'm glad na may kakilala na akong makakasama... na babae, of course.
"Tayo nga. Kulit. Antayin lang natin, dadating din yun."
"Ha? Ba't mo kailangang antayin kung pwedi namang sunduin o kunin mo nalang?" sabi ko nalang bigla. Eh kasi, ano ba yung nakalimutan nya? Gulo naman neto.
"Sana lang." parang nagiba yung aura niya. Pero bumalik naman nang may nakita sya sa likuran ko. "Oy! Ang tagal mo naman."
"Sorry. Nagayos pa ako." sabi nung lalaking nakatalikod sakin.
"Oh, Tara na!" naunang tumayo at lumakad palabas si Andrea habang ako ay bago pa lang. Hindi siya excited eh, noh?
Nang tumayo ako, nabangga naman ako sa lalaki kanina.
"Oops. Sorry." sabi ko.
"Sorry." sabi naman din niya.
Pagkaangat ko. "Jap?!"
"Oh, parang gulat ka naman ata?" tapos natawa siya.
"Ha? Eh, wala lang. Exclusive ka rin?"
"Oo naman. Ako pa." tapos tsaka siya nag-pogi sign.
"Sus! Ikaw lang pala yung nakalimutan ni Andrea eh. Oh tara na."
Habang naglalakad kami, nagusap din naman. Syempre para maka-catch up sa kung ano mang takbo ng buhay namin ngayon.
"So it means third year ka palang? Diba dapat fourth year ka na?" tanong ko. Sa Room 3.MU, Monteza University, kasi siya nagsstay together with Andrea.
"Eh salagay bumagsak eh. Haha." sabi niya.
Ba't parang ang saya pa niya na bumagsak siya. Baliw din 'tong taong to eh.
"Bakit nga? Bumagsak, umulit, tapos ngayon exclusive? Grabe. Mukhang joke." -.-
Natawa naman siya nang malakas. "Eh basta. I'll tell you when I'm ready."
"Sus. Sasabihin lang yung reason kung bakit eh, aarte pa ng ganyan." pagbibiro ko. Natawa nalang din kami.
"It's... It's nothing." ngumiti nalang siya.
Naggala lang kaming tatlo, naligaw at kumain. Ang laki nga kasi masyado. And I don't want to continue this redundancy, so for the meantime of last time, I'll say again that this place is awesomely massive.
Some thought hit me, where's Kenneth? Nakakamiss yung presence niya. Shh nalang. Pero kasi totoo, nasaan na siya? Did he decide not to go or something? Sana manlang may paalam siya diba?
Pagkabalik namin sa condo, naghiwahiwalay na kami syempre. Wala pa rin si Kenneth. Medyo natatakot pa ako, kasi syempre bago at hindi ko naman kita ang lahat ng sulok ng pad. Around six in the evening ay tinawag na ulit kaming lahat, pinadiretso sa isang dining room, with long table just enough for all of us.
Una tahimik pa kami, pero syempre nung nagkakila-kilala na ay tawanan at jolly evening na ang nahanap. After dinner nagsialisan na kami. Pwedi naman daw munang magwander, basta babalik before curfew, eleven pm kapag weekdays. And one am kapag weekend.
Dahil wala naman akong kasama sa suite, lumabas muna ako ng building. Maggagalang magisa.
Ang ganda nga dito kapag gabi, filled with lights, at parang New York. Kasi hindi nawawalan ng tao ang labas kaya hindi mo maffeel ang loneness.
Umupo ako sa gilid ng fountain. It's great, more like the one in When In Rome. Makapaghulog kaya ng coin? Haha. Joke, baka mapagalitan lang ako.
"Natatawa ka yata?"
Nagulat naman ako. "Oh, Jap? Baliw ka! Kagulat 'to."
Natawa nalang siya. "Bakit magisa ka lang?"
"Eh bakit ka rin magisa lang?" binalik ko lang sa kanya.
"Oy hinde ah. Kasama ko sila." sabay turo nya sa mga naka-Monteza na uniform.
"Okay. Sensya naman."
"Haha. So, asan ang kasama mo?"
"Ewan ko. Iniwan na ako." nakakainis. Naalala ko na naman yung mokong na yun.
"Oh talaga? Buti pa ako hindi ka iiwan." seryoso nyang sabi, pero tinawanan ko nalang para hindi maging awkward yung ambiance.
"Baliw ka."
Umupo naman din sya sa tabi ko. "Kamusta naman ang buhay?" tanong nya.
"Okay naman. Masaya na."
"Aw. Eh si Lindsay?"
"Uyyy." tinukso ko muna. "Bumebwelo ka pa, si Lindsay naman pala ang kakamustahin. Okay naman siya. Huli ka na, may Nathan na siya."
"Nathan? Yun ba yung swimmer representative nung intramurals?"
"Kilala mo pala? Yes. Gwapo noh? Tapos magaling pang lumangoy, gentleman, at under kay Linds." tsaka ako tumawa. Pinagseselos ko lang siya, nang marealize manlang nya na Mali ang pagiwan Kay Linds.
"Weh? Mas gwapo naman ako diba?" tinaasan ko lang siya ng kulay. "At hey, ilang matanda na ang tinulungan kong makatawid sa kalsada. Swimmer athlete rin ako. At handang magpaunder say—kung sino man." sabay tawa niya nang mahina.
"Gwapo raw? Eheem. Haha. Pero sinasabi ko sayo, wag mo nang guguluhin ang buhay ng kaibigan ko kundi masasapak kita." pero syempre joke lang yun.
"Hindi na po. Ikaw nalang."
"Che!"
"Joke lang. Ito naman oh."
"Sus. Sino na ba ang ano mo ngayon?" tanong ko.
"Anung ano?"
"Yung ano mo." bakit ba di ko masabi? Haha. Parang baliw lang.
"Ano nga?"
"Gets mo na eh."
Napakamot naman siya sa ulo. Gwapo pa rin. Hala. "Hindi nga."
"Psh. Bahala ka nga."
"Ah wait," napaisip naman siya. "gets ko na. Kung meron ba akong girlfriend ngayon o nililigawan, yun ba?"
"Alam naman pala eh."
"Eh bakit ka ba interested?" tanong nya na may nakakalokong ngiti.
"Wala. Wag na nga!"
"Haha. Cute mo talaga." kinurot nya pisngi ko. Ouch. "Gusto mo ikaw?"
Pinalo ko braso nya. "CHE!"
Natawa na naman siya nang malakas. "Ikaw talaga! Syempre joke lang yun. For now."
"Ay nako! Bahala ka nga." tapos tumayo na ako.
"Aalis ka na?"
"Yeah. Inaantok ako, medyo pagod kasi."
"Sus. Dumating lang ako inantok ka na. Dito ka muna." tapos nai-tap nya yung inuupuan ko kanina.
"Gusto mong tulugan kita dyan?" sarcastically friendly kong pagkakasabi.
"Sige okay lang. Basta wag ka munang umalis."
"Kulet neto. Bahala ka na dyan." pagkahakbang ko palang, bigla nyang hinawakan braso ko.
"Oh she's not staying with you!"
Huh?
Kenneth?
Humawak naman siya sa free kong braso. Now para ako ang medium sa tug-of-war nila.
Hala.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 53: Heat Betwixt
It's five AM in the morning, and ngayon na yung unang klase namin in here, Openheim. Inagapan ko lang talaga ang gising ko para hindi ko muna makausap si Kenneth or what. Bakit? Kasi yung nangyari kagabi.
What happened? Here's what happened...
Nakahawak nga silang dalawa sa magkabila kong braso. But not for long for I immediately shook my arm to free them.
"Ano ba ha? Para kayong baliw. Makaalis na nga." at nag-walk out nga ako.
"Hey Kathy, wait!"
"Kath, teka lang!"
Aba! At sumunod ang dalawa. Binilisan ko ang paglakad to the point na tumatakbo na pala ako. Owyes.
Pero nakakainis nga naman oh, nadala pa ako. Hala! Yung tuhod ko, nagkaron ng maliit na cut causing bloods to escape. Tumayo ako agad at naghanap ng mauupuan.
Ilang saglit ay may nag-approach sakin. Si kuya Jon pala.
"You're in my assigned school, right?" tanong nya.
"Yeah. Tagalog please." sabi ko.
"Oh. Ikaw nga. Ikaw yung nagtanog kung nagtatagalog ako." tas natawa nalang sya, hanggang sa narealize nya na may sugat ako.
"Napano ka? Is it hurting?"
"Hindi. Ayos lang. Kumikirot lang nang konti."
"Oh, buti nalang boy scout ako." nagabot sya ng band aid.
"Ikaw na." tapos tumawa nalang kami.
Nilagay ko na yung bandaid sa tuhod ko. May tumawag kay kuya Jon kaya naiwan na akong magisa. Malapit na naman pala 'tong inuupuan ko sa building kaya okay lang na rito muna ako.
Or not.
"Why did you run?" si Kenneth, hinihingal.
Di nagtagal eh dumating din si Jap, and hinihingal din.
"Para kayong mga baliw, alam nyo yun?" tumayo na naman ako.
"Are you heading to the suite?" tanong ni Kenneth.
"Siya?!" gulat na tanong ni Jap habang nakatingin kay Kenneth. "Siya ang kasama mo sa suite?!! From Sermounth?!" tanong niya ulit, and this time sa akin na siya nakatingin.
"What can I say? I'm a lucky guy." sabay punta niya sa tabi ko at umakbay. Tinanggal ko naman agad.
"Opo, KUYA Jap." I said, emphasizing the kuya. Medyo naguluhan naman siya. Hindi naman siya matanda talaga sakin, pero wala lang trip.
Since nasa parehas kaming tatlo ng suite floor, nagkasabay din kami sa pagpasok hanggang sa elevator.
"Kath, wait!" tawag sakin ni Jap bago ako pumasok sa suite.
"Oh?" wala kasi ako sa mood.
"Uhm," parang may gusto siyang sabihin pero di niya masabi. Tingin lang siya nang tingin sa paligid, sa sapatos niya, but mostly kay Kenneth.
"May sasabihin ako sayo." inantay ko lang siya. "Alone."
"Ha? Eh," si Kenneth kasi ayaw pang pumasok. Daig pa nya tatay ko kung magbantay eh. "Haha." nagfake lang ako ng tawa. "Okay na 'to. Ano ba yun?"
"A-ahh, kasi..." tapos bigla siyang tumingin kay Kenneth. "You'll regret it, perhaps. And that's it if you have the right." tapos tumingin na ulit sya sakin. "Uhm, Kath. Good night."
And he pecked me on my cheek, at biglaang pumasok sa suite nila.
Para akong nawalan ng hininga. Bakit nya ginawa yun? Talaga bang inaasar nya si Kenneth? Trip lang ba nya o ano? Nakakainis!
Nakita ko naman na parang ibang iba ang expression ni Kenneth. Di ko maintindihan kung ano. Pero parang gusto kong magexplain sa kanya kahit nakita naman nya yung pangyayari. Yung fist nya, naka-clenched. Ibigsabihin ba eh galit sya o ano?
Parang natuwa pa ako sa thought na yun. Nagselos kaya sya? Psh. Ang assume-era naman ng dating ko. Pero bakit ba, eh sa ganun eh.
"Ugh!" tapos bigla nalang nasuntok ni Kenneth yung pader. "That fool!" I heard him say.
"Kenneth." mahinahon kong tawag sa kanya.
Tumingin naman siya na parang stunned na ewan. Pero ang cold pa rin ng expression nya. Ewan ko pero nabigla ako sa nagawa ko.
If Jap pecked me on my cheek, I then kissed Kenneth on his.
Nagulat talaga ako kaya napatakbo nalang ako sa loob ng suite at tumakbo ulit pataas sabay taklob ng kumot sa kama. So eto na nga ako ngayon, umiiwas na ewan. Nakakahiya eh.
***
Sixty four students were claimed to be exclusives. Sixteen exclusives every year from eight different universities. We're divided in rooms. In each room is a massive home-like, but with library section and a fireplace, a zone with couches and mattresses, and most of all the work zone. The learning zone is consist of a large green board, and there's no armchair like in those ordinary university. Here, they have our own workstation. And by workstation I mean, computer and a desk for each.
Woah.
I'm amazed again. But for now, let's set that aside. Kalapit na naman ng workstation ko si Kenneth. Workstation. Oh diba, parang employee lang. But yeah, ang cool nga talaga eh. Parang pilot students lang. Pero totoo naman pala.
Sobrang may distance naman ang bawat station from one another. Pero syempre kasi nakakailang pa rin noh.
Ang desktop eh nasa table sa harap ko, in a horizontal orientation. Then yun namang desk is in vertical position. So parang inverted L-style yung approach.
Yun namang workstation ni Kenneth ay nasa left ko. Tch. Kailang!
Di nagtagal eh nagsalita na naman din yung professor. A professional-looking one. As in.
"Students from Pre-Uni, welcome!" bati nya samin. She's very articulate, grabe. "I would like to introduce myself, Vivien Carreon, as your year adviser and Physics instructor. Since there are screens attached to the back of each and every station of yours, there won't be a necessary introduction-part in your case."
May pinindot syang button sa gilid at may malaking white screen na bumaba from the ceiling. Maya-maya eh may nagflash na pictures about waves, electricity, magnetism and such.
We're all in awe sa nakita namin, pero syempre we kept looking learned as possible. So nakinig nalang kami. Ang galing nyang magturo, plus factor yung gorgeous postures nya. Haha. Nakakainlove eh.
Lahat ng classes namin ay dito naman magaganap kaya there's no need to go outside or wherever.
***
It's five pm and class dismissed na. Wala namang homeworks or assigned task kaya ang saya lang. Bumalik na muna kaming lahat sa suites.
Nakita ko na naman si Kenneth at Jap, naguusap o nagkakainisan? Basta. Tapos lumapit na sila.
"Let's go Kath." pagyayaya ni Kenneth.
"Kay." sabi ko nalang.
"Kath, sabay tayong magdinner." Jap
"Ha?"
"No! We'll eat together." Kenneth
"Oh really?!" sabi ni Jap kay Kenneth. Ngayon magkaharap silang dalawa with fierce looks. Hala!
"Tingnan nalang natin kung sinong pipiliin ni Kath!" Jap
"Let's see it then!" Kenneth
Tapos tumingin silang dalawa sakin. Bumuka bibig ko pero walang salitang lumabas. Just weird sounds of hesitation.
"Walang pipiliin o mamimili!" sigaw ni...
Andrea. Kalalabas lang nya sa suite nila.
"Andrea!" sigaw ko, gladly. Iligtas mo ako, daliii.
"Because she's going with me." biglang sabi ni Andrea sa kanila at hinigit ako papasok sa suite nila. Naiwan naman yung dalawa sa labas at nasa akin yung keycard ng suite namin, di ko pa naibibigay yung duplicate kay Kenneth.
"Thank God!" I breathed out.
"Ano bang nangyari kasi?" tanong ni Andrea.
"Aba malay ko. Parang baliw lang yung dalawa. Nakakainis!" sagot ko.
"Oo, baliw sayo."
"Adik ka."
Dito na rin nya ako pinag-dinner kahit meron namang nakahanda for us. Ang bilis ngang nakapagayos ni Andrea ng gamit. Eh ako? Ayun nasa baggage pa rin yung iba.
"Anong date ngayon?" tanong nya.
"December fourteen yata." naicheck ko sa phone at, "Fourteen nga. Bakit?"
"Ah, wala lang. Malapit na pala ang Christmas. What's your plans?"
"Ha? Parang ang agap naman nating magplano. Tsaka mas gusto ko yung last-minutes para tuloy talaga."
"Sabagay. Hey, naalala mo nung time na nag-meet tayo sa Max's?"
"Yep. What about it?"
"Diba niyaya ka namin nun for an outing? Sama ka ha? This sembreak."
I nodded. "Sure. Pero di ko maipapangako."
"Sus! Ayus lang. Basta sana makasama ka."
"Baka naman ma-OP ako?" sabay tawa ko. Totoo naman eh, depende na rin sa mga kasama. "Sino sino ba?"
"Ako with friends. Don't worry, di ka naman left out samin. Kilala ka naman nila eh."
"Kilala? Paano nangyari yun?"
"Basta. Long story."
"And we've got plenty of time." Gusto kong malaman.
"Tsaka na. Pagod ang dila ko ngayon." pabiro nyang sabi.
Tumawa nalang ako. "Sige na nga."
Around eight lumabas na akong suite nila. Nakita ko naman yung dalawa na nakaupo sa sahig at nakasandal sa pader.
"Buti nga." mahina kong sabi sabay tawa nang konti.
"Kathy!" tawag ni Kenneth at tayo agad. "Open the room, I'm starving."
Ay oo nga pala. Hala. Mga gutom na siguro 'to. Eh! Bahala sila. Para kasing mga baliw, kaya ayan.
Binuksan ko na nga. Tapos binigay ko na yung keycard sa kanya, meron pa naman akong isa eh.
"Kath, teka lang." tawag naman ni Jap. Sabay labas naman ulit ni Kenneth, parang nagbabantay.
"Seriously?!" sabi ni Jap kay Kenneth. "Could you just give us a second?"
"Fine!" parang labag sa loob ni Kenneth, pero pumasok na rin naman sya.
"Punta tayo dun." tinuro nya yung parang large sala sa floor na 'to. For visitors yata yun eh.
"Sige." pumayag nalang ako.
Pagkaupo namin, tahimik lang muna kami. Pero siya rin naman ang naunang magsalita.
"May tanong ako." sabi nya.
"Ano?"
"Uhm, ano mo ba si Kenneth?"
Parang naginit naman ang mukha ko. Grabe lang. "Classmate, bakit?"
His shoulders sagged in relief. "Mabuti naman."
"Ako naman magtatanong."
"Sige lang."
"Ano ba kasing meron sa inyo ni Kenneth ha? May past ba kayo at ganyan nalang kayong magtalo? Bitter?" pabiro kong tanong.
"Baliw ka." tumawa sya. "Gusto ko sanang sabihin sayo kaso lang baka magiba tingin mo sakin."
Magiba? Bakit ba kasi?
"Sabihin mo na."
"In time, Kath."
"Lagi nalang." naiinis na ako. "Kung hindi mo lang din sasabihin, sana di mo nalang naiopen. Nakakainis!" tumayo na ako at lumakad pabalik.
"Teka lang naman kasi." tawag nya.
"Ano na naman? Di mo naman din kasi sasabihin eh!" sigaw ko sabay pasok sa suite.
/JAKE ANTHONY'S PERSPECTIVE
Naiinis ako sa sarili ko! Sagad! Nakakainis mga nangyayari ngayon. Okay na sana eh, tuwa na ako na kasama ko si Kath ngayon.
Pero sino ba kasi yang malaking epal na Kenneth na yan ha?! Nakakainis!
We made a deal.
Nung nasa labas kami nung epal na yun at hindi makapasok, nagusap din naman kami. Hindi nga lang maayos.
"Oy! Epal ka alam mo yun?" straightforward kong sabi sa kanya.
"Nope. You're doof."
"Aba! Loko-loko ka pala eh!" muntik ko na syang nasuntok pero ako naman kasi nauna kaya pinabayaan ko nalang.
"What's your role in Kathy's life by the way?!"
"Classmate."
"Pffft~" pinipiit kong tumawa. Hahaha. Ewan ko rin kung bakit ako natatawa eh.
"What's so funny?"
"Wala." huminga na akong malalim. "Eh ako, alam mo ba kung sino ako sa buhay ni Kath?"
"Who? I've been dying to know." medyo cold pa rin ang tono ng pananalita nya.
"I'm her first crush."
Nakita ko namang nagulat siya. Beat that!
"B-but I'm her present."
Langyang hangin nitong taong 'to!
"Weeehhh? Sabi ba?" pangasar kong tanong. Laki ng ulo eh!
"No."
"Di naman pala eh. Wag kang mayabang kasi." sabi ko nang mahina.
"I'll be straightforward. Do you like her?!" tanong nya.
"Hindi."
"Oh. So why is that--"
"I love her."
"Oh shit!" napatayo nalang sya at napatakip yung kamay sa mukha.
Aba!
"Oy! Unang una sa lahat, wala kang karapatang umasta nang ganyan. Dahil hindi naman kayo. Pangalawa, hindi lang ikaw ang pweding magkagusto sa kanya. At pangatlo, AKO ang nauna!"
"Gaaah!" mas lalo syang nainis. Bah! Wala akong pakielam! Akala nya kung sino sya eh! "It's not always the firsts who has the right. It's the one that weighs higher."
"Ohh? Talaga lang ha." sabi ko nalang. Putek kasi! Nakakainis!
Ah alam ko na.
"Let's make a deal, Kenneth."
"What deal?"
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Thursday up to Tuesday ay hinapit kami ng acads. Grabe lang kasi. Start ng Wednesday ay Christmas break na namin kaya ganun nalang ang nangyari.
It's our departure na, hahatid na kami sa bawat bahay. Mabuti naman para di na masyadong mapagod.
Pagkauwi ko, pinakain kaagad ako nila. Para ba akong bibitayin ng mga 'to.
"Bakit naman ang dami nito? Kakatayin nyo na ako?" sabi ko sa kanila. Tumawa lang naman din sila.
"Gustuhin mo nalang. Ang arte pa ni ate." Lyka
"Sus! Bitter." halata kasi sa boses nya.
"Nga pala Kath, may plano ka ba this Christmas?" Dad
"Kung anong plano nyo po. Bakit?"
"Dito nalang muna tayo sa bahay. Tapos tsaka tayo lumabas after. Okay ba?"
"Yep."
"Papuntahin mo nalang sina Lindsay at Yna kapag may time sila." Mom
"Tsaka si bro Kenneth ha?" singit ni kuya Kev.
"Ba't may Bro? Baliw yata ito." sabi ko nalang nang natatawa.
"Sus! Gusto rin naman. May pangiti-ngiti pa oh." Kuya Kev
"Che!"
"Oo, tama. Pati si Kenneth. Tsaka yung iba mo na ring friends." Mom
Friends.
Lindsay and Yna. Is Kenneth considered? Siguro may iba siyang plans kaya wag nalang muna. After dinner I texted Lindsay and Yna.
MeLet's hang-out in Christmas, my house. ;)
Pumayag naman sila. Sabi pa nga nakakamiss din pala. Kaya bukas magkikita-kita kami at the mall. Christmas shopping spree.
Nagayos na akong matulog. I missed this bed so much. Pero lumabas muna ako sa terrace. Magpapahangin lang, at kakausapin si imaginary Cupid.
"Hi Cupid if naririnig mo man ako." I knew believing in that is absurd... well to other people. But there's no harm naman kung may belief diba.
"Si Kenneth na ba talaga? You know every time he's around hindi ko alam kung natutuwa ba ako o hindi eh. Minsan kasi nakakakilig to the point na isipin kong napaka-assumera ko na, minsan din nakakainis na nakakatuwa. Hay ewan. Pero siya na ba? Kung siya, baka masaktan lang ako. Kasi di naman ako ang gusto nya. Kaso hangga't hindi niya sinasabi yung gusto nya, alam kong aasa at aasa pa rin 'to." I pointed at my heart's side. "Kaya siguro in the end, ako rin talaga ang talo." I faked a laugh. "Hay. Babye na nga. Okay lang naman na walang lovelife eh. Panira lang yan. Ang maging successful in life nalang ang iintindihin ko."
After that pumasok na akong kwarto. Umupo muna ako sa gilid ng kama. Nakita ko yung pangatlong drawer ng study table na hindi masyadong nakasara. Kaya naman binuksan ko. Pagkakita ko, umaapaw ng evelope. Like the ones I got last time.
Mahabang basahan 'to kaya sinimulan ko na.
***
Love is not blind, you just don't open your eyes for the truthful possibilities. Denial is the most crucial part in this extraordinary word called love. Love is not even a game, it's a feeling, it's a wondrous thing. There's a lot more consequences from denying. You may lose opportunity, you may be hurt, and you may lose people.
They say love hurts, but they are wrong. It's the people who gives bad approach to love that scattered the negative sights about love, hence, the blame will be on the word love itself.
Try falling in love, it may hurt, it may shatter you to pieces. But soon you'll realize that it's worth everything. Happiness and the heart-warming feeling place the hurtful part of love beneath it.
***
Basa lang ako nang basa hanggang sa namalayan ko na nakatulog na pala ako at umaga na. I placed the letters in safety and readied myself. May bonding kami ngayon ng friends.
At ayun, sinundo na nga nila ako. Nagkamustahan and all that hanggang sa napunta na kay Jap ang usapan.
"Oh talaga? Nag-ulit si Jap kaya third year pa rin sya?" hindi makapaniwalang tanong ni Yna.
"Yeah. Nagulat din ako eh, kasi ngayon exclusive siya? Wow lang."
"Eh bakit naman daw nag-ulit?" si Lindsay naman ang nagtanong.
"Yun nga eh, ayaw sabihin sakin. Nakakainis."
"Kulitin mo. Gusto kong malaman!" naeexcite na sabi ni Yna.
"Grabe na Yna." Lindsay
Tumawa nalang kami. "Eh sa nakakacurious eh. Malay ba natin, baka mamaya connected pala yun sa past experience nay with you two."
Hindi naman na kami nagulat sa sinabi ni Yna. Kaya ibigsabihin ay wala na lang yun talaga. Wala na yung pain and anger.
"Manahimik ka nalang nga Alyna." sabi ko nang natatawa.
"Oki po." tapos nanahimik na siya sa likod ng sasakyan.
Di nagtagal eh nakarating na rin kami sa mall. Kumain kami nang sabay sabay syempre, tapos bumili na rin ng something for Christmas para sa family. Nung para sa amin nang tatlo ang bibilhin namin, naghiwahiwalay na muna kami.
Simpleng watch from Timex ang binili ko for Lindsay. Wala lang, kasi naman lagi siyang on-time kapag may meet-up or something. Tapos head band naman from Tiffany ang kay Yna. Lagas tuloy ang wallet, butas pa bulsa. Pero ayos lang. Nakalimutan ko pala pa si Kuya Kev kaya eto naglibot pa ako. Grabe lang, anong ibibigay ko?
Nahagip naman ng atensyon ko yung mga Varsity Jacket. Kaya ayun nalang. Pang-couple ang binili ko para kay ate Telle na rin.
Eh for Kenneth?
Gaah. Bigyan ko pa? Wag na, wala na akong pera. Psh. Pero kasi... Ano na? Ay bahala na nga. Anong ibibigay ko naman? Sumasakit na ulo ko kaiisip eh.
Bahala na. After that, umuwi na rin kami agad. Bonding lang kami kinabukasan kina Lindsay, and the other day kina Yna naman. Catching up kumbaga. Then before we know it, Sunday na.
Nagsimba muna kami with Family. Tapos nagentertain ng kunsino mang mga bisita. Then at around five eh nagtext si Lindsay na papunta na raw sila. So I gussied up a little.
LindsayWe'll be there in a minute or two. ;) And guess what? We're with Kenneth.
Oh, my gosh. Bakit parang bigla naman akong kinabahan. Nagpanic yata ang hormones ko. Grabe. Nakapagpalit tuloy ako ng mas presentable na damit.
Akala ko nagtext ulit si Lindsay, pero si Yna naman ngayon.
AlynaPapunta na me. Nga pala, kasama ko si Jap ngayon. Weird right? Oh well. Nagkataon. Hihi. Sige, we'll be there na.
Double GOSH! Kenneth and Jap? Not a good combination, seriously!
Pero ba't magkaiba ng text si Linds at Yna? Sinong paniniwalaan ko? Baka naman niloloko lang ako nung dalawang yun!
Bahala na si Potter!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
What happened? Here's what happened...
Nakahawak nga silang dalawa sa magkabila kong braso. But not for long for I immediately shook my arm to free them.
"Ano ba ha? Para kayong baliw. Makaalis na nga." at nag-walk out nga ako.
"Hey Kathy, wait!"
"Kath, teka lang!"
Aba! At sumunod ang dalawa. Binilisan ko ang paglakad to the point na tumatakbo na pala ako. Owyes.
Pero nakakainis nga naman oh, nadala pa ako. Hala! Yung tuhod ko, nagkaron ng maliit na cut causing bloods to escape. Tumayo ako agad at naghanap ng mauupuan.
Ilang saglit ay may nag-approach sakin. Si kuya Jon pala.
"You're in my assigned school, right?" tanong nya.
"Yeah. Tagalog please." sabi ko.
"Oh. Ikaw nga. Ikaw yung nagtanog kung nagtatagalog ako." tas natawa nalang sya, hanggang sa narealize nya na may sugat ako.
"Napano ka? Is it hurting?"
"Hindi. Ayos lang. Kumikirot lang nang konti."
"Oh, buti nalang boy scout ako." nagabot sya ng band aid.
"Ikaw na." tapos tumawa nalang kami.
Nilagay ko na yung bandaid sa tuhod ko. May tumawag kay kuya Jon kaya naiwan na akong magisa. Malapit na naman pala 'tong inuupuan ko sa building kaya okay lang na rito muna ako.
Or not.
"Why did you run?" si Kenneth, hinihingal.
Di nagtagal eh dumating din si Jap, and hinihingal din.
"Para kayong mga baliw, alam nyo yun?" tumayo na naman ako.
"Are you heading to the suite?" tanong ni Kenneth.
"Siya?!" gulat na tanong ni Jap habang nakatingin kay Kenneth. "Siya ang kasama mo sa suite?!! From Sermounth?!" tanong niya ulit, and this time sa akin na siya nakatingin.
"What can I say? I'm a lucky guy." sabay punta niya sa tabi ko at umakbay. Tinanggal ko naman agad.
"Opo, KUYA Jap." I said, emphasizing the kuya. Medyo naguluhan naman siya. Hindi naman siya matanda talaga sakin, pero wala lang trip.
Since nasa parehas kaming tatlo ng suite floor, nagkasabay din kami sa pagpasok hanggang sa elevator.
"Kath, wait!" tawag sakin ni Jap bago ako pumasok sa suite.
"Oh?" wala kasi ako sa mood.
"Uhm," parang may gusto siyang sabihin pero di niya masabi. Tingin lang siya nang tingin sa paligid, sa sapatos niya, but mostly kay Kenneth.
"May sasabihin ako sayo." inantay ko lang siya. "Alone."
"Ha? Eh," si Kenneth kasi ayaw pang pumasok. Daig pa nya tatay ko kung magbantay eh. "Haha." nagfake lang ako ng tawa. "Okay na 'to. Ano ba yun?"
"A-ahh, kasi..." tapos bigla siyang tumingin kay Kenneth. "You'll regret it, perhaps. And that's it if you have the right." tapos tumingin na ulit sya sakin. "Uhm, Kath. Good night."
And he pecked me on my cheek, at biglaang pumasok sa suite nila.
Para akong nawalan ng hininga. Bakit nya ginawa yun? Talaga bang inaasar nya si Kenneth? Trip lang ba nya o ano? Nakakainis!
Nakita ko naman na parang ibang iba ang expression ni Kenneth. Di ko maintindihan kung ano. Pero parang gusto kong magexplain sa kanya kahit nakita naman nya yung pangyayari. Yung fist nya, naka-clenched. Ibigsabihin ba eh galit sya o ano?
Parang natuwa pa ako sa thought na yun. Nagselos kaya sya? Psh. Ang assume-era naman ng dating ko. Pero bakit ba, eh sa ganun eh.
"Ugh!" tapos bigla nalang nasuntok ni Kenneth yung pader. "That fool!" I heard him say.
"Kenneth." mahinahon kong tawag sa kanya.
Tumingin naman siya na parang stunned na ewan. Pero ang cold pa rin ng expression nya. Ewan ko pero nabigla ako sa nagawa ko.
If Jap pecked me on my cheek, I then kissed Kenneth on his.
Nagulat talaga ako kaya napatakbo nalang ako sa loob ng suite at tumakbo ulit pataas sabay taklob ng kumot sa kama. So eto na nga ako ngayon, umiiwas na ewan. Nakakahiya eh.
***
Sixty four students were claimed to be exclusives. Sixteen exclusives every year from eight different universities. We're divided in rooms. In each room is a massive home-like, but with library section and a fireplace, a zone with couches and mattresses, and most of all the work zone. The learning zone is consist of a large green board, and there's no armchair like in those ordinary university. Here, they have our own workstation. And by workstation I mean, computer and a desk for each.
Woah.
I'm amazed again. But for now, let's set that aside. Kalapit na naman ng workstation ko si Kenneth. Workstation. Oh diba, parang employee lang. But yeah, ang cool nga talaga eh. Parang pilot students lang. Pero totoo naman pala.
Sobrang may distance naman ang bawat station from one another. Pero syempre kasi nakakailang pa rin noh.
Ang desktop eh nasa table sa harap ko, in a horizontal orientation. Then yun namang desk is in vertical position. So parang inverted L-style yung approach.
Yun namang workstation ni Kenneth ay nasa left ko. Tch. Kailang!
Di nagtagal eh nagsalita na naman din yung professor. A professional-looking one. As in.
"Students from Pre-Uni, welcome!" bati nya samin. She's very articulate, grabe. "I would like to introduce myself, Vivien Carreon, as your year adviser and Physics instructor. Since there are screens attached to the back of each and every station of yours, there won't be a necessary introduction-part in your case."
May pinindot syang button sa gilid at may malaking white screen na bumaba from the ceiling. Maya-maya eh may nagflash na pictures about waves, electricity, magnetism and such.
We're all in awe sa nakita namin, pero syempre we kept looking learned as possible. So nakinig nalang kami. Ang galing nyang magturo, plus factor yung gorgeous postures nya. Haha. Nakakainlove eh.
Lahat ng classes namin ay dito naman magaganap kaya there's no need to go outside or wherever.
***
It's five pm and class dismissed na. Wala namang homeworks or assigned task kaya ang saya lang. Bumalik na muna kaming lahat sa suites.
Nakita ko na naman si Kenneth at Jap, naguusap o nagkakainisan? Basta. Tapos lumapit na sila.
"Let's go Kath." pagyayaya ni Kenneth.
"Kay." sabi ko nalang.
"Kath, sabay tayong magdinner." Jap
"Ha?"
"No! We'll eat together." Kenneth
"Oh really?!" sabi ni Jap kay Kenneth. Ngayon magkaharap silang dalawa with fierce looks. Hala!
"Tingnan nalang natin kung sinong pipiliin ni Kath!" Jap
"Let's see it then!" Kenneth
Tapos tumingin silang dalawa sakin. Bumuka bibig ko pero walang salitang lumabas. Just weird sounds of hesitation.
"Walang pipiliin o mamimili!" sigaw ni...
Andrea. Kalalabas lang nya sa suite nila.
"Andrea!" sigaw ko, gladly. Iligtas mo ako, daliii.
"Because she's going with me." biglang sabi ni Andrea sa kanila at hinigit ako papasok sa suite nila. Naiwan naman yung dalawa sa labas at nasa akin yung keycard ng suite namin, di ko pa naibibigay yung duplicate kay Kenneth.
"Thank God!" I breathed out.
"Ano bang nangyari kasi?" tanong ni Andrea.
"Aba malay ko. Parang baliw lang yung dalawa. Nakakainis!" sagot ko.
"Oo, baliw sayo."
"Adik ka."
Dito na rin nya ako pinag-dinner kahit meron namang nakahanda for us. Ang bilis ngang nakapagayos ni Andrea ng gamit. Eh ako? Ayun nasa baggage pa rin yung iba.
"Anong date ngayon?" tanong nya.
"December fourteen yata." naicheck ko sa phone at, "Fourteen nga. Bakit?"
"Ah, wala lang. Malapit na pala ang Christmas. What's your plans?"
"Ha? Parang ang agap naman nating magplano. Tsaka mas gusto ko yung last-minutes para tuloy talaga."
"Sabagay. Hey, naalala mo nung time na nag-meet tayo sa Max's?"
"Yep. What about it?"
"Diba niyaya ka namin nun for an outing? Sama ka ha? This sembreak."
I nodded. "Sure. Pero di ko maipapangako."
"Sus! Ayus lang. Basta sana makasama ka."
"Baka naman ma-OP ako?" sabay tawa ko. Totoo naman eh, depende na rin sa mga kasama. "Sino sino ba?"
"Ako with friends. Don't worry, di ka naman left out samin. Kilala ka naman nila eh."
"Kilala? Paano nangyari yun?"
"Basta. Long story."
"And we've got plenty of time." Gusto kong malaman.
"Tsaka na. Pagod ang dila ko ngayon." pabiro nyang sabi.
Tumawa nalang ako. "Sige na nga."
Around eight lumabas na akong suite nila. Nakita ko naman yung dalawa na nakaupo sa sahig at nakasandal sa pader.
"Buti nga." mahina kong sabi sabay tawa nang konti.
"Kathy!" tawag ni Kenneth at tayo agad. "Open the room, I'm starving."
Ay oo nga pala. Hala. Mga gutom na siguro 'to. Eh! Bahala sila. Para kasing mga baliw, kaya ayan.
Binuksan ko na nga. Tapos binigay ko na yung keycard sa kanya, meron pa naman akong isa eh.
"Kath, teka lang." tawag naman ni Jap. Sabay labas naman ulit ni Kenneth, parang nagbabantay.
"Seriously?!" sabi ni Jap kay Kenneth. "Could you just give us a second?"
"Fine!" parang labag sa loob ni Kenneth, pero pumasok na rin naman sya.
"Punta tayo dun." tinuro nya yung parang large sala sa floor na 'to. For visitors yata yun eh.
"Sige." pumayag nalang ako.
Pagkaupo namin, tahimik lang muna kami. Pero siya rin naman ang naunang magsalita.
"May tanong ako." sabi nya.
"Ano?"
"Uhm, ano mo ba si Kenneth?"
Parang naginit naman ang mukha ko. Grabe lang. "Classmate, bakit?"
His shoulders sagged in relief. "Mabuti naman."
"Ako naman magtatanong."
"Sige lang."
"Ano ba kasing meron sa inyo ni Kenneth ha? May past ba kayo at ganyan nalang kayong magtalo? Bitter?" pabiro kong tanong.
"Baliw ka." tumawa sya. "Gusto ko sanang sabihin sayo kaso lang baka magiba tingin mo sakin."
Magiba? Bakit ba kasi?
"Sabihin mo na."
"In time, Kath."
"Lagi nalang." naiinis na ako. "Kung hindi mo lang din sasabihin, sana di mo nalang naiopen. Nakakainis!" tumayo na ako at lumakad pabalik.
"Teka lang naman kasi." tawag nya.
"Ano na naman? Di mo naman din kasi sasabihin eh!" sigaw ko sabay pasok sa suite.
/JAKE ANTHONY'S PERSPECTIVE
Naiinis ako sa sarili ko! Sagad! Nakakainis mga nangyayari ngayon. Okay na sana eh, tuwa na ako na kasama ko si Kath ngayon.
Pero sino ba kasi yang malaking epal na Kenneth na yan ha?! Nakakainis!
We made a deal.
Nung nasa labas kami nung epal na yun at hindi makapasok, nagusap din naman kami. Hindi nga lang maayos.
"Oy! Epal ka alam mo yun?" straightforward kong sabi sa kanya.
"Nope. You're doof."
"Aba! Loko-loko ka pala eh!" muntik ko na syang nasuntok pero ako naman kasi nauna kaya pinabayaan ko nalang.
"What's your role in Kathy's life by the way?!"
"Classmate."
"Pffft~" pinipiit kong tumawa. Hahaha. Ewan ko rin kung bakit ako natatawa eh.
"What's so funny?"
"Wala." huminga na akong malalim. "Eh ako, alam mo ba kung sino ako sa buhay ni Kath?"
"Who? I've been dying to know." medyo cold pa rin ang tono ng pananalita nya.
"I'm her first crush."
Nakita ko namang nagulat siya. Beat that!
"B-but I'm her present."
Langyang hangin nitong taong 'to!
"Weeehhh? Sabi ba?" pangasar kong tanong. Laki ng ulo eh!
"No."
"Di naman pala eh. Wag kang mayabang kasi." sabi ko nang mahina.
"I'll be straightforward. Do you like her?!" tanong nya.
"Hindi."
"Oh. So why is that--"
"I love her."
"Oh shit!" napatayo nalang sya at napatakip yung kamay sa mukha.
Aba!
"Oy! Unang una sa lahat, wala kang karapatang umasta nang ganyan. Dahil hindi naman kayo. Pangalawa, hindi lang ikaw ang pweding magkagusto sa kanya. At pangatlo, AKO ang nauna!"
"Gaaah!" mas lalo syang nainis. Bah! Wala akong pakielam! Akala nya kung sino sya eh! "It's not always the firsts who has the right. It's the one that weighs higher."
"Ohh? Talaga lang ha." sabi ko nalang. Putek kasi! Nakakainis!
Ah alam ko na.
"Let's make a deal, Kenneth."
"What deal?"
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Thursday up to Tuesday ay hinapit kami ng acads. Grabe lang kasi. Start ng Wednesday ay Christmas break na namin kaya ganun nalang ang nangyari.
It's our departure na, hahatid na kami sa bawat bahay. Mabuti naman para di na masyadong mapagod.
Pagkauwi ko, pinakain kaagad ako nila. Para ba akong bibitayin ng mga 'to.
"Bakit naman ang dami nito? Kakatayin nyo na ako?" sabi ko sa kanila. Tumawa lang naman din sila.
"Gustuhin mo nalang. Ang arte pa ni ate." Lyka
"Sus! Bitter." halata kasi sa boses nya.
"Nga pala Kath, may plano ka ba this Christmas?" Dad
"Kung anong plano nyo po. Bakit?"
"Dito nalang muna tayo sa bahay. Tapos tsaka tayo lumabas after. Okay ba?"
"Yep."
"Papuntahin mo nalang sina Lindsay at Yna kapag may time sila." Mom
"Tsaka si bro Kenneth ha?" singit ni kuya Kev.
"Ba't may Bro? Baliw yata ito." sabi ko nalang nang natatawa.
"Sus! Gusto rin naman. May pangiti-ngiti pa oh." Kuya Kev
"Che!"
"Oo, tama. Pati si Kenneth. Tsaka yung iba mo na ring friends." Mom
Friends.
Lindsay and Yna. Is Kenneth considered? Siguro may iba siyang plans kaya wag nalang muna. After dinner I texted Lindsay and Yna.
MeLet's hang-out in Christmas, my house. ;)
Pumayag naman sila. Sabi pa nga nakakamiss din pala. Kaya bukas magkikita-kita kami at the mall. Christmas shopping spree.
Nagayos na akong matulog. I missed this bed so much. Pero lumabas muna ako sa terrace. Magpapahangin lang, at kakausapin si imaginary Cupid.
"Hi Cupid if naririnig mo man ako." I knew believing in that is absurd... well to other people. But there's no harm naman kung may belief diba.
"Si Kenneth na ba talaga? You know every time he's around hindi ko alam kung natutuwa ba ako o hindi eh. Minsan kasi nakakakilig to the point na isipin kong napaka-assumera ko na, minsan din nakakainis na nakakatuwa. Hay ewan. Pero siya na ba? Kung siya, baka masaktan lang ako. Kasi di naman ako ang gusto nya. Kaso hangga't hindi niya sinasabi yung gusto nya, alam kong aasa at aasa pa rin 'to." I pointed at my heart's side. "Kaya siguro in the end, ako rin talaga ang talo." I faked a laugh. "Hay. Babye na nga. Okay lang naman na walang lovelife eh. Panira lang yan. Ang maging successful in life nalang ang iintindihin ko."
After that pumasok na akong kwarto. Umupo muna ako sa gilid ng kama. Nakita ko yung pangatlong drawer ng study table na hindi masyadong nakasara. Kaya naman binuksan ko. Pagkakita ko, umaapaw ng evelope. Like the ones I got last time.
Mahabang basahan 'to kaya sinimulan ko na.
***
Love is not blind, you just don't open your eyes for the truthful possibilities. Denial is the most crucial part in this extraordinary word called love. Love is not even a game, it's a feeling, it's a wondrous thing. There's a lot more consequences from denying. You may lose opportunity, you may be hurt, and you may lose people.
They say love hurts, but they are wrong. It's the people who gives bad approach to love that scattered the negative sights about love, hence, the blame will be on the word love itself.
Try falling in love, it may hurt, it may shatter you to pieces. But soon you'll realize that it's worth everything. Happiness and the heart-warming feeling place the hurtful part of love beneath it.
***
Basa lang ako nang basa hanggang sa namalayan ko na nakatulog na pala ako at umaga na. I placed the letters in safety and readied myself. May bonding kami ngayon ng friends.
At ayun, sinundo na nga nila ako. Nagkamustahan and all that hanggang sa napunta na kay Jap ang usapan.
"Oh talaga? Nag-ulit si Jap kaya third year pa rin sya?" hindi makapaniwalang tanong ni Yna.
"Yeah. Nagulat din ako eh, kasi ngayon exclusive siya? Wow lang."
"Eh bakit naman daw nag-ulit?" si Lindsay naman ang nagtanong.
"Yun nga eh, ayaw sabihin sakin. Nakakainis."
"Kulitin mo. Gusto kong malaman!" naeexcite na sabi ni Yna.
"Grabe na Yna." Lindsay
Tumawa nalang kami. "Eh sa nakakacurious eh. Malay ba natin, baka mamaya connected pala yun sa past experience nay with you two."
Hindi naman na kami nagulat sa sinabi ni Yna. Kaya ibigsabihin ay wala na lang yun talaga. Wala na yung pain and anger.
"Manahimik ka nalang nga Alyna." sabi ko nang natatawa.
"Oki po." tapos nanahimik na siya sa likod ng sasakyan.
Di nagtagal eh nakarating na rin kami sa mall. Kumain kami nang sabay sabay syempre, tapos bumili na rin ng something for Christmas para sa family. Nung para sa amin nang tatlo ang bibilhin namin, naghiwahiwalay na muna kami.
Simpleng watch from Timex ang binili ko for Lindsay. Wala lang, kasi naman lagi siyang on-time kapag may meet-up or something. Tapos head band naman from Tiffany ang kay Yna. Lagas tuloy ang wallet, butas pa bulsa. Pero ayos lang. Nakalimutan ko pala pa si Kuya Kev kaya eto naglibot pa ako. Grabe lang, anong ibibigay ko?
Nahagip naman ng atensyon ko yung mga Varsity Jacket. Kaya ayun nalang. Pang-couple ang binili ko para kay ate Telle na rin.
Eh for Kenneth?
Gaah. Bigyan ko pa? Wag na, wala na akong pera. Psh. Pero kasi... Ano na? Ay bahala na nga. Anong ibibigay ko naman? Sumasakit na ulo ko kaiisip eh.
Bahala na. After that, umuwi na rin kami agad. Bonding lang kami kinabukasan kina Lindsay, and the other day kina Yna naman. Catching up kumbaga. Then before we know it, Sunday na.
Nagsimba muna kami with Family. Tapos nagentertain ng kunsino mang mga bisita. Then at around five eh nagtext si Lindsay na papunta na raw sila. So I gussied up a little.
LindsayWe'll be there in a minute or two. ;) And guess what? We're with Kenneth.
Oh, my gosh. Bakit parang bigla naman akong kinabahan. Nagpanic yata ang hormones ko. Grabe. Nakapagpalit tuloy ako ng mas presentable na damit.
Akala ko nagtext ulit si Lindsay, pero si Yna naman ngayon.
AlynaPapunta na me. Nga pala, kasama ko si Jap ngayon. Weird right? Oh well. Nagkataon. Hihi. Sige, we'll be there na.
Double GOSH! Kenneth and Jap? Not a good combination, seriously!
Pero ba't magkaiba ng text si Linds at Yna? Sinong paniniwalaan ko? Baka naman niloloko lang ako nung dalawang yun!
Bahala na si Potter!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 54: Dealing with the Song
Evening came, and so did my friends. Nauna si Lindsay, at ayun kasama nga si Kenneth. Nasa car wash daw kasi ang ride ni Kenneth. Nakaupo lang kami rito sa table sa backyard namin, may mga bisita kasi na nasa sala. After a while eh nagdinner na muna kami.
"Kath gusto mong cheese?" alok ni Jap.
"Ah, eh okay lang."
So nilagyan naman niya. Kaya ko naman eh. Kaso compulsive kaya hinayaan ko na.
"Do you like some crabs, Kathy? I'll prepare for you."
"Yun! Thanks." sabi ko. Buti naman at may nagprisinta. Ang hirap kayang tanggalin ng laman nun. Hoho.
"Anything else?" tanong ulit ni Kenneth. I shook my head to say no.
Napapasarap lahat kami sa pagkain nang napaubo ako.
"Juice oh Kath." abot sakin ni Jap.
"Ice tea?" Kenneth naman.
Yung totoo?! Sumasakit tyan ko sa inyo eh.
"No, thanks. Water nalang." tapos ininom ko yung water na para talaga sakin. Gusto ko sanang kunin yung iced tea kaso baka magtampo si KUYA Jap.
After naming kumain, dumating naman sina mommy sa table namin. Kami naman inasikaso. Sabi ko okay lang naman eh, kaya na namin. Napansin naman ni daddy na nandito pala si Kenneth.
"Oh Katherine, bakit nandito si Kenneth? Pakipot ka pa eh papapuntahin mo rin naman pala." tukso ni daddy.
Nakakahiya!
"Dad!" suway ko sa kanya.
"Oo nga! Pakipot yang si Kath. Pero kulang nalang isigaw sa mundo na gusto nyang papuntahin yang si Kenneth." sabi naman ni Kuya ba kararating palang sa place namin, kasama si ate Telle. So pinagtutulungan ako? Tawa naman nang tawa lang si Kenneth. Sana lang huwag nang dumating si Lyka. Masasapak ko iyun.
"Really? Why didn't you say so Kath?" natatawang sabi sakin ni Kenneth.
Sina Linds naman ay nakikiride lang. Si Yna rin nakisali sa pangaasar. Si Andrea nakikitawa rin naman. Si Jap? Ewan ko lang kung bakit ganun expression? Mukhang busog? Haha. Basta yun. Pinakilala ko naman sina Andrea dahil syempre first time nila rito.
"Ah, dad, mommy, kuya, sina Andrea at Jap nga pala. Classmate namin ni Kenneth sa Openheim."
"I see. So matatalino pala bisita namin ngayon ha?" Dad
Nakita kong napangiti na si Jap nun nginitian siya ni Dad at mom. Ganun din si Andrea.
At itong paepal kong si Kuya ay sumingit na naman. "Eh si Kenneth kelan mo ipapakilala?"
"Baliw ka ba kuya?! Eh kilala mo na eh."
"Hindi! Kelan mo ipapakilala bilang manliligaw mo?"
Natawa nalang ako kahit ayoko. Anu ba yun? Kinilig ako? Hala! Yaan na, minsan lang naman eh.
"Baliw ka!"
"As a matter of fact, Kath can I?" tanong ni Kenneth. Napatahimik tuloy kaming nasa table at sina Kuya. Mga nakatingin saakin, probably waiting for an answer.
"Ah, e-eh..." what should I say? Kasi baka joke lang ni Kenneth 'to? Tama! Joke nga lang! Di naman kasi siya umamin sakin eh, kaya di kapanipaniwala.
"Adik ka!" sabi ko nalang.
Tumayo naman bigla si Jap. At in-excuse ang sarili, magc-cr lang daw. Tinuro naman ni mommy kung saan. Si dad naman bumalik na sa iba pa nyang bisita. Sina kuya at ate Telle eh bumalik na rin sa barkada nila. Siguro pinakilala na si ate Telle kina mom at dad.
"Kath anung nangyayari sa buhay mo?" natatawang sabi ni Yna. Di ko naman nagets kaya nabatukan ko nalang.
"Eh Linds, hindi ba pupunta si Nathan?" tanong ko naman.
"Nako! If I know Kath hindi yun sinabihan ni Linds." Yna
"Baliw ka! Papuntahin mo." sabi ko.
"Eh. Ayoko!" Lindsay
"Bakit na naman?"
"Di mo pa nga pala alam. Hay nako Kath. May LQ sila." Yna
"LQ? Bakit?"
"Oh shut up Yna!" Linds
"Ano nga yun? Ang daya nyo. Nawala lang ako di nyo na ako sinasabihan." sabi ko. Napansin ko naman na nagtatawanan ni Kenneth at Andrea sa harap lang namin. Hayaan na, may iba rin naman kaming topic na tatlo! Tsk. Kainis na Kenneth yan! Babaero.
W-wait! Ano ba 'tong sinasabi ko? Back to our topic na.
Nakita pala ni Lindsay si Nathan na may kasamang iba sa school. Syempre nasa ligawan-stage na sila kaya dapat magpa-impress nang todo si Nathan. Eh nung nakita raw ni Nathan si Lindsay eh imbes na ngitian eh inakbayan pa yung girl at tsaka iniwan si Linds. Aba naman yang si Nathan!
Tumayo ako sa table at tsaka lumayo. Tinawagan ko si Nathan. Aba! Hindi pweding ginaganun ganun nalang lagi si Lindsay ha!
"HOY!" ang nasabi ko nalang bigla pagkasagot nya ng phone.
"Easy Kath. Calm down. Bakit ka ba napatawag?"
"Calm down your face! Anong ginawa mo kay Lindsay ha?! Bakit may iba ka na agad?!"
"A-anong i-iba? W-wala ha!"
"Sus! Kung gusto mong mabuhay pa in this polluted world pumunta ka rito samin. Like, NOW!" sabay pindot ng end call. Nakakapang-iba ng mood.
Bumalik na ako sa table. Nakakahiya nga eh kasi may nakakita sakin na kabarkada yata ni kuya na sumisigaw sa phone. Pero hayaan na, di naman ako kilala. Haha. Yun nga, pagkabalik ko suspiciously'ng nakatingin sakin si Linds. Alam na. Sinabi ko naman din yung totoo, na pupunta si Jap. Balak pa nga nyang umuwi eh, kaso lang pinigilan namin syempre.
Para maiba naman yung mood, lumipat kami sa mini-house dito rin sa backyard. Para naman kami kami nalang ang magkakaharap. Bumalik naman na rin si Jap kaya kumpleto kaming six na nandito na ngayon.
"What now guys?"
"Let's play a game!" suggest ni Yna.
"Game? Ayoko. How about a movie?" Linds
"Oo nga. Pero ano?" Andrea
"A walk to remember!"
"Easy A!"
"500 Days of Summer!"
"Ano ba naman yan guys. Let's try, uhmm." napaisip ako. "Something with the theme. Aha! The Grinch!" sabi ko.
"Seriously Kath? Eh pambata naman yata yan eh." Yna
"Baka sapak? Favorite ko 'to. Dali naaa!"
"Yeah. The Grinch it is!" pagsang-ayon ni Kenneth.
"Oo nga, The Grinch." Jap
"Oy Jap! Kelan ka pa nagkainteres sa mga ganyan? Diba ayaw mo ng ganyang genre?" Andrea
"H-hindi! Gusto ko na."
"At kelan pa?" tinaasan siya ng kilay ni Andrea.
"B-basta!"
Ang cute nila. Hihi. And eto nga, the grinch nalang ang pinanuod namin. Nagmukha pa kaming bata. Okay lang, wala namang masama eh. Bata pa nga naman talaga kami.
"Nakakatakot naman pala itsura ni Grinch." biglang sabi ni Jap.
"Psh." cute kaya!
"Well I think he's cute, especially his baby face." Kenneth
"I know right." tsaka kami nag-high five.
"I-I m-mean! Strangely cute. Right Kath?" pahabol pa ni Jap.
Tumawa nalang ako. Nasa kalagitnaan na kami ng movie nang biglang dumating si Nathan. Pinalabas naman namin agad si Linds para makapagusap silang dalawa. Nung una eh pumapalag pa si Linds pero she gave up din naman, kaya ngayon nasa may poolside sila.
"Ang drama ng buhay nila noh?" Yna
"Sus! Eh ba't ikaw wala pa?"
"H-ha? Eh s-salagay eh!" bigla namang namula si Yna.
"Lande oh." tsaka ko nalang siya tinawanan.
Di namin namalayang tatlo nina Andrea na nagkakasagutan na pala yung dalawa. And by dalawa, sino pa ba?
"Oy anung meron ha?" tanong sa kanila ni Andrea.
"Wala!" Jap
"So what are you trying to say?!" sabi naman ni Kenneth kay Jap.
"Alam mo na eh! Pare hindi nakakatuwa!" Jap
"Anu ba!" sigaw naman ni Andrea. Natameme lang kami ni Yna. Pero nung lumalala na, di ko na nakayanan.
"Both of you, stop it!" sinigaw ko na. "You're going to fight, huh?! Then please don't do it here. You'll ruin the place for pete's sake!"
"You know what, Kathy is right." malumanay na sabi ni Kenneth. Hay buti naman.
"Yeah. Kenneth and I will be out." Jap. Sabay labas naman nung dalawa.
"Shet lang. Akala ko nakunsensya ko sila." Hindi makapaniwalang sabi ko.
"Sundan nyo kaya?" suggestion ni Yna.
"Don't. Let them have a little talk." seryoso na si Andrea. Gahd! Anu bang nangyayari. It's Christmas and look at this! Tch.
/JAP'S PERSPECTIVE
Sht lang talaga! Di ko na kayang magtimpi sa epal na 'to! Nakakaiyamot!
Lumabas kami ng mismong bahay nina Kath pansamantagal. Ayokong makita nya akong nagiiba ang aura. Mahirap na.
"What do you want?!" sabi niya agad.
"Oy epal ka. Kala mo naman kung sino!"
"Would you just spit it out straight?"
At dumura talaga ako, literally. "There."
"Oh come on!!! Can't you go serious for a while?!"
"If there's one thing I'm serious about, it's winning Katherine." sabi ko sa kanya. This time seryosong seryoso na ako.
"If she'll approve of that."
"Oh she will! You cheater!"
"What?! What made me a cheater huh?!" tanong nya.
Eh epal pala talaga siya eh!
"You crossed the line!" I half-yelled.
"What line? As far as I can remember, I'm not devouring the sense of our deal!"
"You think so?" tumawa ako nang mapait. "You already did."
"Look, I didn't do anything!"
"Eh yung kanina anu yun ha? Feeling close ka pa sa family ni Kath! Wala namang binatbat." I muttered the last phrase.
"What? Ohh." napaisip naman siya. "Kuya Kevin, huh? Yeah. We're bros." cool nyang sabi.
"Bros pala ha. Kapal." bulong ko sa sarili ko. "And that's it. Alam mo na eh, talo ka na! Wala ka nang karapatan!"
"Hey! As far as I can remember, one will be worthy of Kathy's attention if she'll say to one of us that she's enjoying our company. That's it! What made you say I crossed the line?!"
Edi siya na tama! Nakakainis! Kahit na ba! Tanungin ba naman si Kath kung pweding manligaw sa harapan ng parents nya, at sa harapan KO rin. That's a crap!
"Baguhin natin." sabi ko. May tone of tyranny. Paki ko, eh sa mas makabubuti kung babaguhin namin eh.
"Hit me."
"What's the most frequent but significant phrase a person may convey towards his love one?" I asked.
"Easy." sabi niya. Epal! Yabang. "I love you." he continued.
Yuck! Feeling ko ako ang sinabihan nitong epal na 'to eh. So gay!
"Exactly. Siguro naman may insight ka na sa bagong deal?"
"I'll make her mine first."
"Hindi yan mangyayari kung ako ang una nyang masasabihan ng three words."
"News flash bro. She wouldn't say those words if I already won her."
Nakakainis! Ako na talo. Pero hindi kay Kath. Neknek nitong English-erong 'to!
"Epal ka." sabi ko nalang.
"But seriously. Whoever gets to receive those words first has mainly the right to court her."
"Yeah. Yeah. Alam ko. Matalino ako eh. Tch. Bahala ka na nga dyan."
Tsaka ko na siya iniwan. Alam ko namang sumunod din siya pabalik dito sa mini-house eh, kaya wala na akong pakielam. Alangan namang alalayan ko pa siya o ano. Baka mai-inlove pa sakin. Ang gay naman nun!
I'll start.
/NATHAN'S PERSPECTIVE
Yung totoo?
Wala akong ginagawang masama. Nakakatakot si Kath. Grabe! Bakit naman nya iisipin na may iba na ako? Ipagpalit si Lindsay? Hala! Hindi naman pweding mangyari yun.
Mahal ko eh. Sobra.
Nandito kami ngayon kina Kath. Nakaupo sa gutter ng pool at nakalublob yung paa namin. Wala ni isa sa amin ang nagsasalita. Ayoko, kasi baka mamaya nagkamali pa ako ng masabi. Edi malilintikan na ako? Ayoko naman nun!
"Look,"
"Lindsay."
Sabay naming sabi. Natahimik na naman kami. Hindi ko na talaga alam ang sasabihin. Pero bahala na, basta magkaayos kami.
"Babes." tawag ko.
"Ew. Don't babes me Mr. Verdida. I'll kill you!"
Grabe! May mas tatalo pa nga pala kay Kath. Mas nakakatakot naman 'to.
I tried hugging her while saying, "Uyy babes." pero inaalis lang nya.
"Wag na wag mo akong hahawakan! Kundi lulunurin kita. Tandaan mo kaharap lang natin ang pool!"
Sus. Nakalimutan yatang swimmer ako. Haha. Ang cute talaga ni babes.
"Oh? Anung nginingiti-ngiti mo dyan?" masungit nya pa ring tanong.
"Ang ganda mo kasi." tsaka ko siya tinitigan. Nakita ko namang namula siya kaya umiwas sya ng tingin.
"W-wag mo nga akong pinaglololoko."
"Kelan ba ako naging loko-loko pag dating sayo?"
"Approximately two days ago!"
"What? You tell me, ano bang ginawa ko ha?"
"Just nothing mr. Verdida. I JUST saw you with another girl. And you know what made things worse? When you caught sight of me, you clung your arms around your NEW girl and totally snubbed me. Now what's with that? Aren't you being fair enough?! If you're letting this court thing go, say so! Because honestly, I'm in hope!"
Other girls would tear up in times like this, but she didn't. She's tough as ever, but I can sense pain in her.
"What?"
"That's a crap, Carlo! Ang dami ng sinabi ko and you'll ask what?!" she said grimly. "I'm out of here." papatayo na sya kaya lang hinigit ko sya. Di ko 'to ineexpect, more like sinasadya, pero we both fell into the water.
"LOOK WHAT YOU'VE DONE!" naiinis nyang sabi.
"Would you just let me explain!" I yelled. Hindi ko na nakayanan eh.
Natigilan naman siya. And I guess this is now my cue. Nandito lang kami sa gitna ng pool. It's a good thing na may loud music before pa kami nahulog, kundi we'll be the center attraction tonight. But hopefully we did not end up with that.
"The day you saw me with another girl..."
"Your new girl, correction. You're welcome." she interrupted bitterly.
"Shut up." mahina kong sabi. "That wasn't my new girl okay? That was my cousin."
"So may magpinsan na palang sweet sa isa't isa? Fine. I'll buy that."
"It's not what you think." I defended.
*FLASHBACK*
Naglalakad ako noon nang makita ko si Sofia, my younger cousin. Dahil matagal na rin kaming di nakakapagusap eh nilapitan ko siya. We only see in family gatherings which is rare for us nowadays. Agenda's a hindrance.
"Hey! Sofia!" tawag ko sa kanya until I can catch up with her. "Oh, mag-isa ka ata?"
"Oo nga. Kita mo naman wala akong kasama diba?" tsaka sya tumawa.
"Baliw ka. So how's life?"
Nagkatanungan lang kami about our usual things, ganito ganyan. Tapos hanggang napunta na sa mga manliligaw nya o ano. She's tough as well. Kind of reminded me of Lindsay. Kaya naman naikwento ko siya kay Sofia. From the start of the mall incident, yung tinulungan ko siya sa damit na hawak nya, sa naganap na inter-school intramurals, hanggang sa napakahirap na ligawan portion ngayon.
"Napaka-hard to get naman pala nyan. Tch. Eh kung humanap ka nalang kaya ng iba?"
"I'll take that as a joke."
Napatingin naman siya sa likuran ko. Sabi na akbayan ko raw sya kasi nakita nya yung manliligaw na nerd nya. Natawa ako nung una, pero syempre nakisakay naman ako sa trip nya. Napalingon ako sa likod, wala namang tao.
"Oh, wala na yung nerd mong manliligaw."
"Thanks kuya Carlo. Una na ko ha. See you soon."
"Yeah. Likewise."
*End of flashback*
I narrated that all to Lindsay, not one word was missed. Wala naman kasing dapat itago diba? Pati ba't ako magtatago? Eh loyal yata ako sa kanya.
Nakatungo lang siya. Lumapit ako at tsaka sinandal ko yung ulo nya sa chest ko. "Nilalamig ka na? Let's get out."
"Nakakainis ka." she's punching my back. So parang nakayapos siya sakin, only para lang pala suntukin likod ko. "Akala ko sumuko ka na at pinagpalit ako sa iba!" and this time nakayapos nalang sya sakin.
"Gagawin ko ba naman yun? Eh mahal kita eh." I said, hugging her tight.
"Oo."
"Baliw ka." I laughed lightly. "Di ko gagawin yun. Even if you won't answer me yes, I won't go looking for other girl."
"T-talaga? Edi hindi na pala kita sasagutin."
"Oy. Wag naman ganyan. Syempre gusto kong sagutin mo ako noh. Pero hindi kita pipilitin. Gusto ko ikaw mismo magsabi sakin ng oo mo."
"Yes."
"Oo, ang yes mo. Kaya tara na. Baka magkasakit ka pa."
Pagkarating namin sa may labas ng pintuan ng mini-house, may narealize ako.
"Wait. Did you just...?"
Nakita kong nagpipigil siya ng tawa. "What Nathan?"
"You... You..." hindi ako makapaniwala.
"You finally noticed."
"YESSS!!!" napasigaw ako. Enough to notice by everyone. Wala akong pakielam. Masaya ako eh.
"Thank you Lindsay. I promise I won't ever hurt you."
Then I hugged her.
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Nagexchange na rin kami ng presents. Syempre binigay ko yung para sa kanila. Nakakahiya nga eh, wala manlang akong naibigay kay Jap at Andrea. Di ko naman kasi alam na pupunta sila. Maybe sa New Year na. Natanggap ko naman from Yna ay cute na iPhone cover, and satchel naman kay Linds. Di ko muna nagalaw yung galing kina Andrea kasi napansin kong wala yata si Kenneth dito?
"Nasan si Kenneth?" tanong ko.
"Uy hinahanap." pang-asar ni Yna.
"Baliw. Di nga, nasaan?"
"Baka umuwi na? Hinahanap siguro ng mommy nya." sabi ni Jap sabay tawa. Natawa nalang din ako.
"Ano kayang ibibigay sayo nun?" Andrea
"Must be very special, huh?" Linds
"Aba. Malay ko. Baka wala." nagpilit ako ng tawa. "Hanapin ko lang ha. Wait."
Tsaka na ako lumabas. Nakita ko naman siya na nakaupo lang sa wooden stair na malapit sa garden. Malungkot ba siya? Bakit ganun?
"Hey." bati ko sa kanya. Umupo rin ako sa tabi nya. "May problema ka?"
"O-oh. It's nothing." he smiled weakly.
"Sus. Si Kenneth Verge, ang masayahing lalaki, may problema kaya ngayon?" kunwari kong tanong sa hangin. Natawa naman siya.
"Silly." ginulo naman nya buhok ko. Wait! Tumalon yata puso ko. Halaaa.
"Che." medyo lumayo ako. Kasi naman, feeling ko namula ako. Tss.
"Here. Sorry I didn't have time for getting a better one." inabot nya sakin yung paper bag sabay nagtakip ng mukha. Grabe. Ba't ang cute nya pa rin? Waah.
Binuksan ko naman. Pagkatingin ko ito ay isang stuff toy na...
"Monkey?" I asked, very oblivious.
"Hey. It's the thought that counts." nakatakip pa rin sya ng mukha.
Natawa ako nang malakas. Nakita kong napatingin sakin si Kuya nang nakakaloko, kaya napatigil naman ako.
"It's actually cute." sabi ko.
Napatunghay na siya at ngumiti. "Really?"
"Oo naman. Cute like you." tsaka ko kinurot yung pisngi nya. Namula naman. Haha.
"Pagibig na kayaaa? Pareho ang nadarama, IYAN ba ang simulaaa?" biglang kanta ng mga kabarkada ni kuya, syempre sa pangunguna nung baliw na yun.
Ako naman ang napatungo. "Eehh. Kenneth umuna ka na nga sa loob."
He chuckled. Hinawakan nya ang magkabila kong balikat at tinayo ang posture ko, kaya nung nakatayo na, para tuloy siyang nakaakbay sakin.
"Uyyy! Sasagutin na yan!" sigaw ni kuya.
"Cheee! Manahimik ka Kevin!" sigaw ko naman. Medyo malayo kasi, pero tanaw pala. Joke lang yung sigaw ko, alam naman nya eh.
Ilang minuto rin kaming tahimik. Or rather, ako. Nakakahiya kasi at nakakailang. Pero sya rin naman yung naunang magsalita.
"You know, I like... Uhm. I like you--"
"Like what?" pagulit ko naman.
"I-I mean, I like your brother a lot."
I pretended to be a little shocked. "Dude, don't tell me you're gay." straight forward kong sabi, joke lang naman din kasi.
"I'm not!"
Natawa nalang ako. Pero nagseryoso rin naman agad. Ibibigay ko ba yung naipractice ko sa kanya? Oo, I practiced it. Iba na rin naman kasi pag pinaghirapan mo ang present, mas memorable.
"Punta tayong rooftop. Tara?" sabi ko. Tumayo ako at hinigit na yung kamay nya. Narinig ko namang nagsigawan na naman yung mga kabarkada ni kuya. Pero imbes na mainis ako o ano, nangiti nalang ako.
Pinauna ko naman siya sa rooftop. Tinuro ko yung way sa kanya tapos dumiretso muna ako sa kwarto ko at kinuha yung gitara. Marunong naman akong tumugtog, hindi nga lang pang-professional. I can't do barre chords, pero syempre pag pinagtyagaan eh makakaya.
Nang nakataas na ako nakita ko sya na nakatingin lang sa taas habang nakahawak sa railing. Umupo ako sa upuan nang tahimik. Then I started strumming...
♪ Friday night beneath the stars in a field behind your yard, you and I are painting pictures in the sky ♪
Napatingin naman na siya saakin. Pero nakatayo pa rin sya dun, para bang nagulat sakin.
♪ And sometimes we don't say a thing, just listen to the crickets sing. Everything I need is right here by my sight ♪
I changed the lyrics to sight, it really should be side. Pero wala naman kasi sya sa tabi ko eh, kaya pinaltan ko.
♪ And I know everything about you. I don't wanna live without you ♪
Tinigil ko ang pagstrum then I pointed at him and winked. Parehas nalang kaming natawa. Then I continued.
♪ I'm only up when you're not down. Don't wanna fly if you're still on the ground. It's like no matter what I do ♪
Nakikita ko sa peripheral view ko na nakangiti siya. Nakatingin lang naman kasi ako minsan sa taas, o kaya naman sa strings para hindi ako magkamali sa chords.
♪ Well, you drive me crazy half the time. The other half I'm only trying to let you know that what I feel is true. And I'm only me when I'm with you ♪
After that I skipped to the bridge already para mabilis. Ang hirap na rin namang kumanta kung yung gwapo mong crush ang kaharap eh. Gaaah!
♪ When I’m with anybody else, it’s so hard to be myself. And only you can tell ♪
♪ That I'm only up when you're not down. Don't wanna fly if you're still on the ground. It's like no matter what I do. Well, you drive me crazy half the time. The other half I'm only trying to let you know that what I feel is true ♪
Yes, it's true. The fact na crush ko sya, pero I'm still ME kapag kaharap ko sya. And that is a great thing.
♪ And I’m only me. Who I wanna be. Well, I’m only me when I’m, ♪
"...with you."
Lumapit sya sakin and he whispered, "Merry Christmas, Kathy."
And he kissed me!
On my right cheek.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
"Kath gusto mong cheese?" alok ni Jap.
"Ah, eh okay lang."
So nilagyan naman niya. Kaya ko naman eh. Kaso compulsive kaya hinayaan ko na.
"Do you like some crabs, Kathy? I'll prepare for you."
"Yun! Thanks." sabi ko. Buti naman at may nagprisinta. Ang hirap kayang tanggalin ng laman nun. Hoho.
"Anything else?" tanong ulit ni Kenneth. I shook my head to say no.
Napapasarap lahat kami sa pagkain nang napaubo ako.
"Juice oh Kath." abot sakin ni Jap.
"Ice tea?" Kenneth naman.
Yung totoo?! Sumasakit tyan ko sa inyo eh.
"No, thanks. Water nalang." tapos ininom ko yung water na para talaga sakin. Gusto ko sanang kunin yung iced tea kaso baka magtampo si KUYA Jap.
After naming kumain, dumating naman sina mommy sa table namin. Kami naman inasikaso. Sabi ko okay lang naman eh, kaya na namin. Napansin naman ni daddy na nandito pala si Kenneth.
"Oh Katherine, bakit nandito si Kenneth? Pakipot ka pa eh papapuntahin mo rin naman pala." tukso ni daddy.
Nakakahiya!
"Dad!" suway ko sa kanya.
"Oo nga! Pakipot yang si Kath. Pero kulang nalang isigaw sa mundo na gusto nyang papuntahin yang si Kenneth." sabi naman ni Kuya ba kararating palang sa place namin, kasama si ate Telle. So pinagtutulungan ako? Tawa naman nang tawa lang si Kenneth. Sana lang huwag nang dumating si Lyka. Masasapak ko iyun.
"Really? Why didn't you say so Kath?" natatawang sabi sakin ni Kenneth.
Sina Linds naman ay nakikiride lang. Si Yna rin nakisali sa pangaasar. Si Andrea nakikitawa rin naman. Si Jap? Ewan ko lang kung bakit ganun expression? Mukhang busog? Haha. Basta yun. Pinakilala ko naman sina Andrea dahil syempre first time nila rito.
"Ah, dad, mommy, kuya, sina Andrea at Jap nga pala. Classmate namin ni Kenneth sa Openheim."
"I see. So matatalino pala bisita namin ngayon ha?" Dad
Nakita kong napangiti na si Jap nun nginitian siya ni Dad at mom. Ganun din si Andrea.
At itong paepal kong si Kuya ay sumingit na naman. "Eh si Kenneth kelan mo ipapakilala?"
"Baliw ka ba kuya?! Eh kilala mo na eh."
"Hindi! Kelan mo ipapakilala bilang manliligaw mo?"
Natawa nalang ako kahit ayoko. Anu ba yun? Kinilig ako? Hala! Yaan na, minsan lang naman eh.
"Baliw ka!"
"As a matter of fact, Kath can I?" tanong ni Kenneth. Napatahimik tuloy kaming nasa table at sina Kuya. Mga nakatingin saakin, probably waiting for an answer.
"Ah, e-eh..." what should I say? Kasi baka joke lang ni Kenneth 'to? Tama! Joke nga lang! Di naman kasi siya umamin sakin eh, kaya di kapanipaniwala.
"Adik ka!" sabi ko nalang.
Tumayo naman bigla si Jap. At in-excuse ang sarili, magc-cr lang daw. Tinuro naman ni mommy kung saan. Si dad naman bumalik na sa iba pa nyang bisita. Sina kuya at ate Telle eh bumalik na rin sa barkada nila. Siguro pinakilala na si ate Telle kina mom at dad.
"Kath anung nangyayari sa buhay mo?" natatawang sabi ni Yna. Di ko naman nagets kaya nabatukan ko nalang.
"Eh Linds, hindi ba pupunta si Nathan?" tanong ko naman.
"Nako! If I know Kath hindi yun sinabihan ni Linds." Yna
"Baliw ka! Papuntahin mo." sabi ko.
"Eh. Ayoko!" Lindsay
"Bakit na naman?"
"Di mo pa nga pala alam. Hay nako Kath. May LQ sila." Yna
"LQ? Bakit?"
"Oh shut up Yna!" Linds
"Ano nga yun? Ang daya nyo. Nawala lang ako di nyo na ako sinasabihan." sabi ko. Napansin ko naman na nagtatawanan ni Kenneth at Andrea sa harap lang namin. Hayaan na, may iba rin naman kaming topic na tatlo! Tsk. Kainis na Kenneth yan! Babaero.
W-wait! Ano ba 'tong sinasabi ko? Back to our topic na.
Nakita pala ni Lindsay si Nathan na may kasamang iba sa school. Syempre nasa ligawan-stage na sila kaya dapat magpa-impress nang todo si Nathan. Eh nung nakita raw ni Nathan si Lindsay eh imbes na ngitian eh inakbayan pa yung girl at tsaka iniwan si Linds. Aba naman yang si Nathan!
Tumayo ako sa table at tsaka lumayo. Tinawagan ko si Nathan. Aba! Hindi pweding ginaganun ganun nalang lagi si Lindsay ha!
"HOY!" ang nasabi ko nalang bigla pagkasagot nya ng phone.
"Easy Kath. Calm down. Bakit ka ba napatawag?"
"Calm down your face! Anong ginawa mo kay Lindsay ha?! Bakit may iba ka na agad?!"
"A-anong i-iba? W-wala ha!"
"Sus! Kung gusto mong mabuhay pa in this polluted world pumunta ka rito samin. Like, NOW!" sabay pindot ng end call. Nakakapang-iba ng mood.
Bumalik na ako sa table. Nakakahiya nga eh kasi may nakakita sakin na kabarkada yata ni kuya na sumisigaw sa phone. Pero hayaan na, di naman ako kilala. Haha. Yun nga, pagkabalik ko suspiciously'ng nakatingin sakin si Linds. Alam na. Sinabi ko naman din yung totoo, na pupunta si Jap. Balak pa nga nyang umuwi eh, kaso lang pinigilan namin syempre.
Para maiba naman yung mood, lumipat kami sa mini-house dito rin sa backyard. Para naman kami kami nalang ang magkakaharap. Bumalik naman na rin si Jap kaya kumpleto kaming six na nandito na ngayon.
"What now guys?"
"Let's play a game!" suggest ni Yna.
"Game? Ayoko. How about a movie?" Linds
"Oo nga. Pero ano?" Andrea
"A walk to remember!"
"Easy A!"
"500 Days of Summer!"
"Ano ba naman yan guys. Let's try, uhmm." napaisip ako. "Something with the theme. Aha! The Grinch!" sabi ko.
"Seriously Kath? Eh pambata naman yata yan eh." Yna
"Baka sapak? Favorite ko 'to. Dali naaa!"
"Yeah. The Grinch it is!" pagsang-ayon ni Kenneth.
"Oo nga, The Grinch." Jap
"Oy Jap! Kelan ka pa nagkainteres sa mga ganyan? Diba ayaw mo ng ganyang genre?" Andrea
"H-hindi! Gusto ko na."
"At kelan pa?" tinaasan siya ng kilay ni Andrea.
"B-basta!"
Ang cute nila. Hihi. And eto nga, the grinch nalang ang pinanuod namin. Nagmukha pa kaming bata. Okay lang, wala namang masama eh. Bata pa nga naman talaga kami.
"Nakakatakot naman pala itsura ni Grinch." biglang sabi ni Jap.
"Psh." cute kaya!
"Well I think he's cute, especially his baby face." Kenneth
"I know right." tsaka kami nag-high five.
"I-I m-mean! Strangely cute. Right Kath?" pahabol pa ni Jap.
Tumawa nalang ako. Nasa kalagitnaan na kami ng movie nang biglang dumating si Nathan. Pinalabas naman namin agad si Linds para makapagusap silang dalawa. Nung una eh pumapalag pa si Linds pero she gave up din naman, kaya ngayon nasa may poolside sila.
"Ang drama ng buhay nila noh?" Yna
"Sus! Eh ba't ikaw wala pa?"
"H-ha? Eh s-salagay eh!" bigla namang namula si Yna.
"Lande oh." tsaka ko nalang siya tinawanan.
Di namin namalayang tatlo nina Andrea na nagkakasagutan na pala yung dalawa. And by dalawa, sino pa ba?
"Oy anung meron ha?" tanong sa kanila ni Andrea.
"Wala!" Jap
"So what are you trying to say?!" sabi naman ni Kenneth kay Jap.
"Alam mo na eh! Pare hindi nakakatuwa!" Jap
"Anu ba!" sigaw naman ni Andrea. Natameme lang kami ni Yna. Pero nung lumalala na, di ko na nakayanan.
"Both of you, stop it!" sinigaw ko na. "You're going to fight, huh?! Then please don't do it here. You'll ruin the place for pete's sake!"
"You know what, Kathy is right." malumanay na sabi ni Kenneth. Hay buti naman.
"Yeah. Kenneth and I will be out." Jap. Sabay labas naman nung dalawa.
"Shet lang. Akala ko nakunsensya ko sila." Hindi makapaniwalang sabi ko.
"Sundan nyo kaya?" suggestion ni Yna.
"Don't. Let them have a little talk." seryoso na si Andrea. Gahd! Anu bang nangyayari. It's Christmas and look at this! Tch.
/JAP'S PERSPECTIVE
Sht lang talaga! Di ko na kayang magtimpi sa epal na 'to! Nakakaiyamot!
Lumabas kami ng mismong bahay nina Kath pansamantagal. Ayokong makita nya akong nagiiba ang aura. Mahirap na.
"What do you want?!" sabi niya agad.
"Oy epal ka. Kala mo naman kung sino!"
"Would you just spit it out straight?"
At dumura talaga ako, literally. "There."
"Oh come on!!! Can't you go serious for a while?!"
"If there's one thing I'm serious about, it's winning Katherine." sabi ko sa kanya. This time seryosong seryoso na ako.
"If she'll approve of that."
"Oh she will! You cheater!"
"What?! What made me a cheater huh?!" tanong nya.
Eh epal pala talaga siya eh!
"You crossed the line!" I half-yelled.
"What line? As far as I can remember, I'm not devouring the sense of our deal!"
"You think so?" tumawa ako nang mapait. "You already did."
"Look, I didn't do anything!"
"Eh yung kanina anu yun ha? Feeling close ka pa sa family ni Kath! Wala namang binatbat." I muttered the last phrase.
"What? Ohh." napaisip naman siya. "Kuya Kevin, huh? Yeah. We're bros." cool nyang sabi.
"Bros pala ha. Kapal." bulong ko sa sarili ko. "And that's it. Alam mo na eh, talo ka na! Wala ka nang karapatan!"
"Hey! As far as I can remember, one will be worthy of Kathy's attention if she'll say to one of us that she's enjoying our company. That's it! What made you say I crossed the line?!"
Edi siya na tama! Nakakainis! Kahit na ba! Tanungin ba naman si Kath kung pweding manligaw sa harapan ng parents nya, at sa harapan KO rin. That's a crap!
"Baguhin natin." sabi ko. May tone of tyranny. Paki ko, eh sa mas makabubuti kung babaguhin namin eh.
"Hit me."
"What's the most frequent but significant phrase a person may convey towards his love one?" I asked.
"Easy." sabi niya. Epal! Yabang. "I love you." he continued.
Yuck! Feeling ko ako ang sinabihan nitong epal na 'to eh. So gay!
"Exactly. Siguro naman may insight ka na sa bagong deal?"
"I'll make her mine first."
"Hindi yan mangyayari kung ako ang una nyang masasabihan ng three words."
"News flash bro. She wouldn't say those words if I already won her."
Nakakainis! Ako na talo. Pero hindi kay Kath. Neknek nitong English-erong 'to!
"Epal ka." sabi ko nalang.
"But seriously. Whoever gets to receive those words first has mainly the right to court her."
"Yeah. Yeah. Alam ko. Matalino ako eh. Tch. Bahala ka na nga dyan."
Tsaka ko na siya iniwan. Alam ko namang sumunod din siya pabalik dito sa mini-house eh, kaya wala na akong pakielam. Alangan namang alalayan ko pa siya o ano. Baka mai-inlove pa sakin. Ang gay naman nun!
I'll start.
/NATHAN'S PERSPECTIVE
Yung totoo?
Wala akong ginagawang masama. Nakakatakot si Kath. Grabe! Bakit naman nya iisipin na may iba na ako? Ipagpalit si Lindsay? Hala! Hindi naman pweding mangyari yun.
Mahal ko eh. Sobra.
Nandito kami ngayon kina Kath. Nakaupo sa gutter ng pool at nakalublob yung paa namin. Wala ni isa sa amin ang nagsasalita. Ayoko, kasi baka mamaya nagkamali pa ako ng masabi. Edi malilintikan na ako? Ayoko naman nun!
"Look,"
"Lindsay."
Sabay naming sabi. Natahimik na naman kami. Hindi ko na talaga alam ang sasabihin. Pero bahala na, basta magkaayos kami.
"Babes." tawag ko.
"Ew. Don't babes me Mr. Verdida. I'll kill you!"
Grabe! May mas tatalo pa nga pala kay Kath. Mas nakakatakot naman 'to.
I tried hugging her while saying, "Uyy babes." pero inaalis lang nya.
"Wag na wag mo akong hahawakan! Kundi lulunurin kita. Tandaan mo kaharap lang natin ang pool!"
Sus. Nakalimutan yatang swimmer ako. Haha. Ang cute talaga ni babes.
"Oh? Anung nginingiti-ngiti mo dyan?" masungit nya pa ring tanong.
"Ang ganda mo kasi." tsaka ko siya tinitigan. Nakita ko namang namula siya kaya umiwas sya ng tingin.
"W-wag mo nga akong pinaglololoko."
"Kelan ba ako naging loko-loko pag dating sayo?"
"Approximately two days ago!"
"What? You tell me, ano bang ginawa ko ha?"
"Just nothing mr. Verdida. I JUST saw you with another girl. And you know what made things worse? When you caught sight of me, you clung your arms around your NEW girl and totally snubbed me. Now what's with that? Aren't you being fair enough?! If you're letting this court thing go, say so! Because honestly, I'm in hope!"
Other girls would tear up in times like this, but she didn't. She's tough as ever, but I can sense pain in her.
"What?"
"That's a crap, Carlo! Ang dami ng sinabi ko and you'll ask what?!" she said grimly. "I'm out of here." papatayo na sya kaya lang hinigit ko sya. Di ko 'to ineexpect, more like sinasadya, pero we both fell into the water.
"LOOK WHAT YOU'VE DONE!" naiinis nyang sabi.
"Would you just let me explain!" I yelled. Hindi ko na nakayanan eh.
Natigilan naman siya. And I guess this is now my cue. Nandito lang kami sa gitna ng pool. It's a good thing na may loud music before pa kami nahulog, kundi we'll be the center attraction tonight. But hopefully we did not end up with that.
"The day you saw me with another girl..."
"Your new girl, correction. You're welcome." she interrupted bitterly.
"Shut up." mahina kong sabi. "That wasn't my new girl okay? That was my cousin."
"So may magpinsan na palang sweet sa isa't isa? Fine. I'll buy that."
"It's not what you think." I defended.
*FLASHBACK*
Naglalakad ako noon nang makita ko si Sofia, my younger cousin. Dahil matagal na rin kaming di nakakapagusap eh nilapitan ko siya. We only see in family gatherings which is rare for us nowadays. Agenda's a hindrance.
"Hey! Sofia!" tawag ko sa kanya until I can catch up with her. "Oh, mag-isa ka ata?"
"Oo nga. Kita mo naman wala akong kasama diba?" tsaka sya tumawa.
"Baliw ka. So how's life?"
Nagkatanungan lang kami about our usual things, ganito ganyan. Tapos hanggang napunta na sa mga manliligaw nya o ano. She's tough as well. Kind of reminded me of Lindsay. Kaya naman naikwento ko siya kay Sofia. From the start of the mall incident, yung tinulungan ko siya sa damit na hawak nya, sa naganap na inter-school intramurals, hanggang sa napakahirap na ligawan portion ngayon.
"Napaka-hard to get naman pala nyan. Tch. Eh kung humanap ka nalang kaya ng iba?"
"I'll take that as a joke."
Napatingin naman siya sa likuran ko. Sabi na akbayan ko raw sya kasi nakita nya yung manliligaw na nerd nya. Natawa ako nung una, pero syempre nakisakay naman ako sa trip nya. Napalingon ako sa likod, wala namang tao.
"Oh, wala na yung nerd mong manliligaw."
"Thanks kuya Carlo. Una na ko ha. See you soon."
"Yeah. Likewise."
*End of flashback*
I narrated that all to Lindsay, not one word was missed. Wala naman kasing dapat itago diba? Pati ba't ako magtatago? Eh loyal yata ako sa kanya.
Nakatungo lang siya. Lumapit ako at tsaka sinandal ko yung ulo nya sa chest ko. "Nilalamig ka na? Let's get out."
"Nakakainis ka." she's punching my back. So parang nakayapos siya sakin, only para lang pala suntukin likod ko. "Akala ko sumuko ka na at pinagpalit ako sa iba!" and this time nakayapos nalang sya sakin.
"Gagawin ko ba naman yun? Eh mahal kita eh." I said, hugging her tight.
"Oo."
"Baliw ka." I laughed lightly. "Di ko gagawin yun. Even if you won't answer me yes, I won't go looking for other girl."
"T-talaga? Edi hindi na pala kita sasagutin."
"Oy. Wag naman ganyan. Syempre gusto kong sagutin mo ako noh. Pero hindi kita pipilitin. Gusto ko ikaw mismo magsabi sakin ng oo mo."
"Yes."
"Oo, ang yes mo. Kaya tara na. Baka magkasakit ka pa."
Pagkarating namin sa may labas ng pintuan ng mini-house, may narealize ako.
"Wait. Did you just...?"
Nakita kong nagpipigil siya ng tawa. "What Nathan?"
"You... You..." hindi ako makapaniwala.
"You finally noticed."
"YESSS!!!" napasigaw ako. Enough to notice by everyone. Wala akong pakielam. Masaya ako eh.
"Thank you Lindsay. I promise I won't ever hurt you."
Then I hugged her.
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Nagexchange na rin kami ng presents. Syempre binigay ko yung para sa kanila. Nakakahiya nga eh, wala manlang akong naibigay kay Jap at Andrea. Di ko naman kasi alam na pupunta sila. Maybe sa New Year na. Natanggap ko naman from Yna ay cute na iPhone cover, and satchel naman kay Linds. Di ko muna nagalaw yung galing kina Andrea kasi napansin kong wala yata si Kenneth dito?
"Nasan si Kenneth?" tanong ko.
"Uy hinahanap." pang-asar ni Yna.
"Baliw. Di nga, nasaan?"
"Baka umuwi na? Hinahanap siguro ng mommy nya." sabi ni Jap sabay tawa. Natawa nalang din ako.
"Ano kayang ibibigay sayo nun?" Andrea
"Must be very special, huh?" Linds
"Aba. Malay ko. Baka wala." nagpilit ako ng tawa. "Hanapin ko lang ha. Wait."
Tsaka na ako lumabas. Nakita ko naman siya na nakaupo lang sa wooden stair na malapit sa garden. Malungkot ba siya? Bakit ganun?
"Hey." bati ko sa kanya. Umupo rin ako sa tabi nya. "May problema ka?"
"O-oh. It's nothing." he smiled weakly.
"Sus. Si Kenneth Verge, ang masayahing lalaki, may problema kaya ngayon?" kunwari kong tanong sa hangin. Natawa naman siya.
"Silly." ginulo naman nya buhok ko. Wait! Tumalon yata puso ko. Halaaa.
"Che." medyo lumayo ako. Kasi naman, feeling ko namula ako. Tss.
"Here. Sorry I didn't have time for getting a better one." inabot nya sakin yung paper bag sabay nagtakip ng mukha. Grabe. Ba't ang cute nya pa rin? Waah.
Binuksan ko naman. Pagkatingin ko ito ay isang stuff toy na...
"Monkey?" I asked, very oblivious.
"Hey. It's the thought that counts." nakatakip pa rin sya ng mukha.
Natawa ako nang malakas. Nakita kong napatingin sakin si Kuya nang nakakaloko, kaya napatigil naman ako.
"It's actually cute." sabi ko.
Napatunghay na siya at ngumiti. "Really?"
"Oo naman. Cute like you." tsaka ko kinurot yung pisngi nya. Namula naman. Haha.
"Pagibig na kayaaa? Pareho ang nadarama, IYAN ba ang simulaaa?" biglang kanta ng mga kabarkada ni kuya, syempre sa pangunguna nung baliw na yun.
Ako naman ang napatungo. "Eehh. Kenneth umuna ka na nga sa loob."
He chuckled. Hinawakan nya ang magkabila kong balikat at tinayo ang posture ko, kaya nung nakatayo na, para tuloy siyang nakaakbay sakin.
"Uyyy! Sasagutin na yan!" sigaw ni kuya.
"Cheee! Manahimik ka Kevin!" sigaw ko naman. Medyo malayo kasi, pero tanaw pala. Joke lang yung sigaw ko, alam naman nya eh.
Ilang minuto rin kaming tahimik. Or rather, ako. Nakakahiya kasi at nakakailang. Pero sya rin naman yung naunang magsalita.
"You know, I like... Uhm. I like you--"
"Like what?" pagulit ko naman.
"I-I mean, I like your brother a lot."
I pretended to be a little shocked. "Dude, don't tell me you're gay." straight forward kong sabi, joke lang naman din kasi.
"I'm not!"
Natawa nalang ako. Pero nagseryoso rin naman agad. Ibibigay ko ba yung naipractice ko sa kanya? Oo, I practiced it. Iba na rin naman kasi pag pinaghirapan mo ang present, mas memorable.
"Punta tayong rooftop. Tara?" sabi ko. Tumayo ako at hinigit na yung kamay nya. Narinig ko namang nagsigawan na naman yung mga kabarkada ni kuya. Pero imbes na mainis ako o ano, nangiti nalang ako.
Pinauna ko naman siya sa rooftop. Tinuro ko yung way sa kanya tapos dumiretso muna ako sa kwarto ko at kinuha yung gitara. Marunong naman akong tumugtog, hindi nga lang pang-professional. I can't do barre chords, pero syempre pag pinagtyagaan eh makakaya.
Nang nakataas na ako nakita ko sya na nakatingin lang sa taas habang nakahawak sa railing. Umupo ako sa upuan nang tahimik. Then I started strumming...
♪ Friday night beneath the stars in a field behind your yard, you and I are painting pictures in the sky ♪
Napatingin naman na siya saakin. Pero nakatayo pa rin sya dun, para bang nagulat sakin.
♪ And sometimes we don't say a thing, just listen to the crickets sing. Everything I need is right here by my sight ♪
I changed the lyrics to sight, it really should be side. Pero wala naman kasi sya sa tabi ko eh, kaya pinaltan ko.
♪ And I know everything about you. I don't wanna live without you ♪
Tinigil ko ang pagstrum then I pointed at him and winked. Parehas nalang kaming natawa. Then I continued.
♪ I'm only up when you're not down. Don't wanna fly if you're still on the ground. It's like no matter what I do ♪
Nakikita ko sa peripheral view ko na nakangiti siya. Nakatingin lang naman kasi ako minsan sa taas, o kaya naman sa strings para hindi ako magkamali sa chords.
♪ Well, you drive me crazy half the time. The other half I'm only trying to let you know that what I feel is true. And I'm only me when I'm with you ♪
After that I skipped to the bridge already para mabilis. Ang hirap na rin namang kumanta kung yung gwapo mong crush ang kaharap eh. Gaaah!
♪ When I’m with anybody else, it’s so hard to be myself. And only you can tell ♪
♪ That I'm only up when you're not down. Don't wanna fly if you're still on the ground. It's like no matter what I do. Well, you drive me crazy half the time. The other half I'm only trying to let you know that what I feel is true ♪
Yes, it's true. The fact na crush ko sya, pero I'm still ME kapag kaharap ko sya. And that is a great thing.
♪ And I’m only me. Who I wanna be. Well, I’m only me when I’m, ♪
"...with you."
Lumapit sya sakin and he whispered, "Merry Christmas, Kathy."
And he kissed me!
On my right cheek.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 55: For a day, today
Great.
Evening with him is the most beautiful present this twenty-fifth.
"You don't know me Katherine. But I want to be the first one to say how badly I want to tell you what's there behind my life."
He called me by my first name. This must be serious?
"You can tell me. Para naman hindi na rin ako curious. Tell me."
"It's not easy as it sounds. It's very... very something." parang nalito sya sa last word na sinabi nya.
"Wala namang madaling bagay eh. What is love?" tanong ko bigla.
"What?" siya naman itong curious.
"Just answer."
"I-I don't know. There's so much—"
"Well do you know about it?"
"Yes."
"That's it. Alam mo ang isang usual na bagay. Napakadaling intindihin to the point na mahirap naman itong bigyan ng meaning. See how it goes?"
"Okay. So what now?"
"Tell me who or even what you are. You said that it's hard, very hard. So I was kind of hoping that it would result to its opposed reaction. As easy one."
"It's not everything that gets to land in your theory, Kathy."
"Try me." I shot him a very curious and serious look.
He sighed. He finally sighed meaning he was defeated. But then again I was wrong. He patted my head and asked me to go back downstairs. I did forfeit.
***
Natapos ang evening na masaya naman. But I was a bit down dahil sa rooftop incident. Masaya na sana eh, kaso lang may dumagdag. And I don't even know what that is.
Hinatid ko sila sa labas at around quarter to twelve na. They have their rides kaya hindi ako nagalala. There's something wrong. I walk towards Kenneth. Pero hindi ko na siya pinansin pagkababa namin.
HE COULD TELL ME!
I was furious mentally. About two things. First, dahil bakit ba hindi nya masabi-sabi sa akin? Pakiramdam ko may mali eh! And second, bakit ba ako ganito magalit? Eh pwedi ko namang balewalain nalang. Ay ewan!
"Kath una na kami ha? Let's text nalang or chat." paalam naman ni Lindsay at Yna.
"Kami rin. Thanks for the night." Andrea. Tas sumakay na siya sa ride ni Kenneth. Buti nalang pala hindi dala ni Kenneth yung sasakyan nya, kundi baka magsagupaan na naman sila ni Jap kasi Porsche Carrera rin kasi kanya.
So now I'm left with these two.
"Sige na Jap. Hatid mo na si Andrea." then I hugged him. Napatingin naman ako kay Kenneth. He's in pained reaction.
When I broke the hug, ngiting ngiti naman si Jap. Siguro may mali lang sa mukha ko. I'm not seriously okay. Psh. Sumakay na si Jap and umalis na sila. Sina Lindsay ay nakasakay na rin pero hindi pa umaalis. Probably waiting for Kenneth.
Tumingin ako sa kanya. And mouthed, "Bye." tsaka ako tumalikod na. He grab a hold of my wrist kaya napabalik lang din ako.
"What now?!" naiirita kong tanong.
"I'm sorry." tsaka nya ako niyakap. But I didn't hug back. "Kathy, three words."
Siya naman ang kumalas at pumasok na bigla sa kotse ni Lindsay. Bago ako pumasok, inantay ko munang mawala sa paningin ko yung ride nila. Nang wala na, I'm still stunned.
Bakit ko nga ba niyakap si Jap? Kasi ba gusto kong magselos si Kenneth kahit parang malabo naman?
Pero there's still a part of me na ginugustong magselos si Kenneth.
I won't deny that. Pero malabo nga.
***
It's the twenty-sixth of December. Malamig pa rin kahit tanghali. Balik na sa work ang parents namin, ang agap nakakainis. Nandito lang nga ako sa kwarto eh, naglilinis. Sina Kuya Kev at Lyka rin yata. Sinabihan kasi kami ni mom na alisin na sa kwarto namin yung mga bagay na di na namin ginagamit, idodonate nalang daw sa orphanage malapit sa vicinity namin. So eto nga, naisipan na rin naming maglinis.
Nakita ko naman yung photo albums namin, bata pa kami ni kuya rito. And wala pa si Lyka. Nagpunta nga rin pala kaming Los Angeles noon, gawa ng grandmother namin sa father's side. We stayed there for I don't know how long. Bata pa ako to even remember that.
"Kaaaaaath!" tawag ni kuya from the other room.
"Whaaat?!" I yelled back.
Hindi naman na siya sumagot kaya tinuloy ko nalang ang pagaayos ko. Marami na rin naman akong natanggal. Clothes, stuffy toys, footwear, and stuff. This will be a lot to them. Mabuti na rin, nang lumuwag naman at luminis ang kwarto ko. Nilabas ko na yung boxes isa-isa, then binaba. Hindi naman mabigat kaya ayos lang. Nakita ko naman na tapos na rin si Lyka, nakaupo na kasi sa sala at nanunuod.
"Lipat mo!" sabi ko sabay agaw sa kanya ng remote.
"Fine."
Hindi naman sya tumutol kasi may katext pala. Nangiti naman ako nang nakakaloko habang nakatingin sa kanya.
"Si Angelo noh?"
"O-oy hinde!" namula naman sya. Deny pa. Tinawanan ko nalang.
"Mapapunta nga si Angelo rito." sabi ko sa sarili ko habang naglilipat na ng Channel. Nilakasan ko talaga para marinig ni Lyka.
"Ateee!"
"At tsaka si Yna. Eto naman hindi pa ako tapos eh." tsaka ko siya tinawanan.
"Che." nagtext nalang ulit sya. Nag-cr din siya after a while, iniwan naman nya phone nya kasi ayaw nyang magaya tulad nung dati, nahulog sa toilet bowl at nasira. Haha.
"Ang boring naman."
Wala kasing magandang palabas na. Tsaka hindi naman ako nanunuod ng local tv series, at mamayang gabi pa ang international. Hinagis ko yung remote sa tabi ko, may natamaan ata. Pagkatingin ko phone ni Lyka. Oops. Sorry.
At dahil wala nga akong magawa, kinuha ko yung phone nya at nagbasa. Haha. And I was right, si Angelo nga katext nya. Tiningnan ko naman yung iba pang message, hindi naman nirereplyan ni Lyka. Snob na bata. And what did I read? This...
Gelo <3
Wala na akong ibang magawa kundi isipin ka nalang. Ang boring kasi eh, ikaw nalang nakakapagpa-aliw ng araw ko.
Lyka
Talaga? Haha. Bola ka, ang payat mo naman.
Gelo <3
Eh okay na 'to. At least hindi mahihirapan ang puso mo sa weight ko diba.
Lyka
Baliw ka. Tama lang. Kaya kang dalhin ng puso ko, basta ikaw.
Gelo <3
Wag kang ganyan. Kinikilig ako. :">
Natawa naman ako. Ang cute kasi ni Angelo. Sinasabi nya talaga na kinikilig siya. And that emoticon. Ang cute lang din naman kasi sa lalaki kung aaminin nila samin na kinikilig sila, hindi yung mga pakipot din. Pakipot na nga mga babae, dadagdag pa sila.
Hindi naman na rin ako nakapagbasa pa kasi dumating na si Lyka. So I just pretended to be watching and acted as innocent as I could. Pero di ko maiwasang di tignan ang mga expression ni Lyka kapag naririnig kong nagttext si Gelo. Ang cute kasi nila.
"Hey. Kayo na ba ni Angelo?" tanong ko bigla. Nagulat naman siya, at namula nang sobra. Natawa nalang ako.
"Ate naman eh! Hindi pa!"
"Pa?"
"A-ah, e-eh... Malay ko sayo ate!"
Dahil wala na naman akong magawa, binuksan ko nalang ulit ang TV, and to my surprise, Adjustment Bureau ang palabas sa HBO. Great enough to keep me entertained. Nakafocus lang ako sa panunuod hanggang sa bigla ko nalang natanong si Lyka.
"How would you feel if someone's controlling your faith?" tanong ko pero glued pa rin yung mata ko sa tv.
"Ang weird mo ate."
"Pero seryoso, I mean if you meet this guy then the bureau don't want you together, what would you do and how would you feel?"
"Eh paki ba nila? Eh salagay nameet na namin ang isa't isa eh. Parang may magagawa pa sila." sagot naman nya.
"Well that's exactly the thing. Paano kung may bureau talaga na kayang itigil ang oras para lang mailandas ka sa kabilang daan para hindi kayo magkakilala? Saya siguro nun." note the sarcasm.
"Yeah right." she rolled her eyes. "But look at what they've done, they chose to fight for it diba. If meron nga talaga, why not do the same? Well if love in between is worth the fight."
Parang napa-nganga naman ako sa kanya. Not literally but, just woah.
"At kelan ka pa naging makata ha?" tinawanan ko naman siya. "Epekto ba yan ni Angelo o sadyang pinagana mo lang ang third-in-rank brain mo?"
"I'll choose the last one."
Dahil tapos na nga yung movie and it's lunch time, namomroblema kami ni kuya kung anong kakainin namin. Nakalimutan ni mom na magiwan ng microwavable. Wala naman kaming kasambahay para pagsilbihan kami, kami na nga lang nasa bahay kasi. Sabi naman ni kuya kumain nalang daw ulit kami sa labas. Pumayag naman kami so naligo na kami and got settled.
Nagtext naman bigla si Yna na punta raw kami sa kanila kasi birthday celebration ng dad nya. Sabi ko naman na lalabas na sana kami para kumain, plus walang magbabantay ng bahay.
Alyna
Then we'll be right there. Don't go yet. Dadalhan nalang namin kayo. Hihi. Sama ko si Angelo ha. Puro tanders ang nadito, sakit sa heaaad!
Natawa naman ako. Bigla namang pumasok si Lyka sa kwarto, sinabihan akong bilisan. Sabi ko naman na huwag munang umalis.
"Pupunta si Yna rito." sabi ko.
Para namang natauhan si Lyka. "Pinapunta mo ate?!"
"Si Yna lang ano ka ba." tsaka nalang ako ngumiti ng nakakaloko. Hindi ko muna sinabi na kasama si Gelo. Syempre para magulat. I'm a mean sister, y'know. Hohoho.
"Buti pala. Eh nagugutom na talaga ako. Ikaw ba naman maghalungkat ng mga gamit sa kasulok-sulukan ng gamit mo eh!"
"May dala na sila—si Yna pala. May celebration kasi sa kanila, eh out of place siya kaya rito muna raw sila—YA." nadudulas ako. Tch. Pero she doesn't seem to notice so it's good.
Lumabas na kami ng kwarto, sinabihan na rin namin si Kuya na ganun nga. Buti naman daw. Sabi ko nakatipid na naman sya, may pang-date na naman. Sagot nya eh, "Parang ganun na nga." sabay tawa.
Di naman nagtagal eh dumating na rin sila. Ako ang sumalubong kasi syempre baka masira plano. Kaibigan ng dad pala ni Yna ang naghatid sa kanila, syempre busy kasi page-entertain parents nya sa guest.
"Yna, Angelo." bati ko naman.
"Nagugutom na ako." sabi ni Yna sabay himas sa tyan nya.
"Tara na kase."
"Si Lyka?" tanong naman ni Angelo. Napatigil kami ni Yna sabay tingin sa kanya nang nakakaloko. "What?"
"Wala lang naman." sabi nalang namin. Pumasok na rin kami.
"Ate bakit ang tagal ny—" natigilan naman si Lyka nung makita si Gelo.
"Oh anung problema Lyka?" tanong ko nang ngiting-ngiti.
"W-wala. D-di na pala ako gutom, sige kayo nalang." tumayo siya at lumakad papuntang hagdan, then napatakbo na rin sya.
"Problema nun?" tanong ni kuya Kev.
"Wala. Tara na, let's eat lunch. She'll be down later."
Kumain na nga kami, pero sa sala ngayon para may pinapanuod. Tawa lang kami nang tawa sa palabas, hindi ko alam kung ano 'to, pero they're kind of prankster. Nang matapos kami, si kuya Kev ang pinaghugas ko ng dishes. Nung una ayaw pa, pero nung inasar namin na paano siya magiging husband ni ate Telle kung hindi siya marunong ng gawain. Ayun, pumayag. Haha.
"Di ka yata makali?" tanong ni Yna sa kapatid.
"H-ha? Wala lang."
"Sus! Si Lyka ba?" tanong ko naman.
He sighed. "Uhm, yeah. Kasi hindi pa siya kumakain oh. It's quarter to two na."
Tumawa naman nang malakas si Yna, at ginulo yung buhok ni Gelo. "Ikaw talaga Angelito! Ang landi mo na!"
Natawa rin ako. Baliw din 'tong si Yna eh. "Puntahan mo sa kwarto nya bilis, dalhan mo ng lunch." sabi ko.
Siya naman itong biglang tumayo at umakyat, dala yung pagkain. Nakita naman namin na nakatigil lang siya sa harapan ng pinto ni Lyka. Hindi makapasok, nahihiya yata. So ako naman itong sumigaw kay Lyka.
"Lykaaa!!! Open the door! Nandito na sina Mom!"
Sobrang nagpanic naman si Angelo. Bababa pa sana siya kaso lang nagbukas na agad yung pinto.
"Food?" he offered.
Hindi makapaniwala si Lyka. Pero kinuha naman na niya yung tray. Muntik na ngang mahulog eh, buti nalang naalalayan agad sya ni Gelo. Nakita naman namin na nakahawak pala yung kamay ni Gelo kung nasaan yung kamay ni Lyka.
"Uy kinikilig akooo!" sabi bigla ni Yna. With kilig gestures syempre.
"Yeah." sagot ko naman nang nakangiti habang nakatingin pa rin sa kanila. Nakakakilig nga itong dalawang tuta na ito.
Bigla kaming nagkatinginan ni Yna, sabay kanta ng...
So if THEY fall in love, and maybe THEY'LL sing this song as one.
Natawa nalang kami. Haha. Tapos pumasok na sila. Eh bahala sila run, wala naman yung gagawing kung ano eh. Pero mas natawa naman kami kay kuya.
"Anong meron?"
"Di mo talaga nagets?"
"Nope."
"Well, manhid ka."
Nung wala na rin kaming magawa, kinuha ko nalang laptop ko at binaba sa sala. Ang gamit naman ni Yna ay yung kay Kuya. Nanunuod lang naman kasi.
Nag-IM naman si Andrea sakin.
Andrea: Kath, sa 28 na yung outing. Sama kayo nina Linds at Yna. Pleaaase?
Me: We'll try. :)
Sinabi ko naman din kina Yna yun nga. Pumayag naman daw. Naipm na rin pala ni Andrea si Lindsay, sabi raw eh kung kasama kami then she'll go.
Andrea: Great! Meet-up nalang sa park at around eight am.
Me: We'll go na pala. Sure na. Sige. Saan ba pupunta?
Andrea: Splash Mountain daw. Sa LB.
Me: So it's a hotspring. Likey. Sige.
Andrea: Hihi. Well I have to go. We'll get ready na. ;)
Nagpaalam na rin ako. Ang agap naman nilang magayos, it's just twenty-six today. Pero siguro may iba pa silang gagawin or something.
"Sama mo kaya si Kenneth, Kath." suggest ni Yna.
"Bakit ako? Nanay ang peg? Baliw."
"Ito naman! Dali na. Para masaya ka na."
"Che!" pero natawa talaga ako.
Conceited Monkey
Calling...
Decline | Accept
Oh? Bakit tumatawag 'to? Sinagot ko na rin naman. Pero hindi pa rin ako moved on sa kagabi. Okay na sana talaga eh. Kaso lang pabitin sya.
"Hey." sabi ko. "Bakit?"
"Nothing. I just want to hear your voice."
Ewan ko. Pero nangiti ako eh! Kinikilig ba ako? Psh.
"Kinikilig ang babae. Wuuh!" singit ni Yna. Tiningnan ko lang sya nang masama then ayun nanahimik.
"Can we go out?" sabi na naman nya, tanong pala.
"Ngayon?"
"Yeah."
"Ah, eh. Kasi nandito samin si Yna eh."
"Ohh. It's too bad. Oka—"
Bigla namang inagaw sakin ni Yna yung phone ko.
"Kenneth? Ohh. Ah! Actually papauwi ba rin kami. Sige. Sunduin mo nalang daw siya. Okay, sige babye!"
Nanlaki nalang mata ko sa ginawa ni Yna. Hanggang sa napalo ko siya sa braso nya.
"Baliw ka ba?!"
"Gusto mo naman." sabay tawa nya.
"Che! So uuwi na talaga kayo?"
"Dito muna kayo. Boring ang bahay pag kami lang ni Lyka." sabi naman ni kuya Kev kay Yna.
"Sure. At mukhang enjoy pa sa kilig moments yung dalawa sa taas. Kaya Kath magready ka na!" Yna
"Sus!"
No choice naman ako kundi magayos. Nag-tshirt and jeans lang naman din ako, nothing special. Then maya maya ay may nag-doorbell na. I'm guessing it's Kenneth kaya bumaba na ako. And I'm right.
"Porsche mo?" wala kasi siyang dala eh.
"I left it. It's entertaining to walk, really. Do it with me?" sabay kuha nya sa kamay ko.
Pero bago kami lumabas nagpaalam naman siya kay kuya.
"Don't worry bro. I'll get her home just they way she got out. I'll take care of her forever." sabi nya kay kuya tapos nagwink saakin. Ano baaa!
"Alam ko yun bro! Kaya ako boto sayo eh."
Natawa nalang siya. Buti nalang nag-cr si Yna kundi mangaasar din yun. Lumabas na rin naman kami. Naglalakad lang sa village. Ang tahimik lang. Grabe.
"Can you be mine just for today?" bigla nyang sabi.
"Ano?"
"Ah-kin kah." cute nyang pagkakasabi gawa ng accent nya.
"What?" natatawang kinikilig kong tanong na naman. Eh kaseee!
"Hey. Don't laugh. I'm learning for you, okay?"
Natawa na talaga ako. Para naman hindi magmukhang kinilig talaga ako nang obvious.
"Baliw ka."
Hinawakan nya kamay ko. Hindi lang basta hawak. Holding hands na talaga, as in, sagad!
"Uhh. Kenneth?" awkward kong tanong.
"Please? Just for today?"
"Kung hindi ka lang ba talaga cute eh." pumayag na rin ako sa huli. Mapilit eh! At tsaka... Okay aaminin ko na! Gusto ko rin naman. Ssh.
"So, we're like Bah-gay?"
Natawa na naman ako. "Wag ka na ngang magtagalog. Ang cute mo lang eh."
"I... Then I'll speak more of that often."
"Baliw."
"Sayo." ngiting ngiti nyang sabi.
"Wag ka ngang ngumiti!" I said, looking away.
"Why? Am I that horrible?"
"Hindi naman." Ang gwapo mo kaseee!
"Oh. Wait. Before we go out, I just want to visit the kids."
"Kids? May anak ka na? Oh gahd!" I joked.
"If I would be having kids, it would be our kids."
Waaait! Nabingi yata ako run! Waah.
"Che!" wala akong maireact eh.
"But seriously. I'll just visit the orphanage in the village. I gave them some of my old stuff just this morning and I promised them to be back. I want them to meet you."
"Really? You donated? We will, too. Kaso lang sina mom ata magdadala."
"Ohh. So let's go?"
I nodded. Magkahawak pa rin kami. Grabe! Di ko na alam nararamdaman ko! I can't breathe. Gaah.
Nang makarating kami, ang dami agad na bata ang sumalubong kay Kenneth. Mga yumakap, pero hindi pa rin nya binibitawan kamay ko.
"Hey kids. I would like you to meet—"
"Ate Kathyyy!" sabay lapit din nila sakin.
"Right." sabi nalang ni Kenneth. Tinawanan ko naman. Inunahan kasi nung mga bata.
Pumasok naman na kami sa loob, sa visitors lounge. Nakasunod na rin naman yung mga bata. Mahilig pala si Kenneth sa bata? Gahd! Turn on!
"Paano nila ako nakilala?" bulong ko sa kanya.
"Ask them."
"Okay." tumingin naman ako sa mga bata. "So, kilala nyo ako?"
"Opo!" sagot naman nila.
"Paano?"
"Kuya Kenneth pooo." sabay sabay naman nilang sagot.
"At ano namang sabi nya?"
"Sa..sabi po ni Kuya ikaw daw po ang Marry her."
"Ha?" di ko yata nagets yun.
"Opo! Opo!" masiglang sagot din naman nung isa pang bata. "Sabi nya po two kids daw!"
"Not!" biglang sigaw ni Kenneth. "Not that." napayuko nalang siya. Gwapo, nakakainlove! Gaah.
"Well you see," may isang matured na batang lalaki na sumagot. "kuya Kenneth said that--"
"Alright! Let's play ball!" singit ni Kenneth sabay takbo nila sa labas. Tsk. Pabitin talaga oh.
Sumunod nalang kami sa labas. Mga batang lalaki syempre ang nakipag-laro ng basketball kay Kenneth. Hindi naman yung tunay na game, pero syempre yung pinapapanalo nya yung mga bata. Minsan tinuturuan din naman nya.
"Get a great grip of the ball, like that." tapos inayos naman ni Kenneth yung kamay nung bata. "See that basket up there? You have to shoot this thing into it."
Nung naitry magshoot nung bata, hindi pumasok.
"Ang hirap namaaan!"
He ruffled the little boy's hair. "You'll get used to it." sabay flash ng encouraging smile nya.
Nung medyo naghapon na, may lumabas naman na matanda galing sa loob, sabi raw eh snack time na. Nagpasukan naman sila agad, naiwan lang kami ni Kenneth. Sabi namin eh susunod na rin kami. Ewan, sabi ni Kenneth dito lang muna raw kami.
"Tara na kaya sa loob? Mukhang pagod ka na ah." sabi ko. Umupo naman siya sa lapit ko.
"Nah. Let's stay." sabay paypay nya sa sarili gamit kamay nya. Nakita ko naman yung likod nya na sobrang pawis. Pero ba't ganun, ang bango pa rin nya! Grabe.
Tumayo ako at sinabi sa kanya na hihiram lang ako ng towel sa loob kasi grabe na yung pawis nya. Ayaw pa nga nya nung una, pero nung tinakot ko na pwedi siyang magka-tuberculosis eh pumayag na rin. Mahangin din naman kasi rito sa labas. Binigyan naman ako ni Lola Rena ng towel at powder. Then bumalik na rin ako sa labas, tanong pa eh bakit di pa raw kami pumapasok, sabi ko aayusin ko lang muna si Kenneth bago kami pumasok. At saka tuluyan na akong lumabas.
"Talikod ka dali!" utos ko sa kanya.
"What? Why?"
"Basta."
Sinunod naman nya ako. Good boy. Haha. And grabe lang, ang bango nga ng pawis nya. Ba't ganun? Naiinlove ako tuloy! Tch.
Nilagyan ko muna yung likod nya ng powder. Nanay o girlfriend? HAHA. Kidding. Tapos tsaka naman yung towel sa likod nya. Medyo nawala na rin naman yung pawis nya kasi mahangin nga rito sa labas.
"Oh tara na sa l—"
Bigla naman siyang humiga sa lap ko at pumikit.
"I'll nap first."
"Huy kase. Edi sa loob ka umidlip."
"Nah." tapos hinawakan na naman nya kamay ko. Like as in holding hands na naman. Grabeee!
"Bakit ba ayaw mo pa kasing pumasok eh? Tch." kunwari naiinis na ako, pero kinikilig talaga nang konti. Ssh.
"Because," nagmulat sya. "Gus-to kih-tang mah-solo." he said cutely in his accent. Winked and closed his eyes once more.
"Kay." maikli kong sagot. Eh kasi namaaan!
No choice ako. Tinitigan ko lang mukha nya, nakapikit naman siya eh kaya di na nya ako makikita. Naalala ko tuloy yung time na naging welcoming-committee-like ako nung first day nya sa Sermount, yung nakatulog din sya sa garden ng school. Parang kailan lang inis na inis ako sa kanya, ngayon crush ko na. What an irony!
"I'm leaving." sabi nya habang nakapikit.
"Leaving?"
"For Los Angeles."
"Kailan?"
"Tomorrow."
"Bukas?!"
Napalakas yung sabi ko kaya nagmulat siya pero hindi naman mukhang gulat. Tumayo siya, hawak pa rin naman kamay ko. Bakit ba ayaw nya kasing bitawan eh. Tsh.
"For vacation."
Ang tipid naman nyang magsalita. Nakakainis.
"So you'll be back? Babalik ka pa rin diba?" tanong ko. Hopeful.
Humarap siya sakin. Tapos pinitik yung tip ng nose ko, di naman malakas-cute way kumbaga.
"For you, yes I will."
"Sus!" binatukan ko nga, pero yung pajoke lang. Nangingiti ako! Eeeh.
Seryoso naman siyang tumingin sa akin. Kinabahan ako, ang gwapo kasi. Hehe. Walang connect, I know.
"Will you wait for me?"
"Chocolates?"
Natawa naman siya. "Of course. You like other sweets?"
"Yeah."
"Then I'd give myself to you. Is that alright?" he said with chuckles.
"I'll eat you, you know that." I glared at him playfully.
"Moooonster!" cute nyang sigaw sabay takbo, pero nandito pa rin naman kami sa mini-court. Naghahabulan.
"Psssh! Monkey!"
Napatigil ako kasi napatigil siya. Uh-oh! This time ako naman yung hinahabol nya. Unfortunately ang bilis bilis nyang tumakbo kaya nahuli niya ako. He's like hugging me from behind, while his chin rested on my left shoulder.
"Who you calling a monkey, huh?"
"U-uhhh. N-no one. H-hehehe."
"You still haven't figured it out?" tanong nya. Hindi pa rin kami nagbabagi ng pwesto. Grabe naaa!
"Alin? Ano?"
"My gift."
"Ha?"
"The monkey."
Natawa naman ako ng malakas. Siya naman itong kinagat ako bigla sa pisngi. "HEY!" pero hindi pa rin sya kumakalas.
"The reason why I gave you a monkey is because it's what you've called me when I wanted to be the Valedictorian, too. I found you cute that time so I'd rather be a monkey to see your priceless cute expression."
"Psshh." I'm suppressing my smile.
"And because I want you to remember me always."
"By a monkey?" lumingon ako sa kanya at sinabi yan nang mabagal. But I think t'was a wrong move! Ang lapit ng mukha namin.
"Yeah. Kiss?"
"Shut up!" ako na tuloy yung kumalas. Ang baliw kase! Feeling ko namumula ako. Pero sya naman itong tawa nang tawa.
"I'm kidding."
"Che!"
Lumabas si Lola Rena, pinapapasok na kami kasi medyo kumukulimlim na. Eh napakakulit naman talaga nitong si Kenneth. Patago pang umiiling, tapos sinasabing don't. Pero nung tumingin naman kay Lola Rena, ngiting ngiti. Natawa nalang ako. Pumasok naman na rin si Lola, sabi ko nalang ulit ay papasok na rin kami. Paulit-ulit lang eh.
"Ang kulit mo sobra!"
"So am I cute?"
"Sabi ko makulit."
"What is that again? Mah-cute-leet?" pa-inosente nyang tanong, nakangiti rin naman.
"No."
"Oh come on. Just a little bit?"
"Yeah."
"Yes?"
"No." pangkulit ko. Haha.
Naiopen ko naman sa kanya mga plano ko this sembreak, naitanong kasi nya. Eh wala pa naman akong ganung plano kaya ang sinabi ko nalang muna ay yung sa swimming namin nila Andrea. Bigla namang nagiba expression nya.
"Who's with you?"
"Friends."
"Is that Jap coming?" tahimik nyang tanong. Pero may iba sa tono eh.
"Yeah. I think."
"Don't go."
"Ha? Bakit naman?" tanong ko naman. "Para kang proxy ni daddy ngayon ah." tumawa naman ako.
"No. Seriously." he sighed. "Sure you want to go?"
"I-I already said yes to Andrea. Ang rude naman yata kung aatras pa kami."
"Okay."
Pagkasabi nya nun, biglang bumuhos nalang yung ulan. Hinihigit ko naman siya papasok sa loob, kaya lang hindi ko kaya kasi ang laki nyang tao kaya malamang mabigat. Paano kaya 'to nagkasya sa puso ko? Haha. Kidding!
"Huy kasi. Baka magkasakit tayo."
"Hope so." mahina nyang sabi pero narinig ko. Malakas yata pandinig ko.
"Baliw ka. Ikaw, baka magkasakit ka. Kanina pawis na pawis ka, then natuyo. Tapos ngayon nagpapaulan pa tayo. Tara na!"
"Sure."
"Yun." naglakad na ako palayo. Pero nandun pa rin sya. Binalikan ko naman ng tingin.
"For one thing, I'd go." nilapitan ko na naman ulit. Juice ko. Para akong may kasamang bata.
"Ano?"
"Carry me inside." pabata nyang sabi.
"Baliw ka. Bahala ka dyan." tumalikod na ako. But what did he do? Ayun tumakbo palapit sakin tapos ako ang binuhat. "Put me down!"
"No."
"Pssh." walang magagawa eh. Makulit 'tong taong ito.
Kinulit lang ulit kami ng mga bata pagpasok. Kesyo raw ba together kami, kinasal daw ba kasi ba't ganun ang pagkakabuhat sakin ni Kenneth. Deny naman ako. Aba. Huwag i-corrupt ang isip ng mga bata. Adik yata itong si Kenneth. Tapos ayun, umuwi na rin kami sa amin. Di na kami nagtagal dun kasi nga basa na kami. Sabi naman nila na balik daw ulit kami. Sana lang.
Hinatid naman nya ako sa bahay. Pinapasok ko rin. Nandun pa rin naman si kuya Kev. Umalis na rin daw sina Yna at Gelo kasi hinanap na daw. Si Lyka naman ay nandito na ulit sa baba. Tapos ayun nga, sabi ko kay kuya na pahiramin muna ulit ng damit so Kenneth. Ayaw naman niya pero mas mapilit pa pala itong si kuya, kaya walang nagawa si Kenneth.
"Kuyaaa! Hatid mo si Kenneth dali!" sigaw ko.
"You're insane Kathy. I can go home by myself, you know."
"Eh gabi na oh."
"I'm a guy."
"And I'm concern." sabi ko. Tapos sinigawan ulit si kuya na nasa CR. "Kuya Keeeev! Dalian mo naaa!"
"Silly." sabay tawa nya ng mahina.
Labas naman agad ni kuya. Sabi pa eh, may sunog daw ba. Bakit daw ako nagpapanic o sumisigaw. Mga ganun. Nabatukan ko nga. Tapos ayun sabi ko ihatid si Kenneth. Pumayag naman, syempre. 'Bro' nya naman daw si Kenneth eh. Sus! Kayo na.
Lumabas naman na sila. Syempre sumunod ako. Pumasok na si kuya sa sasakyan, pero si Kenneth hindi pa.
"Kathy."
"H-huh? Did you say something?" painosente kong tanong. Eh kasi naman, ano bang meron kapag mga magpapaalam na diba? Like in movies, they hug, they say sweet words, and they ki-- NO!
"I'll go. Good night." then ayun nga, he hugged me. Tapos sumakay na sa car ni kuya.
Yun lang?
Hehehehe. Joke. Okay lang.
Pumasok na ako. Syempre. Ano pa bang gagawin ko sa labas. Umakyat agad ako sa kwarto. Busog na ako. Hihi. Okay, ngayon lang naman eh. Kumpletong kumpleto araw ko, sobra. Humiga ako sa kama. I still can't believe!
"Kaaaaaathy!" may sumigaw. Halata namang siya kasi siya lang naman ang tumatawag sakin nun. Sumilip agad ako sa terrace. Sa front house kasi, yung terrace na tanaw eh sa kwarto ko. Kaya eto lumabas ako. Nakita ko naman yung sasakyan ni kuya na nakatigil sa di kalayuan dito.
"Will you come down for a sec?" sigaw nya.
"Wait up."
Napaisip ako. Bakit naman kaya? May nakalimutan ba siya? Wala naman yata syang dala kanina eh. Tsaka kung meron man edi sana naitext nalang nya ako. Sus. Only one way to find out.
Nakalabas na nga ako.
"So?" sabi ko.
"I... Uhm." huminga syang malalim. "Don't forget this date, okay?"
"Why not?" nakangiti kong tanong.
Instead of answering first, he pecked the tip of my nose!!! Gaaaahd.
"Don't forget that you were my girlfriend for a day, today."
Ngiting-ngiti siyang tumakbo papuntang sasakyan. Hahabulin ko sana kaso lang pinatako na agad ni kuya. Pssh.
Girlfriend?
:"">
For today nga lang. Hindi ko yun alam ah? Oh well, papel. Best day...
EVER. :)
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Evening with him is the most beautiful present this twenty-fifth.
"You don't know me Katherine. But I want to be the first one to say how badly I want to tell you what's there behind my life."
He called me by my first name. This must be serious?
"You can tell me. Para naman hindi na rin ako curious. Tell me."
"It's not easy as it sounds. It's very... very something." parang nalito sya sa last word na sinabi nya.
"Wala namang madaling bagay eh. What is love?" tanong ko bigla.
"What?" siya naman itong curious.
"Just answer."
"I-I don't know. There's so much—"
"Well do you know about it?"
"Yes."
"That's it. Alam mo ang isang usual na bagay. Napakadaling intindihin to the point na mahirap naman itong bigyan ng meaning. See how it goes?"
"Okay. So what now?"
"Tell me who or even what you are. You said that it's hard, very hard. So I was kind of hoping that it would result to its opposed reaction. As easy one."
"It's not everything that gets to land in your theory, Kathy."
"Try me." I shot him a very curious and serious look.
He sighed. He finally sighed meaning he was defeated. But then again I was wrong. He patted my head and asked me to go back downstairs. I did forfeit.
***
Natapos ang evening na masaya naman. But I was a bit down dahil sa rooftop incident. Masaya na sana eh, kaso lang may dumagdag. And I don't even know what that is.
Hinatid ko sila sa labas at around quarter to twelve na. They have their rides kaya hindi ako nagalala. There's something wrong. I walk towards Kenneth. Pero hindi ko na siya pinansin pagkababa namin.
HE COULD TELL ME!
I was furious mentally. About two things. First, dahil bakit ba hindi nya masabi-sabi sa akin? Pakiramdam ko may mali eh! And second, bakit ba ako ganito magalit? Eh pwedi ko namang balewalain nalang. Ay ewan!
"Kath una na kami ha? Let's text nalang or chat." paalam naman ni Lindsay at Yna.
"Kami rin. Thanks for the night." Andrea. Tas sumakay na siya sa ride ni Kenneth. Buti nalang pala hindi dala ni Kenneth yung sasakyan nya, kundi baka magsagupaan na naman sila ni Jap kasi Porsche Carrera rin kasi kanya.
So now I'm left with these two.
"Sige na Jap. Hatid mo na si Andrea." then I hugged him. Napatingin naman ako kay Kenneth. He's in pained reaction.
When I broke the hug, ngiting ngiti naman si Jap. Siguro may mali lang sa mukha ko. I'm not seriously okay. Psh. Sumakay na si Jap and umalis na sila. Sina Lindsay ay nakasakay na rin pero hindi pa umaalis. Probably waiting for Kenneth.
Tumingin ako sa kanya. And mouthed, "Bye." tsaka ako tumalikod na. He grab a hold of my wrist kaya napabalik lang din ako.
"What now?!" naiirita kong tanong.
"I'm sorry." tsaka nya ako niyakap. But I didn't hug back. "Kathy, three words."
Siya naman ang kumalas at pumasok na bigla sa kotse ni Lindsay. Bago ako pumasok, inantay ko munang mawala sa paningin ko yung ride nila. Nang wala na, I'm still stunned.
Bakit ko nga ba niyakap si Jap? Kasi ba gusto kong magselos si Kenneth kahit parang malabo naman?
Pero there's still a part of me na ginugustong magselos si Kenneth.
I won't deny that. Pero malabo nga.
***
It's the twenty-sixth of December. Malamig pa rin kahit tanghali. Balik na sa work ang parents namin, ang agap nakakainis. Nandito lang nga ako sa kwarto eh, naglilinis. Sina Kuya Kev at Lyka rin yata. Sinabihan kasi kami ni mom na alisin na sa kwarto namin yung mga bagay na di na namin ginagamit, idodonate nalang daw sa orphanage malapit sa vicinity namin. So eto nga, naisipan na rin naming maglinis.
Nakita ko naman yung photo albums namin, bata pa kami ni kuya rito. And wala pa si Lyka. Nagpunta nga rin pala kaming Los Angeles noon, gawa ng grandmother namin sa father's side. We stayed there for I don't know how long. Bata pa ako to even remember that.
"Kaaaaaath!" tawag ni kuya from the other room.
"Whaaat?!" I yelled back.
Hindi naman na siya sumagot kaya tinuloy ko nalang ang pagaayos ko. Marami na rin naman akong natanggal. Clothes, stuffy toys, footwear, and stuff. This will be a lot to them. Mabuti na rin, nang lumuwag naman at luminis ang kwarto ko. Nilabas ko na yung boxes isa-isa, then binaba. Hindi naman mabigat kaya ayos lang. Nakita ko naman na tapos na rin si Lyka, nakaupo na kasi sa sala at nanunuod.
"Lipat mo!" sabi ko sabay agaw sa kanya ng remote.
"Fine."
Hindi naman sya tumutol kasi may katext pala. Nangiti naman ako nang nakakaloko habang nakatingin sa kanya.
"Si Angelo noh?"
"O-oy hinde!" namula naman sya. Deny pa. Tinawanan ko nalang.
"Mapapunta nga si Angelo rito." sabi ko sa sarili ko habang naglilipat na ng Channel. Nilakasan ko talaga para marinig ni Lyka.
"Ateee!"
"At tsaka si Yna. Eto naman hindi pa ako tapos eh." tsaka ko siya tinawanan.
"Che." nagtext nalang ulit sya. Nag-cr din siya after a while, iniwan naman nya phone nya kasi ayaw nyang magaya tulad nung dati, nahulog sa toilet bowl at nasira. Haha.
"Ang boring naman."
Wala kasing magandang palabas na. Tsaka hindi naman ako nanunuod ng local tv series, at mamayang gabi pa ang international. Hinagis ko yung remote sa tabi ko, may natamaan ata. Pagkatingin ko phone ni Lyka. Oops. Sorry.
At dahil wala nga akong magawa, kinuha ko yung phone nya at nagbasa. Haha. And I was right, si Angelo nga katext nya. Tiningnan ko naman yung iba pang message, hindi naman nirereplyan ni Lyka. Snob na bata. And what did I read? This...
Gelo <3
Wala na akong ibang magawa kundi isipin ka nalang. Ang boring kasi eh, ikaw nalang nakakapagpa-aliw ng araw ko.
Lyka
Talaga? Haha. Bola ka, ang payat mo naman.
Gelo <3
Eh okay na 'to. At least hindi mahihirapan ang puso mo sa weight ko diba.
Lyka
Baliw ka. Tama lang. Kaya kang dalhin ng puso ko, basta ikaw.
Gelo <3
Wag kang ganyan. Kinikilig ako. :">
Natawa naman ako. Ang cute kasi ni Angelo. Sinasabi nya talaga na kinikilig siya. And that emoticon. Ang cute lang din naman kasi sa lalaki kung aaminin nila samin na kinikilig sila, hindi yung mga pakipot din. Pakipot na nga mga babae, dadagdag pa sila.
Hindi naman na rin ako nakapagbasa pa kasi dumating na si Lyka. So I just pretended to be watching and acted as innocent as I could. Pero di ko maiwasang di tignan ang mga expression ni Lyka kapag naririnig kong nagttext si Gelo. Ang cute kasi nila.
"Hey. Kayo na ba ni Angelo?" tanong ko bigla. Nagulat naman siya, at namula nang sobra. Natawa nalang ako.
"Ate naman eh! Hindi pa!"
"Pa?"
"A-ah, e-eh... Malay ko sayo ate!"
Dahil wala na naman akong magawa, binuksan ko nalang ulit ang TV, and to my surprise, Adjustment Bureau ang palabas sa HBO. Great enough to keep me entertained. Nakafocus lang ako sa panunuod hanggang sa bigla ko nalang natanong si Lyka.
"How would you feel if someone's controlling your faith?" tanong ko pero glued pa rin yung mata ko sa tv.
"Ang weird mo ate."
"Pero seryoso, I mean if you meet this guy then the bureau don't want you together, what would you do and how would you feel?"
"Eh paki ba nila? Eh salagay nameet na namin ang isa't isa eh. Parang may magagawa pa sila." sagot naman nya.
"Well that's exactly the thing. Paano kung may bureau talaga na kayang itigil ang oras para lang mailandas ka sa kabilang daan para hindi kayo magkakilala? Saya siguro nun." note the sarcasm.
"Yeah right." she rolled her eyes. "But look at what they've done, they chose to fight for it diba. If meron nga talaga, why not do the same? Well if love in between is worth the fight."
Parang napa-nganga naman ako sa kanya. Not literally but, just woah.
"At kelan ka pa naging makata ha?" tinawanan ko naman siya. "Epekto ba yan ni Angelo o sadyang pinagana mo lang ang third-in-rank brain mo?"
"I'll choose the last one."
Dahil tapos na nga yung movie and it's lunch time, namomroblema kami ni kuya kung anong kakainin namin. Nakalimutan ni mom na magiwan ng microwavable. Wala naman kaming kasambahay para pagsilbihan kami, kami na nga lang nasa bahay kasi. Sabi naman ni kuya kumain nalang daw ulit kami sa labas. Pumayag naman kami so naligo na kami and got settled.
Nagtext naman bigla si Yna na punta raw kami sa kanila kasi birthday celebration ng dad nya. Sabi ko naman na lalabas na sana kami para kumain, plus walang magbabantay ng bahay.
Alyna
Then we'll be right there. Don't go yet. Dadalhan nalang namin kayo. Hihi. Sama ko si Angelo ha. Puro tanders ang nadito, sakit sa heaaad!
Natawa naman ako. Bigla namang pumasok si Lyka sa kwarto, sinabihan akong bilisan. Sabi ko naman na huwag munang umalis.
"Pupunta si Yna rito." sabi ko.
Para namang natauhan si Lyka. "Pinapunta mo ate?!"
"Si Yna lang ano ka ba." tsaka nalang ako ngumiti ng nakakaloko. Hindi ko muna sinabi na kasama si Gelo. Syempre para magulat. I'm a mean sister, y'know. Hohoho.
"Buti pala. Eh nagugutom na talaga ako. Ikaw ba naman maghalungkat ng mga gamit sa kasulok-sulukan ng gamit mo eh!"
"May dala na sila—si Yna pala. May celebration kasi sa kanila, eh out of place siya kaya rito muna raw sila—YA." nadudulas ako. Tch. Pero she doesn't seem to notice so it's good.
Lumabas na kami ng kwarto, sinabihan na rin namin si Kuya na ganun nga. Buti naman daw. Sabi ko nakatipid na naman sya, may pang-date na naman. Sagot nya eh, "Parang ganun na nga." sabay tawa.
Di naman nagtagal eh dumating na rin sila. Ako ang sumalubong kasi syempre baka masira plano. Kaibigan ng dad pala ni Yna ang naghatid sa kanila, syempre busy kasi page-entertain parents nya sa guest.
"Yna, Angelo." bati ko naman.
"Nagugutom na ako." sabi ni Yna sabay himas sa tyan nya.
"Tara na kase."
"Si Lyka?" tanong naman ni Angelo. Napatigil kami ni Yna sabay tingin sa kanya nang nakakaloko. "What?"
"Wala lang naman." sabi nalang namin. Pumasok na rin kami.
"Ate bakit ang tagal ny—" natigilan naman si Lyka nung makita si Gelo.
"Oh anung problema Lyka?" tanong ko nang ngiting-ngiti.
"W-wala. D-di na pala ako gutom, sige kayo nalang." tumayo siya at lumakad papuntang hagdan, then napatakbo na rin sya.
"Problema nun?" tanong ni kuya Kev.
"Wala. Tara na, let's eat lunch. She'll be down later."
Kumain na nga kami, pero sa sala ngayon para may pinapanuod. Tawa lang kami nang tawa sa palabas, hindi ko alam kung ano 'to, pero they're kind of prankster. Nang matapos kami, si kuya Kev ang pinaghugas ko ng dishes. Nung una ayaw pa, pero nung inasar namin na paano siya magiging husband ni ate Telle kung hindi siya marunong ng gawain. Ayun, pumayag. Haha.
"Di ka yata makali?" tanong ni Yna sa kapatid.
"H-ha? Wala lang."
"Sus! Si Lyka ba?" tanong ko naman.
He sighed. "Uhm, yeah. Kasi hindi pa siya kumakain oh. It's quarter to two na."
Tumawa naman nang malakas si Yna, at ginulo yung buhok ni Gelo. "Ikaw talaga Angelito! Ang landi mo na!"
Natawa rin ako. Baliw din 'tong si Yna eh. "Puntahan mo sa kwarto nya bilis, dalhan mo ng lunch." sabi ko.
Siya naman itong biglang tumayo at umakyat, dala yung pagkain. Nakita naman namin na nakatigil lang siya sa harapan ng pinto ni Lyka. Hindi makapasok, nahihiya yata. So ako naman itong sumigaw kay Lyka.
"Lykaaa!!! Open the door! Nandito na sina Mom!"
Sobrang nagpanic naman si Angelo. Bababa pa sana siya kaso lang nagbukas na agad yung pinto.
"Food?" he offered.
Hindi makapaniwala si Lyka. Pero kinuha naman na niya yung tray. Muntik na ngang mahulog eh, buti nalang naalalayan agad sya ni Gelo. Nakita naman namin na nakahawak pala yung kamay ni Gelo kung nasaan yung kamay ni Lyka.
"Uy kinikilig akooo!" sabi bigla ni Yna. With kilig gestures syempre.
"Yeah." sagot ko naman nang nakangiti habang nakatingin pa rin sa kanila. Nakakakilig nga itong dalawang tuta na ito.
Bigla kaming nagkatinginan ni Yna, sabay kanta ng...
So if THEY fall in love, and maybe THEY'LL sing this song as one.
Natawa nalang kami. Haha. Tapos pumasok na sila. Eh bahala sila run, wala naman yung gagawing kung ano eh. Pero mas natawa naman kami kay kuya.
"Anong meron?"
"Di mo talaga nagets?"
"Nope."
"Well, manhid ka."
Nung wala na rin kaming magawa, kinuha ko nalang laptop ko at binaba sa sala. Ang gamit naman ni Yna ay yung kay Kuya. Nanunuod lang naman kasi.
Nag-IM naman si Andrea sakin.
Andrea: Kath, sa 28 na yung outing. Sama kayo nina Linds at Yna. Pleaaase?
Me: We'll try. :)
Sinabi ko naman din kina Yna yun nga. Pumayag naman daw. Naipm na rin pala ni Andrea si Lindsay, sabi raw eh kung kasama kami then she'll go.
Andrea: Great! Meet-up nalang sa park at around eight am.
Me: We'll go na pala. Sure na. Sige. Saan ba pupunta?
Andrea: Splash Mountain daw. Sa LB.
Me: So it's a hotspring. Likey. Sige.
Andrea: Hihi. Well I have to go. We'll get ready na. ;)
Nagpaalam na rin ako. Ang agap naman nilang magayos, it's just twenty-six today. Pero siguro may iba pa silang gagawin or something.
"Sama mo kaya si Kenneth, Kath." suggest ni Yna.
"Bakit ako? Nanay ang peg? Baliw."
"Ito naman! Dali na. Para masaya ka na."
"Che!" pero natawa talaga ako.
Conceited Monkey
Calling...
Decline | Accept
Oh? Bakit tumatawag 'to? Sinagot ko na rin naman. Pero hindi pa rin ako moved on sa kagabi. Okay na sana talaga eh. Kaso lang pabitin sya.
"Hey." sabi ko. "Bakit?"
"Nothing. I just want to hear your voice."
Ewan ko. Pero nangiti ako eh! Kinikilig ba ako? Psh.
"Kinikilig ang babae. Wuuh!" singit ni Yna. Tiningnan ko lang sya nang masama then ayun nanahimik.
"Can we go out?" sabi na naman nya, tanong pala.
"Ngayon?"
"Yeah."
"Ah, eh. Kasi nandito samin si Yna eh."
"Ohh. It's too bad. Oka—"
Bigla namang inagaw sakin ni Yna yung phone ko.
"Kenneth? Ohh. Ah! Actually papauwi ba rin kami. Sige. Sunduin mo nalang daw siya. Okay, sige babye!"
Nanlaki nalang mata ko sa ginawa ni Yna. Hanggang sa napalo ko siya sa braso nya.
"Baliw ka ba?!"
"Gusto mo naman." sabay tawa nya.
"Che! So uuwi na talaga kayo?"
"Dito muna kayo. Boring ang bahay pag kami lang ni Lyka." sabi naman ni kuya Kev kay Yna.
"Sure. At mukhang enjoy pa sa kilig moments yung dalawa sa taas. Kaya Kath magready ka na!" Yna
"Sus!"
No choice naman ako kundi magayos. Nag-tshirt and jeans lang naman din ako, nothing special. Then maya maya ay may nag-doorbell na. I'm guessing it's Kenneth kaya bumaba na ako. And I'm right.
"Porsche mo?" wala kasi siyang dala eh.
"I left it. It's entertaining to walk, really. Do it with me?" sabay kuha nya sa kamay ko.
Pero bago kami lumabas nagpaalam naman siya kay kuya.
"Don't worry bro. I'll get her home just they way she got out. I'll take care of her forever." sabi nya kay kuya tapos nagwink saakin. Ano baaa!
"Alam ko yun bro! Kaya ako boto sayo eh."
Natawa nalang siya. Buti nalang nag-cr si Yna kundi mangaasar din yun. Lumabas na rin naman kami. Naglalakad lang sa village. Ang tahimik lang. Grabe.
"Can you be mine just for today?" bigla nyang sabi.
"Ano?"
"Ah-kin kah." cute nyang pagkakasabi gawa ng accent nya.
"What?" natatawang kinikilig kong tanong na naman. Eh kaseee!
"Hey. Don't laugh. I'm learning for you, okay?"
Natawa na talaga ako. Para naman hindi magmukhang kinilig talaga ako nang obvious.
"Baliw ka."
Hinawakan nya kamay ko. Hindi lang basta hawak. Holding hands na talaga, as in, sagad!
"Uhh. Kenneth?" awkward kong tanong.
"Please? Just for today?"
"Kung hindi ka lang ba talaga cute eh." pumayag na rin ako sa huli. Mapilit eh! At tsaka... Okay aaminin ko na! Gusto ko rin naman. Ssh.
"So, we're like Bah-gay?"
Natawa na naman ako. "Wag ka na ngang magtagalog. Ang cute mo lang eh."
"I... Then I'll speak more of that often."
"Baliw."
"Sayo." ngiting ngiti nyang sabi.
"Wag ka ngang ngumiti!" I said, looking away.
"Why? Am I that horrible?"
"Hindi naman." Ang gwapo mo kaseee!
"Oh. Wait. Before we go out, I just want to visit the kids."
"Kids? May anak ka na? Oh gahd!" I joked.
"If I would be having kids, it would be our kids."
Waaait! Nabingi yata ako run! Waah.
"Che!" wala akong maireact eh.
"But seriously. I'll just visit the orphanage in the village. I gave them some of my old stuff just this morning and I promised them to be back. I want them to meet you."
"Really? You donated? We will, too. Kaso lang sina mom ata magdadala."
"Ohh. So let's go?"
I nodded. Magkahawak pa rin kami. Grabe! Di ko na alam nararamdaman ko! I can't breathe. Gaah.
Nang makarating kami, ang dami agad na bata ang sumalubong kay Kenneth. Mga yumakap, pero hindi pa rin nya binibitawan kamay ko.
"Hey kids. I would like you to meet—"
"Ate Kathyyy!" sabay lapit din nila sakin.
"Right." sabi nalang ni Kenneth. Tinawanan ko naman. Inunahan kasi nung mga bata.
Pumasok naman na kami sa loob, sa visitors lounge. Nakasunod na rin naman yung mga bata. Mahilig pala si Kenneth sa bata? Gahd! Turn on!
"Paano nila ako nakilala?" bulong ko sa kanya.
"Ask them."
"Okay." tumingin naman ako sa mga bata. "So, kilala nyo ako?"
"Opo!" sagot naman nila.
"Paano?"
"Kuya Kenneth pooo." sabay sabay naman nilang sagot.
"At ano namang sabi nya?"
"Sa..sabi po ni Kuya ikaw daw po ang Marry her."
"Ha?" di ko yata nagets yun.
"Opo! Opo!" masiglang sagot din naman nung isa pang bata. "Sabi nya po two kids daw!"
"Not!" biglang sigaw ni Kenneth. "Not that." napayuko nalang siya. Gwapo, nakakainlove! Gaah.
"Well you see," may isang matured na batang lalaki na sumagot. "kuya Kenneth said that--"
"Alright! Let's play ball!" singit ni Kenneth sabay takbo nila sa labas. Tsk. Pabitin talaga oh.
Sumunod nalang kami sa labas. Mga batang lalaki syempre ang nakipag-laro ng basketball kay Kenneth. Hindi naman yung tunay na game, pero syempre yung pinapapanalo nya yung mga bata. Minsan tinuturuan din naman nya.
"Get a great grip of the ball, like that." tapos inayos naman ni Kenneth yung kamay nung bata. "See that basket up there? You have to shoot this thing into it."
Nung naitry magshoot nung bata, hindi pumasok.
"Ang hirap namaaan!"
He ruffled the little boy's hair. "You'll get used to it." sabay flash ng encouraging smile nya.
Nung medyo naghapon na, may lumabas naman na matanda galing sa loob, sabi raw eh snack time na. Nagpasukan naman sila agad, naiwan lang kami ni Kenneth. Sabi namin eh susunod na rin kami. Ewan, sabi ni Kenneth dito lang muna raw kami.
"Tara na kaya sa loob? Mukhang pagod ka na ah." sabi ko. Umupo naman siya sa lapit ko.
"Nah. Let's stay." sabay paypay nya sa sarili gamit kamay nya. Nakita ko naman yung likod nya na sobrang pawis. Pero ba't ganun, ang bango pa rin nya! Grabe.
Tumayo ako at sinabi sa kanya na hihiram lang ako ng towel sa loob kasi grabe na yung pawis nya. Ayaw pa nga nya nung una, pero nung tinakot ko na pwedi siyang magka-tuberculosis eh pumayag na rin. Mahangin din naman kasi rito sa labas. Binigyan naman ako ni Lola Rena ng towel at powder. Then bumalik na rin ako sa labas, tanong pa eh bakit di pa raw kami pumapasok, sabi ko aayusin ko lang muna si Kenneth bago kami pumasok. At saka tuluyan na akong lumabas.
"Talikod ka dali!" utos ko sa kanya.
"What? Why?"
"Basta."
Sinunod naman nya ako. Good boy. Haha. And grabe lang, ang bango nga ng pawis nya. Ba't ganun? Naiinlove ako tuloy! Tch.
Nilagyan ko muna yung likod nya ng powder. Nanay o girlfriend? HAHA. Kidding. Tapos tsaka naman yung towel sa likod nya. Medyo nawala na rin naman yung pawis nya kasi mahangin nga rito sa labas.
"Oh tara na sa l—"
Bigla naman siyang humiga sa lap ko at pumikit.
"I'll nap first."
"Huy kase. Edi sa loob ka umidlip."
"Nah." tapos hinawakan na naman nya kamay ko. Like as in holding hands na naman. Grabeee!
"Bakit ba ayaw mo pa kasing pumasok eh? Tch." kunwari naiinis na ako, pero kinikilig talaga nang konti. Ssh.
"Because," nagmulat sya. "Gus-to kih-tang mah-solo." he said cutely in his accent. Winked and closed his eyes once more.
"Kay." maikli kong sagot. Eh kasi namaaan!
No choice ako. Tinitigan ko lang mukha nya, nakapikit naman siya eh kaya di na nya ako makikita. Naalala ko tuloy yung time na naging welcoming-committee-like ako nung first day nya sa Sermount, yung nakatulog din sya sa garden ng school. Parang kailan lang inis na inis ako sa kanya, ngayon crush ko na. What an irony!
"I'm leaving." sabi nya habang nakapikit.
"Leaving?"
"For Los Angeles."
"Kailan?"
"Tomorrow."
"Bukas?!"
Napalakas yung sabi ko kaya nagmulat siya pero hindi naman mukhang gulat. Tumayo siya, hawak pa rin naman kamay ko. Bakit ba ayaw nya kasing bitawan eh. Tsh.
"For vacation."
Ang tipid naman nyang magsalita. Nakakainis.
"So you'll be back? Babalik ka pa rin diba?" tanong ko. Hopeful.
Humarap siya sakin. Tapos pinitik yung tip ng nose ko, di naman malakas-cute way kumbaga.
"For you, yes I will."
"Sus!" binatukan ko nga, pero yung pajoke lang. Nangingiti ako! Eeeh.
Seryoso naman siyang tumingin sa akin. Kinabahan ako, ang gwapo kasi. Hehe. Walang connect, I know.
"Will you wait for me?"
"Chocolates?"
Natawa naman siya. "Of course. You like other sweets?"
"Yeah."
"Then I'd give myself to you. Is that alright?" he said with chuckles.
"I'll eat you, you know that." I glared at him playfully.
"Moooonster!" cute nyang sigaw sabay takbo, pero nandito pa rin naman kami sa mini-court. Naghahabulan.
"Psssh! Monkey!"
Napatigil ako kasi napatigil siya. Uh-oh! This time ako naman yung hinahabol nya. Unfortunately ang bilis bilis nyang tumakbo kaya nahuli niya ako. He's like hugging me from behind, while his chin rested on my left shoulder.
"Who you calling a monkey, huh?"
"U-uhhh. N-no one. H-hehehe."
"You still haven't figured it out?" tanong nya. Hindi pa rin kami nagbabagi ng pwesto. Grabe naaa!
"Alin? Ano?"
"My gift."
"Ha?"
"The monkey."
Natawa naman ako ng malakas. Siya naman itong kinagat ako bigla sa pisngi. "HEY!" pero hindi pa rin sya kumakalas.
"The reason why I gave you a monkey is because it's what you've called me when I wanted to be the Valedictorian, too. I found you cute that time so I'd rather be a monkey to see your priceless cute expression."
"Psshh." I'm suppressing my smile.
"And because I want you to remember me always."
"By a monkey?" lumingon ako sa kanya at sinabi yan nang mabagal. But I think t'was a wrong move! Ang lapit ng mukha namin.
"Yeah. Kiss?"
"Shut up!" ako na tuloy yung kumalas. Ang baliw kase! Feeling ko namumula ako. Pero sya naman itong tawa nang tawa.
"I'm kidding."
"Che!"
Lumabas si Lola Rena, pinapapasok na kami kasi medyo kumukulimlim na. Eh napakakulit naman talaga nitong si Kenneth. Patago pang umiiling, tapos sinasabing don't. Pero nung tumingin naman kay Lola Rena, ngiting ngiti. Natawa nalang ako. Pumasok naman na rin si Lola, sabi ko nalang ulit ay papasok na rin kami. Paulit-ulit lang eh.
"Ang kulit mo sobra!"
"So am I cute?"
"Sabi ko makulit."
"What is that again? Mah-cute-leet?" pa-inosente nyang tanong, nakangiti rin naman.
"No."
"Oh come on. Just a little bit?"
"Yeah."
"Yes?"
"No." pangkulit ko. Haha.
Naiopen ko naman sa kanya mga plano ko this sembreak, naitanong kasi nya. Eh wala pa naman akong ganung plano kaya ang sinabi ko nalang muna ay yung sa swimming namin nila Andrea. Bigla namang nagiba expression nya.
"Who's with you?"
"Friends."
"Is that Jap coming?" tahimik nyang tanong. Pero may iba sa tono eh.
"Yeah. I think."
"Don't go."
"Ha? Bakit naman?" tanong ko naman. "Para kang proxy ni daddy ngayon ah." tumawa naman ako.
"No. Seriously." he sighed. "Sure you want to go?"
"I-I already said yes to Andrea. Ang rude naman yata kung aatras pa kami."
"Okay."
Pagkasabi nya nun, biglang bumuhos nalang yung ulan. Hinihigit ko naman siya papasok sa loob, kaya lang hindi ko kaya kasi ang laki nyang tao kaya malamang mabigat. Paano kaya 'to nagkasya sa puso ko? Haha. Kidding!
"Huy kasi. Baka magkasakit tayo."
"Hope so." mahina nyang sabi pero narinig ko. Malakas yata pandinig ko.
"Baliw ka. Ikaw, baka magkasakit ka. Kanina pawis na pawis ka, then natuyo. Tapos ngayon nagpapaulan pa tayo. Tara na!"
"Sure."
"Yun." naglakad na ako palayo. Pero nandun pa rin sya. Binalikan ko naman ng tingin.
"For one thing, I'd go." nilapitan ko na naman ulit. Juice ko. Para akong may kasamang bata.
"Ano?"
"Carry me inside." pabata nyang sabi.
"Baliw ka. Bahala ka dyan." tumalikod na ako. But what did he do? Ayun tumakbo palapit sakin tapos ako ang binuhat. "Put me down!"
"No."
"Pssh." walang magagawa eh. Makulit 'tong taong ito.
Kinulit lang ulit kami ng mga bata pagpasok. Kesyo raw ba together kami, kinasal daw ba kasi ba't ganun ang pagkakabuhat sakin ni Kenneth. Deny naman ako. Aba. Huwag i-corrupt ang isip ng mga bata. Adik yata itong si Kenneth. Tapos ayun, umuwi na rin kami sa amin. Di na kami nagtagal dun kasi nga basa na kami. Sabi naman nila na balik daw ulit kami. Sana lang.
Hinatid naman nya ako sa bahay. Pinapasok ko rin. Nandun pa rin naman si kuya Kev. Umalis na rin daw sina Yna at Gelo kasi hinanap na daw. Si Lyka naman ay nandito na ulit sa baba. Tapos ayun nga, sabi ko kay kuya na pahiramin muna ulit ng damit so Kenneth. Ayaw naman niya pero mas mapilit pa pala itong si kuya, kaya walang nagawa si Kenneth.
"Kuyaaa! Hatid mo si Kenneth dali!" sigaw ko.
"You're insane Kathy. I can go home by myself, you know."
"Eh gabi na oh."
"I'm a guy."
"And I'm concern." sabi ko. Tapos sinigawan ulit si kuya na nasa CR. "Kuya Keeeev! Dalian mo naaa!"
"Silly." sabay tawa nya ng mahina.
Labas naman agad ni kuya. Sabi pa eh, may sunog daw ba. Bakit daw ako nagpapanic o sumisigaw. Mga ganun. Nabatukan ko nga. Tapos ayun sabi ko ihatid si Kenneth. Pumayag naman, syempre. 'Bro' nya naman daw si Kenneth eh. Sus! Kayo na.
Lumabas naman na sila. Syempre sumunod ako. Pumasok na si kuya sa sasakyan, pero si Kenneth hindi pa.
"Kathy."
"H-huh? Did you say something?" painosente kong tanong. Eh kasi naman, ano bang meron kapag mga magpapaalam na diba? Like in movies, they hug, they say sweet words, and they ki-- NO!
"I'll go. Good night." then ayun nga, he hugged me. Tapos sumakay na sa car ni kuya.
Yun lang?
Hehehehe. Joke. Okay lang.
Pumasok na ako. Syempre. Ano pa bang gagawin ko sa labas. Umakyat agad ako sa kwarto. Busog na ako. Hihi. Okay, ngayon lang naman eh. Kumpletong kumpleto araw ko, sobra. Humiga ako sa kama. I still can't believe!
"Kaaaaaathy!" may sumigaw. Halata namang siya kasi siya lang naman ang tumatawag sakin nun. Sumilip agad ako sa terrace. Sa front house kasi, yung terrace na tanaw eh sa kwarto ko. Kaya eto lumabas ako. Nakita ko naman yung sasakyan ni kuya na nakatigil sa di kalayuan dito.
"Will you come down for a sec?" sigaw nya.
"Wait up."
Napaisip ako. Bakit naman kaya? May nakalimutan ba siya? Wala naman yata syang dala kanina eh. Tsaka kung meron man edi sana naitext nalang nya ako. Sus. Only one way to find out.
Nakalabas na nga ako.
"So?" sabi ko.
"I... Uhm." huminga syang malalim. "Don't forget this date, okay?"
"Why not?" nakangiti kong tanong.
Instead of answering first, he pecked the tip of my nose!!! Gaaaahd.
"Don't forget that you were my girlfriend for a day, today."
Ngiting-ngiti siyang tumakbo papuntang sasakyan. Hahabulin ko sana kaso lang pinatako na agad ni kuya. Pssh.
Girlfriend?
:"">
For today nga lang. Hindi ko yun alam ah? Oh well, papel. Best day...
EVER. :)
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 56: III Words
Maaraw ngayon, buti naman. Pero medyo malamig pa rin ang paligid. It's twenty-eight na, it means swimming na. Di naman ako ganung excited, kaso lang binibilisan ko rin naman ang kilos kasi ayokong maging pa-VIP lalo na't first time kong makikilala yung friends ni Andrea.
Eh kahapon anong ginawa ko? Wala. Ang boring lang talaga sobra. Kung anong ikinasaya ko nung kasama si Kenneth, buryong na ako after. Wala nang magagawa. Gala rin naman 'tong outing kaya pwedi na. Sabay naman kami nina Lindsay ay Yna na pumuntang park, malapit lang naman. Nagtricyle na rin kami gawa ng dala namin. Hindi nagdala ng ride si Linds kasi may sasakyan naman daw kami papunta mismo sa LB. Buti naman para di na hassle.
Pagkarating namin, ang awkward lang. Well for me. Kasi syempre di ko pa sila mga kilala. Ako naman itong nag-Hi lang at Hello sa kanila. Ang rude naman kapag hindi diba. Nagulat nga ako nung kakilala ako nung iba sa kanila eh. Eh meron naman kasi na kilala ko na pala talaga. Remember na galing kami sa Monteza High? Eh from the school din kasi yung nandito eh. May naging classmate pa nga kami nina Yna rito eh. Pero konti lang, around three to five lang sila. Okay na rin, para naman may makausap din kami.
"Sorry guys. Na-traffic!" si Andrea. She just got here.
Lumapit naman siya samin. "See? Di kayo mao-OP. Kilala nyo naman na iba sa kanila diba?"
"Di mo naman kasi sinabi."
"Okay lang yan." tumingin sya sa wristwatch nya. "Bakit wala pa si Jap? Mababatukan ko talaga yun!"
"Kasama si Jap?" tanong ko.
"Pwedi ba namang mawala yun?" tapos pumunta muna siya saglit sa mga kasamahan nya. "Oyy. Tawagan nyo na si Jap!" narinig kong sabi nya.
"Kath." tawag naman ni Yna.
"Ano?" puro naman kasi tawag.
"Chill. Oh. Parang nung isang araw lang si Kenneth kasama mo ah."
"Oh?"
"Tapos ngayon si Jap naman." sabay tawa nila ni Lindsay.
"It's not funny, y'know." sabay irap.
/JAP'S PERSPECTIVE
Oh sht. Mahuhuli yata ako! Paano ba naman kasi late nagising, seven-thirty. Nagayos. Tapos nadala ko pa ang ride ko, kaya bumalik ako. Natagal pa sa pagccommute!
Lahat na. Bwisit! Parang may kumokontra eh.
Di naman nagtagal eh nakarating na rin ako. Sumasakay na sila sa Shuttle. Oh-kay! Wala naman si epal diba? YESSS! Makakalapit ako kay Kath.
"Hey!" sigaw ko para makita nila akong nandito na, tumatakbo.
"Bilis!" sigaw ni Jorge. Nabatukan ko nga nung makakapit ako.
"Adik ka! Oh pasok na dali!" pinagtulakan ko na siya sa loob. Nagmamadali ako eh, baka mamaya may kalapit na agad si Kath.
And I was right, meron. Si Andrea. Si tol lang pala eh. Maton din yang si Andrea eh. Medyo may pagkalalaki in times, pero kung titingnan mo babaeng babae. Ayaw nyang magpaligaw, sabi nya may inaantay daw siya. Ayaw namang sabihin kung sino. Kaya masungit yan sa mga lumalapit sa kanyang lalaki para manligaw. Kaya kung ayaw mong masapak, kahit may gusto ka pa dyan, eh wag mo nang ligawan.
"Tol!" bati ko sa kanya sabay upo sa seat katapat ng kanila. Bus kasi 'to.
"Oh. Nadito ka?"
See? Sungit oh. Sus! Pacute lang ako dyan okay na. Alam naman na rin nya yung History namin ni Kath. Yeah, history!
Ngumuso naman ako sa may side ni Kath. Kaya naman nagets nya kung anong gusto kong palabasin.
"Ahh. Gets ko na!" malakas nyang sabi. Napapalo naman ako sa noo ko. Baliw talaga 'tong babaeng to!
"Kath!" malakas na naman nyang sabi, enough para marinig ng lahat na nandito. "Gusto ka raw makakapit ni Jap! Ohh-kay lang ba?!!" as in malakas talaga pagkakasabi nya.
Bigla namang naghiyawan mga dati naming classmate. Tumayo na si Andrea tapos tinulak ako sa lapit ni Kath. Nakita ko namang nakataklob sya sa jacket nya.
"Uyy." tawag ko sa kanya. "Galit ka?"
"Hmm!" ano raw?
"Kath hindi ko maintindihan. Tanggalin mo nga yang nakataklob sayo." pilit ko rin namang tinatanggal. Kaso lang ayaw nya talaga. Hanggang sa sabi nalang nya na matutulog na muna raw sya. Pinabayaan ko naman muna.
"Ha-ha! Ayaw yata sayo eh!" pang-asar ni Andrea.
"Loko ka!"
"Totoo naman. Kung si Kenneth yan malamang--"
"Hoy! Kahit tol kita baka mabatukan kita!" pagbibiro ko. Dumila nalang sya.
Umayos nalang ako ng upo. Matagal-tagal din naman ang byahe kaya kung ano anong mga ginagawa nung mga bakulaw sa likod. Sina Yna at Lindsay naman ay okay na okay sa mga kasama namin, buti naman. Chicks daw kasi. Ako naman eh hindi na nakisali sa kanila, nakakahiya kay Kath kung tutuusin. Bigla naman silang nagkantahan, pinatahimik ko naman agad baka magising si Kath eh.
"Sus! Ang killjoy mo Jap!" sabi ni Trex. Makulit din itong isang 'to eh. Napaka-kulit din nitong taong ito eh.
"Tik ka! Matulog ka nalang!"
Siya kasi nagpasimula ng kantahan eh. Magaling yang kumanta, sa aming barkada pa lang yan kumakanta. Sobrang pilit pa-pero ang cool ng boses. Swerte rin ng magiging girl nito eh. Pero mas swerte si Kath kapag ako pinili nya.
Nagising na si Kath nung nasa LB na kami. Makakausap ko na siya! Yes! Mali pala. Naglagay ba naman ng earphones sa tenga eh. Pano na ba 'to? Bahala na.
"Hi." biglang lumabas sa bibig ko. Really, Jap?! Hi? What was that!
"Ha? Ano?" ayan tinanggal nya na yung earphones.
"Wala lang. Puyat ka ba?" tanong ko. Kahit ano na, basta makausap sya.
"Hindi naman. Bakit, may eyebags ba?"
Natawa naman ako. "Hindi. Cute ka."
Nangiti naman sya, pero di masyado. May mali naman ba sa sinabi ko? Lahat na! Tch.
"Uhh, Kath. Naiilang ka ba sakin?"
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Oo!
"Hindi naman, bakit?" sabi ko nalang. Ayoko ng awkward ambiance.
"Wala lang. Mabuti naman."
"Ohh."
"So, first time mo ba rito?"
Ang daldal lang nya. Kelan pa naging mausap 'tong lalaking ito? Gusto ko muna sanang tumahimik eh.
"Yeah."
"I see. You're going to like it in there."
"Sana."
"Ang tipid mo yatang magsalita ngayon?" pansin nya.
"Ah, yun ba? Ewan ko lang. Hayaan mo na. Magbabago rin 'to mamaya. Umaga ngayon eh."
Minsan kasi hindi talaga ako active pag umagang umaga. Nababagot ba. Ay ewan.
Hindi naman na siya umusap kasi nilagay ko na lang ulit yung earphones ko. At siguro naman nagets na nya na mamaya nalang kami magusap. Nakarating na rin naman kami kaagad sa Splash Mountain kaya eto medyo nagiba na mood ko. Bumaba na kami tapos umupo muna sa may upuan sa harap ng entrance booth. Yung mga boys naman eh kumuha ng cart para sa mga mabibigat na dala.
Lumapit naman samin si Andrea at binigyan na kami ng entrance ticket. Inaabot ko nga yung bayad ko, pero sabi niya may nagbayad na raw. Baka sina Linds? Oh. Bahala na. Salamat nalang kung sino man yun.
Pumasok na nga kami. Tapos yung may dala ng carts ay sa malaking gate pumasok. Syempre, alangan namang pagkasyahin nila yun sa maliit na way ng entrance malapit sa ticket booth. Ayun, naghahanap na kami ng magandang spot ng cottage. Ang ganda nga rito. Pagkapasok eh may malaki agad na pool ang makikita. Maraming pools dito compared sa ibang usual resorts. Differences. Psh. Kakaiba rin yung ambiance. It makes you want to dive in just already.
Pero syempre nagayos muna kami. It's ten in the morning. Hindi naman din mainit, di malamig so tama lang ang panahon. Sa pinakangdulong part kami ng resort napunta. Actually may isa pang gate para makapasok dito. So ayun. I like the slide! Twin slide siya na mataas. Pero yung end-part ay hindi talaga exact sa pool part. Parang for sliding purposes lang talaga. Then may pool na nakapaligid dun tapos may parang malaking floater na pweding sakyan then one to sawa ka magiikot dun.
After naming magayos, yung iba ay kumain na ng lunch. Nagutom ah. Tapos yung iba naman eh mga naligo na rin, then sina Linds ay niyayaya na akong magpalit ng swimming attire. Sabi ko naman mayamaya na. I'll take pictures muna.
"Sure ka?" tanong pa ulit ni Linds.
"Oo nga. Kulet.
"Eh magpalit ka na rin kaya?" Yna
"Sige sige. Pero mauna na nga kayo."
"Sige. Dun lang kami." sabay turo naman ni Yna sa isang pool na di naman gaanong malayo samin.
Ginawa ko na nga yung sinabi nila. Nagpalit na ako ng shorts at tsaka t-shirt lang. Wala akong planong magpaka-revealing noh! Tapos ginawa kong headband yung sunglasses ko, at sinabit ang camera sa leeg. Point-and-shoot lang naman dala ko.
Totoo rin naman na nagpicture ako ng sceneries. Wala naman masyadong tao sa may labas kaya sinong kukuhaan ko diba. Hanggang sa napunta na akong tennis court. Wala rin namang tao. Lumabas na nga ako totally ng resort, pero pagaari pa rin naman nila 'to kaya safe. And as I've said, walang tao.
"Want a game?"
"Uy! Kaw lang pala. Baliw ka, para kang kabute." sabi ko tapos nagpicture lang ako ng bato, sky, at kung ano-ano.
"Buti naman at hindi ka na inaantok."
"Oh bakit?"
"Ang lakas mong humilik kanina eh!" sabay tawa nya.
"Che. Pero... Totoo?" nakakahiya! Eh kasi naman sakin pa tumabi! Ayos na nga na si Andrea eh.
"Hindi."
"Adik ka."
"Bakit magisa ka? Ayaw mong magswimming?"
Umiling ako. "Di naman sa ayaw, pero mamaya nalang."
"Malungkot ka ba?"
"Hindi naman."
"Oohh." tumingin sya sa ibang direksyon. Tapos bumulong na narinig ko rin naman. "I can't believe I'm asking this!" then tumingin na rin sya sakin. "Asan si Kenneth?"
"H-ha?"
"Nauutal ka yata?"
"W-wala. Hehehe. A-ano kasi, umalis siya."
"Oh talaga? San nagpunta?" para namang walang pakielam yung tono nya.
"Ibang bansa."
"Ha?!" nagulat siya. Nagulat din naman ako kasi nakangiti sya.
"Bakit ka nakangiti?"
Bigla naman niyang sinimangot yung mukha nya. "Ha? Di ah. Oh bakit pala? Babalik pa ba siya? O baka doon na?"
"He will be back." I closed my camera. "Let's get one thing straight. Ayaw mo bang kasama si Kenneth or what?"
"Yung totoo?"
"Oo. Yung totoo."
"I don't like him."
Hindi na ako nagulat kasi halata naman. Ang gusto kong malaman ay kung bakit.
"Bakit naman?"
"Ewan ko. Basta alam ko ayoko sa presence nya."
"But you know that you two will be in the same school, same classes."
"Aware of that. I would be in flames when he get back."
"Bakit ba kasi? Is there some kind of... I don't know, PAST." I joked. Baka naging sila kaya ang bitter bitter lang nila. Joke.
"Baka nga kasi magiba tingin mo sakin kapag sinabi ko."
"Ha? Hindi yan. Ano ba kasi?"
"Hindi ba? Hindi mo rin masasabi. When time comes."
"Ano ba yan! Lahat nalang kayo parang nagtatago sakin. Don't I deserve a full story? This is a crap! I'm going back."
Tumakbo na ako pabalik. Nailigaw ko muna sarili ko para hindi ako mahabol ni Jap. Dito lang naman ako sa may mga cottage sa taas. Okay naman ang view. I like the air, hindi mahirap huminga.
1-717-823-1637
Calling…
Decline | Answer
Tumatawag? Eh international call 'to ah? Sino ba 'to? Ang yaman namang prankster nito! Sa Pilipinas pa gagawa ng kalokohan.
Sasagutin o hindi?
Sige na nga. Answered. Pero hindi muna ako yung unang nagsalita. Inaantay kong siya magusap. Kaso lang wala talaga. Ibababa ko na sana kaya lang naisipan kong magsalita na rin.
"Hey?"
"Kathy."
"H-ha? K-kenneth?"
"Yeah. Good thing you recognize."
Nagiba mood ko. Ewan ko. Parang nagising bigla? Sobra.
"Of course. Bakit ka tumawag? Baliw ka ba? Tapos pinagantay mo pa ako ng matagal."
Tumawa siya ng mahina. Ako naman napangiti. Mukha na siguro akong baliw dito.
"I miss you."
"T-talaga? Sus!" buti nalang phone call 'to. Kundi talagang ah! Makita nya pang mansanas ang mukha ko.
"So much. What are you doing?"
"It's twenty-eight today. Yung swimming."
"Ohh. You didn't catch a cold last time?" he joked.
"Che. I'm so bored."
"Want to runaway?"
Natawa ako. "Kung makapagsalita ah, parang ang lapit mo lang eh. So for about a day ang inantay mo para makarating dyan diba? Heaven!" inasar ko pa.
"Yeah it's sick! More than eighteen hours. Haven't got any peaceful sleep."
"It's nine pm there right? You should sleep now. Pahinga ka na."
"But I miss you already."
"Eehh." Ano ba Kenneth! "Sleep. Okay? For me?"
I heard him sigh. "Fine. But I'll call you tomorrow."
"We'll see. Kaya matulog ka na."
"Okay. Good night Kathy."
"Good morning Kenneth."
Tapos nagend na yung call. Bumaba na rin ako kasi bigla akong nagutom. Konting breakfast lang naman kasi ang nai-take ko. Pagkababa ko sina Yna at Linds naman ay sumalubong. Tinatanong tanong kung saan daw ba ako nagpupupunta at tsaka bakit daw di pa ako basa. Sinabi ko naman yung totoo. Well except dun sa call-part.
"Kath tara, lapit tayo!" sigaw ni Jap.
"H-ha? Ehh." tiningnan ko naman sina Linds at Yna.
"Go na! Sige na. Gooo!" tsaka nila ako pinagtulakan. Like, seriously?!
Eto nga magkalapit na kaming kumakain. Ako naman eh kumakain lang talaga, di na naguusap. Gutom eh. Pati pagkain ang kaharap. Teka lang, nakakain na kaya si Kenneth? Psh. Ano ba itong pumapasok sa isip ko. Di naman ako kung sino eh!
"Napapangiti ka yata?" tanong nya.
"Ha? Wala." Hala! Nakangiti talaga?
"Sus. Sige na, tapusin mo na yan."
Edi tinapos ko na naman din. Tapos tumulong din naman ako sa pagliligpit. It's one already at medyo mainit na. Gusto ko nang lumublob sa tubig kaya eto papunta na kami nina Yna, Linds and friends sa pinuntahan daw nila kanina. Kaso lang nakalimutan kong dala ko pa pala yung camera at phone ko kaya bumalik pa ako.
May mga tao rin naman palang naiwan dito kaya safe ang gamit. Ilalagay ko na sana yung phone ko sa bag pero may tumatawag ulit. Si Kenneth na naman. Naisave ko na nga yung number.
"What?" greeting ko. Haha. Para kakaiba.
"Can't sleep."
"You're impossible."
"I know."
Para tuloy gusto ko nalang siyang kausapin kaya lang kailangan din naman nyang matulog.
"Kenneth naman. Matulog ka na. Flight's hell, right? Sige na."
"Psshh. Okay. But, Kathy. I... Uhm, I..."
"I, what?"
"I love you!"
Then he ended the call.
W-what did he say?
Three words?
Am I dreaming? Cause it felt so so so surreal!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Eh kahapon anong ginawa ko? Wala. Ang boring lang talaga sobra. Kung anong ikinasaya ko nung kasama si Kenneth, buryong na ako after. Wala nang magagawa. Gala rin naman 'tong outing kaya pwedi na. Sabay naman kami nina Lindsay ay Yna na pumuntang park, malapit lang naman. Nagtricyle na rin kami gawa ng dala namin. Hindi nagdala ng ride si Linds kasi may sasakyan naman daw kami papunta mismo sa LB. Buti naman para di na hassle.
Pagkarating namin, ang awkward lang. Well for me. Kasi syempre di ko pa sila mga kilala. Ako naman itong nag-Hi lang at Hello sa kanila. Ang rude naman kapag hindi diba. Nagulat nga ako nung kakilala ako nung iba sa kanila eh. Eh meron naman kasi na kilala ko na pala talaga. Remember na galing kami sa Monteza High? Eh from the school din kasi yung nandito eh. May naging classmate pa nga kami nina Yna rito eh. Pero konti lang, around three to five lang sila. Okay na rin, para naman may makausap din kami.
"Sorry guys. Na-traffic!" si Andrea. She just got here.
Lumapit naman siya samin. "See? Di kayo mao-OP. Kilala nyo naman na iba sa kanila diba?"
"Di mo naman kasi sinabi."
"Okay lang yan." tumingin sya sa wristwatch nya. "Bakit wala pa si Jap? Mababatukan ko talaga yun!"
"Kasama si Jap?" tanong ko.
"Pwedi ba namang mawala yun?" tapos pumunta muna siya saglit sa mga kasamahan nya. "Oyy. Tawagan nyo na si Jap!" narinig kong sabi nya.
"Kath." tawag naman ni Yna.
"Ano?" puro naman kasi tawag.
"Chill. Oh. Parang nung isang araw lang si Kenneth kasama mo ah."
"Oh?"
"Tapos ngayon si Jap naman." sabay tawa nila ni Lindsay.
"It's not funny, y'know." sabay irap.
/JAP'S PERSPECTIVE
Oh sht. Mahuhuli yata ako! Paano ba naman kasi late nagising, seven-thirty. Nagayos. Tapos nadala ko pa ang ride ko, kaya bumalik ako. Natagal pa sa pagccommute!
Lahat na. Bwisit! Parang may kumokontra eh.
Di naman nagtagal eh nakarating na rin ako. Sumasakay na sila sa Shuttle. Oh-kay! Wala naman si epal diba? YESSS! Makakalapit ako kay Kath.
"Hey!" sigaw ko para makita nila akong nandito na, tumatakbo.
"Bilis!" sigaw ni Jorge. Nabatukan ko nga nung makakapit ako.
"Adik ka! Oh pasok na dali!" pinagtulakan ko na siya sa loob. Nagmamadali ako eh, baka mamaya may kalapit na agad si Kath.
And I was right, meron. Si Andrea. Si tol lang pala eh. Maton din yang si Andrea eh. Medyo may pagkalalaki in times, pero kung titingnan mo babaeng babae. Ayaw nyang magpaligaw, sabi nya may inaantay daw siya. Ayaw namang sabihin kung sino. Kaya masungit yan sa mga lumalapit sa kanyang lalaki para manligaw. Kaya kung ayaw mong masapak, kahit may gusto ka pa dyan, eh wag mo nang ligawan.
"Tol!" bati ko sa kanya sabay upo sa seat katapat ng kanila. Bus kasi 'to.
"Oh. Nadito ka?"
See? Sungit oh. Sus! Pacute lang ako dyan okay na. Alam naman na rin nya yung History namin ni Kath. Yeah, history!
Ngumuso naman ako sa may side ni Kath. Kaya naman nagets nya kung anong gusto kong palabasin.
"Ahh. Gets ko na!" malakas nyang sabi. Napapalo naman ako sa noo ko. Baliw talaga 'tong babaeng to!
"Kath!" malakas na naman nyang sabi, enough para marinig ng lahat na nandito. "Gusto ka raw makakapit ni Jap! Ohh-kay lang ba?!!" as in malakas talaga pagkakasabi nya.
Bigla namang naghiyawan mga dati naming classmate. Tumayo na si Andrea tapos tinulak ako sa lapit ni Kath. Nakita ko namang nakataklob sya sa jacket nya.
"Uyy." tawag ko sa kanya. "Galit ka?"
"Hmm!" ano raw?
"Kath hindi ko maintindihan. Tanggalin mo nga yang nakataklob sayo." pilit ko rin namang tinatanggal. Kaso lang ayaw nya talaga. Hanggang sa sabi nalang nya na matutulog na muna raw sya. Pinabayaan ko naman muna.
"Ha-ha! Ayaw yata sayo eh!" pang-asar ni Andrea.
"Loko ka!"
"Totoo naman. Kung si Kenneth yan malamang--"
"Hoy! Kahit tol kita baka mabatukan kita!" pagbibiro ko. Dumila nalang sya.
Umayos nalang ako ng upo. Matagal-tagal din naman ang byahe kaya kung ano anong mga ginagawa nung mga bakulaw sa likod. Sina Yna at Lindsay naman ay okay na okay sa mga kasama namin, buti naman. Chicks daw kasi. Ako naman eh hindi na nakisali sa kanila, nakakahiya kay Kath kung tutuusin. Bigla naman silang nagkantahan, pinatahimik ko naman agad baka magising si Kath eh.
"Sus! Ang killjoy mo Jap!" sabi ni Trex. Makulit din itong isang 'to eh. Napaka-kulit din nitong taong ito eh.
"Tik ka! Matulog ka nalang!"
Siya kasi nagpasimula ng kantahan eh. Magaling yang kumanta, sa aming barkada pa lang yan kumakanta. Sobrang pilit pa-pero ang cool ng boses. Swerte rin ng magiging girl nito eh. Pero mas swerte si Kath kapag ako pinili nya.
Nagising na si Kath nung nasa LB na kami. Makakausap ko na siya! Yes! Mali pala. Naglagay ba naman ng earphones sa tenga eh. Pano na ba 'to? Bahala na.
"Hi." biglang lumabas sa bibig ko. Really, Jap?! Hi? What was that!
"Ha? Ano?" ayan tinanggal nya na yung earphones.
"Wala lang. Puyat ka ba?" tanong ko. Kahit ano na, basta makausap sya.
"Hindi naman. Bakit, may eyebags ba?"
Natawa naman ako. "Hindi. Cute ka."
Nangiti naman sya, pero di masyado. May mali naman ba sa sinabi ko? Lahat na! Tch.
"Uhh, Kath. Naiilang ka ba sakin?"
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Oo!
"Hindi naman, bakit?" sabi ko nalang. Ayoko ng awkward ambiance.
"Wala lang. Mabuti naman."
"Ohh."
"So, first time mo ba rito?"
Ang daldal lang nya. Kelan pa naging mausap 'tong lalaking ito? Gusto ko muna sanang tumahimik eh.
"Yeah."
"I see. You're going to like it in there."
"Sana."
"Ang tipid mo yatang magsalita ngayon?" pansin nya.
"Ah, yun ba? Ewan ko lang. Hayaan mo na. Magbabago rin 'to mamaya. Umaga ngayon eh."
Minsan kasi hindi talaga ako active pag umagang umaga. Nababagot ba. Ay ewan.
Hindi naman na siya umusap kasi nilagay ko na lang ulit yung earphones ko. At siguro naman nagets na nya na mamaya nalang kami magusap. Nakarating na rin naman kami kaagad sa Splash Mountain kaya eto medyo nagiba na mood ko. Bumaba na kami tapos umupo muna sa may upuan sa harap ng entrance booth. Yung mga boys naman eh kumuha ng cart para sa mga mabibigat na dala.
Lumapit naman samin si Andrea at binigyan na kami ng entrance ticket. Inaabot ko nga yung bayad ko, pero sabi niya may nagbayad na raw. Baka sina Linds? Oh. Bahala na. Salamat nalang kung sino man yun.
Pumasok na nga kami. Tapos yung may dala ng carts ay sa malaking gate pumasok. Syempre, alangan namang pagkasyahin nila yun sa maliit na way ng entrance malapit sa ticket booth. Ayun, naghahanap na kami ng magandang spot ng cottage. Ang ganda nga rito. Pagkapasok eh may malaki agad na pool ang makikita. Maraming pools dito compared sa ibang usual resorts. Differences. Psh. Kakaiba rin yung ambiance. It makes you want to dive in just already.
Pero syempre nagayos muna kami. It's ten in the morning. Hindi naman din mainit, di malamig so tama lang ang panahon. Sa pinakangdulong part kami ng resort napunta. Actually may isa pang gate para makapasok dito. So ayun. I like the slide! Twin slide siya na mataas. Pero yung end-part ay hindi talaga exact sa pool part. Parang for sliding purposes lang talaga. Then may pool na nakapaligid dun tapos may parang malaking floater na pweding sakyan then one to sawa ka magiikot dun.
After naming magayos, yung iba ay kumain na ng lunch. Nagutom ah. Tapos yung iba naman eh mga naligo na rin, then sina Linds ay niyayaya na akong magpalit ng swimming attire. Sabi ko naman mayamaya na. I'll take pictures muna.
"Sure ka?" tanong pa ulit ni Linds.
"Oo nga. Kulet.
"Eh magpalit ka na rin kaya?" Yna
"Sige sige. Pero mauna na nga kayo."
"Sige. Dun lang kami." sabay turo naman ni Yna sa isang pool na di naman gaanong malayo samin.
Ginawa ko na nga yung sinabi nila. Nagpalit na ako ng shorts at tsaka t-shirt lang. Wala akong planong magpaka-revealing noh! Tapos ginawa kong headband yung sunglasses ko, at sinabit ang camera sa leeg. Point-and-shoot lang naman dala ko.
Totoo rin naman na nagpicture ako ng sceneries. Wala naman masyadong tao sa may labas kaya sinong kukuhaan ko diba. Hanggang sa napunta na akong tennis court. Wala rin namang tao. Lumabas na nga ako totally ng resort, pero pagaari pa rin naman nila 'to kaya safe. And as I've said, walang tao.
"Want a game?"
"Uy! Kaw lang pala. Baliw ka, para kang kabute." sabi ko tapos nagpicture lang ako ng bato, sky, at kung ano-ano.
"Buti naman at hindi ka na inaantok."
"Oh bakit?"
"Ang lakas mong humilik kanina eh!" sabay tawa nya.
"Che. Pero... Totoo?" nakakahiya! Eh kasi naman sakin pa tumabi! Ayos na nga na si Andrea eh.
"Hindi."
"Adik ka."
"Bakit magisa ka? Ayaw mong magswimming?"
Umiling ako. "Di naman sa ayaw, pero mamaya nalang."
"Malungkot ka ba?"
"Hindi naman."
"Oohh." tumingin sya sa ibang direksyon. Tapos bumulong na narinig ko rin naman. "I can't believe I'm asking this!" then tumingin na rin sya sakin. "Asan si Kenneth?"
"H-ha?"
"Nauutal ka yata?"
"W-wala. Hehehe. A-ano kasi, umalis siya."
"Oh talaga? San nagpunta?" para namang walang pakielam yung tono nya.
"Ibang bansa."
"Ha?!" nagulat siya. Nagulat din naman ako kasi nakangiti sya.
"Bakit ka nakangiti?"
Bigla naman niyang sinimangot yung mukha nya. "Ha? Di ah. Oh bakit pala? Babalik pa ba siya? O baka doon na?"
"He will be back." I closed my camera. "Let's get one thing straight. Ayaw mo bang kasama si Kenneth or what?"
"Yung totoo?"
"Oo. Yung totoo."
"I don't like him."
Hindi na ako nagulat kasi halata naman. Ang gusto kong malaman ay kung bakit.
"Bakit naman?"
"Ewan ko. Basta alam ko ayoko sa presence nya."
"But you know that you two will be in the same school, same classes."
"Aware of that. I would be in flames when he get back."
"Bakit ba kasi? Is there some kind of... I don't know, PAST." I joked. Baka naging sila kaya ang bitter bitter lang nila. Joke.
"Baka nga kasi magiba tingin mo sakin kapag sinabi ko."
"Ha? Hindi yan. Ano ba kasi?"
"Hindi ba? Hindi mo rin masasabi. When time comes."
"Ano ba yan! Lahat nalang kayo parang nagtatago sakin. Don't I deserve a full story? This is a crap! I'm going back."
Tumakbo na ako pabalik. Nailigaw ko muna sarili ko para hindi ako mahabol ni Jap. Dito lang naman ako sa may mga cottage sa taas. Okay naman ang view. I like the air, hindi mahirap huminga.
1-717-823-1637
Calling…
Decline | Answer
Tumatawag? Eh international call 'to ah? Sino ba 'to? Ang yaman namang prankster nito! Sa Pilipinas pa gagawa ng kalokohan.
Sasagutin o hindi?
Sige na nga. Answered. Pero hindi muna ako yung unang nagsalita. Inaantay kong siya magusap. Kaso lang wala talaga. Ibababa ko na sana kaya lang naisipan kong magsalita na rin.
"Hey?"
"Kathy."
"H-ha? K-kenneth?"
"Yeah. Good thing you recognize."
Nagiba mood ko. Ewan ko. Parang nagising bigla? Sobra.
"Of course. Bakit ka tumawag? Baliw ka ba? Tapos pinagantay mo pa ako ng matagal."
Tumawa siya ng mahina. Ako naman napangiti. Mukha na siguro akong baliw dito.
"I miss you."
"T-talaga? Sus!" buti nalang phone call 'to. Kundi talagang ah! Makita nya pang mansanas ang mukha ko.
"So much. What are you doing?"
"It's twenty-eight today. Yung swimming."
"Ohh. You didn't catch a cold last time?" he joked.
"Che. I'm so bored."
"Want to runaway?"
Natawa ako. "Kung makapagsalita ah, parang ang lapit mo lang eh. So for about a day ang inantay mo para makarating dyan diba? Heaven!" inasar ko pa.
"Yeah it's sick! More than eighteen hours. Haven't got any peaceful sleep."
"It's nine pm there right? You should sleep now. Pahinga ka na."
"But I miss you already."
"Eehh." Ano ba Kenneth! "Sleep. Okay? For me?"
I heard him sigh. "Fine. But I'll call you tomorrow."
"We'll see. Kaya matulog ka na."
"Okay. Good night Kathy."
"Good morning Kenneth."
Tapos nagend na yung call. Bumaba na rin ako kasi bigla akong nagutom. Konting breakfast lang naman kasi ang nai-take ko. Pagkababa ko sina Yna at Linds naman ay sumalubong. Tinatanong tanong kung saan daw ba ako nagpupupunta at tsaka bakit daw di pa ako basa. Sinabi ko naman yung totoo. Well except dun sa call-part.
"Kath tara, lapit tayo!" sigaw ni Jap.
"H-ha? Ehh." tiningnan ko naman sina Linds at Yna.
"Go na! Sige na. Gooo!" tsaka nila ako pinagtulakan. Like, seriously?!
Eto nga magkalapit na kaming kumakain. Ako naman eh kumakain lang talaga, di na naguusap. Gutom eh. Pati pagkain ang kaharap. Teka lang, nakakain na kaya si Kenneth? Psh. Ano ba itong pumapasok sa isip ko. Di naman ako kung sino eh!
"Napapangiti ka yata?" tanong nya.
"Ha? Wala." Hala! Nakangiti talaga?
"Sus. Sige na, tapusin mo na yan."
Edi tinapos ko na naman din. Tapos tumulong din naman ako sa pagliligpit. It's one already at medyo mainit na. Gusto ko nang lumublob sa tubig kaya eto papunta na kami nina Yna, Linds and friends sa pinuntahan daw nila kanina. Kaso lang nakalimutan kong dala ko pa pala yung camera at phone ko kaya bumalik pa ako.
May mga tao rin naman palang naiwan dito kaya safe ang gamit. Ilalagay ko na sana yung phone ko sa bag pero may tumatawag ulit. Si Kenneth na naman. Naisave ko na nga yung number.
"What?" greeting ko. Haha. Para kakaiba.
"Can't sleep."
"You're impossible."
"I know."
Para tuloy gusto ko nalang siyang kausapin kaya lang kailangan din naman nyang matulog.
"Kenneth naman. Matulog ka na. Flight's hell, right? Sige na."
"Psshh. Okay. But, Kathy. I... Uhm, I..."
"I, what?"
"I love you!"
Then he ended the call.
W-what did he say?
Three words?
Am I dreaming? Cause it felt so so so surreal!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 57: His Side ii
Di pa rin ako makapaniwala! I... STILL! Can't believe!
Ano bang dapat mafeel ko? Psh. Ewan. Masaya ako. Sobra. Kaya eto nangingiti akong magisa papunta sa pool kung nasan sina Linds at Yna.
Nakita ko na naman sila, and vice versa. Nakatayo lang ako rito sa may gutter at kasi di pa rin maalis yung sinabi niya sakin. Grabe epekto! Sobra.
"Ang blooming ni Kath oh!" sigaw nung dati naming classmate. Nginitian ko nalang.
"Huy!"
Nagulat ako kaya bigla akong nadulas at nahulog sa pool. Diba hindi nga ako marunong lumangoy?! What about the time na nahulog ako sa pool nina Charmaine nun?
Di ko na alam nangyari. Kung alam ko naman na mahuhulog ako edi sana nakabwelo pa ako. Eh hinde? Ang sakit sa ilong, tapos ang hirap huminga!
"Kaaaath!"
"HOY SI KATH!"
"Guys daliii!"
Naramdaman ko naman na nakakahinga na ako nang maayos. This is the second time!
"What ever happened to you?!" galit ba si Jap o ano?
"Hey," napaubo naman ako. "Bakit mo ba ako sinisigawan?!" medyo nanghihina pa rin ako.
"Sorry." tapos yumakap siya. "Di ko sinasadya. Nagulat lang ako."
"Jap," si Andrea. "Dadalhin na namin si Kath sa cottage."
"Ah, sige."
Tapos tinayo na naman nila ako. Medyo nahimasmasan na kaagad ako, kasi di naman ako nawalan ng malay. Inalok pa nga nila ako ng tubig, sabi ko naman mukhang nabigyan na ako ng sapat na tubig kanina. Nagpahinga lang naman kami tapos mayamaya eh naligo na talaga kami. Sa medyo mababaw lang kami mga nagstay, kasi baka kung ano na naman daw mangyari.
Naglaro lang naman kami ng kung ano ano. Volleyball sa pool, dodge ball, tapos dun sa patagalan sumisid ay hindi ako sumali, tsaka run sa hanapan ng coin. Nung medyo napagod na ako, umupo nalang ako sa may hagdan sa mababaw na part ng pool. Sina Lindsay at Yna ay enjoy lang dun, palibhasa mga marurunong lumangoy eh.
"Okay ka na ba?"
"Ayos lang."
"Pasensya kung nasigawan kita ha. Nabigla lang talaga ako sa nangyari. Baliw kasi si Sean!"
"Di naman niya sinasadya. Ako nagulat. Tapos na naman, hayaan na lang."
"Right. Uhm, Kath." tumingin siya sakin.
"Ha?" napatingin din naman ako sa kanya.
"May pag-asa pa ba ako?"
/KENNETH'S PERSPECTIVE
Sad that I have to leave. And worst that I get to sit and stay awake for almost a day. I can't sleep at flights, they're sick!
I miss Kathy.
Psh. If it wasn't for my manager, I wouldn't be coming back.
"Whatever happened to my twelve months now, Louie?"
"It won't workout, sorry. But hey! I'm on plan, alright. You just have to follow what I'm trying to say."
"Fine. So am I going to record again this afternoon?"
"Not yet. You and Tricia must attend an interview. People are missing the IT couple. You have to show up."
"What?! No."
"You have to. People are—"
"No.
"Tricia will do something for—"
"No."
"I thought you'd listen?!"
"No." I stopped. "Wait what? Yeah. But! It's Tricia we're talking about here! I'm so on fire towards her. I mean I don't even like her, so why not crash this couple thing?!"
"We don't have any excuse for that. Plus your producer's gone mad."
"He's always mad!" I yelled. "Why can't we change him?! Huh? For the better?!"
"You're on a contract, Jake."
"For how long? No! I don't care about that. When will it end?!"
"Hold on," he checked something on his phone, then a little bit on papers. "Fortunately, next year."
"So I still got one year of hell. I cursed the day that contract was signed!"
"Chill bro." he tapped my back. "But right now you need to go to the studio. Interview starts at ten, don't be late!"
And he left my pad. Yeah, I'm not at home. I still don't get it why does that filthy producer has to pet me or what! He's insane! So as Tricia. What am I gonna say, they're blood-related. I just don't know what specific relation.
So great! I haven't had any sleep and this is what I got? Interview with Tricia, with smiling, giving the fans something to scream about and all that. Sick! I don't really have a choice so I drove my way to the studio, and there I found Nicole in my dressing room.
"Good to see you again Mr. Flynn." she greeted. She's my hair stylist, dress producer and all that works in physical appearance.
"Yeah. Make this quick."
"Don't be a brat Kenneth Verge! Or you won't be able to get back." she threatened.
"Alright, alright. Take your time." I rolled my eyes. She, being on the Team Jake, knows about everything that's going on like Louie.
She took my 'take your time' too seriously.
"I'm so kidding. Make this fast!"
***
Here I am, in front of Tricia's dressing room. I'm so reluctant about this, can't you tell? I've got bouquet of flowers for her. And this wasn't even my plan, it's my manager's. He said it's for impression. Psh. I knocked.
"Oh hello there Jake!" it's her sister, Melody. "Come on in! She's getting ready."
Getting ready? It's quarter to ten! Ugh, girls! What's with make-ups and stuff? Natural look is gorgeous, end of story. Just look at Katherine. Perfection.
"What's with you?" that's how I greeted Tricia.
"What's with me?" she laughed and rolled her eyes. "Anyway, where have you been? It's like ages since I saw you. I mean look at you!"
I looked at myself, literally. And gestured my hands asking what.
"You're still my Jake Flynn. I miss you." she hugged me, and gave a peck on my cheek.
"Woah. Easy there." I pushed her way slowly. Hope she's not offended or something.
"Oh-kay. You're weird. Where have you been? You're always disappearing!" she sermoned while she's being pampered by her assistants.
"Don't know. Privacy please?"
There, she shut up. Good thing. So after a million minutes, we're off to the studio. It's just a studio without audience in personal, so it's not that bad.
Louie
Calling...
Decline | Answer
Why is he calling? He's the one saying I have to be on time for the interview. This guy's nuts!
"Go on, I just have to pick up this." So Tricia went in without questions, thank God.
"What is it now?!"
"Jake we have a problem."
"What? Make it quick, we're on air in less than ten minutes."
"So remember your music video for How Do You Sleep?"
"I don't. We didn't shoot that."
"That's it! You didn't shoot the video, that's the problem!" he said in exaggerated tone.
"You said you have a back-up plan? What happened?"
"Your mall tour clips, concert tapes and all videos you got were compiled for the MV. It's already done, but now your producer's asking for another music video. The one where you and Tricia should be shooting in times of right now."
"Haven't heard of that. What's he thinking! Fire him! Go!"
"What?! You're insane! You know I can't do that, I—"
"Do whatever you can. I gotta go." and I hung up.
Psh. That killjoy producer, just like Tricia. They make me lose my control. I stepped in the studio and they were like going to and fro, busy peeps.
"Watch your steps Henry." I joked. There's a bit part of the floor that's wet, he might slip on it.
"And here you are!" Mike greeted. He's the host of this talk show. "Let's get this thing started."
I sat beside Tricia of course, and she went like, "Hold my hand." she murmured.
"What?! You're crazy!"
"Just do it, stubborn!"
"Fine." and so I did hold it. Gah!
"Show's On in three, two, one." then the on-air mark glowed.
It's time for Mike to do the job, so do I. Pretending. That's what we've been doing all along. Fake celebrity couples. Absurd.
"Heyyo folks! It's another morning episode of Mike 'n Jaggers! Now what do we have here right now?" the camera went zooming on his face. "Or better yet, who. Who do we have here?"
"Let's all welcome, Tricia and Jake Flynn! The red-hot couple of the year!"
So the camera flashed over us. We have to be intimate, we have to be sweet and all that. Ugh. Hate this kind of thing. What if I just announce to them that we're not the couple they thought we were? Nah. It will ruin the mood. Plus, Louie would kill me.
"So tell me Jake, why are you lying low on music industry these past couple of months?"
What am I going to say? Gahd! Louie, we didn't rehearse this!
"I... Uh. I'm on cue for a big project in the near future. So you guys have to watch out for it." I winked at the camera to give them certainty.
Manager's going to really kill me now. What the heck of an answer was that?!
"And now you Tricia, what's it feel like being alone without Jake?"
"Hell! You all know that Jake and I has been going out for a year, and we'd like to tell you all that we're together now." she held my hands and eyed me as if she were ordering me to just go with the flow.
"Uh? Right."
This is a crap! More trouble!
"Woah guys! Like woah!" Mike said to the viewers. "Looks like the fire's heating up much more." he chuckled. "So then Tricia will be your lead girl in the re-make of your music video for How Do You Sleep, Jake?"
"Uhh. I think."
"Hmm. I sense a lot of uncertainty down here. Sure it would be Tricia."
"Sure I will." Tricia said cheerfully, while she tightened the grip of her hand to mine. Show off!
I didn't pay much attention to what they were chatting about. My mind's focused on one girl. And what I have here? A serious sick girl who's messing everything up for a hundred of times!
Mike just asked us about our future project, how do we feel about this and that, or like do we have plans on going in on a band. And as usual right now, I'm answering short. What caught up my mind was when Mike asked if we're planning on making our relationship last longer.
"I," I started. "Well you know, you don't really plan that kind of stuff. If it's what's for us, we'll stay long."
"Aww. Sweet!" Tricia commented and hugged me. I just smiled, reluctantly.
"Tricia do you love Jake?"
She looked at me right in the eye and said, "More than anything, and anyone else. I love you Jake."
I just smiled... Again. I don't have the right words to say. It's very difficult.
"What about you Jake?"
"Likewise." I won't answer directly. I don't even like her, so love is really out of the line.
"Alright folks! Once again for Tricia and Jake!" he pointed a at, so we just waved and smiled. "And tomorrow we'll be having Alexander Ludwig and his newest single Liv It Up. Right here on Mike 'n Jaggers!"
The shows logo dominated the screen, and the on-air glowed off. It's now officially over. Thank heavens!
Mike talked for us a bit, thanking us for coming over his show and we finally left. I was walking more fast that Tricia wouldn't catch up.
"Wait up Jake!" and she caught me.
"What now?!"
"Geez. Why so cold Jake?"
"Because!" I yelled but stopped. "Just don't talk to me right now."
"Huh? Why?!"
"I can't anymore handle this on-screen love we got!" I yelled. I don't even care if someone saw that. Everyone in here knows that I don't like this girl.
"Y-you mean it's only for screen?"
I looked back. "What?! Of course! I mean, I don't even love you... Nor like."
"You'll regret this Jake Flynn!"
***
"I mean she's all like freaking out and saying I would regret a thing. How ridiculous is that?" I told Louie in a hilarious tone.
He laughed lightly. "You know that she's dangerous right? You better prepare for that."
"Yeah. Like I'm a scaredy-cat!"
"She doesn't take those things lightly, Jake. Be careful."
"Fine." I threw myself in the couch, and stuff some chips. This is how my life goes in here. "What's my next agenda?"
"Good thing you asked. Next in line is," he flipped over his papers, probably finding my next schedule. "Say sorry to Tricia."
"I, what?!" I asked even with mouthful of chips.
"Go on! You can't obviously stay distant from each other especially until the shooting starts."
"So you're saying the filming for the music video is next?"
"You got it. So drive over there, at her place and apologize. Go on!" he ordered, pushing me towards the door.
"Alright, alright. I'd go! Just don't drag me okay?" I fixed myself. "You're ruining my jacket."
Even though I didn't want to offer my sorry to Tricia, she's still a girl that needs some respect. I found a reason to continue this so I wouldn't be having a hard time. I drove off to her place, without hesitation I rung her doorbell.
"Oh look who we have here." her voice echoed from the inside. I can see her magnified eye through her peephole.
"I'm here to apologize Tricia. Don't be a brat." I rolled my eyes a little. A very stubborn girl she is.
"What? I can't hear you?"
Tch. "If you don't want to hear, or even open your door then you're on your own."
So she quickly opened her door. "Spill!"
I smirked. "Great. So, look. I'm sorry, okay? I didn't mean to say those words. Things aren't well right now, so please understand."
"Why is it so unwell, huh?"
"Quit being inquisitive. I don't have to tell. Anyway, when's the filming?"
"Oh you actually agree to that?" she asked in a very glad tone.
"Well do I have a choice?"
"Yay!" she did a happy dance. Ugh. "I'll tell our producer. He'd be glad."
"Of course he would." I murmured through gritted teeth.
"So, I'll just call you. Bye!" and she shut her door. Girls!!!
I was in the car when my instincts reminded me that it's twenty-eight today. Louie texted me to go directly to his nightclub, have a little fun. So it's cool, so I went in there.
"Hey buddy!" some guy greeted me, and I also greeted back. People here are nice so that don't talk to strangers thing doesn't work in here.
"There's my pet!" Louie called, and tapped my back. "How did the interview go?"
"One word," I took a shot on an iced tea before continuing. "Hell."
He laughed. "Go on. Suite yourself for lunch."
I filled myself with a bunch of junks in here and just partied. There isn't that much of a party ambiance, I mean, come on! It's just afternoon. But hey, people are wild in here! I joined them in the crowed. And there were like flash mobs. Just epic. I filled myself with fun so much that I already got exhausted. I laid my back in an empty couch on the quiet area. Louie seemed to be partying, too.
"Hey handsome." some girl with short skirts and too revealing top sat beside me.
"Oh, hey."
"Why are you alone?" she asked in her saccharine voice, and slowly pushing herself near my space. I think I know where this is going.
"Uh, no. I'm with my girlfriend. She just went to the bathroom."
"Want to have fun while she's gone?" she eyed me flirt-fully.
I maintained distance. "No." I shook my head. "Of course not!"
"Oh, so Tricia's got some loyal boy around here. Well see yah!"
Tricia? You've got to be kidding me! Interview already came out?! Geez. News spread like fire in here!
It's already quarter to nine, and I haven't got some sleep. Staying here for hours is sick. I think I need to go home.
"Hey bud! I need to go home."
"What? It's just nine. Don't be such a killjoy man!"
"Seriously Louie, I gotta go. Need to call someone."
"Oh, you mean The One?"
I got a little bit shocked. "Who?"
"Nothing." he patted my back. "Do what you gotta do. Drive safely!" he yelled, for I already stepped away.
"Thanks! But I wouldn't." I answered.
God! I miss her. I thought. I better think of that later or I'll get tickets. I'm a lousy driver when preoccupied, especially when it's about her. It's like a day after, but I already miss her!
Sigh.
Got in my pad, and jumped off to bed or a minute. I checked my phone, staring at it and deciding whether to call or not to call her. But at the though of Jap being with her makes me want to fly back immediately! Since I can't do that I'm really calling her right now.
She answered! But I want to hear her voice first. It took her about three minutes before responding, but it's fine.
"Hey?"
"Kathy." I whispered.
"H-ha? K-kenneth?"
"Yeah. Good thing you recognize." Yeah, I'm glad.
She just asked me why did I call, why did it took me long to say word, this and that. I just answered.
"I miss you."
And the conversation continued. I asked her what's she doing and she reminded me of their outing. Ugh! Jap! I'd kill him if it's not illegal. Law did save him!
"It's twenty-eight today. Yung swimming."
"Ohh. You didn't catch a cold last time?" I said. I thought the rain from the other day would make her sick so that she won't be able to go.
"Che. I'm so bored."
"Want to runaway?" I offered. But of course it's a joke.
"Kung makapagsalita ah, parang ang lapit mo lang eh. So for about a day ang inantay mo para makarating dyan diba? Heaven!" she teased.
"Yeah it's sick! More than eighteen hours. Haven't got any peaceful sleep."
"It's nine pm there right? You should sleep now. Pahinga ka na."
"But I miss you already."
"Eehh. Sleep. Okay? For me?"
I sighed. "Fine. But I'll call you tomorrow."
"We'll see. Kaya matulog ka na."
"Okay. Good night Kathy."
"Good morning Kenneth."
I hung up. My day is totally complete! Oh, wait. No. I still haven't done my shower.
While I'm on the shower, one thing crossed my mind. I kept on doing such things to Kathy, but I realized I haven't even confess to her! I guess my Jake Flynn's plan on making her confess to me first didn't really paid off.
When I get out of the shower, I immediately picked my phone up and called her once again. Good thing she answered fast.
"What?"
"Can't sleep." I lied.
"You're impossible."
"I know."
"Kenneth naman. Matulog ka na. Flight's hell, right? Sige na."
"Psshh. Okay. But, Kathy. I... Uhm, I..." should I continue or what?
"I, what?" she followed up. I took a heavy breath before saying...
"I love you!"
And I immediately hung up. I know Kathy wouldn't answer the same thing, so it's much better if I end it before anything else.
It felt good.
REALLY GOOD.
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Nakauwi naman na kami from LB, pagod na pagod na nga ako. Siguro dahil lang sa byahe. And it's a good thing na hinatid kami nung shuttle every house, nauna naman akong bumaba kaysa kina Linds at Yna. Nagpaalam lang naman sila, mga ganun, tapos bumaba na rin ako.
May naalala pa nga pala ako nung paghakbang ko sa front door namin. Yung tinanong ni Jap.
May pag-asa pa ba ako?
Ang awkward lang nung time na yun. Hindi ko rin naman masagot kasi hindi ko alam. Right now I'm in content. Ayoko namang masaktan damdamin niya. Buti nalang may tumawag na samin nun kaya hindi ko na kinailangang sumagot pa.
The next few days eh wala naman na rin kaming ginawa sa bahay. Sina mom at dad eh free until the second of January. Ang bilis ng panahon, new year na agad. I just hope it will be good.
Dinala naman na rin ni mom at ng mga kasamahan niya yung mga nakahalungkat naming gamit na obsolete na sa Orphanage. Gusto ko sanang sumama kaso lang Baka kung anong masabi nung mga bata, lalo pa't nanduon si mom.
"Kath!" tawag na naman ni kuya. "May stuff toys ka pa kaya rito! Bakit napunta sa kwarto ko 'to?!" sigaw nya from his room.
"Aba malay ko! Isama mo nalang sa next batch ng mga idodonate!" sigaw ko naman. Galing naming magusap noh?
"Kahit ba 'tong favorite stuff mo?!"
"Ha?!" anong favorite stuff? "Bahala ka na nga!" sigaw ko na lang.
Nandito na naman kami ni Lyka sa sala, nanunuod ulit ng kung anong palabas sa Star Movies at HBO. Nagtext na naman si Yna na punta raw sila ni Linds dito samin. Sabi ko naman okay lang, kami na naman ulit lang tatlo nandito eh. After minutes eh nakarating na nga sila. Chill lang kami rito sa sala, kwentuhan and stuff.
"Lipat na natin. Tapos na naman eh!" kinuha naman sakin ni Yna yung remote at nilipat-lipat ang channel.
"Wait! Ate Yna ibalik mo!" sabi naman ni Lyka. And bam! Interview naman pala kasi ni Flynn at nung ka-love team nya kaya ang bilis lang ng mata nitong mga 'to.
"Eh! Lipat nyo!" tsaka ko kinuha ulit yung remote. Kaso lang wala, nakuha ulit ni Lyka, at tinanggalan ng battery.
"Nice!" sarcastic kong pagkakasabi. Jake Flynn na naman! Naaalala ko tuloy yung time na napilit ako nyang bakulaw na yan sa date! Argh!
"Oy yung nakadate mo oh!" pangaasar naman ni Yna. Here we go. Tch.
"Nakadate mo ate?!!!" pasigaw na tanong ni Lyka. Hindi naman ako makasagot, inisnob ko nalang siya.
"Nakadate nya Lyka, swerte ba?" si Lindsay na sumagot.
"Hell yeaaaahhh! Paano?!!!" OA nyang tanong.
Tapos ayun naikwento na nga nila. I don't care, I don't I've a fuss over that. Nung natapos na yung nakakailang nilang kwento, tumutok na sila sa interview.
"Heyyo folks! It's another morning episode of Mike 'n Jaggers! Now what do we have here right now? Or better yet, who. Who do we have here?"
"Let's all welcome, Tricia and Jake Flynn! The red-hot couple of the year!" then ayun nga narinig na namin yung signature music ng show at a couple of applause then onto interview na.
"So tell me Jake, why are you lying low on music industry these past couple of months?" Interviewer. Sana hindi na lang siya bumalik noh?
"I... Uh. I'm on cue for a big project in the near future. So you guys have to watch out for it." nagwink naman si Flynn. Sus! Kala mo gwapo. Tch. Alright, gwapo na nga. Who cares?!
"And now you Tricia, what's it feel like being alone without Jake?"
"Hell! You all know that Jake and I has been going out for a year, and we'd like to tell you all that we're together now." tapos naghold hands sila. Bakit parang may iba akong naramdaman? I don't care! Viewer lang ako!
"Uh? Right."
"Woah guys! Like woah! Looks like the fire's heating up much more. So then Tricia will be your lead girl in the re-make of your music video for How Do You Sleep, Jake?"
"Excited na ako sa bagong music video!" comment naman ni Yna.
"Uhh. I think." sagot ni Jake
"Hmm. I sense a lot of uncertainty down here. Sure it would be Tricia." Interviewer
"Sure I will." singit naman nung Tricia.
Hindi naman na ako nakikinig ng ganun. Syempre! Di nga diba ako fan or what!
"I," panimula ni Jake. "Well you know, you don't really plan that kind of stuff. If it's what's for us, we'll stay long."
"Aww. Sweet!"
"Tricia do you love Jake?"
Tumingin naman si Tricia kay Jake, tumitig pala. "More than anything, and anyone else. I love you Jake." nagtilian naman 'tong tatlong babaeng nandito. Sus! Parang yan lang eh!
"What about you Jake?" tanong nung interviewer kay Flynn.
"Likewise." sagot naman nya. Ba't naman ganyan ang sagot? Walang dating. Pero mas lalo naming nagtilian dito. Anu ba yan!
"Alright folks! Once again for Tricia and Jake! And tomorrow we'll be having Alexander Ludwig and his newest single Liv It Up. Right here on Mike 'n Jaggers!"
This time ako naman ang napatalon. "Oh my gosh! Si Alexander kooo!"
"At ayan po ang hindi fangirl." sabi naman ni Yna.
"Che! At least si Alexander, may ibubuga! Gwapo pa!" then I giggled. Hihi. Di ko mapigilan eh.
"Live ba yun?" tanong ni Lyka sa kanila.
"Yung interview?" Yna
"Yeah."
"Hindi. Sa kanila, yes. Pero encore telecast lang yun dito sa Pinas. Alam mo naman tayo diba."
"Ooohh. Pero ang gwapo talaga ni Flynn!" sigaw na naman ni Lyka.
Pero bakit ganun? Parang I really know that Flynn boy. Exceptional of the fact that we went on a date once. There's something familiar. Ewan, siguro dahil lang nga makausap ko siya nun. Nothing more.
Or is it possibly... Could it be?
Haha. It's not possible! Nawiwidang na yata ako.
Hindi nga talaga.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Ano bang dapat mafeel ko? Psh. Ewan. Masaya ako. Sobra. Kaya eto nangingiti akong magisa papunta sa pool kung nasan sina Linds at Yna.
Nakita ko na naman sila, and vice versa. Nakatayo lang ako rito sa may gutter at kasi di pa rin maalis yung sinabi niya sakin. Grabe epekto! Sobra.
"Ang blooming ni Kath oh!" sigaw nung dati naming classmate. Nginitian ko nalang.
"Huy!"
Nagulat ako kaya bigla akong nadulas at nahulog sa pool. Diba hindi nga ako marunong lumangoy?! What about the time na nahulog ako sa pool nina Charmaine nun?
Di ko na alam nangyari. Kung alam ko naman na mahuhulog ako edi sana nakabwelo pa ako. Eh hinde? Ang sakit sa ilong, tapos ang hirap huminga!
"Kaaaath!"
"HOY SI KATH!"
"Guys daliii!"
Naramdaman ko naman na nakakahinga na ako nang maayos. This is the second time!
"What ever happened to you?!" galit ba si Jap o ano?
"Hey," napaubo naman ako. "Bakit mo ba ako sinisigawan?!" medyo nanghihina pa rin ako.
"Sorry." tapos yumakap siya. "Di ko sinasadya. Nagulat lang ako."
"Jap," si Andrea. "Dadalhin na namin si Kath sa cottage."
"Ah, sige."
Tapos tinayo na naman nila ako. Medyo nahimasmasan na kaagad ako, kasi di naman ako nawalan ng malay. Inalok pa nga nila ako ng tubig, sabi ko naman mukhang nabigyan na ako ng sapat na tubig kanina. Nagpahinga lang naman kami tapos mayamaya eh naligo na talaga kami. Sa medyo mababaw lang kami mga nagstay, kasi baka kung ano na naman daw mangyari.
Naglaro lang naman kami ng kung ano ano. Volleyball sa pool, dodge ball, tapos dun sa patagalan sumisid ay hindi ako sumali, tsaka run sa hanapan ng coin. Nung medyo napagod na ako, umupo nalang ako sa may hagdan sa mababaw na part ng pool. Sina Lindsay at Yna ay enjoy lang dun, palibhasa mga marurunong lumangoy eh.
"Okay ka na ba?"
"Ayos lang."
"Pasensya kung nasigawan kita ha. Nabigla lang talaga ako sa nangyari. Baliw kasi si Sean!"
"Di naman niya sinasadya. Ako nagulat. Tapos na naman, hayaan na lang."
"Right. Uhm, Kath." tumingin siya sakin.
"Ha?" napatingin din naman ako sa kanya.
"May pag-asa pa ba ako?"
/KENNETH'S PERSPECTIVE
Sad that I have to leave. And worst that I get to sit and stay awake for almost a day. I can't sleep at flights, they're sick!
I miss Kathy.
Psh. If it wasn't for my manager, I wouldn't be coming back.
"Whatever happened to my twelve months now, Louie?"
"It won't workout, sorry. But hey! I'm on plan, alright. You just have to follow what I'm trying to say."
"Fine. So am I going to record again this afternoon?"
"Not yet. You and Tricia must attend an interview. People are missing the IT couple. You have to show up."
"What?! No."
"You have to. People are—"
"No.
"Tricia will do something for—"
"No."
"I thought you'd listen?!"
"No." I stopped. "Wait what? Yeah. But! It's Tricia we're talking about here! I'm so on fire towards her. I mean I don't even like her, so why not crash this couple thing?!"
"We don't have any excuse for that. Plus your producer's gone mad."
"He's always mad!" I yelled. "Why can't we change him?! Huh? For the better?!"
"You're on a contract, Jake."
"For how long? No! I don't care about that. When will it end?!"
"Hold on," he checked something on his phone, then a little bit on papers. "Fortunately, next year."
"So I still got one year of hell. I cursed the day that contract was signed!"
"Chill bro." he tapped my back. "But right now you need to go to the studio. Interview starts at ten, don't be late!"
And he left my pad. Yeah, I'm not at home. I still don't get it why does that filthy producer has to pet me or what! He's insane! So as Tricia. What am I gonna say, they're blood-related. I just don't know what specific relation.
So great! I haven't had any sleep and this is what I got? Interview with Tricia, with smiling, giving the fans something to scream about and all that. Sick! I don't really have a choice so I drove my way to the studio, and there I found Nicole in my dressing room.
"Good to see you again Mr. Flynn." she greeted. She's my hair stylist, dress producer and all that works in physical appearance.
"Yeah. Make this quick."
"Don't be a brat Kenneth Verge! Or you won't be able to get back." she threatened.
"Alright, alright. Take your time." I rolled my eyes. She, being on the Team Jake, knows about everything that's going on like Louie.
She took my 'take your time' too seriously.
"I'm so kidding. Make this fast!"
***
Here I am, in front of Tricia's dressing room. I'm so reluctant about this, can't you tell? I've got bouquet of flowers for her. And this wasn't even my plan, it's my manager's. He said it's for impression. Psh. I knocked.
"Oh hello there Jake!" it's her sister, Melody. "Come on in! She's getting ready."
Getting ready? It's quarter to ten! Ugh, girls! What's with make-ups and stuff? Natural look is gorgeous, end of story. Just look at Katherine. Perfection.
"What's with you?" that's how I greeted Tricia.
"What's with me?" she laughed and rolled her eyes. "Anyway, where have you been? It's like ages since I saw you. I mean look at you!"
I looked at myself, literally. And gestured my hands asking what.
"You're still my Jake Flynn. I miss you." she hugged me, and gave a peck on my cheek.
"Woah. Easy there." I pushed her way slowly. Hope she's not offended or something.
"Oh-kay. You're weird. Where have you been? You're always disappearing!" she sermoned while she's being pampered by her assistants.
"Don't know. Privacy please?"
There, she shut up. Good thing. So after a million minutes, we're off to the studio. It's just a studio without audience in personal, so it's not that bad.
Louie
Calling...
Decline | Answer
Why is he calling? He's the one saying I have to be on time for the interview. This guy's nuts!
"Go on, I just have to pick up this." So Tricia went in without questions, thank God.
"What is it now?!"
"Jake we have a problem."
"What? Make it quick, we're on air in less than ten minutes."
"So remember your music video for How Do You Sleep?"
"I don't. We didn't shoot that."
"That's it! You didn't shoot the video, that's the problem!" he said in exaggerated tone.
"You said you have a back-up plan? What happened?"
"Your mall tour clips, concert tapes and all videos you got were compiled for the MV. It's already done, but now your producer's asking for another music video. The one where you and Tricia should be shooting in times of right now."
"Haven't heard of that. What's he thinking! Fire him! Go!"
"What?! You're insane! You know I can't do that, I—"
"Do whatever you can. I gotta go." and I hung up.
Psh. That killjoy producer, just like Tricia. They make me lose my control. I stepped in the studio and they were like going to and fro, busy peeps.
"Watch your steps Henry." I joked. There's a bit part of the floor that's wet, he might slip on it.
"And here you are!" Mike greeted. He's the host of this talk show. "Let's get this thing started."
I sat beside Tricia of course, and she went like, "Hold my hand." she murmured.
"What?! You're crazy!"
"Just do it, stubborn!"
"Fine." and so I did hold it. Gah!
"Show's On in three, two, one." then the on-air mark glowed.
It's time for Mike to do the job, so do I. Pretending. That's what we've been doing all along. Fake celebrity couples. Absurd.
"Heyyo folks! It's another morning episode of Mike 'n Jaggers! Now what do we have here right now?" the camera went zooming on his face. "Or better yet, who. Who do we have here?"
"Let's all welcome, Tricia and Jake Flynn! The red-hot couple of the year!"
So the camera flashed over us. We have to be intimate, we have to be sweet and all that. Ugh. Hate this kind of thing. What if I just announce to them that we're not the couple they thought we were? Nah. It will ruin the mood. Plus, Louie would kill me.
"So tell me Jake, why are you lying low on music industry these past couple of months?"
What am I going to say? Gahd! Louie, we didn't rehearse this!
"I... Uh. I'm on cue for a big project in the near future. So you guys have to watch out for it." I winked at the camera to give them certainty.
Manager's going to really kill me now. What the heck of an answer was that?!
"And now you Tricia, what's it feel like being alone without Jake?"
"Hell! You all know that Jake and I has been going out for a year, and we'd like to tell you all that we're together now." she held my hands and eyed me as if she were ordering me to just go with the flow.
"Uh? Right."
This is a crap! More trouble!
"Woah guys! Like woah!" Mike said to the viewers. "Looks like the fire's heating up much more." he chuckled. "So then Tricia will be your lead girl in the re-make of your music video for How Do You Sleep, Jake?"
"Uhh. I think."
"Hmm. I sense a lot of uncertainty down here. Sure it would be Tricia."
"Sure I will." Tricia said cheerfully, while she tightened the grip of her hand to mine. Show off!
I didn't pay much attention to what they were chatting about. My mind's focused on one girl. And what I have here? A serious sick girl who's messing everything up for a hundred of times!
Mike just asked us about our future project, how do we feel about this and that, or like do we have plans on going in on a band. And as usual right now, I'm answering short. What caught up my mind was when Mike asked if we're planning on making our relationship last longer.
"I," I started. "Well you know, you don't really plan that kind of stuff. If it's what's for us, we'll stay long."
"Aww. Sweet!" Tricia commented and hugged me. I just smiled, reluctantly.
"Tricia do you love Jake?"
She looked at me right in the eye and said, "More than anything, and anyone else. I love you Jake."
I just smiled... Again. I don't have the right words to say. It's very difficult.
"What about you Jake?"
"Likewise." I won't answer directly. I don't even like her, so love is really out of the line.
"Alright folks! Once again for Tricia and Jake!" he pointed a at, so we just waved and smiled. "And tomorrow we'll be having Alexander Ludwig and his newest single Liv It Up. Right here on Mike 'n Jaggers!"
The shows logo dominated the screen, and the on-air glowed off. It's now officially over. Thank heavens!
Mike talked for us a bit, thanking us for coming over his show and we finally left. I was walking more fast that Tricia wouldn't catch up.
"Wait up Jake!" and she caught me.
"What now?!"
"Geez. Why so cold Jake?"
"Because!" I yelled but stopped. "Just don't talk to me right now."
"Huh? Why?!"
"I can't anymore handle this on-screen love we got!" I yelled. I don't even care if someone saw that. Everyone in here knows that I don't like this girl.
"Y-you mean it's only for screen?"
I looked back. "What?! Of course! I mean, I don't even love you... Nor like."
"You'll regret this Jake Flynn!"
***
"I mean she's all like freaking out and saying I would regret a thing. How ridiculous is that?" I told Louie in a hilarious tone.
He laughed lightly. "You know that she's dangerous right? You better prepare for that."
"Yeah. Like I'm a scaredy-cat!"
"She doesn't take those things lightly, Jake. Be careful."
"Fine." I threw myself in the couch, and stuff some chips. This is how my life goes in here. "What's my next agenda?"
"Good thing you asked. Next in line is," he flipped over his papers, probably finding my next schedule. "Say sorry to Tricia."
"I, what?!" I asked even with mouthful of chips.
"Go on! You can't obviously stay distant from each other especially until the shooting starts."
"So you're saying the filming for the music video is next?"
"You got it. So drive over there, at her place and apologize. Go on!" he ordered, pushing me towards the door.
"Alright, alright. I'd go! Just don't drag me okay?" I fixed myself. "You're ruining my jacket."
Even though I didn't want to offer my sorry to Tricia, she's still a girl that needs some respect. I found a reason to continue this so I wouldn't be having a hard time. I drove off to her place, without hesitation I rung her doorbell.
"Oh look who we have here." her voice echoed from the inside. I can see her magnified eye through her peephole.
"I'm here to apologize Tricia. Don't be a brat." I rolled my eyes a little. A very stubborn girl she is.
"What? I can't hear you?"
Tch. "If you don't want to hear, or even open your door then you're on your own."
So she quickly opened her door. "Spill!"
I smirked. "Great. So, look. I'm sorry, okay? I didn't mean to say those words. Things aren't well right now, so please understand."
"Why is it so unwell, huh?"
"Quit being inquisitive. I don't have to tell. Anyway, when's the filming?"
"Oh you actually agree to that?" she asked in a very glad tone.
"Well do I have a choice?"
"Yay!" she did a happy dance. Ugh. "I'll tell our producer. He'd be glad."
"Of course he would." I murmured through gritted teeth.
"So, I'll just call you. Bye!" and she shut her door. Girls!!!
I was in the car when my instincts reminded me that it's twenty-eight today. Louie texted me to go directly to his nightclub, have a little fun. So it's cool, so I went in there.
"Hey buddy!" some guy greeted me, and I also greeted back. People here are nice so that don't talk to strangers thing doesn't work in here.
"There's my pet!" Louie called, and tapped my back. "How did the interview go?"
"One word," I took a shot on an iced tea before continuing. "Hell."
He laughed. "Go on. Suite yourself for lunch."
I filled myself with a bunch of junks in here and just partied. There isn't that much of a party ambiance, I mean, come on! It's just afternoon. But hey, people are wild in here! I joined them in the crowed. And there were like flash mobs. Just epic. I filled myself with fun so much that I already got exhausted. I laid my back in an empty couch on the quiet area. Louie seemed to be partying, too.
"Hey handsome." some girl with short skirts and too revealing top sat beside me.
"Oh, hey."
"Why are you alone?" she asked in her saccharine voice, and slowly pushing herself near my space. I think I know where this is going.
"Uh, no. I'm with my girlfriend. She just went to the bathroom."
"Want to have fun while she's gone?" she eyed me flirt-fully.
I maintained distance. "No." I shook my head. "Of course not!"
"Oh, so Tricia's got some loyal boy around here. Well see yah!"
Tricia? You've got to be kidding me! Interview already came out?! Geez. News spread like fire in here!
It's already quarter to nine, and I haven't got some sleep. Staying here for hours is sick. I think I need to go home.
"Hey bud! I need to go home."
"What? It's just nine. Don't be such a killjoy man!"
"Seriously Louie, I gotta go. Need to call someone."
"Oh, you mean The One?"
I got a little bit shocked. "Who?"
"Nothing." he patted my back. "Do what you gotta do. Drive safely!" he yelled, for I already stepped away.
"Thanks! But I wouldn't." I answered.
God! I miss her. I thought. I better think of that later or I'll get tickets. I'm a lousy driver when preoccupied, especially when it's about her. It's like a day after, but I already miss her!
Sigh.
Got in my pad, and jumped off to bed or a minute. I checked my phone, staring at it and deciding whether to call or not to call her. But at the though of Jap being with her makes me want to fly back immediately! Since I can't do that I'm really calling her right now.
She answered! But I want to hear her voice first. It took her about three minutes before responding, but it's fine.
"Hey?"
"Kathy." I whispered.
"H-ha? K-kenneth?"
"Yeah. Good thing you recognize." Yeah, I'm glad.
She just asked me why did I call, why did it took me long to say word, this and that. I just answered.
"I miss you."
And the conversation continued. I asked her what's she doing and she reminded me of their outing. Ugh! Jap! I'd kill him if it's not illegal. Law did save him!
"It's twenty-eight today. Yung swimming."
"Ohh. You didn't catch a cold last time?" I said. I thought the rain from the other day would make her sick so that she won't be able to go.
"Che. I'm so bored."
"Want to runaway?" I offered. But of course it's a joke.
"Kung makapagsalita ah, parang ang lapit mo lang eh. So for about a day ang inantay mo para makarating dyan diba? Heaven!" she teased.
"Yeah it's sick! More than eighteen hours. Haven't got any peaceful sleep."
"It's nine pm there right? You should sleep now. Pahinga ka na."
"But I miss you already."
"Eehh. Sleep. Okay? For me?"
I sighed. "Fine. But I'll call you tomorrow."
"We'll see. Kaya matulog ka na."
"Okay. Good night Kathy."
"Good morning Kenneth."
I hung up. My day is totally complete! Oh, wait. No. I still haven't done my shower.
While I'm on the shower, one thing crossed my mind. I kept on doing such things to Kathy, but I realized I haven't even confess to her! I guess my Jake Flynn's plan on making her confess to me first didn't really paid off.
When I get out of the shower, I immediately picked my phone up and called her once again. Good thing she answered fast.
"What?"
"Can't sleep." I lied.
"You're impossible."
"I know."
"Kenneth naman. Matulog ka na. Flight's hell, right? Sige na."
"Psshh. Okay. But, Kathy. I... Uhm, I..." should I continue or what?
"I, what?" she followed up. I took a heavy breath before saying...
"I love you!"
And I immediately hung up. I know Kathy wouldn't answer the same thing, so it's much better if I end it before anything else.
It felt good.
REALLY GOOD.
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Nakauwi naman na kami from LB, pagod na pagod na nga ako. Siguro dahil lang sa byahe. And it's a good thing na hinatid kami nung shuttle every house, nauna naman akong bumaba kaysa kina Linds at Yna. Nagpaalam lang naman sila, mga ganun, tapos bumaba na rin ako.
May naalala pa nga pala ako nung paghakbang ko sa front door namin. Yung tinanong ni Jap.
May pag-asa pa ba ako?
Ang awkward lang nung time na yun. Hindi ko rin naman masagot kasi hindi ko alam. Right now I'm in content. Ayoko namang masaktan damdamin niya. Buti nalang may tumawag na samin nun kaya hindi ko na kinailangang sumagot pa.
The next few days eh wala naman na rin kaming ginawa sa bahay. Sina mom at dad eh free until the second of January. Ang bilis ng panahon, new year na agad. I just hope it will be good.
Dinala naman na rin ni mom at ng mga kasamahan niya yung mga nakahalungkat naming gamit na obsolete na sa Orphanage. Gusto ko sanang sumama kaso lang Baka kung anong masabi nung mga bata, lalo pa't nanduon si mom.
"Kath!" tawag na naman ni kuya. "May stuff toys ka pa kaya rito! Bakit napunta sa kwarto ko 'to?!" sigaw nya from his room.
"Aba malay ko! Isama mo nalang sa next batch ng mga idodonate!" sigaw ko naman. Galing naming magusap noh?
"Kahit ba 'tong favorite stuff mo?!"
"Ha?!" anong favorite stuff? "Bahala ka na nga!" sigaw ko na lang.
Nandito na naman kami ni Lyka sa sala, nanunuod ulit ng kung anong palabas sa Star Movies at HBO. Nagtext na naman si Yna na punta raw sila ni Linds dito samin. Sabi ko naman okay lang, kami na naman ulit lang tatlo nandito eh. After minutes eh nakarating na nga sila. Chill lang kami rito sa sala, kwentuhan and stuff.
"Lipat na natin. Tapos na naman eh!" kinuha naman sakin ni Yna yung remote at nilipat-lipat ang channel.
"Wait! Ate Yna ibalik mo!" sabi naman ni Lyka. And bam! Interview naman pala kasi ni Flynn at nung ka-love team nya kaya ang bilis lang ng mata nitong mga 'to.
"Eh! Lipat nyo!" tsaka ko kinuha ulit yung remote. Kaso lang wala, nakuha ulit ni Lyka, at tinanggalan ng battery.
"Nice!" sarcastic kong pagkakasabi. Jake Flynn na naman! Naaalala ko tuloy yung time na napilit ako nyang bakulaw na yan sa date! Argh!
"Oy yung nakadate mo oh!" pangaasar naman ni Yna. Here we go. Tch.
"Nakadate mo ate?!!!" pasigaw na tanong ni Lyka. Hindi naman ako makasagot, inisnob ko nalang siya.
"Nakadate nya Lyka, swerte ba?" si Lindsay na sumagot.
"Hell yeaaaahhh! Paano?!!!" OA nyang tanong.
Tapos ayun naikwento na nga nila. I don't care, I don't I've a fuss over that. Nung natapos na yung nakakailang nilang kwento, tumutok na sila sa interview.
"Heyyo folks! It's another morning episode of Mike 'n Jaggers! Now what do we have here right now? Or better yet, who. Who do we have here?"
"Let's all welcome, Tricia and Jake Flynn! The red-hot couple of the year!" then ayun nga narinig na namin yung signature music ng show at a couple of applause then onto interview na.
"So tell me Jake, why are you lying low on music industry these past couple of months?" Interviewer. Sana hindi na lang siya bumalik noh?
"I... Uh. I'm on cue for a big project in the near future. So you guys have to watch out for it." nagwink naman si Flynn. Sus! Kala mo gwapo. Tch. Alright, gwapo na nga. Who cares?!
"And now you Tricia, what's it feel like being alone without Jake?"
"Hell! You all know that Jake and I has been going out for a year, and we'd like to tell you all that we're together now." tapos naghold hands sila. Bakit parang may iba akong naramdaman? I don't care! Viewer lang ako!
"Uh? Right."
"Woah guys! Like woah! Looks like the fire's heating up much more. So then Tricia will be your lead girl in the re-make of your music video for How Do You Sleep, Jake?"
"Excited na ako sa bagong music video!" comment naman ni Yna.
"Uhh. I think." sagot ni Jake
"Hmm. I sense a lot of uncertainty down here. Sure it would be Tricia." Interviewer
"Sure I will." singit naman nung Tricia.
Hindi naman na ako nakikinig ng ganun. Syempre! Di nga diba ako fan or what!
"I," panimula ni Jake. "Well you know, you don't really plan that kind of stuff. If it's what's for us, we'll stay long."
"Aww. Sweet!"
"Tricia do you love Jake?"
Tumingin naman si Tricia kay Jake, tumitig pala. "More than anything, and anyone else. I love you Jake." nagtilian naman 'tong tatlong babaeng nandito. Sus! Parang yan lang eh!
"What about you Jake?" tanong nung interviewer kay Flynn.
"Likewise." sagot naman nya. Ba't naman ganyan ang sagot? Walang dating. Pero mas lalo naming nagtilian dito. Anu ba yan!
"Alright folks! Once again for Tricia and Jake! And tomorrow we'll be having Alexander Ludwig and his newest single Liv It Up. Right here on Mike 'n Jaggers!"
This time ako naman ang napatalon. "Oh my gosh! Si Alexander kooo!"
"At ayan po ang hindi fangirl." sabi naman ni Yna.
"Che! At least si Alexander, may ibubuga! Gwapo pa!" then I giggled. Hihi. Di ko mapigilan eh.
"Live ba yun?" tanong ni Lyka sa kanila.
"Yung interview?" Yna
"Yeah."
"Hindi. Sa kanila, yes. Pero encore telecast lang yun dito sa Pinas. Alam mo naman tayo diba."
"Ooohh. Pero ang gwapo talaga ni Flynn!" sigaw na naman ni Lyka.
Pero bakit ganun? Parang I really know that Flynn boy. Exceptional of the fact that we went on a date once. There's something familiar. Ewan, siguro dahil lang nga makausap ko siya nun. Nothing more.
Or is it possibly... Could it be?
Haha. It's not possible! Nawiwidang na yata ako.
Hindi nga talaga.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 58: Sacrifice
New Year na mamayang twelve midnight. Di naman ako excited, ewan ko kung bakit. Pero feel ko pa rin naman kasi gawa ng mga maiingay na paputok. Buti na lang hindi ako lumalabas ng bahay, kundi baka may sugat na ako sa paa o kung saan. Buti naman.
Nandito kami ngayon sa supermarket, bumibili ng kung ano ano for later. Sinabihan kami na kumuha ng fruits na bilog. Eto namang si kuya eh kung ano ano ang kinukuha. Kumuha ba naman ng mangga, sabi eh bilog daw yun, natabunan lang daw at napisot kaya naging ganun yung shape. Agkap!
"Umayos ka nga kuya! Para kang elementary ah!" saway ko.
"Sus! Nagsalita ang matanda na." sagot naman niya.
"Sumbong kita kay ate Telle eh!"
"Hehehehe." ang defensive ng tawa niya. "Joke lang!"
Tapos ayun umayos naman na siya. Buti nga at may pang-black mail kami, kundi talagang maa-aggravate kami sa bakulaw na 'to! Nautusan naman ako na tumingin ng queso de bola kaya napalayo ako sa kanila. Buti naman!
Paano ba pumili? Pag ba iba ng brand, iba rin lasa? Tss. Malamang Kath! Malamang. Ang ginawa ko na lang eh kinuha ko yung pinakangmahal, eh kasi diba pag mahal, masarap? Ay ewan. Bahala na.
"Wag yan ang kunin mo."
Natingin naman ako sa nagsalita. Bakit siya nandito? Ay baka bumibili rin. At ayun nga tumitingin-tingin siya.
"Ha? Bakit? Okay na 'to."
"Madali mawala yung pagkacheese niyan kapag hindi na-refrigerate ng matagal. Baka masayang lang."
"Oh. Pano mo naman nalaman?"
"Sabi sakin ni Andrea." tapos nilagay niya sa kamay ko yung dapat daw na bilhin ko.
"Ah, edi magkasama kayo ngayon?"
"Yeah."
"Kayo lang? Yiiee." ginalit ko pa. Natawa nalang siya.
"Baliw ka. Nagpasama lang siya, may nakalimutan daw bilhin mommy nya. Eh ikaw sino kasama mo?"
"Sila. Oh sige pala, babalikan ko na sila."
"Ingat ka, Kath."
Lumingon naman ako. "Oo naman. Ikaw din."
Magkasama sila? Bakit kaya hindi nalang si Andrea? Eh bagay na bagay naman sila. Ang gulo nila, eh halata naman eh.
Bumalik na nga ako sa kanila. Binili nalang namin yung natitira pang kailangan, tapos umuwi na rin kaagad. Pagkauwi nga namin kuha agad kami ng pagkain, napagalitan naman kami. Sabi raw eh malapit nang magdinner tapos kakain pa kami ng kung ano. Tsaka raw may midnight feast pa. Kaya nanahimik nalang kami.
After naman ng dinner eh di na kami natulog, sabi ni mommy na tumulong nalang daw kami sa kitchen works at dadating yung iba naming kamag-anak.
So at around ten-thirty eh nagdatingan na nga sila. Mga tito at tita ko nandito kasama mga chikitings nila. May mga pinsan din naman akong kasing age ko kaya medyo okay naman. Mga matatanda ay nasa kitchen na, mga nagpprepare. Kami namang mga bata, at sobrang bata ay nandito sa sala. Ang kukulit sobra! Sumasakit ulo ko eh!
"Ang ingaaaay!" sigaw ko habang nakatakip kamay ko sa tenga. Natawa lang sakin sina Miki at Harold.
"How do you keep up with them?" I asked, with matching make-face.
"Easy." sagot naman ni Harold. "I lock myself up in the room usually."
"Well, best way to escape?" si Miki naman. "Go to my friends' house."
Natawa nalang ako. I like kids actually, pero pag maingay na, I'm being wild too. Di lang naman sila mga pinsan ko, too lazy to name them. Miki's a very cute girl. Kapatid siya ni kuya Harold, with some of little kids here. Err.
Nung magm-midnight na, tinawag na kami sa labas. Yeah, backyard kasi mas malaki space dun. Lumabas na sila, ako naman eh sumasagot lang ng nagppm. Pareparehas lang naman eh, happy new year daw, ano raw resolution ko, mga ganun.
"Kath!" tawag na naman ni kuya. "Lika na rito!"
"Wait! Pupunta na." tumayo na nga ako. Iniwan ko muna 'tong phone ko sa table rito sa sala para hindi ako ma-tempt icheck habang nasa harap ng pagkain.
Nandito na nga sila, ang ingay ingay ng mga bata. Pero ayos lang. Tumahimik naman na sila nung nagpray na. Bumalik din naman sa rati after. Tch. Wala naman akong ginawa kundi kumain na lang. Sila naman ay panay kwentuhan at tawanan lang.
"Hey guys! Get ready for the countdown!" sabi ni ate Jill.
"Kaaath!" si kuya Kenneth na naman. Mababatukan ko na 'to eh! Lagi nalang pasigaw ang tawag sakin. Teka, nasan ba yun?
"Si Kuya Kev?" tanong ko kay Miki.
"Nasa loob yata, pumasok kanina ah."
"Ahh. Sige." So pumasok na nga ako. Nakita ko naming nasa sala, may kausap sa phone... Ko? Hala!
"Kath, nandito ka na pala eh. Oh," binigay na nya sakin. "Si bro. Una na ko pabalik dun. At oy! Kausapin mo yan nang maayos." sabi niya sakin. Inisnaban ko nalang.
"H-ello?"
"How's the food Kathy?"
I chuckled. "Sa lahat ng kumausap sakin ngayon, ikaw ang pinakang-weird."
"What? What's the matter?" tumawa naman din sya.
"Nothing. And oh, the food's great. Sayang wala ka." pag-iinggit ko sa kanya.
"So if I'm there you would invite me?"
Natigilan naman ako run. "A-ahh, I-I don't know."
"Silly. You know what Kathy, I have a wish, but it sucks that it didn't come true."
"Huh? What?" lumabas naman ako sa front door namin. Naririnig ko na kasi ang countdown nila from backyard. Pero sa pinakang labas ako pumunta, di nga lang lumabas ng gate.
"To spend my New Year with you."
Pagkasabi niya nun, narinig ko rin naman yung pagkakasigaw nila ng, "Three, two, one!"
And there's the fireworks display on cue.
"Yeah. Me too." I whispered the words while looking up in the sky.
"Kathy."
"Ano?"
"I have to tell you something when I get back."
"Oh, okay." di naman ako nagexpect kung ano man yun, walang idea. Di naman na rin ako nagtanong. Tapos ayun sabi niya nakatulog na nga raw siya nang maayos, kakagising lang nga raw niya eh. Nine am pa nga lang pala kasi sa kanila, yesterday. Kaya mamaya pa sa kanila ang new year. Err, you know, time zones.
"Ugh. New year's half a day away. I can't even wait."
"Impatient. Eh ano na bang ginawa mo lang?"
"U-uhh. You know, stuffs in here. Play xbox with cousins and all that. And hey, how did that outing turn out?"
"Hindi mo pa rin ba yun pinapalagpas? Tss."
"I wouldn't. So?"
"Yeah. I drowned."
"What?!" napasigaw siya. "I, I mean why?! Who did that?!"
"Ano ka ba, calm down nga. Buhay pa ako oh. Kausap ka nga eh."
"Sorry. I'm just... worried."
"Oh. And actually walang may kasalanan. May tumawag kasi sakin nun eh nasa may gutter ko ng pool, ayun nagulat so I slipped into the deepest part. And I can't even swim."
"That's a crap! Who startled you?!"
"Okay lang Kenneth. Tapos na naman eh. Don't mind it."
"Oh, okay." he sighed. "I should have been there. If I were, I wouldn't let you drown."
"Sus! Magbreakfast ka na nga lang."
"I'm already full just by hearing your voice."
"Che!" nakangiti naman ako. Eh ano? Di naman nya ako kita eh.
"Are you smiling?"
Bigla naman akong napa-straight face, guilty'ng-guilty ang approach eh.
"No."
"Really huh?" natawa siya.
"Yeah. Just eat your breakfast. Nagugutom ka lang."
"I forfeit again. Psh. Alright, I'll eat. But you know I'll call again."
"Just wait until school starts okay? We'll have plenty for that."
"I can't last a day without hearing your voice. Would you like me to die from that?"
"You're overreacting monkey!" I joked. "Bahala ka na dyan. Eat breakfast and I'll go continue my midnight treat. Sounds fair?"
"Yeah fair enough."
"So, bye."
"Wait!" pahabol niya.
"What now?"
"Kathy,"
"Ano? Nagugutom na ulit ako. And you're probably, too."
"Uhm. I just want you to know for the second time around that..." he paused for about three seconds, "I love you!"
And for the second time around, he hung up on me! And I'm stunned, again.
***
"All Openheim students must now leave for the school grounds. Departure of the shuttle will be at nine. That is all." sabi nung nasa intercom.
It's already January three, at mabuti namang hindi kami minadaling makabalik sa Openheim. Nandito pa kami sa Sermounth, dito raw kasi pupunta yung bus for Openheim. Ayun okay naman kasi nakabisita rin.
"Mamimiss ka na ulit namin Kath." sabi ni Yna
"Yeah. Why do you have to go?" Lindsay
"Mandatory?" I shrugged. "Plus, opportunity."
"Ano kasi kasama si Kenneth?" sabat na naman ni Yna.
"Sapak you want?"
"Joke lang!" Yna
"Sige na Kath, it's quarter to nine na. You should go. Call us! E-mail or whatever." Lindsay
"Di pa naman ako kakatayin Linds. But I will."
Niyakap ko na lang sila at ayun pumunta na kami sa open ground. As expected, nandito na nga yung bus. Awesome. Pero...
Wala na naman si Kenneth?
Saan ba kasi nagsususuot yun? Ay. Nagvacay nga pala sa L.A. Hindi ba sya makakauwi? May nakuha kaya syang flight na maagap? Hay. Bahala siya. Basta ako sasakay na. Another three hours na naman bago makarating. Psh. Kaya naglagay na lang ako ng earphones, soundtrip. Wala naman kasi akong kalapit na para kausapin. Wala na naman yung Monkey'ng yun.
Nakarating kami sa Openheim ng Twelve noon. Pinakain naman na muna kami bago papuntahin sa sariling suites. Magkakasabay na naman kami rito sa gigantic dining area. Matapos eh ayun pinapunta na nga kami sa suites. Wala namang masyadong unusual na nangyari. Sabi rin naman na wala muna raw classes until tomorrow kaya free day pa rin ngayon. Natulog naman muna ako, walang magawa eh.
Alam kong nakatulog naman ako nang maayos, nandito lang ako sa couch. Malaki naman eh. Nagising ako, may maingay kasi. Ano ba yun?
Parang may naghahalungkat? May daga ba rito? Nako. Imposible. May pusa? Ano ba talaga!
Tumaas ako dahan dahan sa stairs ko, pakiramdam ko nasa taas din kasi yung maingay. Ano ba naman! Wala naman yata eh? Minumulto ba ako? Hala naman!
"Hey!"
Napatalon ako sa kama at yumapos nang sobra sa unan.
"Sino kaaa?" naiiyak kong tanong. Pero di naman yung fully na iyak. Sensya naman. Alam kong tanghali pa lang at dapat hindi ako matakot. Eh bakit ba! Magisa lang ako rito tapos ang laki pa. Paniguradong walang makakarinig sakin kaagad.
"Hey, hey." sabi nung boses. Tapos naramdaman ko nalang na may humahaplos sa ulo ko.
"K-Kenneth?" tanong ko. Pero di pa rin ako kumakalas sa unan. Malay ko ba kung si mokong 'to o hinde.
"Yeah. What's the problem?"
Imbes na sumagot, tumayo ako at niyakap siya. Mahigpit, as in! Tapos nagsalita naman siya.
"Did I scared you?" tanong nya. I just nodded. Nakayakap pa rin ako. "Or you're just making an excuse to hug me?" biro nya.
"Che!" kumawala naman ako kaagad tsaka ko pinalo braso nya. "Di ah! In your dreams."
Tumawa nalang siya. "But seriously, did you miss me?"
"No." Oo I missed you!
"Even a bit?"
"No."
"Well okay. You won't get your sweets."
"Weh? May chocolates?" ngiting ngiti kong tanong.
"I wouldn't forget that."
"Uyy. Ikaw naman. Syempre na-miss kita!" tapos tumawa ako ng pilit.
"So you did?" he smiled cockily. Tapos nilapit niya nang sobra mukha niya sakin. Eh nasa kama kami. Hala!
"Y-yeah."
"Prove it." ayan na. Hala! Ang lapit na talaga!
"A-ahh." tinulak ko na sya. "Chocolate ko?" tapos nilahad ko palad ko.
"My kiss?" tapos he pouted tapos nakapikit pa.
"Baliw ka!" binato ko yung mukha nya ng unan.
Bigla naman niya akong hinuli tapos kiniliti.
"Kenneth kase! Anu ba!" sabi ko in between laughs.
"I'm not going to let go." tuloy pa rin siya. Ako naman eh tawa lang nang tawa. Nung nakakuha ako ng lakas siya naman itong ginantihan ko, pero nakatakas naman siya, bumaba at tumakbo. May dala pa rin akong unan pambato, siya naman eh yung nasa couch sa baba ang ginamit.
Nabato ko naman siya sa mukha. Siya naman sa katawan ako tinatarget, gentleman ahh.
"You'll never gonna get—woah!" nadapa siya. Ako naman eh humagalpak sa tawa.
"You were saying?" tinaasan ko siya ng kilay habang papalapit. Dinaganan ko naman siya.
"You're so heavy!" reklamo niya.
"Di kaya."
"Yes, you are."
"No I'm not!"
"You are."
"Am not!"
"Heavy." pangasar niya tapos nakiliti pa niya ako kaya nakaupo na siya. Para namang niyakap niya ako habang nakaupo kami. Nasa likod ko siya.
"Kathy." tawag niya. Edi napatingin naman ako. Shet! Wrong move! Lagi na lang.
"K-Kenneth?"
"Could I?" nagpaalam ba siya? Para saan? Hindi naman ako nakasagot kasi ang lapit na talaga ng mukha nya. Feeling ko namumula na ako talaga.
Eto na talaga. No turning back. Wala akong magawa eh, di naman ako makagalaw.
This is it. Eto na. I closed my eyes and counted down. Three, two...
*Ding dong*
Napamulat naman ako bigla. Siya rin naman. Natawa nga ako kasi parang naiinis pa yung itsura niya.
"Come in!" sigaw na lang niya. Tumatawa lang talaga ako, eh nahawa naman siya.
"Kath yun—what the hell?!"
Si Jap.
Nataranta naman ako kasi nasa pintuan nga si Jap at si Andrea. Eh kami ni Kenneth? Nandito sa lapag habang nasa likod ko naman siya at nakayakap. Nung papatayo na sana ako eh hinigpitan ni Kenneth yung yakap kaya no choice ako. Yumuko na lang ako.
"Aww! Ang cute!" sabi ni Andrea. Di ko sila kita kasi nga nakayuko ako.
"Oh, thanks. So what're you guys doing here?" tanong ni mokong.
"A-akala ko walang kasama si Kath kaya pupuntahan ko sana." sagot ni Jap. "Pero may kasama na pala. Tara na Andrea!" may iba na naman sa tono nya. Inangat ko na yung ulo ko.
"Halika na Andrea!" tapos hinigit naman siya ni Jap.
"Uh, Jap? Wait." Andrea
"What?!" napasigaw si Jap. "Kailangan nga nila ng privacy." tumingin lang siya samin sandali, at lumabas na rin. Yung pintuan eh parang masisira sa pagkakasara ni Jap eh.
"You know he's got to pay for that." tinukoy nya yung pinto. Napangiti naman ako. Baliw kasi 'tong mokong na ito.
"Adik ka."
"Fine. Whatever." tumayo siya at binuhat ako. Tapos tsaka ako binagsak sa couch. Di naman masakit.
"Hey!" pero kunwari masakit.
"Oh. Sorry." umakyat siya sa stairs niya, pagkababa niya may dala siyang chocolates.
Ayun kumain lang kami habang nanunuod ng tv. Ang saya ko lang ngayon. Ewan ko kung bakit ganito. Masaya kasi may pasok na? O masaya kasi nandito na sya? Ay nako. Kahit ano na!
"I want to show you something." sabi naman niya.
"Ano?"
May kinuha siya sa likod niya. "My turtle."
"Cute! Let me see!" nung nahawakan ko, parang familiar 'tong stuff toy na ito. Di ko lang alam kung saan ako nakakita nito. May bigla naman akong naalala. "Eto ba yung kinukwento mo sakin dati? Yung may kaparehas ka nito na hinanap mo pa noon? Hanggang sa nagwish ka na sa stars?"
"Uh, yeah?"
"Ba't di ka sure. Baliw." tapos inexamine ko na lang yung turtle.
"You know he has a name."
"Woah. Bihira lang sa lalaki ang nagnname sa mga ganto ah?"
"Hey. I was young."
"Eh ano ba?"
"Little Cupid."
"Bakit naman ganun?" tiningnan ko sya with a puzzled look.
"I named him after my uncle. I was riding his car that time when I saw the girl at the swing. So I kind of thanked him."
"Oh. Special talaga sayo 'to ah?" hinarap ko naman sa kanya yung turtle. "At tsaka yung girl." tumawa nalang ako kahit ayoko. Bakit ganun? Bakit parang may iba akong nararamdaman. Tahimik lang kasi siya.
"Tell me," humarap ako sa kanya. "Hinahanap mo pa rin ba siya?"
"What? No!" ang defensive naman masyado ng tono nya.
"Yung totoo."
"For real?"
"Yes. Yung totoo."
"Kathy." huminga siya ng malalim. "Yes. I'm still finding her. But—"
"Ha-ha!" tumawa na naman ako ng pilit. "Sana mahanap mo na siya, bro!" tinapik ko sya sa balikat nya at lumabas ng suite. Narinig ko namang tinawag nya ako pero di ko na lang inintindi.
Bakit ang sakit?
He told me he loves me, twice! Tapos malalaman ko na lang na may hinahanap pa pala syang iba? NICE!
I thought so. Talo pala ako.
/JAP'S PERSPECTIVE
Nakakabadtrip! Akala ko ba wala na yung epal na yun?! Epal talaga! Sa lahat ng epal siya ang pinakangepal!
Parang di naman yata patas yung ginagawa nya. Magkasama sila sa suite, edi may mas chance siya! Kakainis! Eh ako? Di makalapit kasi lagi syang naharang. Tapos ako?! Nasa kabilang suite pa! Lahat na! Tch.
Hindi na talaga ako makali.
"Jap, ano bang problema mo?" tanong ni Andrea.
"Eh kasi. Hindi mo ba nakita yung kanina? Ha? Ha?"
"Ah yung kina Kenneth?"
"Malamang!"
"Aww. Ang cute kaya nun." tapos parang kinikilig-kilig pa sya.
"Alam mo ikaw hindi kita maintindihan. Para kang maton kung pagalitan ako minsan. Tapos kapag kinilig na, wala na. Ano ba talaga?"
"Alam mo ikaw..." nakangiti siyang lumapit sakin. Hala! "Baliw ka rin noh?!" sabay pingot nya sakin.
"Aray naman! Parang binibiro ka lang eh."
"Psh. Ang arte mo! Kung ako sayo maghanap ka nalang ng iba dyan."
"Maghanap ng iba? Sus! Di ko linya yun!"
"Aba. Bahala ka. Ikaw din mahihirapan. Pero alam mo, marami pa naman din dyan sa paligid eh. Bakit di mo subukang tumingin. Para hindi ka na nahihirapan!" sabay suntok nya sa tyan ko.
"Child abuse ka!" sigaw ko.
"Sino kaya?!"
"Oy magkasing-age lang naman tayo! Kahit umulit ako ng third year, matalino't gwapo naman."
Nabatukan pa tuloy ako. Aray ha!
"Kapal mo tol!"
"Bahala ka na nga dyan." tsaka ako lumabas. Kailangan ko na talagang makausap si Kenneth.
Nagdoorbell ulit ako sa suite nila. At ayun this time siya na nagbukas ng pinto.
"Kathy's not here." sabi nya. Malungkot yata 'tong epal na ito?
"Di naman siya eh. Ikaw ang pinunta ko."
"Why is that?"
"We need to talk Kenneth Verge."
"Oh. Go on, talk."
"Labas tayo. Hindi naman pweding dito nalang ako sa harap ng pintuan nyo."
"Alright."
Lumabas na nga kami ng building. Di ko naman alam kung saang lupalop kami napadpad, basta lakad lang kami nang lakad. Tumigil naman kami sa may bench. Wala masyadong tao rito kaya maayos na rito.
"What is it?" tanong nya.
"Wag kang magmaang-maangan pa."
"Ma—what?!" naguluhan siya.
"Wag mong ideny. You're not fair!"
"What's not fair about that huh?!!" sumisigaw na rin siya.
"And daya mo kasi! Kayo, lagi na lang kayong magkasama. Eh paano naman ako makakagawa ng move ha?! Sabihin mo!"
"What?! It's not even my fault! Why can't you just give up?!"
Parang nainsulto naman ako dun ah! Napatayo ako at nasuntok yung puno sa likod ko. Mukhang artificial pero dahil hindi nasira, baka totoo.
"Pare, hindi naman ganun kadaling isuko na lang si Katherine. Mahal na mahal ko siya oh." huminahon na ako, ewan ko kung bakit. Di ko rin linya ang umiyak. That's bull!
"And you think I would give her up that easy? No bro! She's one in a million. And you have no idea about that."
"Isang hiling lang pare. Isa lang."
"I don't know. You kn—"
"Please?" I can't believe nagmakaawa ako!
"I'll try. What is it?"
Huminga akong malalim. Sana naman pagbigyan na nya ako. Di ko naman masasabing ako talaga ang pipiliin ni Kath, but it's worth a try. Diba? Ang sakit lang kung papabayaan ko siya sa iba nang wala akong nagawa.
"Give her time to spend with me."
Hindi siya makasagot. Utang na loob!
Tumayo lang siya. Yumuko, parang nagiisip. Naglalakad-lakad din. And finally, tumigil na siya.
"Fine. I'll give time."
"Pero kapag nahulog siya sakin, huwag kang maninisi ha."
"That's different!"
"Wala kang magagawa kung ganon. Pumayag ka nalang!"
"Sht!" napahawak nalang siya sa mukha niya at parang di mapakali. Tumigil naman din siya.
"Fine. Be with her."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Nandito kami ngayon sa supermarket, bumibili ng kung ano ano for later. Sinabihan kami na kumuha ng fruits na bilog. Eto namang si kuya eh kung ano ano ang kinukuha. Kumuha ba naman ng mangga, sabi eh bilog daw yun, natabunan lang daw at napisot kaya naging ganun yung shape. Agkap!
"Umayos ka nga kuya! Para kang elementary ah!" saway ko.
"Sus! Nagsalita ang matanda na." sagot naman niya.
"Sumbong kita kay ate Telle eh!"
"Hehehehe." ang defensive ng tawa niya. "Joke lang!"
Tapos ayun umayos naman na siya. Buti nga at may pang-black mail kami, kundi talagang maa-aggravate kami sa bakulaw na 'to! Nautusan naman ako na tumingin ng queso de bola kaya napalayo ako sa kanila. Buti naman!
Paano ba pumili? Pag ba iba ng brand, iba rin lasa? Tss. Malamang Kath! Malamang. Ang ginawa ko na lang eh kinuha ko yung pinakangmahal, eh kasi diba pag mahal, masarap? Ay ewan. Bahala na.
"Wag yan ang kunin mo."
Natingin naman ako sa nagsalita. Bakit siya nandito? Ay baka bumibili rin. At ayun nga tumitingin-tingin siya.
"Ha? Bakit? Okay na 'to."
"Madali mawala yung pagkacheese niyan kapag hindi na-refrigerate ng matagal. Baka masayang lang."
"Oh. Pano mo naman nalaman?"
"Sabi sakin ni Andrea." tapos nilagay niya sa kamay ko yung dapat daw na bilhin ko.
"Ah, edi magkasama kayo ngayon?"
"Yeah."
"Kayo lang? Yiiee." ginalit ko pa. Natawa nalang siya.
"Baliw ka. Nagpasama lang siya, may nakalimutan daw bilhin mommy nya. Eh ikaw sino kasama mo?"
"Sila. Oh sige pala, babalikan ko na sila."
"Ingat ka, Kath."
Lumingon naman ako. "Oo naman. Ikaw din."
Magkasama sila? Bakit kaya hindi nalang si Andrea? Eh bagay na bagay naman sila. Ang gulo nila, eh halata naman eh.
Bumalik na nga ako sa kanila. Binili nalang namin yung natitira pang kailangan, tapos umuwi na rin kaagad. Pagkauwi nga namin kuha agad kami ng pagkain, napagalitan naman kami. Sabi raw eh malapit nang magdinner tapos kakain pa kami ng kung ano. Tsaka raw may midnight feast pa. Kaya nanahimik nalang kami.
After naman ng dinner eh di na kami natulog, sabi ni mommy na tumulong nalang daw kami sa kitchen works at dadating yung iba naming kamag-anak.
So at around ten-thirty eh nagdatingan na nga sila. Mga tito at tita ko nandito kasama mga chikitings nila. May mga pinsan din naman akong kasing age ko kaya medyo okay naman. Mga matatanda ay nasa kitchen na, mga nagpprepare. Kami namang mga bata, at sobrang bata ay nandito sa sala. Ang kukulit sobra! Sumasakit ulo ko eh!
"Ang ingaaaay!" sigaw ko habang nakatakip kamay ko sa tenga. Natawa lang sakin sina Miki at Harold.
"How do you keep up with them?" I asked, with matching make-face.
"Easy." sagot naman ni Harold. "I lock myself up in the room usually."
"Well, best way to escape?" si Miki naman. "Go to my friends' house."
Natawa nalang ako. I like kids actually, pero pag maingay na, I'm being wild too. Di lang naman sila mga pinsan ko, too lazy to name them. Miki's a very cute girl. Kapatid siya ni kuya Harold, with some of little kids here. Err.
Nung magm-midnight na, tinawag na kami sa labas. Yeah, backyard kasi mas malaki space dun. Lumabas na sila, ako naman eh sumasagot lang ng nagppm. Pareparehas lang naman eh, happy new year daw, ano raw resolution ko, mga ganun.
"Kath!" tawag na naman ni kuya. "Lika na rito!"
"Wait! Pupunta na." tumayo na nga ako. Iniwan ko muna 'tong phone ko sa table rito sa sala para hindi ako ma-tempt icheck habang nasa harap ng pagkain.
Nandito na nga sila, ang ingay ingay ng mga bata. Pero ayos lang. Tumahimik naman na sila nung nagpray na. Bumalik din naman sa rati after. Tch. Wala naman akong ginawa kundi kumain na lang. Sila naman ay panay kwentuhan at tawanan lang.
"Hey guys! Get ready for the countdown!" sabi ni ate Jill.
"Kaaath!" si kuya Kenneth na naman. Mababatukan ko na 'to eh! Lagi nalang pasigaw ang tawag sakin. Teka, nasan ba yun?
"Si Kuya Kev?" tanong ko kay Miki.
"Nasa loob yata, pumasok kanina ah."
"Ahh. Sige." So pumasok na nga ako. Nakita ko naming nasa sala, may kausap sa phone... Ko? Hala!
"Kath, nandito ka na pala eh. Oh," binigay na nya sakin. "Si bro. Una na ko pabalik dun. At oy! Kausapin mo yan nang maayos." sabi niya sakin. Inisnaban ko nalang.
"H-ello?"
"How's the food Kathy?"
I chuckled. "Sa lahat ng kumausap sakin ngayon, ikaw ang pinakang-weird."
"What? What's the matter?" tumawa naman din sya.
"Nothing. And oh, the food's great. Sayang wala ka." pag-iinggit ko sa kanya.
"So if I'm there you would invite me?"
Natigilan naman ako run. "A-ahh, I-I don't know."
"Silly. You know what Kathy, I have a wish, but it sucks that it didn't come true."
"Huh? What?" lumabas naman ako sa front door namin. Naririnig ko na kasi ang countdown nila from backyard. Pero sa pinakang labas ako pumunta, di nga lang lumabas ng gate.
"To spend my New Year with you."
Pagkasabi niya nun, narinig ko rin naman yung pagkakasigaw nila ng, "Three, two, one!"
And there's the fireworks display on cue.
"Yeah. Me too." I whispered the words while looking up in the sky.
"Kathy."
"Ano?"
"I have to tell you something when I get back."
"Oh, okay." di naman ako nagexpect kung ano man yun, walang idea. Di naman na rin ako nagtanong. Tapos ayun sabi niya nakatulog na nga raw siya nang maayos, kakagising lang nga raw niya eh. Nine am pa nga lang pala kasi sa kanila, yesterday. Kaya mamaya pa sa kanila ang new year. Err, you know, time zones.
"Ugh. New year's half a day away. I can't even wait."
"Impatient. Eh ano na bang ginawa mo lang?"
"U-uhh. You know, stuffs in here. Play xbox with cousins and all that. And hey, how did that outing turn out?"
"Hindi mo pa rin ba yun pinapalagpas? Tss."
"I wouldn't. So?"
"Yeah. I drowned."
"What?!" napasigaw siya. "I, I mean why?! Who did that?!"
"Ano ka ba, calm down nga. Buhay pa ako oh. Kausap ka nga eh."
"Sorry. I'm just... worried."
"Oh. And actually walang may kasalanan. May tumawag kasi sakin nun eh nasa may gutter ko ng pool, ayun nagulat so I slipped into the deepest part. And I can't even swim."
"That's a crap! Who startled you?!"
"Okay lang Kenneth. Tapos na naman eh. Don't mind it."
"Oh, okay." he sighed. "I should have been there. If I were, I wouldn't let you drown."
"Sus! Magbreakfast ka na nga lang."
"I'm already full just by hearing your voice."
"Che!" nakangiti naman ako. Eh ano? Di naman nya ako kita eh.
"Are you smiling?"
Bigla naman akong napa-straight face, guilty'ng-guilty ang approach eh.
"No."
"Really huh?" natawa siya.
"Yeah. Just eat your breakfast. Nagugutom ka lang."
"I forfeit again. Psh. Alright, I'll eat. But you know I'll call again."
"Just wait until school starts okay? We'll have plenty for that."
"I can't last a day without hearing your voice. Would you like me to die from that?"
"You're overreacting monkey!" I joked. "Bahala ka na dyan. Eat breakfast and I'll go continue my midnight treat. Sounds fair?"
"Yeah fair enough."
"So, bye."
"Wait!" pahabol niya.
"What now?"
"Kathy,"
"Ano? Nagugutom na ulit ako. And you're probably, too."
"Uhm. I just want you to know for the second time around that..." he paused for about three seconds, "I love you!"
And for the second time around, he hung up on me! And I'm stunned, again.
***
"All Openheim students must now leave for the school grounds. Departure of the shuttle will be at nine. That is all." sabi nung nasa intercom.
It's already January three, at mabuti namang hindi kami minadaling makabalik sa Openheim. Nandito pa kami sa Sermounth, dito raw kasi pupunta yung bus for Openheim. Ayun okay naman kasi nakabisita rin.
"Mamimiss ka na ulit namin Kath." sabi ni Yna
"Yeah. Why do you have to go?" Lindsay
"Mandatory?" I shrugged. "Plus, opportunity."
"Ano kasi kasama si Kenneth?" sabat na naman ni Yna.
"Sapak you want?"
"Joke lang!" Yna
"Sige na Kath, it's quarter to nine na. You should go. Call us! E-mail or whatever." Lindsay
"Di pa naman ako kakatayin Linds. But I will."
Niyakap ko na lang sila at ayun pumunta na kami sa open ground. As expected, nandito na nga yung bus. Awesome. Pero...
Wala na naman si Kenneth?
Saan ba kasi nagsususuot yun? Ay. Nagvacay nga pala sa L.A. Hindi ba sya makakauwi? May nakuha kaya syang flight na maagap? Hay. Bahala siya. Basta ako sasakay na. Another three hours na naman bago makarating. Psh. Kaya naglagay na lang ako ng earphones, soundtrip. Wala naman kasi akong kalapit na para kausapin. Wala na naman yung Monkey'ng yun.
Nakarating kami sa Openheim ng Twelve noon. Pinakain naman na muna kami bago papuntahin sa sariling suites. Magkakasabay na naman kami rito sa gigantic dining area. Matapos eh ayun pinapunta na nga kami sa suites. Wala namang masyadong unusual na nangyari. Sabi rin naman na wala muna raw classes until tomorrow kaya free day pa rin ngayon. Natulog naman muna ako, walang magawa eh.
Alam kong nakatulog naman ako nang maayos, nandito lang ako sa couch. Malaki naman eh. Nagising ako, may maingay kasi. Ano ba yun?
Parang may naghahalungkat? May daga ba rito? Nako. Imposible. May pusa? Ano ba talaga!
Tumaas ako dahan dahan sa stairs ko, pakiramdam ko nasa taas din kasi yung maingay. Ano ba naman! Wala naman yata eh? Minumulto ba ako? Hala naman!
"Hey!"
Napatalon ako sa kama at yumapos nang sobra sa unan.
"Sino kaaa?" naiiyak kong tanong. Pero di naman yung fully na iyak. Sensya naman. Alam kong tanghali pa lang at dapat hindi ako matakot. Eh bakit ba! Magisa lang ako rito tapos ang laki pa. Paniguradong walang makakarinig sakin kaagad.
"Hey, hey." sabi nung boses. Tapos naramdaman ko nalang na may humahaplos sa ulo ko.
"K-Kenneth?" tanong ko. Pero di pa rin ako kumakalas sa unan. Malay ko ba kung si mokong 'to o hinde.
"Yeah. What's the problem?"
Imbes na sumagot, tumayo ako at niyakap siya. Mahigpit, as in! Tapos nagsalita naman siya.
"Did I scared you?" tanong nya. I just nodded. Nakayakap pa rin ako. "Or you're just making an excuse to hug me?" biro nya.
"Che!" kumawala naman ako kaagad tsaka ko pinalo braso nya. "Di ah! In your dreams."
Tumawa nalang siya. "But seriously, did you miss me?"
"No." Oo I missed you!
"Even a bit?"
"No."
"Well okay. You won't get your sweets."
"Weh? May chocolates?" ngiting ngiti kong tanong.
"I wouldn't forget that."
"Uyy. Ikaw naman. Syempre na-miss kita!" tapos tumawa ako ng pilit.
"So you did?" he smiled cockily. Tapos nilapit niya nang sobra mukha niya sakin. Eh nasa kama kami. Hala!
"Y-yeah."
"Prove it." ayan na. Hala! Ang lapit na talaga!
"A-ahh." tinulak ko na sya. "Chocolate ko?" tapos nilahad ko palad ko.
"My kiss?" tapos he pouted tapos nakapikit pa.
"Baliw ka!" binato ko yung mukha nya ng unan.
Bigla naman niya akong hinuli tapos kiniliti.
"Kenneth kase! Anu ba!" sabi ko in between laughs.
"I'm not going to let go." tuloy pa rin siya. Ako naman eh tawa lang nang tawa. Nung nakakuha ako ng lakas siya naman itong ginantihan ko, pero nakatakas naman siya, bumaba at tumakbo. May dala pa rin akong unan pambato, siya naman eh yung nasa couch sa baba ang ginamit.
Nabato ko naman siya sa mukha. Siya naman sa katawan ako tinatarget, gentleman ahh.
"You'll never gonna get—woah!" nadapa siya. Ako naman eh humagalpak sa tawa.
"You were saying?" tinaasan ko siya ng kilay habang papalapit. Dinaganan ko naman siya.
"You're so heavy!" reklamo niya.
"Di kaya."
"Yes, you are."
"No I'm not!"
"You are."
"Am not!"
"Heavy." pangasar niya tapos nakiliti pa niya ako kaya nakaupo na siya. Para namang niyakap niya ako habang nakaupo kami. Nasa likod ko siya.
"Kathy." tawag niya. Edi napatingin naman ako. Shet! Wrong move! Lagi na lang.
"K-Kenneth?"
"Could I?" nagpaalam ba siya? Para saan? Hindi naman ako nakasagot kasi ang lapit na talaga ng mukha nya. Feeling ko namumula na ako talaga.
Eto na talaga. No turning back. Wala akong magawa eh, di naman ako makagalaw.
This is it. Eto na. I closed my eyes and counted down. Three, two...
*Ding dong*
Napamulat naman ako bigla. Siya rin naman. Natawa nga ako kasi parang naiinis pa yung itsura niya.
"Come in!" sigaw na lang niya. Tumatawa lang talaga ako, eh nahawa naman siya.
"Kath yun—what the hell?!"
Si Jap.
Nataranta naman ako kasi nasa pintuan nga si Jap at si Andrea. Eh kami ni Kenneth? Nandito sa lapag habang nasa likod ko naman siya at nakayakap. Nung papatayo na sana ako eh hinigpitan ni Kenneth yung yakap kaya no choice ako. Yumuko na lang ako.
"Aww! Ang cute!" sabi ni Andrea. Di ko sila kita kasi nga nakayuko ako.
"Oh, thanks. So what're you guys doing here?" tanong ni mokong.
"A-akala ko walang kasama si Kath kaya pupuntahan ko sana." sagot ni Jap. "Pero may kasama na pala. Tara na Andrea!" may iba na naman sa tono nya. Inangat ko na yung ulo ko.
"Halika na Andrea!" tapos hinigit naman siya ni Jap.
"Uh, Jap? Wait." Andrea
"What?!" napasigaw si Jap. "Kailangan nga nila ng privacy." tumingin lang siya samin sandali, at lumabas na rin. Yung pintuan eh parang masisira sa pagkakasara ni Jap eh.
"You know he's got to pay for that." tinukoy nya yung pinto. Napangiti naman ako. Baliw kasi 'tong mokong na ito.
"Adik ka."
"Fine. Whatever." tumayo siya at binuhat ako. Tapos tsaka ako binagsak sa couch. Di naman masakit.
"Hey!" pero kunwari masakit.
"Oh. Sorry." umakyat siya sa stairs niya, pagkababa niya may dala siyang chocolates.
Ayun kumain lang kami habang nanunuod ng tv. Ang saya ko lang ngayon. Ewan ko kung bakit ganito. Masaya kasi may pasok na? O masaya kasi nandito na sya? Ay nako. Kahit ano na!
"I want to show you something." sabi naman niya.
"Ano?"
May kinuha siya sa likod niya. "My turtle."
"Cute! Let me see!" nung nahawakan ko, parang familiar 'tong stuff toy na ito. Di ko lang alam kung saan ako nakakita nito. May bigla naman akong naalala. "Eto ba yung kinukwento mo sakin dati? Yung may kaparehas ka nito na hinanap mo pa noon? Hanggang sa nagwish ka na sa stars?"
"Uh, yeah?"
"Ba't di ka sure. Baliw." tapos inexamine ko na lang yung turtle.
"You know he has a name."
"Woah. Bihira lang sa lalaki ang nagnname sa mga ganto ah?"
"Hey. I was young."
"Eh ano ba?"
"Little Cupid."
"Bakit naman ganun?" tiningnan ko sya with a puzzled look.
"I named him after my uncle. I was riding his car that time when I saw the girl at the swing. So I kind of thanked him."
"Oh. Special talaga sayo 'to ah?" hinarap ko naman sa kanya yung turtle. "At tsaka yung girl." tumawa nalang ako kahit ayoko. Bakit ganun? Bakit parang may iba akong nararamdaman. Tahimik lang kasi siya.
"Tell me," humarap ako sa kanya. "Hinahanap mo pa rin ba siya?"
"What? No!" ang defensive naman masyado ng tono nya.
"Yung totoo."
"For real?"
"Yes. Yung totoo."
"Kathy." huminga siya ng malalim. "Yes. I'm still finding her. But—"
"Ha-ha!" tumawa na naman ako ng pilit. "Sana mahanap mo na siya, bro!" tinapik ko sya sa balikat nya at lumabas ng suite. Narinig ko namang tinawag nya ako pero di ko na lang inintindi.
Bakit ang sakit?
He told me he loves me, twice! Tapos malalaman ko na lang na may hinahanap pa pala syang iba? NICE!
I thought so. Talo pala ako.
/JAP'S PERSPECTIVE
Nakakabadtrip! Akala ko ba wala na yung epal na yun?! Epal talaga! Sa lahat ng epal siya ang pinakangepal!
Parang di naman yata patas yung ginagawa nya. Magkasama sila sa suite, edi may mas chance siya! Kakainis! Eh ako? Di makalapit kasi lagi syang naharang. Tapos ako?! Nasa kabilang suite pa! Lahat na! Tch.
Hindi na talaga ako makali.
"Jap, ano bang problema mo?" tanong ni Andrea.
"Eh kasi. Hindi mo ba nakita yung kanina? Ha? Ha?"
"Ah yung kina Kenneth?"
"Malamang!"
"Aww. Ang cute kaya nun." tapos parang kinikilig-kilig pa sya.
"Alam mo ikaw hindi kita maintindihan. Para kang maton kung pagalitan ako minsan. Tapos kapag kinilig na, wala na. Ano ba talaga?"
"Alam mo ikaw..." nakangiti siyang lumapit sakin. Hala! "Baliw ka rin noh?!" sabay pingot nya sakin.
"Aray naman! Parang binibiro ka lang eh."
"Psh. Ang arte mo! Kung ako sayo maghanap ka nalang ng iba dyan."
"Maghanap ng iba? Sus! Di ko linya yun!"
"Aba. Bahala ka. Ikaw din mahihirapan. Pero alam mo, marami pa naman din dyan sa paligid eh. Bakit di mo subukang tumingin. Para hindi ka na nahihirapan!" sabay suntok nya sa tyan ko.
"Child abuse ka!" sigaw ko.
"Sino kaya?!"
"Oy magkasing-age lang naman tayo! Kahit umulit ako ng third year, matalino't gwapo naman."
Nabatukan pa tuloy ako. Aray ha!
"Kapal mo tol!"
"Bahala ka na nga dyan." tsaka ako lumabas. Kailangan ko na talagang makausap si Kenneth.
Nagdoorbell ulit ako sa suite nila. At ayun this time siya na nagbukas ng pinto.
"Kathy's not here." sabi nya. Malungkot yata 'tong epal na ito?
"Di naman siya eh. Ikaw ang pinunta ko."
"Why is that?"
"We need to talk Kenneth Verge."
"Oh. Go on, talk."
"Labas tayo. Hindi naman pweding dito nalang ako sa harap ng pintuan nyo."
"Alright."
Lumabas na nga kami ng building. Di ko naman alam kung saang lupalop kami napadpad, basta lakad lang kami nang lakad. Tumigil naman kami sa may bench. Wala masyadong tao rito kaya maayos na rito.
"What is it?" tanong nya.
"Wag kang magmaang-maangan pa."
"Ma—what?!" naguluhan siya.
"Wag mong ideny. You're not fair!"
"What's not fair about that huh?!!" sumisigaw na rin siya.
"And daya mo kasi! Kayo, lagi na lang kayong magkasama. Eh paano naman ako makakagawa ng move ha?! Sabihin mo!"
"What?! It's not even my fault! Why can't you just give up?!"
Parang nainsulto naman ako dun ah! Napatayo ako at nasuntok yung puno sa likod ko. Mukhang artificial pero dahil hindi nasira, baka totoo.
"Pare, hindi naman ganun kadaling isuko na lang si Katherine. Mahal na mahal ko siya oh." huminahon na ako, ewan ko kung bakit. Di ko rin linya ang umiyak. That's bull!
"And you think I would give her up that easy? No bro! She's one in a million. And you have no idea about that."
"Isang hiling lang pare. Isa lang."
"I don't know. You kn—"
"Please?" I can't believe nagmakaawa ako!
"I'll try. What is it?"
Huminga akong malalim. Sana naman pagbigyan na nya ako. Di ko naman masasabing ako talaga ang pipiliin ni Kath, but it's worth a try. Diba? Ang sakit lang kung papabayaan ko siya sa iba nang wala akong nagawa.
"Give her time to spend with me."
Hindi siya makasagot. Utang na loob!
Tumayo lang siya. Yumuko, parang nagiisip. Naglalakad-lakad din. And finally, tumigil na siya.
"Fine. I'll give time."
"Pero kapag nahulog siya sakin, huwag kang maninisi ha."
"That's different!"
"Wala kang magagawa kung ganon. Pumayag ka nalang!"
"Sht!" napahawak nalang siya sa mukha niya at parang di mapakali. Tumigil naman din siya.
"Fine. Be with her."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 59: Distant
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Lumipas ang ilang araw, di na ako ganung lumalapit kay Kenneth. Tagos kasi eh. Ang sakit. Oo, alam kong hindi kami o ano. Eh kasi sa kinikilos nya parang... alam na. Yung ganun. Tapos, tapos wala lang pala? Ano ba yun!
Sa loob ng suite ay napaka-awkward. Pero sa kanya parang wala lang. Ang manhid naman nung taong yun. Nakakainis! Lalapit sakin tapos makikipagusap. Tataas ako, susunod siya. Leaving me to fully go outside the suite. Di ko naman pinaparating na may awkward-feeling ako towards him. Pero kasi maganda na yun lumayo nalang ako kaysa sa umasa pa ako.
Nandito na kami ngayon, may class. As usual tahimik. Pero si Ms. Carreon naman ang nagtuturo at magt-time na rin naman. Buti na lang. I don't feel very well. Wala naman akong sakit o kahit sinat manlang, pero kasi iba talaga.
"Students." tinawag ni prof. Vivien yung atensyon namin. "Please be reminded that you are all required to join at least one club or organization this free period. The list of the clubs will flash on the big screen at pupil's hall. After that, email the clubs' president the requirements and datas, and wait for the confirmation. That is all. Class dismiss."
Yes.
Hindi naman agad ako tumayo, sila eh ang ingay na agad at nagdadaldalan. Sasandali pa lang kami rito, pero buti pa sila magkakaclose na. Ewan, kung may kumausap na lang sakin edi tsaka umusap.
"Are you hungry?"
Mali. Kung may kumausap pala na feel kong kausapin, tsaka magsalita.
Hindi na lang ako umimik. Kunwari eh busy sa pagaayos ng papers, pero ginugulo ko lang naman tapos inaayos ulit para maging alibi.
"Uhm, Kathy?"
Tch! "Ano?!" napasigaw tuloy ako. "I, I'm sorry. I just..."
"S'okay. Guess you're busy. I'll talk to you later." sabi nya na medyo malungkot ang expression, tsaka umalis na rin.
Haaaay! Ano bang nangyayari sakin?! Makausap na nga siya nang matino mamaya. Bahala na!
"Kaaaath!"
Bakit ba lahat ganyan na lang ang tono pag tinatawag ako? Tsk.
"Oh, Andrea bakit?"
"Sabay ka saming mag-lunch?"
"Ah, eh. Hindi ako kakain. Di naman ako nagugu--" bigla na lang nya akong hinigit patayo.
"Ang mga estudyante rito ay dapat kumakain kahit hindi gutom. Alam mo naman sigurong patayan ang pagaaral dito diba? Kaya let's go!"
Ano pa nga bang magagawa ko? Tsaka ang higpit pa ng kapit nya sakin. Wala lang akong ganang kumain pero nagugutom talaga ako. Nang makarating kami sa cafeteria, may mga bumati kay Andrea. Edi siya na itong. Forever alone na yata talaga ako.
"Kath alam mo yung mga babaeng yun," sabi niya nang makalayo kami sa kanila. "May sinasabi sayo."
"H-ha? W-wala naman akong ginagawa sa kanila ah?"
May magiging kaaway ba ako rito? Nako naman! Ang tahimik na nga ng buhay ko eh!
Tumawa siya. "Alam mo, defensive ka. Wala kang ginawa."
Nakahinga naman ako nang maayos nun. Nung tumigil kami sa isa table, expected na nandun si Jap. Si Andrea? Yeah, kadugtong na nun ang pangalang Jap. Kasi naman itong dalawa eh! Ayaw pang mag-aminan.
"Hi Kath." bati niya.
"Eh ako walang greeting dyan?!" sabat ni Andrea. Natawa na lang ako.
"Sinunod ko na nga yung utos mong maghanap ng seat eh!" Jap
"So ganun? Umaangal ka na?!" Andrea
"Hehehe. Joke lang." defensive na tawa. "Sige na po, ano pong gusto nyo, Royal Highness?" pangasar na tanong ni Jap kay Andrea.
"Kahit ano! Basta yung gusto ko."
"Sus. Diet aba!" humarap naman siya sakin. "Eh sayo Kath?"
"Hindi, wag na. Ako na lang kukuha."
"Sus Kath. Hayaan mong mahirapan yang si Tol. Serves him right!" Andrea
"O-oy! Ang sakit dito ha!" sabay turo nya sa dibdib nya na tapat ng puso.
"Arte mo! Dalian mo na nga, gutom na ako!"
"Teka lang ha! Si Kath pa."
"Ah, eh. Parehas na lang kay Andrea."
Ayun nga, umalis si Jap para bumili ng lunch. Ako naman eh nakikinig lang sa kung ano anong sinasabi ni Andrea. Marami na raw siyang kilalang student dito, ipapakilala niya naman daw ako pag may time. Ako naman eh oo lang nang oo kahit yung iba ay hindi na answerable by yes or no. Ang baliw ko talaga. Eh nakakadistract eh!
Ang alin?
Eh nakita ko lang naman si Kenneth na nakikipagtawanan sa isang babae. Ewan ko! Naiinsecure ako. Nakakainis! Ang ganda kasi. Bakit ganun? Naka-- TCH!
"Huy Kath! Sinong tinitignan mo ha?"
"W-wala. Hehehe. Inaantay ko lang naman yung pagkain, alam mo na, pampalipas-oras."
"Pampalipas-oras?" tumawa naman siya. "Ang weird mo nitong huling mga araw. May problema ka ba?" sumeryoso naman siya.
"A-ako? W-ala n-naman." ang hirap magpanggap ngayon! Bakit ganito?!
"If you say so. Oh ayan na pala si Jap eh. Let's eat!"
Ang bilis naman yata niya? Oh talagang nakatitig pala ako nang matagal kanina sa ibang direksyon? Hindi na yun importante. Makakain na nga lang.
"Kath sabay tayong tumingin ng clubs and orgs after lunch ha?" Andrea
"Sure."
"Eh ako hindi nyo yayayain?" Jap
"Wag ka na! Lalaki ka naman eh!" Andrea
"Anong connect?!" Jap
"Syempre iba yung sasalihan mo kasi iba interest mo!"
"Eh ano naman? Parang sasabay lang sa Pupil's Hall eh!"
"Eh bahala ka. Nakakainis 'to!"
Sa totoo lang, nao-OP na ako. Wala kasi talaga akong ganang magsalita. Iba kasi eh. Feeling ko sobrang hina ko ngayon. Kasi naman! Ayoko ng ganito. Ang hirap lang.
"U-una na pala ako ha. Sa suite ko na lang 'to itutuloy." kinuha ko yung pagkain ko. "Sige. Una na muna ako."
Hindi ko na kaya eh. Paano ba naman kasi, si Kenneth sobra ang tawa. Para bang pinaparinig pa sa table namin. Feeling nya! Nakakainis! Ano ba yun, pinapakita nya sakin na masaya siya kahit hindi nya ako kasama-- wait! Oo ako na ang feeling. Marami nga palang gustong mapalapit sa kanya kaya ganyan na lang.
Nagdire-diretso na nga ako sa suite. Kahit sinong bumati o tumawag ay di ko na nalingon o nasagot. Nakatungo na ako, ang hirap eh.
Magisa akong kumain ng lunch. Namiss ko tuloy bigla sina Lindsay at Yna. Tawagan ko kaya? Tch. Wag na, baka may klase o ano. Baka mamaya na lang gabi. Mamaya maiyak pa ako eh may class pa after lunch. Sus! Maiyak? Joke! Di ako umiiyak!
Maya maya ay may nagdoorbell. Syempre wala akong magagawa kundi pagbuksan diba.
"Kath," si Jap. "Anong nangyari sayo?"
"Wala lang." tumawa ako nang pilit. "Bakit mo iniwanan si Andrea dun!" pinalo ko siya nang mahina. Pumasok naman na kami at umupo sa couch.
"May kasama na siya. So tell me, bakit ka nga nagkakaganyan?" ang seryoso niya.
"Namimiss ko lang sina Linds at Yna." which is half-true.
"Yun naman pala eh. Akala ko eh, wala pala." ngumiti naman na siya. "Labas tayo mamayang gabi."
"H-ha? Jap kasi ano—"
"Don't worry. I won't consider that as a date." tumawa siya. "Let's have some fun lang. I heard they have arcades and stuffs at the mall here."
Nginitian ko siya. "Sige na nga. Pero kapag sinabi mong date yun uupakan kita." at last gumaan na rin yung mood ko.
"Para ka nang si Andrea. Mga sadista!" pagbibiro niya. Natawa na talaga ako. Ang light na ng pakiramdam ko.
"Ah talaga lang ha!" ginulo ko buhok niya.
"Oy anu ba. Mahal ang ginamit kong wax dyan!"
"Ang arte mo. Eto sayo!" mas lalo ko pang ginulo. Pingtatawanan ko lang siya habang inaayos niya ulit buhok niya tapos ginugulo ko naman ulit.
"Kath naman eeehh."
"Okay lang yan!" sabay belat sa kanya.
"Sige ka, date na talaga yung mamayang gabi!"
Sasagot na sana ako kaya lang may biglang pumasok ng suite. Eh sino pa ba?
Ngiting-ngiti akong tumingin sa kanya, pero as soon as narealize ko na siya na pala yun eh biglang nawala ang ngiti ko. Bakit parang bigla akong kinabahan?
"Oh. I'm sorry if I ruined the moment. I just have to get something quickly." tapos tumaas siya sa hagdan niya.
Nagkatinginan naman kami ni Jap. At bigla na lang kaming natawa. Hala! Bakit kaya. Okay lang, at least nakakatawa na ako.
Nagkwentuhan at tawanan lang naman kami ni Jap. Ayos nga eh, parang iba na. Ang saya nyang kausap. I can't believe na yung crush ko nung grade six eh kausap ko na talaga ngayon. But that was the past. Friends na lang ngayon talaga.
"Tapos yung aso." panimula niya. Natawa naman ako kaagad. Ewan. May iba kasi sa pagkkwento niya.
"Kath ang saya mo!" natatawa rin naman siya.
"Hayaan mo na lang. Oh ano na yung aso?"
May narinig naman akong umubo sa taas. Nandito pa nga pala siya. Sabi niya quickly, bakit ang tagal naman yata? Bahala siya. Nakarinig na naman ako ng ubo galing sa taas. Pupuntahan ko na sana siya kaso lang naituloy na ni Jap yung kwento niya. Natawa na naman ako.
"Yung aso parang engot. Wala namang ginagawa yung pusa, biglaan nalang tatahulan."
Natawa na naman ako. Ang babaw ko na ha. At least masaya!
"Baliw ka!"
"Totoo naman kasi."
"Pero mas gusto ko pa rin ang mga aso." sabi ko.
"Ako unggoy gusto ko." sarcastic pa niyang sabi. Obvious naman na kasi na ayaw niya na sa aso, at lalong ayaw sa pusa. Hairy daw kasi sila.
Wait, monkey?
Tss. I don't care.
"Malapit nang matapos ang lunch period. Di pa rin tayo nakakapunta ng hall para tingnan yung mga clubs at orgs." paalala ko.
"Hala! Oo nga pala. Tara na?"
"Tara."
Nung papaalis na kami, bumaba na rin si Kenneth. Nauna pa nga saming lumabas ng pinto eh. Problema nun? Psh. Pero nakasabay din naman namin sa elevator at paglalakad, yun nga lang nauuna siya.
Spell awkward? That!
Nakasalubong naman din namin si Andrea. Hinahanap din pala kami para sabihing wala nang klase this afternoon, asikasuhin na lang daw yung clubs at orgs. May mga clubs daw na next year pa kami binigyan ng validation member ID kasi matatapos na naman daw ang school year na 'to. Meron din naman daw na magbibigay na, at yung membership ay valid until next school year. Sabi pa nga ni Andrea choose wisely daw. Sus! Parang yun lang eh.
"Oh Kenneth. Kasabay mo pala sila." sabi ni Andrea. No. Di namin siya kasabay. Nakasabay lang talaga.
"Nakapili ka na ba ng clubs at orgs?" tanong niya kay Kenneth.
"Not yet, actually."
"Oh. Sabay ka na samin. Papunta na rin kami sa hall para tumingin. Leggo!"
Kahit kelan talaga ang hyper ni Andrea. At ayun nagskip papuntang hall. Kami namang tatlo eh ang tahimik lang. Medyo awkward kasi. Psh. Andrea kasi! Nangiwan pa.
"Saan mo planong sumali?" tanong ko kay Jap.
"Di ko pa alam. Pero siguro focus muna ako sa sports. Di ako ganung karesponsable para sa mga clubs na yan."
Natawa ako. At least honest siya. Pero talaga naman eh, bihira lang sa lalaki ang maging responsible sa mga ganyang bagay.
Thank God at kokonti na lang ang mga estudyanteng tumitingin. Pero sabagay, baka nataranta na sila kanina gawa nang matatapos na ang lunch period. Sensya sila't cancelled ang class. Sayang effort. Joke.
At eto naman ang nakaflash na clubs and orgs sa big screen.
CLUBS AND ORGANIZATION OF THE OPENHEIM UNIVERSITY
***
Art Club
Ballet Club
Book Club
Broadcast Club
Cartooning Club
Chess Club
Computer Wizards Club
Crafts and Fashion Club
Debate Club
Drama Club
Environment Club
Filipiniana Club
Film Club
Korean Culture Club
Photography Club
Spanish Plus
Writer's Club
To those interested in joining the clubs listed above, please email the president of the club and wait for the confirmation.
***
OTHERS
Cheerleading Squad
Dance Troupe
Openheim String Orchestra
Openheim's Supreme Organization
School Newspaper: Openheim Scoops
School's Band
Visit the corresponding office of the association above. Be reminded that vetting or try-outs might also take place.
***
SPORTS
Baseball
Basketball
Football
Golf Club
Gymnastics
Soccer
Softball
Swimming
Tennis
Track & Field
Volleyball
For more information about sports curriculum please visit the University Athletic Association tab in the school website.
***
Nganga naman ako sa nakita ko. Mas advance at unique ang clubs dito compare sa Sermounth. Oh well, this is Openheim we're talking, I'm supposed to expect something BIG.
"Pwedi bang isa lang ang salihan?" tanong ni Jap.
"Ano ka ba! Ang KJ mo! Ang daming magagandang pweding salihan oh!" sagot ni Andrea.
"Really?! Oh sige makasali nga sa Ballet Club at Filipiniana Club." sarcastic na sagot ni Jap.
"I would love to see you in ballet outfit. Hindi yung panlalaki ha. Yung may palda pang nalalaman ha!"
"Baliw ka!"
Habang nagaasaran sila, tinitingnan ko pa rin yung screen. Ano bang sasalihan ko? Psh. School newspaper na lang kaya? Paper staffer? Pwedi na rin. At least one ang sabi. Pero bahala na. And oh! Debate club. Member ako rati, kaso naglie-low. Ibalik ko kaya? Bahala na nga ulit.
Nakita ko naman si Kenneth na nakatingin pa rin sa screen. Ano kaya ang papasukan niya? I'll just wait and see. Ayokong magtanong.
"May napili ka na Kath?" tanong ni Andrea.
"Siguro sa School Newspaper na lang ako."
"Dun lang?"
"Siguro. Bakit?"
"Kasi alam mo, kapag hindi lang isa ang sinalihan mo, mataas ang makukuha mong points para sa extra-curricular activities. Resulting to higher grades. Kuha?"
"Yeah. Bakit, ilan ba iyo? More like, ano-ano?" tanong ko.
"Book Club, Spanish Plus at Cheerleading Squad."
"Cheerleading?"
"Loko kasi yung si Jap! Sumali raw ako para naman maging babae ako. Eh ayun kung ano ano pang sinabi kaya napasubok naman ako."
Natawa naman ako. "Ang cute."
Napatingin naman ulit ako sa screen. Sige na, I'll take Computer Wizard's Club. No harm naman diba.
"School Newspaper at Computer Wizard's Club na lang talaga akin." sabi ko kay Andrea.
"Ohh. You do realize you have to go to the Printing Office for that."
"Ha? Bakit doon?"
"Newspaper nga diba? Kalapit lang nun ang office ng mga paper staffers. And buti naman sa clubs ay mageemail lang naman. Check na lang natin ang e-mail ng presidents ng bawat club sa website."
"Let's do it now." sabi ko.
At ayun, sa Internet center na lang kami nagonline. Alangang bumalik pa kami sa suites. Pahirap pa. Si Jap naman eh sa gym na dumiretso, syempre sport nga kukunin diba. Si Kenneth ang hindi ko alam. Baka sa gym din yun nagpunta. Ewan ko lang.
Eto nga nagemail na nga kami sa bawat president. Hindi lang pala kaming exclusives ang nandito. This is a university kaya may college people rin and some ordinary students sa labas ng Exclusive Premises. Pero pag dating sa organization and clubs, magkakasama naman. Syempre, sixty-four lang kaming exclusives, so how are we supposed to fill up those number of clubs and orgs.
Pagkatapos naming magemail eh naghiwalay na nga kami. Si Andrea eh sa gym na rin pumunta dahil sa cheerleading nga ang sasalihan. Ako naman eh sa paper staffers' office naman.
Halos magkandaligaw-ligaw na nga ako eh, pero buti na lang may mga mabait na nagturo. Kaya nandito na nga ako. Parang bigla naman akong kinabahan. Sobra. Papaalis na nga ako, kaya lang biglang nagbukas yung pinto tapos pinapasok ako kaagad. Di manlang tinanong kung interested ba ako o hindi. Pero syempre siguro halata na rin yun. Kaya lang kinakabahan talaga ako.
"So you are all the interested in the school newspaper, huh?" sabi samin nung lalaking prof. Well like any other professors, he's very good. "Let's start. When I point at you, stand up and say your desired position. Alright?"
"Yes." sagot naman namin.
Nagsimula naman na rin. Kinakabahan nga ako eh. Position? Ano bang gusto ko? Kahit ano naman kasi talaga. Pero mas gusto ko straight news.
"You." turo nung prof. sa babaeng kalapit ko.
"Editorial sir."
"Alright. Next. You." pagturo niya sakin. Kaya naman tumayo na ako.
"Straight news po."
"That's a first. Next."
Totoo. Ako pa lang ang may gusto sa straight news. Pero siguro naman hindi rin. Baka may magsabi rin nun sa huli. Di ko naman pinakinggan yung sagot ng iba. After a minute eh natapos na rin naman. Sandali lang naman yun eh.
"So before continuing, I need to elaborate more what's there in each position an what's the role of it."
Ayun di rin naman ulit ako nakinig, alam na naman eh. Pero nagpay-attention na rin ako sa huli, baka mamaya may bago pala eh. Nung natapos na ang pagd-discuss, sabi eh ang pinakang screening na magaganap daw eh sa gym. So I'm like, what? Bakit doon?
"You need to compose a news out of the sports try-out on Friday. Take note of your position, okay? That is where result will be taken. Entiende?"
"Yes sir."
"Alright. Dismiss."
***
Tapos na ang dinner and I'm preparing for our friendly night-out with Jap. May klase bukas, alam namin yun, kaya naman di kami magtatagal. Isa pa, may curfew din naman kami.
"You're going out?" tanong niya sakin.
"Ah, oo eh."
"With?"
"Kaibigan lang." sabi ko na lang.
"Who?"
"Tch. Why do you care?" nasungitan ko tuloy. Ang kulit kasi!
"Sorry. Just... take care." sabi niya at umakyat na ulit siya.
"Kenneth." tawag ko. Nakakaguilty eh. "I... Uh. Good night."
Sabay labas ng suite. Talagang kinabahan ako. Tsk.
Naggala nga lang talaga kami sa mall. Mall ng Openheim to be exact. Di naman pati ganung kadali ang makalabas dito, same goes para makapasok. Nagsaya lang kami, nag arcade nga. Niyayaya pa nga akong mag-ice skating eh, kaso lang di talaga ako marunong. At ayoko pating subukan kasi malamig na. Joke. Ayoko lang.
"Nagugutom ka ba?" tanong niya. Nandito na kami sa labas. Naglalakad lang at tinitingnan yung view. Ang ganda nga eh, lagi naman.
"Hindi naman. Nagdinner naman ako."
"Ako hindi kumain. Di ka ba maaawa?" tapos nagpout pa siya.
"Di bagay dude!" biro ko. "Sige na. Tara, kain."
"Joke lang. Ice cream nalang. Tara." sabay higit sa tapat ng ice cream parlor.
Parang napapansin ko na lagi nalang akong hinigit ng mga tao ah?
"Dito ka nalang pala muna. Ako na lang bibili." at iniwan na niya muna ako. Marami namang loner na tao rito kaya okay lang, di ako nagiisang magisa.
Halos five minutes akong nakatayong nagaantay. Nilamig na tuloy ako. Nakashort lang kasi ako. Pero hindi naman yung short shorts. Never akong nagsuot nun. Dapat pala nagPJ na ako. Kasi may nakita talaga ako kaninang nakapajama sa mall.
"Where's your date?"
Napalingon naman ako. Bakit siya nandito?
"Hindi naman 'to date eh."
"Come on. Don't deny."
"Psh. Hindi nga."
"So where is he?"
"Bumibili ng ice cream."
"You're cold and you will still eat that?" natawa naman siya nang mahina.
"Eh gusto ni Jap eh. Wala naman akong magagawa."
"Oh." natahimik siya sandali. "Kathy, you know the issue about girl that I have been finding, it's—"
"Kath!" sigaw bigla ni Jap habang tumatakbo papunta samin. Mukha naman siyang gulat.
"Sorry. I'll leave." mahinang sabi ni Kenneth sabay lakad palayo.
Gusto ko siyang habulin.
Kaya lang bakit di ko magawa?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Lumipas ang ilang araw, di na ako ganung lumalapit kay Kenneth. Tagos kasi eh. Ang sakit. Oo, alam kong hindi kami o ano. Eh kasi sa kinikilos nya parang... alam na. Yung ganun. Tapos, tapos wala lang pala? Ano ba yun!
Sa loob ng suite ay napaka-awkward. Pero sa kanya parang wala lang. Ang manhid naman nung taong yun. Nakakainis! Lalapit sakin tapos makikipagusap. Tataas ako, susunod siya. Leaving me to fully go outside the suite. Di ko naman pinaparating na may awkward-feeling ako towards him. Pero kasi maganda na yun lumayo nalang ako kaysa sa umasa pa ako.
Nandito na kami ngayon, may class. As usual tahimik. Pero si Ms. Carreon naman ang nagtuturo at magt-time na rin naman. Buti na lang. I don't feel very well. Wala naman akong sakit o kahit sinat manlang, pero kasi iba talaga.
"Students." tinawag ni prof. Vivien yung atensyon namin. "Please be reminded that you are all required to join at least one club or organization this free period. The list of the clubs will flash on the big screen at pupil's hall. After that, email the clubs' president the requirements and datas, and wait for the confirmation. That is all. Class dismiss."
Yes.
Hindi naman agad ako tumayo, sila eh ang ingay na agad at nagdadaldalan. Sasandali pa lang kami rito, pero buti pa sila magkakaclose na. Ewan, kung may kumausap na lang sakin edi tsaka umusap.
"Are you hungry?"
Mali. Kung may kumausap pala na feel kong kausapin, tsaka magsalita.
Hindi na lang ako umimik. Kunwari eh busy sa pagaayos ng papers, pero ginugulo ko lang naman tapos inaayos ulit para maging alibi.
"Uhm, Kathy?"
Tch! "Ano?!" napasigaw tuloy ako. "I, I'm sorry. I just..."
"S'okay. Guess you're busy. I'll talk to you later." sabi nya na medyo malungkot ang expression, tsaka umalis na rin.
Haaaay! Ano bang nangyayari sakin?! Makausap na nga siya nang matino mamaya. Bahala na!
"Kaaaath!"
Bakit ba lahat ganyan na lang ang tono pag tinatawag ako? Tsk.
"Oh, Andrea bakit?"
"Sabay ka saming mag-lunch?"
"Ah, eh. Hindi ako kakain. Di naman ako nagugu--" bigla na lang nya akong hinigit patayo.
"Ang mga estudyante rito ay dapat kumakain kahit hindi gutom. Alam mo naman sigurong patayan ang pagaaral dito diba? Kaya let's go!"
Ano pa nga bang magagawa ko? Tsaka ang higpit pa ng kapit nya sakin. Wala lang akong ganang kumain pero nagugutom talaga ako. Nang makarating kami sa cafeteria, may mga bumati kay Andrea. Edi siya na itong. Forever alone na yata talaga ako.
"Kath alam mo yung mga babaeng yun," sabi niya nang makalayo kami sa kanila. "May sinasabi sayo."
"H-ha? W-wala naman akong ginagawa sa kanila ah?"
May magiging kaaway ba ako rito? Nako naman! Ang tahimik na nga ng buhay ko eh!
Tumawa siya. "Alam mo, defensive ka. Wala kang ginawa."
Nakahinga naman ako nang maayos nun. Nung tumigil kami sa isa table, expected na nandun si Jap. Si Andrea? Yeah, kadugtong na nun ang pangalang Jap. Kasi naman itong dalawa eh! Ayaw pang mag-aminan.
"Hi Kath." bati niya.
"Eh ako walang greeting dyan?!" sabat ni Andrea. Natawa na lang ako.
"Sinunod ko na nga yung utos mong maghanap ng seat eh!" Jap
"So ganun? Umaangal ka na?!" Andrea
"Hehehe. Joke lang." defensive na tawa. "Sige na po, ano pong gusto nyo, Royal Highness?" pangasar na tanong ni Jap kay Andrea.
"Kahit ano! Basta yung gusto ko."
"Sus. Diet aba!" humarap naman siya sakin. "Eh sayo Kath?"
"Hindi, wag na. Ako na lang kukuha."
"Sus Kath. Hayaan mong mahirapan yang si Tol. Serves him right!" Andrea
"O-oy! Ang sakit dito ha!" sabay turo nya sa dibdib nya na tapat ng puso.
"Arte mo! Dalian mo na nga, gutom na ako!"
"Teka lang ha! Si Kath pa."
"Ah, eh. Parehas na lang kay Andrea."
Ayun nga, umalis si Jap para bumili ng lunch. Ako naman eh nakikinig lang sa kung ano anong sinasabi ni Andrea. Marami na raw siyang kilalang student dito, ipapakilala niya naman daw ako pag may time. Ako naman eh oo lang nang oo kahit yung iba ay hindi na answerable by yes or no. Ang baliw ko talaga. Eh nakakadistract eh!
Ang alin?
Eh nakita ko lang naman si Kenneth na nakikipagtawanan sa isang babae. Ewan ko! Naiinsecure ako. Nakakainis! Ang ganda kasi. Bakit ganun? Naka-- TCH!
"Huy Kath! Sinong tinitignan mo ha?"
"W-wala. Hehehe. Inaantay ko lang naman yung pagkain, alam mo na, pampalipas-oras."
"Pampalipas-oras?" tumawa naman siya. "Ang weird mo nitong huling mga araw. May problema ka ba?" sumeryoso naman siya.
"A-ako? W-ala n-naman." ang hirap magpanggap ngayon! Bakit ganito?!
"If you say so. Oh ayan na pala si Jap eh. Let's eat!"
Ang bilis naman yata niya? Oh talagang nakatitig pala ako nang matagal kanina sa ibang direksyon? Hindi na yun importante. Makakain na nga lang.
"Kath sabay tayong tumingin ng clubs and orgs after lunch ha?" Andrea
"Sure."
"Eh ako hindi nyo yayayain?" Jap
"Wag ka na! Lalaki ka naman eh!" Andrea
"Anong connect?!" Jap
"Syempre iba yung sasalihan mo kasi iba interest mo!"
"Eh ano naman? Parang sasabay lang sa Pupil's Hall eh!"
"Eh bahala ka. Nakakainis 'to!"
Sa totoo lang, nao-OP na ako. Wala kasi talaga akong ganang magsalita. Iba kasi eh. Feeling ko sobrang hina ko ngayon. Kasi naman! Ayoko ng ganito. Ang hirap lang.
"U-una na pala ako ha. Sa suite ko na lang 'to itutuloy." kinuha ko yung pagkain ko. "Sige. Una na muna ako."
Hindi ko na kaya eh. Paano ba naman kasi, si Kenneth sobra ang tawa. Para bang pinaparinig pa sa table namin. Feeling nya! Nakakainis! Ano ba yun, pinapakita nya sakin na masaya siya kahit hindi nya ako kasama-- wait! Oo ako na ang feeling. Marami nga palang gustong mapalapit sa kanya kaya ganyan na lang.
Nagdire-diretso na nga ako sa suite. Kahit sinong bumati o tumawag ay di ko na nalingon o nasagot. Nakatungo na ako, ang hirap eh.
Magisa akong kumain ng lunch. Namiss ko tuloy bigla sina Lindsay at Yna. Tawagan ko kaya? Tch. Wag na, baka may klase o ano. Baka mamaya na lang gabi. Mamaya maiyak pa ako eh may class pa after lunch. Sus! Maiyak? Joke! Di ako umiiyak!
Maya maya ay may nagdoorbell. Syempre wala akong magagawa kundi pagbuksan diba.
"Kath," si Jap. "Anong nangyari sayo?"
"Wala lang." tumawa ako nang pilit. "Bakit mo iniwanan si Andrea dun!" pinalo ko siya nang mahina. Pumasok naman na kami at umupo sa couch.
"May kasama na siya. So tell me, bakit ka nga nagkakaganyan?" ang seryoso niya.
"Namimiss ko lang sina Linds at Yna." which is half-true.
"Yun naman pala eh. Akala ko eh, wala pala." ngumiti naman na siya. "Labas tayo mamayang gabi."
"H-ha? Jap kasi ano—"
"Don't worry. I won't consider that as a date." tumawa siya. "Let's have some fun lang. I heard they have arcades and stuffs at the mall here."
Nginitian ko siya. "Sige na nga. Pero kapag sinabi mong date yun uupakan kita." at last gumaan na rin yung mood ko.
"Para ka nang si Andrea. Mga sadista!" pagbibiro niya. Natawa na talaga ako. Ang light na ng pakiramdam ko.
"Ah talaga lang ha!" ginulo ko buhok niya.
"Oy anu ba. Mahal ang ginamit kong wax dyan!"
"Ang arte mo. Eto sayo!" mas lalo ko pang ginulo. Pingtatawanan ko lang siya habang inaayos niya ulit buhok niya tapos ginugulo ko naman ulit.
"Kath naman eeehh."
"Okay lang yan!" sabay belat sa kanya.
"Sige ka, date na talaga yung mamayang gabi!"
Sasagot na sana ako kaya lang may biglang pumasok ng suite. Eh sino pa ba?
Ngiting-ngiti akong tumingin sa kanya, pero as soon as narealize ko na siya na pala yun eh biglang nawala ang ngiti ko. Bakit parang bigla akong kinabahan?
"Oh. I'm sorry if I ruined the moment. I just have to get something quickly." tapos tumaas siya sa hagdan niya.
Nagkatinginan naman kami ni Jap. At bigla na lang kaming natawa. Hala! Bakit kaya. Okay lang, at least nakakatawa na ako.
Nagkwentuhan at tawanan lang naman kami ni Jap. Ayos nga eh, parang iba na. Ang saya nyang kausap. I can't believe na yung crush ko nung grade six eh kausap ko na talaga ngayon. But that was the past. Friends na lang ngayon talaga.
"Tapos yung aso." panimula niya. Natawa naman ako kaagad. Ewan. May iba kasi sa pagkkwento niya.
"Kath ang saya mo!" natatawa rin naman siya.
"Hayaan mo na lang. Oh ano na yung aso?"
May narinig naman akong umubo sa taas. Nandito pa nga pala siya. Sabi niya quickly, bakit ang tagal naman yata? Bahala siya. Nakarinig na naman ako ng ubo galing sa taas. Pupuntahan ko na sana siya kaso lang naituloy na ni Jap yung kwento niya. Natawa na naman ako.
"Yung aso parang engot. Wala namang ginagawa yung pusa, biglaan nalang tatahulan."
Natawa na naman ako. Ang babaw ko na ha. At least masaya!
"Baliw ka!"
"Totoo naman kasi."
"Pero mas gusto ko pa rin ang mga aso." sabi ko.
"Ako unggoy gusto ko." sarcastic pa niyang sabi. Obvious naman na kasi na ayaw niya na sa aso, at lalong ayaw sa pusa. Hairy daw kasi sila.
Wait, monkey?
Tss. I don't care.
"Malapit nang matapos ang lunch period. Di pa rin tayo nakakapunta ng hall para tingnan yung mga clubs at orgs." paalala ko.
"Hala! Oo nga pala. Tara na?"
"Tara."
Nung papaalis na kami, bumaba na rin si Kenneth. Nauna pa nga saming lumabas ng pinto eh. Problema nun? Psh. Pero nakasabay din naman namin sa elevator at paglalakad, yun nga lang nauuna siya.
Spell awkward? That!
Nakasalubong naman din namin si Andrea. Hinahanap din pala kami para sabihing wala nang klase this afternoon, asikasuhin na lang daw yung clubs at orgs. May mga clubs daw na next year pa kami binigyan ng validation member ID kasi matatapos na naman daw ang school year na 'to. Meron din naman daw na magbibigay na, at yung membership ay valid until next school year. Sabi pa nga ni Andrea choose wisely daw. Sus! Parang yun lang eh.
"Oh Kenneth. Kasabay mo pala sila." sabi ni Andrea. No. Di namin siya kasabay. Nakasabay lang talaga.
"Nakapili ka na ba ng clubs at orgs?" tanong niya kay Kenneth.
"Not yet, actually."
"Oh. Sabay ka na samin. Papunta na rin kami sa hall para tumingin. Leggo!"
Kahit kelan talaga ang hyper ni Andrea. At ayun nagskip papuntang hall. Kami namang tatlo eh ang tahimik lang. Medyo awkward kasi. Psh. Andrea kasi! Nangiwan pa.
"Saan mo planong sumali?" tanong ko kay Jap.
"Di ko pa alam. Pero siguro focus muna ako sa sports. Di ako ganung karesponsable para sa mga clubs na yan."
Natawa ako. At least honest siya. Pero talaga naman eh, bihira lang sa lalaki ang maging responsible sa mga ganyang bagay.
Thank God at kokonti na lang ang mga estudyanteng tumitingin. Pero sabagay, baka nataranta na sila kanina gawa nang matatapos na ang lunch period. Sensya sila't cancelled ang class. Sayang effort. Joke.
At eto naman ang nakaflash na clubs and orgs sa big screen.
CLUBS AND ORGANIZATION OF THE OPENHEIM UNIVERSITY
***
Art Club
Ballet Club
Book Club
Broadcast Club
Cartooning Club
Chess Club
Computer Wizards Club
Crafts and Fashion Club
Debate Club
Drama Club
Environment Club
Filipiniana Club
Film Club
Korean Culture Club
Photography Club
Spanish Plus
Writer's Club
To those interested in joining the clubs listed above, please email the president of the club and wait for the confirmation.
***
OTHERS
Cheerleading Squad
Dance Troupe
Openheim String Orchestra
Openheim's Supreme Organization
School Newspaper: Openheim Scoops
School's Band
Visit the corresponding office of the association above. Be reminded that vetting or try-outs might also take place.
***
SPORTS
Baseball
Basketball
Football
Golf Club
Gymnastics
Soccer
Softball
Swimming
Tennis
Track & Field
Volleyball
For more information about sports curriculum please visit the University Athletic Association tab in the school website.
***
Nganga naman ako sa nakita ko. Mas advance at unique ang clubs dito compare sa Sermounth. Oh well, this is Openheim we're talking, I'm supposed to expect something BIG.
"Pwedi bang isa lang ang salihan?" tanong ni Jap.
"Ano ka ba! Ang KJ mo! Ang daming magagandang pweding salihan oh!" sagot ni Andrea.
"Really?! Oh sige makasali nga sa Ballet Club at Filipiniana Club." sarcastic na sagot ni Jap.
"I would love to see you in ballet outfit. Hindi yung panlalaki ha. Yung may palda pang nalalaman ha!"
"Baliw ka!"
Habang nagaasaran sila, tinitingnan ko pa rin yung screen. Ano bang sasalihan ko? Psh. School newspaper na lang kaya? Paper staffer? Pwedi na rin. At least one ang sabi. Pero bahala na. And oh! Debate club. Member ako rati, kaso naglie-low. Ibalik ko kaya? Bahala na nga ulit.
Nakita ko naman si Kenneth na nakatingin pa rin sa screen. Ano kaya ang papasukan niya? I'll just wait and see. Ayokong magtanong.
"May napili ka na Kath?" tanong ni Andrea.
"Siguro sa School Newspaper na lang ako."
"Dun lang?"
"Siguro. Bakit?"
"Kasi alam mo, kapag hindi lang isa ang sinalihan mo, mataas ang makukuha mong points para sa extra-curricular activities. Resulting to higher grades. Kuha?"
"Yeah. Bakit, ilan ba iyo? More like, ano-ano?" tanong ko.
"Book Club, Spanish Plus at Cheerleading Squad."
"Cheerleading?"
"Loko kasi yung si Jap! Sumali raw ako para naman maging babae ako. Eh ayun kung ano ano pang sinabi kaya napasubok naman ako."
Natawa naman ako. "Ang cute."
Napatingin naman ulit ako sa screen. Sige na, I'll take Computer Wizard's Club. No harm naman diba.
"School Newspaper at Computer Wizard's Club na lang talaga akin." sabi ko kay Andrea.
"Ohh. You do realize you have to go to the Printing Office for that."
"Ha? Bakit doon?"
"Newspaper nga diba? Kalapit lang nun ang office ng mga paper staffers. And buti naman sa clubs ay mageemail lang naman. Check na lang natin ang e-mail ng presidents ng bawat club sa website."
"Let's do it now." sabi ko.
At ayun, sa Internet center na lang kami nagonline. Alangang bumalik pa kami sa suites. Pahirap pa. Si Jap naman eh sa gym na dumiretso, syempre sport nga kukunin diba. Si Kenneth ang hindi ko alam. Baka sa gym din yun nagpunta. Ewan ko lang.
Eto nga nagemail na nga kami sa bawat president. Hindi lang pala kaming exclusives ang nandito. This is a university kaya may college people rin and some ordinary students sa labas ng Exclusive Premises. Pero pag dating sa organization and clubs, magkakasama naman. Syempre, sixty-four lang kaming exclusives, so how are we supposed to fill up those number of clubs and orgs.
Pagkatapos naming magemail eh naghiwalay na nga kami. Si Andrea eh sa gym na rin pumunta dahil sa cheerleading nga ang sasalihan. Ako naman eh sa paper staffers' office naman.
Halos magkandaligaw-ligaw na nga ako eh, pero buti na lang may mga mabait na nagturo. Kaya nandito na nga ako. Parang bigla naman akong kinabahan. Sobra. Papaalis na nga ako, kaya lang biglang nagbukas yung pinto tapos pinapasok ako kaagad. Di manlang tinanong kung interested ba ako o hindi. Pero syempre siguro halata na rin yun. Kaya lang kinakabahan talaga ako.
"So you are all the interested in the school newspaper, huh?" sabi samin nung lalaking prof. Well like any other professors, he's very good. "Let's start. When I point at you, stand up and say your desired position. Alright?"
"Yes." sagot naman namin.
Nagsimula naman na rin. Kinakabahan nga ako eh. Position? Ano bang gusto ko? Kahit ano naman kasi talaga. Pero mas gusto ko straight news.
"You." turo nung prof. sa babaeng kalapit ko.
"Editorial sir."
"Alright. Next. You." pagturo niya sakin. Kaya naman tumayo na ako.
"Straight news po."
"That's a first. Next."
Totoo. Ako pa lang ang may gusto sa straight news. Pero siguro naman hindi rin. Baka may magsabi rin nun sa huli. Di ko naman pinakinggan yung sagot ng iba. After a minute eh natapos na rin naman. Sandali lang naman yun eh.
"So before continuing, I need to elaborate more what's there in each position an what's the role of it."
Ayun di rin naman ulit ako nakinig, alam na naman eh. Pero nagpay-attention na rin ako sa huli, baka mamaya may bago pala eh. Nung natapos na ang pagd-discuss, sabi eh ang pinakang screening na magaganap daw eh sa gym. So I'm like, what? Bakit doon?
"You need to compose a news out of the sports try-out on Friday. Take note of your position, okay? That is where result will be taken. Entiende?"
"Yes sir."
"Alright. Dismiss."
***
Tapos na ang dinner and I'm preparing for our friendly night-out with Jap. May klase bukas, alam namin yun, kaya naman di kami magtatagal. Isa pa, may curfew din naman kami.
"You're going out?" tanong niya sakin.
"Ah, oo eh."
"With?"
"Kaibigan lang." sabi ko na lang.
"Who?"
"Tch. Why do you care?" nasungitan ko tuloy. Ang kulit kasi!
"Sorry. Just... take care." sabi niya at umakyat na ulit siya.
"Kenneth." tawag ko. Nakakaguilty eh. "I... Uh. Good night."
Sabay labas ng suite. Talagang kinabahan ako. Tsk.
Naggala nga lang talaga kami sa mall. Mall ng Openheim to be exact. Di naman pati ganung kadali ang makalabas dito, same goes para makapasok. Nagsaya lang kami, nag arcade nga. Niyayaya pa nga akong mag-ice skating eh, kaso lang di talaga ako marunong. At ayoko pating subukan kasi malamig na. Joke. Ayoko lang.
"Nagugutom ka ba?" tanong niya. Nandito na kami sa labas. Naglalakad lang at tinitingnan yung view. Ang ganda nga eh, lagi naman.
"Hindi naman. Nagdinner naman ako."
"Ako hindi kumain. Di ka ba maaawa?" tapos nagpout pa siya.
"Di bagay dude!" biro ko. "Sige na. Tara, kain."
"Joke lang. Ice cream nalang. Tara." sabay higit sa tapat ng ice cream parlor.
Parang napapansin ko na lagi nalang akong hinigit ng mga tao ah?
"Dito ka nalang pala muna. Ako na lang bibili." at iniwan na niya muna ako. Marami namang loner na tao rito kaya okay lang, di ako nagiisang magisa.
Halos five minutes akong nakatayong nagaantay. Nilamig na tuloy ako. Nakashort lang kasi ako. Pero hindi naman yung short shorts. Never akong nagsuot nun. Dapat pala nagPJ na ako. Kasi may nakita talaga ako kaninang nakapajama sa mall.
"Where's your date?"
Napalingon naman ako. Bakit siya nandito?
"Hindi naman 'to date eh."
"Come on. Don't deny."
"Psh. Hindi nga."
"So where is he?"
"Bumibili ng ice cream."
"You're cold and you will still eat that?" natawa naman siya nang mahina.
"Eh gusto ni Jap eh. Wala naman akong magagawa."
"Oh." natahimik siya sandali. "Kathy, you know the issue about girl that I have been finding, it's—"
"Kath!" sigaw bigla ni Jap habang tumatakbo papunta samin. Mukha naman siyang gulat.
"Sorry. I'll leave." mahinang sabi ni Kenneth sabay lakad palayo.
Gusto ko siyang habulin.
Kaya lang bakit di ko magawa?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 60: Unconscious Realization
"Jap tara na." sabi ko nang nakatingin pa rin sa may direksyon ni Kenneth.
"Agad?"
"Oo." sagot ko sabay lakad na.
Habang naglalakad naman kami pabalik, eh mabilis kong kinain yung ice cream. Sayang naman. Pati ayokong masaktan yung effort ni Jap. Oo, yung effort.
Naging tahimik naman na ako pagkatapos. Ewan ko nga ba kung anong nangyari sakin. Super apektado ako pag dating kay Kenneth ngayon.
Ma-mahal ko na b-ba?
Hala.
Ay ewan ko. Sana na lang makatulog ako nito. At sana rin na tulog na siya pag dating ko ng suite. Kung hindi, awkwardness na naman yun!
"Salamat Jap ha. Nakatawa na rin ako." sabi ko sa kanya. Nandito na kami sa suite floor namin, at nasa tapat ng pintuan namin.
"Wala yun. Matanong ko lang, bakit nga ba ang lungkot mo?"
"Ako?" tinuro ko pa sarili ko. "Malungkot?" at tumawa ako nang pilit.
"Tingnan mo. Pati sa tawa mo may lungkot."
"Halata na ba masyado?" mahina kong pag-amin. Ano pa bang magagawa ko? Eh obvious na yata eh.
"Kath." hinigit niya ako sabay yakap. "Kung kailangan mo lang ng makakausap. Nandito lang naman ako eh. Hinding hindi ako mawawala sa tabi mo."
Nakatayo lang ako. I can't hug him back. Naipit braso ko. Plus, parang naging bato nga ako. Pero ang luha ko liquid pa rin. At tumutulo na sila.
"Jap salamat."
Kumalas siya. "B-bakit ka umiiyak? May nagawa ba ako?" nagaalala niyang tanong.
"Wala." pinunasan ko naman mukha ko para matanggal ang tear tracks. "Salamat lang talaga."
Ngumti siya nang matipid. "Sige na. Magpahinga ka na."
"Good night, Jap."
"Happy Dreams, Kath."
Pumasok na ako. Tuluyan namang bumagsak ang mga luha kong kanina pang nagpipigil sa loob ng mata ko. Umakyat naman ako nang mabilis at nagtaklob ng kumot. Di pa ako nakakapagpalit ng damit, but who cares? Maliligo't magpapalit din naman ako bukas.
Nung una eh hindi pa ako matulog pero ewan ko kung anong oras na ako nahimbing.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
Ang ganda ko! Charot.
Pero seriously, yan ang sabi nila. Ewan ko ba. Baka sadyang malalabo lang ang mga mata nila o talagang honest sila. De, joke lang.
Simple lang ako. Masayahin, pala-tawa, di gaanong seryoso, at in love.
Kaso hindi tumatalab eh. Di kaya ng powers ko. Walang binatbat ang kagandahan ko. So what did I do? I pretended to be an amazon. Joke. Parang naging tomboy-tomboy lang naman. Pero syempre that is to make other people look I'm tough.
Plus, ayaw ni Jap sa mga girly-girls.
What's that? I said Jap?
Crap!
Tch.
Pero totoo. I like him. I like him very much. Simula nung nagtransfer ako sa Monteza High, siya lang ang lalaking napansin ko. Iba kasi siya. There's more to him. Nagsimula kasi yun nung nalaman kong repeater siya nung first year. Edi ako naman itong naging curious kasi nga ang galing naman niya sa academics pero nagulit siya.
So I started asking people why did he end up like that. At ayun nalaman ko na stress daw siya sa kung anong bagay. Wala namang nakakaalam, miske yung friends niya. And by the way, kasing age lang din naman namin siya. He's accelerated kaya okay lang daw sa kanya na mag-ulit, at hindi naman siya mao-out of place. At... sabi niya may isa pang reason kung bakit okay lang talaga na nagulit siya.
And I guess the name Katherine answers it.
Siya rin pala yung reason kung bakit naging ganun eh. Nung una parang gusto kong magalit sa kanya nun. Pero nung narealize ko na kahit name pa lang ang nababanggit eh halong saya at lungkot ang nakikita ko sa mukha niya. At tsaka sino ba naman ako para magalit diba?
He opened that up to me. And that's when we be became close. At habang nagtagal, naging mag-bestfriend na rin kami. And ngayon? Naghihintay pa rin akong mas mag-level up pa yung kung ano mang meron kami. Pero parang ang labo eh! Si Kath na lang nang Kath.
Hindi ba pweding si Andrea naman?
Ang labo dre! Psh.
Dati nga eh nung ang lungkot na talaga niya dahil nakita niya yung ranking ng honors of Sermounth sa isang online page. Eh nagkataon na nandun yung name ni Kath. Ayun, sapul!
Edi ako naman itong si savior tol and bestfriend. Niyaya ko si Kath na magcelebrate o lumabas manlang. Ginawa ko yun kahit di kami close. Pero dahil na rin kay Jap kaya nagkaroon ako ng lakas ng loob.
Eh ito namang baliw na si Tol, aayaw munang magpakilala kay Kath. Nahihiya raw. Nakakainis nga eh, ang arte! Pero syempre dahil maparaan naman ako eh naremedyohan namin. Kahit mukhang tange lang yung plano eh napilit ko naman si Jap. Eh mukha rin naman siyang tange eh. Ayaw ba naman magpakilala!
Yung plano? Simple lang. Sabi ko na magiba siya ng suot. Black lahat para mukhang mysterious, tapos ibahin din niya yung hairstyle niya--yung pang-emo para mysterious type at hindi mahalata agad yung face niya. At syempre yung sa name. Sabi ko naman Anthony na lang ang itatawag ko sa kanya para safe. Second name naman pati niya yun eh.
Psh. Ang arte talaga. Pero wala siyang magagawa. So ayun nga, nauna ako ako nun sa Max's. At eto namang si Jap eh magpapahuli raw, baka sakaling maisipang mag-backout. Iyamot!
Buti na lang dumating siya. Kung hindi mapipingot ko talaga 'to! Tsk. Kumain na nga kami. Nagulat naman ako dahil tinotoo nga nya yung mysterious effect thingy. Gusto ko na ngang matawa nun eh, pero syempre dahil first meeting pa lang namin ni Kath nun eh I stood calm.
Lahat na ginawa ko nun. Pati ang pagyaya kay Kath na sa amin na lang sumabay paguwi. Una akong nagpahatid para may moments yung dalawa. Kaya lang bigla akong kinilig nung nagpapababa ako sa kanto ng street namin pero ayaw ni Jap.
"Hindi pwede. Hahatid kita sa may gate nyo." yan ang sinabi niya nun.
Nangingiti na ako nun pero pinigilan ko. "Tsk. Ayaw pa. Gusto mo rin namang mapagisa kayo ni Kath eh." naibulong ko lang yung huling sentence. Mahirap na.
***
Nung nakarating nga sa Monteza University yung balita about Openheim, eh nagaral talaga ako nun. Matalino naman kasi si Jap naturally kaya kahit di na magaral yan. Kainggit! Eh sa gusto ko rin naman yung opportunity kaya nagsikap ako. Fortunately nakuha ko naman.
Akala ko masosolo ko na si Jap. Mukhang tange diba? Nung una tinutulungan ko siyang mapalapit kay Kath. Tapos ngayon gusto kong solohin? Eh bakit ba! Umaasa ako, oo. Pero alam ko naman ang consequences. Alam ko yun noh. Kaya alam ko ring anytime eh masasaktan na ako.
Anytime?
Parang every time yata eh.
Nung una pa lang talaga. As in! Selos na selos ako! Walang karapatan pero di yun maiiwasan eh.
Nung nalaman ko na may Kenneth pa palang kasama sa magulong buhay na ito eh naging kampante ako. Baka kasi sakaling sila nalang ni Kath tapos kami ni Jap. Diba? Ang saya nun! Kaso lang malabo. Silang dalawa ay kay Kath.
Wala nang natira sakin.
</3
HA-HA-HA!
Kaya ko naman eh. Para saan pa't naging Andrea Louisse Hernandez ang full name ko!
Kaso lang narealize ko na nakakapagod din palang maging tough. Pwedi bang magpakita na ako ng sign na kahit papano eh vulnerable rin ako?
Nun namang swimming, nalunod si Kath. Grabeng expression ang nasa mukha nun ni Jap. Nakakaselos! Ang weird ko. May nalunod nang tao, pagseselos pa rin ang nasa isip ko. Walang makakapigil dun eh.
Nung nakita kong nilapitan ni Jap si Kath nun, mas lalo akong nagselos. Tsk. Lalo naman nung niyakap niya si Kath. Kahibangan! Kaya ang nagawa ko nun eh nasabi ko na lang na dadalin na namin si Kath sa cottage. Scene breaker? Hayaan na. Minsan lang naman eh.
Ewan ko ba pero unti-unti na akong nagbibigay ng hint sa kanya na gusto ko siya. Pero parang joke lang sa kanya eh. Malamang! Kasi si Kath lang nakikita niyan. Ayaw ko pa kasing matauhan eh! Eh ano naman. Mahal ko eh.
***
Nandito kami ngayon sa gym. Yung mga magttry-out sa Basketball team at Volleyball eh nandito. Same goes for those who want to audition for school's cheerleading squad. Kasama na ako dun. Eh kasi naman si Jap!
Okay lang. I think I'll enjoy this. Maging babae naman ulit kahit ngayon lang.
"Alright. Girls, do your warm up and we'll start the audition shortly." sabi nung matangkad na babae. Ganda ha. Kavogue kami. Hihi.
Hindi ko naman alam ang warm-up exercises ng mga girlalush na 'to kaya ginaya ko na lang. Mukha yata akong tange. Kaya natatawa rin ako sa sarili ko.
"Ang saya natin ah?" bati ni Julie. Kaibigan ko na rin yan eh. Friendly ng mga peeps here. Hihi.
"Para kasi akong tange sa ginagawa ko." tumigil ako para itali yung buhok ko into a pony-tail.
"Cute mo nga eh."
"Sus. Alam mo namang ginagaya ko lang kung anong ginaawa nyo eh." sabay tawa namin.
Hindi na nga namin naseryoso 'tong warm-up eh, kaya good luck na lang samin mamaya. Tawa kasi kami nang tawa. Buti na lang hindi kami napapansin ng kung sino.
Sa di kalayuan, nakita ko namang nakatingin sakin si Jap. Sa akin nga ba? Tapos parang nangigiti pa siya. Sus. Baka naman hindi ako. Kaya eto nagpatuloy lang kami sa pagtawa.
"Tara na pala dun sa pila." sabi naman ni Julie nung tinatawag na pala kami.
"Before anything else, we would like to note you some of the things to be considered." sabi na naman nung babae kanina. Hindi ba sya magpapakilala? Psh. "The judges are looking at appearance, showmanship, dance/cheer ability and a fit shape." nagsabi pa siya ng kung ano-ano. Di ko na naman inintindi dahil malamang na uulitin din yun.
Hala. Wala naman yata ako nun. Makapagback-out na ngaaa! Joke.
"Last thing is you must be four foot nine to five foot ten to be qualified. Since I'm looking very small right now," biro niya. Natawa naman kami. "Let's get this thing started!"
Nagingay naman sila. Siniko pa nga ako ni Julie eh. Sabi magingay din daw ako para maipakitang may cheer spirit ako. Edi ginawa ko naman. Reyna yata ako sa mga ganyan.
Nagsimula ang audition via interview. Wala namang kathrill-thrill. Kaya Keri lang. Kapag sinabihan ka ng "You may continue, and good luck." ibigsabihin eh sa next phase eh makakatuloy nga ako.
Ang susunod naman na gagawin eh tuturuan kami ng dance step. At ippresent namin yun by group sa harapan ng judges after lunch period.
At eto na nga ang hinihintay naming lunch period. Nakakapagod aba.
Lumapit naman sakin si Jap. Pawis na pawis pero ang bango pa rin. Shet! Layooo! Baka mamaya kidnapin na kita at ikulong sa puso ko eh!
"Seriously?!" pambungad niya. "Nagaudition ka talaga sa cheering squad?" natatawa pa niyang tanong.
"Loko ka!" nabatukan ko nga. "Sabi mo kase! Kainis 'to! Libre mo ako!"
"Ang galing mong magsegue! Oh siya tara na!"
"Miracle."
"Baliw. Masaya lang ako." ngiting-ngiti niyang sabi.
"Bakit naman?"
"Malakas kutob ko na makakapasok ako sa team! Balita ko pa naman turn on kay Kath ang sporty."
Ay. Kath na naman. Tapos mamaya Katherine. Andrea naman Jap! Ako naman!
Nagtry-out siya sa Team kasi gawa ni Kath. Eh ako nag-audition sa cheering squad gawa niya. Tadhana nga naman oh.
"Oo yan. Feeler ka eh." sabi ko na lang, keeping my usual tone.
Mahirap na. Baka mahalata. Ang gulo ko talaga. Nagpaparamdam na akong gusto ko siya pero ayaw kong mahalata niya. CRAP!
/JAP'S PERSPECTIVE
Aba't sineryoso nga talaga ni Tol ang pagsali sa cheering squad.
Baliw talaga yun!
Nakita ko si Kath na nandito rin sa gym. Ayos! Lalo akong ginanahan. Ang ganda niya talaga. Sht! Nakajeans siya ngayon since wala namang klase, tapos yung buhok niya ay magulo in a beautiful way.
Nakaupo lang siya sa bleachers. May sinusulat yata. Wala pati siyang kasama. Bakit kaya siya nandito? Para suportahan ako? Yown. Joke lang.
Eh bakit pa ba? Wala naman yata rito yung epal na yun eh! Takot yata sa bola.
Nabalik naman atensyon ko sa mga kasama ko. Paano ba naman kasi kung ano anong sinasabi nila kay Kath.
"Shet tol! Kapag nakapasa ako sa team liligawan ko yun!" sabay tuloy kay Kath.
"Kung sagutin ka pa nun. Ako yata ang type nun!"
"Kapal nyo dre. Wala kayong binatbat sakin!"
Natawa nalang ako sa kanila. Sumingit naman ako. "Eh tol alam nyo naman ba pangalan nya? Mga nagaagawan agad."
"Bakit pare, ikaw alam mo ba?"
"Malamang." I smile cockily.
"Shet tol! Tulungan mo ako. Anong pangalan?!"
"Sorry bros. Akin siya." sabi ko sabay shoot ng bola. Three points!
"Lanja naman 'tong si Jap. Makikiagaw pa!"
"Kung alam nyo lang talaga." sabi ko. Kung alam nyo lang kung gaano ko pinaglalaban ang babaeng yan sa isang epal.
"Alright. Girls, do your warm up and we'll start the audition shortly." sabi nung babae sa kabilang side ng court.
Napatingin naman ako sa direction kung nasaan si Andrea. Sht! Bakit ganun?
Bakit ang ganda nya ngayon?! Nakatali yung buhok nya tapos nakashorts lang siya at nakat-shirt. Kung hindi ko lang 'to bestfriend edi sana naligawan ko na 'to! Kaso kay Kath pa rin ako. Pero...
Sht lang talaga!
Nahuhumaling ako sa ngiti at tawa ni tol. Grabe! Babaeng babae siya ngayon. Di ko akalaing may ganito pala siyang features?
Sht! Napatingin siya. Eh nangingiti ako? Crap!
Sa bagay, best friends naman kami kaya understood na yun.
Yung dibdib ko, bakit ganito? Sht! Sht! Ano ba! Takte aba!
Si Kath ang iniisip ko.
Kath.
Kath.
Kath.
Andrea?
Darn!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
"Agad?"
"Oo." sagot ko sabay lakad na.
Habang naglalakad naman kami pabalik, eh mabilis kong kinain yung ice cream. Sayang naman. Pati ayokong masaktan yung effort ni Jap. Oo, yung effort.
Naging tahimik naman na ako pagkatapos. Ewan ko nga ba kung anong nangyari sakin. Super apektado ako pag dating kay Kenneth ngayon.
Ma-mahal ko na b-ba?
Hala.
Ay ewan ko. Sana na lang makatulog ako nito. At sana rin na tulog na siya pag dating ko ng suite. Kung hindi, awkwardness na naman yun!
"Salamat Jap ha. Nakatawa na rin ako." sabi ko sa kanya. Nandito na kami sa suite floor namin, at nasa tapat ng pintuan namin.
"Wala yun. Matanong ko lang, bakit nga ba ang lungkot mo?"
"Ako?" tinuro ko pa sarili ko. "Malungkot?" at tumawa ako nang pilit.
"Tingnan mo. Pati sa tawa mo may lungkot."
"Halata na ba masyado?" mahina kong pag-amin. Ano pa bang magagawa ko? Eh obvious na yata eh.
"Kath." hinigit niya ako sabay yakap. "Kung kailangan mo lang ng makakausap. Nandito lang naman ako eh. Hinding hindi ako mawawala sa tabi mo."
Nakatayo lang ako. I can't hug him back. Naipit braso ko. Plus, parang naging bato nga ako. Pero ang luha ko liquid pa rin. At tumutulo na sila.
"Jap salamat."
Kumalas siya. "B-bakit ka umiiyak? May nagawa ba ako?" nagaalala niyang tanong.
"Wala." pinunasan ko naman mukha ko para matanggal ang tear tracks. "Salamat lang talaga."
Ngumti siya nang matipid. "Sige na. Magpahinga ka na."
"Good night, Jap."
"Happy Dreams, Kath."
Pumasok na ako. Tuluyan namang bumagsak ang mga luha kong kanina pang nagpipigil sa loob ng mata ko. Umakyat naman ako nang mabilis at nagtaklob ng kumot. Di pa ako nakakapagpalit ng damit, but who cares? Maliligo't magpapalit din naman ako bukas.
Nung una eh hindi pa ako matulog pero ewan ko kung anong oras na ako nahimbing.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
Ang ganda ko! Charot.
Pero seriously, yan ang sabi nila. Ewan ko ba. Baka sadyang malalabo lang ang mga mata nila o talagang honest sila. De, joke lang.
Simple lang ako. Masayahin, pala-tawa, di gaanong seryoso, at in love.
Kaso hindi tumatalab eh. Di kaya ng powers ko. Walang binatbat ang kagandahan ko. So what did I do? I pretended to be an amazon. Joke. Parang naging tomboy-tomboy lang naman. Pero syempre that is to make other people look I'm tough.
Plus, ayaw ni Jap sa mga girly-girls.
What's that? I said Jap?
Crap!
Tch.
Pero totoo. I like him. I like him very much. Simula nung nagtransfer ako sa Monteza High, siya lang ang lalaking napansin ko. Iba kasi siya. There's more to him. Nagsimula kasi yun nung nalaman kong repeater siya nung first year. Edi ako naman itong naging curious kasi nga ang galing naman niya sa academics pero nagulit siya.
So I started asking people why did he end up like that. At ayun nalaman ko na stress daw siya sa kung anong bagay. Wala namang nakakaalam, miske yung friends niya. And by the way, kasing age lang din naman namin siya. He's accelerated kaya okay lang daw sa kanya na mag-ulit, at hindi naman siya mao-out of place. At... sabi niya may isa pang reason kung bakit okay lang talaga na nagulit siya.
And I guess the name Katherine answers it.
Siya rin pala yung reason kung bakit naging ganun eh. Nung una parang gusto kong magalit sa kanya nun. Pero nung narealize ko na kahit name pa lang ang nababanggit eh halong saya at lungkot ang nakikita ko sa mukha niya. At tsaka sino ba naman ako para magalit diba?
He opened that up to me. And that's when we be became close. At habang nagtagal, naging mag-bestfriend na rin kami. And ngayon? Naghihintay pa rin akong mas mag-level up pa yung kung ano mang meron kami. Pero parang ang labo eh! Si Kath na lang nang Kath.
Hindi ba pweding si Andrea naman?
Ang labo dre! Psh.
Dati nga eh nung ang lungkot na talaga niya dahil nakita niya yung ranking ng honors of Sermounth sa isang online page. Eh nagkataon na nandun yung name ni Kath. Ayun, sapul!
Edi ako naman itong si savior tol and bestfriend. Niyaya ko si Kath na magcelebrate o lumabas manlang. Ginawa ko yun kahit di kami close. Pero dahil na rin kay Jap kaya nagkaroon ako ng lakas ng loob.
Eh ito namang baliw na si Tol, aayaw munang magpakilala kay Kath. Nahihiya raw. Nakakainis nga eh, ang arte! Pero syempre dahil maparaan naman ako eh naremedyohan namin. Kahit mukhang tange lang yung plano eh napilit ko naman si Jap. Eh mukha rin naman siyang tange eh. Ayaw ba naman magpakilala!
Yung plano? Simple lang. Sabi ko na magiba siya ng suot. Black lahat para mukhang mysterious, tapos ibahin din niya yung hairstyle niya--yung pang-emo para mysterious type at hindi mahalata agad yung face niya. At syempre yung sa name. Sabi ko naman Anthony na lang ang itatawag ko sa kanya para safe. Second name naman pati niya yun eh.
Psh. Ang arte talaga. Pero wala siyang magagawa. So ayun nga, nauna ako ako nun sa Max's. At eto namang si Jap eh magpapahuli raw, baka sakaling maisipang mag-backout. Iyamot!
Buti na lang dumating siya. Kung hindi mapipingot ko talaga 'to! Tsk. Kumain na nga kami. Nagulat naman ako dahil tinotoo nga nya yung mysterious effect thingy. Gusto ko na ngang matawa nun eh, pero syempre dahil first meeting pa lang namin ni Kath nun eh I stood calm.
Lahat na ginawa ko nun. Pati ang pagyaya kay Kath na sa amin na lang sumabay paguwi. Una akong nagpahatid para may moments yung dalawa. Kaya lang bigla akong kinilig nung nagpapababa ako sa kanto ng street namin pero ayaw ni Jap.
"Hindi pwede. Hahatid kita sa may gate nyo." yan ang sinabi niya nun.
Nangingiti na ako nun pero pinigilan ko. "Tsk. Ayaw pa. Gusto mo rin namang mapagisa kayo ni Kath eh." naibulong ko lang yung huling sentence. Mahirap na.
***
Nung nakarating nga sa Monteza University yung balita about Openheim, eh nagaral talaga ako nun. Matalino naman kasi si Jap naturally kaya kahit di na magaral yan. Kainggit! Eh sa gusto ko rin naman yung opportunity kaya nagsikap ako. Fortunately nakuha ko naman.
Akala ko masosolo ko na si Jap. Mukhang tange diba? Nung una tinutulungan ko siyang mapalapit kay Kath. Tapos ngayon gusto kong solohin? Eh bakit ba! Umaasa ako, oo. Pero alam ko naman ang consequences. Alam ko yun noh. Kaya alam ko ring anytime eh masasaktan na ako.
Anytime?
Parang every time yata eh.
Nung una pa lang talaga. As in! Selos na selos ako! Walang karapatan pero di yun maiiwasan eh.
Nung nalaman ko na may Kenneth pa palang kasama sa magulong buhay na ito eh naging kampante ako. Baka kasi sakaling sila nalang ni Kath tapos kami ni Jap. Diba? Ang saya nun! Kaso lang malabo. Silang dalawa ay kay Kath.
Wala nang natira sakin.
</3
HA-HA-HA!
Kaya ko naman eh. Para saan pa't naging Andrea Louisse Hernandez ang full name ko!
Kaso lang narealize ko na nakakapagod din palang maging tough. Pwedi bang magpakita na ako ng sign na kahit papano eh vulnerable rin ako?
Nun namang swimming, nalunod si Kath. Grabeng expression ang nasa mukha nun ni Jap. Nakakaselos! Ang weird ko. May nalunod nang tao, pagseselos pa rin ang nasa isip ko. Walang makakapigil dun eh.
Nung nakita kong nilapitan ni Jap si Kath nun, mas lalo akong nagselos. Tsk. Lalo naman nung niyakap niya si Kath. Kahibangan! Kaya ang nagawa ko nun eh nasabi ko na lang na dadalin na namin si Kath sa cottage. Scene breaker? Hayaan na. Minsan lang naman eh.
Ewan ko ba pero unti-unti na akong nagbibigay ng hint sa kanya na gusto ko siya. Pero parang joke lang sa kanya eh. Malamang! Kasi si Kath lang nakikita niyan. Ayaw ko pa kasing matauhan eh! Eh ano naman. Mahal ko eh.
***
Nandito kami ngayon sa gym. Yung mga magttry-out sa Basketball team at Volleyball eh nandito. Same goes for those who want to audition for school's cheerleading squad. Kasama na ako dun. Eh kasi naman si Jap!
Okay lang. I think I'll enjoy this. Maging babae naman ulit kahit ngayon lang.
"Alright. Girls, do your warm up and we'll start the audition shortly." sabi nung matangkad na babae. Ganda ha. Kavogue kami. Hihi.
Hindi ko naman alam ang warm-up exercises ng mga girlalush na 'to kaya ginaya ko na lang. Mukha yata akong tange. Kaya natatawa rin ako sa sarili ko.
"Ang saya natin ah?" bati ni Julie. Kaibigan ko na rin yan eh. Friendly ng mga peeps here. Hihi.
"Para kasi akong tange sa ginagawa ko." tumigil ako para itali yung buhok ko into a pony-tail.
"Cute mo nga eh."
"Sus. Alam mo namang ginagaya ko lang kung anong ginaawa nyo eh." sabay tawa namin.
Hindi na nga namin naseryoso 'tong warm-up eh, kaya good luck na lang samin mamaya. Tawa kasi kami nang tawa. Buti na lang hindi kami napapansin ng kung sino.
Sa di kalayuan, nakita ko namang nakatingin sakin si Jap. Sa akin nga ba? Tapos parang nangigiti pa siya. Sus. Baka naman hindi ako. Kaya eto nagpatuloy lang kami sa pagtawa.
"Tara na pala dun sa pila." sabi naman ni Julie nung tinatawag na pala kami.
"Before anything else, we would like to note you some of the things to be considered." sabi na naman nung babae kanina. Hindi ba sya magpapakilala? Psh. "The judges are looking at appearance, showmanship, dance/cheer ability and a fit shape." nagsabi pa siya ng kung ano-ano. Di ko na naman inintindi dahil malamang na uulitin din yun.
Hala. Wala naman yata ako nun. Makapagback-out na ngaaa! Joke.
"Last thing is you must be four foot nine to five foot ten to be qualified. Since I'm looking very small right now," biro niya. Natawa naman kami. "Let's get this thing started!"
Nagingay naman sila. Siniko pa nga ako ni Julie eh. Sabi magingay din daw ako para maipakitang may cheer spirit ako. Edi ginawa ko naman. Reyna yata ako sa mga ganyan.
Nagsimula ang audition via interview. Wala namang kathrill-thrill. Kaya Keri lang. Kapag sinabihan ka ng "You may continue, and good luck." ibigsabihin eh sa next phase eh makakatuloy nga ako.
Ang susunod naman na gagawin eh tuturuan kami ng dance step. At ippresent namin yun by group sa harapan ng judges after lunch period.
At eto na nga ang hinihintay naming lunch period. Nakakapagod aba.
Lumapit naman sakin si Jap. Pawis na pawis pero ang bango pa rin. Shet! Layooo! Baka mamaya kidnapin na kita at ikulong sa puso ko eh!
"Seriously?!" pambungad niya. "Nagaudition ka talaga sa cheering squad?" natatawa pa niyang tanong.
"Loko ka!" nabatukan ko nga. "Sabi mo kase! Kainis 'to! Libre mo ako!"
"Ang galing mong magsegue! Oh siya tara na!"
"Miracle."
"Baliw. Masaya lang ako." ngiting-ngiti niyang sabi.
"Bakit naman?"
"Malakas kutob ko na makakapasok ako sa team! Balita ko pa naman turn on kay Kath ang sporty."
Ay. Kath na naman. Tapos mamaya Katherine. Andrea naman Jap! Ako naman!
Nagtry-out siya sa Team kasi gawa ni Kath. Eh ako nag-audition sa cheering squad gawa niya. Tadhana nga naman oh.
"Oo yan. Feeler ka eh." sabi ko na lang, keeping my usual tone.
Mahirap na. Baka mahalata. Ang gulo ko talaga. Nagpaparamdam na akong gusto ko siya pero ayaw kong mahalata niya. CRAP!
/JAP'S PERSPECTIVE
Aba't sineryoso nga talaga ni Tol ang pagsali sa cheering squad.
Baliw talaga yun!
Nakita ko si Kath na nandito rin sa gym. Ayos! Lalo akong ginanahan. Ang ganda niya talaga. Sht! Nakajeans siya ngayon since wala namang klase, tapos yung buhok niya ay magulo in a beautiful way.
Nakaupo lang siya sa bleachers. May sinusulat yata. Wala pati siyang kasama. Bakit kaya siya nandito? Para suportahan ako? Yown. Joke lang.
Eh bakit pa ba? Wala naman yata rito yung epal na yun eh! Takot yata sa bola.
Nabalik naman atensyon ko sa mga kasama ko. Paano ba naman kasi kung ano anong sinasabi nila kay Kath.
"Shet tol! Kapag nakapasa ako sa team liligawan ko yun!" sabay tuloy kay Kath.
"Kung sagutin ka pa nun. Ako yata ang type nun!"
"Kapal nyo dre. Wala kayong binatbat sakin!"
Natawa nalang ako sa kanila. Sumingit naman ako. "Eh tol alam nyo naman ba pangalan nya? Mga nagaagawan agad."
"Bakit pare, ikaw alam mo ba?"
"Malamang." I smile cockily.
"Shet tol! Tulungan mo ako. Anong pangalan?!"
"Sorry bros. Akin siya." sabi ko sabay shoot ng bola. Three points!
"Lanja naman 'tong si Jap. Makikiagaw pa!"
"Kung alam nyo lang talaga." sabi ko. Kung alam nyo lang kung gaano ko pinaglalaban ang babaeng yan sa isang epal.
"Alright. Girls, do your warm up and we'll start the audition shortly." sabi nung babae sa kabilang side ng court.
Napatingin naman ako sa direction kung nasaan si Andrea. Sht! Bakit ganun?
Bakit ang ganda nya ngayon?! Nakatali yung buhok nya tapos nakashorts lang siya at nakat-shirt. Kung hindi ko lang 'to bestfriend edi sana naligawan ko na 'to! Kaso kay Kath pa rin ako. Pero...
Sht lang talaga!
Nahuhumaling ako sa ngiti at tawa ni tol. Grabe! Babaeng babae siya ngayon. Di ko akalaing may ganito pala siyang features?
Sht! Napatingin siya. Eh nangingiti ako? Crap!
Sa bagay, best friends naman kami kaya understood na yun.
Yung dibdib ko, bakit ganito? Sht! Sht! Ano ba! Takte aba!
Si Kath ang iniisip ko.
Kath.
Kath.
Kath.
Andrea?
Darn!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 61: Spaces
"Oy tol!" tawag ko sa kanya. Lumingon naman siya.
"Ano?"
"W-wala."
"Papansin!"
"Eto naman. Masama na bang tawagin ang bestfriend ko?"
"Oo." umisnab lang siya. Grabe talaga 'tong amazonang ito. "Hoy. Baka gusto mong ibili na ako ng lunch?" nakataas pa kilay niya nyan.
"Sungit mo! Oo na po. My queen."
"Queen ka dyan! Baduy mo tol. Dali na! Pagod na ako'y nagugutom. Di ka nahahabag?" sabay pout pa niya.
Ano ba 'to nagpapacute?! Grabe lang.
Epektib eh! Tsk tsk.
"O-oo na nga po. Maghintay ka dyan!" pinilit kong maging normal yung tono ng boses ko. Syete! Ano bang nangyayari sakin ngayon?! Nababading na ba ako?! Tch.
Pumila na nga ako sa counter. Chicken na lang ang kinuha ko. Malay ko ba sa gusto nun! At tsaka nawawala ako sa sarili ngayon. Ewan ko rin kung bakit.
Habang nakapila naman ako. May mga babaeng nagaapproach sakin. Siguro dahil naka-jersey ako. Oh talagang gwapo ako? Haha. Kaso lang ang pawis ko pa rin. Di ba sila nandidiri o ano? Grabe naman ang charms ko!
Eto na nga, tapos na akong bumili. Papabalik na ako sa upuan namin. May nakita naman akong lalaking mga kumakausap kay Andrea. Natawa nalang ako.
"Miss ano pong number mo?" tanong nung isang lalaki.
"Two." sagot ni tol nang hindi lumilingon.
"Hindi po. Cellphone number po."
"At bakit?!" ayan na, nagsusungit na. Haha! Teka bakit ko pinagtatawanan yung lalaki? Malamang kasi nakakatawa si Andrea. Ang ganda pa niya tapos-SHT! Saan na ba napunta 'to?!
"W-wala. Meron lang po kasing gustong manligaw sa inyo." ang tatag naman nung mga lalaking yun.
"Pwes di ako available. Sorry ha?" kunwari siyang nagsmile sabay irap naman.
"Ate sige na po?"
Napatayo na siya. "Ang kulit lang!" nagpunas siya ng noo, may pawis kasi. "Ganito kasi yan. May boyfriend na ako, okay? Kaya get lost!"
Nagtakbuhan naman yung mga lalaki. Wala nang nangugulo kaya cue ko na para lapitan siya. Natatawa pa rin talaga ako.
"Number mo nga miss?" pabiro kong sabi habang nasa likod pa ako
"Sinabi nang-!" di na niya naituloy kasi nga nakita niyang ako 'to. Natawa nalang ako. "Ewan ko sayo! Akin na nga yan! Gutom na talaga ako!" sabay hablot niya sakin nung tray.
"Easy ka lang tol." umupo na rin ako. Uminom lang muna akong tubig, mahirap na baka kung anong mangyari sa tyan ko.
"Easy? Eh nakakaimbyerna eh!" pagsusungit niya. Tumawa naman ako. "Oh? Tawa ka dyan?!"
"Ang sungit mo talaga pag gutom." tiningnan niya lang ako nang masama. Tumingin nalang ako sa ibang direksyon sabay bulong, "Ang ganda mo rin."
Sinipa niya tuhod ko. "Ano nanamang binubulong-bulong mo dyan ha?!"
"Aray ko." sabay himas sa tuhod kong minurder nya. "Wala."
"Meron eh. Anooo?"
"Wala nga! Kulit neto."
"Damot mo!" sabay kain nya.
"Pakabusog."
"Che!"
Makalipas ang ilang minuto eh natapos na rin kaming kumain. Dahil mamaya pa namang one-thirty ang balik namin sa gym, naggala muna kami ni tol. Niyayaya nga ako sa mall eh, libre ko raw siya nang kung ano-ano. Nakakainis nga eh! Ang kulit! Pero wala akong magawa, alangan namang magpasalvage ako sa boses nito.
"T-teka lang!" tawag ko sa kanya. Nauuna kasi siyang maglakad, eh may napansin ako.
"Ano nanaman?" lumingon siya sabay humangin nang malakas. Shet! Pati ba naman ang amihan nakikigulo sa feelings ko?!
Sht!
Feelings daw?
Wala! Kunwari di ko yun sinabi! Erase!
Hinila ko nga siya sa tabi. May napansin kasi ako sa mga lalaki na pakalat-kalat. Nakakasira ng ulo eh! Pinipicturan ba naman si tol. Eh eto namang baliw na 'to hindi napapansin. Manhid! Pero swerte nung mga lalaking yun ha, kundi baka nasapak na yun isa-isa nitong si Sisa.
"Bakit ang ikli ng short na suot mo?! Tapos bakit ganyan yung pantaas mo, bitin?! Wala ka na bang matinong admit ha?" reklamo ko sa kanya.
"A-ah, eehh." lumayo siya sakin nang konti. "Teka lang muna ha! Teka, wait." hinawakan niya yung ulo nya na parang sumasakit ba. "Bakit ba? Eh salagay eto yung isa sa nairequire saming attire sa audition eh! Alangang magsuot ako nang mahabang shorts, tapos magjacket or something!"
"Eh ba't yung iba hindi ganyan ang damit?!"
"Aba malay ko! Tsaka," naging malumanay na siya. "Hindi naman sigurado kung papasa ako eh. After all, napilitan lang ako gawa mo."
Yeah. My fault. Aba! Malay ko naman na gagawin niya talaga. Kaya ko lang naman sinabi yun eh kahit papano gusto kong maging lady-like siya. Ewan ko ba. Pero minsan ayoko rin, minsan gusto ko na tough sya para walang makakagalaw sa kanya kahit sino man. At mukhang ganun na nga siya ngayon. Kaso lang alam kong minsan eh nahihirapan na rin siya. Gusto ko nga ako lang proprotekta sa kanya eh. Bakit? Ewan ko rin. Siguro dahil ako na bestfriend niya. Maghanda na ng libingan ang aagaw!
Hinatak ko naman siya agad sa loob ng mall dahil wala na rin naman akong maisagot sa kanya. Diretso kami sa clothing store. Kahit saan basta may damit.
"Do you have sweatpants here?" tanong ko dun sa salesman.
"For her?" tumingin naman siya kay tol. Kakaiba tingin eh. Nakakalalaki!
"Yeah. For MY girlfriend." sabi ko nang walang tono, pero may warning ang approach.
"S-sige po sir. This way."
Nung tiningnan ko si tol, parang di maipinta yung mukha. Maya maya eh bigla niyang hinila wrist niya. Nakalimutan kong hawak ko pa pala. Pasensya naman! Nadala lang eh.
"Nahihibang ka na ba?! Bakit mo naman sinabi yun?!" naiinis niyang sabi.
"Kung nakita mo lang kasi kung paano ka tingnan nung lalaki kanina." kalmado kong sagot.
"Kilala mo naman ako diba? Nagmamaldita kapag ayaw sa lalaki. Since hindi ako nagsungit kanina, ano na? Gets mo na ba ha?!"
"Gusto mo ba yun?!!!" napalakas kong tanong.
"O-oy! W-wala akong sinabi ha!" sabay iwas niya nang tingin. "Pupunta na ako dun at magpapalit señorito!" sabay ngiti niya nang sarcastic.
Ang baliw talaga nung amazonang yun. Pero nararamdaman ko namang swerte yung taong mamahalin nun. Teka... nararamdaman KO?
Ay malamang! Bestfriend ko eh. Yun na yun, wala nang iba pa.
Kamusta na kaya si Kath? Tsk! Baka kinukulit na naman nung epal na yun! Lagi na lang. Alam kong siguro maraming nagiisip na ako yung panira rito, hindi rin! Bakit sila na ba? Sure bang sila hanggang dulo? Sht naman kasi. Ako yung nauna eh!
Alam ko rin naman na hindi porque't nauna eh ang karapatan ay nasa kanya. I know that. Pero iba eh. Perfect na sana kami nun, kaso lang nasira. Wala akong sinisisi, mali yun.
Okay na rin naman eh. At least nung mga panahong durog na durog ako eh binuo ulit ako ni Andrea. Ang korni pero totoo. Ang saya ko nung panahong yun. Sobra. Pero ngayon naguguluhan na ako! Aaminin ko namang nagkagusto rin ako rati kay Andrea eh.
Ayan naamin ko na!
Pero kasi kada nakakakita ako ng kung anong bagay na makakapagpaalala sakin kay Kath, eh para akong nasisiraan. Mahal ko pa rin siya hanggang ngayon. Mahal na mahal.
Pero naguguluhan nga ako! Nandito kasi si Andrea.
Posible kayang...
Posible kayang may nararamdaman pala ako sa kanya matagal na?
/ANDREA'S PERSPECTIVE
Okay! So na-misunderstood ni tol yung nasabi ko kanina.
Ang gusto ko sanang iparating eh hindi ako makapag-maldita kasi naiilang ako. Paano ba naman nga kasi sabihin ba namang MY GIRLFRIEND eh! Tapos hawak niya pa wrist ko! Oo wrist lang yun, pero masama bang kiligin? Hihi. :">
AYNAKO! stop. Mahirap na. Assumera na naman ako.
Eto na nga, nakapili na ako nang maayos na sweatpants pampalit at sinabi ko naman sa saleslady na isusuot ko na. Saleslady na. Syempre alangan namang hanggang dito sa fitting room eh lalaki pa rin ang mag-assist! Heller Hellen Keller!? No way!
"Hoy!" tawag ko sa kanya. Edi napatingin naman siya. Para bang gulat?
"B-bakit ganyan pa rin ang pantaas mo?! Bitin! Magpalit ka pa!" utos na naman niya.
"Utang na loob naman tol! Ang init init ha. To think na may audition pa mamaya." napatingin naman ako sa phone ko.
"And that 'mamaya' is specifically ten minutes after!"
"Ang arte mo. Magpalit ka na kasi!"
"Ano ka ba. Anong ipapasuot mo sakin, Jersey? Tch. Naman Jap!"
"Pwedi rin." napaisip naman siya. "Lika na nga!" hinigit na naman niya ako.
"Teka! Yung bayad kaya sa sweatpants! Mamaya maisipan pang magnanakaw ako!"
"Hindi lang ikaw, tayo." nanahimik naman ako sa sinabi niya. "Plus, I already paid for it."
***
Balik practice na nga kami ulit. At may mga nagtataka naman sa suot kong pantaas. Why?
Shet naman kasi! Pinasuot nga sakin yung sports fest t-shirt niya nung HS na pagkalaki-laki. Nakooo! Bawas point ito sa judges, I think.
"Ano't naisipan mong magpalit? Conservative na ang peg?" natatawang tanong ni Julie.
"Hindi ah. Pano kasi yung si Jap, shet lang eh! Sabi masyado raw maiksi yung short ko kanina, tapos bitin daw yung pantaas. Eh anong magagawa ko? Yun ang etiquette!" reklamo ko habang ginagawa pa rin yung routine.
"Ang sweet naman ng boyfriend mo." sagot ni Julie. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko namula ako, pero syempre hindi ko ipapahalata.
"Ano ka ba! Bestfriend ko lang yun."
"Sabi ko nga." sabay ngiti niya nang nakakaloko.
"What?"
"Walaaa."
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Gym. Screening for school newspaper staffer. Straight news.
Wala namang unusual na nangyari. Well as for me. Cheering audition at basketball try-outs lang naman yung nandito kaya pwedi na. Plus, matatanong ko naman si Andrea dun eh. Isama na rin si Jap as source.
Magisa ako ngayon dito sa bleachers, nakaupo't nagsusulat. Ang ingay nga eh. Yung spirit ba, parang ang taas na kahit wala namang upcoming game oh ano. Bahala sila dyan, magingay lang sila basta ako magsusulat. Di ko na alam kung paano ako nakakapag-compose ng news sa ganitong ambiance. Milagro!
Wait.
Si Kenneth kaya? Ay! SCRATCH! Bahala na pala siya. Baka nagssearch na yun sa google map kung nasaan yung babaeng may kaparehas niya ng turtle stuff toy. And I'm not even bitter, who am I to act like one? Psh. Friend lang niya ako. Kaibigan.
Sabi samin kapag may lengthy news na kami eh pwedi na naming isubmit sa office. At hindi nga ako nagkamali na hindi lang ako ang interesado sa straight news. Kaya naman may kakumpetensya ako, pero wala na akong pakielam. Kung hindi makuha edi hindi, end of story.
Nito namang lunch eh sa suite na ako kumain. Umidlip nga muna ako bago lumabas ulit eh. Para may energy naman. Nagpunta na rin ako sa office para isubmit yung nagawa ko, confident naman ako sa nagawa ko kaya kahit hindi pasa eh okay lang. Tsaka who am I kidding? Openheim to! Openheim! Matatalino ang mga human dito kaya ano namang laban ko diba?
Ang boring lang ng buhay ko dito. Pero masaya na rin naman at may nagaaproach na talaga sakin. Talagang talaga. Kaso lang ako itong may problema. Verified. May nameet ako kanina na group of girls, and fortunately mababait naman sila. Yun tipong di ka makakakita ng kaplastikan and such. Pero dahil nga wala ako sa mundong earth ngayon, di ko sila masyadong nakausap. But I said I would meet them another time. When I already unwind myself.
***
Monday. Okay naman. Mamaya na rin yung announcements ng mga pasado sa bawat screening, vetting, auditions and what ever you may call the process.
Ang dry talaga. As in! Sa suite eh tahimik lang talaga ako. Yun bang kapag kakain eh kailangan nasa terrace pa, para magisa. Kapag naman manunuod ng tv, kailangang wala akong kasama. At kapag nagbabasa habang nakahiga, dapat wala siya sa view. Ang tindi!
Kinakausap ko pa rin naman siya. One sentence per day. Okay naman na siguro yun diba? At least kinakausap. Namimiss ko na siya. Pero to think na my issue ngang magulo, eh pinipilit ko nalang na isiping in a way ay tama rin 'to.
"Kathy."
Nagulat ako sa tawag niya. "O-oh?" I asked without looking at him. Magisa ako ngayon dito sa homeroom, may tinatapos lang na extra-work. Tsaka pwedi rin namang tumambay dito as long na rito ang assigned room.
"I think the professor from the Printing office wants to see you."
"Ahh. Pupunta na ako. Salamat." di pa rin ako tumitingin sa kanya.
For the second time, nagulat na naman ako sa kanya. Pinatungan niya kamay ko sabay hinawakan. Tatanggalin ko sana dapat eh kaso lang ang bigat ng kamay niya.
"Ano ba Kenneth." awkward kong sabi. Still not looking.
"Kathy, is there a problem?" malungkot yung tono niya.
"Ha? Nako. Wala ha. Ikaw naman!" I tried sounding normal, I just hope it's working.
"Truth, Kathy, truth."
Okay so it's not working.
"Please? I'm having a real hard time. I can't even solve every equation that concerns you staying away from me."
"Kenneth. Wala namang problema eh." at least siguro sa side niya wala.
"Then why do you have to be so distant?"
"I need space." nasabi ko nalang bigla.
"Was there something I have done? Tell me." nagmakaawa siya. Kaso lang di ko na kaya talaga. Hingit ko nang biglaan kamay ko. Good thing na nakakawala naman.
"Wala. Sige, una na ako." tumayo ako't naglakad palabas.
Nung nasa may gigantic entrance na ako ng homeroom namin, narinig ko naman siyang umusap.
"I miss you Kathy. And it hurts."
I felt something unseen throbbed my chest. Somewhere within wants to glide back and engulf him in a hug. But why can't I? Maybe because of the limitations, and assumptions that would lead to more pain.
I was about to process the state for the second time around but someone caught my attention.
"Exclusive ka right?" sabi sakin ng familiar na mukha. I examined her. Ohhh, I see. Classmate ko siya but I barely know her. See the spaces?
"Yes, why?"
"We have exam tomorrow in Music."
"What?" gulat kong tanong pero in a mild tone naman. "What covers it?"
"Prepare a song lang daw then be sure to project the notes clearly, emotions has to be felt, and performance will be seen by the class. Probably just that."
"Just?" paguulit ko. "I need some ants." natawa naman siya sa sinabi ko.
"You don't need that. Una na me ha. And oh by the way, I'm Jaina."
"Kath."
"I know." she laughed lightly. "Kaya lang naman kita tinanong kanina kung exclusive ka para hindi mo isiping creepy ako."
"Sus. Di ako ganun ah."
"Ohh. Sige I'll talk to you later. I have some practicing to do."
"Good luck."
"Same goes."
Nakapunta na rin naman ako sa printing office, may inutos lang naman yung prof. dun. So here I am under the stairs of somewhere in the exclusive hallway. Dito lang natripang magingay. Ayokong may makarinig pa sa ear-cracking voice ko. Baka humingi pa ng pang-gamot sakin kung sino mang mabibiktima. So at least dito kokonti lang dumadaan.
Eh ano na nga ba talagang kakantahin ko? iPod to the rescue! Nah. Wala pa rin pala. Bakit ganun? Parang lahat ng kanta eh walang appeal sakin? Oh dahil lang sa mood ko?
Naitext ko naman si Andrea about my dilemma. Alam na rin naman pala nya yung tungkol dito. Siya na rin daw mismo eh namomoblema. Kaya advice na lang ang naibigay niya sakin.
Andrea
You know what? It's just you. Music is everyone's best friend, not unless you're some kind of Narnian. But what the heaven, they still have some music, if not, then wonderful noise. See? I'm ranting na. But what I'm really trying to say is that pick the song with the lyrics similar to what you're feeling. It will totally help a lot in that emotional percentage. And if you're feeling every piece of words, every note becomes savory to the ears. That's that. You got me? Okay. I still have mine to be bothered about. Pag-igihan mo na lang. Kaya mo yan!
Nagpasalamat na lang ako kay Andrea. Pero teka, ano bang nararamdaman ko ngayon? Undefined eh. Basta alam ko... alam ko in love na ako.
My gahd! I didn't say that, did I? Hay. At least nai-express ko na. In love pero may kulang. Ba't ganun? Ang hirap naman nito. Eeh! First time eh.
Sinuot ko na lang yung earphones ko at pumikit. Then I started singing, pero mahina lang. I think? I wouldn't know, may nakapasak nga kasing earphones diba. And here I am, feeling the song. Yan ang sabi ni Andrea eh. And I think it might work.
After nung kanta, nagmulat na rin ako. And I was astounded to see two people gaping in front of me. Hala! Tumayo na ako at inayos gamit ko. This is not a safe zone anymore! Sabi na nga ba't dapat sa suite na lang ako nagganto eh. Eh kaso lang ang layo pa.
"What's your name, girl?" tanong sakin nung babae.
"M-me?" turo ko pa sa sarili ko.
"Yeah, you. Silly." sagot nung babae. Ano ba 'to? Sarcastic ang approach o what? Nagsalita naman yung lalaking kasama niya.
"Wag mong pansinin 'to. Talagang ganyan lang yan." kalmadong sabi nung lalaki.
"Of course. Mabait naman me. So walang dapat i-worry you."
Ay. Conyo pala itong babaeng to. Mukhang manonosebleed ako ah. Kasakit sa ulo eh. Pero ngumiti na lang ako.
"Katherine. Kath na lang."
"Ohh. Ang nice naman your name."
Ngumiti na lang ulit ako. "Sige po. Una na ako."
"Wait lang naman girl!" tawag sakin ulit nung babae. So ako naman ay lumingon pero di makausap. "I'm Sofia, by the way." she extended her hands for a shake. Nakipagkamay naman ako, syempre. "And this is Erick. The drummer boy."
Ngumiti lang siya nang matipid. Pansin ko rin na tahimik siya. Oh baka naman dahil first meeting lang. Malamang! Di ko pa nga sila kilala, name pa lang.
"And oh, miss Kath. We want you to make sali in our group!" excited na sabi niya.
"Ha? Anong group?"
"Wait and see!" she jumped in joy. At hinatak na nila ako. Actually ni Sofia lang pala. Nahuhuli yung si Erick.
Napa-oo na ba nila ako? Hala! Ni hindi ko nga alam kung anong group o club o kung ano mang something yun eh. Di naman na ako makausap dahil eto nga hatak-hatak na ako ni conyo girl. Lakad lang kami nang lakad hanggang sa makapasok na kami ng isang building. Busy people ang peg ng mga tao rito ah? Panay ang takbo to and fro. Nakooo! Ayoko ng busy jobs! Ang busy na nga nang buhay ko tapos papasok pa ako sa kung saan? Psh.
"Sofia," tawag ko sa kanya habang higit pa rin niya ako. "Saan ba tayo pupunta? At anong group ba yun?"
Hindi siya sumagot. Tumingin naman ako kay Erick. Parang bang sinasabi niya sa tingin niya eh, "Hayaan mo na lang yan. Baliw yan eh." natawa naman ako't nahawa siya. Eto na nga sumakay kami sa elevator. Nakailang floor din kami bago makalabas. Hala ha.
Konting lakad pa ang ginawa namin hanggang sa binuksan ni Erick ang isang two-way door. Ayos ah.
At eto ang sumalubong sa mga mata ko; isang malaking kwarto with lots of music instruments. Why didn't I think of this! I knew it!
Ang laki talaga. As in! Yung walls ay hindi talaga typical walls dahil it's glasses. Yung tipong makikita mo yung buong view ng Openheim. But as I've said very earlier na hindi naman makikita lahat-lahat dahil nga sa kalakihan ng Openheim. Pero seriously, it's awesome! Parang nakaka-overwhelm sa feeling yung ambiance ng room. Yun bang gusto mo na nang mapakanta at mapa-rock and roll. Tama nga ang practice room nila.
"Kath. Welcome to the school's band!" masayang sabi ni Sofia. Si Erick naman eh pumunta na sa ibang students na nasa room.
But what I'm surprised mostly about is that...
Kenneth is here.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
"Ano?"
"W-wala."
"Papansin!"
"Eto naman. Masama na bang tawagin ang bestfriend ko?"
"Oo." umisnab lang siya. Grabe talaga 'tong amazonang ito. "Hoy. Baka gusto mong ibili na ako ng lunch?" nakataas pa kilay niya nyan.
"Sungit mo! Oo na po. My queen."
"Queen ka dyan! Baduy mo tol. Dali na! Pagod na ako'y nagugutom. Di ka nahahabag?" sabay pout pa niya.
Ano ba 'to nagpapacute?! Grabe lang.
Epektib eh! Tsk tsk.
"O-oo na nga po. Maghintay ka dyan!" pinilit kong maging normal yung tono ng boses ko. Syete! Ano bang nangyayari sakin ngayon?! Nababading na ba ako?! Tch.
Pumila na nga ako sa counter. Chicken na lang ang kinuha ko. Malay ko ba sa gusto nun! At tsaka nawawala ako sa sarili ngayon. Ewan ko rin kung bakit.
Habang nakapila naman ako. May mga babaeng nagaapproach sakin. Siguro dahil naka-jersey ako. Oh talagang gwapo ako? Haha. Kaso lang ang pawis ko pa rin. Di ba sila nandidiri o ano? Grabe naman ang charms ko!
Eto na nga, tapos na akong bumili. Papabalik na ako sa upuan namin. May nakita naman akong lalaking mga kumakausap kay Andrea. Natawa nalang ako.
"Miss ano pong number mo?" tanong nung isang lalaki.
"Two." sagot ni tol nang hindi lumilingon.
"Hindi po. Cellphone number po."
"At bakit?!" ayan na, nagsusungit na. Haha! Teka bakit ko pinagtatawanan yung lalaki? Malamang kasi nakakatawa si Andrea. Ang ganda pa niya tapos-SHT! Saan na ba napunta 'to?!
"W-wala. Meron lang po kasing gustong manligaw sa inyo." ang tatag naman nung mga lalaking yun.
"Pwes di ako available. Sorry ha?" kunwari siyang nagsmile sabay irap naman.
"Ate sige na po?"
Napatayo na siya. "Ang kulit lang!" nagpunas siya ng noo, may pawis kasi. "Ganito kasi yan. May boyfriend na ako, okay? Kaya get lost!"
Nagtakbuhan naman yung mga lalaki. Wala nang nangugulo kaya cue ko na para lapitan siya. Natatawa pa rin talaga ako.
"Number mo nga miss?" pabiro kong sabi habang nasa likod pa ako
"Sinabi nang-!" di na niya naituloy kasi nga nakita niyang ako 'to. Natawa nalang ako. "Ewan ko sayo! Akin na nga yan! Gutom na talaga ako!" sabay hablot niya sakin nung tray.
"Easy ka lang tol." umupo na rin ako. Uminom lang muna akong tubig, mahirap na baka kung anong mangyari sa tyan ko.
"Easy? Eh nakakaimbyerna eh!" pagsusungit niya. Tumawa naman ako. "Oh? Tawa ka dyan?!"
"Ang sungit mo talaga pag gutom." tiningnan niya lang ako nang masama. Tumingin nalang ako sa ibang direksyon sabay bulong, "Ang ganda mo rin."
Sinipa niya tuhod ko. "Ano nanamang binubulong-bulong mo dyan ha?!"
"Aray ko." sabay himas sa tuhod kong minurder nya. "Wala."
"Meron eh. Anooo?"
"Wala nga! Kulit neto."
"Damot mo!" sabay kain nya.
"Pakabusog."
"Che!"
Makalipas ang ilang minuto eh natapos na rin kaming kumain. Dahil mamaya pa namang one-thirty ang balik namin sa gym, naggala muna kami ni tol. Niyayaya nga ako sa mall eh, libre ko raw siya nang kung ano-ano. Nakakainis nga eh! Ang kulit! Pero wala akong magawa, alangan namang magpasalvage ako sa boses nito.
"T-teka lang!" tawag ko sa kanya. Nauuna kasi siyang maglakad, eh may napansin ako.
"Ano nanaman?" lumingon siya sabay humangin nang malakas. Shet! Pati ba naman ang amihan nakikigulo sa feelings ko?!
Sht!
Feelings daw?
Wala! Kunwari di ko yun sinabi! Erase!
Hinila ko nga siya sa tabi. May napansin kasi ako sa mga lalaki na pakalat-kalat. Nakakasira ng ulo eh! Pinipicturan ba naman si tol. Eh eto namang baliw na 'to hindi napapansin. Manhid! Pero swerte nung mga lalaking yun ha, kundi baka nasapak na yun isa-isa nitong si Sisa.
"Bakit ang ikli ng short na suot mo?! Tapos bakit ganyan yung pantaas mo, bitin?! Wala ka na bang matinong admit ha?" reklamo ko sa kanya.
"A-ah, eehh." lumayo siya sakin nang konti. "Teka lang muna ha! Teka, wait." hinawakan niya yung ulo nya na parang sumasakit ba. "Bakit ba? Eh salagay eto yung isa sa nairequire saming attire sa audition eh! Alangang magsuot ako nang mahabang shorts, tapos magjacket or something!"
"Eh ba't yung iba hindi ganyan ang damit?!"
"Aba malay ko! Tsaka," naging malumanay na siya. "Hindi naman sigurado kung papasa ako eh. After all, napilitan lang ako gawa mo."
Yeah. My fault. Aba! Malay ko naman na gagawin niya talaga. Kaya ko lang naman sinabi yun eh kahit papano gusto kong maging lady-like siya. Ewan ko ba. Pero minsan ayoko rin, minsan gusto ko na tough sya para walang makakagalaw sa kanya kahit sino man. At mukhang ganun na nga siya ngayon. Kaso lang alam kong minsan eh nahihirapan na rin siya. Gusto ko nga ako lang proprotekta sa kanya eh. Bakit? Ewan ko rin. Siguro dahil ako na bestfriend niya. Maghanda na ng libingan ang aagaw!
Hinatak ko naman siya agad sa loob ng mall dahil wala na rin naman akong maisagot sa kanya. Diretso kami sa clothing store. Kahit saan basta may damit.
"Do you have sweatpants here?" tanong ko dun sa salesman.
"For her?" tumingin naman siya kay tol. Kakaiba tingin eh. Nakakalalaki!
"Yeah. For MY girlfriend." sabi ko nang walang tono, pero may warning ang approach.
"S-sige po sir. This way."
Nung tiningnan ko si tol, parang di maipinta yung mukha. Maya maya eh bigla niyang hinila wrist niya. Nakalimutan kong hawak ko pa pala. Pasensya naman! Nadala lang eh.
"Nahihibang ka na ba?! Bakit mo naman sinabi yun?!" naiinis niyang sabi.
"Kung nakita mo lang kasi kung paano ka tingnan nung lalaki kanina." kalmado kong sagot.
"Kilala mo naman ako diba? Nagmamaldita kapag ayaw sa lalaki. Since hindi ako nagsungit kanina, ano na? Gets mo na ba ha?!"
"Gusto mo ba yun?!!!" napalakas kong tanong.
"O-oy! W-wala akong sinabi ha!" sabay iwas niya nang tingin. "Pupunta na ako dun at magpapalit señorito!" sabay ngiti niya nang sarcastic.
Ang baliw talaga nung amazonang yun. Pero nararamdaman ko namang swerte yung taong mamahalin nun. Teka... nararamdaman KO?
Ay malamang! Bestfriend ko eh. Yun na yun, wala nang iba pa.
Kamusta na kaya si Kath? Tsk! Baka kinukulit na naman nung epal na yun! Lagi na lang. Alam kong siguro maraming nagiisip na ako yung panira rito, hindi rin! Bakit sila na ba? Sure bang sila hanggang dulo? Sht naman kasi. Ako yung nauna eh!
Alam ko rin naman na hindi porque't nauna eh ang karapatan ay nasa kanya. I know that. Pero iba eh. Perfect na sana kami nun, kaso lang nasira. Wala akong sinisisi, mali yun.
Okay na rin naman eh. At least nung mga panahong durog na durog ako eh binuo ulit ako ni Andrea. Ang korni pero totoo. Ang saya ko nung panahong yun. Sobra. Pero ngayon naguguluhan na ako! Aaminin ko namang nagkagusto rin ako rati kay Andrea eh.
Ayan naamin ko na!
Pero kasi kada nakakakita ako ng kung anong bagay na makakapagpaalala sakin kay Kath, eh para akong nasisiraan. Mahal ko pa rin siya hanggang ngayon. Mahal na mahal.
Pero naguguluhan nga ako! Nandito kasi si Andrea.
Posible kayang...
Posible kayang may nararamdaman pala ako sa kanya matagal na?
/ANDREA'S PERSPECTIVE
Okay! So na-misunderstood ni tol yung nasabi ko kanina.
Ang gusto ko sanang iparating eh hindi ako makapag-maldita kasi naiilang ako. Paano ba naman nga kasi sabihin ba namang MY GIRLFRIEND eh! Tapos hawak niya pa wrist ko! Oo wrist lang yun, pero masama bang kiligin? Hihi. :">
AYNAKO! stop. Mahirap na. Assumera na naman ako.
Eto na nga, nakapili na ako nang maayos na sweatpants pampalit at sinabi ko naman sa saleslady na isusuot ko na. Saleslady na. Syempre alangan namang hanggang dito sa fitting room eh lalaki pa rin ang mag-assist! Heller Hellen Keller!? No way!
"Hoy!" tawag ko sa kanya. Edi napatingin naman siya. Para bang gulat?
"B-bakit ganyan pa rin ang pantaas mo?! Bitin! Magpalit ka pa!" utos na naman niya.
"Utang na loob naman tol! Ang init init ha. To think na may audition pa mamaya." napatingin naman ako sa phone ko.
"And that 'mamaya' is specifically ten minutes after!"
"Ang arte mo. Magpalit ka na kasi!"
"Ano ka ba. Anong ipapasuot mo sakin, Jersey? Tch. Naman Jap!"
"Pwedi rin." napaisip naman siya. "Lika na nga!" hinigit na naman niya ako.
"Teka! Yung bayad kaya sa sweatpants! Mamaya maisipan pang magnanakaw ako!"
"Hindi lang ikaw, tayo." nanahimik naman ako sa sinabi niya. "Plus, I already paid for it."
***
Balik practice na nga kami ulit. At may mga nagtataka naman sa suot kong pantaas. Why?
Shet naman kasi! Pinasuot nga sakin yung sports fest t-shirt niya nung HS na pagkalaki-laki. Nakooo! Bawas point ito sa judges, I think.
"Ano't naisipan mong magpalit? Conservative na ang peg?" natatawang tanong ni Julie.
"Hindi ah. Pano kasi yung si Jap, shet lang eh! Sabi masyado raw maiksi yung short ko kanina, tapos bitin daw yung pantaas. Eh anong magagawa ko? Yun ang etiquette!" reklamo ko habang ginagawa pa rin yung routine.
"Ang sweet naman ng boyfriend mo." sagot ni Julie. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko namula ako, pero syempre hindi ko ipapahalata.
"Ano ka ba! Bestfriend ko lang yun."
"Sabi ko nga." sabay ngiti niya nang nakakaloko.
"What?"
"Walaaa."
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Gym. Screening for school newspaper staffer. Straight news.
Wala namang unusual na nangyari. Well as for me. Cheering audition at basketball try-outs lang naman yung nandito kaya pwedi na. Plus, matatanong ko naman si Andrea dun eh. Isama na rin si Jap as source.
Magisa ako ngayon dito sa bleachers, nakaupo't nagsusulat. Ang ingay nga eh. Yung spirit ba, parang ang taas na kahit wala namang upcoming game oh ano. Bahala sila dyan, magingay lang sila basta ako magsusulat. Di ko na alam kung paano ako nakakapag-compose ng news sa ganitong ambiance. Milagro!
Wait.
Si Kenneth kaya? Ay! SCRATCH! Bahala na pala siya. Baka nagssearch na yun sa google map kung nasaan yung babaeng may kaparehas niya ng turtle stuff toy. And I'm not even bitter, who am I to act like one? Psh. Friend lang niya ako. Kaibigan.
Sabi samin kapag may lengthy news na kami eh pwedi na naming isubmit sa office. At hindi nga ako nagkamali na hindi lang ako ang interesado sa straight news. Kaya naman may kakumpetensya ako, pero wala na akong pakielam. Kung hindi makuha edi hindi, end of story.
Nito namang lunch eh sa suite na ako kumain. Umidlip nga muna ako bago lumabas ulit eh. Para may energy naman. Nagpunta na rin ako sa office para isubmit yung nagawa ko, confident naman ako sa nagawa ko kaya kahit hindi pasa eh okay lang. Tsaka who am I kidding? Openheim to! Openheim! Matatalino ang mga human dito kaya ano namang laban ko diba?
Ang boring lang ng buhay ko dito. Pero masaya na rin naman at may nagaaproach na talaga sakin. Talagang talaga. Kaso lang ako itong may problema. Verified. May nameet ako kanina na group of girls, and fortunately mababait naman sila. Yun tipong di ka makakakita ng kaplastikan and such. Pero dahil nga wala ako sa mundong earth ngayon, di ko sila masyadong nakausap. But I said I would meet them another time. When I already unwind myself.
***
Monday. Okay naman. Mamaya na rin yung announcements ng mga pasado sa bawat screening, vetting, auditions and what ever you may call the process.
Ang dry talaga. As in! Sa suite eh tahimik lang talaga ako. Yun bang kapag kakain eh kailangan nasa terrace pa, para magisa. Kapag naman manunuod ng tv, kailangang wala akong kasama. At kapag nagbabasa habang nakahiga, dapat wala siya sa view. Ang tindi!
Kinakausap ko pa rin naman siya. One sentence per day. Okay naman na siguro yun diba? At least kinakausap. Namimiss ko na siya. Pero to think na my issue ngang magulo, eh pinipilit ko nalang na isiping in a way ay tama rin 'to.
"Kathy."
Nagulat ako sa tawag niya. "O-oh?" I asked without looking at him. Magisa ako ngayon dito sa homeroom, may tinatapos lang na extra-work. Tsaka pwedi rin namang tumambay dito as long na rito ang assigned room.
"I think the professor from the Printing office wants to see you."
"Ahh. Pupunta na ako. Salamat." di pa rin ako tumitingin sa kanya.
For the second time, nagulat na naman ako sa kanya. Pinatungan niya kamay ko sabay hinawakan. Tatanggalin ko sana dapat eh kaso lang ang bigat ng kamay niya.
"Ano ba Kenneth." awkward kong sabi. Still not looking.
"Kathy, is there a problem?" malungkot yung tono niya.
"Ha? Nako. Wala ha. Ikaw naman!" I tried sounding normal, I just hope it's working.
"Truth, Kathy, truth."
Okay so it's not working.
"Please? I'm having a real hard time. I can't even solve every equation that concerns you staying away from me."
"Kenneth. Wala namang problema eh." at least siguro sa side niya wala.
"Then why do you have to be so distant?"
"I need space." nasabi ko nalang bigla.
"Was there something I have done? Tell me." nagmakaawa siya. Kaso lang di ko na kaya talaga. Hingit ko nang biglaan kamay ko. Good thing na nakakawala naman.
"Wala. Sige, una na ako." tumayo ako't naglakad palabas.
Nung nasa may gigantic entrance na ako ng homeroom namin, narinig ko naman siyang umusap.
"I miss you Kathy. And it hurts."
I felt something unseen throbbed my chest. Somewhere within wants to glide back and engulf him in a hug. But why can't I? Maybe because of the limitations, and assumptions that would lead to more pain.
I was about to process the state for the second time around but someone caught my attention.
"Exclusive ka right?" sabi sakin ng familiar na mukha. I examined her. Ohhh, I see. Classmate ko siya but I barely know her. See the spaces?
"Yes, why?"
"We have exam tomorrow in Music."
"What?" gulat kong tanong pero in a mild tone naman. "What covers it?"
"Prepare a song lang daw then be sure to project the notes clearly, emotions has to be felt, and performance will be seen by the class. Probably just that."
"Just?" paguulit ko. "I need some ants." natawa naman siya sa sinabi ko.
"You don't need that. Una na me ha. And oh by the way, I'm Jaina."
"Kath."
"I know." she laughed lightly. "Kaya lang naman kita tinanong kanina kung exclusive ka para hindi mo isiping creepy ako."
"Sus. Di ako ganun ah."
"Ohh. Sige I'll talk to you later. I have some practicing to do."
"Good luck."
"Same goes."
Nakapunta na rin naman ako sa printing office, may inutos lang naman yung prof. dun. So here I am under the stairs of somewhere in the exclusive hallway. Dito lang natripang magingay. Ayokong may makarinig pa sa ear-cracking voice ko. Baka humingi pa ng pang-gamot sakin kung sino mang mabibiktima. So at least dito kokonti lang dumadaan.
Eh ano na nga ba talagang kakantahin ko? iPod to the rescue! Nah. Wala pa rin pala. Bakit ganun? Parang lahat ng kanta eh walang appeal sakin? Oh dahil lang sa mood ko?
Naitext ko naman si Andrea about my dilemma. Alam na rin naman pala nya yung tungkol dito. Siya na rin daw mismo eh namomoblema. Kaya advice na lang ang naibigay niya sakin.
Andrea
You know what? It's just you. Music is everyone's best friend, not unless you're some kind of Narnian. But what the heaven, they still have some music, if not, then wonderful noise. See? I'm ranting na. But what I'm really trying to say is that pick the song with the lyrics similar to what you're feeling. It will totally help a lot in that emotional percentage. And if you're feeling every piece of words, every note becomes savory to the ears. That's that. You got me? Okay. I still have mine to be bothered about. Pag-igihan mo na lang. Kaya mo yan!
Nagpasalamat na lang ako kay Andrea. Pero teka, ano bang nararamdaman ko ngayon? Undefined eh. Basta alam ko... alam ko in love na ako.
My gahd! I didn't say that, did I? Hay. At least nai-express ko na. In love pero may kulang. Ba't ganun? Ang hirap naman nito. Eeh! First time eh.
Sinuot ko na lang yung earphones ko at pumikit. Then I started singing, pero mahina lang. I think? I wouldn't know, may nakapasak nga kasing earphones diba. And here I am, feeling the song. Yan ang sabi ni Andrea eh. And I think it might work.
After nung kanta, nagmulat na rin ako. And I was astounded to see two people gaping in front of me. Hala! Tumayo na ako at inayos gamit ko. This is not a safe zone anymore! Sabi na nga ba't dapat sa suite na lang ako nagganto eh. Eh kaso lang ang layo pa.
"What's your name, girl?" tanong sakin nung babae.
"M-me?" turo ko pa sa sarili ko.
"Yeah, you. Silly." sagot nung babae. Ano ba 'to? Sarcastic ang approach o what? Nagsalita naman yung lalaking kasama niya.
"Wag mong pansinin 'to. Talagang ganyan lang yan." kalmadong sabi nung lalaki.
"Of course. Mabait naman me. So walang dapat i-worry you."
Ay. Conyo pala itong babaeng to. Mukhang manonosebleed ako ah. Kasakit sa ulo eh. Pero ngumiti na lang ako.
"Katherine. Kath na lang."
"Ohh. Ang nice naman your name."
Ngumiti na lang ulit ako. "Sige po. Una na ako."
"Wait lang naman girl!" tawag sakin ulit nung babae. So ako naman ay lumingon pero di makausap. "I'm Sofia, by the way." she extended her hands for a shake. Nakipagkamay naman ako, syempre. "And this is Erick. The drummer boy."
Ngumiti lang siya nang matipid. Pansin ko rin na tahimik siya. Oh baka naman dahil first meeting lang. Malamang! Di ko pa nga sila kilala, name pa lang.
"And oh, miss Kath. We want you to make sali in our group!" excited na sabi niya.
"Ha? Anong group?"
"Wait and see!" she jumped in joy. At hinatak na nila ako. Actually ni Sofia lang pala. Nahuhuli yung si Erick.
Napa-oo na ba nila ako? Hala! Ni hindi ko nga alam kung anong group o club o kung ano mang something yun eh. Di naman na ako makausap dahil eto nga hatak-hatak na ako ni conyo girl. Lakad lang kami nang lakad hanggang sa makapasok na kami ng isang building. Busy people ang peg ng mga tao rito ah? Panay ang takbo to and fro. Nakooo! Ayoko ng busy jobs! Ang busy na nga nang buhay ko tapos papasok pa ako sa kung saan? Psh.
"Sofia," tawag ko sa kanya habang higit pa rin niya ako. "Saan ba tayo pupunta? At anong group ba yun?"
Hindi siya sumagot. Tumingin naman ako kay Erick. Parang bang sinasabi niya sa tingin niya eh, "Hayaan mo na lang yan. Baliw yan eh." natawa naman ako't nahawa siya. Eto na nga sumakay kami sa elevator. Nakailang floor din kami bago makalabas. Hala ha.
Konting lakad pa ang ginawa namin hanggang sa binuksan ni Erick ang isang two-way door. Ayos ah.
At eto ang sumalubong sa mga mata ko; isang malaking kwarto with lots of music instruments. Why didn't I think of this! I knew it!
Ang laki talaga. As in! Yung walls ay hindi talaga typical walls dahil it's glasses. Yung tipong makikita mo yung buong view ng Openheim. But as I've said very earlier na hindi naman makikita lahat-lahat dahil nga sa kalakihan ng Openheim. Pero seriously, it's awesome! Parang nakaka-overwhelm sa feeling yung ambiance ng room. Yun bang gusto mo na nang mapakanta at mapa-rock and roll. Tama nga ang practice room nila.
"Kath. Welcome to the school's band!" masayang sabi ni Sofia. Si Erick naman eh pumunta na sa ibang students na nasa room.
But what I'm surprised mostly about is that...
Kenneth is here.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 62: Believing
Tumalikod ako at huminga nang malalim. Sana naman hindi niya ako nakita. Isa pang malalim na hinga ang kinuha ko.
"Sofia." tawag ko habang nakatalikod.
"Hey. Why naman nakatalikod you? Is there a problem ba?" tanong nya.
"E-eh kasi, ano, ang sakit na pala ng lalamunan ko."
"Sheezh. That's no problema at all. We have naman here medicine or whatsoever nilulunok for you to feel maayos." sabi niya then ngiting maganda. Lahat ba ng estudyante rito eh mala-Venus at Adonis ang peg? Di naman yata ako qualified pag ganun.
Eh teka nga muna! Ano na bang idadahilan ko?
"Oh here na pala ang adviser natin eh!" sabi na naman ni Sofia nung may pumasok. Prof. yata? Ewan ko. Di naman kasi nakaformal na uniform pero yung attire naman eh enough para madistinguish na professor siya.
"Sir Mike, meron kaming good news!" sigaw ni Erick mula sa likod ko. Siya nga ba? Basta parang siya.
"Ano naman ba yun ha?" tanong nung prof. Nandito na ako sa may gilid ng entrance. Baka mamaya sabihin pa eh di naman ako kasali so bakit pa ako nandito diba.
"We already make narecruit na a female vocalist!" masaya na namang sabi ni Sofia. Ang energetic din pala nito.
"Really? Let's see it then? Nasaan ang lucky girl?" tapos tumingin tingin naman sa paligid yung prof. hanggang sa nakuha na niya yung presence ko. Shet. Yumuko na lang ako.
"Yes sir Mike. It's her." sabay turo pa sakin ni Sofia at Erick.
"Well?" tanong sakin nung prof. Tanong? Ha? Eh anong isasagot ko? "Show me what you got."
Di na ako nakausap pa. Tinulak na nila ako sa stage na nandito rin sa room. Napahawak naman ako bigla sa stand ng mic. Grabe! Peer pressure na 'to. I never imagined this in my entire boring life!
Lalo naman akong kinabahan nung tumingin sakin si Kenneth. Grabe! I could die now! I could! Shet. Lalo pa nung nakita kong kasama niya yung katawanang babae noon sa cafeteria. Nakakabadtrip. Ewan ko!
Biglaang tumugtog naman yung mga instruments sa likod ko. Syempre may naghahandle. Pero nakakagulat pa rin eh! Ano ba 'tong tinutugtog nila?! Ni hindi manlang nagtanong. Pero bahala na!
♪ Somehow I know I will find a way to a brighter day in the sun. Somewhere I know that he waits for me. Someday soon he'll see I'm the one ♪
Nagulat nga ako nung una, pero buti naman at alam ko rin 'to. Alam ko namang wala akong pakielam kung makuha ako rito sa band na 'to oh hindi. Pero basta ayoko rin namang mapahiya diba.
♪ I won't give up on this feeling, and nothing could keep me away ♪
Give up? Ha? Bakit kahit papano natatamaan ako.
♪ 'Cause I still believe in destiny that you and I were meant to be. I still wish on the stars as they fall from above. 'Cause I still believe, believe in love ♪
Siguro parehas din kami ni Hayden, kung siya man nagcompose nito. I somehow believe in destiny. Kaya lang minsan ang absurd tingnan. Basta! Ang daming opposing know-it-all theories.
♪ Enough to make miracles change everything. Lift you from the darkness and make your heart sing. Love is forever when you fall. It's the greatest power of all ♪
Still, miracle? Really? Dyan na ako hindi masyadong naniniwala. Pero malay ko ba, baka may makapagpaiba rin dito.
Love will be forever if you know how to hold on. Even if you're not holding that tight, it's fine. Just make sure you won't let go.
♪ Oh I still believe in destiny that you and I were meant to be. I still wish on the stars as they fall from above. 'Cause I still believe, believe in love Yes, I still believe, believe in love. I still believe in love! ♪
I believe in destiny, yet I do believe in free-will on my other half. Sounds complicatedly intriguing.
♪ I still believe, believe in love ♪
Nakangiti lang yung prof. habang yung iba naman eh pumalakpak kahit wala naman dapat palakpakan. I mean, ear-cracking, remember?
"That's very nice." comment nung prof. habang nakangiti pa rin. Ako naman eh tumango lang hanggang sa may nakita na naman akong nakatingin.
Monkey and the other girl. Ang close close nila. Bakit ganun? Ang pait pait ko. Bakit ganun? Nakakaasar naman oh. Nagbow na lang ako biglaan hanggang sa tumakbo ako palabas. Di ko na tiningnan mga reaction pa nung mga tao dun, I really don't mind.
Now I know. Alam ko na kung bakit parang laging MIA yung mokong na yun. Edi siya na nakahanap ng bagong circle of friends. I don't care. In the first place naman talaga eh wala na akong pakielam. Oo na, it was back then. Pero... AYY! Psh.
"Kathy! Wait!"
Narinig kong tawag niya. Malamang siya. Sino lang ba ang tumatawag sakin nun. The one and only lang diba. Ayoko nang gumulo pa. Binilisan ko lang lakad ko hanggang sa makaliko ako. Hindi naman na siguro niya ako nakita diba?
Safe zone!
Pagkaliko ko na naman may monster. Wrong direction. Shet. Nandito siya. And he caught my sight. Wala na. Danger zone na pala. Lakad nga lang ako nang lakad.
"Stop." mahina niyang sabi pero bigla naman akong napatigil. Ay ewan ko! May kakaiba akong system and instincts.
"Ano?" malumanay ko rin namang tanong.
"Why did you leave?"
"I-I... I don't know." sabi ko na lang. Nakatalikod pa rin ako. Hinawakan naman niya yung dalawa kong balikat at hinarap niya ako sa kanya.
"Kathy. I'd like to ask you something." seryoso niyang sabi.
"I'm no encyclopedia. Ask google." sabi ko habang nakatingin sa baba.
"I'm serious."
"And you think I'm not?!" napatingin na ako sa kanya habang sinabi ko yun.
"Please?" he pleaded.
"Fine. Ano?!"
"What's the matter with you?"
"And why are you asking?! It's not like it's your problem, too." napapa-sarcastic na yata ako.
"Yes it is!" napasigaw naman na siya. Nagulat ako so I automatically stepped back. Di naman ako makasagot agad. "S-sorry." sabi niya agad.
"It's fine."
"But, look. Why are you staying away from me?"
"From you?" tumawa ako nang pilit. "I'm not, okay?"
"Really?!" napaiba naman yung tono niya. Hindi masaya, pero ewan! Nakakatakot. "Because that's what I'm seeing! That's what I'm feeling!"
"What do you expect?! Hindi ako laruan Kenneth!"
At this point eh nagsisigawan na kami. I didn't even notice. Not until now.
"What?!" nagulat yata siya sa sinabi ko. Miske ako eh. "I'm not toying you around Katherine!"
"Okay, fine!" wala akong masabi eh. Naiinis ako! Though I'm not sure kung bakit.
"Would you just please tell me what is it?!" this time galit na talaga siya.
Nanghina naman ang tuhod ko na para bang mapapaupo na ako, pero pinilit ko pa ring tumayo nang maayos. Yung dibdib ko naman parang naninikip, tapos yung mata ko nagiging blurry na. Next thing I knew? May tumulo nang luha sa pisngi ko.
"Hindi ko talaga alam. Ewan ko!" tumalikod na naman ako. "Y-you said you love me t-twice. I was flattered and all. Naniwala ako. Can't you believe that?" tumawa ako, fake. Naluluha pa rin nga ako eh. So unlike me. "But you know what? It broke me at some point knowing that you love me, but you're still finding another? And honestly I can't keep up with that. Gusto mo ng sagot? Ayun. Ayun na ang sagot. Nasabi ko na. Masaya ka na? Go lang. Just please please, wag ka nang lalapit sakin like old times. Alam ko naman na dapat hindi ako ganito umasta. Pero paano pala kung..."
Huminga ulit ako nang malalim. Humarap na ulit ako sa kanya. I'll face this. Bahala na.
"Paano pala kung mahal na rin kita?"
Hindi siya makasagot agad. And I really don't know why.
"Hindi mo na kailangang sumagot. I fully understand everything." nginitian ko na lang siya at lumakad palayo.
Diretso ako sa suite at humiga sa kama. Kinuha ko laptop at nagemail kina Lindsay at Yna. Kinwento ko na lahat lahat sa kanila. Nobela na nga eh. Pero at least alam nila. Baka naman din na matulungan nila ako diba.
/ALYNA'S PERSPECTIVE
MAY NALAMAN KAMI! SHET LANG TALAGA! AS IN! SAGAD!
Teka lang! Kakalma lang ako!!!
Ayan okay na yata. Pero grabe ang revelations! Hindi ko ineexpect! Ano yun? Nalaman ko lang naman na ang ganda ko. Joke! Seriously. Eto na.
Umamin samin si Kenneth na... na... You know!
Siya si Jake Flynn! GRABEEEE! Ako'y nagffreak out na talaga rito! Si Lindsay naman eh okay lang. Parang nasa gitna na lang yung level ng emotions. Ewan ko ba! Pero basta! Ang tagal ko na palang na-meet si Jake Flynnnn! Shet lang! Ang swerte ko! I knew it! Sabi na eh! Sa mukha palang niya!
Paano ba namin nalaman? Ay nako. Dito na kami nafrustrate. Naichat niya kami. Good thing na magkasama lang naman kami ni Lindsay non, which actually is kahapon. Edi nung una syempre natatawa pa kami. Oo may possibility ngang siya yun, kasi nga parehas sila ng features and everything. Pero hello naman diba?! Sino ba namang maniniwala agad dun?
Ayun nga, pinatunayan niya nga yun. Paano? Nagvideo chat lang naman kami. At... At hindi si Kenneth Verge ang nasa harapan namin nun! So Jake Flynn nga! Shet lang! Todo freak-out kami kahapon ni Lindsay to the point na pinagtatawanan na kami ni Jake ay ni Kenneth. Basta nila. Yun. Edi naniwala naman na kami. For follow-up proof, naitweet ako ni Jake. Sabi ba naman eh, jakeflynnofficial: now do you believe @just_alyna and @Lindsayistough?
Tapos naifollow pa niya kami. Okay. That was legit! Kaya ayun naniwala na talaga kami nang bongga! Tanong pa namin eh bakit siya napaamin. Sabi eh may problema raw siya. Sabi niyang mahal na mahal na raw niya talaga si Kath. Edi nagsigawan na talaga kami ni Lindsay! Ang swerte lang ni Katherine Villanueva eh! So ayun, Mali nga si Kath na mayabang, obnoxious, fame-magnet lang si JF. Cause obviously he's not. Tingnan nalang si Kenneth oh, napaka-gentleman.
So sabi pa nga ni Kenneth na gusto na niya talagang aminin lahat lahat kay Kath. Dito na talaga kami nagkaproblema. May saltik kasi sa utak yang si Kath kaya kapag nalaman niyang iisa si Kenneth at Jake Flynn, baka lumayo siya. Sagot naman ni Kenneth eh lumayo na nga raw nang tuluyan si Kath. Aba! Mas lalo niyang wag sabihin ngayon ha! Malamang kasi baka hindi lang lumayo si Kath. Baka mawala na yan nang tuluyan.
Kaya naman napilitan si Kenneth na itago na muna lahat. At tsaka lalayo talaga si Kath! Ano ba! Eh napanuod niya yung interview ni Jake at ni Tricia Savery eh! Edi malamang magagalit talaga yun! The fact na sinabi pa ni Tricia na SILA na nga raw ni JF. Oh diba? Gugulo lang ang lahat!
Nakakaloka lang! Pero syempre dahil team KayVee nga kami, di namin hahayaang hindi sila ang magkatuluyan. Oo, fan kami ni JF. Pero iba naman pag dating sa kaibigan. Kaya lang ano pa nga bang magagawa namin? Nako. Ewan na lang. Siguro advice-advice na muna.
Sakto naman na nag-email samin si Kath. Ayun nga. Nalaman na namin lahat. Na may hinahanap pa raw na babae itong si Kenneth. Pero di naman kami naghusga agad ni Lindsay. Knowing Kenneth? Nako. Ang daming pakulo niyang lalaking yan. Tsaka mahal na raw niya eh. Malaki naman tiwala namin kay Kenneth noh. Simula pa lang eh alam namin na meron nang something iyan kay Kath.
Naaalala ko pa nung nagkasakit nun si Kath, nung na-hospital. Grabeng magalaga eh! Parang boyfriend lang! Grabe pa siyang magsulat nun sa notes ni Kath para lang maka-catch up siya. Yung handwriting niya eh parang hindi panlalaki, ganda kasi at maayos tignan. Then after classes diretso siya sa hospital. Nagluto pa na siya nun ng rice porridge para kay Kath. Sabi niya eh first time niyang gawin yun. Effort! Kung hindi lang ba nageexist sa mundo itong si Kath eh malamang nagpapansin na ako kay Kenneth. Charot! Pero dahil nandito na nga lahat, susuportahan nalang namin sila.
Gumawa naman kami kaagad ng paraan ni Lindsay para malaman ang pweding reaction ni Kath kung malalaman niyang iisa lang si Kenneth ay Jake.
Gumawa kami ng survey-kuno thingy at naisend sa email niya. Diba may mga ganun? So yun yun! At kung paano ginawa? Ewan ko na lang kay Linds. Pero at least naisend na namin kaya okay na. Naghintay na kami kaagad ng response kasi alam naman namin na online iyun kasi nga kakasend nya pa lang samin nung email nya thirty minutes ago.
Pero lumipas na ang fifteen minutes wala pa rin. Eh naman! Ang bilis nun magtype, mabilis din naman gumana utak. Depende nalang sa ibang bagay, like love. Psh. So ang ginawa nga ni Lindsay eh nagdagdag ng kung ano anong description. Sabi pa nga eh the email is from a desperate student. Natawa na lang ako. Eh kasi naman ho, parang wala namang konek yung survey-kuno sa education. Sana na lang maging gullible ngayon si Kath kahit konti.
After another fifteen minutes or so eh nakareceive na rin kami ng reply! Oh yes naman! Agad naman naming binasa syempre.
---
Katherine Villanueva
Re: Survey in need of answers
"What would be your initial reactions after realizing that your boyfriend and a celebrity is the same person? Any mid-reactions, as well, that you might foresee?"
Hi, desperate student who are in need of answer.
I don't know how to answer this but here let me try. First of, I haven't stumble upon with this dilemma before, and I think haven't is not the right word for that. I will never experience something like this. This is very odd, but interesting. Anyway, my answer would land most probably in the level of Perhaps and Insomniac thinking.
Upon reading your question for the second time, I realized that it's not very concise, rather an understatement. So there would be a lot of cases in my answer. Let's start with one; If in case my boyfriend is actually the same celebrity in my top list of admired and desired, then I would be the most happiest girlfriend in our universe. Though I would likely to have misunderstandings and I would probably sulk. Why? That is because he didn't get the chance to take the risk before he asked me and that. But anyway, I will accept him no matter what if love dominates the most. Perhaps. In my second case; let's imagine that the approach of the celebrity is perfectly opposing to what I had mentioned above. It means, I don't like him and he's on my top list, too. But in different sort, of course. That maybe the list of unwanted, and most-loathed celebrity. So if that may ever happen then I would definitely demand a break-up and never will speak of his name again. I'll loathe him even more than before, which is very scary now. What's extreme than loathe? What ever that may be, that will be felt. And in every circumstances, that cannot be broken because by the time he confessed, it might have already shattered everything in me even before he finishes his word.
So there you go. As I've said earlier, everything falls in uncertainty. And other things might be counterfeit in no time. I don't know, it's in my bipolar hormones. But I hope that would help. Bye! ;)
---
Seriously?! Nakakagulat lang ang response nitong babaeng ito aba! Mag-resend kaya ulit kami ng email tapos sabihing kailangang Tagalog ang sagot? Nakakaloka eh! Pero wag na baka magalit. Alam naman namin yang si Kath. She dislikes repeating things.
Oh edi tama na nga kami na posibleng layuan ni Kath si Kenneth. At kung bakit naman "Boyfriend" ang nakaindicate sa taas eh kasi naman ganun din yun. Parang sila rin naman eh! Pati dun din yun hahantong.
Ano na nga bang plano namin ngayon ni Lindsay? Ewan pa namin. Pero basta nag-advice na kami kay Kenneth na huwag padalos-dalos ang pagkilos at paggawa ng desisyon. Mahirap na. Baka yung dapat madali nang ayusin eh mas lalo pang gumulo at humirap. So sa ngayon wala na muna kaming ikikilos ni Lindsay except nga rito sa advice thingy kay Jake. Hihihi. Ang saya niya lang tawagin na ganun. Anyway! Basta yun na nga muna. Pero kung gugulo pa yun edi bahala na.
Baka pumunta na lang kami ng Openheim.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 63: Peace?
/JAP'S PERSPECTIVE
Naguguluhan na talaga ako! Pero parang totoo na talaga 'to eh! Ngayon ko lang talaga narealize. Bakit ba?! Ang gulo talaga!
Simula nung naging best friend ko nun si Andrea hindi ko hinahayaang makalapit ang kunsino mang lalaki dyan. Ewan ko ba! Diba nga sabi ko maghanda na ng libingan ang aagaw? Pero may nakalimutan pa akong iklaro. Aagaw in what way? Aagawin siya as my best friend? Oh, agawin in the sense of her being the only girl I own? Own. Simula siguro nung mga oras na lagi siyang nandyan para sakin, eh inangkin ko na siya.
Mali ba yun? Kung mali eh wala pa rin akong pakielam. Andami ko nang tinatama sa mga exams ko, sobrang bilang lang naman ang mga mali. Kaya naman pagbibigyan ko na ang sarili kong maging mali sa realidad. Sabi nila matalino ako nang natural. Magaling sa academics na parang alam lahat. Pero may napagtanto ako.
Hindi lahat ng bagay ay matututunan. Saan ka naman kasi makakakita ng libro na may title na How to Live Your Life? Aba! Kung meron man eh napakagaling naman nung nagsulat. Don't buy it. Don't read it. It's up to you how your life would start and end. Hindi naman pwedi yung naidepende mo lang yung takbo ng buhay mo sa isang manual o instructions. You have to make your own path whether it's agreeing or opposing with your fate and destiny. Malay mo mabago mo yun diba?
Isa pa yun eh. Fate. Destiny. Paano nga ba kung pinipilit ko na lang na baguhin ang kung anong inihanda sakin ng tadhana? Yun bang nakikipaglaban pa talaga ako. Mala-David Norris ang peg? Sus! Kung pwedi lang ba eh. Kaso lang, what if the unseen forces succeed this time? Hahayaang ko nalang siguro. Kung sisirain ko kasi yung nakatadhana sakin, di lang isang fate ang masisira—kundi yung sa iba rin.
Kaya naman hanggang ngayon naguguluhan na talaga ako. Sabi ng utak ko mahal ko si Kath. Pero iba naman ang dinidikta ng internal organ na nasa dibdib ko. Ano bang dapat sundin? Ewan!
Bakit ba kasi ngayon ko lang narealize 'tong nararamdaman ko? Dahil ba nakita kong nagiba ang itsura ni Andrea? Ni tol? Siguro naman hindi. Dahil bago ko pa siya nakitang ganun eh naguguluhan na ako. At tsaka hindi ako tumitingin sa panlabas. Wala akong pakielam. You should love with your eyes closed. In that way, you will never be confused about how you fell. If in that way you still feel the love, then congrats, that's real.
Kaya ba hindi ko makuhang mapansin ang nararamdaman ko at mismong si Andrea kasi pinipilit ko pa ring mabuhay sa nakaraan? Am I living to what was before when I'm supposed to move on and live in present?
Siguro nga. But I need some verifications. After all, hindi lahat ng valedictorians eh tama lagi. They always need supporting datas.
***
"Hoy tol!" tawag ko sabay hagis ng unan kay Andrea. Nandito kami sa sala ng suite, nanunuod ng chick flick na hindi ko naman maintindihan ang kwento. Hindi pa rin niya ako pinapansin dahil focused pa rin siya sa tv.
Ah ganyan ka na ha? Di namamansin ha? Tingnan natin. Binato ko ulit siya ng unan nang sunod-sunod. At ayun natinag naman siya.
"Ano ba Jap! Nanunuod yung tao eh!" inis niyang sabi. Ang ganda eh! Binato niya ulit sakin yung unan pabalik. Magkatapat lang kasi yung couch na kinauupuan namin. Ayokong lumapit dyan. Baka mamaya murderin ako ng hampas niyan pag kinilig.
Wala akong magawaaaa! Mapagtripan na nga lang si tol. Binato ko na naman ng unan. Hahaha! Wala talaga akong magawa. Abnormal na yata ako. Saturday naman kasi ngayon kaya walang klase. Nakakabaliw naman ang katahimikan. Mali pala! Eto na, nagiinit na si tol.
"Isa pa talaga Jake Anthony Periño!" sigaw niya. Ako naman eh tawa lang nang tawa. "PAPANSIN KAAA!"
"Chill tol." mahina kong sabi kasi tawa pa rin ako nang tawa.
"Epal kaaa! Nakakainis!" tapos ako naman itong binabato niya ng mga unan. Eh saktong natamaan ako sa mukha. Nagkaplano tuloy ako.
"Aray!" sigaw ko. Natigilan naman siya sa pagbabato. Kunwaring galit ang expression ko. Tumayo ako at pumunta sa harapan niya. Halatang takot na takot siya.
"U-uy! T-tol. S-sorry ha."
"Sorry is just a word. You have to be punished!"
"H-ha?"
Kinulong ko siya sa dalawa kong braso. Ang ibig kong sabihin ay yung braso kong isa ay nakatuon sa sandalan ng couch, same goes for the other. Ayan kulong siya sa gitna ko. Grabe. Ang pangit ni tol!
Joke. Malamang, alam na!
"H-hoy! D-di mo ako m-madadaan sa ganyan mo ha!" she stammered.
"Weh?" nilapit ko mukha ko sa kanya. Namula ba siya? Hala. Baka naman hindi makahinga 'to?
"I'll kill you Jap!"
"Oh I'm scared." panginis ko sa kanya. "Bakit ka namumula?"
"H-ha? H-hindi ah!"
"Sus! Baka naman kinikilig ka lang dahil sakin. Masyado na bang gwapo ang tol mo?" then I smiled cockily.
"K-kapal mo!" tapos iniwas niya yung mukha niya. Pero malapit pa rin mukha ko. Di ako makatayo nang maayos ah. Sht! "Hoy di ako makahinga!" reklamo niya.
"Gusto mo CPR?"
"Grabe ka!" sabay sipa niya sa tuhod ko. Sht! Wrong move Andrea! Ikaw din!
Nanghina yung tuhod ko. Anong nangyari? My face fell into hers, causing our lips to touch.
Sht!
Di ako makagalaw! Di ako makatayo! Bakit ganto?! Hindi rin naman niya ako tinutulak? Parehas pa kaming nakamulat. Pero ilang sandali eh pumikit na rin siya, kaya naman napapikit na rin ako.
Grabe!!! Tama ba 'to?
May nagdoorbell. Edi napamulat naman kami kaagad at napatayo na ako. Grabe naman! Nakakahiya! Putek! Ayokong maging awkward ang atmosphere between me and tol.
"Sino ba yang panirang yan?!" bigla ko nalang nasabi. Natauhan naman din ako kaagad. "I-I mean, sino ba yang nasa labas na yan?"
Pakiramdam ko pwedi na akong magpakain sa lupa dahil sa kahihiyan eh! Tumayo nalang ako at binuksan yung pinto. Nakita ko namang pizza delivery lang pala. Nagtaka naman ako.
"Hindi yan samin." I said coldly. Pucha kasi, istorbo! Edi sana natuloy na ang dapat natuloy. Dejoke lang!
"But sir the address says it's in this suite."
"Aba. Sabi't hindi ng—"
"Ako ang nagorder." singit ni Andrea. "Here. Thank you." binigay ni Andrea yung bayad dun sa delivery boy. Napansin ko naman na hawak hawak pa rin nung lalaki yung kamay ni tol. Eh bakit hindi tinatanggal ni tol at mukhang masaya pa 'to?!!!
Darn!
Umalis na ako sa pinto at bumalik sa couch. Grabe! Sakto pa yung scene sa movie sa tv aba! May couple na magkaholding hands tapos naifocus naman yung scene sa isang lalaking malungkot na nakatingin sa kanila. Fk!
Ay nako! Bahala sila dun! Wala akong pakielam! Si Kath ang gusto ko.
Walanja naman ang ibang channels! Walang magandang palabas. Tss. Binalikan ko naman yung channel ng pinapanuod ni tol kanina. Tapos na. Grabe. Ganun ba ako katagal naghanap ng channel? At ang mas malupit, ganun ba SILA katagal naguusap doon sa may pintuan? Nakakainis na ha! Makalabas na nga lang!
"Tabi-tabi naman oh." malamig ko na namang pagkakasabi. Nakakainis eh! "At tsaka uwi-uwi naman. Alis-alis!" pagpaparinig ko habang naglalakad palayo. Nako! Huwag na huwag talagang papapasukin ni tol yung delivery boy na yun kundi! Ilililibing ko yun ng buhay! With pizza! Tss.
Napadpad naman ulit ako rito sa fountain. Malapit lang kasi. Pagkalabas ng building eh tanaw na agad. Tsaka ito yata ang main highlight ng exclusive premises. Malaki ang circumference ng fountain kaya it's no ordinary. Inikot ko lang to kasi wala talaga akong magawa. Wala na ngang magawa, wala pang mapuntahan, wala pang makausap. San pa ko? Tch. Bwisit talaga yung delivery boy na yun!
Natigilan naman ako nang nakita ko si Kath na magisang nakaupo sa gilid ng fountain.
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Why, oh, why do I feel this way?
When I'm with him I feel so alive.
So now that he's not around, I feel so... so... Invisible? And useless!
Pero kailangan ko rin namang lumayo. Ayoko naaa. Ang hirap eh! Sobra. Kung sana hinabol niya ako last time edi sana nagawan na ng paraan. But look what's happening? Wala! Ni hindi na nga talaga kami nagpapansinan eh. A-ayaw na niya sakin.
</3
HA-HA! Putik! Mud! Dapat kasi di ko na pinasok ang bagay na ganito eh! Nakakainis!
"Kath?"
Tumingala ako. "Oh, Jap?"
"Bakit ka nandito?"
"W-wala naman. Ang boring sa suite eh." Hindi. Ang awkward kasi sa suite.
"Oh, I see."
Hindi ako sumagot. Walang masabi eh. Gusto kong mapagisa. Pero narealize ko na kailangan ko rin namang makipagusap sa tao, baka mamaya maging alien na ako nang tuluyan.
"Katherine. Mahal kita."
Napatingin agad ako sa kanya. "H-ha? Adik ka Jap!" hinampas ko siya nang pabiro sa braso.
"Seryoso ako."
Seryoso siya. Pero kilala ko rin naman siya! Hindi niya ako mahal. Trust me, hindi. Pinipilit lang niya na mahal pa rin niya ako, pero ang totoo wala na talaga. I can see through him.
"Oo naman. Friends diba nga?" nginitian ko pa siya. Kahit pilit ginawa ko, para mawala yung serious mood. Pero ayaw eh.
He sighed. "Wala na talaga akong pag-asa noh?"
"J-Jap naman. Ano... ano kasi—"
"Si Kenneth ba?" diretso nyang tanong, pero yung mata niya eh nakafocus lang dun sa tubig na nahuhulog sa fountain.
"Paano kung oo pala?" sabi ko nang mahina.
"I knew it!" tumawa siya nang pilit. "Dapat pala nung una pa lang sumuko na ako."
"Nung una pa lang wala ka nang laban Jap."
Nagulat naman siya. "Hah! Talo pala ako in the first place. Sana manlang sinabi mo na agad, nahalata mo na naman pala eh."
"Hindi. Wala kang laban kasi dati ka pa sumuko. Alam mo yan sa sarili mo. Huwag mo na kasing pilitin na ako pa rin. Dahil alam ko at alam mo, at alam din niyan," tinuro ko pa yung dibdib niya. "Na hindi na talaga ako ang nandyan."
Bigla nalang niya akong niyakap. "Thanks for making me realize. I just need verification. And you did it. Thanks Kath. Kaya mahal kita eh."
"Ang gulo mo rin!" natawa nalang ako. Then umalis na rin siya sa pagkakayakap. "Oh bakit nandito ka? Bakit di mo siya puntahan?"
"Ha?" pagtataka niya.
"Alam mo minsan naguguluhan din ako kung bakit ka naging valedict. Ang slow mo eh!" pangasar ko pa.
"Ang sama mo naman." kunwaring nahurt pa siya.
"Pero bakit nga hindi kayo magkasama ni ANDREA ngayon?" tanong ko. Namula naman ang bata!
"T-tch! Magsama sila!" bulong niya pero narinig ko pa rin.
"Nino na naman?"
"Wala. May sinabi ba ako? Wala ah!"
"Defensive ka."
"Psh. Eh kasi naman! Nakakaselos!"
Natawa ako lalo. "Ang cute mong magselos eh!" sabay pisil pa sa pisngi niya.
"So crush mo na ko nyan?"
Nabatukan ko nga. "Ewan ko sayo! Dati, oo. Pero that WAS."
"Aray ha. Lagi mo na lang akong sinasaktan."
"Hindi ah! Baliw ka. So sino na nga ba yung pinagseselosan ni mighty Jap?"
"Aish. Yung pizza delivery guy."
I stared like him for seconds then tumawa na naman. "Pinatatawa mo talaga ako ngayon ha? Adik ka ba! Delivery guy lang yun!"
"Kung alam mo lang kasi!" ayan para na siyang bata. "Magaabot lang ng bayad kailangan maghahawak pa talaga ang kamay? Nakakainis kaya!"
"Aysus! Inlababo si Jappy. Bantayan mo baka mahuli pa yun ng iba."
"Subukan talaga nila! Makikita nila agad si grim reaper."
"Ang protective ni soon-to-be boyfriend ah!" natawa nalang kami. Namumula pa nga siya eh. "Pero seriously, sana kayo na. Ang denial mo lang kasi Jap. Halata namang kay Andrea ka na talaga."
"Sus. Pero tell me, ano namang issue nyo ni Kenneth?"
"Uyy hindi na epal ang tawag." panginis ko pa.
"Edi ulit! Anong meron sa inyo nung epal na yun?"
"Baliw ka. Wala namang meron samin." kalmado kong sagod.
"Talaga? Para ngang kayo eh. Nakakapagselos pa rin!" nagcrossed-arms pa siya.
"Che! Pero kasi wala talaga. Well I like him, mas mataas pa na nga yata dun eh. And he told me he felt the same way."
"Oh edi ikaw na happy! Kayo na pala-kayo na ang happy. Tsk."
"Wag kang bitter. Malamang mahal ka rin ni Andrea noh."
"Sana. Ako naman magtatanong. If you both feel the same way, bakit parang ang... yung ano... Alam mo na."
"Hindi kami? Di rin kami naguusap ngayon? Di magkasama? Yun ba?" tanong ko, nag-nod naman siya. "Kasi he's still on search for the another girl."
"Aba lintk yun ah!" sigaw ni Jap.
"Kalma lang teh." natawa naman na siya. "Ayos lang. Nako! Ako'y pagod na agad sa mga ganitong bagay. Itigil na!"
"Napaka-ironic mo Kath! Bahala ka, ikaw din magsisisi sa huli. Ipaglaban mo, mahal ka naman eh. Malay mo yung hinahanap niya eh hindi naman pala para sa kanya? Mga ganun ba. Magisip ka lang ng ganun. To cheer you up."
"Bakit ganyan ba ang technique mo?"
"Naman! Dahil sayo nabuo ko yan. Haha. Magiisip ng pweding panghugutan ng lakas." tumingin siya sa taas. "Ang iniisip ko nga noon eh kaya tayo pinaglayo kasi kailangan lang natin ng space. Tapos magkikita tayo sa isang place, then tayo na." natawa siya. "Pero nakahanap ka na pala ng iba. Sabi ko naman okay lang yun, another character lang yun sa story natin. Pero I was wrong. Dahil yung akala kong another character na yun eh siya pala mismo ang protagonist sa love story mo."
"Edi think that way din. Diba akala mo ako naman yung protagonist sa story mo? Well think again, mali ka. Isa lang pala along extra para mafigure out mo kung sinong kukumpleto ng plot mo."
"Shet dumudugo na ilong ko sa usapang 'to eh!" natawa na lang kami. Tapos ayun, we ended up promising to each other na suportahan ang isa't isa. Okay naman. Friends eh. Tsaka there's no harm in accepting a little help diba? Kaya eto. Sana nalang maging ayos na lahat.
Around four pm na kami bumalik sa suites. Ano kayang mangyayari sa dalawang yun? Nakakaexcite! Buti pa sila. Tapos ako magisa. Joke lang, may monkey pala na nandito, nasa kama niya. Hindi ako makatingin sa direksyon niya. Hindi talaga. Shet lang! Malamang nakakahiya! I confessed already, remember?
Pwedi na talaga akong magpakain sa lupaaaa! Grabe!
Wala naman nangyaring kung ano. Monday na ulit and yeah, bumalik na rin ang klase namin. Mamaya eh may cooking class pang magaganap. Ewan, pakulo nitong Openheim na ito. Before lunch daw yun mangyayari. Annually daw kasi eh may parang celebration na kung ano, tribute yata para sa co-founder nitong Openheim. Pasisimulan daw yun ng isang feast all-over the university. As in lahat ng students eh magppresent ng dish, deserts, and such. Chef pala kasi yun. Nalaman ko rin na magkakaibigan silang nagtayo nitong university. Mga kilalang personality ba. Iba't iba rin sila ng interest kaya ganito na lang siguro ang kinalabasan. But still, everything's great.
Natapos na ako sa ginagawa ko kaya it's my lunch time. Dito kasi minsan, iiwanan ka lang ng gagawin. Then itong computers namin ay programed para after ng gawain eh pwedi nang ipasa sa subject database. Ganun sa lahat. Kaya hindi hassle ang pagpunta sa faculty rooms. Well except kung may kailangan kang isubmit na printed. Pwedi rin naman sa fax machine pero mas gusto ng mga professor na personally. Tapos naman magsstay lang nang matagal ang professor sa homeroom namin kung may ididiscuss, after eh ayun na nga may ibibigay na works. Then after nun free ka na, just make sure to race for the due.
At dahil tapos na nga ako sa lahat ng works sa subjects until lunch, wala akong magawa. Naghintay nalang ako hanggang sa may pumasok bigla na lalaki at nakapang-chef na uniform. Napatigil naman lahat sa paggagawa, at lahat ng atensyon eh nasa kanya na. Sino kaya yun? Siya ba yung co-founder? Ano ba yan! Di ko manlang alam.
"Good afternoon gentleman and young ladies." tapos ngumiti siya. Nakakangiti yung smile niya, parang ang friendly friendly. Matanda na rin, pero hindi yung totally na matanda. Enough lang, para kaage ng usual parents.
"I'm chef. Guillermo, the co-founder of Openheim." tumango naman kami. "Later today we'll be having our fancy Openheim feast. And all of you are invited. However, two students from same university must present a dish and such variety of food. You have 'to pair up and awe us. The feast will be ready at six in the evening. So, chop-chop!"
Wala nang tanong tanong, gets naman na namin eh. But I didn't quite get the part where I have to team up with a monkey? Sht! Nakakainis! Ano ba naman, ayoko nga eh. Lumalayo nga eh! Bakit ang ibang bagay naman ang parang gumagawa ng paraan? Ano ba! Hindi na nakakatuwa!
Babalik na sana ako sa suite kaso lang tinawag ako ni monkey at sabi kailangan na raw naming magisip ng ippresent. Wala naman akong maisuggest dahil in the first place kitchen never was my thing. Good luck nalang samin.
"So, what are we going to do?"
"Malay ko."
"Any suggestions?"
"Wala."
"Even a single one?"
"Wala nga eh."
"Are you not feeling well?" concerned na tanong niya. "If not then go rest. I'll do this alone. But don't worry. I'll make sure the credit is for the both of us." ngumiti siya. Yung totoo.
So what?
Naglakad na talaga ako pabalik. Ayoko talga eh. At tsaka siya rin naman yung nagparaya eh. Kaya okay lang siguro. Pero... yung smile niya-hinahatak ako pabalik. Tch! Ano baaa! Tsk. Sige na nga! Just this time!
Bumalik ako sa homeroom sabay hinatak si Kenneth. Muntik na nga siyang madapa eh. Natawa naman ako, pero tinago ko nalang. Hinigit ko siya sa library, kukuha ng recipe book.
Nandito na nga kami. Ano ba kasi? Bahala na. Kumukuha lang ako ng light recipe books, para may choices.
Nagulat naman ako pagkahigit ko sa isang book eh nakita ko yung mukha ni mokong sa kabila kasi kumuha rin siya ng book, edi tendency magkakaroon ng space sa shelves. Eto nga, parang may butas at nagkatitigan pa kami. Punch me now!
Iniwas ko nalang tingin ko at nagpatuloy sa pagkuha ng book. But what the heaven?! Ganun na naman nangyari. Paulit ulit! Nananadya yata itong si Kenneth eh!
And for the third time! Shet lang talaga.
"Oops. Sorry." tapos parang may kinuha na naman siyang book. "Found it." medyo defensive pa yung tono kaya natawa na talaga ako.
Umupo na kami. Ayun, kung ano ano yung nakita naming magandang gawin. Kaso lang ang hirap yata kaya nauwi kami sa Cherry Chocolate Pavlova. It's just a mixture of icing and meringue with cherry, I think. Kaya madali na siguro. Nag-agree naman kami na eto na nga lang talaga, tapos dumiretso na kami sa cooking room. Syempre hiniram din muna namin yung recipe book. Muntik na ngang hindi mahiram eh, kasi hindi pa kami nakakakuha ng library card. Edi ginamitan nalang ni Kenneth ng charms niya yung librarian eh, buti tumalab.
Sus! Edi siya na pogi. Pshhhh!!!
Pagkapasok namin sa cooking room, shet! Ang laki lang talaga. Parang sa master chef lang ang dating. Yung mga may counters pa tapos may mga gamit na rin, ganun. Ang kaibagan lang eh malaki talaga to. Yung oven eh nasa gilid, same goes for the fridge. Then meron ding storage room kung saan doon kami kukuha ng ingredients, para na ngang mini-market eh. Ang disadvantage lang eh hindi ko alam kung saan ba kukunin yung ganito-ganyan. Pero we managed naman.
"Let's get this over with." sabi ko.
"We haven't started yet. Just chill." kalma niyang sagot.
Sus! Ewan ko saiyo.
Pero gusto kong tumawa. Kaso lang di ko magawa. Baka isipin niya close na kami kaagad. Tsk.
"You make the icing I'll make the meringue. Is that alright?" suggest ko.
"Sure. I'll just get aprons."
Bakit ko nakalimutan yun. Psh. Sya na! May ibang estudyante na rin namang nandito, pero kokonti lang talaga. At least six pairs yata, pero parang ang empty pa rin nung room dahil sa laki.
"Here." bigay niya nung apron. Sinuot ko naman agad at tinali sa likuran ng leeg ko yung tali, then yung tali rin sa may waist. And I'm ready.
Binasa ko naman yung first step, beat egg whites until stiff peaks form and gradually beat in caster sugar until dissolved--
"Crap!" mahinang reklamo niya. Natawa ako kasi hindi niya matali yung sa likod ng neck niya.
"Akin na nga. Bakit kasi ganitong apron pa kinuha mo eh." humarap ako sa kanya at tinali yung sa may leeg niya. Shet! Bakit paganito ko ginawa? Pwedi namang pumunta ako sa likod niya. Ayan pa tuloy! Nagkatinginan. Sht lang.
"T-thanks." sabi nya.
"Di pa tapos. Talikod!" utos ko. Keeping a poker face, pero nangingiti ako. Shet lang. Tapos eto nga tinali ko na yung sa may waist niya. "Ayan. Get started." sabi ko nalang, pero di ako tumitingin.
I need six white eggs. Eto meron na, kailangan kong butasin at ilagay sa bowl. Butasin? Hay! Paano ba 'to? Nakakatakot naman kasing ipukpok, baka mamaya mabasag nang tuluyan tapos masayang yung laman. Bahala na. Maingat ko namang pinukpok.
Tap. Tap. Tap tap revenge. Joke. Eto na, success! Nangiti naman ako sa ginawa ko. Nakailang minuto rin ako dun ah. Yes! Five more to go.
"What are you doing?"
"Cracking the eggs. Ano pa ba?"
"You're doing it slowly."
"Ha? Yabang mo ha. Pinaghirapan ko yang isang yan."
"Exactly. You're done with one in about how many minutes? Here, let me teach you." kinuha nya yung isang egg at parang wlaa lang sa kanya, tapos isang kamay lang gamit niya. Ikaw naaa! "Give me your hand."
"Ha?" napanganga naman yata ako dun.
"I said, your hand?"
"Ohh. Bakit ba?"
"Place the egg in your hand like this," ayun nga nilagay niya yung white egg sa kamay ko, habang yung kamay ko naman eh hawak niya. Chansing yata 'to eh! "Tap it lightly until it breaks a half. And slowly open it using both your index and thumb on top shell, and you're done."
"A-ah ganun ba. Okay." tiningnan ko naman siya. Hello? yung kamay mo po!
"Oh, sorry." tinanggal naman niya.
Kelan pa siya natuto sa kitchen things? Pwedi nang maging tatay ah? Joke. Pero ako? Shet lang, maghuhugas nalang ako ng pinggan.
Nakakainis! Simpleng bagay hindi ko magawa! Bakit ganto?! I can't heat the cherries and juice! Yun lang di ko nagawa! Napaupo na ako.
"You're finished?"
"Hinde! Mukha ba?" nasungitan ko tuloy. Aba naman kasi, nakakainis sarili ko ah!
"Oh, I see. Just melt the chocolate and I'll do the rest." then naitap niya yung likod ko at bumalik na sa counter ang focus.
Ginawa ko naman yung inutos niya. And it's a success. Sigh. Buti nagawa ko pa 'to nang maayos. Nakakahiya naman na sa kanya kasi, siya na gumawa almost lahat. After an hour eh ready na yata. Aayusin nalang ang food presentation. Ako naman eh wala pa rin sa mood, nakakahiya na kasi talaga. Tapos mabibigyan ako ng credit? Psh. Unfair naman sa kanya. Hay. Eto natapos na rin namin yung presentation at okay naman ang kinalabasan. Siguro naman masarap din 'to. Si Kenneth pa!
Ay. Ewan ko pala.
"Let's clean up." sabi niya. Mukhang jolly pa. Wala pa rin ako sa sarili.
"Sige."
Nauna naman siya sa may cleaning area dala yung ibang gamit. Ang natira nalang dito eh yung dalawang bowl. Yun isa nga may icings pa eh, di nagamit lahat.
Tinikman ko naman as soon as nailapag ko sa cleaning counter.
"How was it?"
"Pwedi na. Di naman nakakalason."
He chuckled. "It's nice isn't it?"
Shet, huo na. Masarap nga! Edi ikaw na! Tss. "Yeah."
"Cheer up a bit. You did well."
"Well? Ang galing ko namang magbutas ng itlog, at magtunaw ng chocolate. Yeah, that's well. Grabe! Ang galing ko!" sabay tawa nang sarcastic.
Tumawa na naman siya. Aba! "You're so cute!"
"Cute ka rin." bigla kong nasabi. "I... I mean, cute ka kapag may ganto!" pinunasan ko ng icing pisngi niya.
"Hey! That's nasty!" tapos gumanti naman din siya. Pero nilagyan ko naman ulit siya.
"Haha. Ang cute mo Kenneth pag may ganyan. Lagi ka nalang maglagay ng icing sa mukha." biro ko.
"Psh. You're way cuter with this."
Paghiran lang kami nang pahiran. Nakakatuwa kasi. Buti nalang di kami pinapansin nung mga estudyanteng nandito rin.
"Oo, cute na nga pag natatakpan ng icing!" natatawa kong sabi. Puro icing na nga mukha ko, ramdam ko kasi ang lagkit lagkit na.
"But seriously." lumapit siya sakin, at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. "You're still beautiful without anything." tapos tinanggal niya yung nasa mukha ko. "Everytime." and he smiled.
Heart, stop it!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
Naguguluhan na talaga ako! Pero parang totoo na talaga 'to eh! Ngayon ko lang talaga narealize. Bakit ba?! Ang gulo talaga!
Simula nung naging best friend ko nun si Andrea hindi ko hinahayaang makalapit ang kunsino mang lalaki dyan. Ewan ko ba! Diba nga sabi ko maghanda na ng libingan ang aagaw? Pero may nakalimutan pa akong iklaro. Aagaw in what way? Aagawin siya as my best friend? Oh, agawin in the sense of her being the only girl I own? Own. Simula siguro nung mga oras na lagi siyang nandyan para sakin, eh inangkin ko na siya.
Mali ba yun? Kung mali eh wala pa rin akong pakielam. Andami ko nang tinatama sa mga exams ko, sobrang bilang lang naman ang mga mali. Kaya naman pagbibigyan ko na ang sarili kong maging mali sa realidad. Sabi nila matalino ako nang natural. Magaling sa academics na parang alam lahat. Pero may napagtanto ako.
Hindi lahat ng bagay ay matututunan. Saan ka naman kasi makakakita ng libro na may title na How to Live Your Life? Aba! Kung meron man eh napakagaling naman nung nagsulat. Don't buy it. Don't read it. It's up to you how your life would start and end. Hindi naman pwedi yung naidepende mo lang yung takbo ng buhay mo sa isang manual o instructions. You have to make your own path whether it's agreeing or opposing with your fate and destiny. Malay mo mabago mo yun diba?
Isa pa yun eh. Fate. Destiny. Paano nga ba kung pinipilit ko na lang na baguhin ang kung anong inihanda sakin ng tadhana? Yun bang nakikipaglaban pa talaga ako. Mala-David Norris ang peg? Sus! Kung pwedi lang ba eh. Kaso lang, what if the unseen forces succeed this time? Hahayaang ko nalang siguro. Kung sisirain ko kasi yung nakatadhana sakin, di lang isang fate ang masisira—kundi yung sa iba rin.
Kaya naman hanggang ngayon naguguluhan na talaga ako. Sabi ng utak ko mahal ko si Kath. Pero iba naman ang dinidikta ng internal organ na nasa dibdib ko. Ano bang dapat sundin? Ewan!
Bakit ba kasi ngayon ko lang narealize 'tong nararamdaman ko? Dahil ba nakita kong nagiba ang itsura ni Andrea? Ni tol? Siguro naman hindi. Dahil bago ko pa siya nakitang ganun eh naguguluhan na ako. At tsaka hindi ako tumitingin sa panlabas. Wala akong pakielam. You should love with your eyes closed. In that way, you will never be confused about how you fell. If in that way you still feel the love, then congrats, that's real.
Kaya ba hindi ko makuhang mapansin ang nararamdaman ko at mismong si Andrea kasi pinipilit ko pa ring mabuhay sa nakaraan? Am I living to what was before when I'm supposed to move on and live in present?
Siguro nga. But I need some verifications. After all, hindi lahat ng valedictorians eh tama lagi. They always need supporting datas.
***
"Hoy tol!" tawag ko sabay hagis ng unan kay Andrea. Nandito kami sa sala ng suite, nanunuod ng chick flick na hindi ko naman maintindihan ang kwento. Hindi pa rin niya ako pinapansin dahil focused pa rin siya sa tv.
Ah ganyan ka na ha? Di namamansin ha? Tingnan natin. Binato ko ulit siya ng unan nang sunod-sunod. At ayun natinag naman siya.
"Ano ba Jap! Nanunuod yung tao eh!" inis niyang sabi. Ang ganda eh! Binato niya ulit sakin yung unan pabalik. Magkatapat lang kasi yung couch na kinauupuan namin. Ayokong lumapit dyan. Baka mamaya murderin ako ng hampas niyan pag kinilig.
Wala akong magawaaaa! Mapagtripan na nga lang si tol. Binato ko na naman ng unan. Hahaha! Wala talaga akong magawa. Abnormal na yata ako. Saturday naman kasi ngayon kaya walang klase. Nakakabaliw naman ang katahimikan. Mali pala! Eto na, nagiinit na si tol.
"Isa pa talaga Jake Anthony Periño!" sigaw niya. Ako naman eh tawa lang nang tawa. "PAPANSIN KAAA!"
"Chill tol." mahina kong sabi kasi tawa pa rin ako nang tawa.
"Epal kaaa! Nakakainis!" tapos ako naman itong binabato niya ng mga unan. Eh saktong natamaan ako sa mukha. Nagkaplano tuloy ako.
"Aray!" sigaw ko. Natigilan naman siya sa pagbabato. Kunwaring galit ang expression ko. Tumayo ako at pumunta sa harapan niya. Halatang takot na takot siya.
"U-uy! T-tol. S-sorry ha."
"Sorry is just a word. You have to be punished!"
"H-ha?"
Kinulong ko siya sa dalawa kong braso. Ang ibig kong sabihin ay yung braso kong isa ay nakatuon sa sandalan ng couch, same goes for the other. Ayan kulong siya sa gitna ko. Grabe. Ang pangit ni tol!
Joke. Malamang, alam na!
"H-hoy! D-di mo ako m-madadaan sa ganyan mo ha!" she stammered.
"Weh?" nilapit ko mukha ko sa kanya. Namula ba siya? Hala. Baka naman hindi makahinga 'to?
"I'll kill you Jap!"
"Oh I'm scared." panginis ko sa kanya. "Bakit ka namumula?"
"H-ha? H-hindi ah!"
"Sus! Baka naman kinikilig ka lang dahil sakin. Masyado na bang gwapo ang tol mo?" then I smiled cockily.
"K-kapal mo!" tapos iniwas niya yung mukha niya. Pero malapit pa rin mukha ko. Di ako makatayo nang maayos ah. Sht! "Hoy di ako makahinga!" reklamo niya.
"Gusto mo CPR?"
"Grabe ka!" sabay sipa niya sa tuhod ko. Sht! Wrong move Andrea! Ikaw din!
Nanghina yung tuhod ko. Anong nangyari? My face fell into hers, causing our lips to touch.
Sht!
Di ako makagalaw! Di ako makatayo! Bakit ganto?! Hindi rin naman niya ako tinutulak? Parehas pa kaming nakamulat. Pero ilang sandali eh pumikit na rin siya, kaya naman napapikit na rin ako.
Grabe!!! Tama ba 'to?
May nagdoorbell. Edi napamulat naman kami kaagad at napatayo na ako. Grabe naman! Nakakahiya! Putek! Ayokong maging awkward ang atmosphere between me and tol.
"Sino ba yang panirang yan?!" bigla ko nalang nasabi. Natauhan naman din ako kaagad. "I-I mean, sino ba yang nasa labas na yan?"
Pakiramdam ko pwedi na akong magpakain sa lupa dahil sa kahihiyan eh! Tumayo nalang ako at binuksan yung pinto. Nakita ko namang pizza delivery lang pala. Nagtaka naman ako.
"Hindi yan samin." I said coldly. Pucha kasi, istorbo! Edi sana natuloy na ang dapat natuloy. Dejoke lang!
"But sir the address says it's in this suite."
"Aba. Sabi't hindi ng—"
"Ako ang nagorder." singit ni Andrea. "Here. Thank you." binigay ni Andrea yung bayad dun sa delivery boy. Napansin ko naman na hawak hawak pa rin nung lalaki yung kamay ni tol. Eh bakit hindi tinatanggal ni tol at mukhang masaya pa 'to?!!!
Darn!
Umalis na ako sa pinto at bumalik sa couch. Grabe! Sakto pa yung scene sa movie sa tv aba! May couple na magkaholding hands tapos naifocus naman yung scene sa isang lalaking malungkot na nakatingin sa kanila. Fk!
Ay nako! Bahala sila dun! Wala akong pakielam! Si Kath ang gusto ko.
Walanja naman ang ibang channels! Walang magandang palabas. Tss. Binalikan ko naman yung channel ng pinapanuod ni tol kanina. Tapos na. Grabe. Ganun ba ako katagal naghanap ng channel? At ang mas malupit, ganun ba SILA katagal naguusap doon sa may pintuan? Nakakainis na ha! Makalabas na nga lang!
"Tabi-tabi naman oh." malamig ko na namang pagkakasabi. Nakakainis eh! "At tsaka uwi-uwi naman. Alis-alis!" pagpaparinig ko habang naglalakad palayo. Nako! Huwag na huwag talagang papapasukin ni tol yung delivery boy na yun kundi! Ilililibing ko yun ng buhay! With pizza! Tss.
Napadpad naman ulit ako rito sa fountain. Malapit lang kasi. Pagkalabas ng building eh tanaw na agad. Tsaka ito yata ang main highlight ng exclusive premises. Malaki ang circumference ng fountain kaya it's no ordinary. Inikot ko lang to kasi wala talaga akong magawa. Wala na ngang magawa, wala pang mapuntahan, wala pang makausap. San pa ko? Tch. Bwisit talaga yung delivery boy na yun!
Natigilan naman ako nang nakita ko si Kath na magisang nakaupo sa gilid ng fountain.
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
Why, oh, why do I feel this way?
When I'm with him I feel so alive.
So now that he's not around, I feel so... so... Invisible? And useless!
Pero kailangan ko rin namang lumayo. Ayoko naaa. Ang hirap eh! Sobra. Kung sana hinabol niya ako last time edi sana nagawan na ng paraan. But look what's happening? Wala! Ni hindi na nga talaga kami nagpapansinan eh. A-ayaw na niya sakin.
</3
HA-HA! Putik! Mud! Dapat kasi di ko na pinasok ang bagay na ganito eh! Nakakainis!
"Kath?"
Tumingala ako. "Oh, Jap?"
"Bakit ka nandito?"
"W-wala naman. Ang boring sa suite eh." Hindi. Ang awkward kasi sa suite.
"Oh, I see."
Hindi ako sumagot. Walang masabi eh. Gusto kong mapagisa. Pero narealize ko na kailangan ko rin namang makipagusap sa tao, baka mamaya maging alien na ako nang tuluyan.
"Katherine. Mahal kita."
Napatingin agad ako sa kanya. "H-ha? Adik ka Jap!" hinampas ko siya nang pabiro sa braso.
"Seryoso ako."
Seryoso siya. Pero kilala ko rin naman siya! Hindi niya ako mahal. Trust me, hindi. Pinipilit lang niya na mahal pa rin niya ako, pero ang totoo wala na talaga. I can see through him.
"Oo naman. Friends diba nga?" nginitian ko pa siya. Kahit pilit ginawa ko, para mawala yung serious mood. Pero ayaw eh.
He sighed. "Wala na talaga akong pag-asa noh?"
"J-Jap naman. Ano... ano kasi—"
"Si Kenneth ba?" diretso nyang tanong, pero yung mata niya eh nakafocus lang dun sa tubig na nahuhulog sa fountain.
"Paano kung oo pala?" sabi ko nang mahina.
"I knew it!" tumawa siya nang pilit. "Dapat pala nung una pa lang sumuko na ako."
"Nung una pa lang wala ka nang laban Jap."
Nagulat naman siya. "Hah! Talo pala ako in the first place. Sana manlang sinabi mo na agad, nahalata mo na naman pala eh."
"Hindi. Wala kang laban kasi dati ka pa sumuko. Alam mo yan sa sarili mo. Huwag mo na kasing pilitin na ako pa rin. Dahil alam ko at alam mo, at alam din niyan," tinuro ko pa yung dibdib niya. "Na hindi na talaga ako ang nandyan."
Bigla nalang niya akong niyakap. "Thanks for making me realize. I just need verification. And you did it. Thanks Kath. Kaya mahal kita eh."
"Ang gulo mo rin!" natawa nalang ako. Then umalis na rin siya sa pagkakayakap. "Oh bakit nandito ka? Bakit di mo siya puntahan?"
"Ha?" pagtataka niya.
"Alam mo minsan naguguluhan din ako kung bakit ka naging valedict. Ang slow mo eh!" pangasar ko pa.
"Ang sama mo naman." kunwaring nahurt pa siya.
"Pero bakit nga hindi kayo magkasama ni ANDREA ngayon?" tanong ko. Namula naman ang bata!
"T-tch! Magsama sila!" bulong niya pero narinig ko pa rin.
"Nino na naman?"
"Wala. May sinabi ba ako? Wala ah!"
"Defensive ka."
"Psh. Eh kasi naman! Nakakaselos!"
Natawa ako lalo. "Ang cute mong magselos eh!" sabay pisil pa sa pisngi niya.
"So crush mo na ko nyan?"
Nabatukan ko nga. "Ewan ko sayo! Dati, oo. Pero that WAS."
"Aray ha. Lagi mo na lang akong sinasaktan."
"Hindi ah! Baliw ka. So sino na nga ba yung pinagseselosan ni mighty Jap?"
"Aish. Yung pizza delivery guy."
I stared like him for seconds then tumawa na naman. "Pinatatawa mo talaga ako ngayon ha? Adik ka ba! Delivery guy lang yun!"
"Kung alam mo lang kasi!" ayan para na siyang bata. "Magaabot lang ng bayad kailangan maghahawak pa talaga ang kamay? Nakakainis kaya!"
"Aysus! Inlababo si Jappy. Bantayan mo baka mahuli pa yun ng iba."
"Subukan talaga nila! Makikita nila agad si grim reaper."
"Ang protective ni soon-to-be boyfriend ah!" natawa nalang kami. Namumula pa nga siya eh. "Pero seriously, sana kayo na. Ang denial mo lang kasi Jap. Halata namang kay Andrea ka na talaga."
"Sus. Pero tell me, ano namang issue nyo ni Kenneth?"
"Uyy hindi na epal ang tawag." panginis ko pa.
"Edi ulit! Anong meron sa inyo nung epal na yun?"
"Baliw ka. Wala namang meron samin." kalmado kong sagod.
"Talaga? Para ngang kayo eh. Nakakapagselos pa rin!" nagcrossed-arms pa siya.
"Che! Pero kasi wala talaga. Well I like him, mas mataas pa na nga yata dun eh. And he told me he felt the same way."
"Oh edi ikaw na happy! Kayo na pala-kayo na ang happy. Tsk."
"Wag kang bitter. Malamang mahal ka rin ni Andrea noh."
"Sana. Ako naman magtatanong. If you both feel the same way, bakit parang ang... yung ano... Alam mo na."
"Hindi kami? Di rin kami naguusap ngayon? Di magkasama? Yun ba?" tanong ko, nag-nod naman siya. "Kasi he's still on search for the another girl."
"Aba lintk yun ah!" sigaw ni Jap.
"Kalma lang teh." natawa naman na siya. "Ayos lang. Nako! Ako'y pagod na agad sa mga ganitong bagay. Itigil na!"
"Napaka-ironic mo Kath! Bahala ka, ikaw din magsisisi sa huli. Ipaglaban mo, mahal ka naman eh. Malay mo yung hinahanap niya eh hindi naman pala para sa kanya? Mga ganun ba. Magisip ka lang ng ganun. To cheer you up."
"Bakit ganyan ba ang technique mo?"
"Naman! Dahil sayo nabuo ko yan. Haha. Magiisip ng pweding panghugutan ng lakas." tumingin siya sa taas. "Ang iniisip ko nga noon eh kaya tayo pinaglayo kasi kailangan lang natin ng space. Tapos magkikita tayo sa isang place, then tayo na." natawa siya. "Pero nakahanap ka na pala ng iba. Sabi ko naman okay lang yun, another character lang yun sa story natin. Pero I was wrong. Dahil yung akala kong another character na yun eh siya pala mismo ang protagonist sa love story mo."
"Edi think that way din. Diba akala mo ako naman yung protagonist sa story mo? Well think again, mali ka. Isa lang pala along extra para mafigure out mo kung sinong kukumpleto ng plot mo."
"Shet dumudugo na ilong ko sa usapang 'to eh!" natawa na lang kami. Tapos ayun, we ended up promising to each other na suportahan ang isa't isa. Okay naman. Friends eh. Tsaka there's no harm in accepting a little help diba? Kaya eto. Sana nalang maging ayos na lahat.
Around four pm na kami bumalik sa suites. Ano kayang mangyayari sa dalawang yun? Nakakaexcite! Buti pa sila. Tapos ako magisa. Joke lang, may monkey pala na nandito, nasa kama niya. Hindi ako makatingin sa direksyon niya. Hindi talaga. Shet lang! Malamang nakakahiya! I confessed already, remember?
Pwedi na talaga akong magpakain sa lupaaaa! Grabe!
Wala naman nangyaring kung ano. Monday na ulit and yeah, bumalik na rin ang klase namin. Mamaya eh may cooking class pang magaganap. Ewan, pakulo nitong Openheim na ito. Before lunch daw yun mangyayari. Annually daw kasi eh may parang celebration na kung ano, tribute yata para sa co-founder nitong Openheim. Pasisimulan daw yun ng isang feast all-over the university. As in lahat ng students eh magppresent ng dish, deserts, and such. Chef pala kasi yun. Nalaman ko rin na magkakaibigan silang nagtayo nitong university. Mga kilalang personality ba. Iba't iba rin sila ng interest kaya ganito na lang siguro ang kinalabasan. But still, everything's great.
Natapos na ako sa ginagawa ko kaya it's my lunch time. Dito kasi minsan, iiwanan ka lang ng gagawin. Then itong computers namin ay programed para after ng gawain eh pwedi nang ipasa sa subject database. Ganun sa lahat. Kaya hindi hassle ang pagpunta sa faculty rooms. Well except kung may kailangan kang isubmit na printed. Pwedi rin naman sa fax machine pero mas gusto ng mga professor na personally. Tapos naman magsstay lang nang matagal ang professor sa homeroom namin kung may ididiscuss, after eh ayun na nga may ibibigay na works. Then after nun free ka na, just make sure to race for the due.
At dahil tapos na nga ako sa lahat ng works sa subjects until lunch, wala akong magawa. Naghintay nalang ako hanggang sa may pumasok bigla na lalaki at nakapang-chef na uniform. Napatigil naman lahat sa paggagawa, at lahat ng atensyon eh nasa kanya na. Sino kaya yun? Siya ba yung co-founder? Ano ba yan! Di ko manlang alam.
"Good afternoon gentleman and young ladies." tapos ngumiti siya. Nakakangiti yung smile niya, parang ang friendly friendly. Matanda na rin, pero hindi yung totally na matanda. Enough lang, para kaage ng usual parents.
"I'm chef. Guillermo, the co-founder of Openheim." tumango naman kami. "Later today we'll be having our fancy Openheim feast. And all of you are invited. However, two students from same university must present a dish and such variety of food. You have 'to pair up and awe us. The feast will be ready at six in the evening. So, chop-chop!"
Wala nang tanong tanong, gets naman na namin eh. But I didn't quite get the part where I have to team up with a monkey? Sht! Nakakainis! Ano ba naman, ayoko nga eh. Lumalayo nga eh! Bakit ang ibang bagay naman ang parang gumagawa ng paraan? Ano ba! Hindi na nakakatuwa!
Babalik na sana ako sa suite kaso lang tinawag ako ni monkey at sabi kailangan na raw naming magisip ng ippresent. Wala naman akong maisuggest dahil in the first place kitchen never was my thing. Good luck nalang samin.
"So, what are we going to do?"
"Malay ko."
"Any suggestions?"
"Wala."
"Even a single one?"
"Wala nga eh."
"Are you not feeling well?" concerned na tanong niya. "If not then go rest. I'll do this alone. But don't worry. I'll make sure the credit is for the both of us." ngumiti siya. Yung totoo.
So what?
Naglakad na talaga ako pabalik. Ayoko talga eh. At tsaka siya rin naman yung nagparaya eh. Kaya okay lang siguro. Pero... yung smile niya-hinahatak ako pabalik. Tch! Ano baaa! Tsk. Sige na nga! Just this time!
Bumalik ako sa homeroom sabay hinatak si Kenneth. Muntik na nga siyang madapa eh. Natawa naman ako, pero tinago ko nalang. Hinigit ko siya sa library, kukuha ng recipe book.
Nandito na nga kami. Ano ba kasi? Bahala na. Kumukuha lang ako ng light recipe books, para may choices.
Nagulat naman ako pagkahigit ko sa isang book eh nakita ko yung mukha ni mokong sa kabila kasi kumuha rin siya ng book, edi tendency magkakaroon ng space sa shelves. Eto nga, parang may butas at nagkatitigan pa kami. Punch me now!
Iniwas ko nalang tingin ko at nagpatuloy sa pagkuha ng book. But what the heaven?! Ganun na naman nangyari. Paulit ulit! Nananadya yata itong si Kenneth eh!
And for the third time! Shet lang talaga.
"Oops. Sorry." tapos parang may kinuha na naman siyang book. "Found it." medyo defensive pa yung tono kaya natawa na talaga ako.
Umupo na kami. Ayun, kung ano ano yung nakita naming magandang gawin. Kaso lang ang hirap yata kaya nauwi kami sa Cherry Chocolate Pavlova. It's just a mixture of icing and meringue with cherry, I think. Kaya madali na siguro. Nag-agree naman kami na eto na nga lang talaga, tapos dumiretso na kami sa cooking room. Syempre hiniram din muna namin yung recipe book. Muntik na ngang hindi mahiram eh, kasi hindi pa kami nakakakuha ng library card. Edi ginamitan nalang ni Kenneth ng charms niya yung librarian eh, buti tumalab.
Sus! Edi siya na pogi. Pshhhh!!!
Pagkapasok namin sa cooking room, shet! Ang laki lang talaga. Parang sa master chef lang ang dating. Yung mga may counters pa tapos may mga gamit na rin, ganun. Ang kaibagan lang eh malaki talaga to. Yung oven eh nasa gilid, same goes for the fridge. Then meron ding storage room kung saan doon kami kukuha ng ingredients, para na ngang mini-market eh. Ang disadvantage lang eh hindi ko alam kung saan ba kukunin yung ganito-ganyan. Pero we managed naman.
"Let's get this over with." sabi ko.
"We haven't started yet. Just chill." kalma niyang sagot.
Sus! Ewan ko saiyo.
Pero gusto kong tumawa. Kaso lang di ko magawa. Baka isipin niya close na kami kaagad. Tsk.
"You make the icing I'll make the meringue. Is that alright?" suggest ko.
"Sure. I'll just get aprons."
Bakit ko nakalimutan yun. Psh. Sya na! May ibang estudyante na rin namang nandito, pero kokonti lang talaga. At least six pairs yata, pero parang ang empty pa rin nung room dahil sa laki.
"Here." bigay niya nung apron. Sinuot ko naman agad at tinali sa likuran ng leeg ko yung tali, then yung tali rin sa may waist. And I'm ready.
Binasa ko naman yung first step, beat egg whites until stiff peaks form and gradually beat in caster sugar until dissolved--
"Crap!" mahinang reklamo niya. Natawa ako kasi hindi niya matali yung sa likod ng neck niya.
"Akin na nga. Bakit kasi ganitong apron pa kinuha mo eh." humarap ako sa kanya at tinali yung sa may leeg niya. Shet! Bakit paganito ko ginawa? Pwedi namang pumunta ako sa likod niya. Ayan pa tuloy! Nagkatinginan. Sht lang.
"T-thanks." sabi nya.
"Di pa tapos. Talikod!" utos ko. Keeping a poker face, pero nangingiti ako. Shet lang. Tapos eto nga tinali ko na yung sa may waist niya. "Ayan. Get started." sabi ko nalang, pero di ako tumitingin.
I need six white eggs. Eto meron na, kailangan kong butasin at ilagay sa bowl. Butasin? Hay! Paano ba 'to? Nakakatakot naman kasing ipukpok, baka mamaya mabasag nang tuluyan tapos masayang yung laman. Bahala na. Maingat ko namang pinukpok.
Tap. Tap. Tap tap revenge. Joke. Eto na, success! Nangiti naman ako sa ginawa ko. Nakailang minuto rin ako dun ah. Yes! Five more to go.
"What are you doing?"
"Cracking the eggs. Ano pa ba?"
"You're doing it slowly."
"Ha? Yabang mo ha. Pinaghirapan ko yang isang yan."
"Exactly. You're done with one in about how many minutes? Here, let me teach you." kinuha nya yung isang egg at parang wlaa lang sa kanya, tapos isang kamay lang gamit niya. Ikaw naaa! "Give me your hand."
"Ha?" napanganga naman yata ako dun.
"I said, your hand?"
"Ohh. Bakit ba?"
"Place the egg in your hand like this," ayun nga nilagay niya yung white egg sa kamay ko, habang yung kamay ko naman eh hawak niya. Chansing yata 'to eh! "Tap it lightly until it breaks a half. And slowly open it using both your index and thumb on top shell, and you're done."
"A-ah ganun ba. Okay." tiningnan ko naman siya. Hello? yung kamay mo po!
"Oh, sorry." tinanggal naman niya.
Kelan pa siya natuto sa kitchen things? Pwedi nang maging tatay ah? Joke. Pero ako? Shet lang, maghuhugas nalang ako ng pinggan.
Nakakainis! Simpleng bagay hindi ko magawa! Bakit ganto?! I can't heat the cherries and juice! Yun lang di ko nagawa! Napaupo na ako.
"You're finished?"
"Hinde! Mukha ba?" nasungitan ko tuloy. Aba naman kasi, nakakainis sarili ko ah!
"Oh, I see. Just melt the chocolate and I'll do the rest." then naitap niya yung likod ko at bumalik na sa counter ang focus.
Ginawa ko naman yung inutos niya. And it's a success. Sigh. Buti nagawa ko pa 'to nang maayos. Nakakahiya naman na sa kanya kasi, siya na gumawa almost lahat. After an hour eh ready na yata. Aayusin nalang ang food presentation. Ako naman eh wala pa rin sa mood, nakakahiya na kasi talaga. Tapos mabibigyan ako ng credit? Psh. Unfair naman sa kanya. Hay. Eto natapos na rin namin yung presentation at okay naman ang kinalabasan. Siguro naman masarap din 'to. Si Kenneth pa!
Ay. Ewan ko pala.
"Let's clean up." sabi niya. Mukhang jolly pa. Wala pa rin ako sa sarili.
"Sige."
Nauna naman siya sa may cleaning area dala yung ibang gamit. Ang natira nalang dito eh yung dalawang bowl. Yun isa nga may icings pa eh, di nagamit lahat.
Tinikman ko naman as soon as nailapag ko sa cleaning counter.
"How was it?"
"Pwedi na. Di naman nakakalason."
He chuckled. "It's nice isn't it?"
Shet, huo na. Masarap nga! Edi ikaw na! Tss. "Yeah."
"Cheer up a bit. You did well."
"Well? Ang galing ko namang magbutas ng itlog, at magtunaw ng chocolate. Yeah, that's well. Grabe! Ang galing ko!" sabay tawa nang sarcastic.
Tumawa na naman siya. Aba! "You're so cute!"
"Cute ka rin." bigla kong nasabi. "I... I mean, cute ka kapag may ganto!" pinunasan ko ng icing pisngi niya.
"Hey! That's nasty!" tapos gumanti naman din siya. Pero nilagyan ko naman ulit siya.
"Haha. Ang cute mo Kenneth pag may ganyan. Lagi ka nalang maglagay ng icing sa mukha." biro ko.
"Psh. You're way cuter with this."
Paghiran lang kami nang pahiran. Nakakatuwa kasi. Buti nalang di kami pinapansin nung mga estudyanteng nandito rin.
"Oo, cute na nga pag natatakpan ng icing!" natatawa kong sabi. Puro icing na nga mukha ko, ramdam ko kasi ang lagkit lagkit na.
"But seriously." lumapit siya sakin, at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. "You're still beautiful without anything." tapos tinanggal niya yung nasa mukha ko. "Everytime." and he smiled.
Heart, stop it!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 64: Girls' What
"O-okay." lumayo na ako bigla. Awkward! Pero sa kanya parang wala lang. Psh.
"Uhh, Kath. Do you have anything to do this evening?"
Hala. Ewan. Meron ba? Wala siguro.
"Wala yata. Except for the feast." sabi ko. Ayoko nang magtanong eh. Mahirap na.
"Oh, I see. We'll go together tonight, right?"
Hinuhugasan ko na yung ibang ginamit namin. Ang lagkit. Nakakayeah. Pero di na ako nagreklamo pa. Wala na nga akong naitulong eh tapos ganito pa. Unfair naman nun.
"Bakit naman? Kaya mo na sarili mo." I said without looking.
"O-ohh. Please?"
Napatingin na ako sa kanya. Bigla naman siyang tumingin sa ibang direksyon. Nahiya yata, namula pa. Cute. Haha. Ayy. Joke lang.
"Okay."
"H-huh? Okay?"
"Oo, okay."
"So, does that mean..."
"Oo na. Kulit mo eh!"
"Yes!"
Ang saya lang niya. Sus! Ako rin. P-pero dahil natapos kami sa task namin. Tama! Yun nga. Masaya ako dahil nakagawa kami ng Pavlova nang maayos. Kami? Eh wala naman akong naitulong eh. Tsk. Nakakainis.
Binigay na namin yung nagawa namin sa assigned room para dyan. Dahil marami ngang chenelyn ang Openheim kaya ganun. Muntik pa kaming maligaw pero okay naman. Bumalik na rin kami sa suite kasi nga wala nang klase. Napansin kong parang lagi nalang nawawalan ng klase ah? Ay ewan. Hayaan nalang, at least walang klase. Wag nang problemahin.
Natulog lang ako kasi ewan ko ba, inantok eh. Si Kenneth naman eh... ewan? Di ko alam kung anong ginawa nun. Basta ako natulog. Nagising ako mga four-thirty. Ako naman eh nagbukas ng email ko, baka sakaling may message sina Linds at Yna. Ayun meron naman, sabi naman eh wag daw akong lumayo agad agad kasi di ko pa naman nalalaman yung side ni Kenneth. Tsaka di naman daw manlolokong tao si Kenneth kaya wag na raw akong magdoubt, baka ako pa raw ang magsisi.
Baka nga tama sila. Sige na, pipilitin kong ibalik yung dating closeness namin ni Kenneth. Tapos pag okay na, then I'll hear his side. Wala namang harm yun diba?
After I replied to Linds and Yna, something caught my eye. Email from... Revealed73529100? Ewan. Yan ang nakalagay sa sender eh. Binuksan ko na sana, kaya lang tumawag bigla si Andrea.
Andrea
Calling...
Decline | Accept
Syempre accept. "Hey?"
"Kath!"
"Ha?"
"Wala lang. Hihi."
"Saya mo ah?"
"Di naman. Ready ka na ba?"
"Saan naman?"
"Party later."
Meron bang party? I didn't know. Akala ko ba feast lang? "Meron pala?"
"Nukaba. Yes meron. Anong isusuot mo?"
"Kailangan ba talaga? Nakakatamad ah."
"Ang KJ mo Katherine. Sige na. Some gals want to meet you."
"Ha? Psh. Okay, fine."
"Yes! So later ha. Meet nalang tayo. Adieu!"
***
"You're gorgeous."
"Gorgeous ka dyan. Psh."
"Seriously." ngumiti pa sya.
"Ewan ko sayo Kenneth."
Nalagkad na kami papuntang venue. Pagkarating namin marami agad tao, both students and professors. Siguro may mga personalties din dito, halata naman eh. Konti lang yung tables kasi mas maganda raw kung nakatayo nalang at may party din naman after feast. Di rin naman hassle na tumayo, kaya okay lang.
Simpleng dress lang naman pinasuot sakin ni Andrea. Nakakainis nga eh. Dapat magjjeans lang ako, vans, tshirt okay na. Pero pinagpilitan naman ni Andrea 'to. Psh. Nakakailang tuloy. As in. Tyagain nalang, walang magagawa eh ang compulsive nitong si Andrea. Speaking of her, eto na nga siya paparating.
"Uy, bongga nyong dalawa ah. Magkadate?" pangasar pa niya.
"Good evening din Andrea!" sabi ko nalang. Si Kenneth naman eh natawa nalang.
"Sus. Pakipot pa. Oh well, tara na dun."
"Eh bakit di mo kasama si Jap?" tanong ko habang naglalakad na kami.
"H-ha? Aba naman. Di ko naman dapat lagi yung kadikit noh. Eww."
"Sino kaya mas pakipot pa satin."
"Ang yabang mo Kath." tumawa nalang ako.
Usap-usap lang naman kami rito. May table na nakuha sina Andrea. Ay hindi raw pala, for pre-uni students pala ito. Malay ko ba. Basta nakaupo lang na kami rito, ako naman eh ngiti lang nang ngiti at tawa lang nang tawa. Di ako masyadong umuusap. Pero may kasama rin kaming classmates namin dito sa table. And believe me, ngayon ko pa lang sila nakausap.
"So tell me ate Kath, bakit ang tahimik mo naman yata kapag nasa room?" tanong ni... sino nga pala 'to? Ayun! Si Rein, ang makulit na lalaki. Pinakang-bata rin siya sa room, as for a third year student.
"Ako ba? Lahat naman tayo tahimik ah?" totoo naman kasi. Tahimik lang kaming lahat lalo na kapag may ginagawa.
"Hindi. What I mean is kapag yung pwedi nang mag-jamming. Mga ganung time ba."
"Ahh. Ewan. Nakakatakot kayo eh." biro ko.
"Kami? Adik ka rin Kath." sabi naman ni Lauren. Grabe itong babaeng ito sa ganda, pwedi na akong maging tomboy. Joke.
"Seriously. Baka kasi ano... ayun, di nyo ako feel."
"Di raw? Eh gusto ka na ngang ligawan nitong si Lex—" sabi naman ni Zan, nabatukan naman agad siya ni Lex. Ang kulit lang eh.
Bigla namang umubo 'tong unggoy kong kalapit. Anyareh?
"Gusto mong tubig?" alok ko. Kaawa na eh. Joke lang.
"No thanks." sabay ngiti. Gahd! I missed that.
"Sweet nga naman ng KayVee!" joked Andrea. I gave her a glare. "Easy ka lang Mrs. Verge."
"Andrea!"
"Hehehehe. Joke lang. Diba nga Kenneth?"
Aba! Nag-nod ang mokong. Ano raw yon? Eh. I don't care.
Nagkulitan lang naman kami sa table. Nagsalita si chef. Guillermo tapos may nagserve na ng food and all. Eto na nga yung dinner something, and okay naman. Masaya. I made friends na talaga. May dumating pa nga eh, si ate Lovie, Shanta, Franco at medyo nakalimutan ko na yung iba. Namaaan, di ko maaalala yung names lahat agad. Basta yun, sa room eh makikihalubilo na ako.
"Kath anong type mo sa lalaki?" tanong ni... Lex? Oo, Lex nga yata.
Tumawa ako. "Wala."
"Suuuus! Wala raw." bulong ni Andrea. Pero rinig ko yun kaya siniko ko. "Oo na po, shut up na me."
"Uy Kath nagiintay si utol." Franco
"Oy hinde ah. Panira ka tol!" nabatukan naman ni Lex si Franco. Mahilig sila sa batok, pramis. Haha. Kukulit!
"Di nga Kath, ano raw?" ulit naman ni Shanta.
"Interview portion, ganun?" biro ko. Natawa nalang kami. "Wala nga. Ewan ko. I like weird guys siguro. Weird in a way na may kakaiba silang ugali na nakakakuha ng attention ko."
"Edi weird pala si Kenneth?" bulong na naman ni Andrea.
"Andreaaaa!"
Tumawa si Andrea. "Sus! Pakipot. Kinikilig naman."
"Che! Oh asan si Jap?"
"Bah! Malay ko dun! Magsama sila nung cheerleader wannabe na yun!"
"Wannabe?"
"Oo. Di naman kasi marunong eh, nagpupumilit lang. Kaya wannabe."
"Ang bitter mo." biro ko.
"H-hindi ah! Magsama talaga sila!"
"Alam mo yan ang laging line ng nagseselos na girlfriend." natatawa kong sabi.
"Bakit ba kayo nagbubulungan dyan?" tanong ni ate Lovie. Kaya naman napaayos kami. Sakto namang dating ni Jap. Eh wala nang space kaya tumayo ako't lumapit sa kanya.
"Pagkakataon mo na oh, dalian mo. Nagseselos yan." bulong ko kay Jap. Tapos tumingin naman ako sa kanilang nasa table. "Guys una na ako ha. Sakit na ng tyan ko eh. See you."
"Ayy, ang sakit na rin ng tyan ko." sabay himas ni Lex sa tyan niya. Ang cute nitong batang 'to. Joke. Mas matanda yata yan sakin, isip bata lang tsaka baby-face.
"Masyado ka namang nagpapahalata Lex eh." ate Lovie
"Nagpapahalata? H-hindi kaya!" Lex
"Whatever you say."
Ngumiti na lang ako. Gusto ko na rin namang humiga. Oh magpainit, lamig kaya. Wala naman akong jacket na dala eh.
I waved. Karaniwan lang naman ang paalam nila, magingat ganun ganun. Nakakatawa iyung si Lex. As in.
"Sama mo ko! Walang mangyayari sayo. I'll be your helmet." sabi niya.
"Helmet?! Di naman yan nagmomotor eh." singit ni Zan.
"Haha. Adik ka Lex. Sige na, babay!" then I smiled. At eto naglalakad na ako pabalik. Marami pa rin tao rito kaya ayos lang. Never kang makakafeel ng nakakatakot na ambiance rito. As in. Malamang! Security is in its high level.
Ang fresh ng hangin ditooooo. Exhale. Umupo muna ako. Quarter to seven pa lang naman eh. Kaso may klase ata bukas? Ewan ko lang. Pwedi na rin, makakatulog naman ako agad basta matapos immediately ang works. Eto rin ang advantage ng Openheim. Hoho!
May naaninag naman akong familiar na nilalang na papalapit sa way ko. Naka-jeans, vans at polo. My ghad! Nakakapanghina lang eh. Ba't ganun? Eh nakita ko na naman siya kanina na ganyan? Psh.
"Hey. Thought you went back?"
"Napatigil lang sandali. Ba't ka nandito?"
"Uh, this is the way back?"
Ay. Nga pala. "Ahh. Sige. Uwi ka na."
"Why are you shooing me?" natatawa niyang tanong.
"I'm not. Stay if you'd like."
"Nice." tapos umupo na siya sa tabi ko.
Silence.
Tahimik lang. Nagpapakiramdaman lang kami habang nakatingin sa napakagandang view. Ewan ba. Go Kathy kaya mo yan! Kathy? Kath pa nga! Psh. Nahawa pa. Pssh. Basta kaya ko 'to! Diba nga ibabalik ko yung closeness? Eto na.
"Kenneth."
"Huh, why?"
"Wala lang. Ano... salamat."
"For what?" ngumiti pa. Eehh! Nanghihina ako eeh!
"Dun sa kanina. Halos parang ikaw lang yata ang gumawa nun."
"It's alright." ngumiti na naman. "I can't let you do something you can't."
"Yabang mo."
Natawa siya. "I missed you." bulong niya. I blushed scarlet, I felt it!
"H-hehehe. Adik ka."
"I'm serious. P-please don't walk away again." sabay hawak niya sa kamay ko at tumitig sakin. Napaiwas naman ako.
"K-Kenneth..."
"Please?" he tightened his grip.
"I won't." I looked right into his eyes to assure him.
"Kathy." hinigit niya ako for a hug. I felt the electricity flow. I hugged him back.
Bakit ba kasi minahal ko 'tong mokong na 'to eh!
Pero pakiramdam ko ang swerte ko pala. Kasi he loves me back. Yun na lang muna iisipin ko at wala nang iba.
"Remember our bet?" tanong niya.
"Oh bakit? Eh diba magkaparehas lang naman average natin?"
"Think again."
Ha? Wait. Ah! Oo nga pala. Parehas kaming pweding humingi ng favor o kung anong ipagawa.
"I remembered. Eh anong meron? Maguutos ka? Luuhh! Yoko namang maging katulong."
"I won't do that." tumawa siya. "There's one thing I want you to be."
"Oh please. Wag namang janitor, katulong, slave, nanay, tatay, aso, pusa—"
"My girlfriend."
His what?!!
/JAP'S PERSPECTIVE
"Pagkakataon mo na oh, dalian mo. Nagseselos yan." bulong ni Kath pagkarating na pagkarating ko sa place nila. Sabay alis na rin niya.
Selos daw? Sino?
Umupo naman ako sa inupuan ni Kath kanina. Nagbatian din kami. Kilala ko na rin sila, lalo na sina Lex, Zan, at Rein. Kasama ko yan sa try-outs. Si Franco eh hindi naman daw sporty kaya sa school newspaper ang sugod.
"Pare kamusta?" Zan
"Ayos lang."
"Kakadating mo lang?" Lex
"Ah, hindi. May kinausap lang ako."
"Chicks ba pare?" sabay tawa ni Rein. Agkap talaga 'to!
"Oo." biro ko. May nabilaukan naman na nasa tabi ko. Selos ba 'to? Haha! Ayos!
"Nice pare! Matinik ka rin pala!" sabi na naman ni Rein. Tinawanan ko na lang.
Sa kabilang upuan naman eh si Kenneth pala. Ano naman?! Bahala siya dyan. Pero binati ko rin naman, baka ma-issue pa. Kahit may issue pa rin naman talaga.
"Oy." tawag ko sa babaeng nagseselos.
"Ano ba na naman?!" tingnan mo 'to, inis agad.
"Badtrip ka yata?"
"Wala! Hinde!"
"Oy Jap anong ginawa mo kay Andrea?" natatawa nilang tanong.
"Wala, ewan ko rito. Nagseselos ata." biro ko sabay poke pa sa tagiliran niya. Haha. Nainis pa yata lalo.
"Che! Ewan ko sayo!"
"Oohh. LQ?" Lex
"Eh kayo ba? Tinik mo talaga Jappyboy!" Rein
"Loko ka, Rein. Hindi pa naman. Baka mamaya kami na." biro ko na naman.
"Asa kaaa!" sabay batok pa sakin.
"Aray lang ha."
"Serves you right!" sabay irap pa niya.
"Weh."
"Ewan ko sayo Jake Anthony!" tumayo siya at nag-walk out.
"You gotta get her man." bulong ni Kenneth. Ewan ko ba, pero sinunod ko.
Tagal ko pa bago mahanap si tol. Pano ba naman kasi may kumakausap pa sakin. Di ko naman maiwasan at baka masabihan pang suplado o ano. Eto, nagiging nice. Bigla namang nagkaron ng mga nagsasayaw sa gitna, tumugtog na kasi ang party music. Pano na 'to?!
"Hi Jap!" bati ng isang babae na hindi ko naman kilala. "Wanna dance?"
Ayun! Nakita ko na si tol! May kasayaw na lalaki? Sht naman oh!
"Oh tara." pumayag naman ako. Dinala ko siya sa malapit kina tol at sa gungong na yun! Party song naman 'to kaya maingay at wild ang tao.
Mas nagingay naman kami ni partner hanggang sa napansin na ako ni tol. Nanlaki mata niya habang ngitian ko lang siya nang nakakaloko. She quickly composed herself until she smirked at me. Anong palabas naman yan Andrea?!
"Woooh! Parteeey!" sigaw ni Andrea habang pataas nang pataas ang energy niya.
Sus! Akala naman niya matatalo niya energy ko ha? Tch. Ano pa bang ginawa ko? Edi mas nag-ingay, nakisabay din naman sa trip ko si partner. Buti naman. Nakailang party songs na rin, di pa rin kami natitinag sa pagpaparinigan. Oo, sigaw kami nang sigaw. Para na kaming tange.
"Grab your partners now cause we're about to slow things bit down." sabi nung dj.
At eto nga, slow song, which means? Slow dance. Nakita ko namang magkayapos na yata si tol at yung gungung na yun! Pucha! Aba naman! Naunahan pa ako?! TCH. Hinigit ko rin si partner at nagsayaw na kami. Habang nagsasayaw di ko maiwasang hindi tumingin dun sa dalawa. Oh sht! Ang lapit yata nila masyado sa isa't-isa?! Fk it!
Unti-unti eh dinadala ko si partner sa malapit pa kina tol. Dinikit ko naman yung noo ko sa kanya, making sure na makita ni tol. Ayun, nakita nga! Sakto! Pero ano yun?! She wrapped his arms into the guy's neck! Shet naman oh!
HINDI KO NA KAYA!
Binitawan ko na itong ka-partner ko at nag-sorry. Okay lang naman daw. Nakunsensya ako kaya hinatid ko muna siya sa condo niya. Nakakahiya naman kasi. She was used in a sealed sense. Pero no harm naman eh.
Nang makabalik ako, slow dance pa rin naman. Pero nasaan na yun? Takte! Aba naman! Lingon lang ako nang lingon at nahagip na nga ng mata ko ang dalawang taong nakaupo at nagmomoment yata? Let's see kung matuloy nyo pa yang moment nyong yan!
"Uh, Andrea kasi..." naabutan kong sabi nung gungong. Pero malamang hindi niya naituloy kasi nga dumating ako.
Hinigit ko ang braso ni Andrea patayo at lumakad palayo. Narinig ko namang tinatawag si tol nung lalaki. Aba! Paki niya! Sino ba siya ha?!
"Ano ba Jap?!" iritado na naman niyang sabi.
"Babalik na tayo. Gabi na." kalmado ko namang sabi.
"Sht naman tol! Walang morning classes bukas kaya okay lang! Anu ba! Bitiwan mo ako!" nagpupumiglas pa siya, pero mas lalo ko lang hinigpitan ang hawak ko.
"Eh ano bang problema mo?! Masakit na yung braso ko ha!" sigaw na naman niya. Ang ingay naman nitong babaeng 'to.
"Ikaw. Ikaw ang problema ko at yung ulupong na yun."
"Oh?! Anong meron?!"
"Wala. Lika na."
"Bitiwan mo na nga sabi ako eh! Masakit na braso ko! Makakalakad naman nang hindi hawak hawak eh! Tch."
Edi binitawan ko naman ang kamay niya. Baka mamaya magkapasa o kung ano man 'to eh. Masisi pa.
Aba! Bigla ba namang tumakbo? Fck naman oh. Anung problema nun?! Syempre hinabol ko, mabuti nalang at mas mabilis akong tumakbo. Nung naabutan ko siya, bigla ko syang niyakap at binuhat na parang sako. Nakakainis eh!
"Jake Anthony!!! Put me down, right now!" utos niya. Sorry tol, di muna ako matatakot ngayon sayo. Dahil mas natatakot akong mawala ka.
"Ayoko. Ang kulit mo kasi eh."
"Eh mas malala pa 'to sa kapit mo eh! Kasi naman," napaubo siya. Shet. Nasasaktan yata. Binaba ko siya at niyakap ulit.
"I'm sorry." bulong ko sa tenga niya. "I'm sorry kung nasasaktan kita. Nasasaktan mo rin naman ako eh, kaya quits lang."
Kumalas siya sa yakap at tumingin sakin. "H-ha? Anong n-nasasaktan ka dyan?"
"Wala. Lika na!" binuhat ko ulit siya. Pero pa-bridal style na. Napasigaw naman siya at napayapos sakin. Score 'to! "Ano, komportable ka na?"
Hinampas niya pa ako. "Ewan ko sayo!" tinago naman niya mukha niya sa mga kamay niya. "Ibaba mo ako!"
"Ayoko."
"ISA! JAP!"
"Ayaw."
"Masasapak kita mamaya!"
"Kahit na."
"Jap naman kasi! Lagot ka talaga—"
"Hahalikan kita eh!" sigaw ko. Ang ingay kasi. Ayan natahimik na. Buti naman.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
Naiinis ako kay Jap! Sooooobra! Eh ano naman kung makipagsayaw ako sa ibang lalaki, kaibigan ko rin naman yun eh. Bakit ba! Ano bang pakielam nya?
Wala siyang karapatang magselos! P-pero bakit nagseselos ako sa kanila ni Kath? Ay ewan! Bakit ba! Hindi ko naman sila pinaglalayo tapos kaibigan ko rin naman si Kath eh. Di naman ako brutal sa kanya at sa mga babae niya. Sa kanya lang, alone. Nakakaiyamot kasi!
Ewan kooo! Simula nalang nung nangyari yung unexpected K-word, you know, lips thingy—GAHH! I can't even imagine that for the second time! Hell! Okay, maybe a little like heaven, pero kasiii! Umaasa ako, ayan tuloy. Tsk.
At eto na nga, buhat buhat niya ako. Pechaaay! Ang daming nakatingin na tao. Di ko nga lang alam kung anong iniisip nila. Nakooo! Makakasapak ako kung negative man yan, swear. Psh. Inaaliw ko na lang sarili ko habang di pa kami nakakarating sa suite. Pero makalipas naman ang ilang hakbang ni Jap eh nandito na rin kami sa building.
"Oh ibaba mo na ako." I said dryly, nandito na rin kami sa loob ng elevator. Buti walang tao.
"Eh."
"Eh? Anong eh? Ibaba mo ako sabi ehhh!"
"Ano ba naman tol. Ang ingay mo eh. Gusto mo talagang magka-part two yung halik—" Binatukan ko nga bigla. "Aray! Bakit? Totoo naman ah! Tsk. Ayaw pa."
"Baka gusto mong masapak ulit Jake Anthony?!"
"Baka gusto mong mahalikan ulit Andrea Louisse?" at nagsmirk pa ang loko.
"Lecheflan! Ewan!" nakakainis kasi! AHHHH! Bwisit na nakakakilig! Pechaaay lang talaga!
Fifth floor na. Lumabas naman agad si Jap. Nabibigatan na yata sakin. Tama lang! Mapagod ka, buti nga sayo. Para wala na ring sigawan portion mamaya sa suite. Kakayamot na.
Binuksan na niya agad yung pinto. At tumaas sa hagdan ko, hinagis pa ako sa kama ko.
"Bastos ka talaga! Di gentleman! Tsk. No wonder ayaw sayo ni Kath." bigla akong napatigil. Baka ma-offend siya, lagot na. My gahd!
Humiga ba naman sa tabi ko. He rolled, at ngayon eh dinaganan na niya ako. Tinutulak ko, kaso lang di kaya ni powers.
"Anu ba! Ang bigat mo tol!" I complained, still pushing him away.
"Sus! Nagsalita ang hindi mabigat. Usod nga." ayan umalis na siya. Pero nakahiga pa rin sa tabi ko.
Laking gulat ko na lang nang bigla niya akong niyakap. Shet! Ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. My gaaaahd! Ang bango pa niya. Parang di lalaki eh. Chos. Pwedi na bang kiligin? :">
"Wag kang magulo tol. Matutulog ako." sabi niya nang nakapikit habang ang isa niyang braso ay nakayapos sakin. Grabe naman ohhh!
"E-ewan ko sayo. Bahala ka nga!" sabi ko habang pinigilan ang ngiti ko. Pushemay! Kahit ngayon lang please? Ngayon lang 'to talaga.
Nagmulat naman siya ulit. "Pero ikaw, magkakagusto ka ba sakin kahit di ako gentleman sayo?" seryoso niyang tanong. Nakatitig lang siya nang tuwid sa mata ko.
"M-maybe. Who knows." tapos pumikit ako para di ko makita expression niya. Shet lang kasi. Nakakakilig na ewan!
"Oh? Talaga ba?" hindi ko siya sinagot. Nakapikit pa rin ako. "That's good." natawa siya nang mahina. Kinuha niya yung free arm ko para ilagay sa likuran niya.
So parang magkayakap kami ngayon. Magkayakap pala talaga. My goooooodness gracious! Gusto kong tumalon! Pero ayoko rin namang kumawala dito. So I hugged him back, this time I did it myself. Alam ko ring naramdaman niya yung pagkayakap ko.
"I like you tol." he whispered.
H-huh? He what?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
"Uhh, Kath. Do you have anything to do this evening?"
Hala. Ewan. Meron ba? Wala siguro.
"Wala yata. Except for the feast." sabi ko. Ayoko nang magtanong eh. Mahirap na.
"Oh, I see. We'll go together tonight, right?"
Hinuhugasan ko na yung ibang ginamit namin. Ang lagkit. Nakakayeah. Pero di na ako nagreklamo pa. Wala na nga akong naitulong eh tapos ganito pa. Unfair naman nun.
"Bakit naman? Kaya mo na sarili mo." I said without looking.
"O-ohh. Please?"
Napatingin na ako sa kanya. Bigla naman siyang tumingin sa ibang direksyon. Nahiya yata, namula pa. Cute. Haha. Ayy. Joke lang.
"Okay."
"H-huh? Okay?"
"Oo, okay."
"So, does that mean..."
"Oo na. Kulit mo eh!"
"Yes!"
Ang saya lang niya. Sus! Ako rin. P-pero dahil natapos kami sa task namin. Tama! Yun nga. Masaya ako dahil nakagawa kami ng Pavlova nang maayos. Kami? Eh wala naman akong naitulong eh. Tsk. Nakakainis.
Binigay na namin yung nagawa namin sa assigned room para dyan. Dahil marami ngang chenelyn ang Openheim kaya ganun. Muntik pa kaming maligaw pero okay naman. Bumalik na rin kami sa suite kasi nga wala nang klase. Napansin kong parang lagi nalang nawawalan ng klase ah? Ay ewan. Hayaan nalang, at least walang klase. Wag nang problemahin.
Natulog lang ako kasi ewan ko ba, inantok eh. Si Kenneth naman eh... ewan? Di ko alam kung anong ginawa nun. Basta ako natulog. Nagising ako mga four-thirty. Ako naman eh nagbukas ng email ko, baka sakaling may message sina Linds at Yna. Ayun meron naman, sabi naman eh wag daw akong lumayo agad agad kasi di ko pa naman nalalaman yung side ni Kenneth. Tsaka di naman daw manlolokong tao si Kenneth kaya wag na raw akong magdoubt, baka ako pa raw ang magsisi.
Baka nga tama sila. Sige na, pipilitin kong ibalik yung dating closeness namin ni Kenneth. Tapos pag okay na, then I'll hear his side. Wala namang harm yun diba?
After I replied to Linds and Yna, something caught my eye. Email from... Revealed73529100? Ewan. Yan ang nakalagay sa sender eh. Binuksan ko na sana, kaya lang tumawag bigla si Andrea.
Andrea
Calling...
Decline | Accept
Syempre accept. "Hey?"
"Kath!"
"Ha?"
"Wala lang. Hihi."
"Saya mo ah?"
"Di naman. Ready ka na ba?"
"Saan naman?"
"Party later."
Meron bang party? I didn't know. Akala ko ba feast lang? "Meron pala?"
"Nukaba. Yes meron. Anong isusuot mo?"
"Kailangan ba talaga? Nakakatamad ah."
"Ang KJ mo Katherine. Sige na. Some gals want to meet you."
"Ha? Psh. Okay, fine."
"Yes! So later ha. Meet nalang tayo. Adieu!"
***
"You're gorgeous."
"Gorgeous ka dyan. Psh."
"Seriously." ngumiti pa sya.
"Ewan ko sayo Kenneth."
Nalagkad na kami papuntang venue. Pagkarating namin marami agad tao, both students and professors. Siguro may mga personalties din dito, halata naman eh. Konti lang yung tables kasi mas maganda raw kung nakatayo nalang at may party din naman after feast. Di rin naman hassle na tumayo, kaya okay lang.
Simpleng dress lang naman pinasuot sakin ni Andrea. Nakakainis nga eh. Dapat magjjeans lang ako, vans, tshirt okay na. Pero pinagpilitan naman ni Andrea 'to. Psh. Nakakailang tuloy. As in. Tyagain nalang, walang magagawa eh ang compulsive nitong si Andrea. Speaking of her, eto na nga siya paparating.
"Uy, bongga nyong dalawa ah. Magkadate?" pangasar pa niya.
"Good evening din Andrea!" sabi ko nalang. Si Kenneth naman eh natawa nalang.
"Sus. Pakipot pa. Oh well, tara na dun."
"Eh bakit di mo kasama si Jap?" tanong ko habang naglalakad na kami.
"H-ha? Aba naman. Di ko naman dapat lagi yung kadikit noh. Eww."
"Sino kaya mas pakipot pa satin."
"Ang yabang mo Kath." tumawa nalang ako.
Usap-usap lang naman kami rito. May table na nakuha sina Andrea. Ay hindi raw pala, for pre-uni students pala ito. Malay ko ba. Basta nakaupo lang na kami rito, ako naman eh ngiti lang nang ngiti at tawa lang nang tawa. Di ako masyadong umuusap. Pero may kasama rin kaming classmates namin dito sa table. And believe me, ngayon ko pa lang sila nakausap.
"So tell me ate Kath, bakit ang tahimik mo naman yata kapag nasa room?" tanong ni... sino nga pala 'to? Ayun! Si Rein, ang makulit na lalaki. Pinakang-bata rin siya sa room, as for a third year student.
"Ako ba? Lahat naman tayo tahimik ah?" totoo naman kasi. Tahimik lang kaming lahat lalo na kapag may ginagawa.
"Hindi. What I mean is kapag yung pwedi nang mag-jamming. Mga ganung time ba."
"Ahh. Ewan. Nakakatakot kayo eh." biro ko.
"Kami? Adik ka rin Kath." sabi naman ni Lauren. Grabe itong babaeng ito sa ganda, pwedi na akong maging tomboy. Joke.
"Seriously. Baka kasi ano... ayun, di nyo ako feel."
"Di raw? Eh gusto ka na ngang ligawan nitong si Lex—" sabi naman ni Zan, nabatukan naman agad siya ni Lex. Ang kulit lang eh.
Bigla namang umubo 'tong unggoy kong kalapit. Anyareh?
"Gusto mong tubig?" alok ko. Kaawa na eh. Joke lang.
"No thanks." sabay ngiti. Gahd! I missed that.
"Sweet nga naman ng KayVee!" joked Andrea. I gave her a glare. "Easy ka lang Mrs. Verge."
"Andrea!"
"Hehehehe. Joke lang. Diba nga Kenneth?"
Aba! Nag-nod ang mokong. Ano raw yon? Eh. I don't care.
Nagkulitan lang naman kami sa table. Nagsalita si chef. Guillermo tapos may nagserve na ng food and all. Eto na nga yung dinner something, and okay naman. Masaya. I made friends na talaga. May dumating pa nga eh, si ate Lovie, Shanta, Franco at medyo nakalimutan ko na yung iba. Namaaan, di ko maaalala yung names lahat agad. Basta yun, sa room eh makikihalubilo na ako.
"Kath anong type mo sa lalaki?" tanong ni... Lex? Oo, Lex nga yata.
Tumawa ako. "Wala."
"Suuuus! Wala raw." bulong ni Andrea. Pero rinig ko yun kaya siniko ko. "Oo na po, shut up na me."
"Uy Kath nagiintay si utol." Franco
"Oy hinde ah. Panira ka tol!" nabatukan naman ni Lex si Franco. Mahilig sila sa batok, pramis. Haha. Kukulit!
"Di nga Kath, ano raw?" ulit naman ni Shanta.
"Interview portion, ganun?" biro ko. Natawa nalang kami. "Wala nga. Ewan ko. I like weird guys siguro. Weird in a way na may kakaiba silang ugali na nakakakuha ng attention ko."
"Edi weird pala si Kenneth?" bulong na naman ni Andrea.
"Andreaaaa!"
Tumawa si Andrea. "Sus! Pakipot. Kinikilig naman."
"Che! Oh asan si Jap?"
"Bah! Malay ko dun! Magsama sila nung cheerleader wannabe na yun!"
"Wannabe?"
"Oo. Di naman kasi marunong eh, nagpupumilit lang. Kaya wannabe."
"Ang bitter mo." biro ko.
"H-hindi ah! Magsama talaga sila!"
"Alam mo yan ang laging line ng nagseselos na girlfriend." natatawa kong sabi.
"Bakit ba kayo nagbubulungan dyan?" tanong ni ate Lovie. Kaya naman napaayos kami. Sakto namang dating ni Jap. Eh wala nang space kaya tumayo ako't lumapit sa kanya.
"Pagkakataon mo na oh, dalian mo. Nagseselos yan." bulong ko kay Jap. Tapos tumingin naman ako sa kanilang nasa table. "Guys una na ako ha. Sakit na ng tyan ko eh. See you."
"Ayy, ang sakit na rin ng tyan ko." sabay himas ni Lex sa tyan niya. Ang cute nitong batang 'to. Joke. Mas matanda yata yan sakin, isip bata lang tsaka baby-face.
"Masyado ka namang nagpapahalata Lex eh." ate Lovie
"Nagpapahalata? H-hindi kaya!" Lex
"Whatever you say."
Ngumiti na lang ako. Gusto ko na rin namang humiga. Oh magpainit, lamig kaya. Wala naman akong jacket na dala eh.
I waved. Karaniwan lang naman ang paalam nila, magingat ganun ganun. Nakakatawa iyung si Lex. As in.
"Sama mo ko! Walang mangyayari sayo. I'll be your helmet." sabi niya.
"Helmet?! Di naman yan nagmomotor eh." singit ni Zan.
"Haha. Adik ka Lex. Sige na, babay!" then I smiled. At eto naglalakad na ako pabalik. Marami pa rin tao rito kaya ayos lang. Never kang makakafeel ng nakakatakot na ambiance rito. As in. Malamang! Security is in its high level.
Ang fresh ng hangin ditooooo. Exhale. Umupo muna ako. Quarter to seven pa lang naman eh. Kaso may klase ata bukas? Ewan ko lang. Pwedi na rin, makakatulog naman ako agad basta matapos immediately ang works. Eto rin ang advantage ng Openheim. Hoho!
May naaninag naman akong familiar na nilalang na papalapit sa way ko. Naka-jeans, vans at polo. My ghad! Nakakapanghina lang eh. Ba't ganun? Eh nakita ko na naman siya kanina na ganyan? Psh.
"Hey. Thought you went back?"
"Napatigil lang sandali. Ba't ka nandito?"
"Uh, this is the way back?"
Ay. Nga pala. "Ahh. Sige. Uwi ka na."
"Why are you shooing me?" natatawa niyang tanong.
"I'm not. Stay if you'd like."
"Nice." tapos umupo na siya sa tabi ko.
Silence.
Tahimik lang. Nagpapakiramdaman lang kami habang nakatingin sa napakagandang view. Ewan ba. Go Kathy kaya mo yan! Kathy? Kath pa nga! Psh. Nahawa pa. Pssh. Basta kaya ko 'to! Diba nga ibabalik ko yung closeness? Eto na.
"Kenneth."
"Huh, why?"
"Wala lang. Ano... salamat."
"For what?" ngumiti pa. Eehh! Nanghihina ako eeh!
"Dun sa kanina. Halos parang ikaw lang yata ang gumawa nun."
"It's alright." ngumiti na naman. "I can't let you do something you can't."
"Yabang mo."
Natawa siya. "I missed you." bulong niya. I blushed scarlet, I felt it!
"H-hehehe. Adik ka."
"I'm serious. P-please don't walk away again." sabay hawak niya sa kamay ko at tumitig sakin. Napaiwas naman ako.
"K-Kenneth..."
"Please?" he tightened his grip.
"I won't." I looked right into his eyes to assure him.
"Kathy." hinigit niya ako for a hug. I felt the electricity flow. I hugged him back.
Bakit ba kasi minahal ko 'tong mokong na 'to eh!
Pero pakiramdam ko ang swerte ko pala. Kasi he loves me back. Yun na lang muna iisipin ko at wala nang iba.
"Remember our bet?" tanong niya.
"Oh bakit? Eh diba magkaparehas lang naman average natin?"
"Think again."
Ha? Wait. Ah! Oo nga pala. Parehas kaming pweding humingi ng favor o kung anong ipagawa.
"I remembered. Eh anong meron? Maguutos ka? Luuhh! Yoko namang maging katulong."
"I won't do that." tumawa siya. "There's one thing I want you to be."
"Oh please. Wag namang janitor, katulong, slave, nanay, tatay, aso, pusa—"
"My girlfriend."
His what?!!
/JAP'S PERSPECTIVE
"Pagkakataon mo na oh, dalian mo. Nagseselos yan." bulong ni Kath pagkarating na pagkarating ko sa place nila. Sabay alis na rin niya.
Selos daw? Sino?
Umupo naman ako sa inupuan ni Kath kanina. Nagbatian din kami. Kilala ko na rin sila, lalo na sina Lex, Zan, at Rein. Kasama ko yan sa try-outs. Si Franco eh hindi naman daw sporty kaya sa school newspaper ang sugod.
"Pare kamusta?" Zan
"Ayos lang."
"Kakadating mo lang?" Lex
"Ah, hindi. May kinausap lang ako."
"Chicks ba pare?" sabay tawa ni Rein. Agkap talaga 'to!
"Oo." biro ko. May nabilaukan naman na nasa tabi ko. Selos ba 'to? Haha! Ayos!
"Nice pare! Matinik ka rin pala!" sabi na naman ni Rein. Tinawanan ko na lang.
Sa kabilang upuan naman eh si Kenneth pala. Ano naman?! Bahala siya dyan. Pero binati ko rin naman, baka ma-issue pa. Kahit may issue pa rin naman talaga.
"Oy." tawag ko sa babaeng nagseselos.
"Ano ba na naman?!" tingnan mo 'to, inis agad.
"Badtrip ka yata?"
"Wala! Hinde!"
"Oy Jap anong ginawa mo kay Andrea?" natatawa nilang tanong.
"Wala, ewan ko rito. Nagseselos ata." biro ko sabay poke pa sa tagiliran niya. Haha. Nainis pa yata lalo.
"Che! Ewan ko sayo!"
"Oohh. LQ?" Lex
"Eh kayo ba? Tinik mo talaga Jappyboy!" Rein
"Loko ka, Rein. Hindi pa naman. Baka mamaya kami na." biro ko na naman.
"Asa kaaa!" sabay batok pa sakin.
"Aray lang ha."
"Serves you right!" sabay irap pa niya.
"Weh."
"Ewan ko sayo Jake Anthony!" tumayo siya at nag-walk out.
"You gotta get her man." bulong ni Kenneth. Ewan ko ba, pero sinunod ko.
Tagal ko pa bago mahanap si tol. Pano ba naman kasi may kumakausap pa sakin. Di ko naman maiwasan at baka masabihan pang suplado o ano. Eto, nagiging nice. Bigla namang nagkaron ng mga nagsasayaw sa gitna, tumugtog na kasi ang party music. Pano na 'to?!
"Hi Jap!" bati ng isang babae na hindi ko naman kilala. "Wanna dance?"
Ayun! Nakita ko na si tol! May kasayaw na lalaki? Sht naman oh!
"Oh tara." pumayag naman ako. Dinala ko siya sa malapit kina tol at sa gungong na yun! Party song naman 'to kaya maingay at wild ang tao.
Mas nagingay naman kami ni partner hanggang sa napansin na ako ni tol. Nanlaki mata niya habang ngitian ko lang siya nang nakakaloko. She quickly composed herself until she smirked at me. Anong palabas naman yan Andrea?!
"Woooh! Parteeey!" sigaw ni Andrea habang pataas nang pataas ang energy niya.
Sus! Akala naman niya matatalo niya energy ko ha? Tch. Ano pa bang ginawa ko? Edi mas nag-ingay, nakisabay din naman sa trip ko si partner. Buti naman. Nakailang party songs na rin, di pa rin kami natitinag sa pagpaparinigan. Oo, sigaw kami nang sigaw. Para na kaming tange.
"Grab your partners now cause we're about to slow things bit down." sabi nung dj.
At eto nga, slow song, which means? Slow dance. Nakita ko namang magkayapos na yata si tol at yung gungung na yun! Pucha! Aba naman! Naunahan pa ako?! TCH. Hinigit ko rin si partner at nagsayaw na kami. Habang nagsasayaw di ko maiwasang hindi tumingin dun sa dalawa. Oh sht! Ang lapit yata nila masyado sa isa't-isa?! Fk it!
Unti-unti eh dinadala ko si partner sa malapit pa kina tol. Dinikit ko naman yung noo ko sa kanya, making sure na makita ni tol. Ayun, nakita nga! Sakto! Pero ano yun?! She wrapped his arms into the guy's neck! Shet naman oh!
HINDI KO NA KAYA!
Binitawan ko na itong ka-partner ko at nag-sorry. Okay lang naman daw. Nakunsensya ako kaya hinatid ko muna siya sa condo niya. Nakakahiya naman kasi. She was used in a sealed sense. Pero no harm naman eh.
Nang makabalik ako, slow dance pa rin naman. Pero nasaan na yun? Takte! Aba naman! Lingon lang ako nang lingon at nahagip na nga ng mata ko ang dalawang taong nakaupo at nagmomoment yata? Let's see kung matuloy nyo pa yang moment nyong yan!
"Uh, Andrea kasi..." naabutan kong sabi nung gungong. Pero malamang hindi niya naituloy kasi nga dumating ako.
Hinigit ko ang braso ni Andrea patayo at lumakad palayo. Narinig ko namang tinatawag si tol nung lalaki. Aba! Paki niya! Sino ba siya ha?!
"Ano ba Jap?!" iritado na naman niyang sabi.
"Babalik na tayo. Gabi na." kalmado ko namang sabi.
"Sht naman tol! Walang morning classes bukas kaya okay lang! Anu ba! Bitiwan mo ako!" nagpupumiglas pa siya, pero mas lalo ko lang hinigpitan ang hawak ko.
"Eh ano bang problema mo?! Masakit na yung braso ko ha!" sigaw na naman niya. Ang ingay naman nitong babaeng 'to.
"Ikaw. Ikaw ang problema ko at yung ulupong na yun."
"Oh?! Anong meron?!"
"Wala. Lika na."
"Bitiwan mo na nga sabi ako eh! Masakit na braso ko! Makakalakad naman nang hindi hawak hawak eh! Tch."
Edi binitawan ko naman ang kamay niya. Baka mamaya magkapasa o kung ano man 'to eh. Masisi pa.
Aba! Bigla ba namang tumakbo? Fck naman oh. Anung problema nun?! Syempre hinabol ko, mabuti nalang at mas mabilis akong tumakbo. Nung naabutan ko siya, bigla ko syang niyakap at binuhat na parang sako. Nakakainis eh!
"Jake Anthony!!! Put me down, right now!" utos niya. Sorry tol, di muna ako matatakot ngayon sayo. Dahil mas natatakot akong mawala ka.
"Ayoko. Ang kulit mo kasi eh."
"Eh mas malala pa 'to sa kapit mo eh! Kasi naman," napaubo siya. Shet. Nasasaktan yata. Binaba ko siya at niyakap ulit.
"I'm sorry." bulong ko sa tenga niya. "I'm sorry kung nasasaktan kita. Nasasaktan mo rin naman ako eh, kaya quits lang."
Kumalas siya sa yakap at tumingin sakin. "H-ha? Anong n-nasasaktan ka dyan?"
"Wala. Lika na!" binuhat ko ulit siya. Pero pa-bridal style na. Napasigaw naman siya at napayapos sakin. Score 'to! "Ano, komportable ka na?"
Hinampas niya pa ako. "Ewan ko sayo!" tinago naman niya mukha niya sa mga kamay niya. "Ibaba mo ako!"
"Ayoko."
"ISA! JAP!"
"Ayaw."
"Masasapak kita mamaya!"
"Kahit na."
"Jap naman kasi! Lagot ka talaga—"
"Hahalikan kita eh!" sigaw ko. Ang ingay kasi. Ayan natahimik na. Buti naman.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
Naiinis ako kay Jap! Sooooobra! Eh ano naman kung makipagsayaw ako sa ibang lalaki, kaibigan ko rin naman yun eh. Bakit ba! Ano bang pakielam nya?
Wala siyang karapatang magselos! P-pero bakit nagseselos ako sa kanila ni Kath? Ay ewan! Bakit ba! Hindi ko naman sila pinaglalayo tapos kaibigan ko rin naman si Kath eh. Di naman ako brutal sa kanya at sa mga babae niya. Sa kanya lang, alone. Nakakaiyamot kasi!
Ewan kooo! Simula nalang nung nangyari yung unexpected K-word, you know, lips thingy—GAHH! I can't even imagine that for the second time! Hell! Okay, maybe a little like heaven, pero kasiii! Umaasa ako, ayan tuloy. Tsk.
At eto na nga, buhat buhat niya ako. Pechaaay! Ang daming nakatingin na tao. Di ko nga lang alam kung anong iniisip nila. Nakooo! Makakasapak ako kung negative man yan, swear. Psh. Inaaliw ko na lang sarili ko habang di pa kami nakakarating sa suite. Pero makalipas naman ang ilang hakbang ni Jap eh nandito na rin kami sa building.
"Oh ibaba mo na ako." I said dryly, nandito na rin kami sa loob ng elevator. Buti walang tao.
"Eh."
"Eh? Anong eh? Ibaba mo ako sabi ehhh!"
"Ano ba naman tol. Ang ingay mo eh. Gusto mo talagang magka-part two yung halik—" Binatukan ko nga bigla. "Aray! Bakit? Totoo naman ah! Tsk. Ayaw pa."
"Baka gusto mong masapak ulit Jake Anthony?!"
"Baka gusto mong mahalikan ulit Andrea Louisse?" at nagsmirk pa ang loko.
"Lecheflan! Ewan!" nakakainis kasi! AHHHH! Bwisit na nakakakilig! Pechaaay lang talaga!
Fifth floor na. Lumabas naman agad si Jap. Nabibigatan na yata sakin. Tama lang! Mapagod ka, buti nga sayo. Para wala na ring sigawan portion mamaya sa suite. Kakayamot na.
Binuksan na niya agad yung pinto. At tumaas sa hagdan ko, hinagis pa ako sa kama ko.
"Bastos ka talaga! Di gentleman! Tsk. No wonder ayaw sayo ni Kath." bigla akong napatigil. Baka ma-offend siya, lagot na. My gahd!
Humiga ba naman sa tabi ko. He rolled, at ngayon eh dinaganan na niya ako. Tinutulak ko, kaso lang di kaya ni powers.
"Anu ba! Ang bigat mo tol!" I complained, still pushing him away.
"Sus! Nagsalita ang hindi mabigat. Usod nga." ayan umalis na siya. Pero nakahiga pa rin sa tabi ko.
Laking gulat ko na lang nang bigla niya akong niyakap. Shet! Ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. My gaaaahd! Ang bango pa niya. Parang di lalaki eh. Chos. Pwedi na bang kiligin? :">
"Wag kang magulo tol. Matutulog ako." sabi niya nang nakapikit habang ang isa niyang braso ay nakayapos sakin. Grabe naman ohhh!
"E-ewan ko sayo. Bahala ka nga!" sabi ko habang pinigilan ang ngiti ko. Pushemay! Kahit ngayon lang please? Ngayon lang 'to talaga.
Nagmulat naman siya ulit. "Pero ikaw, magkakagusto ka ba sakin kahit di ako gentleman sayo?" seryoso niyang tanong. Nakatitig lang siya nang tuwid sa mata ko.
"M-maybe. Who knows." tapos pumikit ako para di ko makita expression niya. Shet lang kasi. Nakakakilig na ewan!
"Oh? Talaga ba?" hindi ko siya sinagot. Nakapikit pa rin ako. "That's good." natawa siya nang mahina. Kinuha niya yung free arm ko para ilagay sa likuran niya.
So parang magkayakap kami ngayon. Magkayakap pala talaga. My goooooodness gracious! Gusto kong tumalon! Pero ayoko rin namang kumawala dito. So I hugged him back, this time I did it myself. Alam ko ring naramdaman niya yung pagkayakap ko.
"I like you tol." he whispered.
H-huh? He what?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
➶ Chapter 65: KVs
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
"A-ano? Y-you're kidding, right?" tanong ko habang pinipilit tumawa. Malamang joke kasi yun.
"Me? I'm not." he looked serious.
"E-ewan ko sayo, Kenneth." sabay tawa ko pa rin nang pilit.
"Please?" hinawakan niya pa kamay ko by his both hands.
"H-ha? Ah, eh. Kasi..." hindi ko matuloy tuloy. Kasi sina mom at dad, pwedi na ba ako? Hindi ko alam! I never asked them about this. I know sinabi na nila nung una na fall in love. But that's it, there's nothing more that they have added. Di naman nila sinabi na magboyfriend na ako kaagad diba. Gaahd. Pressure!
"What is it?" he asked, still not letting go of my left hand.
"P-parents?" nahihiya kong sabi, di pa nga sure eh. Then I looked away.
He chuckled. "Don't worry about that. I already handled that." napatingin naman ako kaagad sa kanya. "So?"
"Uhh."
"Wait, why am I asking?!" sabi niya mostly sa sarili niya. Tapos binitawan na niya kamay ko. Ouch. Suko kaagad? I thought so. Sakit ha.
Yumuko nalang ako. Ewan ko kung ano mang expression niya. Basta gusto ko nang bumalik sa suite at matulog. Pakiramdam ko mahuhulog ako eh. Gahd!
"You are my girlfriend now." he proudly said.
"Ha?" napanganga naman yata ako dun. "Adik ka ba? Wag ka ngang ganyan!" nakakainis kasi.
"It's from the deal, alright? You're my girlfriend now whether you like it or you love it. Capiche?"
"So utos yan?"
"I don't know." he shrugged. "You like it as well, I know. So it's not probably like that." tumawa pa siya.
"Che!" I looked away to conjure a smile. Kasi naman ehhh. First time 'to. Una! First!
Is it official? January Seventeen. ❤
"Kathy, let's go back." he meant the suite.
I smiled. "Okay." tapos nauna akong maglakad. Nakakakaba eh. Naiilang ako. Parang ang bilis naman ata? Kakabati lang namin tapos... ganito na? Hala! Psh. Sabagay, dapat hindi naman talaga ako magalit sa kanya. Dahil unang una eh hindi pa kami nun, pangalawa hindi ko pa siya pinageexplain. Pero kasi! He said those three words, twice. Masakit yun. Pero bakit kapag nandyan siya, gumagaan na rin ako? Ay ewan na. Gulo ko lang.
"Kathy, wait." then he caught up and held my hand once again. Yung pang-holding hands na ulit. My gahd talga! Naalala ko tuloy nung papunta kami nun sa orphanage, ganito rin. Except ngayon, may iba na. Iba na ang status between us.
"Am I not your boyfriend? A real boyfriend should hold his girl like this." he's on my left, tapos yung right arm niya eh inakbay sakin, reaching for my hand and he held it so tight. "Kathy."
My heart hammered. Why is that when he whispers my name, I feel these bats in my stomach? Is it normal for a situation like this?
Napatingin ako. And his face was inches away. N-not here! May mga tao. Seriously! "H-ha?"
He let out a light chortle. "Nothing."
Umuwi kami sa suite nang ganun. May mga tumitingin na babae. Malamang, gwapo ba naman ng boyfriend ko eh. Wait! Did I say that? Boyfriend... Ko? I nearly wanted to jump. I'm just so ecstatic at the thought. :">
Habang naglalakad kami, I can't help but to think and mentally shout to those girls like, "I'm proud that he's MY boyfriend." Pero syempre I can't do that, mamaya atakihin na nila ako. Eh sa tingin palang eh mukhang nililibing na nila ako eh.
Buti naman at na-take ko yun. Nandito na kami sa fifth floor. Habang binubuksan ni Kenneth yung pinto, hindi pa rin siya bumibitaw sakin.
"Kenneth, bitaw na." utos ko.
"I won't."
Natawa ako. "Literally, go."
"Still, no."
Ang kuleeet. Dumila pa. Nakakainis! Ang cute kase. Tumawa ako nang patago. At ayun nabuksan naman na niya. Umupo muna kami sa sala. Ganun pa rin. Sana naman hindi niya naririnig yung heartbeat ko, grabe kasing tumalon. Gaaahd!
"Kathy," tawag na naman niya.
"Hmm?"
"I love you."
Ehhh! Kenneth naman eh! Kasi. Hindi ko mapigilang ngumiti. Pero pinipigilan ko pa talaga. Pakiramdam ko pulang pula na ako. As in. Kasi naman si Kenneth!
"I-I..." simula ko. Ang hirap sabihin. First time ko eehh. "L-love you, too." then I hid my face with my free hand.
Natawa na naman siya. "Why are you hiding?" tinanggal niya yung kamay ko. "Didn't I say that this," he referred to my façade "...is the perfect view my eyes has ever seen." and he smiled. I can't breathe!
"I, uhh..." wala akong masabi. Pinipigilan ko lang talaga ang kilig ko, sobra. Ang hirap! Natawa na naman siya. "Ba't ka ba tawa kasi nang tawa?! Tsk." I pretended to be irritated.
"I'm just happy. You are all mine now, aren't you?" he didn't wait for my answer. "That's the reason for my happiness. I'm not making any promises as your boyfriend,"
Boyfriend. Nagiinit mukha ko kapag nariring ko yun. Gaahd! Apple na mukha ko.
"But I'll be the man almost perfect for you. I know that sounds too corny, but don't blame a first timer." nahihiya na naman niyang sabi. And it's now my turn to laugh.
"First timer? Really? Sus!" I joked.
He pouted. "Don't you believe your boyfriend?"
Eto na naman. Parang nagiging kahinaan ko na yung word na yun. Graaaabe lang!
I shook my head no, para lang asarin siya. "No I don't. Because I can't remember saying yes to someone."
"Aw, men. That hurts." tapos nagtampo siya. Eh? Tinaggal niya yung pagkakaakbay niya sakin, malamang pati yung kamay naming magkahawak kanina lang. Tapos lumayo siya nang konti sa couch. Binuksan ang tv and ignored me completely.
Halaaa! That was supposed to be a joke. Anung nangyari? Ugh. I mentally gave myself a slap on the forehead.
"K-Kenneth, huy. Joke lang yun." I tried poking his side so that he would laugh a little, but it failed. "Kenneth, hey. I was just joking."
Aba! Tumayo ba naman at umakyat sa hagdan niya. Nubaaa! First time tapos quarrel agad? Tsk. I have to fix this. Just you wait Mr. Verge! Sinundan ko siya. Nakadapa na siya sa kama niya. But I'm more affirmative that he's still awake.
Umupo ako sa tabi ng kama niya at ginulo siya. Niyugyog ko pa nga eh. Kaso wala? "Kenneth kasiii! Joke nga lang yun eehhh."
I sighed. Wala pa rin. Tulog na kaya? Sus. Tinitigan ko yung paligid ng space niya. Ba't ang linis? Siya na itong. Bakla yata ito eh? Joke. Wala lang. Kakaiba kasi. Ang bango pa rito, amoy yung perfume niya. Naginspect lang ako nang ilang minute, medyo matagal din naman. Siguro eh tulog na nga yata 'tong mokong na 'to.
Masaya naman ako kahit ganto. Maaayos 'to, I know. Syempre una pa lang eh. Pero napaparanoid ako! Ewan! Gising na gising pa rin ang diwa ko. Psh.
"Kenneth," bulong ko sa may tenga niya. "I'll mark this date. January seventeen. Sana tandaan mo rin." I smiled. "I love my boyfriend." this time hindi ako nahiyang sabihin kasi di naman niya ako rinig, plus hindi rin nam--
"I love my girlfriend the most." bigla niyang sabi nang inangat niya yung ulo niya. Muntik na nga akong mahulog sa kama niya. Bakit gising pa 'to?! Tch! Nakakahiya naaa!
Hinigit niya ako to fully lay myself down his bed. "Ano ka?! Baliw? Matutulog na rin ako."
"Then sleep here." sabay talukbong pa niya ng kumot samin.
Nagwawala naman na ako rito. My gaaahd! Hindi naman ako kinakabahan kay Kenneth... okay, kinakabahan kasi ewan ko. Pero I trust him naman eh kaya alam kong malinis utak nito. Haha.
"Kase! Huy! I'll turn off the lights na lang." palusot ko para makaalis dito.
"It's fine. Plus, that's why I placed the sheets above us." nakapikit niyang sabi. Pero nakaharap sakin. Hawak hawak kasi braso ko kaya di ako makaalis. Psh. Oo na, kinikilig din naman ako kahit papanooooo. Hihi.
"Eh! Ang awkward kasi!" I finally confessed. Totoo naman eh! Awkward! Psshh. At eto nagmulat ang monkey.
"Why? We're steady now. You're my girlfriend." he pinched my nose. "And I'm your boyfriend." this time, he leaned to kiss the tip of my nose. Luuuhhh! Baka pula na ako neto. Shemaaay!
"Kathy, don't just sleep yet." he said. Eh sino bang matutulog sa pinaggagagawa mo? May nagmamartilyo pa nga sa dibdib ko eh. "If you're the valedictorian, you could answer this."
Edi nachallenge naman ako. "Bring it on."
"What's the antonym for no?"
"Yes."
He chuckled. "So there, you finally said yes to someone. You finally said to your-already-boyfriend your mighty yes." I smacked his arm lightly. "So now you wouldn't be teasing that you didn't say yes, because you actually did." he kid.
"Ewan ko sayo. Ang daya mo."
"I'd cheat just to win you. But I will never cheat on you. I'd die before that happens." seryoso niyang sabi. I smiled. Ang swerte ko lang talaga.
"Mr. Verge. I would never get tired saying yes to you." we both smiled. I saw his face flushed red. Tinawanan ko nga. Pero ngumiti nalang siya na parang sinasabing, "You won this time."
He closed his eyes, and I closed mine as well. I trust him and he looked angelically very tired. I felt secured in his presence. There's nothing more I could ever imagine getting when I have this someone that depicts every little thing that could make every negative hormones inside me the other way around.
"I love Katherine Villanueva." he whispered again, "I love my girlfriend." he said it one last time and we both fell into slumber.
I counted every of his three words, he said it for almost six times now. And that's enough of a proof that, well, this is all true.
I love you more Kenneth Verge.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
"Hoy! Gising na!" tinulak ko pa siya to free myself, nagawa ko naman.
"Hmm!" reklamo niya habang nagtakip pa ng unan sa mukha. Aba't 'tong loko na 'to ah!
"Dalian mooo! Pagluto mo na akong breakfast!" utos ko habang nakasigaw pa rin. At oo, siya ang tagaluto ng breakfast.
"Eehhmmm!" he moaned. "Five minutes."
Five minutes ka dyan! Tumayo na ako and place my hands on my waist.
"Bubuhusan kita ng tubig dyan Jake Anthony pag di ka pa tumayo." kalmado kong pagkakasabi pero may warning tone.
"Tsk. Tatayo na nga oh." ayan tumayo na nga. Medyo naiinis pa, nakapikit pa rin yung mata.
"Good." mahulog ka sana...
Sakin. Joke lang!
Bumaba na nga siya habang ako eh humiga pa ulit. Haha! Madaya ako eh. Bakit ba, napuyat eh. Ang hirap matulog kaya pag kalapit mo crush mo. Shemay lang talaga! Sarili ko pa rin naman 'to kahit alam kong may feelings ako sa kanya. Komportable lang talaga ako. Siya rin naman eh. Tingnan mo nalang makakilos, parang bakulaw.
"Anong lulutuin kooo?!" sigaw niya from downstairs. Oh see?
"Aba malay ko sayo! Kahit ano basta pagkain!" I shouted back.
"Ano baaa! Andrea Louisse! Bumaba ka nga rito!"
Luuhh! Real name na, matakot ka na Andrea. Shet. Nagayos lang ako nang konti at bumaba na rin. Baka mamaya ako pa buhusan nun ng tubig.
"Oh, ano nanaman ba?!" iritado ko na namang tanong. Kainis eh!
Pumunta siyang likod ko at... yumakap? Gaaahd! "Please, tol." yung baba pa niya eh nilagay niya sa shoulder ko. "Ikaw naman magprepare ngayon. Pleaaaase?"
"O-oy! Pacute ka lang. Tsk." tapos umalis ako sa pagkakayap niya. "Ayoko." matigas kong sabi.
"Tsssk! Bakit na naman?" yumakap na naman ang loko. "Paano yan sa future natin? Kapag puyat ako galing trabaho, di mo ba pagluluto asawa mo?" pasweet niyang sabi.
Shet naman oh Jap! Nilagyan mo lang ng butterflies ang tyan ko eehh! Namaaan!
"E-ewan ko sayo!" nilayo ko mukha ko na pakiramdam ko eh namumula na.
"Pleaaaase?" sabi pa ulit niya.
"Oo na." kalmado kong sagot. Kasi naman. "Oo na nga sabi! Alis na dyan!" ayaw pa kasing kumalas.
"Ito naman oh. Parang nanlalambing lang eh. Masasanay ka rin." umalis siya at ngumiti nang nakakaloko sakin.
Pechay ano yun?! Bahala siya! Sinamaan ko nalang yung tingin ko. Naman kaseee.
At dahil dun nasunog ang breakfast namin. Nakakadistract kaya kasi, di matanggal sa isip ko eh! Nakaka--ay ewan!
"Ano ba naman yan tol?!"
Here we go again.
"Ano? Breakfast." kalmado lang ako.
"Eh bakit itim?! Ano namang akala mo sakin ha? Gusto mo na ba akong mamatay?!"
"May sinabi ba ako?"
"Wala! Eh bakit kasi ganyan?! Gutom na ako eh. Tsk." naiinis niyang sabi. Haha. I don't care.
"Sabi ko naman kasi sayo ikaw na eh. Wala akong future sa ganyan."
"Magaral ka! Ayoko ng ganyangasawahindimarunongmagluto." binulong niya yung huli.
"Ano ulit? Para kang mongoloid dyan." sabi ko sabay tawa.
"Sige tawa ka pa. Tch. Maligo ka na nga!" utos pa niya.
"Bakit na naman?!" naiinis na rin ako. Ang bipolar kasi.
"Sa labas tayo kakain. Libre mo."
"Anong libre ko?! Tsk. Asa ka!" ako ang babae tapos ako ang manlilibre? Sus. Asa talaga siya.
"Nako namaaan Andrea! Oo na nga, ako na. Basta maligo ka na, ako rin magaayos na." sabi niya.
"Yun naman pala eh. Kay." tumaas na siya sa bathroom niya, ako rin naman.
"Pag naunahan kita, sorry ka nalang. No breakfast for you." pahabol niya bago pumasok sa bathroom.
"Tsk. Ewan ko sayo!"
Haaay, Lord. Bakit naman po ba ganito ang buhay naming dalawa. Magkabati, sweet ngayon, tapos mamaya may gyera na. Anu ba talagaaa?
***
"Ikaw na!"
"Ikaw naaa!" sigaw ko pabalik. Nakakahiya kami dito. Gaahd.
"Andrea naman kasi, ikaw na tumawag. Tamad mo."
"Ako pa naging tamad? Tsk. Tatawagin lang yung waiter eh. Dadaan din naman yun."
"Eh nagugutom na nga ako eh!"
"Aba! Magtiis ka."
"Tol naman kasiii." pacute eh. Di bagay sa kanya. Joke. "Sige na pleaaaase?"
"Balak mo ba talaga akong gawing alalay mo ha? Bakit ka ganyan?" seryoso kong sabi. Ayoko na kasi, naiinis na talaga ako.
"H-hindi naman sa ganun."
"Fine! Tatawagin ko na! Nang makakain na yang gutom mong sikmura." sabi ko sabay tayo.
Pumunta naman ako dun sa counter, "Excuse me. Could you please assist that monster over there," tapos tinuro ko si Jap. "He's been waiting for minutes, but no waiters are wandering around."
"Sorry ma'am. We'll get into it."
"It's fine. Thanks."
Akala niya babalik pa ako sa table namin ha. Neknek niya! Nakakainis! Lumabas nalang ako at naghanap ng ibang makakainan. Tsk. Sobrang gutom na ako. Mamayang lunch na nga lang ako kakain.
Pumunta nalang muna akong homeroom, maggagawa ng works para advance na. Pagdating ko naman eh nandito ang barkada, kaya hindi rin ako nakagawa ng works.
"Oh, 'to na pala si tol Andrea eh. Asan si Jappyboy?" tanong ni Rein.
"Ewan ko dun. Wag ako tanungin nyo."
"LQ pa rin ba kayo?" tanong naman ni ate Lovie.
"Ate Lovie naman! Di kami lovers."
"Eh ano pala?" Lauren
"Ewan. Friends."
"Sus! Bakit di ka sure?" Rein na naman. Pinakabata, pinakamausyoso.
"Adik ka Rein! Friends nga."
"Nako guys, wag nyo nang kulitin si Andrea at baka napaamin nang de-oars." Zan. Sabay tawa nila.
"Osige, maiba naman. Nasan si Kath?" tanong ni Lex. Tinawanan nalang namin.
"Si utol oh, in sink." Zan
"Natamaan na nga. Patay tayo dyan." Franco
"Hoy Zan! Anong intsik?! Baliw ka!" Lex
"In sink. Inlababo!" sabay tawa. Ang weirdo ng mga 'to. "Pag di mo nagets, nako umalis ka na ng Openheim."
"Eh! Liligawan ko pa si Kath eh." Lex
"Hala Lex," sabi ko. "Seryoso ka talaga kay Kath?"
"Oo naman!" sabay ngiti pa niya.
"Nako. Maghanap ka na ng iba." natatawa kong sabi. "Taken na puso nun eh."
"W-weh? S-sino naman?" nauutal niyang tanong.
Tinawanan pa namin siya lalo.
"Grabe na nga tama mo Lex! Adik ka na." Lauren
"We know right. Ang NGSB, umiibig na." pangasar nina ate Shanta at Lovie.
"Basted naman agad!" Rein
"Eeehhh! Dali na kase! Sino?!" pagmamakaawa pa ni Lex. Haha. Nakakatuwa eh. "Wag lang talaga si pareng Kenneth! Mahirap na kalaban yun eh." pahabol niya.
Hala. Talo ka na nga talaga Lex.
"Nako Lex, hindi mo magugustuhan ang sagot ko." sabi ko.
"Aish. Tsaka mo na nga lang sabihin. Kapag marunong na akong manligaw." cool niyang sabi sabay ayos ng buhok. Loko talaga 'to.
"Sus! Kahit kelan di ka matututo." Franco
"Oy! Matututo ako ha." Lex
"Ano? Magpapaturo ka sa mga babaeng nanliligaw sayo?" Rein
"Kapal nyo naman. Sa internet ako kumakapit!" tumawa nalang kami habang tumayo si Lex. "So if you'll excuse me. Magaaral muna akong manligaw."
Kung ano anong pangaasar lang ang ginawa namin kay Lex. Ang kulit lang eh. Haha.
Nawala naman tawa ko nung may dumating. You-know-who, and he's not even Voldemort.
"Oh eto na pala si Jappyboy eh!" Rein
"Sup guys." sabi naman niya.
Tumayo ako at pumunta na muna sa workspace ko. Nandun kasi sila sa couch zone.
"Andrea! Lika dito! Ba't ka umalis!" sigaw ni Zan. Umiling nalang ako. Sana naman nakita niya.
"Ang KJ ni Andrea!" sigaw naman ni Rein. Haha.
Aynako, ayoko basta. Naginternet nalang muna ako. Walang magawa eh.
"Huy."
"Bak—OH ANO NANAMAN?! Maguutos ka na naman?!" napasigaw na ako.
Gaaahd! Somebody pull me out of this!
"Chill ka lang, yung puso mo tol." kalma na naman niyang sabi. Akala mo naman walang nangyari kanina ah. Nakakainis 'to!
"Nakakabit pa rin naman!"
Nasa loob ka pa nga eh. AY! TCH. Nevermind that. Naiinis ako!
"Mabuti naman. Oh," may inabot siyang lagayan.
"Ano nanaman 'to? Listahan ng iuutos mo?!" sarcastic kong pagkakasabi.
"Nako naman tol. Pag maguutos ako, di na kailangang isulat. Tsk. Sayang pa papel at ink ng pen."
"Ewan ko sayo!" sabay isnab.
"Bakit, pag ba sinabi kong mahalin mo ako at wag kana titingin sa iba gagawin mo ba?" seryoso na siya.
"W-weh? G-galing mo n-naman." I tried sounding sarcastic, but ended up stuttering.
"Pakipot pa. Oh, kunin mo na kasi!" ayan na naman siya, sumisigaw. Kainis!
"Ano ba kasi yan?!"
"Pancake nga! Baka kasi nagugutom ka na! Kaya ayan! Tsk. Ang hirap mong kausapin." sabay walk-out niya.
Tingnan mo talaga yung lalaking yun. Panira!
Tiningnan ko naman yung bilog na Tupperware, at totoo ngang may pancake. Siya ba naggawa nito? Oo ganito yung favorite kong lagi niyang niluluto sakin for breakfast, pero kasi... nageffort siya? WEH? Sus! Baka naman binili niya lang 'to? Ewan! Only one way to found out.
Tinikman ko.
Affirmative. Siya nga. Nangiti naman ako. Nakita kong nasa workspace lang naman niya siya.
"Oy! Salamat!" sigaw ko, enough para marinig niya.
Ngumiti naman siya sakin. Kakaibang ngiti. o///o
Seryoso! Yung puso ko. Bakit ganun? May side siyang nakakainis nang sobra na parang gusto ko siyang sipain a hundred times, pero...
Meron din siyang kakaibang side na nakakapagpahina sakin at nakakapagpatalon ng puso ko. Psh. Corny na, pero kasi totoo. Gaaahd.
Before lunch eh dumating na rin si Kath dito.
"Asan si Kenneth?" tanong ko sa kanya.
"Di ko nga alam eh. Kanina ko pa—"
"Hinahanap? Yiie. Kaw na Kath!" pangasar ko.
"Baliw ka." sabay tawa niya.
"Eh nasaan nga?" si Jap naman. Weh?
"Oh talaga Jap? Tinatanong mo yan?" pangasar ko sa kanya naman.
"Tsk. Baka kasi alam ko. Wag nalang." tapos nanahimik na siya.
"Alam daw oh. Eyy." tapos tinawanan nalang namin siya.
Wala namang klase ngayon kaya tambayan lang kami dito sa homeroom. Sa napakalaking sala, na may kutson sa gitna at settees naman sa gilid.
Mga naglolokohan lang, kwentuhan, kulitan. Masaya naman. Ayun, naiwelcome kaming tatlo sa barkada. Si Kenneth kasi wala pa eh, baka pagdating nalang.
"Uyy mamaya na raw malalaman kung sinong nakapasa sa mga vetting and try-outs ah." sabi ni Lauren.
"Talaga? Paano? Pupunta pa ba kung saan nagtry-out o vetting, ganun?" tanong ko naman.
Sa totoo lang kabado ako. Hindi ko alam eh! Gusto kong makapasa, pero malabo. Pero okay lang naman din kung hindi. Di ko naman ganung kagusto eh. Gawa lang nitong señoritong kalapit ko. Psh.
"Hindi na. Nakaflash na raw yun sa pupil's hall."
"Ayos! Sana pasa tayo sa team!" sabi ni Lex.
"Pasa tayo dyan noh. Tayo pa!" Jap
"Well good luck boys." sabi ko. "Sigurado namang makakapasa na kayo Lex, Rein at Zan! Gagaling nyo kaya."
"Wooohh!" sigaw nila, sabay tawa naman namin.
"May nakakalimutan yata si Andrea ah?" tukso nila.
"Ha? Sino pa ba? Kayo lang namang tatlo alam ko ah?" painosente ko namang sabi. Haha. Ganun talaga.
May umubo naman sa tabi ko. Hanggang sa sinabi na talaga yung pinakang word.
"Ehem, ehem!" ganyan niya sinabi. Psh. Ano naman.
"Oh? Okay ka lang?" dry kong tanong sa kanya.
"Hinde. May tubig ka?" tanong niya.
"Wala."
"Samahan mo akong bumili." tapos hinigit na niya ako palabas.
"Oyyy! Stop! Yung shoes ko naiwan ko!" sigaw ko kahit malapit lang ako sa kanya.
Kasi naman!
Nakapaa lang ako, di na ako nagsocks. Tinamad eh. Chos.
"Sus. Ayan ka na naman. Gusto mo talaga may part two sa lahat ng nangyayari sa'tin noh?" tumigil kami, tapos ngumiti ba naman nang nakakaloko eh. Adik!
"Ano?!"
"Eto."
At binuhat na naman ako. Syempre nagpupumiglas na naman ako.
"Ang likot mo! Umayos ka nga!"
"Ibaba mo muna ako!"
"Tsk. Oh." ayan na nga binaba na niya ako.
Tatakbo na sana ulit ako kaso lang nahawakan niya ako kaagad.
"Confirm. Gusto ngang maulit. Tsk. Pagbibigyan na nga kita."
"Anong pagbibig--
Sinandal niya ako sa wall. Gaaahd! Buti walang tao. Mali! Dapat may tao. Heeelp!
May demon na lumalapit! Mygashmygash! Uulitin nga niya talagaaa!
/LEX'S PERSPECTIVE
Kakaalis lang nung dalawang labiduds. Di ko naman na maintindihan pinaguusapan nila. Nakakadistract kasi si Katherine eh. Ang ganda! :">
Di ako bakla ha! Nakakainlove lang kasi talaga eh.
"Hay." I sighed. "HAAAYY!" nilakasan ko. Huhu! Ayaw akong pansinin ni Katherine.
"Anong sakit naman ng kaluluwang sumapit sayo at ganyan ka nang ganyan?" Rein
"Walaaa!" nilakasan ko na naman. Ayaw kasi akong tignan ni Katheriiiiineee!
"Sus! Wag ka nang kabahan mamaya sa results. Pasado ka naman, sure yan!" pag-cheer ni Zan.
Mas maganda kung sa heart nalang ni Katherine ako pasado eh. :D
Kaso ayaw naman akong pansinin. WAHH! Tsk.
"Tara sundan natin yung dalawa. Baka may tinatago yun." sabi ni Kath.
Tumayo naman agad ako. "Taraaa!" sabi ko nang ngiting-ngiti.
"Tara na!" sabi niya sakin.
HAPPIEST! :DD
Hinigit niya ako palabas.
SUPER HAPPIEST! Hinawakan niya braso ko. :">
"Ayun, tumigil sila sa paglalakad." sabi ni Kath, nakatingin pa rin dun sa dalawa.
Ang saya ko laaang! :D Naaadik na yata ako. Psh. Okay lang, kay Katherine naman. Heehee.
"Ano bang ginagawa natin dito?" sabi nung nasa likod namin.
Mga sumunod pala. Tsk. Solo moment na namin 'to eh. TSK.
"We're eavesdropping. Shh." Katherine :")
Ang ganda ng boses niya! Mas favorite ko na yun kesa sa favorite music ko. Heehee.
"Hala." she gasped quietly.
Sinandal kasi ni Jap si Andrea sa wall. At...
They're kissing?
Hala!
"GO ANDREA!" cheer ni Kath.
Napaalis naman sila. Sayang, di pala sila nagkikiss. Natakpan lang pala ng mukha ni Jap.
"Ayy?" reaction nung tao sa likod namin.
"Di kayo nagkiss? Tsk. Sayaaang." natatawang biro ni Katherine.
Natawa rin naman ako. Ang ganda niya kasing tumawa, mas nakakainlove! :D
"Oh tol sayang daw oh, tuloy na natin?" biro ni Jap kay Andrea.
"Ewan ko sayo!" sabay tulak niya kay Jap.
"Attention Students of Openheim, attention." voice from the intercom said. "The results of the try-outs and vetting are now flashing at student's hall. That is all." matipid nilang pag-announce.
"Tara na guuuuuys!"
At sumugod na nga kami.
Liligawan ko talaga si Kath kapag nakapasa ako sa team. Ay, magpaparamdam muna pala ako. Tapos ayun, ligaw to the highest level!
Tama yun nga! :">
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars
"A-ano? Y-you're kidding, right?" tanong ko habang pinipilit tumawa. Malamang joke kasi yun.
"Me? I'm not." he looked serious.
"E-ewan ko sayo, Kenneth." sabay tawa ko pa rin nang pilit.
"Please?" hinawakan niya pa kamay ko by his both hands.
"H-ha? Ah, eh. Kasi..." hindi ko matuloy tuloy. Kasi sina mom at dad, pwedi na ba ako? Hindi ko alam! I never asked them about this. I know sinabi na nila nung una na fall in love. But that's it, there's nothing more that they have added. Di naman nila sinabi na magboyfriend na ako kaagad diba. Gaahd. Pressure!
"What is it?" he asked, still not letting go of my left hand.
"P-parents?" nahihiya kong sabi, di pa nga sure eh. Then I looked away.
He chuckled. "Don't worry about that. I already handled that." napatingin naman ako kaagad sa kanya. "So?"
"Uhh."
"Wait, why am I asking?!" sabi niya mostly sa sarili niya. Tapos binitawan na niya kamay ko. Ouch. Suko kaagad? I thought so. Sakit ha.
Yumuko nalang ako. Ewan ko kung ano mang expression niya. Basta gusto ko nang bumalik sa suite at matulog. Pakiramdam ko mahuhulog ako eh. Gahd!
"You are my girlfriend now." he proudly said.
"Ha?" napanganga naman yata ako dun. "Adik ka ba? Wag ka ngang ganyan!" nakakainis kasi.
"It's from the deal, alright? You're my girlfriend now whether you like it or you love it. Capiche?"
"So utos yan?"
"I don't know." he shrugged. "You like it as well, I know. So it's not probably like that." tumawa pa siya.
"Che!" I looked away to conjure a smile. Kasi naman ehhh. First time 'to. Una! First!
Is it official? January Seventeen. ❤
"Kathy, let's go back." he meant the suite.
I smiled. "Okay." tapos nauna akong maglakad. Nakakakaba eh. Naiilang ako. Parang ang bilis naman ata? Kakabati lang namin tapos... ganito na? Hala! Psh. Sabagay, dapat hindi naman talaga ako magalit sa kanya. Dahil unang una eh hindi pa kami nun, pangalawa hindi ko pa siya pinageexplain. Pero kasi! He said those three words, twice. Masakit yun. Pero bakit kapag nandyan siya, gumagaan na rin ako? Ay ewan na. Gulo ko lang.
"Kathy, wait." then he caught up and held my hand once again. Yung pang-holding hands na ulit. My gahd talga! Naalala ko tuloy nung papunta kami nun sa orphanage, ganito rin. Except ngayon, may iba na. Iba na ang status between us.
"Am I not your boyfriend? A real boyfriend should hold his girl like this." he's on my left, tapos yung right arm niya eh inakbay sakin, reaching for my hand and he held it so tight. "Kathy."
My heart hammered. Why is that when he whispers my name, I feel these bats in my stomach? Is it normal for a situation like this?
Napatingin ako. And his face was inches away. N-not here! May mga tao. Seriously! "H-ha?"
He let out a light chortle. "Nothing."
Umuwi kami sa suite nang ganun. May mga tumitingin na babae. Malamang, gwapo ba naman ng boyfriend ko eh. Wait! Did I say that? Boyfriend... Ko? I nearly wanted to jump. I'm just so ecstatic at the thought. :">
Habang naglalakad kami, I can't help but to think and mentally shout to those girls like, "I'm proud that he's MY boyfriend." Pero syempre I can't do that, mamaya atakihin na nila ako. Eh sa tingin palang eh mukhang nililibing na nila ako eh.
Buti naman at na-take ko yun. Nandito na kami sa fifth floor. Habang binubuksan ni Kenneth yung pinto, hindi pa rin siya bumibitaw sakin.
"Kenneth, bitaw na." utos ko.
"I won't."
Natawa ako. "Literally, go."
"Still, no."
Ang kuleeet. Dumila pa. Nakakainis! Ang cute kase. Tumawa ako nang patago. At ayun nabuksan naman na niya. Umupo muna kami sa sala. Ganun pa rin. Sana naman hindi niya naririnig yung heartbeat ko, grabe kasing tumalon. Gaaahd!
"Kathy," tawag na naman niya.
"Hmm?"
"I love you."
Ehhh! Kenneth naman eh! Kasi. Hindi ko mapigilang ngumiti. Pero pinipigilan ko pa talaga. Pakiramdam ko pulang pula na ako. As in. Kasi naman si Kenneth!
"I-I..." simula ko. Ang hirap sabihin. First time ko eehh. "L-love you, too." then I hid my face with my free hand.
Natawa na naman siya. "Why are you hiding?" tinanggal niya yung kamay ko. "Didn't I say that this," he referred to my façade "...is the perfect view my eyes has ever seen." and he smiled. I can't breathe!
"I, uhh..." wala akong masabi. Pinipigilan ko lang talaga ang kilig ko, sobra. Ang hirap! Natawa na naman siya. "Ba't ka ba tawa kasi nang tawa?! Tsk." I pretended to be irritated.
"I'm just happy. You are all mine now, aren't you?" he didn't wait for my answer. "That's the reason for my happiness. I'm not making any promises as your boyfriend,"
Boyfriend. Nagiinit mukha ko kapag nariring ko yun. Gaahd! Apple na mukha ko.
"But I'll be the man almost perfect for you. I know that sounds too corny, but don't blame a first timer." nahihiya na naman niyang sabi. And it's now my turn to laugh.
"First timer? Really? Sus!" I joked.
He pouted. "Don't you believe your boyfriend?"
Eto na naman. Parang nagiging kahinaan ko na yung word na yun. Graaaabe lang!
I shook my head no, para lang asarin siya. "No I don't. Because I can't remember saying yes to someone."
"Aw, men. That hurts." tapos nagtampo siya. Eh? Tinaggal niya yung pagkakaakbay niya sakin, malamang pati yung kamay naming magkahawak kanina lang. Tapos lumayo siya nang konti sa couch. Binuksan ang tv and ignored me completely.
Halaaa! That was supposed to be a joke. Anung nangyari? Ugh. I mentally gave myself a slap on the forehead.
"K-Kenneth, huy. Joke lang yun." I tried poking his side so that he would laugh a little, but it failed. "Kenneth, hey. I was just joking."
Aba! Tumayo ba naman at umakyat sa hagdan niya. Nubaaa! First time tapos quarrel agad? Tsk. I have to fix this. Just you wait Mr. Verge! Sinundan ko siya. Nakadapa na siya sa kama niya. But I'm more affirmative that he's still awake.
Umupo ako sa tabi ng kama niya at ginulo siya. Niyugyog ko pa nga eh. Kaso wala? "Kenneth kasiii! Joke nga lang yun eehhh."
I sighed. Wala pa rin. Tulog na kaya? Sus. Tinitigan ko yung paligid ng space niya. Ba't ang linis? Siya na itong. Bakla yata ito eh? Joke. Wala lang. Kakaiba kasi. Ang bango pa rito, amoy yung perfume niya. Naginspect lang ako nang ilang minute, medyo matagal din naman. Siguro eh tulog na nga yata 'tong mokong na 'to.
Masaya naman ako kahit ganto. Maaayos 'to, I know. Syempre una pa lang eh. Pero napaparanoid ako! Ewan! Gising na gising pa rin ang diwa ko. Psh.
"Kenneth," bulong ko sa may tenga niya. "I'll mark this date. January seventeen. Sana tandaan mo rin." I smiled. "I love my boyfriend." this time hindi ako nahiyang sabihin kasi di naman niya ako rinig, plus hindi rin nam--
"I love my girlfriend the most." bigla niyang sabi nang inangat niya yung ulo niya. Muntik na nga akong mahulog sa kama niya. Bakit gising pa 'to?! Tch! Nakakahiya naaa!
Hinigit niya ako to fully lay myself down his bed. "Ano ka?! Baliw? Matutulog na rin ako."
"Then sleep here." sabay talukbong pa niya ng kumot samin.
Nagwawala naman na ako rito. My gaaahd! Hindi naman ako kinakabahan kay Kenneth... okay, kinakabahan kasi ewan ko. Pero I trust him naman eh kaya alam kong malinis utak nito. Haha.
"Kase! Huy! I'll turn off the lights na lang." palusot ko para makaalis dito.
"It's fine. Plus, that's why I placed the sheets above us." nakapikit niyang sabi. Pero nakaharap sakin. Hawak hawak kasi braso ko kaya di ako makaalis. Psh. Oo na, kinikilig din naman ako kahit papanooooo. Hihi.
"Eh! Ang awkward kasi!" I finally confessed. Totoo naman eh! Awkward! Psshh. At eto nagmulat ang monkey.
"Why? We're steady now. You're my girlfriend." he pinched my nose. "And I'm your boyfriend." this time, he leaned to kiss the tip of my nose. Luuuhhh! Baka pula na ako neto. Shemaaay!
"Kathy, don't just sleep yet." he said. Eh sino bang matutulog sa pinaggagagawa mo? May nagmamartilyo pa nga sa dibdib ko eh. "If you're the valedictorian, you could answer this."
Edi nachallenge naman ako. "Bring it on."
"What's the antonym for no?"
"Yes."
He chuckled. "So there, you finally said yes to someone. You finally said to your-already-boyfriend your mighty yes." I smacked his arm lightly. "So now you wouldn't be teasing that you didn't say yes, because you actually did." he kid.
"Ewan ko sayo. Ang daya mo."
"I'd cheat just to win you. But I will never cheat on you. I'd die before that happens." seryoso niyang sabi. I smiled. Ang swerte ko lang talaga.
"Mr. Verge. I would never get tired saying yes to you." we both smiled. I saw his face flushed red. Tinawanan ko nga. Pero ngumiti nalang siya na parang sinasabing, "You won this time."
He closed his eyes, and I closed mine as well. I trust him and he looked angelically very tired. I felt secured in his presence. There's nothing more I could ever imagine getting when I have this someone that depicts every little thing that could make every negative hormones inside me the other way around.
"I love Katherine Villanueva." he whispered again, "I love my girlfriend." he said it one last time and we both fell into slumber.
I counted every of his three words, he said it for almost six times now. And that's enough of a proof that, well, this is all true.
I love you more Kenneth Verge.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
"Hoy! Gising na!" tinulak ko pa siya to free myself, nagawa ko naman.
"Hmm!" reklamo niya habang nagtakip pa ng unan sa mukha. Aba't 'tong loko na 'to ah!
"Dalian mooo! Pagluto mo na akong breakfast!" utos ko habang nakasigaw pa rin. At oo, siya ang tagaluto ng breakfast.
"Eehhmmm!" he moaned. "Five minutes."
Five minutes ka dyan! Tumayo na ako and place my hands on my waist.
"Bubuhusan kita ng tubig dyan Jake Anthony pag di ka pa tumayo." kalmado kong pagkakasabi pero may warning tone.
"Tsk. Tatayo na nga oh." ayan tumayo na nga. Medyo naiinis pa, nakapikit pa rin yung mata.
"Good." mahulog ka sana...
Sakin. Joke lang!
Bumaba na nga siya habang ako eh humiga pa ulit. Haha! Madaya ako eh. Bakit ba, napuyat eh. Ang hirap matulog kaya pag kalapit mo crush mo. Shemay lang talaga! Sarili ko pa rin naman 'to kahit alam kong may feelings ako sa kanya. Komportable lang talaga ako. Siya rin naman eh. Tingnan mo nalang makakilos, parang bakulaw.
"Anong lulutuin kooo?!" sigaw niya from downstairs. Oh see?
"Aba malay ko sayo! Kahit ano basta pagkain!" I shouted back.
"Ano baaa! Andrea Louisse! Bumaba ka nga rito!"
Luuhh! Real name na, matakot ka na Andrea. Shet. Nagayos lang ako nang konti at bumaba na rin. Baka mamaya ako pa buhusan nun ng tubig.
"Oh, ano nanaman ba?!" iritado ko na namang tanong. Kainis eh!
Pumunta siyang likod ko at... yumakap? Gaaahd! "Please, tol." yung baba pa niya eh nilagay niya sa shoulder ko. "Ikaw naman magprepare ngayon. Pleaaaase?"
"O-oy! Pacute ka lang. Tsk." tapos umalis ako sa pagkakayap niya. "Ayoko." matigas kong sabi.
"Tsssk! Bakit na naman?" yumakap na naman ang loko. "Paano yan sa future natin? Kapag puyat ako galing trabaho, di mo ba pagluluto asawa mo?" pasweet niyang sabi.
Shet naman oh Jap! Nilagyan mo lang ng butterflies ang tyan ko eehh! Namaaan!
"E-ewan ko sayo!" nilayo ko mukha ko na pakiramdam ko eh namumula na.
"Pleaaaase?" sabi pa ulit niya.
"Oo na." kalmado kong sagot. Kasi naman. "Oo na nga sabi! Alis na dyan!" ayaw pa kasing kumalas.
"Ito naman oh. Parang nanlalambing lang eh. Masasanay ka rin." umalis siya at ngumiti nang nakakaloko sakin.
Pechay ano yun?! Bahala siya! Sinamaan ko nalang yung tingin ko. Naman kaseee.
At dahil dun nasunog ang breakfast namin. Nakakadistract kaya kasi, di matanggal sa isip ko eh! Nakaka--ay ewan!
"Ano ba naman yan tol?!"
Here we go again.
"Ano? Breakfast." kalmado lang ako.
"Eh bakit itim?! Ano namang akala mo sakin ha? Gusto mo na ba akong mamatay?!"
"May sinabi ba ako?"
"Wala! Eh bakit kasi ganyan?! Gutom na ako eh. Tsk." naiinis niyang sabi. Haha. I don't care.
"Sabi ko naman kasi sayo ikaw na eh. Wala akong future sa ganyan."
"Magaral ka! Ayoko ng ganyangasawahindimarunongmagluto." binulong niya yung huli.
"Ano ulit? Para kang mongoloid dyan." sabi ko sabay tawa.
"Sige tawa ka pa. Tch. Maligo ka na nga!" utos pa niya.
"Bakit na naman?!" naiinis na rin ako. Ang bipolar kasi.
"Sa labas tayo kakain. Libre mo."
"Anong libre ko?! Tsk. Asa ka!" ako ang babae tapos ako ang manlilibre? Sus. Asa talaga siya.
"Nako namaaan Andrea! Oo na nga, ako na. Basta maligo ka na, ako rin magaayos na." sabi niya.
"Yun naman pala eh. Kay." tumaas na siya sa bathroom niya, ako rin naman.
"Pag naunahan kita, sorry ka nalang. No breakfast for you." pahabol niya bago pumasok sa bathroom.
"Tsk. Ewan ko sayo!"
Haaay, Lord. Bakit naman po ba ganito ang buhay naming dalawa. Magkabati, sweet ngayon, tapos mamaya may gyera na. Anu ba talagaaa?
***
"Ikaw na!"
"Ikaw naaa!" sigaw ko pabalik. Nakakahiya kami dito. Gaahd.
"Andrea naman kasi, ikaw na tumawag. Tamad mo."
"Ako pa naging tamad? Tsk. Tatawagin lang yung waiter eh. Dadaan din naman yun."
"Eh nagugutom na nga ako eh!"
"Aba! Magtiis ka."
"Tol naman kasiii." pacute eh. Di bagay sa kanya. Joke. "Sige na pleaaaase?"
"Balak mo ba talaga akong gawing alalay mo ha? Bakit ka ganyan?" seryoso kong sabi. Ayoko na kasi, naiinis na talaga ako.
"H-hindi naman sa ganun."
"Fine! Tatawagin ko na! Nang makakain na yang gutom mong sikmura." sabi ko sabay tayo.
Pumunta naman ako dun sa counter, "Excuse me. Could you please assist that monster over there," tapos tinuro ko si Jap. "He's been waiting for minutes, but no waiters are wandering around."
"Sorry ma'am. We'll get into it."
"It's fine. Thanks."
Akala niya babalik pa ako sa table namin ha. Neknek niya! Nakakainis! Lumabas nalang ako at naghanap ng ibang makakainan. Tsk. Sobrang gutom na ako. Mamayang lunch na nga lang ako kakain.
Pumunta nalang muna akong homeroom, maggagawa ng works para advance na. Pagdating ko naman eh nandito ang barkada, kaya hindi rin ako nakagawa ng works.
"Oh, 'to na pala si tol Andrea eh. Asan si Jappyboy?" tanong ni Rein.
"Ewan ko dun. Wag ako tanungin nyo."
"LQ pa rin ba kayo?" tanong naman ni ate Lovie.
"Ate Lovie naman! Di kami lovers."
"Eh ano pala?" Lauren
"Ewan. Friends."
"Sus! Bakit di ka sure?" Rein na naman. Pinakabata, pinakamausyoso.
"Adik ka Rein! Friends nga."
"Nako guys, wag nyo nang kulitin si Andrea at baka napaamin nang de-oars." Zan. Sabay tawa nila.
"Osige, maiba naman. Nasan si Kath?" tanong ni Lex. Tinawanan nalang namin.
"Si utol oh, in sink." Zan
"Natamaan na nga. Patay tayo dyan." Franco
"Hoy Zan! Anong intsik?! Baliw ka!" Lex
"In sink. Inlababo!" sabay tawa. Ang weirdo ng mga 'to. "Pag di mo nagets, nako umalis ka na ng Openheim."
"Eh! Liligawan ko pa si Kath eh." Lex
"Hala Lex," sabi ko. "Seryoso ka talaga kay Kath?"
"Oo naman!" sabay ngiti pa niya.
"Nako. Maghanap ka na ng iba." natatawa kong sabi. "Taken na puso nun eh."
"W-weh? S-sino naman?" nauutal niyang tanong.
Tinawanan pa namin siya lalo.
"Grabe na nga tama mo Lex! Adik ka na." Lauren
"We know right. Ang NGSB, umiibig na." pangasar nina ate Shanta at Lovie.
"Basted naman agad!" Rein
"Eeehhh! Dali na kase! Sino?!" pagmamakaawa pa ni Lex. Haha. Nakakatuwa eh. "Wag lang talaga si pareng Kenneth! Mahirap na kalaban yun eh." pahabol niya.
Hala. Talo ka na nga talaga Lex.
"Nako Lex, hindi mo magugustuhan ang sagot ko." sabi ko.
"Aish. Tsaka mo na nga lang sabihin. Kapag marunong na akong manligaw." cool niyang sabi sabay ayos ng buhok. Loko talaga 'to.
"Sus! Kahit kelan di ka matututo." Franco
"Oy! Matututo ako ha." Lex
"Ano? Magpapaturo ka sa mga babaeng nanliligaw sayo?" Rein
"Kapal nyo naman. Sa internet ako kumakapit!" tumawa nalang kami habang tumayo si Lex. "So if you'll excuse me. Magaaral muna akong manligaw."
Kung ano anong pangaasar lang ang ginawa namin kay Lex. Ang kulit lang eh. Haha.
Nawala naman tawa ko nung may dumating. You-know-who, and he's not even Voldemort.
"Oh eto na pala si Jappyboy eh!" Rein
"Sup guys." sabi naman niya.
Tumayo ako at pumunta na muna sa workspace ko. Nandun kasi sila sa couch zone.
"Andrea! Lika dito! Ba't ka umalis!" sigaw ni Zan. Umiling nalang ako. Sana naman nakita niya.
"Ang KJ ni Andrea!" sigaw naman ni Rein. Haha.
Aynako, ayoko basta. Naginternet nalang muna ako. Walang magawa eh.
"Huy."
"Bak—OH ANO NANAMAN?! Maguutos ka na naman?!" napasigaw na ako.
Gaaahd! Somebody pull me out of this!
"Chill ka lang, yung puso mo tol." kalma na naman niyang sabi. Akala mo naman walang nangyari kanina ah. Nakakainis 'to!
"Nakakabit pa rin naman!"
Nasa loob ka pa nga eh. AY! TCH. Nevermind that. Naiinis ako!
"Mabuti naman. Oh," may inabot siyang lagayan.
"Ano nanaman 'to? Listahan ng iuutos mo?!" sarcastic kong pagkakasabi.
"Nako naman tol. Pag maguutos ako, di na kailangang isulat. Tsk. Sayang pa papel at ink ng pen."
"Ewan ko sayo!" sabay isnab.
"Bakit, pag ba sinabi kong mahalin mo ako at wag kana titingin sa iba gagawin mo ba?" seryoso na siya.
"W-weh? G-galing mo n-naman." I tried sounding sarcastic, but ended up stuttering.
"Pakipot pa. Oh, kunin mo na kasi!" ayan na naman siya, sumisigaw. Kainis!
"Ano ba kasi yan?!"
"Pancake nga! Baka kasi nagugutom ka na! Kaya ayan! Tsk. Ang hirap mong kausapin." sabay walk-out niya.
Tingnan mo talaga yung lalaking yun. Panira!
Tiningnan ko naman yung bilog na Tupperware, at totoo ngang may pancake. Siya ba naggawa nito? Oo ganito yung favorite kong lagi niyang niluluto sakin for breakfast, pero kasi... nageffort siya? WEH? Sus! Baka naman binili niya lang 'to? Ewan! Only one way to found out.
Tinikman ko.
Affirmative. Siya nga. Nangiti naman ako. Nakita kong nasa workspace lang naman niya siya.
"Oy! Salamat!" sigaw ko, enough para marinig niya.
Ngumiti naman siya sakin. Kakaibang ngiti. o///o
Seryoso! Yung puso ko. Bakit ganun? May side siyang nakakainis nang sobra na parang gusto ko siyang sipain a hundred times, pero...
Meron din siyang kakaibang side na nakakapagpahina sakin at nakakapagpatalon ng puso ko. Psh. Corny na, pero kasi totoo. Gaaahd.
Before lunch eh dumating na rin si Kath dito.
"Asan si Kenneth?" tanong ko sa kanya.
"Di ko nga alam eh. Kanina ko pa—"
"Hinahanap? Yiie. Kaw na Kath!" pangasar ko.
"Baliw ka." sabay tawa niya.
"Eh nasaan nga?" si Jap naman. Weh?
"Oh talaga Jap? Tinatanong mo yan?" pangasar ko sa kanya naman.
"Tsk. Baka kasi alam ko. Wag nalang." tapos nanahimik na siya.
"Alam daw oh. Eyy." tapos tinawanan nalang namin siya.
Wala namang klase ngayon kaya tambayan lang kami dito sa homeroom. Sa napakalaking sala, na may kutson sa gitna at settees naman sa gilid.
Mga naglolokohan lang, kwentuhan, kulitan. Masaya naman. Ayun, naiwelcome kaming tatlo sa barkada. Si Kenneth kasi wala pa eh, baka pagdating nalang.
"Uyy mamaya na raw malalaman kung sinong nakapasa sa mga vetting and try-outs ah." sabi ni Lauren.
"Talaga? Paano? Pupunta pa ba kung saan nagtry-out o vetting, ganun?" tanong ko naman.
Sa totoo lang kabado ako. Hindi ko alam eh! Gusto kong makapasa, pero malabo. Pero okay lang naman din kung hindi. Di ko naman ganung kagusto eh. Gawa lang nitong señoritong kalapit ko. Psh.
"Hindi na. Nakaflash na raw yun sa pupil's hall."
"Ayos! Sana pasa tayo sa team!" sabi ni Lex.
"Pasa tayo dyan noh. Tayo pa!" Jap
"Well good luck boys." sabi ko. "Sigurado namang makakapasa na kayo Lex, Rein at Zan! Gagaling nyo kaya."
"Wooohh!" sigaw nila, sabay tawa naman namin.
"May nakakalimutan yata si Andrea ah?" tukso nila.
"Ha? Sino pa ba? Kayo lang namang tatlo alam ko ah?" painosente ko namang sabi. Haha. Ganun talaga.
May umubo naman sa tabi ko. Hanggang sa sinabi na talaga yung pinakang word.
"Ehem, ehem!" ganyan niya sinabi. Psh. Ano naman.
"Oh? Okay ka lang?" dry kong tanong sa kanya.
"Hinde. May tubig ka?" tanong niya.
"Wala."
"Samahan mo akong bumili." tapos hinigit na niya ako palabas.
"Oyyy! Stop! Yung shoes ko naiwan ko!" sigaw ko kahit malapit lang ako sa kanya.
Kasi naman!
Nakapaa lang ako, di na ako nagsocks. Tinamad eh. Chos.
"Sus. Ayan ka na naman. Gusto mo talaga may part two sa lahat ng nangyayari sa'tin noh?" tumigil kami, tapos ngumiti ba naman nang nakakaloko eh. Adik!
"Ano?!"
"Eto."
At binuhat na naman ako. Syempre nagpupumiglas na naman ako.
"Ang likot mo! Umayos ka nga!"
"Ibaba mo muna ako!"
"Tsk. Oh." ayan na nga binaba na niya ako.
Tatakbo na sana ulit ako kaso lang nahawakan niya ako kaagad.
"Confirm. Gusto ngang maulit. Tsk. Pagbibigyan na nga kita."
"Anong pagbibig--
Sinandal niya ako sa wall. Gaaahd! Buti walang tao. Mali! Dapat may tao. Heeelp!
May demon na lumalapit! Mygashmygash! Uulitin nga niya talagaaa!
/LEX'S PERSPECTIVE
Kakaalis lang nung dalawang labiduds. Di ko naman na maintindihan pinaguusapan nila. Nakakadistract kasi si Katherine eh. Ang ganda! :">
Di ako bakla ha! Nakakainlove lang kasi talaga eh.
"Hay." I sighed. "HAAAYY!" nilakasan ko. Huhu! Ayaw akong pansinin ni Katherine.
"Anong sakit naman ng kaluluwang sumapit sayo at ganyan ka nang ganyan?" Rein
"Walaaa!" nilakasan ko na naman. Ayaw kasi akong tignan ni Katheriiiiineee!
"Sus! Wag ka nang kabahan mamaya sa results. Pasado ka naman, sure yan!" pag-cheer ni Zan.
Mas maganda kung sa heart nalang ni Katherine ako pasado eh. :D
Kaso ayaw naman akong pansinin. WAHH! Tsk.
"Tara sundan natin yung dalawa. Baka may tinatago yun." sabi ni Kath.
Tumayo naman agad ako. "Taraaa!" sabi ko nang ngiting-ngiti.
"Tara na!" sabi niya sakin.
HAPPIEST! :DD
Hinigit niya ako palabas.
SUPER HAPPIEST! Hinawakan niya braso ko. :">
"Ayun, tumigil sila sa paglalakad." sabi ni Kath, nakatingin pa rin dun sa dalawa.
Ang saya ko laaang! :D Naaadik na yata ako. Psh. Okay lang, kay Katherine naman. Heehee.
"Ano bang ginagawa natin dito?" sabi nung nasa likod namin.
Mga sumunod pala. Tsk. Solo moment na namin 'to eh. TSK.
"We're eavesdropping. Shh." Katherine :")
Ang ganda ng boses niya! Mas favorite ko na yun kesa sa favorite music ko. Heehee.
"Hala." she gasped quietly.
Sinandal kasi ni Jap si Andrea sa wall. At...
They're kissing?
Hala!
"GO ANDREA!" cheer ni Kath.
Napaalis naman sila. Sayang, di pala sila nagkikiss. Natakpan lang pala ng mukha ni Jap.
"Ayy?" reaction nung tao sa likod namin.
"Di kayo nagkiss? Tsk. Sayaaang." natatawang biro ni Katherine.
Natawa rin naman ako. Ang ganda niya kasing tumawa, mas nakakainlove! :D
"Oh tol sayang daw oh, tuloy na natin?" biro ni Jap kay Andrea.
"Ewan ko sayo!" sabay tulak niya kay Jap.
"Attention Students of Openheim, attention." voice from the intercom said. "The results of the try-outs and vetting are now flashing at student's hall. That is all." matipid nilang pag-announce.
"Tara na guuuuuys!"
At sumugod na nga kami.
Liligawan ko talaga si Kath kapag nakapasa ako sa team. Ay, magpaparamdam muna pala ako. Tapos ayun, ligaw to the highest level!
Tama yun nga! :">
Unlucky Cupid
© 2011-2012 ilovestars